ขอเปิดคนแรกเลยนะ ^^


แบบว่ามาครั้งแรก น้ำตาคลอเบ้า สงสาร !!!!!!! สงสารลู่ โอ้ยยยย อยากจะร้องไห้ตาม อารมณ์แรกมาอยากวิ่งเข้าไปกอดน้อง เข้าไปปกป้องน้อง และอารมณ์ที่สอง อยากจะจับพระเอกของเรา ฆ่าปาดคอจับโยนลงน้ำเลยละ


ไม่มีตอนไหนเลยที่น้องจะไม่มีน้ำตา อ่านไปหัวใจตกไปอยู่ตาตุ่ม เหมือนชีวิตน้องโชคร้ายมาตลอด แต่พอมาดูมารู้เรื่องราวของพระเอกอายุน้อยของเรา โธ่!! โลกใบนี้ช่างโหดร้าย แล้วเราก็เริ่มจะสงสารและลุ้นให้พี่ลู่ของเราได้ละลายความแข็งกร้าวและความผิดพลาดในใจของน้องฮุนเราให้ได้


ส่วนอีกคู่ที่เคล้าน้ำตาไม่แพ้ (เคะเรื่องนี้น่าสงสารที่สุดในสามโลก)
น้องแบค T^T กะอิคุณชายปาร์ค แบบไม่น่าให้อภัยเลย เพราะพี่ปาร์คเรานั้น เรียกได้ว่าเลวโดยตั้งใจ (มิใช่เลวบริสุทธิ์แบบเซฮุน) หวังว่าจบเรื่องขอเห็นคุณปาร์คกระอักนะคะ เพราะร้ายเหลือเกิน
วิจารณ์ไม่ดีขอโทษด้วยนะไรท์

ชู้ สั้นๆ ง่ายๆ แต่ไม่อาจบรรยายอารมณ์ได้หมด

ทุกครั้งที่ได้นอกกายนอกใจ มันร้อนรุ่มๆจนอดไม่ได้ที่จะซี้ด และคงหนีไม่พ้นคำนิยามที่ว่า การลักลอบช่างหอมหวาน

มอบให้แก่มาร์คแบม ที่ริอาจลองของร้อนจนแตะสวรรค์ชั้นฟ้า และคงไม่มีโล่ไหนเหมาะกับการกระทำของทั้งสองได้นอกจากคำว่า เลว


ชู้ มันนำพาทุกความรู้สึกสั่นสะท้านทุกครั้งที่ต้องคอยหวาดระวังว่าจะแตกเมื่อไรจนขนลุกซู่ แต่คงไม่มีการลักลอบครั้งไหนอุ่นใจเท่าการกินบนเรือนขี้บนหลังคา หรือ การตีท้ายครัวแบบซึ่งหน้าโดยที่หัวใจเป็นตัวรำร้อง เรามอบให้บีเนียร์

---------------------- **** --------------------
เป็นเรื่องราวที่ค่อนข้างจะตีโจทย์ได้แตกมาก ถ้าจะเรียงลำดับความเลวก็คงจะ มาร์ค > แบม > บี > เนียร์

มาร์คทำไปเพราะคึกคนอง แต่สุดท้ายก็ตกบ่วงจนกลายเป็นตัวเองที่มีแผลแหวะวะ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังทำตัวเป็นพระเอก ปากบอกว่ารักจินยอง แต่ไม่อาจห้ามอารมณ์ที่เกิดกับแบม ... มอบโล่คนดีที่มือถือสากปากถือศีลให้เลย

ส่วนแบมแบม ถ้ามองในมุมของเด็ก ความคิดความอ่านขอแค่ว่าเขาคือคนที่ใช่ เขาคือคนที่เราต้องการ ต่อให้ต้องแย่งมาต่อให้เรามีแฟนอยู่แล้ว เราก็อยากครอบครองเขา หากจะเกลียดคงเกลียดไม่ลงเพราะเมื่อน้องรู้ว่ากำลังรังแกคนไม่มีทางสู้ คนที่ไม่สบาย น้องเองก็รู้จักที่จะรู้สึกแย่ เพราะงั้นถือว่าน้องเป็นพวกร้ายบริสุทธิ์ แบบโคตร ๆ

มาถึงบีเนียร์ เราไม่ค่อยจี้สองคนนี้เท่าไร เพราะเราไม่ค่อยได้อ่านทุกตอนเลย แหะๆ ขอโทษฮับ แต่ถึงอย่างนั้นเราก็พอจะรู้ว่า
บีเองก็ใช่จะเลวร้าย บีก็ยังห่วงแบมอย่างที่พี่ชายคนหนึ่งมีให้ บีเป็นผู้ชายสุภาพ และสิ่งที่เราประทับใจคือ บีรู้ใจและเชื่อมั่นในหัวใจตัวเองอย่างชัดเจน
และสุดท้าย คือน้องเนียร์ คือแบบเราไม่รู้ว่าเนียร์นี่ถูกวางให้เป็นคนซื่อ เป็นคนอ่อนแอรึเปล่า แต่ที่เราได้สำผัสมา น้องคล้ายเป็นพวกอ่อนแอไม่สู้คน ประมาณนี้ ดีหน่อยคือน้องเป็นคนมีความคิด(นิดนึง) มันทำให้เรารู้สึกว่าเนียร์ดูไม่น่ารำคาญสักเท่าไร แต่ก็แอบหมั่นไส้น้อยๆที่เนียร์เองใจไม่นิ่งและไม่กล้าที่จะฟันธงให้หัวใจตัวเองไปเลย


หมดละ .... ไม่รู้จะอะไรต่อ ยังไงก็ขอเจิมเลยนะฮับ หากผิดพลาดยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะฮับ เราวิจารณ์ไม่ค่อยถนัด เม้นก็ไม่ค่อยเม้น

หากพูดเรื่องการเขียน พี่เขียนได้เยอะมากในแต่ละ ใช้คำได้แบบถึงอารมณ์ไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้เป็นดราม่ารึเปล่า แต่ทุกครั้งที่อ่านเราอินมากเลยนะ บางทีก็ร้องไห้ออกมาเลย

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้มุมหมดนะฮับ สู้ๆครับ

^^ ดีฮับ ฮะฮ่า ยังไม่มีใครเขียนวิจารณ์เลย

ขอเจิมเลยละกัน

โดยร่วมนะพูดเป็นตัวๆไปละกัน

คุณหนูบยอน ขี้วีน ชอบเหวี่ยงแต่ก็มีมุมน่ารัก ถึงจะดื้นซน แต่ก็เป็นพวกขี้อ้อนหลบใน ถ้าให้เปลี่ยนจากหมาน้อยเป็นแมวก็คงจะดีไม่ใช่น้อย มาแรกๆไม่ชอบคุณชายอย่างนู้นอย่างนี้เพราะยังมีอคติ แต่พออยู่กันไปความน่ารักที่มีก็ค่อยๆเผยออกมา แต่นิสัยที่ติดตัวมาก็ยังคงเส้นคงวาอยู่อย่างนั้น


มาถึงพี่ปาร์คของเรา ซึ่งถือคติ นิ่ง เงียบ และ เย็น
ฮั่นแน่! สาวๆหลายคนคงหวังไว้ละซี่ แต่เสียดายหน่อยที่เราคงต้องยกให้คุณหนูบยอนไปซะแล้วละ

มาดแรกคือ เขาเป็นคนหนึ่งๆ ประมาณอะไรก็ได้ตามใจครอบครัว เป็นคนไม่ค่อยพูดแต่ก้มักจะเอาใจใส่คนรอบข้าง และเป็นหนุ่มที่อบอุ่นมากๆจนน่าซบ

คุณชายสามารถดึงเอาความน่ารักที่ซ้อนอยู่ในตัวคุณหนูออกมาได้อย่างน่ารักเลยทีเดียว ซึ้งต้องขอบคุณในความพยายามของคุณชายและอดทน จนทำให้เราได้เห็นมุมหนึ่งของคุณหนูขี้วีนขี้เหวี่ยงที่ทำเอาแม่ยกทั้งเขินทั้งบิดกันไปหลายยก

รวมถึงตัวช่วยตัวกระตุ้นอย่าง พี่คริสและม๊าเลย์ คุณพ่อคุณแม่ของทั้งสองที่อุสาไปดูฤกษ์มาให้ได้แต่งกัน

ถ้าคุณอ่านะรู้สึกได้ถึงไออุ่นของผู้ชายชื่อ ปาร์คชานยอลที่ค่อยประคบประงอมคุณหนูเหมือนชายในฝันหวายๆคน

ส่วนคุณหนูของเราก็แค่พวกซึนเดเระปากไม่ตรงกับใจแต่ก็เป็นคุณหนูที่ละมุนพอตัว ร่วมๆแล้วมันก็มีกลิ่นไอสีชมพูฟุ้งไปทั่วบทความเลยจ้า


พิมมาตั้งนาน ไรท์คงจะเบื่อแล้วสิท่า ฮะฮ่า ขอโทษหน่อยนะเค้าเวิ่นไปหน่อย

ยังไงก็สร้างสรรความน่ารักอย่างนี้ออกมาให้เราได้ยิ้มตลอดไปนะ

By:BuM's

เปิดมาตอนแรกทำให้นึกถึงแฮรี่จริงๆ

มันผสมความลับเอาไว้มากมาย คือตอนแรกๆเหมือนจะเดาถูก แต่อ่านไปอ่านมาเริ่มจะตีกันมั่ว เริ่มเดาทางไม่ถูกแล้วว่าเป็นใคร

ลุ้น ลุ้นทุกครั้งว่ามันจะเป็นยังไงต่อ ลุ้นว่าแบคของเราจะถูกจำได้มั้ย?
สงสัย สงสัยทุกอย่างที่มันโผล่มาแบบงง

และทำไม? เพราะอะไร มาจากไหน?

ตัวตนของใครหลายๆคนถ้าลองมองย้อนกลับไปทำให้เราสัมผัสได้ถึงความลี้ลับและน่าค้นหาของตัวละครแต่ละตัว ว่ามาจากไหน มีความหลังยังไง



โดนรวมแล้วแนวๆนี่มักจะเขียนออกมาค่อยข้างยาก ยากที่ว่าจะทำให้คนอ่านเข้าใจในสิ่งที่เราจะสื่อหรือไม่?

และคุณจะไม่เสียใจที่จะอ่านเรื่องนี้เลย เพราะมันทำให้ทั้งลุ้น ตื่นเต้น สอดแทรกด้วยความน่ารักกุกกิกของตัวละครที่เข้ามาแทรกความดาร์กของเรื่อง



ยังไงก็ขอให้สู้ๆนะคะไรเตอร์
เค้าอาจจะเขียนวิจารณ์ได้ไม่ดีเท่าไร
แต่เค้าอยากให้รู้ว่ายังมีคนที่อยากอ่านและติดตามเรื่องของไรท์เสมอนะ :')



By:BuM's

เจิมมมมมมมมมม

บอกเลยว่าพี่มาร์คมามาดแรกเหมือนจิ๊กโกมาเฟียเก๋าๆ
นานๆไปโหดละตั้งแต่ตอนเอาไม้ฟาดนั้นแหละ ไม่อยากจะบอกว่าเรายังช๊อคแทนแบมๆ

แล้วแบบมาทำกับหลานเค้าแบบ TT โหดอ่ะ ทั้งความเถื่อนมาเต็มจริงๆ พี่มาร์คลุคนี้เอาใจน้องไปเต็มๆ TT ถึงจะร้ายกับแบมๆจนเราอยากจะสาปส่งก็เถอะ -///- แต่แบบพี่มาร์คงำยาดหกาดกสดากสดาหกวดสากวสา ได้ใจแม่มาก ยอมให้หลานเจ็บตัว (โดนปาดคอ)
แล้วมาเร้าร้อนอีก โหยยยยยจะว่าซาดิสโคตรๆ ยิ่งแบบตอนมัดน้องนะ โหยยยย ใจอีป้านี่โหวงๆ TT

โดยรวมแล้วน้องคือพระเอกที่ไม่ต้องการตัวโกงเลย เหมือนมาร์คจะอยากเปลี่ยนบทนะ ๕๕๕๕๕

ส่วนน้องแบมของเราก็แบบไม่ได้อ่อนแอเหมือนละครไทยที่ยอมเขาทุกอย่าง และก็ไม่เป็นคะที่แบบ .... นะ = = คือคาแร็คเตอร์น้องดีมีความมุ้งมิ้งน่ารัก ^^
ไรท์เขียนออกมาได้สุดยอดจริงๆ ตามมาตั้งแต่เรื่องก่อนแล้ว แต่พึ่งมาเจอขอโทษน๊าาา

สัญญาว่าจะตามต่อไปเรื่อยจนกว่าไรท์จะเลิกแต่งเลยละ ๕๕๕๕
แต่ต้องแต่งให้จบนะ ไม่งั้นมีงอน ๕๕๕๕



สวัสดีคร้าบ

ขอสักนิดนะค่ะ อาจจะไม่ดีมาก

แวมไพร์เรื่องนี้สอนให้เรารู้ว่า
ความรักที่เหมือนจะทำให้พวกเขาเป็นผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ แต่ใครจะรู้ว่านั้นคือข้อแลกเปลี่ยนของความเห็นแก่ตัวที่ร้ายกาจที่สุด!





บอกตรงๆเลยว่ามันใช่!!!!
อยากไปไหนผมพาไปได้
อยากได้อะไรผมก็หามาให้ได้ แม้จะเป็นดวงดาว
อยากทำอะไรผมไม่เคยขัดนั้นคือความสุขของคุณ
หากจะโมโหลงที่ผมได้ผมจะไม่ตอบโต้

เพียงแค่คุณบอก ชีวิต นี้ผมก็ให้คุณได้

ยกเว้น ....อิสระ....






คุณสามารถไขว้คว้าได้ทุกอย่างยกเว้นอิสระ



ไม่มีสิ่งใดได้มาง่ายๆ และไม่มีสิ่งใดที่ได้มาฟรี ....



#ทลชบ

รักแท้คือการให้ที่ยิ่งใหญ่ แต่รักของแวมไพร์คือ การให้ที่เห็นแก่ตัว

จากรั่วสกุลหยิน สู่รั่วสกุลจอง ทิวลิปดอกน้อยสู้อดทนเพื่อเป็นดอกไม้แห่งความโชคดีไม่น้อยหน้าพี่น้องของตน แม้ร่างกายจะอ่อนแอแต่ไม่เคยแสดงออกมา น่านับถือจิตใจจริงๆ หากเปรียบกับคนทั่วไปบางคนคงท้อแท้ไปแล้ว ทิวลิปดอกนี้เป็นตัวอย่างให้กับชีวิตนอกฟิคได้ด้วย เหมือนเปนกำลังใจให้คนที่หมดหวังลุกขึ้นมาสู้อีกครั้ง

เพราะทิวลิปแสดงให้เห็นว่า ต่อให้ล้มด้วยคำพูด หรือการกระทำร้ายๆกี่ครั้ง เขาก็จะหยิบยกปรับเปลี่ยนมุมนั้นให้สดใสและลุกขึ้นมาเผชิญกับมันอีกครั้ง

ทั้งยังแสดงให้เห็นถึงความรักที่ไม่ต้องการครอบครองสิ่งใด ความรักที่มองเห็นเพียงสิ่งดีๆของอีกฝ่าย ความรักที่มอบแบ่งปันไปยังคนรอบข้าง แม้ว่าการกระทำนั้นจะมีผลกับตัวเองอย่างไร

ขอยืนยันอีกเสียงเลยว่า ทิวลิปดอกนี้ เป็นดอกไม้ที่ทรงคุณค่าของสกุลหยินโดยสัจจริงอย่างที่นายแม่และคุณแม่ได้กล่าวไว้

รักและคิดถึง

จากคนสวนคนหนึ่ง