ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    :( TAOKACHA(yaoi ) ): สะดุดรัก(นาย)พี่เลี้ยงจำเป็น

    ลำดับตอนที่ #19 : สะดุดรัก(นาย)พี่เลี้ยงจำเป็น 18 100%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.71K
      11
      8 พ.ค. 55

     







            ผมนั่งบนรถข้างๆ เต๋าเพื่อไปรับไตเติ้ลที่บ้านพี่ต้น ดูเหมือนที่นั่งตรงนี้จะกลายเป็นที่นั่งประจำของผมไปซะแล้วสิ คิดแล้วก็เซ็งเล็กน้อยถึงปานกลาง เซ็งอะไรน่ะเหรอครับ
    ......ก็เต๋าอุตส่าให้รถเอาไว้ขับเองแต่ผมดันนั่งไปกับเต๋าบ่อยจนแทบไม่ได้ขับรถเลยอ่ะดิ แต่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้เต๋าแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ!!





    อืมมม.........คิดเองเขินเองว่ะ ( _////////_ )





    จริงสิเต๋า!! “ ผมเพิ่งจะนึกขึ้นได้


    ว่าไงครับ “ เต่าหันมายิ้มให้ผม


    แล้วรถที่จอดไว้ที่โรงเรียนล่ะ “ เดี๋ยวก็โดนขโมยหรอกนะ!!


    พี่ไทด์ไปเอามาให้แล้วน่ะ ชาไม่ต้องห่วงนะครับ “


    อ๋อ~ ค่อยโล่งอกหน่อย “


    หึหึหึ “


    หัวเราะอะไรน่ะเต๋า? “ หัวเราะเจ้าเล่ห์เชียวพ่อคุณ


    ก็ดีใจที่มีชาช่วยห่วงทรัพย์สินให้เต๋าไง เหมือนเราเป็นครอบครัวเดียวกันเลยเนอะ “


    เอ่อ...อืม “ หยอดตล๊อดๆ





    เต๋าขับรถไปเรื่อยๆ อย่างอารมณ์ดี โดยมีผมนั่งคุยด้วยอยู่ข้างๆ นี่สรุปผมกับเต๋า....เราเป็นอะไรๆ กันแล้วใช่ป่ะ คือยังไงดีอ่ะ นึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วเขินว่ะ....ไอ้บ้าเอ้ยยยยย!!!!~ เกือบไปแล้วไงล่ะไอ้ชาเมื่อคืน





    แต่ผมไม่ใช่คนใจง่ายขนาดนั้นน้า~ อะไรๆ ก็ต้องการเวลาในการพิสูจน์ทั้งนั้นแหละ เชื่อชาเด่ะ!!! (คำยอดฮิต) หลายคนสงสัยทำไมผมไม่ยอมเต๋าให้มันรู้แล้วรู้รอดไป คือผม.........ที่บอกว่ายังไม่พร้อมน่ะความจริงแล้วไม่ใช่อะไรหรอก





    มันเขินอ่ะ !!!!~ (>//////<)




    ชาเป็นอะไรน่ะ “ เอ่อ.....เต๋าถามเมื่อหันมาเห็นผมนั่งบิดตัวเป็นสปริง3233 ขด (เยอะ=_=)


    เปล่านี่ ทำไมเหรอเต๋า “


    เห็นชานั่งหน้าแดงๆ นึกว่าไข้กลับ “


    เปล่านะ!! หายแล้ว “ เค้าเขินอ่ะตัวเอง


    หรือว่ากำลังนึกถึงเรื่องเมื่อคืนอยู่ !! “ เอ้ย!! มันรู้ได้อย่างไร?


    เปล๊า!! ชาไม่ได้คิดถึงนะ....ชาไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ “


    จริงรึเปล่า “ เต๋าหันมามองอย่างจับผิด


    จริงจริ๊งงง “ แก้ตัวเสียงสูง


    ไม่น่าเชื่อเลยอ่ะ...แต่ถ้าเป็นชาเต๋ายอมเชื่อก็ได้ “


    แหะๆ “ มันหยอดตล๊อดๆ เลยนิ!~





    ขับรถมาได้สักพักเต๋าก็มาจอดที่หน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ยังไม่ทันได้บีบแตรเรียกประตูอัตโนมัติก็เปิดทำงาน คนพวกนี้ไฮโซทุกบ้านจริงๆ ถ้าเป็นบ้านผมนะมีแต่อัตโนมือ 5555 หุหุ …..ผมว่ามุขนี้ไม่ขำว่ะ ไม่ผ่าน!!





    เมื่อประตูเปิดเรียบร้อยเต๋าก็ขับรถเข้าไปจอดในบ้านทันที พอผมลงจากรถผมก็สังเกตุไปรอบๆ ถ้าบ้านหลังนี้ไม่รวยมากก็แสดงว่าต้องมีแขกมาหลายคนแน่ๆ รถจอดเรียงกันให้พรึบเลยทีเดียว





    เต๋าเดินนำผมเข้าไปในบ้านแต่อยู่ๆ ก็หยุดกระทันหัน ทำให้ผมที่เดินตามมาติดๆ เบรกแตกชนกระแทกเข้ากับแผ่นหลังกว้างทันที …......หยุดไมไม่บอกวะ -*-





    โอ้ยยย!! “ จมุกหลุดติดเสื้อไปเปล่าเนี้ยเจ็บชะมัดเลยอ่ะ!!


    เต๋าขอโทษนะ...เจ็บมากมั้ยชา “ เจ้าตัวต้นเหตุหันมาแกะมือที่ผมกุมจมูกออก


    เจ็บนิดหน่อย “ เจ็บนิดหน่อย=โครตเจ็บ


    แดงเลยอ่ะ ขอโทษนะเต๋าไม่ได้ตั้งใจ เต๋าแค่จะหันมาจูงมือชาเข้าบ้านเท่านั้นเอง “


    อืม.....ไม่เป็นไรหรอก “ เหตุผลน่าให้อภัย.......หายโกรธจ้า~


    มาๆ เต๋าเป่าให้นะ “


    เดี๋ยว....”





    เสียงของผมหายไปเหมือนกับโดนลมพัดเมื่อเต๋าก้มหน้าขาวๆ มาเป่าลมที่จมูกของผมเบาๆ แผ่วเบาจนผมงี้เคลิ้มเลยครับ~~~ (หลับตาพริ้มราวกับถูกจูบ)





    ชา....ชาครับ “ เต๋าเรียกผมเบาๆ


    อะ...ห๊ะ....เอ่อ...ครับ “ อยากบอกว่าชาเหวอ~~~ มาตั้งแต่เกิด


    เข้าบ้านกันครับ “ เต๋ายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมก่อนจะจูงมือผมให้เดินตามเข้าบ้านพี่ต้น





    คชา!!! คุณพลาดแล้วล่ะ!!!~





    เมื่อเปิดประตูเข้ามาด้านในผมก็โดนบางอย่างพุ่งเข้าชนด้วยความเร็วแสง!! ฟิ๊วววว~~ ปึก!! นี่มันตัวอะไรอ่ะ!! ล่อซะผมจุกไปเลย -*-





    คิดถึงเค้ามั้ยชาชา “ เสียงใสของเจ้าตัวแสบทำให้ผมจำได้ทันทีว่าเป็นใคร


    คิดถึงสิครับ “ ไตเติ้ล =_=


    เติ้ลก็คิดถึงชาชาม๊ากมาก “


    ให้มันน้อยๆ หน่อยนะไดเติ้ล.....ไม่เห็นบอกคิดถึงพ่อบ้างเลย “ เต๋าพูดอย่างน้อยใจ


    คุณพ่ออย่าน้อยใจนะ เติ้ลก็คิดถึงคุณพ่อเหมือนกัน “


    งั้นไหนมาให้พ่อหอมหน่อยสิครับ “


    ครับ “ เต๋าอุ้มไตเติ้ลขึ้นมาแล้วหอมแก้มซ้ายแก้มขวาด้วยความหมั่นเขี้ยว


    แหมๆๆ อยู่กันพร้อมหน้าเชียวน้า ครอบครัวสุขสันต์ “ เสียงที่คุ้นเคย...พี่ต้น


    พี่ต้นสวัสดีครับ “


    เป็นไงบ้างคชา~ หายแล้วเหรอเรา “ พี่ต้นเดินมาแตะหน้าผากผมทันที


    หายแล้วครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ “ ผมยิ้มแทนคำขอบคุณให้พี่ต้น แต่อยู่ๆ พี่ต้นก็คว้าคอเสื้อผมให้เปิดออก


    นี่มัน!!!....” พี่ต้นมองหน้าเต๋าแล้วก็หันมามองหน้าผมสลับกันก่อนจะยิ้มออกมา


    ง่ะ....” รอยเมื่อคืน.....





    ยังไม่ทันที่ผมจะแก้ตัวใดๆ พี่ต้นก็ป่าวประกาศไปทั่วห้องโถงทำให้พี่ไทด์ พี่เต้ พี่อ้น และเจมส์กรูกันออกมา จากห้องนั่งเล่น




    เต๋าปิ๊บๆๆๆ ชาแล้วทุกคน!!!! “ เสียงดัง 180หลอด




    ม่ายยยยยยช่ายยยยน้าาาา!!!!~




    บอกไม่ทันแล้วใช่มั้ยT^T................





    ไหนวะ “ <<<พี่เต้


    จริงดิ!!เจ๋งว่ะเพื่อน!! “<<< พี่อ้น


    นี่แหละน้องพี่ บอกได้คำเดียว 'เด็ด' “ <<<พี่ไทด์



    ดาร์ลิ้ง ปิ๊บๆๆ …...มันคืออะไร “ <<<เจมส์




    เกือบจะเขินละ...แต่ฮาตรงเจมส์เนี้ยแหละ5555555..............




    ไว้นอกรอบนะเจมส์ “ พี่ต้นหันไปพูดเร็วๆ กับเจมส์


    พี่ต้นอ่ะ!! งื้อ-3- “ หมีงอน555


    ไตเติ้ลพาหมีน้อยไปเล่นของเล่นซิลูก ผู้ใหญ่จะคุยกัน “ พี่ต้นสั่งไอ้ตัวเล็กทันที


    ครับผม “ ไอ้เปี๊ยกตะเบะทีนึงก่อนจะลากเจมส์ออกไป “ ไปเล่นทางโน้นกันเถอะหมีน้อย ผู้ใหญ่เค้าจะคุยกันเข้าใจมั้ย “




    เออ!!~ ดีครับ.....เจริญกันทั้งหมดทุกคน




    หลังจากที่ไตเติ้ลพาเจมส์ออกไปแล้วผมกับเต๋าก็โดนรุมทันที.......




    เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นใช่มั้ยเต๋า “ <<<พี่ไทด์


    เอ่อ....นิดหน่อยพี่ “ นิดหน่อยไรวะ เยอะเลยต่างหาก >////<


    แกทำอะไรๆ คชาใช่มั้ย “ <<<พี่เต้


    เอ่อ...นิดหน่อย “ อย่าไปบอกเค้าเซ่!!


    เอาไงดีๆ “<<< พี่ต้น


    พี่ต้นใจเย็นดิ “


    เดี๋ยวพี่มานะ “ <<< พี่ต้น


    ไปไหนพี่ “


    โทรหาแม่!! “ <<< พี่ต้น


    เฮ้ย!!! “<<<...... ผม





    เรื่องนี้ถึงแม่เลยเหรอวะ....อ๊ากกก!!!~ เครียด จะบอกแม่ทำไมอ่ะ เราไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย โอ็ยๆๆๆๆ ตายๆๆๆๆ บ้าไปกันใหญ่แล้ว!!





    ทุกคนนั่งเงียบรอพี่ต้นกลับมาโดยที่ผมกับเต๋าก็ไม่ได้มีใครอธิบายอะไร........





    พี่บอกแม่เต๋าแล้วนะ “ แล้วพี่ต้นก็กลับมาหลังจากหายไปเป็นชั่วโมง


    น้าเอ๋ว่าไงบ้างต้น “ พี่ไทด์รีบหันไปถามทันที


    น้าเอ๋บอกว่าอีกเดือนนึงจะกลับมาไทย “


    แม่จะมาไทยเหรอพี่ต้น!!~ มาทำไทอ่ะ “ เต๋าถามคำถามที่ผมก็อยากรู้


    มาดูหน้าลูกสะใภ้!! “ พี่ต้นหันมายิ้มแฉ่งให้ผมกับเต๋า





    What!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ( O__O )





    เต๋าพาผมและไตเติ้ลขับรถกลับบ้านด้วยความมึนงง นี่สรุปพวกพี่ต้นคิดว่าผมกับเต๋ามีซัมติงรองกัน และก็บอกกับแม่เต๋าอย่างนั้น แล้วแม่เต๋าก็จะมาหาผม โอ้ยยยๆๆๆ ปวดหัวโว้ยย!!! รู้สึกจับต้นชนปลายไม่ถูกยังไงก็ไม่รู้อ่ะ -*- นั่งคิดนั่นนี่ไปมากมายจนไม่รู้ว่าเต๋าพามาที่ไหน





    ชา~ ไปกินข้าวกัน “ เต๋าหันมาสะกิตผมใบหน้ายิ้มระรื่น


    อ๋อ...อืมๆ “ ผมลงจากรถด้วยความมึนงงแล้วเจ้าตัวเล็กก็มาจับมือผมไว้


    คุณพ่อเคยบอกว่าเวลามาเดินห้างให้จับมือกันไว้จะได้ไม่หลงทาง “


    ครับ “ ผมยิ้มให้เจ้าตัวแสบนิดนึง


    จับคุณพ่อด้วย “ แล้วไตเติ้ลก็เอามืออีกข้างที่เหลือของตัวเองเอื้อมไปจับมือเต๋า


    ครับ “ เต๋าไปยิ้มกับลูกก่อนจะหันมายิ้มให้ผมผมก็ยิ้มตอบกลับไปเหมือนกัน





    พวกเราไปนั่งกินข้าวในร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง พอกินเสร็จก็ออกมาเดินดูของกัน เต๋าพาผมไปเลือกเสื้อผ้าให้ทั้งไตเติ้ล ตัวผม และเต๋า





    ไหนให้ชาดูก่อนสิครับไตเติ้ลว่าเสื้อมันพอดีหรือเปล่า “ ผมเอาเสื้อทาบที่หลังของเจ้าตัวแสบมองดูแล้วก็พอดี


    สีสวยดีนะชา เอามั้ย? “ เต๋าหันมาออกความเห็น


    อืมๆ เอาก็ได้ “ ผมพยักหน้าเมื่อวัดตัวดูแล้วเจ้าตัวเล็กน่าจะใส่ได้


    งั้นเอาตัวนี้นะคะคุณแม่ “ พนักงานสาวสวยเดินมาหยิบเสื้อจากมือผม


    “ …....” ผมได้แต่พยักหน้าให้เท่านั้น





    คุณแม่............ผมเหรอ?





    ชาชาเป็นคุณแม่~ “ ไตเติ้ลยิ้มล้อ


    ไม่ใช่นะครับไตเติ้ล “ ผมรีบปฏิเสธทันที


    ชาชาเป็นคุณแม่~ “ เต่าก็เอากับเค้าด้วยอีกคน


    ไม่ใช่นะเต๋า “


    ใช่!!/ช่าย “ <<< เต๋า/ไตเติ้ล


    ง่ะ ….(=O=) “ ผมปวดหัวกันสองคนพ่อลูกนี่จริงๆ ไม่ไหวจะเคลียร์





    หลังจากที่ซื้อเสื้อผ้าเสร็จก็ถึงเวลาที่ไตเติ้ลรอคอย สถานที่ที่อยากมาที่สุดของห้างสรรพสินค้า.......แผนกของเล่น!!





    คุณพ่อครับ~ เติ้ลอยากได้ตัวนี้ “ หลังจากวิ่งไปรอบๆ ไตเติ้ลก็ค้นพบสิ่งที่ตัวเองอยากได้


    'โฟร์อาร์ม' ตัวนี้เคยซื้อไปแล้วไม่ใช่เหรอลูก “ เต๋าแย้งขึ้นทันทีที่เห็นกล่องหุ่นโมเดลการ์ตูนเรื่องเบ็นเทนตัวยักษ์


    ไม่เคยครับ “ เจ้าตัวเล็กส่ายหน้า


    แต่คุณพ่อจำได้นะเจ้าตัวนี้เนี้ย “ เต๋ายังยืนยันว่าลูกได้ซื้อไปแล้ว


    ตัวนั้นกับตัวนี้มันไม่เหมือนกันครับ “ ไอ้ตัวเล็กแย้ง


    ไม่เหมือนยังไงครับในเมื่อมันเป็นเจ้าโฟร์อาร์มเหมือนกัน “


    ก็ตัวที่คุณพ่อซื้อให้คราวที่แล้วมันธรรมดานี่ครับ “


    แล้วตัวนี้มันไม่ธรรมดายังไงลูก “


    ตัวนี้มันเป็นลิมิเตจเอดิชั่นครับ ตัวมันเป็นสีทองทั้งตัว แต่ตัวที่ซื้อไปคราวที่แล้วมันเป็นสีแดง “





    บร๊ะเจ้า!! ลิมิตเตจเอดิชั่น!!~ เพราะต่างกันที่สี.......ให้ตายเถอะ ของเล่นหลอกเด็กชัดๆ!!~





    แล้วสุดท้ายพวกเราก้กลับบ้านพร้อมกับน้องลิมิตเตจเอดิชั่นที่เจ้าตัวเล็กนอนกอดอยู่เบาะหลัง ถ้าจะหลับไปทั้งๆ ที่กอดหุ่นแน่นขนาดนั้น =_= สงสัยกลัวโดนขโมย




    ชา~ เหนื่อยมั้ย “ ในขณะที่รถติดไฟแดงเต๋าก้หันมาถามผม


    ไม่เหนื่อยหรอกเต๋า....”


    คิดมากเรื่องแม่ของเต๋าหรือเปล่า “ จึก!!


    ก็..นิดหน่อยน่ะ “ ผมตอบเสียงอ้อมแอ้ม





    เต๋าเอื้อมมากุมมือผมไว้ก่อนจะจูบเบาๆ ที่หลังมือไปพร้อมๆ กับมองตาผม...............




    ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น......เต๋าก็เคารพในการตัดสินใจของชานะครับ “


    ครับ.....(-//////////-) “





    แล้วเต๋าก็ขับรถโดยที่กุมมือผมไว้อย่างนั้นไปตลอดทาง.................

    ----------------------------------------------------------------------------------------


    สวัสดีค่ะ

    ฮุฮุฮุ ในที่สุดก็อัพเสร็จ

    อ่านกันให้สนุกนะคะ หมดแรงเวิ่นของไปนอนก่อน เจอกันตอนหน้าน้า~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×