ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    :( TAOKACHA(yaoi ) ): สะดุดรัก(นาย)พี่เลี้ยงจำเป็น

    ลำดับตอนที่ #4 : สะดุดรัก(นาย)พี่เลี้ยงจำเป็น 3 100%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 6.37K
      9
      8 มี.ค. 55

     









              ผมรู้สึกเหมือนหน้าผากจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ หน้าผมเจ็บจนชาไปหมดแล้ว
    T^T สักพักคนที่ทับอยู่บนตัวผมก็ค่อยๆ ถอนใบหน้าออกมาจากซอกคอของผมแล้วเท้าแขนไว้กับพื้นเพื่อดันตัวขึ้น ผมช้อนตามองคนข้างบนอย่างเคืองๆ จึงทำให้ได้รู้ว่าหน้าของผมกับเต๋าอยู่ห่างกันแค่ไม่ถึงคืบ.....


    เห้ยยยยยย!!!!!! ใกล้ไปแล้วน้าาาาาา (O//////O)


            ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มที่จ้องมองลงมาที่ผมอย่างเป็นห่วงจนผมรู้สึกประหม่า ผมขยับตัวนิดนึงเพราะขัดเขินในท่าทางของพวกเราในตอนนี้ก่อนจะบอกออกไป

    " คุณเต๋า......อึก....ลุกออกจากตัวผมได้ไหมครับ....ผมหายใจไม่ออก " (-//////-)

    " อ๊ะ!! ชั้นขอโทษ " เต๋ารีบขยับลุกออกจากตัวผมทันที


            เมื่อเป็นอิสระผมก็ลุกขึ้นนั่งแล้วเอามือแตะหน้าผากของตัวเองเบาๆ ขอย้ำนะว่าเบาๆ แต่ผมรู้สึกเจ็บมากกกอ่ะ TT^TT ทำไมมันซวยอย่างนี้วะ ไอ้เผือกเอ้ยยยยย!!!


    " อู้ยย!! " ( #-_-) เจ็บ!!

    " เจ็บมากมั้ย.....ให้ชั้นดูหน่อยสิ " ร่างสูงเอื้อมมาดึงมือผมออกจากหน้าผากแล้วขยับเข้ามาเพื่อดูหน้าผมใกล้ๆ

    " ( #-_-) "

    " โห!!! หัวโนเลย " อยู่ๆ เต๋าก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้หน้าผากผมแล้วเป่าเบาๆ ที่แผล

    " เพี้ยง!!! หายเร็วๆ นะ "

    " (O//////////O) "

    " ที่นี้ก็ไม่เจ็บแล้วล่ะ "

    " (>////////////////////<) " เจ็บไม่เจ็บไม่รู้ รู้แต่ว่ากรูเขิน กรูเขินโว้ยยยยย แล้วกรูจะเขินเพื่อ!!

    " คงจะเจ็บมากเลยสินะหน้าแดงไปหมดแล้วเนี้ย "

    " ( -////- )( _////_ )( -////- )( _////_ ) " เอ่อ.......ถ้าคุณเผือกจะเข้าใจว่าคชาเจ็บจนหน้าแดงก็ตามสะดวกเถอะพะย่ะค่ะ

    " ขอโทษอีกทีนะคชา ชั้นไม่ได้ตั้งใจชั้นแค่ลืมเอากุญแจห้องไว้ให้น่ะเลยกลับเข้ามาแต่ไม่รู้จริงๆ ว่าเธอยืนอยู่ตรงนี้ "

    " มะ...ไม่เป็นไรหรอกครับ " จะติดอ่างเพื่ออออ

    " งั้นก็ไปอาบน้ำอาบท่าซะนะ แล้วลงไปกินข้าวกัน เดี๋ยวชั้นจะให้นกน้อยเตรียมลูกประคบไว้ให้ " ว่าแล้วเราทั้งสองคนก็ขยับตัวลุกขึ้นยืน

    " อ่ะ.... นี่กุญแจ "


            เต๋ายื่นกุญแจดอกเล็กมาให้ผมก่อนจะเดินออกจากห้องไป ผมรีบล็อคประตูทันทีแล้วเดินมาทิ้งตัวลงนอนที่เตียง ผมยกมือขึ้นทาบที่หน้าอกทำให้รู้ว่าหัวใจมันเต้นแรงมากเต้นเป็นจังหวะสการ์เลยทีเดียว แล้วทำไมหัวใจผมต้องเต้นแรงด้วยล่ะ? ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ แรงจนกลัวว่าคนที่อยู่ด้วยเมื่อกี้จะได้ยินมัน




     

    " โธ่โว้ยยยย!!!! เป็นอะไรวะคชาาาา " /(>O<)\ <<<<เอามือทึ้งหัวตัวเอง

    " โอ้ยยยย!!! เจ็บ " T^T ลืมไปเลยว่าเจ็บหน้าผากอยู่เพราะฉนั้นหัวผมจะสั่นสะเทือนไม่ได้<<<เกี่ยวมั้ย? (=_=);




           หลังจากที่นอนอืดอยู่บนเตียงนิ่มๆ สักพักผมก็คิดได้ว่าควรอาบน้ำสักที จึงค่อยๆ ลุกโดยไม่ให้หัวสั่นสะเทือนแล้วเดินไปรื้อกระเป๋าเพื่อเก็บของใช้ส่วนตัวให้เข้าที่ เมื่อจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เรียบร้อยผมก็พบว่าตู้เสื้อผ้านี่มันใหญ่เกินไปสำหรับผมจริงๆ ดูดิขนาดขนเสื้อเข้าไปเก็บจนหมดแล้วมันยังเหลือที่ว่างอยู่เยอะเลย



            พอจัดของเสร็จผมก็คว้าผ้าขนหนูแล้วเข้าไปอาบหน้าอย่างรวดเร็วเพราะเสียงท้องร้องดังเตือนราวกับระเบิดปรมณูลงให้ผมรู้ว่าต้องลงไปหาอะไรยัดใส่กระเพาะที่ว่างเปล่าของผมก่อนที่น้ำย่อยจะเริ่มละลายผนังกระเพาะจนทะลุ =_=



            อาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็รีบเดินลงบันไดเพื่อไปยังห้องอาหารป่านนี้สองพ่อลูกคงรอกันแย่แล้วล่ะมั้ง แต่พอเดินมาถึงก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของทั้งคู่เจอแต่ผู้หญิงสาวๆ คนนึงยืนจัดโต๊ะอยู่



     

    " ให้ผมช่วยมั้ยครับ " (^_^)

    " เอ่อ...คุณเป็นใครคะ? " เธอหันมาทำหน้างง

    " ผมเป็นพี่เลี้ยน้องไตเติ้ลครับ ชื่อ คชา "

    " คชาที่เป็นลูกป้าพินใช่มั้ย? "

    " ใช่จ้า "

    " เรานกน้อยนะเป็นคนใช้บ้านนี้แหละ คชามานี่มาเดี๋ยวเราพาเข้าไปเจอป้าอิฐ " เธอวางจานอาหารลงแล้วเดินนำผมเข้าไปในครัว

    " ป้าอิฐ! " นกน้อยเรียกผู้หญิงรูปร่างท้วมที่ยืนหลังหลังอยู่หน้าเตาให้หันหน้ามา

    " ว่าไงนกน้อยคุณเต๋ากับคุณหนูไตเต้ลลงมาแล้วเหรอ ....อ้าว! แล้วนั่นใครล่ะ "เธอถามทัยทีที่เห็นผม

    " นี่ คชา ลูกของป้าพินไง " นกน้อยแนะนำผมทันที

    " สวัสดีครับป้าอิฐ " ผมยกมือไหว้แล้วเธอก็ส่งยิ้มใจดูท่าทางใจดี

    " ที่แท้ก็ลูกแม่พินนี่เอง แม่เป็นไงยังบ้างล่ะคชา " เธอถามผมท่าทางเป็นห่วง

    " ก็เตรียมจะผ่าตัดอยู่น่ะครับป้า หมอเอ็กซเรย์สมองดูแล้วชิ้นเนื้อไม่ใหญ่แล้วคาดว่าจะไม่อันตรายมากแต่ก็ต้องรีบผ่าตัดแหละครับ "

    " ไม่น่ามาเป็นอะไรอย่างนี้เลยน้าแม่พิน เห็นแข็งแรงดีแท้ๆ เอาไว้เดี๋ยวผ่าเสร็จป้าค่อยไปเยี่ยมแล้วกัน "

    " ครับ " (^_^) " แล้วมีอะไรให้ผมช่วยบ้างครับเนี้ย "

    " ยกนี่นี่ออกไปก็หมดแล้วลูก คชาไปตามคุณเต๋ากับคุณหนูดีกว่า " ป้าอิฐสั่งให้ผมไปตามสองพ่อลูกนั่นลงมากินข้าว แต่พอออกมาจากห้องครัวผมก็เห็นเต๋าเดินอุ้มไตเติ้ลเข้ามาพอดี

    " มารอนานหรือยัง? มามากินข้าวกัน "

    " ครับ " ดีจ้า \(^o^)/ กำลังหิวอยู่พอดีเลย



           ก่อนผมจะนั่งลงที่เก้าอี้ก็เข้าไปช่วยป้าอิฐกับนกน้อยตักข้าวและเตรียมน้ำให้เจ้าตัวเล็กับเจ้านายผม ก็มันเป็นหน้าที่ใช่มั้ยล่ะครับ แค่เจ้านายตัวเผือกกรุณาให้ผมมานั่งร่วมโต๊ะด้วยก็ดีแค่ไหนแล้วขนาดป้าอิฐกับนกน้อยยังนั่งกินในครัวเลย แต่ผมรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่เมื่อกี้ละพอหันไปมองที่โต๊ะ


    " ( -_-)++ " นั่นไง!!~ ไอ้เปี๊ยกจ้องผมอยู่จริงๆ ด้วย จ้องตาแป๋วเชียว

    " ชาชาหัวไปโดนอะไรมาน่ะ " ที่แท้ก็สงสัยเรื่องนี้นี่เอง =_=

    " พี่ล้มน่ะครับ " ตัวแค่นี้อยากรู้อยากเห็นจริงเชียว เอ๊ะ!!~ หรือว่าเป็นห่วงพี่เลี้ยงคนใหม่จ๊ะ ^^

    " โง่จัง~ ทำไงให้ล้มหัวปูดขนาดนั้นอ่ะ "


    โอ๊ะ !!! ไอ้เด็กนี่!! ปากร้ายมากอ่ะนี่ถ้าไม่เห็นแก่หน้าไอ้เผือกที่นั่งอยู่นี่พ่อจะควักลูกกะตาออกมากลิ้งเล่นบนโต๊ะเลย -*-


    " ไตเติ้ล!!! พูดอย่างนั้นได้ยังไงไม่น่ารักเลยนะ ขอโทษชาชาเดี๋ยวนี้เลย " เต๋าหันมาดุลูกเสียงเขียวเชียว

    " (._.) "


            ดูเค้าทำ ดูเค้าทำ เมื่อกี้หน้ายังบานอยู่เลยตอนที่ว่าผม ตอนนี้หน้าหดเล็กเหลือแค่หัวนิ้วโป้งเองอ่ะน้ำตาคลอเบ้าด้วยสงสัยไม่ค่อยได้โดนพ่อดุเท่าไหร่ น่าสงสารแฮะ~ ผมแพ้น้ำตาเด็กซะด้วยดิ


    " ไม่เป็นไรหรอกครับคุณเต๋า ไตเติ้ลคงไม่ได้ตั้งใจจะว่าผมหรอก "

    " ไม่ได้!! พูดจาไม่เพราะพ่อไม่ชอบ ขอโทษชาชาเดี๋ยวนี้ไดเติ้ล " แหน่ะ~ ไอ้นี่ก็โหดกับลูกจังเลยวุ้ย -3-

    " เติ้ลขอโทษนะชาชา " ไอ้เปี๊ยกหันมาบอกผมหน้าจ๋อย งื้อ~(-w-) น่าสงสารอ่ะ

    " ไม่เป็นไรครับ พี่ชาชาไม่โกรธหรอก " (^_^)

    " ดีมากครับที่รู้จักขอโทษ ต่อไปห้ามพูดไม่ดีกับผู้ใหญ่แบบนี้อีกนะครับ " พอพูดจบก็เอื้อมมือไปลูบหัวลูกนี่มันตบหัวแล้วลูบหลังนี่หว่า โด่เอ้ย~ ความจริงไอ้หน้าสว่างนี่ก็โหดเหมือนกันนะเนี้ย

    " อ้าวกินข้าว~ กันได้แล้วรออะไรอยู่ล่ะ " ก็รอแกเทศลูกไงล่ะ!!~ ดูดิดุกันขนาดนี้ใครจะไปกินลงจริงมั้ยไอ้เปี๊ยก.....


    " งำๆ ( -)O(- ) "


    อ้าว!! เฮ้ยย!..... ไหงหันมาไอ้นี่กินปุ้ยๆ ไม่รอใครเลย โห~ ไอ้เราก็นึกเป็นห่วงนึกว่าจะกินข้าวไม่ลง ที่แท้ก็ไม่เป็นไรเลย เฮ้อ~ เด็กหนอเด็ก


            พวกเราสามคนกินข้าวกันไปเงียบๆ ในหัวผมมีคำถามนึงผุดขึ้นมาอยากรู้มากจริงๆ ว่าแม่ของไตเติ้ลไปไหนล่ะ ตั้งแต่มายังไม่เจอเลยสงสัยจะไปทำงานยังไม่กลับหรือเปล่า? แต่นั่งมาตั้งนานไอ้เด็กนี่ก็ไม่ถามถึงแม่ซักคำ หรือว่า....หรือว่า จะแยกทางกับพ่อตัวเผือกเลยไม่มีใครพูดถึง อืมมม~ ยิ่งคิดยิ่งอยากรู้อ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปถามแม่ที่โรงพยาบาลดีกว่า...ว่าแล้วก็กินข้าวต่อ


    " คุงพ่อคับ " อยู่ๆ ไอ้ตัวเล็กก็หันมาเรียกเต๋าทั้งที่ข้าวยังเต็มปาก

    " ว่าไงครับ "

    " เติ้ลมีคำถามจะมาถามคุณพ่อคับ "

    " อะไรครับลูก "

    " เติ้ลอยากรู้ว่า กุ้งอะไรมาพร้อมตรุษจีน ? " ถามอะไรวะเนี้ย =_=

    " กุ้งอะไรมาพร้อมตรุษจีน? กุ้งอะไรน้า " โอ้โห~ เครียดใหญ่เลยนะคุงพ่อต๋าววว

    " ถามชาชาด้วยนะ " ไอ้ตัวเล็กหันมาบอกให้ผมเล่นเกมส์ทายคำถามด้วยอีกคน

    " ครับ (^_^) " แล้วกุ้งอะไรมันมาพร้อมตรุษจีนวะเนี้ย =_=?

    " กุ้งมังกรหรือเปล่าลูก " โอ้โห!! คิดได้ไงเนี้ยกุ้งมังกร.....

    " ไม่ใช่คับ (^_^ )( ^_^)(^_^ )( ^_^) "

    " ชาชาคิดออกหรือยางงง~ ติ๊กต๊อก...ติ๊กต๊อก...ติ๊กต๊อก " กดดันอีก =_=


    อ๋อ!!!~ นึกออกแล้วต้องใช่แน่ๆ....ต้องใช่แน่ๆ


    " กุ้งไหว้เจ้า!! " ( =_= ) ( =_= ) <<<<หน้าไอ้เปี๊ยกกับพ่อ

    " ไม่ช่ายๆ (-_- )( -_-)(-_- )( -_-) " ไม่ใช่เหรอเนี้ยแล้วมันอะไรอ่ะผมออกตัวเต็มที่เลยนะว่าต้องใช่แน่ๆ ตอบซะเสียงดังด้วยอ่ะ แล้วไอ้ที่ทำหน้าเพลียอย่างนั้นมันคืออาราย? -*-

    " ว่าไงๆ ตอบได้กันป่าว "

    " ข้อนี้พ่อยอมแพ้จริงๆ ครับ " เต๋ายอมแพ้แล้วอ่ะ...โหววว~ อ่อนว่ะ!!!

    " แล้วชาชาล่ะ? "

    " ยอมแพ้คร๊าบบบ " <<<นายเกรียนมากชาชา =_=

    " แล้วคำตอบมันคืออะไรล่ะครับไตเติ้ล บอกหน่อยสิพ่อยากรู้ " ใช่!! ผมก็อยากรู้ว่ามันคือกุ้งบ้าอะไร

    " ก็กุ้ง....กุ้ง.....กุ้งแช่ไงครับ ง่ายๆ แค่นี้ก็ไม่รู้กัน "



    ห๊ะ!!!


    What!!!! กุ้งอะไรนะ


    " กุ้งแช่ยังไงล่ะครับลูก? " นั่นสิ!! บอกมาว่ามันกุ้งแช่ยังไง ไม่รู้แล้วนอนไม่หลับโว้ยยยย

    " ก็คุณพ่อกับชาชาเคยได้ยินมั้ยคับ ที่เค้าผ่านหน้าบ้านเราเวลาตรุษจีนน่ะที่มันดัง กุ้งแช่!~ กุ้งแช่!~ กุ้งแช่!~ กุ้งแช่!~ (^____^) "


    (=[]=)(=[]=) <<<<<<<<< ชาชากับเต๋าเต๋า


    มันตุ้งแช่~ๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ช่ายยยยหราาาาาาไอ้เปี๊ยก!!! คือกรูตอบไม่ได้นี่กรูดูโง่ไปเลยป่าวคับ

    อยากบอกว่าเพลียยยยยยยยยยยยยยยย (=_____=) สุดพลังเลยจ้า


    " ฮ่า!!~ ฮ่า!!~ ฮ่า!!~ ฮ่า!!~ " หัวเราะไรวะไอ้เผือก!! ไม่เห็นจะขำตรงไหนเลย -*-

    " ผมมีอีกหนึ่งคำถามคับ " มันยังมีอีก -*-

    " คำถามอะไรครับ ว่ามาเลยเดี๋ยวพ่อกับชาชาจะช่วยกันตอบนะ " นั่นไง!!~ เอาชาชาไปรวมด้วยอีกละ....

    " คุณพ่อพร้อมมั้ย? "

    " พร้อมครับ!! " อืมมม...นะ!! ติ๊งต๊องทั้งพ่อทั้งลูก รู้สึกว่าเมื่อกี้ยังตึงๆ กันอยู่เลยนี่นา

    " แล้วชาชาพร้อมม้ายย? " ชาชาอีกแล้วจ้า~

    " พร้อมคร๊าบบบบบ " เสียงใครตอบน่ะ.......=O= โอ๊ะ!! เสียงเรานี่นา~~~

    " จะถามแล้วน้า ฟังให้ดี "

    " อืมๆ/คับ " <<< ชาชากับเต๋าเต๋า

    " ช้างกลัวอะไรคับ? "

    " ช้างกลัวอะไร?...อืมกลัวอะไรล่ะ " เต๋าทำท่าคิดหนักอีกแล้วครับ นี่มันเกมส์ตอบคำถามชิงเงินล้านหรือเปล่าเนี้ย!!

    " กลัวหนู!! ใช่มั้ยเพราะพ่อเคยเห็นในหนังสือนิทานของไตเติ้ลช้องมันกลัวหนูแน่ๆ เลยใช่มั้ย "

    " ไม่ช่ายครับ "

    " กลัวแมว!! หรือเปล่า " โหววววต๋าวววว~ คิดได้ไงเนี้ย ช้างตัวออกจะใหญ่โตจะกลัวแมวได้ไงวะ

    " ไม่ช่ายๆ (^_^ )( ^_^)(^_^ )( ^_^)" นั้นไง!! ว่าแล้วช้างมันจะกลัวหนูได้ไงล่ะ นี่.นี่..ต้องมาดูคำตอบชาชาซะก่อน

    " กลัวมด!! เพราะมดมันกัดเจ็บมากๆ " ยืดอกอย่างภาคภูมิใจในคำตอบของตัวเอง ชาชา โคตรเมพอ่ะ^_^

    " ไม่ช่ายๆ (^_^ )( ^_^)(^_^ )( ^_^)" อ่าว....ไม่ใช่เหรอแล้วช้างมันกลัวอะไรล่ะ?

    " กลัวสิงโต!! " เต๋า

    " ไม่ช่ายๆ (^_^ )( ^_^)(^_^ )( ^_^)"

    " กลัวจิ้งจก!! " ผม

    " ไม่ช่ายๆ (^_^ )( ^_^)(^_^ )( ^_^)"

    " กลัวหมี!! " เต๋า

    " ไม่ช่ายๆ (^_^ )( ^_^)(^_^ )( ^_^)"

    " กลัวเห็บ!! " ผม

    " ไม่ช่ายๆ (^_^ )( ^_^)(^_^ )( ^_^)"

    " กลัวม้าลาย!! " เต๋า

    " ไม่ช่ายๆ (^_^ )( ^_^)(^_^ )( ^_^)"

    " กลัวน้ำ!! " ผม

    ( =_= ) ( =_= ) <<<<หน้าไอ้เปี๊ยกกับพ่อ นี่ผมตอบอะไรโง่ๆ ออกไปอีกแล้วใช่มั้ยครับ( -_- );;


    " ชาชา.....หมาไม่ใช่เหรอที่กลัวน้ำอ่ะ " เออ~ จริงด้วยสินะ (_/////_) อายเด็กเลยกรู

    " งั้นพี่ชาชายอมแพ้ครับ " โอเค...โอเค้ ยอม ละยอม!! ถ้าตอบมากกว่านี้สงสัยจะโชว์โง่หนักกว่าเดิม

    " พ่อก็ยอมครับ คิดไม่ออกจริงๆ ว่าช้างมันกลัวอะไรกันแน่ "

    " จะเฉลยล่ะน้า " เอาเลยลูก! เปี๊ยก...เฉลยเห๊อะ!! จะไปล้างจานแล้ว

    " ช้างก็กลัว ฉิ่ง ไงครับ "




    ห๊ะ!! กลัวไรนะ!!



     

    " ทำไมกลัวฉิ่งล่ะครับ "

    " ก็ ฉ.ฉิ่งตีดัง ช.ช้างวิ่งหนีไงล้าา~ >O< "


    (=[]=)(=[]=) <<<<<<<<< ชาชากับเต๋าเต๋าagain and again and again



    โอเค!!! จบข่าว!!! ช้างกลัวฉิ่ง....ได้เลย.....เพลียมากๆๆๆ.....ขอตัวไปล้างจานก่อนมีคำถามอื่นตามมาอีก =__=





     

    " อ้าว~ ชาชาจะไปไหนล่ะ อยู่เล่นทายคำถามกันก่อนสิ "

    " ชาชาจะเจ็บจานไปล้างแล้วครับ " ไม่อยู่แล้วโว้ยยยย

    " งั้นเราขึ้นนอนดีกว่ามั้ย พรุ่งนี้ไตเติ้ลต้องไปโรงเรียนนะ " ดีมากคุณพ่อเอาลูกเจ้าไปเก็บซะ!!

    " ก็ได้ครับ~ " ว่าง่ายมากลูก^_^

    " เก่งมากครับเด็กดี "

    " เดี๋ยวพรุ่งนี้เติ้ลค่อยเล่นใหม่ก็ได้ (^0^) " อืมมม.....มันยังอยากจะเล่นอีกแหน่ะ~

    " งั้นเดี๋ยวพ่ออุ้มไปส่งที่ห้องนะครับ "

    " แล้วชาชาล่ะครับ "

    " พี่ต้องไปช่วยป้าอิฐกับนกน้อยเก็บโต๊ะแล้วก็ล้างจานก่อนน่ะครับ "

    " เดี๋ยวชาชาเอานมขึ้นไปให้เติ้ลด้วยนะ " แหน่ะ! สั่งอีก

    " คร๊าบบบ "





     

            พอตอบรับเสร็จเจ้านายตัวเผือกของผมก็อุ้มลูกชายขึ้นไปส่งบนห้องทันที ความจริงเจ้าตัวเล้กมันก็ไม่ได้แสบเท่าไหร่หรอกแค่ออกจะน่าลำคาญหน่อยๆ เท่านั้นเอง ไอ้รังสีอำมหิตที่ผมรู้สึกคงเป็นเพราะผมคิดไปเองมากว่าล่ะมั้ง แต่ไอ้คนที่ต้องระวังคือไอ้พ่อหน้าสว่างมากกว่าเพราะผมรู้สึกว่าจ้องหน้าเค้านานๆ ไม่ได้ มันรู้สึกแปลกๆ ไม่รู้ทำไม สงสัยจะแสบตามั้ง ช่างมันเหอะ!!~ เดี๋ยวล้างจานเสร็จแล้วรีบเอานมไปให้ไอ้ตัวเล็กแล้วกลับไปปั่นต้นฉบับดีกว่าไม่เสร็จมีหวังโดน บ.. ด่าเละแหงๆ




            พอผมล้างจานเสร็จก็รีบเอานมขึ้นไปให้ไอ้เปียกทันทีเพราะกลัวว่าจะหลับไปซะก่อน เคาะหน้าห้องสองสามครั้ง ไม่มีเสียงตอบกลับมาผมจึงถือวิสาสะเปิดเข้าไปเอง ในห้องนอนเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ ผมเดินไปหยุดที่เตียงก็ไม่มีจึงมายืนเรียกที่หน้าห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันเรียกก้ได้ยินเหมือนเสียงของไอ้เปี๊ยกคุยอยู่กับใครสักคนในห้องน้ำ ผมพยายามเงี่ยหูฟังแต่ก็จับใจความไม่ได้ ||<-----c( -_-)


    " ไตเติ้ลครับ~ ชาชาเอานมมาให้แล้วนะครับ "


           ลองเรียกดูแล้วกันอาจจะเลยอะไรอยู่คนเดียวก็ได้เพราะตอนเด็กๆ ผมก็เป็นบ่อย อ๊ะๆๆๆ อย่าพึ่งหาว่าผมบ้าน้าหรือว่าคุณไม่เคยอ่ะ ตอนเด้กๆ ใครๆ ก็เล่นคนเดียวคุยคนเดียวทั้งนั้นแหละน่า~ มันต้องมีบ้างอ่ะจริงมั้ย....จริงมั้ย


     

    " ชาชา....ชาชาเหรอ รอแปนึงน้า " ทำไมทำเสียงลุกลี้ลุกลนจังอ่ะ


            ผมเห็นว่าเจ้าตัวเล็กยังไม่ยอมออกมาจึงเดินเอานมไปวางไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง แล้วก็สะดุดตาเข้ากับรูปของผู้หญิงคนหนึ่งบนโต๊ะหัวนอนของไตเติ้ล เป็นผู้หญิงที่สวยมาเลยล่ะครับ ผิวขาว ตากลม ผมยาว ดูไปดูมาก็คล้ายๆ ไตเติ้ลอยู่หลายส่วนนะ สงสัยจะเป็นแม่ไอ้เปี๊ยกนั่นแน่ๆ แม่สวยขนาดนี้ถึงว่าลูกถึงได้น่ารักน่าชังซะ เอ่อ....ผมหมายถึงหน้าตานะ



     

    " ทำไรนะชาชา " สะดุ้งสิครับ ไม่รู้ว่าไอ้เปี๊ยกมายืนข้างหลังตั้งแต่เมื่อไหร่


    " เอานมมาวางให้น่ะพี่เห็นไตเติ้ลไม่ออกมาสักที ทำอะไรอยู่ครับนานจัง "


    " ความลับ " ( -_-) อืมม....ไม่อยากรู้แล้วก็ได้


    " ชาชาไปนอนเถอะไม่ต้องรอหรอก วันนี้เติ้ลไม่อยากฟังนิทาน " นิทาน? นี่อย่าบอกนะว่าต่อไปผมต้องมาเล่านิทานให้ไอ้เปี๊ยกฟังทุกคืนน่ะ โอ้ย!!! ตายๆ ผมเล่าไม่เป็นซะด้วยสิ ดีนะที่คืนนี้ไม่ต้องเล่า =_=


    " งั้นฝันดีนะครับ อย่าลืมดื่มนมด้วย "


    " รู้แล้วน่า~ รีบออกไปเถอะชาชา "


    " โอเคครับ " ไปก็ได้ชิ!!! -*-





            พอออกมาจากห้องเจ้าเปี๊ยกผมก็ตรงกลับห้องทันที รีบเปิดโน๊ตบุ๊คทำงานแล้วก็ไม่ลืมที่จะล็อคห้องด้วยเพราะไม่ชอบให้มีคนกวนเวลาปั่นนิยายน่ะครับเดี๋ยวที่คิดๆ ไว้มันจะลืมไปหมด แต่พอผมเริ่มรวบรวมสมาธิแล้วแต่งได้แค่ไม่ถึงสองบรรทัดก็.......


     

    ก๊อกๆๆ!! ก๊อกๆ!! ก๊อกๆๆ!!


    " คร๊าบบบ มาแล้วครับ " ใครวะ? เคาะเป็นจังหวะสามช่าเลย -*-



           พอเปิดประตูมาก็เจอกับเจ้าเปี๊ยกยืนเอามือไพล้หลังเหมือนซ่อนอะไรไว้ แหม่~ ที่งี้ล่ะมาหาเค้า ฮึ!! เมื่อกี้ยังไล่เค้าอยู่เลยนะ -3-


    " ชาชายังไม่นอนใช่มั้ย ( -'_'- )? " มายืนทำหน้าแอ๊บแบ้วงี้ถึงเป็นใครนอนอยู่ก็คงตื่นกันหมดแหละ เฮ้อ~~


    " ยังครับ ไตเติ้ลมีอะไรกับชาชาหรือเปล่าเอ่ย "


    " คือว่าขอเข้าไปข้างในได้มั้ย ไม่อยากให้พ่อเห็นน่ะมันเป็นความลับ " ทำเสียงเบาบวกกับท่าทางลับๆ ล่อๆ นี่มันไม่น่าไว้วางใลยอ่ะ แต่ก็นะ~ อยากเข้าก็เข้ามา


    " เข้ามาสิครับ " เขิญเลยจ้า~~


    " ชาชาเติ้ลมีเพื่อนจะมาแนะนำให้ชารู้จัก แต่ชาชาห้ามบอกพ่อนะ " หือ..เพื่อน? ไหนอ่ะ


    " ไหนละครับเพื่อนไตเติ้ลน่ะ ('_' )( '_')('_' )( '_') " มองหา


    " สัญญาก่อนว่าจะไม่บอกพ่อ เติ้ลถึงจะแนะนำให้ชาชารู้จักเพื่อนเติ้ล "


    " เอ่อ...คือ " เอาไงดีวะ?


    " นะ~ชาชา..น้า~ชาชา ( -'_'- ) " อย่าทำหน้าแบบนี้น้าาาาา เดี๋ยวชาชาใจอ่อน


    " อืมม...ก็ได้ครับ ไม่บอกก็ไม่บอก "


    " สัญญาแล้วนะ ( -'_'- ) "


    " ครับสัญญา " บอกว่าอย่าทำหน้าอย่างน้านน เดี๋ยวหยิกแก้มขาดเลยหนิ!


    " นี่ครับ เซบัสเตียน เพื่อนเติ้ล " ไอ้ตัวเล็กเอาอะไรบางอย่างที่ซ่อนไว้ข้างหลังออกมายื่นให้ผมดู


    " อ๋อๆ นึกว่าอะไรที่แท้ก็กบนี่เอง อืมๆ "






    ห๊ะ!!! กบ กบ กบ กบ




    " น่ารักมั้ยชาชา ( >O<) "


    " อ๊บ ! " นั่นมันกบนี่! กบตัวจริง! เสียงจริง! กำลังแสยะยิ้มให้ผม แล้วมันก็กระโดดมาใส่หน้าผมเหมือนภาพสโลว์โมชั่น





    " อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!! " ตาย




    " ชาชา!! เซบัสเตียน!! อย่าไปเกาะหน้าชาชานะ!! มานี่มา..........ว้า~ ชาชาคงจะง่วงมากแน่เลยดูสิหลับไปซะแล้วล่ะ (-'^'-) งั้นเรากลับห้องกันกีกว่าเนอะเซบัสเตียนพรุ่งนี้ค่อยมาหา ชาชาใหม่ "




              แล้วเด็กน้อยกับกบเพื่อนรักก็เดินออกจากห้องไปโดยทิ้งซากศพของพี่เลี้ยงคนใหม่ไว้เบื้องหลัง...เอเมน~ ขอพรเจ้าจงสถิตอยู่กับชาชา .........................











     
    ผู้หญิงในรูป




     
    เซบัสเตียน



    -------------------------------------------------------------------------------------------------------

    สวัสดีค้า
    อัพแล้วๆ ชอบกันมั้ยอัพบ่อยๆ
    ตอนนี้รู้อินไม่เวิ่นมากนะคะ
    ถ้าถูกใจก็ติดตามกันต่อไปนะค้า
    ถ้าเม้นให้กันหน่อยไรเตอร็ก็ชื่นใจค้า
    มีกำลังมาอัพเพิ่มเร็วๆ แต่ยังไงก็จะรีบมาอัพให้ใหม่น้า 
                             บายค้า   อินอิน  นา.........

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×