[Crossover] ADSO :The Saga องค์กรลับแห่งพหุภพ

ลำดับตอนที่ #18 : Sortie! And the beginning of Blizzard Angel! (100%)

Kancolle Verse, Verse Number 38-01

ที่นี้เป็นที่อยู่ของสาวเรือรบ หญิงสาวผู้มีจิตวิญญาณของเรือรบในอดีต...

ผู้ต่อกรกับกองเรือทะลลึก ปีศาจที่เกิดจากความแค้นของเรือรบที่จมไป...

และที่นี้คือฐานราชนาวีฐานหนึ่ง อันเป็นที่อยู่ของสาวเรือรบที่เราจะกล่างถึง...

ฟุบุกิ...

และที่นี้ ยังเป็นที่ตั้งขององค์กรลับองค์กรหนึ่ง...

ADSO สาขาคันไถ คอลเล็คชั่น!

ศูนย์ "Miiro" รหัส "S-30-Beta-38"... ศูนย์ใต้ดินขององค์กร กำลังรอคนจากอีกโลกมาอยู่

ใต้ฐานนี้ มีห้องปล่อยตัวของเหล่าสาวเรือรบอยู่ สามารถปล่อยพวกเธอได้ห้าคนต่อครั้ง โดยตรงทางออกคือประตูมิติที่จะเชื่อมต่อกับทะเล ณ จุดหมายปลายทาง

ถัดจากห้องนั้น คือห้องข้ามมิติของการ์เดี้ยนจากโลกอื่น...

...ประตูมิติเปิด ก่อนที่"แมนชีน วิกเกอร์" จะแล่นออกมา ก่อนตามมาด้วยเนปจูน เทพา เรแพน และเลวีอาทาน

วิซซาร์ดลงจากมอเตอร์ไซค์ เจ้าหน้าที่จำนวนมากรีบเข้ามาตรวจสภาพพวกเขา ก่อนยกนิ้วโป้ง

วิซซาร์ดปลดการแปลงร่าง เช่นกันกับเพื่อนของเขา

"อือ... เราอยู่ที่โลกคันไถสิน่ะ" เนปบิดแขนขวาให้หายเมื่อย

เทพาดูป้ายก่อนจะพยักหน้า "ใช่แล้วล่ะ ศูนย์ Miiro แห่งนี้ ใช่แน่นอน"

หญิงสาวหน้าเครียดเดินเข้ามาในอาคาร

เลวีอาทาน ฮารูโตะ และเรแพนรีบทำความเคารพ ก่อนที่เทพาและเนปจะทำตาม

"เอาล่ะ ขอบคุณที่พวกท่านมาที่นี้" นางาโตะกอดอก "วันนี้ ที่ฉันขอให้พวกท่านมาที่นี้ เพราะมีรายงานของกองเรือทะเลลึกใน SubVerse อื่นๆ ของ KanColle Verse ได้เป็นสมาชิกของ Dark Side Of Voice กับ Final Shocker แล้ว..."

ฮารูโตะอุทาน "อะไรน่ะ!?"

"พวกมันกำลังจะรุกรานโลกอื่น ข่าวล่าสุดคือมันคิดจะโจมตีเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของ TriToKu Verse SubVerse 01 "A.R. Kuuga" " นางาโตะอัพเดทสถานการณ์  "และเราต้องรู้ให้ได้ว่านอกจากสาวเรือรบแล้ว การ์เดี้ยนคนอื่นๆมีความสามารถในการต่อกรกับกองเรือทะเลลึกหรือไม่..."

"เลยเรียกพวกเรามาที่นี้ ใช่ไหมครับ" เรแพนสันนิษฐาน นางาโตะพยักหน้า

"แล้ว อะไรคือกองเรือทะเลลึกล่ะ เนปปุ?"

เนปจูนยกมือถามด้วยน้ำเสียงอินโนเซนท์ 

เทพายื่นเอกสารให้เนปจูนอ่าน พล่างอธิบายย่อ "Super-L3-(SelfTransfer), (AreaAlter)-Danger ปีศาจที่เกิดจากความแค้นของเรือรบที่จมไป สามารถจมเรือลำใหญ่ๆได้ทั้งลำ จะเรียกว่าเรือรบในร่างปีศาจสาวก็ได้"

"หวา... งั้นคาตานะก็ใช้ไม่ได้สิ"

"อาจจะได้" เทพายิ้ม "ก็เธอบินได้ไม่ใช่เหรอ"

หญิงสาวอีกคนเดินเข้ามา พร้อมประแจในมือ

"ฉันจะแนะนำให้รู้จัก" นางาโตะผายมือไปที่สาวผมชมพู "เธอคืออาคาชิ จาก KanColle Verse SubVerse 07 เธอประจำแผนกย่อย Research ส่วนการพัฒนาเทคโนโลยีสาวเรือรบ"

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ/ครับ/เนปปุ"

สองฝ่ายยกมือวันทยาหัตถ์ ก่อนจะตามหลังอาคาชิและนางาโตะไป....

.................................................................................................................

กองเรือตอร์ปิโดที่ 3 และเรือคลาสเซนได พวกเธอคือสาวเรือรบที่ถูกนางาโตะเรียกมาเพื่อภารกิจพิเศษ

 (บนลงล่าง ซ้ายไปขวา - นากะ เซนได จินซึ มุตซึกิ ฟุบุกิ ยูดาจิ)

(ที่มา - http://gallery.minitokyo.net/view/673127)

ฟุบุกิ ยูดาจิ มุตซึกิ จินสึ เซนได นากะ ยืนเรียงรออยู่ตรงหน้านางาโตะ ในห้องผู้การที่ไร้ผู้การ

"เอาล่ะ" นางาโตะยืนกอดอกหน้าโต๊ะในห้องปูพรมสีแดง "วันนี้เราจะมีคนจากองค์กรที่ฐานของเราเป็นพันธมิตรกันอยู่"

ประตูเปิดออก เหล่าสาวเรือรบหันหลังไปดู

"ขอแนะนำให้รู้จักกับนักรบจากโลกอื่น ผู้เป็นสมาชิกของ ADSO"

แล้วการ์เดี้ยนทั้งห้าก็แนะนำตัว

"ฉันชื่อ โซวมะ ฮารูโตะ จาก 06-01 TriToku Verse ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ดิฉัน เลวีอาทาน จาก AquaFall Verse ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"กระผม เรแพน โนเวน SSS Verse ยินดีที่ไดัรู้จักครับ"

"ฉันชื่อเนปจูน เทพธิดาแห่งพลาเนปจูน โลก Gamindustri ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ"

และ

"ดิฉัน เทพา สคูลเลอร์ จาก TSAB Verse SubVerse Lost History ยินดึที่ไดัรู้จักคีะ"

สาวเรือรบวันทยาหันต์ "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ!"

นางาโตะประกาศภารกิจ "พวกเขาจะมาร่วมรบกับกองเรือทะเลลึก เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ จงช่วยฝึกสอนพวกเขาในการต่อกรกับภัยร้ายนี้ อย่าใหัเสียชื่อราชนาวีเป็นอันขาด!"

"ค่ะ!!"

แล้วการประชุมก็จบลง

คนสองกลุ่มเดินออกไป เหลือแต่นางาโตะ...

"ว่าแต่ท่านค่ะ ท่านคิดจะทำแบบนี้ แล้วเราจะช่วย ADSO กับ SubVerse ของท่านได้จริงหรือค่ะ"

นางาโตะถามหญิงสาวผมดำยาวในชุดราชนาวี อกซ้ายติดตราของ ADSO ระดับ Omega กับ ตราของราชนาวีญี่ปุ่น...

ของโลกที่ล่มสลายแล้ว

"ในนามของ 'กองกำลังสาวเรือรบพหุภพ' ฉันคิดว่าซักวัน กองเรือทะลลึกจะมากเกินกว่าที่สาวเรือรบทั้งหมดจะปราบได้ เราจำเป็นต้องมีคนที่ทำสิ่งนี้แทนได้... ก่อนพวกเรา สาวเรือรบทั้งหมด จะถูกพวกมันกลืนกิน..."

เสียงนิ่งเงียบอันไร้ซึ่งความกังวลของหญิงสาวดังออกมาเบาๆ

นางาโตะพยักหน้า ก่อนจะเดินออกจากหัองไป...

ส่วนร่างของ "ผบ. แห่งกองกำลังสาวเรือรบพหุภพ" ก็สลายไปเป็นหมอกควันดำทมิฬ

...........................................................................................

.

สองกลุ่มเดิยไปตามทางเดินในอาคาร

ฟุบุกิกับเทพาเดินข้างกัน พล่างคุยกัน

"สรุปคือ พวกเธอเป็นฐานราชนาวีที่ได้รับหน้าที่ให้ทำงานกับพวกเราใช่ม่ะ" เทพาเอามือพาดหลังคอตนเอง

"ค่ะ" ฟุบุกิพยักหน้า ก่อนถามด้วยความสงสัย

"ว่าแต่พวกเธอ เป็นใคนบ้างเหรอค่ะ ฉันได้ยินพวกคุณมีพลังวิเศษกัน"

"อัอ" เทพากำลังจะบรรยาย เนปก็ลากเซนไดกับยูดาจิมาใกล้ๆ

"ฉันตอบเอง เนปปุ!" แล้วก็แย่งตอบ "เทพาจังใช้พลังจากการ์เดี้ยนคนอื่นไดั ฮารุฮารุเป็นจอมเวทผู้ใช้แหวน.."

พอดีกับที่ฮารูโตะสแกนแหวนก่อนหยิบโดนัทออกมาให้จินซึ

"ส่วนเรแพนคุงก็มีพลังตารางแสงแห่งการหลอมรวม เลวี้เป็นสาวมังกร บินได้ ควบคุมน้ำ ส่วนฉันเป็นเทพธิดาจากโลกแห่งเกม มีพลังมากมายเลยล่ะ เล่นเกมเก่งด้วย!!!"

"But lazy" เทพาแขวะเพื่อนผมชมพูพร้อมรอยยิ้มกวนประสาท

"ก็งานมันน่าเบื่อนิ เนปปุ"

ฟุบุกิหัวเราะเบาๆ ก่อนจะได้ยินสัญญาณเตือนดังมา

"ขอให้กองเรือตอปิโดที่ 3 และคนจาก ADSO เตรียมพร้อมออกเรือ!"

ทุกคนหันหน้ามกันก่อนจะวิ่งไปฐานปล่อยตัว

หกสาวเรือรบลงไปออกตัว

"จินซึ ออกเรือค่ะ!" จินสึกล่าวก่อนติดตั้บอุปกรณ์และ"แล่น"บนน้ำ ตามด้วยอีกห้าสาวเรือรบ

เทพามองหลังพวกเขา ก่อนจะหันไปหาเลวีอาทาน "เราออกเรือเลยไหมค่ะ"

เทพาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พล่างหยิบยูนิมาสเตอร์ขึ้นมา "UNIMASTER! SET UP!"

"SET UP! UNIMAGICIAN!"

ฮารูโตะเห็นเทพาแปลงร่าง ก็เลยหยิบแหวนสีน้ำเงินขึ้น "ต่อสู้ทางน้ำสิน่ะ... แปลงร่าง!"

"WATER, DRAGON! Jabajaba Bashān, Zabun Zabun!"

วงแหวนน้ำผ่านด้านขวามาด้านซ้ายของฮารูโตะ เปลี่ยนเขาเป็น วิซซาร์ด วอเตอร์ดราก้อนสไตล์

"เทพา สคูลเลอร์ ออกเรือค่ะ!" แล้วเธอก็บินออกไป พร้อมกับฮารูโตะที่แล่นบนน้ำ

"รอฉันด้วยสิ!" เนปจูนกระโดดประท้วงก่อนจะแปลงร่างเป็นเพอเพิ้ลฮาร์ทและบินออกไป

เรแพนมองหน้ากับเลวีอาทานเรื่องความใจร้อนของเพื่อนตน ก่อนเลวีอาทานจะแปลงเข้าร่างมังกร

"NAPIER BONE 1" เรแพนโยนปีกมังกรที่ตนสร้างจากพลังระเบิดคลื่นวิญญาณเข้าไปในตารางแสงก่อนพุ่งเข้าไป เพื่อรวมเป็นร่างครึ่งมนุษย์ครึ่งมังกร

ทั้งสองบินคู่กันไป เพื่อไล่ตามเพือนของตน...

............................................................................................

ฟุบุกิซึ่งไล่หลังเพื่อนอีกห้าคน กระชับป้อมปืนในมือให้แน่น ก่อนมองซ้ายขวา... ก่อนจะหันด้านหลังไปเห็นเทพา เนปจูน เลวีอาทาน และเรแพน บินไล่ตามมา ส่วนวิซซาร์ด เป็นคนเดียวที่แล่นบนน้ำอยู่...

โอเค... มีคนเดียวที่แล่นบนน้ำ ถ้าไม่นับสาวเรือรบ

"พวกคุณบินได้เหมือนเครื่องบินเลย!!!" ฟุบุกิตะโกนชมด้วยรอยยิ้ม

"ค่าาา!!!!" เทพาตะโกนตอบกลับ...

ทั้งๆที่อุปกรณ์สื่อสารไร้สายก็มี ต่อกับ"วิทยุ"ในร่างสาวเรือรบก็ได้ ไม่รู้ทำไม...

"อ่ะ นั้น" เสียงยูดาจิและเนปจูนเรียกความสนใจทุกคน

เทพาและฟุบุกิหันไปมองยังหมอกสีดำแดงอันใกล้ออกไป

"นั้นมัน..." เรแพนอ้าปากค้าง เขารู้แล้วว่า...

"นั้นคือกองเรือทะเลลึกค่ะ" มุตซึกิอธิบายให้ผู้มาใหม่ฟัง (ซึ่งมีแค่วิซซาร์ดกับเนปจูนที่ต้องรู้ คนอื่นอ่านมาแล้วล่ะ)

"แต่มันแปลกน่ะค่ะ ปกติพวกมันมากับหมอกสีดำ" จินซึตั้งข้อสังเกต

"ช่างเถอะน่า.... เรารีบไปกันเถอะ!!!" เซนไดตะโกนกำหมัดด้วยความเลือดร้อน

จินซึพยักหน้าก่อนหัวขบวนเรือเข้าไปยังเป้าหมาย

เทพาใจคอไม่ดีเสียแล้ว... เธอติดต่อฐานทัพของราชนาวีทันที

"นี่ เทพา สคูลเลอร์ ถึงฐาน เราเจอกองเรือทะเลลึกแล้ว แต่พบหมอกสีดำแดง ผิดวิสัยค่ะ"

ก่อนจะบินนำเพื่อนของตนไปยังหมอก

หกสาวเรือรบ สองครึ่งมังกร สองจอมเวท หนึ่งเทพธิดา ค่อยๆเคลื่อนพลเข้าสู่หมอกทมิฬ

ทันทีทันใดที่เข้าสู่หมอกมืด กระแสเวทสีม่วงก็เริ่มสปาร์คบนร่างของวิซซาร์ด จนเขาเริ่มเซซ้ายเซขวา

ฟุบุกิหันหลังไปดูจึงรีบหันหัวเรือกลับ "คุณฮารูโตะ!"

เทพากับฟุบุกิรีบพุ่งไปดูอาการ ก่อนรีบพยุงเขาไว้ "โอเคไหมค่ะ?"

"เหมือนว่าที่นี้จะทำให้อันเดอร์เวิล์ดไม่เสถียร" ยูนิมาสเตอร์ให้ความเห็น "หึ หมอกจากเรือรบที่มีความแค้นต่อโลก กับ จอมเวทแห่งความหวัง เหมือนจะไม่เข้ากันสิน่ะ"

"คุณฮารูโตะกลับฐานก่อนเถอะค่ะ" เธอหันไปหาเนปจูนก่อนเธอจะบินวนมาก่อนอุ้มวิซซาร์ดกลับฐานไปด้วยความเซ็ง

พวกเขาหันหัวกลับไปหาทีมต่อ...

พวกเขาเคลื่อนพลไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง...

ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

"เราถูกโจมตี!!" ยูดาจิร้องออกมาเมื่อมีกระสุนพุ่งมาระเบิดข้างๆเธอ

"นากะเจอแล้ว! เก้านาฬกา!" ไอดอลแห่งกองเรือชี้ไปยังกองทัพรีคลาส สามลำ กับ...

บางสิ่งที่ไม่ใช่มนุษย์และสาวเรือรบ แต่คล้ายคลึงกัน...

มันมีหัวคล้ายฉลามผสมมนุษย์ แขนติดปืนปากฉลาม มันตัวใหญ่กว่ารีคลาสถึงสามเท่า และตัวมันสีดำแดง...

เรแพนจ้องไปที่ปีศาจตัวใหญ่ "...กองเรือทะเลลึกแบบไหนเนี่ย..."

ดวงตาที่หลับอยู่ของมัน เปิดขึ้นมา เผยนัตย์ตาสีแดงฉ่า แสงเปล่งออกมาจากดวงตา พร้อมคลื่นพลัง กระแทกร่างพวกเขาจนโซเซไปเพราะแรง

รีคลาสเปิดฉากถล่มยิงใส่ด้วยแขนปืนซ้าย สาวเรือรบทั้งหมดยิงถล่มกลับ

เรแพนชักทริคเกอร์แม๊กนั๊มออกมา ก่อนใส่ไกอาเมมโมรี่เข้าด้าม

"BULLET! ABILITY DRIVE!"

เขาเล็งยิงเฮดช็อตใส่รีคลาสตัวแรก เปรี้ยง! มันบาดเจ็บหนัก เลือดไหลจากหัว แต่ยังไม่ตาย

"เอาไปกินซ่ะ โป้ย!" ยูดาจิปล่อยตอร์ปิโดออกไป ก่อนมันจะระเบิด ณ ใต้เท้ารีคลาสหัวแตกตัวนั้น จมไป

เทพามองมาที่ยูนิมาสเตอร์ก่อนสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบๆใจเย็น "ขอปืนไรเฟิล"

"RIFLE FORMATION!" 

เธอใช้ไรเฟิลเล็งกลางอากาศก่อนลั่นไกยิงใส่แขนซ้ายของรีคลาสที่กำลังยิงสู้กับนากะและเซนได จนแขนมันระเบิด

"ย้าก!!!!" เลวีอาทานควบคุมกระแสน้ำจนปั่นป่วน สองเรือร้ายเสียการทรงตัวโคลงเคลงไปมาก่อนหัวชนกันเอง

ไม่รอช้าให้วอรี่ มุตซึกิกับจินซึเก็บอีกสองลำด้วยตอร์ปิโด จนจมไปหนึ่ง

เทพาเล็งไปที่อีกตัวก่อนยิงเฮดช็อต มันจมลงสู่ก้นทะเลทันที...

เหลือแค่อีกลำ

"นั้นมัน ตัวอะไรน่ะ" มุตซึกิตั้งคำถามกับเรือทะเลลึกปริศนาก่อนจะเล็งป้อมปืนไปหา

เปรี้ยง!!

เธอเห็นภาพคิซารากิซ้อนทับภาพของกองเรือทะเลลึกคนนั้น

"คิซา... รากิ..." เธอชะงัก ไม่กล้ายิง...

สาวเรือรบคนอื่นเองก็เช่นกัน...

"อะไรกัน... เธอ... จมไปแล้วไม่ใช่เหรอ... เธอ... กลับมาได้ไง" ยูดาจิพยายามหาเหตุผลด้วยความสับสน

แต่ทว่า... เพื่อนจากต่างมิติกลับเห็นอีกอย่าง

ภาพที่เรแพนเห็นคือ ชายชราที่ร่างอาบเลือด... ดวงตาเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

สิ่งที่ปรากฎแก่เลวีอาทานคือพี่ชายที่หายไป "พี่ชาย..." ดวงตาเธอเบิกกว้างไม่แพ้กัน แถมมีน้ำตาไหลออกมาด้วยความคิดถึง

สิ่งที่เทพาเห็นกลับเป็น...

ภาพของชายปริศนากำลังถูกไฟคลอก

"ค คุณพ่อ... ไม่จริง... ไม่จริง!!!!!" เทพาเอามือกุมหัวกรี้ดร้อง

"เวรแล้ว!" ยูนิมาสเตอร์อุุทานเมื่อค่าการซิงโครเริ่มตกลงจนน่ากลัวว่าจะต้องปลดการแปลงร่าง!

แต่ทว่า เนปจูน... กลับไม่ได้รับผลกระทบอะไร!

"ทุกคน ตั้งสติสิ!" เนปจูนรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น...

พวกเขากำลังเจอภาพหลอน!!!

เรแพน พอได้ยินคำพูดของเทพธิดาก็สร้างตารางแสงขึ้นมา "ปลดขีดจำกัดสปิริต NAPIER BONE ZERO!"

ตารางแสงที่แน่นไปด้วยศูนย์ปรากฎ เขาพุ่งเข้าไปด้านในก่อนที่จะเห็นปีศาจร้ายในแบบเดิม

"แสบน่ะแก!!!" เนปจูนพุ่งเข้าไปหมายฟัดคอให้หัก...

ตูม!!!!!

เนปจูนถูกยิงโดยฟุบุกิและมุตซึกิที่ยังไม่รู้ความจริง

 "อ อย่าทำอะไรคิซารากิน่ะ!!!" มุตซึกิเล็งไปที่ปีกของสองการ์เดี้ยน ก่อนยิงป้อมปืน

"เรแพน! ทำอะไรเข้าสิ!!" เนปจูนร้อนรน เมื่อกระสุนพุ่งเข้ามาหา

"Napier Bone One!" ตารางแสงหมายเลข 1 ปรากฎก่อนกระสุนจะผ่าน ปะทะและหลอมรวมกับดาบของเนปจูนที่ตั้งการ์ดไว้ จนไม่ระเบิด

เทพาที่เห็นการใช้ตารางแสงหมายเลขศูนย์ของเรแพนก็ตระหนักรู้ถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น "...กรอด... อย่างนี้นี่เอง..."

เธอ แม้จะยังเห็นภาพเดิมแต่ก็ไม่ลังเลจะสังหารด้วยท่าไม้ตาย...

"ไฟนอล..." เธอกำลังจะท่องคาถา แต่แล้วก็ชะงัก...

"เทพา เป็นไรไป" ยูนิมาสเตอร์ถามด้วยความกังวล "นั้นภาพหลอน..."

"...มันผิดปกติแล้วล่ะน่ะ กองเรือทะเลลึกไม่มีพลังแบบ Psyche Alter นิค่ะ"

ยูนิมาสเตอร์แสดง O[]O ขึ้นมา "จริงด้วย!!!"

"และตอนนี้ พวกฟุบุกิ... ก็ยังไม่หายจากภาพหลอนด้วย" เทพาหยิบ Verse Bookmark ออกมา "เราต้องช่ว..."

ปีศาจร้ายเล็งเห็นเทพาหยิบไม้ตายออกมา มันคือพลังของโทวมะ ปีศาจจากทะเลลึกจึงใช้ปืนขนาดใหญ่เล็งไปที่เทพาก่อนยิงลำแสงทำลายล้างออกไป

"ว เวรแล้ว!!!!" ยูนิมาสเตอร์อุทาน

"บ้าจริง GUARD!!!" เธอเรียกบาเรียสีขาวออกมาป้องกัน แต่...

ตูม!!!! บาเรียรับไม่อยู่ ร่างเธอจึงกระเด็นลอยขึ้นไปในอากาศ

ฟุบุกิ พอเห็นการโจมตีของจอมวายร้าย จึงรู้ทันทีว่านั้นไม่ใช่คิซารากิ "ทุกคน! นั้นไม่ใช..."

แต่แล้วปีศาจแห่งทะเลลึกก็ยิงตอร์ปิโดมาใส่ ฟุบุกิ หวังจมเธอให้สิ้น!!

เลวีอาทานเห็น"พี่ชาย" ตนกำลังจะฆ่าฟุบุกิ จึงรีบใช้พลังยกมวลน้ำพร้อมตอร์ปิโดมรณะขึ้นมา... แต่ตอร์ปิโดก็พุ่งมาใส่เธอแทน

ตูม!!!!!

"เลวีอาทาน!" เนปจูนรีบเหาะไปดูอาการ

"แย่แล้วล่ะ... ถอยทัพ!" จินซึหลุดจากภาพหลอน และเห็นสภาพทัพที่เละตุ้มเป๊ะ จึงสั่งทุกคนกลับฐาน...

กองเรือตอร์ปิโดที่สามและกองทัพ ADSO จึงล่าถอยอย่างรวดเร็ว...

..............................................................................

ห้องผู้การ

อาคาชิกับนางาโตะแทบไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อได้ยินเรื่องนี้จากปากจินซึ ฟุบุกิ และเทพา

"กองเรือทะเลลึก... สร้างภาพหลอนได้..." นางาโตะทวนคำพูด

"...แถมหลอนเป็นคนที่เราห่วงที่สุด..." อาคาชิกล่าวเสริมตาม

เทพาพยักหน้า "พลัง Psyche Alter น่าจะระดับ Super-I1 ค่ะ"

สองเรือผู้ทำงานให้ศูนย์ Miiro มองหน้ากันก่อนจะหันกลับมายังผู้ใต้บังคับบัญชา

"ฉันจะเอาเรื่องนี้ไปรายงานหัวหน้าหน่วย Strike เพื่อขอกำลังเสริม" นางาโตะตอบสั้นๆ พร้อมกอดอก

ผู้การพูดอะไรบางอย่าง

"ค่ะ... ให้พวกเราพักก่อนสิน่ะค่ะ..." จินซึทวนคำสั่งอันแฝงความห่วงใยของผู้การ

เทพาที่บาดแผลเต็มตัวครุ่นคิดจนคิ้วขมวด พยายามนึกให้ออกว่า "นั้นตัวอะไร"

"พวกเธอไปพักก่อนเถอะ" อาคาชิเสนอแนะพร้อมสีหน้าเป็นห่วง ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ทั้งสามทำความเคารพก่อนจะเดินออกจากห้องไป

........................................................................

Vocaloid Verse ในห้องนอนของคากามิเนะ รินเลน ที่เต็มไปด้วยสีเหลือง รถบดถนนของเล่น กล้วย ส้ม

นานามิกับอาหนังสือถูกชวนให้มาเล่นเกม Slender Man (และมาซ่อมคอมด้วย)

นานามิกำลังนั่งมองรายงานที่อาหนังสือเอามาให้

"นี่มัน..." มือสาวผมน้ำเงินสั่น

"พวกมันกำลังช่วยพวกนั้นในการยึดครองโลก... พวกดาร์กไซน์ออฟวอยซ์เก่งเรื่องชวนจริงๆ พวกมันถึงขั้นยอมให้ก็อปข้อมูลมาได้" อาหนังสือพยักหน้าพูดด้วยความกังวล

"แต่โปรเจครหัส R-Zero ยังไม่เสร็จเลยน่ะ เราเพิ่งจูนพวกนั้นได้แค่ 3 จาก 18 คันเอง" นานามิร้อง เธอไม่นึกเลยว่า พวกเธอจะช้าขนาดนี้

"ทำไงได้ องค์กรเราเพิ่งก่อตั้ง แถมช้ากว่าพวกเวรนี้อีก..." อาหนังสือเอามือพาดคอตนเอง "...แย่กว่านั้น มันตัวหนึ่งวิวัฒนาการได้แล้ว... อีกไม่นาน ข้อมูลนี้จะถูกส่งให้เจ้าสามตัวแสบนั้น แล้วเราจะได้ร้อง Oh Crap กันก็งานนี้แหละ..."

พวกเขาได้ยินเสียงคนขึ้นบันได

อาหนังสือแตกตื่น "เก็บเร็วเข้า!!!"

นานามิรีบพับเอกสารและจะยื่นให้อาหนังสือแต่ดันล้มทับ โครม!!

รินเปิดประตูเข้ามาเห็นภาพนานามิทับอาหนังสือ

"...นี่บ้านหนูน่ะ"

"ม ไม่ใช่น่ะ!!!"

นานามิรีบเถียงแก้ตัว ในขณะที่อาหนังสือเคี้ยวรายงานกลืน กันรินเห็น... ==b นับถือความสามารถ แต่รีบแก้ตัวเหอะ...

.................................................................................................................................................

ตกดึก...

ทุกคนเข้านอน ไม่เว้นสาวเรือรบ...

ยกเว้นหนึ่งคน...

ฟุบุกิตื่นขึ้นมากลางดึก ก่อนจะออกไปนอกห้อง...

เธอเห็นเทพากำลังนั่งหน้าห้องนอนของตัวเอง กำลังพิมพ์ข้อมูลลงยูนิมาสเตอร์

พล่างพูดพึมพำ

"วันนี้ เราต่อสู้กับกองเรือทะเลลึก สุดยอดมากเลยล่ะ เห็นคนสเก็ตบนน้ำก็คราวนี้แหละ แต่ว่า..." เทพาเว้น เอานิ้วจิ้มปาก ก่อนจะพิมพ์ต่อ "พวกเราถูกเรือลำหนึ่งโจมตีด้วยภาพหลอน ขอบคุณพระสยามเทวทิราชที่เนปเนปไม่โดนไปด้วย..."

"กำลังทำอะไรน่ะ เทพาซัง?" ฟุบุกิเดินเข้ามาถาม

เทพากดเซฟก่อนหันหน้าขึ้นมาตอบ "อ้อ เขียนไดอารี่ค่ะ"

เทพากับฟุบุกินั่งข้างกัน...

"ไปเดินเล่นข้างนอกไหม?" ฟุบุกิถามด้วยน้ำเสียงเงียบๆ อ่อนหวาน

เทพาพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้น สาวเรือพิฆาตลุกขึ้นก่อนจะนำทางเธอไปด้านนอก...

เทพาเดินตามฟุบุกิไปเรื่อยๆจนถึงผาที่เธอเคยมายืนมองวิวด้านบน...

"สวยจังน่ะ ทะเลยามค่ำคืน..." เทพากล่าวพร้อมใบหน้าอันเป็นสุขและเต็มไปรอยแผล...

จากปีศาจที่ทำให้มุตสึกิทำร้ายเนปจูน

"...ฉันขอโทษด้วยน่ะ ที่ทำร้ายเนปจูนน่ะ..." ฟุบุกิเค้นเสียงเอยปากขอโทษออกมา

"ไม่เป็นไร พวกเราโดนกันทุกคน..." เทพาโบกมือปัดแบบไม่ซีเรียส "ว่าแต่เธอเห็นอะไรเหรอ..."

"คิซารากิซัง... เธอเป็นเพื่อนสนิทของมุตซึกิ..." ฟุบุกิเงียบไป เสียงสาวเรือรบเริ่มสั่นครือ "...และเธอก็... จมไปเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนเองค่ะ..."

เทพาเงียบไป ก่อนจะเอ่ยปากพูดช้าๆ "ที่ฉันเห็นคือคุณพ่อ..."

ฟุบุกิหันไปมองหน้าจอมเวท

"ฉันเป็นลูกกำพร้า พ่อแม่ตายในเหตุการณ์ไฟคลอก ต่อมาคุณอาหนังสือ ก็รับฉันเป็นลูกบุญธรรม..."

เธอยืนนิ่งไม่พูดอะไร ฟุบุกิยังมองมาที่เธอด้วยความสงสาร

เทพาหันจากจันทรามาหาสาวเรือรบ "...เสียใจด้วยน่ะ เรื่องคิซารากิ..."

"...ไม่เป็นไรหรอก เรื่องมันก็ผ่านมาแล้วนิค่ะ..." สาวเรือรบผมดำพูดด้วยเสียบเรียบๆ ก่อนหันหน้าไปทางอื่น...

เทพารู้สึกอึดอัดใจมาก...

เช่นกันใครบางคนด้านบนนั้น...

ชิงุเระกับคาเมนไรเดอร์ในชุดสีขาว เกราะสีเขียวในเงามืด กับเด็กมัธยมปลายในแว่นอันใหม่ที่กำลังกดไอโฟน ยืนกลางอากาศเสมือนมีเวทีล่องหนตั้งไว้...

"อ่านอะไรน่ะ" ไรเดอร์ชุดสีขาวหันไปหาเด็กชายตัวไม่สูงด้วยเสียงผู้ชาย...

"ผมกำลังอ่านเรื่อง Legend Rider Lockseed ครับ... เจอซ่ะที..."

แล้วเขาก็"ล้วง"เข้าไปข้างในจอก่อนหยิบล็อกซีดสีชมพูที่มีหน้าดีเคดอยู่ "เอาไปใช้ซ่ะ ผมไม่อยากให้เทพาเสีย Verse Bookmark Kamen rider Decade"

ชิงุเระพูดกับเด็กชายด้วยน้ำเสียงเข้ม "เรามีเวลาเท่าไร ก่อน TriWheel จะบุกมา 'ฆ่า' พวกฉันกับนาย เห็นกลัวเธอมาก"

"ไม่ต้องห่วง ผมขอลีลาวดี 'ปิด' เธอแล้ว เธอเองก็ยอมให้ปิดด้วย" เด็กชายคนนั้นรู้สึกกับคน Libra Commitee ด้วย!!!

แล้วเขาก็เตือนด้วยน้ำเสียงร่าเริง "จำสคริปได้ใช่ไหมครับ ผมจะทำการส่งชิงุเระโลกนี้ไปสัมมนาที่โลก Date A Live" แล้วก็กดคีย์บอร์ดบนมือถือ

ไรเดอร์สีขาวมองมาที่ฟุบุกิกับเทพาที่ยืนนิ่งเพราะพูดอะไรไม่ออก... 

ก่อนจะมองที่ฐานทัพ...

"มุตซึกิ... ฉันจะปกป้องเธอเอง..."

แสงจันทร์ฉายมายังไรเดอร์ ก่อนเผยโฉมอย่างสมบูรณ์...

Kamen rider Zangetsu.... SHIN!

..........................................................................................

วันรุ่งขึ้น สัญญานเตือนภัยดังขึ้นจากศูนย์ Miiro กองเรือตอร์ปิโดที่สามถูกเรียกตัวพร้อมพวกเทพา

สึคาสะยืนถ่ายรูป ระหว่างที่นางาโตะกอดอกพล่างมองพวกเธอด้วยสานตาเคร่งเครียด

"เราได้รับการยืนยันแลัวว่า เรากำลังปะทะกับศัตรูไม่ระบุประเภทที่มาจาก TriToku Verse หลัก..." นางาโตะอธิบายสถานการณ์ ก่อนหันไปหาสึคาสะที่ตอนนี้ลดกล้องสีชมพูลง

"เราอยากให้ทำการจับมันมาวิจัย... ถ้าทำได้" ช่างถ่ายรูปบอกแก่ลูกน้องตน โดยไม่ลืมใส่เงื่อนไข

"รับทราบค่ะ/ครับ!!"

"ดีมาก เอาล่ะ ตอนนี้ เจ้าปีศาจนั้นกำลังพุ่งโจมตีฐานทัพเรา ADSO ออกปฎิบัติการได้!" นางาโตะประกาศดังก้อง ทั้งสิบเอ็ดคนพยักหน้าก่อนรีบวิ่งออกไป

"ฮารูโตะ" สึคาสะเรียกรุ่นน้องด้วยน้ำเสียงเรียบ จอมเวทแหวนหยุดก่อนหันหลังมา "นายไม่ต้องไป"

ฟุบุกิรีบหันมาถามแทน "ทำไมล่ะค่ะ!"

"พลังของวิซซาร์ดมีการตอบสนองไปทางลบกับพลังจากกองเรือทะเลลึก ซึ่งอาจทำให้เขาเสียชีวิตได้" นางาโตะอธิบาย

ฮารูโตะเดินเข้ามาหาหัวหน้าทั้งสอง "ผมผ่านความสิ้นหวังมามากแล้ว... แค่นั้นไม่ทำให้ผมตายหรอก..."

แล้วเขาก็โชว์แหวนเฟลมริงค์ "เพราะผมคือ... ความหวังสุดท้าย"

"ถ้าหากนายเป็นอะไร ฉันไม่รับผิดชอบน่ะ..." สึคาสะตบไหล่ "...ขอให้โชคดี"

ฮารูโตะหันหลังออกไป ฟุบุกิมองไปยังชายผมน้ำตาลดำ...

เทพาอธิบาย "คุณฮารูโตะเสียพ่อแม่ตอนยังเด็กค่ะ และเพิ่งเสียคุณโคโยมิไปไม่นานนี่เองคะ"

ฟุบุกิอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ชายคนนี้สูญเสียอะไรไปมาก...

แต่เขายังคงต่อสู้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...

"รีบไปเถอะ ไปอัดเจ้าเรือบ้านั้นกัน" เนปจูนชกหมัดตัวเองก่อนทิ้งสองสาวไว้ด้านหลัง

.............................................................................................................

หกเรือรบ หนึ่งจอมเวทธำมรงค์สีน้ำเงิน แล่นเหนือวารี

หนึ่งเทพธิดา หนึ่งมังกร หนึ่งผู้เชื่อมต่อ หนึ่งจอมเวทสีขาวทโผบินกลางนภา

"ด้านบนเจออะไรไหม!!!" นากะตะโกนถาม

"ฉันยังไม่เจอเลยยยย" เลวีอาทานตะโกนตอบ

วิซซาร์ดพยักหน้า ก่อนรู้สึกเจ็บแปรดที่อก "เราเข้าอาณาเขตมันแล้ว!"

"ถ้าไม่ไหวบอกพวกเราได้น่ะ..." ฟุบุกิบอกด้วยความเป็นห่วง...

"ไม่เป็นไรหรอก..." วิซซาร์ดกัดฟันพูด...

"สองนาฬิกา..." เทพารายงานทุกคนเงียบๆ ปีศาจจากทะเลลึกปรากฎตัว!

"จัดเต็ม!" เซนไดกับพี่น้อง นากะและจินซึระดมยิงป้อมที่แขนใส่ แต่อีกฝ่ายกางบาเรียป้องกัน

"พวกแกจะสู้ทำไม" เสียงทุ้มต่ำของผู้หญิงดังจากสาวเรือรบแห่งทะเลลึก "พวกแกสูัไป เพื่อนแกก็ไม่กลับมาหรอก..."

"หุบปาก!!!" เรแพนตะโกนก่อนยิงลูกไฟใส่ มุตซึกิที่เดือดพล่านด้วยโทสะถล่มด้วยตอร์ปิโด

ตูม!!! ลูกไฟลุกโชยออกมา ควันปกคลุม...

ร่างหนึ่งปรากฎออกมา

"มุต... ซึ... กิ..." ร่างของคิซารากิที่เสียหายหนักในสภาพถูกโซ่ล่ามปรากฎตรงหน้า!

สาวเรือรบช็อก โดยเฉพาะมุตซึกิ

"ฉ ฉัน..." เธอพูดอะไรไม่ออก...

ตรงหน้าพวกเขายังเป็นภาพหลอน... แต่กลับน่ากลัวนั้น!

เทพาที่ยังไม่ทำอะไร หลังพิจารณาถึงความเสี่ยงจากการใช้อิมาจินเบรกเกอร์ ได้สั่งให้ดีไวซ์คู่ใจวิเคราะห์ข้อมูลสมองเธอที่กำลังถูกควบคุมจนเห็นภาพและเสียงหลอน

"เทพา" ยูนิมาสเตอร์โทรจิตด้วยเสียงเบาดังเสียงใบไม้ร่วง "มันกำลังอ่านความทรงจำพวกเรา... มันปรับแผน ตอนนี้ประสาทสัมผัสทั้งหมดของเรากำลังโดนตั้งโปรแกรมใหม่..."

"อย่างนั้นรึ..." เทพาเริ่มเดาทาง "มันอาจทำให้พวกเธอคิดว่า... พวกเราเป็นกองเรือทะเลลึก"

ฟุบุกิยังยืนช็อกอยู่... เทพาร่อนลงมาโดยไม่กะบอกความจริง... ในตอนนี้

"พวกเรา... ทำร้ายเธอ" ฟุบุกิคราง "มัน... มัน..."

เทพาเงียบไม่พูดอะไร

"มันทำบ้าอะไรกับเธอ! คิซารากิ!!!" มุตซึกิแล่นไปกอดเพื่อนตน เรแพนที่รู้แก่ใจว่านั้นภาพหลอน กำลังจะบินไปลากเธอออกมา ถูกเทพายิงสะกัด พร้อมเสียงโทรจิตบอกให้รอก่อน

เนปจูนมองสถานการณ์...

ก่อนยิ้มที่มุมปาก "ใช่ได้ เทพา"

"เธอหายไปไหนน่ะ!" มุตซึกิตั้งคำถามทั้งน้ำตา

"พวกเธอต่างหาก... ที่หายไปไหน"

"ฉันขอโทษ! ฉัน ฉัน..."

"ไม่เป็นไร... ตามฉันมาสิ... พวกเราจะได้อยู่ดัวยกัน..."

สาวผมม่วงยื่นมือออกมาให้จับ มุตซึกิกำลังจะจับ

"คิซารากิ"

คำพูดอันดังจากเทพาเรียกความสนใจของทุกคน

"เธอถูกจมไปแล้ว สองครั้ง ครั้งแรกในสงครามของมนุษย์กับมนุษย์ ครั้งที่สองในสงครามต้านกองเรือทะเลลีก ในฐานะคนนอก ฉันขอบอกว่า เสียใจด้วย... แต่เราคงให้มุตซึกิไปด้วยไม่ได้หรอก"

ฟุบุกิตกใจ เช่นกันกับสองสาว

"...มุตซึกิ อดีตเธอเลวร้าย เหมือนกับฉัน เหมือนคุณฮารูโตะ เหมือนพี่เรแพนแต่... คุณคิดดีแล้วเหรอจะตามคิซาจังไป"

"เรามีสิทธิ์จะเสียใจกับอดีตที่เกิดขึ้น" เรแพนกล่าวเสริม...

"...แต่เราไม่ควรนำอดีตนั้นมาหยุดเราในการก้าวไปอนาคต" เนปจูนต่อ

"...คิซา... ฉันไม่ว่าหรอกน่ะ หากเธอเป็นตัวจริง และอยากพามุตซึกิจังไปอยู่ด้วย..." เทพามองฟุบุกิ "แต่ถ้าทำแบบนั้น ฟูจังคงเสียใจมาก เพราะต้องเสียเพื่อนถึงสองคน"

"หุบปาก!" คิซารากิตะโกน ภาพหลอนเริ่มสั่นคลอน

"แสดงว่าเธอไม่ใช่เพื่อนฉัน!!!" ฟุบุกิยิงกระสุนปืนใส่หน้า'คิซารากิ' จนภาพหลอนสลาย เผยโฉมปีศาจ!

"BIND, PLEASE!" วิซซาร์ดเรียกโซ่น้ำแข็งมามัด ถ่วงเวลาให้ฟุบุกิและเทพาไปพาตัวมุตซึกิกลับมา

"เทพาพูดถูก! เรามีสิทธิ์เสียใจกับอดีต แต่เราต้องเดินไปข้างหน้า!" เธอหันไปหาเพื่อนเรือรบที่เพิ่งลากออกมา "และฉันจะจมเธอ... จากการนำเพื่อนของเรามาหวังฉุดฉันแบบนี้!"

"แก... พวกแกมันตัวอะไรกัน!!!!!!" ปีศาจร้ายคำราม

ฟุบุกิกับเทพายืนบังมุตซึกิ หมายปกป้องเธอจากมารร้ายผู้ใช้ความทรงจำเป็นอาวุณ!

"ฉัน เรือพิฆาตพิเศษ ชั้นฟุบุกิ ลำดับที่หนึ่ง ฟุบุกิ!"

"ส่วนฉันคือ... จอมเวทที่จะเชื่อมโยงทุกสิ่ง ดีเคดแห่งจอมเวท ยูนิเมจิคเชี่ยน..."  เทพาชี้คทามาที่ปีศาจร้าย "... All Ship girls, Rider, Connector, Goddess and Dragon! Let's Begin OUR Saga!!!"

ทุกคนพยักหน้า

วิซซาร์ดชูแหวน "เอาล่ะ สาวเรือรบ... โชว์ไทม์!"

"กรอด..." ทันใดนั้น ฝูงเครื่องบินยี่ห้อกองเรือทะเลลึกก็ปรากฎขึ้นมากลางอากาศด้วยหมอกดำ

ก่อนทั้งหมดจะยิงเลเซอร์มาที่เทพาและฟุบุกิ

ไม่หนี ไม่ถอย เทพาจับมือฟุบุกิไว้ "เราจะผ่านอดีตไปด้วยกัน!"

ตูม!!!!

"KANTAI COLLECTION KANCOLLE! PHLEBOTINUM : KANMUSU!"

หมอกควันจางไป ก่อนปรากฎร่างเทพา... ติดตั้งอุปกรณ์ของยามาโตะ!

"นั้นมัน... ป้อมปืนของยามาโตะ!" เรแพนอุทานด้วยความตื่นตะลึง เขาเคยอ่านรายงานสาวเรือรบจึงรู้จักยามาโตะ... แต่เทพามีมันไดัไง

"นั้นมัน..." ฟุบุกิมองมาที่อาวุณใหม่ของเทพา

"ตอนนี้ฉันแปลงเป็นสาวเรือรบทุกชนิดได้" แล้วชุดอุปกรณ์ก็กลายสภาพเป็นป้อมปืนมือถือของฟุบุกิ โดยมีจอยูนิมานเตอร์ติดอยู่

"Ikuzo!" เทพาแล่นนำฟุบุกิไปก่อนระดมยิง เครื่องบินพยายามจะถล่ม แต่ก็โดนยูดาจิและคลาสเซนไดสอยด้วยป้อม เรแพนก็เผามันด้วยไฟ

ปีศาจร้ายยิงตอร์ปิโดหมายจมทั้งสอง แต่แล้วตอร์ปิโดก็ถูกยกขึ้นพร้อมน้ำโดยพลังเลวีอาทาน ก่อนเนปจูนจะพุ่งผ่านมวลน้ำกัอนกลมด้วยความเร็วไวเกินตาเห็น ตอร์ปิโดระเบิดกระเด็น

ปีศาจรัายในที่สุดก็สลัดโซ่หลุด แต่น่ะ

"CHOIINE! SPECIAL, SAIKO!"

หางมังกร Dragon Tail ของวิซซาร์ดถูกเรียกก่อนเขาะกระโดดหมุนตัวฟาดเรือร้ายจนลอยขึ้นฟ้า ก่อนมันจะถูกสอยซ้ำด้วยตอร์ปิโดจากเทพาที่ดันบินได้

"แก ไม่ตายดีแน่!!!" มันม้วนตัวยิงลำแสงพลาสม่าใส่ฟุบุกิ!

เทพาเห็นจึงดีดนิ้ว ยูนิมาสเตอร์เปลี่ยนชุดว่ายน้ำวันพีชสีน้ำเงิน ก่อนสาวผมดำจะกระโจนจับร่างสาวเรือรบลงใต้ทะเล เลี่ยงพลาสม่าแดงหวุดหวิด

"อาย อัย อัย ออย (หายใจไม่ออก)" ฟุบุกิหน้าเขียวจากการขาดอากาศ

เทพาเสียบ Verse Bookmark อีกใบเข้าอกเพื่อน

"KATEKYO HITMAN REBORN! PHLEBOTINUM : SHINUKI NO HONO!"

ร่างทั้งสองพุ่งขึ้นมาจากน้ำ ณ ด้านหลังสาวเรือปีศาจ เทพาตอนนี้ในชุดของอาคากิ พร้อมยูนิมาสเตอร์รูปแบบคันธนู พร้อมยิงธนูเพื่ออัญเชิญเครื่องบินรบ ส่วนฟุบุกิมีเพลิงลุกที่หน้าผาก ไฟดับเครื่องชน! แถมเป็นไฟแห่งนภาด้วย!

"ย้าก!!!" ฟุบุกิชาร์จเพลิงเข้าปากกระบอกป้อมปืนก่อนยิงกระสุนไฟดับเครื่องชนกระแทกหลัง ก่อนเทพาจะปล่อยธนูให้พุ่งออกมา ปรากฎเป็นเครื่องบินเจ๊ทสมัยใหม่ ถล่มอีกฝ่ายไม่ยั้ง

เท้าทั้งสองลงพื้น เทพาเตรียมเผด็จศึก เธอปลดพลังคันไถออก...

แต่แล้ง เครื่องบินรบปีศาจทั้งหมดก็บินกลับมาหาเธอ หมอกมืดปกคลุม...

มี"อะไรเล็กๆ" สามอันพุ่งเข้าหาเธอ ก่อนที่หมอกจะใหญ่ขึ้น จนเทพาและฟุบุกิต้องถอยหนี

ปรากฎอีกที คือร่างของเรือประจันบานสีดำแดง พร้อมปืนปากฉลามอันใหญ่สองกระบองข้างเรือ และหัวเรือมีแมงมุมเหล็กพร้อมหัวกะโหลกติดอยู่

"ป โป้ย!"

"เนปปุ!"

สาวผมทองและม่วงถึงกับอุทานด้วยความตกใจ

เรแพนยิงลูกไฟ วิซซาร์ดฟาดหางซ้ำ...

ปืนใหญ่สองกระบองเล็งมาหาพวกเขา...

"Crap" เรแพนอุทานซ้ำ ก่อนมันจะยิงพลาสม่าพิฆาต!

"DEFEND PLEASE!"

"BINARY!"

หนึ่งบาเรียน้ำแข็ง หนึ่งตารางแสงที่สร้างบาเรีย การปัองกันได้ผล แต่แลกด้วยแรงกระแทกมหาศาลที่ผลักพวกเขาจนกระเด็นไปไกล...

"ได้เวลาของพลังใหม่!" เทพาเสียบ Verse Bookmark อันใหม่

..................................................................................

เดนไลเนอร์

ไม่มีใครนอกจากโอวเนอร์ที่กำลังกินข้าวผัดปักธงตามเดิม...

โดยมีผูัโดยสารสองคน

ซันเงะซึชิน กับ ชิงุเระ ถือไรเดอร์พาส รอลง...

โอว์เนอร์มองไปที่ประตูมิติที่กำลังจะนำเดนไลเนอร์ออกไป "ท่านผู้โดยสาร VIP ครับ เรากำลังจะถึงสถานี'ปัจจุบัน' ในคันไถน่ะครับ"

แล้วก็ตักข้าวผัดขึ้นกินอีกคำ

..............................................................................

"KAMEN RIDER DEN-O! PHLEBOTINUM : DENLINER"

เดนไลเนอร์พุ่งออกมาก่อนยิงเลเซอร์ใส่เรือประจันบานปีศาจ ก่อนจะมีคนสองคนโดดลงมาบนผิวน้ำ

"นั้น... ชิงุเระนิโปัย!" ยูดาจิชี้ไปที่สาวเรือรบในชุดสีดำ

"นั้น... ซันเงะซึ!!" เทพาอุทานด้วยความไม่เชื่อว่าไรเดอร์ขาวจะ

1) มาช่วย ADSO

2) จะยืนบนน้ำได้

ก่อนเธอจะนึกไดั "จะว่าไป เดนไลเนอร์เป็นรถไฟกาลเวลา สงสัยเป็นพวกเขามาจากอนาคต"

"ย้าก!" ชิงุเระยิงป้อมปืนใส่เรือ เช่นกันกับสาวเรือรบคนอื่น แต่ไร้ซึ่งรอยขีดข่วน

"มันเป็นเรือยักษ์" ซันเงะซึมองมาที่ฟุบุกิ "ฟุบุกิ จะช่วยมุตซึกิไหม"

เธอพยักหนัาพร้อมดวงตาแห่งความมุ่งมั่น ไฟดับเครื่องชนลุกไหม้ยิ่งกว่าเดิม

ไรเดอร์เมล่อนอัดลมโยนธนูสีแดง Sonic Arrow ให้ชิงุเระพร้อม Melon Energy Lockseed ก่อนที่จะหยิบ Lockseed สีชมพูที่มีหน้าไรเดอร์คนหนึ่ง...

เธอกดปลดล็อก

"DECADE!"

ก่อนจะใส่มันลงเข็มขัดและดันด้ามจับเข้า ล็อกซีดส่งเสียง ฝาล็อกเปิดออกอย่างปริศนา เผยภาพดีเคดไดรว์เวอร์และการ์ดคาเมนไรด์ดีเคด

"LIQUID! DECADE ARMS : HAKAISHA ON THE ROAD!"

"หัว"ดีเคดปรากฎออกจาก"ซิป" ก่อนร่วงลงร่างซันเวะซึก่อนเปิดออก เผยเกราะอกสีชมพูพรัอมกางบากสีดำ ของดีเคด ดวงตาสีเขียวเปลี่ยนเป็นเกราะไหล่ ดวงตาซันเงะซึเปลี่ยนจากส้มเป็นสีเขียวพร้อมบาร์โคัด ในมือถือ"ไรด์บุ้กเกอร์" ซอร์ดโหมด

ซันเงะซึ ดีเคดอาร์มส ไม่รอช้า ปั๊มล็อกซีดสามครั้งติด

"LIQUID! FINAL ATTACK RIDE : D D" *เสียงกลอง* "DECADE!"

ทันใดนั้น ร่างฟุบุกิก็เปลี่ยนรูปลักษณ์... เพลิงลุกท่วม พร้อมละอองน้ำแข็ง ก่อนจะเกิดการระเบิดขึ้น เผยโฉมฟุบุกิ...

...ในอดีต เรือพิฆาตพิเศษ ฟุบุกิ!

"นานิ!" เนปจูนมองมาที่เรือฟุบุกิดัวยความตะลึง

"ฟุบุกิกลายเป็นฟุบุกิแล้ว!!" นากะชี้ไปที่ร่างไฟนอลฟอร์มไรด์ของเพื่อนตน

เทพามองไปที่เรือพิฆาต ก่อนจะกระโดดขึ้นไปที่หัวเรือ เรแพนกับเนปจูนลงจอดบนดานฟัา

ซันเงะซึมองมายังจอมเวทสีขาว "ฝากด้วยน่ะ เทพา"

ก่อนจะปั๊มล็อกซีดสองครั้ง

"LIQUID! KAMEN RIDE : DECADE!"

แล้วไรเดอร์สีขาวก็ใช้คล็อกอัพ ฟันรอบๆเรือปีศาจด้วยความเร็วเกินอำนาจของสายตาจะมองเห็น

"นี่คือเธอ... ในอดีตสิน่ะ" เทพาก้มหน้าคุยกับฟุบุกิไฟนอลฟอร์มไรด์

"จ้ะ เทพาซัง..." เสียงอันแผ่วเบาดังขึ้นในหัว "ลุยกันเถอะ!"

เทพาพยักหน้า เรแพนกับเนปจูนวิ่งมาสมทบ

"ว่าแต่ใครจะคุมป้อมปืนน่ะ?" เรแพนถามตำถามสำคัญ

ตูม!!! แทนคำตอบ ป้อมปืนหลังพวกเขายิงกระสุนใส่เรือปีศาจ

"ฉันจัดการเองค่ะ!" ฟุบุกิโทรจิตกับสามลูกเรือที่หัวเรือ

"งั้นเราก็ยืนสนับสนุนพอสิน่ะ" เนปจูนปักดาบลงพื้น

"เจ็บ..."

ฟุบุกิร้องเบาๆ จนสาวผมม่วงต้องรีบชักดาบขึ้น แถมโดนเทพาศอกข้างๆอีก

เรือปีศาจที่ใหญ่กว่าสองเท่า ยิงตอร์ปิโดใส่เรือพิฆาต

"ไม่ยอมให้โดนหรอก!" มุตซึกิยิงปืนถล่มตอร์ปิโดร่วมกับเซนได จนตอร์ปิโดระเบิดอย่างรุนแรง แต่ไร้คลื่นมากระแทกพวกเธอ ด้วยพลังของมังกรสาวที่เปลี่ยนเส้นทางมันไปหาเรือประจันบาน

ยูดาจิกับนากะยิงตอร์ปิโดสวน มันโดน แต่ไม่มีผลอะไรนัก

"LOCK ON!"

ชิงุเระใส่ล็อกซีดลงคันธนูก่อนง้างเล็กไปยังปืนฉลามด้านซ้าย ก่อนปล่อยลูกธนูอาบพลังเมล่อน

"MELON ENERGY!"

ท่าไม้ตายทรงพลังทะลวงผ่านปากสู่ก้นปืน ก่อนปืนมันจะระเบิดเป็นซาก

ปืนอีกข้างหันมาหมายเก็บสาวเรือรบทั้งหมด ก่อนจะยิงพลาสม่าสีแดง!

ซันเงะซึแล่นมาด้านหน้ามุตซึกิก่อนปั๊มล็อกซีด

"LIQUID! FINAL ATTACK RIDE : D D D DECADE!"

การ์ดสีเหลืองจำนวนมากที่มีสัญลักษณ์ดีเคด สลับกับซันเงะซึและ Kancolle ล็อกเปัาไปทางพลาสม่า ก่อนเขาจะกดไกที่ไรด์บุ้กเกอร์และฟันคลื่นดาบสวนไป ก่อนสลายการโจมตีสิ้น

เทพา เรแพนยิงกระสุนเวทและกระสุนปืนที่เสริมพลังด้วยไฟดับเครื่องชนของฟุบุกิ ไปยังหอบังคับการของเรืออีกฝ่าย ฟุบุกิเองก็ไม่น้อยหน้ายิงกระสุนไม่ยั้ง หวังทำลายอีกฝ่าย

วิซซาร์ดเห็นว่าฝ่ายตนเสียเปรียบจึงกระโดดขึ้นดานฟ้าของฟุบุกิก่อนสวมแหวนเพชร

"INFINITY PLEASE! Hi-Sui-Fu-Do, Bou-Zaba-Byu-Dogon!"

เขาเข้าสู่ร่างอินฟินิตี้สไตล์ ก่อนจะเรียกขวาน "AxeCaliber" ออกมาและตบมือกับ"มือ"ที่ขวาน

"HIGH HIGH HIGH HIGH HIGH TOUCH! PLASMA SHINNING STRIKE! KIRA KIRA! KIRA KIRA!"

ก่อนจะขว้างขวานไปตัดป้อมปืนอีกกระบองด้านขวาจนร่วงสู่ก้นทะเล

เทพาเห็นก็หันไปหาวิซซาร์และยิ้มให้

เรือรบปีศายไม่ยอมแพั มันใช้แรงเฮือกสุดท้ายยิงตอร์ปิโดใส่ฟุบุกิ!

"ย้าก!!!" เลวีอาทานใช้พลังทั้งหมดที่มีควบคุมน้ำใต้เรือฟุบุกิให้ลอยกลางอากาศ

"ระเบิดคลื่นวิญญาณ Binary!!" เรแพนรีดพลังวิญญาณออกจากตัวสร้างตารางแสงด้านล่างทัองเรือให้เป็นพื้นวาง

"จัดการให้มันจบๆ กันไปเลย!" เนปจูนชูมือขึ้นฟ้า ก่อนจะมีดาบแสงปรากฎ

ป้อมปืนฟุบุกิลุกไหม้ด้วยไฟแห่งนภาก่อนหันมาหาศัตรู

เทพาเล็งคทาไปยังเรือประจันบานปีศาจ พลังงานประจุเขัาดีไวซ์

"32-Bit Sword!"

"Fubuki Kanmusu!"

"FINAL UNIVERSE SPELL!"

ดาบแสง กระสุนเพลิง และลำแสงสีขาว พุ่ฃทะลุจากดานฟัาไปยังท้องเรือ... เรือแห่งปีศาจหยุดเคลื่อนไหว เพลิงและการระเบิดเริ่มปรากฎทั่วลำ...

"เรารีบไปให้ห่างๆจากเจ้านี้เถอะ" ชิงุเระตะโกนบอกทุกคน เดนไลเนอร์โผล่มาอีกครั้งก่อนรับทุกคนออกไป ส่วนฟุบุกิก็รีบหันหัวเรือและถอยด้วยความเร็วสูง

ไม่นานนัก เรือก็ระเบิดแหลกเป็นฝุยผง ไม่เหลือแม้ซากเรือให้จมสู่ก้นทะเล...

แต่มีเพียงสิ่งเดียวที่รอดไปได้...

เดนไลเนอร์จอดส่งสาวเรือรบลงฐานทัพ ยกเว้นชิงุเระที่ยังอยู่กับซันเงะซึ ตอนที่รถไฟหัวจรวดสายกาลเวลากลับเข้ามิติไป

ฟุบุกิเองก็แล่นมาที่โป๊ะเรือก่อนจะคืนร่าง...

แต่ทว่าเรแพน วิซซาร์ด เทพา และเนปจูนยังอยู่บนหลัง

พอฟุบุกิคืนร่าง ทั้งสี่ก็พบว่าเท้าตัวเองอยู่กลางอากาศ...

ไม่ต้องให้เรแพนคิดเลข พวกเขาก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...

ตูม!!!

"เทพา!" "เรแพน!" "เนปจูน!" "ฮารูโตะ!"

งานนี้มีงมคนตกน้ำครับ

..........................................................................................................................

ในถ้ำติดทะเลอันมืดมิดของ TriToku Verse

มีร่างสีเทาในเงามืดกำลังมองก้อนทรงกลมสีแดงลอยอยู่ตรงหน้า

"เธอทำได้ดีมาก นางาโตะ เมมโมรี่" เสียงผู้ชายดังจากร่างสีเทา ที่มีป้ายทะเบียนเขียนว่า "#01" ก่อนจะหยิบไอโฟนออกมา...

"เพราะเธอ เราจึงได้การเข้ารหัสของพวกสาวเรือรบ แถมยังได้วิธีการวิวัฒนาการมาเพิ่มด้วย ท่านต้นแบบต้องภูมิใจในเธอแน่นอน"

แล้วมันก็หัวเราะหึๆในคอ "ผู้การ... คริม... เตรียมเจอกับหายนะได้ ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ"

ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะลั่นไปทั่วถ้ำ เป็นสัญญาณแห่งหายนะที่จะมาในไม่ช้า...

......................................................................................................................................

อาหนังสือปรบมือให้กับฟุบุกิ มุตซึกิ ฮารูโตะและเทพา สำหรับงานอันหนักหนา

"ยอดมาก ฟูจัง เทพาลูกรัก" อาหนังสือชมด้วยความยินดี "พวกเธอด้วย มุตซึกิ วิซซาร์ด พวกเธอกำจัดปีศาจที่เรายังไม่มีข้อมูล แถมยังอุตส่าห์รวบรวมข้อมูลให้มากพอสำหรับงานวิจัยผม วันนี้อยากกินอะไร บอกมา ผมเลี้ยง!"

สามสาวหันมามองหน้ากันก่อนตอบว่า "ไอศครีมร้านคุณมามิยะ!"

ฮารูโตะล่ะ? เขาตอบเรียบๆ "โดนัท"

"..." ทุกคนเงิบกับคำตอบของจอมเวทแห่งความหวัง

"...ทีหลังก็ได้"

"เย้!!!!" เทพากระโดดโลดเต้นไปมา อาคาชิมองมาที่เธอด้วยความเอ็นดู

เทพาหยุดกระโดด ก่อนจะชวนสองสาวเรือรบไปด้านนอก บอกว่ามี surprise

ประตูออฟฟิต Miiro ปิดลง ทิ้งสองหนุ่มกับหนึ่งเรือซ่อมบำรุงในห้องที่มีแค่โต๊ะกับเก้าอี้

"อาคาชิ ผมขอยึดข้อมูลของชิงุเระกับซันเงะซึน่ะ" เสียงอาเปลี่ยนจากร่าเริงเป็นเคร่งครึมอย่างฉับพลัน

"ทำไมล่ะค่ะ!?" ดวงตาเธอเบิกกว้างเมื่อได้ยินผู้ที่มีระดับ Epsilon เท่าตนสั่งแบบนั้น

"คำสั่งจาก Omega ให้เลื่อนระดับ DAL ของข้อมูลสองคนนั้นเป็น Zeta" อาหนังสือหันหลังมาจ้องสาวผมชมพู เธอเริ่มหวาดกลัว ตั้งแต่ทำงานกับอาหนังสือมา เธอไม่เคยเจอสายตาแบบนี้มาก่อน

แต่อาหนังสือก็หยุดจ้อง "อ่ะ โทษทีๆ ผมเผลออีกแล้ว"

น้ำเสียงอันเป็นมิตรกลับมาทจนอาคาชิงงว่าเกิดอะไรกับหัวหน้ายานพาราไดซ์

ชายชุดเก๊าท์ตัดสินใจอธิบาย "ผมตรวจ Personal Reality แล้ว สองคนนั้น ชิงุเระกับซันเงะซึที่ติดเครื่องดัดเสียง ไม่ได้อยู่ใน Verse ใดๆที่เรารู้จัก และไม่ได้มาจากอนาคต... เธอมาจากอีกฟิ..." เขาหุบปากก่อนเปลี่ยนคำพูด

"เธอมาจากอีก Hyper Verse ดาต้าที่เหลือเป็นระดับ Zeta"

....................................................................................................

ฟุบุกิกับมุตซึกิไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง

ยูดาจิ เลวีอาทาน เรแพน เนปจูนมายืนรอพวกเขาที่หน้าป้ายหินป้ายหนึ่ง

พร้อมข้อความ...

"Rest In Peace, Kisaragi"

"ถึงเราไม่ควรให้อดีตมาหยุดเรา..." เทพาพยายามกลั้นน้ำตาและคุมเสียงให้นิ่ง "...แต่เราก็ไม่ควรลืมอดีต... ฉันสร้างนี้ใหัเพื่อนเธอ..."

มุตซึกิเห็นถึงกับกลั้นไม่อยู่ ร้องไห้ออกมา ฟุบุกิกับเทพาเข้าไปกอด ไม่อายที่จะหลั่งน้ำตาออกมา...

เรแพนมองที่ผลงานตน (หาหิน) เนปจูน เลวีอาทาน (ตัดหิน) และเทพา (ดีไซน์กับแกะสลัก) พล่างนึกเศร้าในใจ...

"ทุกคน..." เขาพูดเบาๆกับตนเอง

"จะพูดว่า มันต้องไม่เกิดขึ้นอีกสิน่ะ" เลวีอาทานดักตอบ

เนปจูนกับยูดาจิน้ำตาซึม...

แล้วภารกิจของเทพาก็จบไปอีกวัน

....................................................................

ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยคอมเครื่องยักษ์ที่ช่างคอมเรียก"เมนเฟรม" มีชายคนหนึ่งกำลังยืนคุยกับสาวสองคน

"ขอบใจน่ะที่พาพวกเรามาที่นี้..." ชิงุเระจับมือกับเด็กใส่แว่นเจ้าเดิม "บี"

"ช่วยเรียกผมว่าเมดเกอร์เซฟเวอร์หรือเซฟเถอะครับ" เขาตอบกลับก่อนหันไปหาสาวผมยาว "ไงบ้าง 'คิซาเรด' "

คิซารากิที่สวมเจเนซิสไดรฟ์เวอร์ลูบผมอย่างทะนุถนอมก่อนพูดกลับไป "...มุตซึกิจัง... ยังสบายดีสิน่ะ ในโลกนี้"

เขาชะงักก่อนพยักหน้า พล่างชี้นิ้วขึ้นฟ้า ก่อน Decade Lockseed จะกลับมาหาเขา

"อันนี้ของฝั่งผม ผมขอคืนน่ะ" เซฟจับล็อกซีดก่อนเก็บใส่กระเป๋ากางเกงนักเรียนก่อนมองมาที่มอนิเตอร์ "ผมต้องส่งคุณกลับก่อนน่ะ ดูคิวสิ อ้อ การข้ามHyperVerse ครั้งหน้า คิโอ นัวร์ ไอ"

"คิโอริ!?" ทั้งสองอุทาน

"ยังๆ ผมกะให้ Second Genesis รวมพลก่อน..." เซฟหันหลังไปพิมพ์คำสั่งบนคอม แต่มิวายหันมาเล่นไอโฟน เล่นเกม Bio Inc...

หรือเปล่า... เขาเปิด Note ก่อนใช้นิ้วจิ้มๆ

ข้อความบนไอโฟน เขียนว่า...

"ตอนต่อไป Birth! Assemble Of New Gen!"

................................................................................................

Today's lesson : ยอมรับอดีตและก้าวสู่อนาคต

"KAMEN RIDER DEN-O!"

"BACK TO THE FUTURE!"