ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ก็แค่พี่ชาย My brother (ตั้วมาร์ช)

    ลำดับตอนที่ #2 : ...2..

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 272
      1
      13 ธ.ค. 56

    ...2...
     
     
     
     
     
     
     
    ตั้งแต่วันที่ผมไปกินข้าวบ้านไอ้ตั้ววันนั้นมันก็ตามกวนตีนผมตลอดเลยครับ 
     
    ก็น่าสงสารมันนะอยู่กับแม่และพี่สาวมันคงอยากมีพี่ชายมั้ง 
     
    พ่อมันก็ไปอยู่ต่างจังหวัดตั้งหลายปีละ 
     
    อ้อผมเข้าใจแล้วนะครับทุกคน ที่แม่ผมบอกว่าแม่ไอ้ตั้วจะแต่งงานใหม่น่ะ 
     
    คือแต่งงานใหม่แต่แต่งกับคนเดิมก็พ่อไอ้ตั้วน่ะแหละครับ 
     
    ก็พ่อมันทำงานอยู่ประจำที่ต่างจังหวัดหลายปี
     
    แล้วอีก2เดือนพ่อมันจะย้ายกลับมาอยู่กับครอบครัวเหมือนเดิม 
     
    เขาเลยจะจัดงานเล็กๆให้เหมือนงานแต่งอีกครั้งนึง 
     
    ก็แปลกนะครับครอบครัวนี้ ทำไมต้องเป็นงานแต่งด้วยผมงงนะ
     
     แต่ก็เรื่องของเขาน่ะเนอะ
     
     
     
     
     
     
     
    ตือดือดืด 
     
    อ๊ะ เสียงไลน์นี่นา สาวคนไหนไลน์มาน๊าอิอิ
     
     
    'ตั้ว'   โห่วเสียอารมณ์นึกว่าสาวๆ
     
    มันส่งไรมาเนี่ยอ่านหน่อย
    .
    .
    "ทำไรอยู่พี่มาร์ช เดี๋ยวเจอกันนะ"
     
    "เฮ้ยวันนี้กูนอนหอ ไม่ได้กลับบ้าน"
     
    "นั่นแหละ รอหน้าคณะพี่มาร์ชแล้วเนี่ย"
     
     
    หาาาา มาที่หน้าคณะ อะไรของมันเนี่ย มาทำไม 
     
    อะไรยังไงทำไม งงครับงง แต่อีกตั้ง2ชม.แน่ะกว่าผมจะเลิกเรียน 
     
    มันจะมารอทำไมทำให้ผมเป็นกังวลเปล่าๆ 
     
    ไม่ชอบเลยที่มีคนมารอแบบเนี้ย
     
     
     
    ตือดือดืด  แน่ะไลน์มาอีกละ
    .
    .
    "รออยู่ตรงตู้เอทีเอ็มนะ"
     
    "กูเลิก6โมงนะเว้ย รอเหรอ"
     
    "รอดิ รออยู่ เรียนไปๆ"
     
     
    เอ้ารอก็รอ เด็กมันดื้อนะครับ มันจะมารอผมเพื่อ?  
     
    ปกติวันเสาร์มันจะไปหาผมที่บ้าน 
     
    ไปเล่นเกมกันบ้าง เตะบอลบ้าง บางทีก็สอนการบ้านมัน   
     
    แต่วันนี้วันอังคารอยู่เลยนะ มีเรื่องอะไรรึป่าวก็ไม่รู้ 
     
    โอ้ยยยยไม่มีสมาธิเรียนแล้วครับผม
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    พออาจารย์ปล่อยปุ๊บผมก็รีบดิ่งลงมาข้างล่างปั๊บเลยครับ
     
    แล้วก็เดินตรงไปที่ตู้เอทีเอ็มที่มีไอ้เด็กแสบนั่งรอผมอยู่
     
     
     
    "เฮ้ย มาหากูมีไร" ผมยิ้มพร้อมกับถามคำถามที่อยากรู้
     
    "ก็พรุ่งนี้ผมต้องมาสอบที่มหาลัยพี่อ่ะ"
     
    "อ่า แล้วไง"
     
    "แล้วจากที่บ้านมานี่มันไกล มีสอบแปดโมงเช้าอ่ะ"
     
    "แล้ว?"
     
    "ขอนอนที่หอด้วยได้ป่าว" อ่อเช่นนี้นี่เองนี่สินะธุระของมัน
     
    "เออได้ดิ เตรียมของมายัง บอกแม่มึงแล้วเหรอ"
     
    "เรียบร้อยทุกอย่าง" มันตอบพร้อมกับยิ้มแป้นแล้น
     
    นี่มันเตรียมพร้อมมากคงคิดว่ายังไงผมก็ให้มันนอนด้วยใช่ป่ะเนี่ย
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    นี่ก็เกือบ4ทุ่มละครับ 
     
    แต่ไอ้เด็กตั้วมันยังไม่เห็นจะอ่านหนังสือเตรียมสอบพรุ่งนี้เลย
     
    นี่มันจะสอบจริงๆใช่มั้ย
     
     พอถึงหอผมมันก็ตื่นเต้นกับหนังสือการ์ตูนของผม
     
    อ่านจบไปหลายเล่มแล้วมั้งน่ะ น้ำท่าก็ยังไม่อาบ
     
     
    "นี่มึงจะสอบไม่ใช่เหรอ" ผมอดเป็นห่วงไม่ได้เลยทักซะหน่อย
     
    "อืม" แน่ะๆดูมันครับ อ่านหนังสือการ์ตูนไม่สนใจผมเลย
     
    "ไอ้ตั้ว ไปอาบน้ำจะได้รีบนอนรีบตื่น"
     
    "แปป"
     
    "กูจะนับ1ถึง3 ถ้ามึงยังไม่ขยับนะเจอดีแน่"
     
    "..." นิ่งครับนิ่ง ท้าทายผมซะแล้วไอ้เด็กน้อย
     
    "1......2......................." ไม่ขยับครับ - -"
     
    อย่างงี้ต้องเจอซะแล้ว ผมทำท่าหยิบไม้กวาดจะฟาดมัน
     
    "เดี๋ยวๆอ่าๆไปๆโหดอ่ะ" 
     
    "กูจะฟ้องแม่มึงนะครับอย่ามาอืดอาด"
     
    "โหยก็มันกำลังสนุกอ่ะเดี๋ยวสอบเสร็จค่อยอ่านก็ได้"
     
    "เดี๋ยวๆสอบเสร็จแล้วมึงจะไปอ่านที่ไหน"
     
    "ที่นี่ไง" มันตอบอย่ามั่นใจแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำเฉยเลย
     
    เฮ้อเกิดมาเจอไอ้เด็กแบบนี้ก็ปวดหัวนะครับ
     
    ที่มันพูดเนี่ยหมายความว่ามันจะมาเยือนผมอีกใช่มั้ยครับ เตรียมรับมือครับ
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    เอ้กอิเอ้กเอ้ก เอ้กอิเอ้กเอ้ก
     
     
    โอ้ยเสียงนาฬิกาปลุกใครครับผม เสียงโบราณมากขอบอก
     
     
    เอ้กอิเอ้กเอ้ก เอ้กอิเอ้กเอ้ก
     
     
    โอ้ยยยยยยยยยทำไมๆ วันนี้ผมมีเรียนบ่ายนะจะให้รีบตื่นไปไหน
     
    ทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งส่งอิเด็กนี่มารบกวนผมด้วย
     
    มันตั้งนาฬิกาปลุกแล้วมันก็ไม่ยอมตื่นให้ตายเถอะ!!!
     
     
    "เฮ้ยตั้วตื่นเว้ย" ผมเรียกพร้อมใช้เท้าสะกิดมัน
     
    เมื่อคืนเรานอนบนเตียงเดียวกันครับเตียงผมกว้างไม่ต้องกลัวเบียดอิอิ
     
    แล้วอีกอย่างเราเป็นผู้ชายทั้งคู่ไม่คิดอะไรมากหรอกเนอะ
     
     
    "เฮ้ยตั้วตื่นดิ๊ ปิดนาฬิกามึงด้วย พี่จะนอนต่อครับ"
     
    "..." เงียบ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ตายรึยังครับ
     
    ผมทนไม่ไหวละครับลุกขึ้นดึงมันให้ลุกจากที่นอน
     
    "ไอ้ตั้วมึงนอนรึว่ามึงตาย หะ ตื่นๆๆๆ"
     
    "ขออีก5นาที" แล้วมันก็ลงไปนอนกับพื้นครับ เออเอาเข้าไปถ้าจะขี้เซาขนาดนี้
     
    "งั้นมึงไม่ต้องมานอนที่นี่อีก" คำนี้ได้ผลครับ
     
    มันรีบตื่นไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วทันใจมาก 
     
    รู้งี้พูดคำนี้ตั้งแต่แรกละครับผม ฮ่าฮ่า นอนต่อดีกว่า ฟิ้วววว
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    ตือดือดึ๊ง
     
    ไลน์ครับไลน์ อ่านครับอ่าน
     
    'ตั้ว' ไอ้ตั้วอีกละเซงครับเซง
     
    'พี่เลิกเรียนกี่โมงอ่ะ'
     
    '4' ตอบสั้นๆครับเรียนอยู่แอบเล่นอิอิ
     
    'งั้นรอที่ตู้เอทีเอ็มเหมือนเดิมนะ'  หะ!!!!
     
    'เพื่อ?'
     
    'ลืมของไว้ที่หอพี่มาร์ชอ่ะ'
     
    'เออๆ'
     
    มันยังจะตามตอแยผมอีกเหรอครับไอ้เด็กผีเอ้ย
     
    ยังจะมาลืมของอะไรอีกเนี่ย
     
    ชีวิตผมต้องเจอมันอีกนานมั้ยครับใครก็ได้ตอบที
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
    _________________________________
     
    ติดตามตอนต่อไปค่ะ ^ ^
     
    ดีใจจังมีคนมาเม้นให้กำลังใจด้วย อิอิ
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×