คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : [Moment] ก็คนมันคิดถึงนิดหนึ่งก็คิดไกล
ก็คนมันคิดถึงนิดหนึ่งก็คิดไกล
29 กรกฎาคม 2014
01.10 น.
ห้องนอน
หลังจากที่ทุกคนซ้อมหรือทำกิจกรรมอื่นๆตามอัธยาศัยเรียบร้อยแล้ว ระหว่างนี้เองยูมิก็เดินเข้าไปในห้องนอน และเจอกับสุมิเระที่กำลังมองหน้าจอไอโฟนอย่างทุกข์ใจอยู่พอดี ด้วยความเป็นห่วง ยูมิจึงเดินเข้าไปกอดคอสุมิเระ
“ซูจัง เป็นอะไรไปเหรอ” ยูมิถามสุมิเระด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
“ไม่มีอะไรหรอก...” สุมิเระก็ตอบกลับยูมิด้วยน้ำเสียงเศร้าๆเหมือนกัน
“ไม่มีอะไรที่ไหนล่ะ ดูสีหน้าก็รู้แล้วว่ากำลังนอยด์อยู่ คิดถึงคนที่บ้านเหรอ” ยูมิถามอย่างรู้ทัน
“ก็...ประมาณนั้นแหละ จากบ้านมา 4 สัปดาห์แล้วไม่คิดถึงได้ยังไงกัน”
“อืม... ฉันเข้าใจ” ยูมิยิ้มให้สุมิเระแบบเศร้าๆ “แล้วนี่ดูรูปใครอยู่เนี่ย”
“น้องชายฉันเองแหละ”
“อืมๆ หน้าตาคล้ายเธอเลยเนอะ มิตสึโอะคุงใช่ไหม”
“ใช่แล้ว ยิ่งดูรูปก็ยิ่งคิดถึงมัน...” พอสุมิเระพูดจบ น้ำตาของเธอก็เริ่มไหลออกมา
“เธอสนิทกับมิตสึโอะคุงมากเลยเหรอ”
“เธอไม่มีน้องชายคงไม่เข้าใจในความเป็นพี่สาวของฉันหรอกยูมิน...ฉันรู้สึกดีใจนะที่มีมันเป็นน้องชาย คอยดูแลสั่งสอน กลั่นแกล้งมันตลอด ฮ่าๆๆ” สุมิเระหัวเราะกลบเกลื่อนความเศร้า
“อารมณ์ดีขึ้นมาแล้วสินะ” ยูมินยิ้มให้สุมิเระ
“ยูมิน...” สุมิเระเรียกชื่อยูมิด้วยน้ำเสียงสะอื้น “ขอระบายหน่อยนะ ฮือออออออออ” จากนั้นเธอก็กอดยูมิและร้องไห้ออกมาทันที
“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคะซูจัง อย่าอ่อนแอสิ เราต้องทำตัวให้เข้มแข็งเข้าไว้! อีกอย่างนะ ถ้าร้องไห้ก่อนนอนเดี๋ยวตาที่บวมอยู่แล้วมันจะบวมยิ่งขึ้นอีกนะ โอเคๆ ไม่ร้องๆ” ยูมิลูบหัวสุมิเระอย่างเอ็นดู
“ฮึก...ไม่ร้องแล้วก็ได้” สุมิเระพูดพร้อมเช็ดน้ำตาไปด้วย
“นอนได้ละ ฝันดีนะซูจัง ขอให้เช้าในวันพรุ่งนี้เป็นวันที่สดใสนะ” ยูมิบอกฝันดีและยิ้มให้สุมิเระ
“ฝันดีเช่นกันนะยูมิน อย่าแอบจับหน้าอกของฉันนะเฟ้ย!” สุมิเระพูดพร้อมชี้หน้าและยิ้มใส่ยูมิ
“ฮ่าๆๆๆ อารมณ์ดีขึ้นมาแล้วสินะ ไม่แอบจับหรอก หน้าอกของเธอไม่ดึงดูดสายตาฉันเล้ยยยย~~” ยูมิประชดสุมิเระ
จากนั้นไฟในบ้านก็ปิดลงไป...
ความคิดเห็น