คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สะดุดรัก(นาย)พี่เลี้ยงจำเป็น 5 100%
เวลาประมาณบ่ายสามโมงเจ้านายของผมก็เดินทางมารับที่โรงพยาบาลเราสองคนทำธุระเรื่องแม่เสร็จก็รีบไปรับเจ้าเด็กแสบไตเติ้ลทันที แต่รถค่อนข้างติดกว่าจะถึงที่โรงเรียนก็ปาเข้าไปเกือบสี่โมงครึ่งแล้วไม่รู้จะติดอะไรนักหนาสงสังป่านนี้เจ้าเปี๊ยกจะรอแย่แล้วล่ะมั้ง พอาถึงหน้าโรงเรียนก็หาที่จอดรถไม่ได้อีกขับเลยโรงเรียนไปค่อนข้างไกลทีเดียวกว่าจะเดินย้อนมาถึงโรงเรียนเหนื่อยมว๊าก!! =_=
ผมกับเต๋าเดินฝ่าฝูงลิงและพ่อแม่ลิง(พวกเด็กแอนด์พ่อแม่ที่มารับ)เข้าไปภายในโรงเรียน เต๋าเดินนำลิ่วๆ ไปโดยที่ไม่รอผมเลยไม่รู้จะรีบไปไหนสงสัยกลัวลูกนอยด์ที่มารับช้ามั้ง เราเดินกันมาจนถึงสนามเด็กเล่นที่ไม่ค่อยจะมีเด็กเหลือมากเท่าไหร่แล้ว เห็นมีเล่นกันอยู่แค่สองสามคนเองแล้วหนึ่งในนั้นก็คือไอ้เปี๊ยกที่นั่งหงอยแกว่งชิงช้าอยู่คนเดียว เต๋ารีบเดินตรงเข้าไปหาลูกทันทีผมเองก็ด้วย
" รอนานมั้ยครับไตเติ้ล " ก็เห็นอยู่ว่าหน้าหงอยขนาดนี้ก็ต้องรอนานแล้วสิถามมาได้นะไอ้เผือก!!
" งื้อ....( -3-) " แหน่ะ!! แหน่ะ!! งานนี้มีงอนจ้า
" พ่อขอโทษนะพอดีพ่อติดธุระนิดหน่อยเลยมาสาย "
" คุณพ่อก็ติดธุระตลอดแหละ ฮึ!! ( -3-) " ยังงอน ยังงอน
" งั้นจะให้พ่อทำไงถึงจะหายงอนล่ะครับ " เต๋าถามท่าทางอ่อนใจ
" ไม่รู้!! ไม่ชี้!! " โห้ววว มีไม่รู้ไม่ชี้ด้วยแฮะ
" ไปกินไอติมกันมั้ย? " โห!! ใครคิดเนี้ยหลอกเด็กนี่หว่า <<<ผมคิดเอง \(-_-)
" นั่นสิไปกินไอศกรีมกันมั้ยครับ จะได้พาชาชาไปรู้จักร้านที่ไตเติ้ลชอบไปกับพ่อไง เผื่อวันหลังชาชามารับแล้วพ่อไม่ได้มาด้วยจะได้ไปกันถูกดีมั้ยครับ "
" คุณพ่อกับชาชาอย่าคิดว่าเอาไอติมมาล่อแล้วเติ้ลจะยอมง่ายๆ นะ ถึงแม้จะเป็นไอติมของโปรดเติ้ลก็เถอะ " นั่นไง!! ผมกะไว้แล้วเด็กเดี๋ยวนี้นี่มันฉลาด ไม่หลงกลผู้ใหญ่ง่ายๆ เหมือนเด็กเมื่อก่อนแล้ว
" แต่เติ้ลก็ไม่ได้ไปกินฟรุ๊ตฟาเฟ่นานแล้วนะครับ " ต๋าว หลอกล่อใหญ่เลยน้า อ่ะๆ ช่วยคุณพ่อเค้าหน่อยแล้วกัน
" ฟรุ๊ตฟาเฟ่เป็นไงน้า? ชาชาไม่เคยกินเลยอ่ะ เต๋าครับมันน่ากินมากมั้ย? " เต๋าหันมามองหน้าผม ผมจึงขยิบตาส่งซิกให้แล้วเจ้านายตัวเผือกก็ยิ้มเป็นเชิงรับรู้ก่อนจะสาธยายลักษณะของไอ้ฟรุ๊ตฟาเฟ่อะไรเนี้ย จะผมน้ำลายสอ
" คืออย่างนี่นะชาชา มันเป็นของหวานที่มีไอศกรีมวนิลากลิ่นหอมๆ นุ่มลิ้นอยู่หนึ่งลูกบวกกับผลไม้สดเย็นฉ่ำหั่นเป็นชิ้นพอดีคำก็พวกสตอเบอร์รี่ กีวี่ แอปเปิ้ลเขียว แล้วก็โรยท๊อปปิ้งอื่นได้อีกตามใจชอบเลยล่ะ พอตักเข้าปากไปคำนึงนะรู้สึกเหมือนจะล่องลอยอยู่ในอากาศเลย " อื้อหื้อ!!! พูดซะผมน้ำลายไหลย้อยลงมาถึงคอแล้วพ่อคุณ มันจะน่ากินอะไรขนาดน้านนน!!
" ขาดเชอร์รี่กับบลูเบอร์รี่ด้วยครับคุณพ่อ " ผมหันควับไปหาไอ้คนที่ไม่อยากไป โอ้โห!! ตาไอ้เปี๊ยกเคลิ้มชวนฝันมากครับทุกๆ คน (*_*)
" แล้วตกลงเราจะไปกินกันมั้ยครับเนี้ย? "
" อืม...." อย่ามัววางท่าวางฟอร์มอยู่เลยครับคุณเติ้ล ไปเถอะครับชาชาอยากกินอ่ะ T^T
" แต่ไม่เป็นไรนะครับ ถ้าไตเติ้ลไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร "
" อยากไปครับ/อยากไปอ่ะ " (>O<) (>O<) <<<<ไตเติ้ลกับผม
" ครับ ครับ ไปก็ไป หึหึหึ " เต๋ามองหน้าผมกับไตเติ้ลสลับกันแล้วก็หัวเราะ ไมวะ!! ก็อยากกินอ่ะ -3-
" ที่เติ้ลยอมเพราะเห็นแก่ชาชาหรอกนะ " หราาาาา ไอ้เปี๊ยกกก!!
" งั้นเราไปกันเลยมั้ย " ไปเลยสิรอไรหล่าว
" ครับไปกันเลย (^_^) " อารมณ์ดีเชียวน้าไตเติ้ล
" มาครับเดี๋ยวชาชาถือกระเป๋าให้นะ " ผมถอดกระเป๋าออกจากหลังเจ้าเปี๊ยก
" ไหนมาลองดูซิว่าวันนี้พ่อจะอุ้มเติ้ลไหวหรือเปล่า " พอผมถอดกระเป๋าเสร็จเต๋าก็แบกไตเติ้ลขึ้นไปขี่คอทันทีก่อนจะเดินไปที่รถโดยมีผมเดินตามข้างๆ
ตำแหน่งในการนั่งรถยังเป็นเหมือนเมื่อเช้าครับคือผมกับเต๋านั่งหน้าแล้วไตเติ้ลนั่งหลัง แต่ตอนนี้ไอ้ตัวเล็กไม่ได้หลับแต่นั่งคุยจ้อให้ฟังเรื่องที่โรงเรียนว่าวันนี้ไปทำอะไรมาบ้างไม่ยอมหยุด แถมยังควักรูปที่พึ่งวาดออกมาให้ผมกับเต๋าทายเล่นอีกต่างหาก
" นี่รูปอะไรครับ " ไอ้แสบเอามายื่นตรงหน้าพ่อ เห้ย!!! เดี๋ยวก็ตายหมู่หรอก
" เอาให้ชาชาทายสิครับไตเติ้ลพ่อขับรถอยู่นะ "
" เดี๋ยวชาชาก็รู้สิครับ " นายแน่ใจขนาดนั้นเลยเหรอเปี๊ยกว่าเราจะรู้ =_=
" ไหนชาชาขอดูหน่อยสิ " ผมเอื้อมมือมาขอรูปที่มือไอ้ตัวแสบ ตอนแรกก็ทำท่าจะไม่ให้แต่สุดท้ายก็ให้มา ผมพยายามมองให้เป็นรูปอะไรสักอย่างแต่ไอ้ก้อนดำๆ เขียวๆ นี่มันเดายากจริงๆ นะครับ ใครดูออกก็เทพลงมาจุติแล้วครับ
" ว่าไงชาชารู้หรือยังว่ารูปอะไร ติ๊กต๊อง ติ๊กต๊อก ติ๊กต๊อก " กดดันอีกละ =_=
" งั้นจะตอบล่ะน้า "
" อืมๆ "
" จะตอบล่ะน้า "
" อืมๆ "
" จะตอบจริงๆ ละน้า " ตัวเล็กรอคอยคำตอบจากผมอย่างใจจดจ่อ ส่วนเต๋าก็หันมามองหน้าผมอย่างอยากรู้หลายรอบ ขับรถไปดิเห้ย!!!
" เร็วๆ สิชาชามันลุ้นนะ " = _= ลุ้นอะไรนักหนาเนี้ยเปี๊ยก!!!!
" รูปชาชาหรือป่าว " คำตอบโง่มาก T^T แต่ผมไม่รู้จะตอบอะไรจริงๆ อ่ะ สัญชาติญาณมันบอกว่าอะไรน่าเกลียดๆ เนี้ยแหละผม
" >O< รู้ได้ไงอ่ะ ชาชาเก่งอ่ะ " ของมันแน่อยู่แล้ว.... ห๊ะ!!! อะไรนะพูดอีกที พูดอีกที พูดอีกทีได้หรือเปล่า? ตอบถูกเหรอ 55555555 บ้าไปแล้วอ่ะ
" ชาชาเก่งจัง " เต๋าหันมายิ้มให้ผม
" ชาชาเก่งอย่างนี้คุณพ่อต้องให้รางวัลนะ " แล้วไอ้เปี๊ยกก็ทำแก้มป่องแถมเอานิ้วชี้ไปที่แก้มเป็นสัญญาณว่าให้เต๋าหอมแก้มผม
ห๊ะ!! หอมแก้มเหรอ O[]O ไม่ได้น้า!!!!!!!!!!!!!!!
เต๋าหันมามองหน้าผมแล้วมองหน้าไอ้ตัวแสบที่กำลังรอคอยให้คุณพ่อให้รางวัลชาชาคนเก่งอยู่ เต๋าหันมามองหน้าเหวอๆ ของผมอีกครั้งพร้อมกับอมยิ้มก่อนจะเอื้อมมือมาขยี้หัวผมเบาๆ แทน (>/////////<)
" อะไรเนี้ยคุณพ่อไม่เห็นทำเหมือนเวลาไตเติ้ลเป็นคนเก่งเลย " พอแล้วโว้ยยยย!!! แค่นี้ก็เขินจะแย่แล้ว เด็กกับผู้ใหญ่มันเหมือนกันที่ไหนล่ะไม่รู้เรื่องเลยไอ้เปี๊ยก (_///_)
" ทำไม่ได้หรอกครับ " ใช่ๆ ถูกต้อง " เพราะพ่อ.....ขับรถอยู่ " อืมๆ ถูก!!! พ่อขับรถอยู่น่ะเห็นมั้ยล่ะ
หะ....ห๊ะ!!! เพราะขับรถอยู่....ละ....เลยหอมไม่ได้ บ้าแล้วววว /(>[]<)\ <<<<เอามือทึ้งหัวตัวเองจนผมหลุดออกมาหนึ่กระจุก
" อ๋อ อย่างนี้นี่เอง " ไอ้ตัวเล็กพยักหน้าเชิงว่าเข้าใจ นี่แกเข้าใจความสัมพันธ์แบบผู้ใหญ่ม้ายยยยย!!!!
" ชาชา เป็นอะไรน่ะ หน้าแดงเชียว " ไอ้เผือก!!! สาบานสิ!! สาบานว่าแกไม่รู้
" ปะ...ป่าว " โอ้ยยย! จะบ้าตาย กรูเขินโว้ยยย อย่ามองด้วยสายตาวิ้งๆ แบบน้านน
(>//////<)
" แต่ความจริงชาชาตอบไม่หมดนะ " อยู่ๆ ไอ้เปี๊ยกก็พูดขัดฟิน เอ้ย!!!พูดแทรกขึ้นมาก่อน
" แล้วเหลืออะไรอีกล่ะครับ " ผมถามเพราะอยากรู้ว่าในภาพมันยังมีอะไรอีกนอกจากผม
" กบ "
" กะ......กบ " ผมทวนคำอีกครั้งแล้วหันมามองหน้าไอ้เปี๊ยก มันยิ้มให้ผมก่อนจะก้มหน้ามาข้างหูของผมอีกฝั่งนึงแล้วกระซิบให้ผมได้ยินคนเดียว
" เซบัสเตียนไง "
" ไอ้ปีศาจตัวเขียว!! " ผมเผลอหลุดตะโกนออกมา เต๋าหันมามองหน้าผมพร้อมๆ กับที่ไอ้เปี๊ยกตะครุบปากผมไว้ทันพอดีก่อนที่ผมจะพูดอย่างอื่นต่อ
“ อะไรกันครับปีศาจตัวเขียว? “
“ ไม่มีอะไรคับคุณพ่อ (^-^)'' “ ไอ้แสบมันพูดทั้งๆ ที่เอามือปิดปากผมเอาไว้ด้วย สงสัยจะกลัวผมบอกความลับเรื่องไอ้กบเซบัสเตียนตัวเขียวนั่นแน่ๆ
“ ไม่มีจริงๆ เหรอ ( -_-)++ “
“ ไม่มีจริงๆ คับ แหะๆ วันนี้เติ้ลกินข้าวที่โรงเรียนเยอะเลยนะคับคุณพ่อ “ แถไปนั่นลูกเอ้ย! ริจะหัดแถตั้งแต่เด็กๆ เลยทีเดียว
“ บอกพ่อมาเลยนะไตเติ้ลว่ามีอะไรปิดบังกัน “ เต๋าหันกลับไปขับรถต่อแต่ปากก็ยังถามอยู่
“ มันเป็นความลับระหว่างผมกับชาชาคับ (-'0'-) “ อืม...นะ!! มันเป็นTOP SECRETS!!!!
“ งั้นทำไมต้องปิดปากชาชาด้วยล่ะครับ “ นั่นดิ!!!~ ปิดทำไมวะ!! ปิดทำไม!!
“ เปิดก็ได้ -3- “ แล้วเจ้าตัวเปี๊ยกก็ยอมเอามือเล็กๆ ออกจากปากของผม
“ ว่าไงมีเรื่องอะไรเหรอชาชา “ เต๋าหันมาถามผมอีกที สงสัยจะอยากรู้จริงๆ ไม่บอกหรอก แบร่~
“ มันเป็นTOP SECRETS!!!! ครับ “ ผมบอกแล้วหันไปยิ้มให้เต๋าแต่วูบหนึ่งผมแอบเห็นแววตาของเต๋ามองผมแปลกๆ แล้วก็เปลี่ยนกลับเป็นเหมือนเดิม
“ งั้นไม่ถามแล้วก็ได้ “ เต๋าหันกลับไปขับรถเหมือนเดิม เหมือนจะไม่มีอะไรนะครับแต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่าร่างสูงที่นั่งข้างๆ ผมเหมือนกำลังน้อยใจอยู่ก็ไม่รู้สิ อืม....สงสัยจะคิดไปเองล่ะมั้ง
เราขับรถมากันได้สักพักฝ่ารถติดมาประมาณครึ่งชั่วโมงเต๋าก็ขับเลี้ยวเข้าซอยที่อยู่ใกล้หมู่บ้านแล้วขับตรงไปเรื่อยๆ จนสุดซอย ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปจอดที่ร้านค่าเฟ่เล็กๆ แห่งหนึ่ง เราทั้งสามคนลงมาจากรถแล้วพากันเดินเข้าไปในร้านที่บรรยากาศเงียบสงบ
ดูเหมือนไม่นานเชื่อนะครับแต่มันเป็นจริง ที่นี่เงัยบสงบต่างจากการจราจรที่ติดขัดและแสนวุ่นวายเมื่อกี้จากหน้ามือเป็นหลังมือ ร้านเล็กที่ตกแต่งอย่างน่ารักแบบนี้ไม่รู้ว่าสองพ่อลูกคู่แสบหามันเจอได้อย่างไร ผมหันไปลอบมองหน้าเจ้านายตัวเผือกอย่างประหลาดใจ แต่แล้วเต๋าก็หันกลับมาเผชิญหน้ากับผมแทบจะในทันทีเหมือนรู้ว่าผมแอบมองอยู่
“ ชอบที่นี่มั้ย? “ เต๋าถามผมพร้อมส่งยิ้มมาให้ ยิ้มที่ดูเผินๆ เหมือนจะไม่มีอะไรแต่ผมรู้สึกว่าเวลาเห็นมันแล้วหัวใจมันชอบเต้นไม่ตรงจังหวะทุกที มันดูเหมือนมีแรงดึงดูด มีเสน่ห์ และเจ้าเล่ห์นิดๆ ด้วย แต่ก็อบอุ่น
“ ชาชา!! คุณพ่อถามไม่ได้ยินเหรอ “ ไอ้เปี๊ยกเขย่าขากางเกงผมเล็กน้อยเตือนให้รู้ว่าผมหลุดเหวออีกแล้ว
“ อ๋อ...เอ่อ..ครับ ครับ ชอบมากเลย “ (_///_) มีเรื่องให้ต้องอายอีกแล้วดิ ….
“ งั้นเข้าไปข้างในกันเถอะนะ เติ้ลอยากกินฟาเฟ่แล้วแล้ว “ ไอ้ตัวเล็กรบเร้าก่อนจะจับมือพ่อแล้วกึ่งลากกึ่งจูงเข้าไปข้างในร้าน
“ ครับๆ ใจเย็นๆ ลูก “ เต๋าเดินตามลูกเข้าไปโดยดีแต่ยังไม่ลืมหันมาพยักหน้าเป็นสัญญาณให้ผมตามเข้าไปด้วย
เป็นบ้าอะไรวะเนี้ย!! ชา!! ไม่รู้จะเหม่ออะไรนักหนาโว้ยยย....แค่เค้ายิ้มให้เองนะ...ชอบผู้ชายหรือไงกันวะ!!!
ผมรีบเดินตามสองพ่อลูกเข้ามาในร้านเจ้าเปี๊ยกพาพ่อเข้าไปเลือกที่นั่งในสุด ริมหน้าต่างกระจกใสที่มีน้ำไหลลงมาตรงกระจกอยู่ตลอดเวลา สงสัยจะเป็นที่นั่งประจำของเค้าละมั้งเนี้ย
“ ชาชามานั่งข้างๆ เติ้ลสิ “ สั่งอีกแล้วนะ =_=
“ ครับ “ ทำตามมันตล๊อด~...แล้วจะบ่นในใจเพื่อ!!
“ แหม~ ชาชามาวันเดียวสนิทกันจังเลยนะ “
เต๋าหันมาแซวลูกชายที่ตอนนี้กำลังสนใจอะไรบางอย่างข้างนอกหน้าต่าง ผมมองตามออกไปก็ไม่เห็นจะมีอะไรนอกจากสระน้ำเล็กๆ ที่มีน้ำตกเล็กๆ อีกนั่นแหละ กำลังไหลเอื่อยๆ ในร้านนี้ทุกอย่างมันจะเล็กๆ ไปหมดเลยอ่ะครับ =_= แต่ก็แอบน่ารักนะ (ทำไมต้องแอบ)
“ ชาชาตลกดี~ เติ้ลชอบ “ TT^TT ผมควรดีใจใช่มั้ยที่เด็กนี่ชอบผมเพราะผมตลก
“ ครับๆ “ เต๋ายิ้มให้กับคำตอบของลูกชาย
ในร้านมีแขกแค่สองโต๊ะรวมโต๊ะผมด้วยช่างเงียบจริงๆ รอไม่นานพนักงานของร้านก็มารับออเดอร์ พนักงานร้านนี้เป็นผู้หญิงวัยสูงอายุแล้วล่ะครับสงสัยว่าจะเป็นเจ้าของร้านเพราะตั้งแต่เข้ามาผมก็เห็นมีป้าคนนี้อยู่คนเดียว
“ รับอะไรดีจ๊ะหนูไตเติ้ล “ แหม~ มาบ่อยจริงๆ ด้วย ป้าแกจำได้เลย
“ สวัสดีครับคุณป้าเจี๊ยบ “ O_O โห!!! เด็กนี่ไหว้ผู้ใหญ่ด้วยแถมทำตัวแอ๊บแบ้วน่ารักทีเดียว เหมือนเป็นคนละคนกับที่ปล่อยกบใส่ผมเมื่อคืนเลยครับ
“ สวัสดีจ้า~ วันนี้มากันสามคนเลย..พาใครมาด้วยคะเนี้ย “ ป้าแกหันมาทางผมแล้วถาม
“ นี่ชาชาครับเป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ของผมเอง “ อืม...เต็มปากเต็มคำ เมื่อวานยังเห็นกันเป็นคนแปลกหน้าอยู่เลยนะ
“ สวัสดีครับ “ ผมก็น่ารักเหมือนกันนะสวัสดีผู้ใหญ่ด้วย โฮะ โฮะ โฮะ <<<บ้า
“ สวัสดีจ๊ะ “ ป้าแกยิ้มทักทายผม “ แล้ววันนี้คุณพ่อเต๋ากับไตเติ้ลจะพาชาชามาทานอะไรร้านป้าดีคะ “
“ ให้เค้าสองคนเลือกเลยครับของผมเอาอเมริกาโน่ไม่หวานเหมือนเดิม “ เต๋าสั่งคนแรกเลยอ่ะ ฮึ!! กินกาแฟดำทำเป็นเข้ม
“ ของเติ้ลเอาฟรุ๊ตฟาเฟ่!! ~ “ ตอบเสียงใสไม่ต้องดูเมนูเลยทีเดียว
“ ผมเอา.... “ เปิดพลิกไปพลิกมาในเมนูอยู่หลายรอบ ก็มันน่ากินทุกอย่างเลยอ่ะ ไอ้เปี๊ยกหันกับพ่อตัวเผือกและป้าเจี๊ยบเจ้าของร้านมองผมเป็นตาเดียว กดดันนะ รู้ว่ารออยู่ แต่ขอเค้าเลือกก่อนได้ป่ะ!!~ งื้อ -3-
“ ชาชาเลือกนานจัง ชอบอะไรล่ะเดี๋ยวเติ้ลแนะนำให้เอาป่าว “ ไม่ต้อง...เค้าอยากเลือกเองอ่ะ >.<
“ เอาสตอเบอร์รี่ฟาเฟ่ครับ “ น่ากินอ่ะ มีสตอเบอร์รี่เต็มเลย
“ โอเคค่ะแล้วเอาเครื่องดื่มอะไรกันดีคะ “
“ มะนาวโชดา..” >o<
“ มะนาวโซดาลูก “ เต๋าแก้ให้
“ มะนาวโซดาครับ แล้วชาชาเอาอะไร “ ผมคนสุดท้ายอีกแล้ว
“ สมูธตี้สตอเบอร์รี่ครับ “ >o< ก็เค้าชอบสตอเบอร์รี่อ่ะ
“ ครบแล้วนะคะรอแปปนึง เดี๋ยวป้าจะเอามาเสิร์ฟให้ค่ะ “ ว่าแล้วเธอก็เดินจากพวกเราไป.....เศร้าไปป่ะ!!
“ ชาชาชอบกินสตอเบอร์รี่เหรอ? “ ไอ้เปี๊ยกถาม
“ ใช่แล้ว!! >o< ชอบที่สุดเล้ย~ “ อุ้ย!! ลืมตัวแหะๆ
“ หึ หึ ท่าทางจะชอบมากจริงๆ นั่นแหละ “ หัวเราะไรวะเผือก …...ท่านคชาผู้นี้เก่งที่สุด ห้ามเหาะเราะเยาะนะ!!!
ระหว่างที่พวกเรานั่งรอก็ฟังไตเติ้ลผู้เกรียงไกรโม้ถึงเพื่อนที่โรงเรียนอย่างออกรสชาติ ว่าใครทำอะไร ใครเป็นยังไง และปิดท้ายที่ท่านไตเติ้ลเป็นหัวหน้าทุกคนเลยจ้า~ เด็กนักเลงอ่ะ -*- ไม่นานของที่สั่งก็มาถึงโต๊ะ
(-*[]*-) (-*[]*-) <<<< ท่านไตเติ้ลและท่านชาชาผู้ตาลุกวาว
น้ำลายแทบจะหยดย้อยไปถึงพรมแล้วล่ะ น่ากินมว๊ากอ่ะ!!!!!!~........
“ น่ากินจัง “ ผมเอง
“ ใช่ใช่....เรากินกันเถอะเนอะ “ ไตเติ้ล
พวกเราจะสามัคคีกันชั่วคราว.............
ผมกับไตเติ้ลนั่งกินฟาเฟ่ของตัวเองไม่สนใจพ่อตัวเผือกที่นั่งยิ้มมองพวกเราตรงหน้าแม้แต่น้อย ไม่ต้องมายิ้มคชาไม่แบ่งหรอกนะจะบอกให้ -3- (หวงแหนราวกับสมบัติล้ำค้า) แต่ผมกับเจ้าเปี๊ยกแบ่งผลไม้ในถ้วยกันบ้างนิดหน่อยเพราะเราต่างก้อยากชิมของอีกคนเหมือนกัน
“ ของชาชาก็อร่อย (>o<)“ ไตเติ้ล
“ ของไตเติ้ลก็อร่อยเหมือนกันนะ (>o<) “ ผมเอง
เรากินกันไปเรื่อยๆ จนผมถูกขัดจังหวะโดยเจ้าเผือกขี้อิจฉา<<<<<อยากถามว่าเค้าแย่งของแกหรือยังคช๊าาา =_=
“ ชาชา “ เต๋าชี้ที่จมูกตัวเอง ผมหันไปมองหน้าไตเติ้ลก็...อ๋อทันที..... กินจนเลอะจมูกเลยไอ้เปี๊ยกเอ้ย!!! แล้วผมก็หยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดจมูกเจ้าเปี๊ยก
“ อ่ะ!! เท่านี้ก็เรียบร้อย “ กินต่อจ้า
“ หึหึ...ไม่ใช่ๆ “ เต๋าพูดปนหัวเราะแล้วหยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดจมูกให้ผมเบาๆ
เอ่อ......คุณต๋าววววว (O///////////O).............................
“ เรียบร้อย “ เช็ดเสร็จก็ยิ้มให้ผมอีก ทำแบบนี้ชาชาตายเลยจ้า~~ ไม่ต้องกินมันแล้วไอติมน่ะ......
“ ขอบคุณครับ “ (_////////_)
“ ไม่เป็นไร...แต่กินเลอะเป็นเด็กๆ เลยนะคุณพี่เลี้ยง หึหึ “ เออ...เรามันเด็กอ่ะ...นายจะทำไมล่ะ!!!
แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกครับผมนั่งเขินได้ไม่นานเราก็พากันกลับบ้าน แต่ก่อนจะชึ้นรถเจ้าตัวเล็กก็สะกิตเรียกผมไว้ก่อน
“ ชาชา “
“ ว่าไงครับไตเติ้ล “
“ ชาชาเห็นบ่อน้ำนั่นมั้ย “ ชี้ไปที่สระน้ำที่มีน้ำตกเมื่อกี้
“ เห็นครับ “ ไมอ่ะ?
“ เรามีความลับจะบอก “ เอาอีกแล้วครับ.....ความลับมันมาอีกแล้ว T^T
“ อะ..อะไรครับ “ (-_-)''
“ ที่นั่นเป็นบ้านเกิดของเซบัสเตียนล่ะ แล้วที่นั่ก็มีพี่น้องของเซบัสเตียนอยู่เต็มเลยชาชาอยากเอาไปเลี้ยงที่บ้านมั้ย ? เดี๋ยวเติ้ลขอป้าเจี๊ยบให้ “
เก็บความหวังดีของแกไว้เถอะ ชาชาบาย!!! กรูไปก่อนล่ะเด้อ(หนีขึ้นรถ)
“ รอเดี๋ยวก่อนสิชาชา 5555 ”
บอกคำเดียว อีเด็กแสบ จบ!!
แอบมองเค้า......
น่ารักป่าวคับ...
***************************************************************************************
ตอนใหม่มาแว้ว
ตอนนี้พ่อเต๋าเต๋ามีบทจ้า
แอบหวานกันกรุบกริบๆ อิอิ
ชอบป่าวๆ ถ้าชอบก็ตามกันต่อน้า
ช่วงนี้เรารู้แต่ความคิดของชาชาใช่มั้ย
เดี๋ยวคราวหน้าเรามาดูความคิดเต๋าเต๋ากันบ้างน้า
ฝากรอตอนต่อไปกันด้วยนะคะ รักรีดเดรอืทุกคนนะ
ขอบคุณที่เม้นให้กำลังใจค่ะ
อินจะรีบมาอีพนะคะ
บ๊ายบาย
ความคิดเห็น