คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : สะดุดรัก(นาย)พี่เลี้ยงจำเป็น 12 100%
Tao Part
พวกเราสุ่มหัวประชุมแผนการขั้นต่อไปอย่างที่พี่ต้นว่า ในขณะที่คชาไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังโดนพวกพี่ต้นและผมวางแผน อืม....พี่ต้นเรียกแผนนี้ว่า....ว่า ผมจะบอกดีมั้ยเนี้ย เอาไงดี เฮ้อ~ แต่ยังไงทุกคนก็ต้องรู้อยู่ดีแหละเนอะ ผมว่าชื่อนี้มันดูจักจี้ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ แต่ใครจะกล้าขัดคนอย่างพี่ต้นได้ล่ะ ถ้าพี่ต้นบอกให้ชื่ออะไรก็ต้องชื่อนั้นแหละ แต่ถ้าผมบอกแล้วพวกคุณอย่าหลุดขำนะ
ปฏิบัติการยึดหัวใจว่าที่น้องสะใภ้หน้าหวาน......
คือโคตรจะเสี่ยวอ่ะ!! แต่ถ้ามันทำให้พี่ต้นสบายใจ และตัวผมก็ได้ประโยขน์ไอ้ชื่อแผนมันจะพิศดารกว่านี้ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอก
“ ตกลงเอาตามนี้นะ เข้าใจมั้ยทุกคน “ พี่ต้นบัญชาการเป็นครั้งสุดท้าย
“ ครับผม!! “ <<<<พวกเราที่เหลือ
“ งั้นไปทำตามแผนได้ “ ในขณะที่ทุกคนกำลังลุกจากโต๊ะอาหารแล้วไปทำตามแผนของพี่ต้น ผมก็เกิดรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา
“ พี่ต้นครับ.....พี่แน่ใจนะว่าคชาจะคิดกับผมอย่างที่ผมคิดกับเค้าอ่ะ “
“ แน่ใจล้านเปอร์เซนต์ “ พี่ต้นยืนยันหนักแน่นคำเดิม
“ แต่ผมกลัวพลาดแล้วเค้าจะหาว่าผมเป็นพวกวิปริตอ่ะพี่ “ ชักจะกลัวๆ ยังไงก็ไม่รู้แหะ
“ ป๊อดเหรอวะเต๋า!! “ ไอ้อ้นใส่เกือกเข้ามาหาผมอีกแล้วครับ
“ ใครป๊อดวะ....ไม่มี้!! “ อย่ามาหยามคนอย่างเศรษฐพงศ์นะเว้ย!!
“ นึกว่าไม่กล้า...555 “
“ เอาน่าเต๋าไม่ต้องกลัวหรอก เชื่อพี่!! พี่มองไม่เคยพลาด ถ้าไม่เป็นไปตามที่พี่บอกนะพี่ยอมให้เอาไฟแช๊คมาเผาขนพี่ได้เลย “ พี่ต้นทำท่าทางมั่นใจมากจริงๆ
“ ครับ!! ถ้าไม่เป็นไปตามที่พี่ต้นบอก พี่ก็เตรียมขนให้ผมเผาได้เลย “ ผมแกล้งหยอก
“ ไอ้บ้า!!! ชั้นล้อเล่นเว้ย “ พี่ต้นตีที่ไหล่ของผมทีนึงก่อนจะให้กำลังใจผมแล้วเดินออกจากห้องไปทำตามแผน “ สู้ๆ นะ ”
พวกเราทุกคนเดินมายังห้องนั่งเล่นที่ไตเติ้ล เจมส์และคชาเล่นของเล่นกันอยู่ ท่าทางสนุกสนานกันใหญ่เลยน้า~ ไม่รู้ใครจะคิดเหมือนผมหรือเปล่านะ แต่ผมรู้สึกว่าคชากับเจมส์ช่างทำตัวเป็นเด็กได้กลมกลืนกับไตเติ้ลได้ดีจริงๆ พี่ต้นหันมาขยิบตาให้พวกเราหนึ่งครั้งเพื่อส่งสัญญาณว่าเริ่มปฏิบัติการได้
“ ไตเติ้ลออกไปข้างนอกกับป้าต้นมั้ยลูก “ พี่ต้นเริ่มก่อน
“ ไปไหนครับป้าต้น “ ไตเติ้ลเงยหน้าขึ้นมาจากของเล่นแล้วถาม
“ เดี๋ยวพวกป้าจะไปซื้อของมาทำบาบีคิวกันเย็นนี้น่ะลูก ไตเติ้ลไปด้วยกันมั้ยจะได้ไปเลือกซื้อขนมร้านโปรดมากินในปาร์ตี้ด้วยไง “ พี่ต้นหลอกล่อไตเติ้ลให้ออกไปข้างนอกตามแผนแรกที่วางไว้
“ เย็นนี้ที่บ้านเราจะมีปาร์ตี้กันเหรอครับ “ ลูกผมท่าทางสนใจน่าดูเชียว ท่าทางจะเป็นไปตามแผนแล้วล่ะ
“ ใช่ลูก! เติ้ลจะออกไปซื้อของกับป้าต้นมั้ยครับ จะได้ไปเลือกขนมไงลูก “ ผมช่วยสนับสนุนให้ลูกออกไปข้างนอกอีกทางนึง
“ ไปครับ !! ไตเติ้ลอยากไป “ เยส!! สำเร็จ!! ทุกคนหันมายิ้มให้ผมอย่างรู้กัน
“ งั้นไปกันเถอะครับ “ พี่ต้นเดินไปจูงมือไตเติ้ลให้ลุกขึ้นยืน
“ แต่...ไตเติ้ลจะให้ชาชาไปด้วยครับ “
“ ไม่ได้!!! “ ผมกับพวกพี่ต้นพูดพร้อมกันเป็นเสียงเดียว
(-O-)(-O-)(O_O)<<<<เจมส์/ไตเติ้ล/คชา
“ ทำไมล่ะครับ ทำไมชาชาไปไม่ได้ล่ะครับ “ ลูกผมเริ่มไซโคลแล้วครับ
“ ก็.....” ผมนึกข้ออ้างไม่ออก
“ ก็ชาชาต้องอยู่ช่วยคุณพ่อเตรียม...ของในงานเลี้ยงเย็นนี้ไงครับ “ พี่ไทด์ช่วยผมไว้ได้ทัน
“ จริงเหรอชาชา “ เติ้ลหันไปหาคชาที่ยืนทำหน้างงกันพฤติกรรมแปลกๆ ของพวกผม
“ เอ่อ.....ครับ “ คชาพยักหน้า
“ งั้นเติ้ลก็ไม่ไป... เติ้ลอยากอยู่ช่วยชาชาเตรียมของ “
“ ไม่ได้!!!! “ อีกครั้งที่ผมกับพวกพี่ต้นพูดพร้อมกันเป็นเสียงเดียว
(-O-)(-O-)(O_O)<<<<เจมส์/ไตเติ้ล/คชา
“ ทำไมล่ะครับ “ เติ้ลเริ่มจะงอแงแล้วครับ เฮ้อ~ ท่าทางแผนนี้จะไม่สำเร็จง่ายๆ ซะแล้วสิ
“ ก็ถ้าไตเติ้ลไม่ไป ใครจะช่วยป้าต้นกับลุงไทด์เลือกขนมล่ะครับ “ พี่ต้นยังคงรักษาอาการให้สงบได้เหมือนเดิม ในขณะที่พวกพี่ไทด์ ไอ้อ้น ไอ้เต้ และผม เริ่มกระสับกระส่าย เพราะคชามองพวกผมด้วยสายตาจับผิด
“ แต่เติ้ลอยากให้ชาชาไปด้วยนี่นา “ ลูกผมนี่ติดคชาจริงจังเข้าแล้วนะครับเนี้ย ในขณะที่สถานะการกำลังจะย่ำแย่ลง อยู่ๆ คชาก็พูดขึ้น
“ ชาชาไม่ไปก็ไม่เป็นไรหรอกครับ ไตเติ้ลก็ไปกับคุณหมีน้อยด้วยไงครับ “
“ คุณหมีน้อยจะไปด้วยเหรอ ? “ ไตเติ้ลหันไปถามเจมส์.......ถ้าลูกผมจะเรียกแฟนพี่ต้นแบบนี้ ผมเพลียมากครับ =_=
“ ไปด้วยสิครับ พี่ต้องขับรถให้ไตเติ้ลกับพี่ต้นอยู่แล้ว “ เจมส์บอกกับไตเติ้ล
“ แล้วชาชาล่ะ....” ลูกผมยังไม่ยอมแพ้
“ ชาชาจะอยู่ช่วยเต๋า ไตเติ้ลไปซื้อขนมมาเผื่อชาชาด้วยนะครับ ชาชาอยากจะรู้จริงๆ ว่าไตเติ้ลจะเลือกขนมอะไรมา ถูกใจชาชาหรือเปล่า “
“ เลือกได้ถูกใจอยู่แล้วล่ะ งั้นชาชาไม่ต้องไปหรอกเติ้ลจะไปกับคุณหมีแล้วจะช่วยกันเลือกขนมมาเซอร์ไพรซ์ชาชาเอง “
“ ครับ...รีบกลับนะ ชาชาจะรอ “
“ อืม “
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองหลงรักพี่เลี้ยงตัวเล็กคนนี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้นจริงๆ นะครับ ถ้าคชาจะเข้าใจหว่านล้อมและพูดจาน่ารักหน้าหยิกขนาดนี้แล้วล่ะก็.....ยิ่งเห็นรอยยิ้มที่ยิ้มส่งให้ไตเติ้ลผมก็ยิ่งชอบ แล้วก็....แก้มใสๆ หน้าฟัดนั่นอีก.......เฮ้ย!!!~ บ้าแล้วเรา
“ งั้นพวกเราไปกันเถอะนะ “ พี่ไทด์หันมาบอกไอ้อ้นกับไอ้เต้
“ อ้าว~ จะไปกันหมดเลยเหรอครับ “ คชาหันไปถามพี่ไทด์
“ อืมๆ พวกพี่จะไปเอาไฟปีใหม่ที่บ้านไอ้อ้นน่ะ คชากับเต๋าอยู่ที่นี่จัดเตรียมของกันไปก่อนแล้วกันนะ เดี๋ยวพวกเรากลับมา “
“ อ๋อ~~ ครับ “ คชาพยักหน้ารับงง
“ ไปกันเถอะพวกเรา “ ไอ้เต้เดินกอดคอพี่ไทดืกับไอ้อ้นออกจากห้องไป
“ พี่ไปก่อนนะเต๋า......จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยล่ะ “ พี่ต้นหันมาบอกผมยิ้มๆ ก่อนจะเดินตามเจมส์ที่เอาไตเติ้ลขี่คอออกไปก่อนหน้านั้นแล้ว
ดังนั้นตอนนี้ในบ้านก็เหลือแค่ผมกับคชาแค่ 2 คน...........
บรรยายกาศมันแปลกๆ พิลึก ท่าทางของคนตัวเล็กที่ยืนข้างๆ ผมก็ดูอึกอัดไม่ใช่น้อย นั่งเก็บของเล่นยึกยักยึกยัก ดูคชาประหม่าเวลาอยู่กับผมอย่างที่พี่ต้นบอกจริงๆ ด้วย
“ คชาเดี๋ยวชั้นจะไปยกเตาบาบีคิวไปที่สนามก่อนนะ “ ผมสูดหายใจลึกๆ แล้วบอกกับคชา เราต้องทำตามแผนต่อไป
“ ให้ผมไปช่วยมั้ยครับ “ คชาถามผมโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามอง
“ ไม่เป็นไรหรอก มันหนักมาก...เดี๋ยวชั้นจัดการเองดีกว่า “
“ ไม่เป็นไรหรอกครับเต๋า เดี๋ยวผมเก็บของเล่นเสร็จแล้วผมจะตามไปช่วย “ คนใจดียังเสนอตัวจะช่วยอยู่
“ งั้นชั้นไปรอที่โรงเก็บของนะ “
“ ครับ “
หลังจากนั้นผมก็เดินมารอที่โรงเก็บของแล้วก็รอเวลา มันตื่นเต้นยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก ผมนึกทบทวนสิ่งที่พี่ต้นบอกให้ผมทำเมื่อพวกนั้นออกไปข้างนอกกันหมดแล้ว
“ เต๋าต้องแกล้งเจ็บตัวนิดนึง เพื่ที่จะดูอาการว่าเค้าเป็นห่วงเรามากแค่ไหน แล้วพอเค้าเข้ามาใกล้ก็รุกเลยแต่อย่าจู่โจมจนเค้าตกใจนะ “
“ แล้วจะทำยังไงล่ะครับ “
“ ให้ค่อยๆ ไล่ต้อนถามให้เค้าจนมุมเอง พี่สังเกตุดูแล้วคชาเป็นคนขี้อายเราทำให้เค้าตกใจไม่ได้ “
“ ใช่ๆ ต้นพูดมีเหตุผล “ พี่ไทด์เสริม
“ ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ ค่อยๆ ไล่ต้อนถามไปเรื่อยๆ ทำให้เค้าต้องเผลอบอกความจริงที่เราอยากรู้ออกมา “
“ ครับพี่ต้น “
“ พี่เชื่อว่าเต๋าทำได้แน่นอน ไม่ว่ายังไงถึงคชาจะไม่พูดแต่ต้องแสดงอาการออกมาแน่ๆ พี่ฟันธง “
“ ครับ “
ผมตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกพยายามหายใจเข้าลึกๆ แล้วตั้งสติ ทุกคนพยายามเพื่อผมขนาดนี้ผมก็ต้องพยายามเหมือนกัน
ไอ้อ้นบอกว่าความเป็นคาสโนว่ามันมีอยู่ในตัวผู้ชายทุกคนจงปลุกมันขึ้นมา!!!
Kacha Part
ผมเหม่อลอยคิดไปเรื่อยเปื่อยในขณะที่กำลังจะเดินไปช่วยเต๋ายกเตาบาบีคิว วันนี้มันรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้สิ ท่าทางของแต่ละคนไม่ว่าจะเป็นพวกพี่ต้นรวมไปถึงเต๋ามันดูแปลกๆ ทำอย่างกับมีความลับอะไรกัน หรือผมจะคิดมากไปเอง? ในขณะที่ผมกำลังเดินไปที่ห้องเก็บของ
ตึง!!! โครมมม!!!!
“ โอ้ยยย!!!! “ เฮ้ย!! นั่นมันเสียงเต๋านี่!!!
“ เต๋า!!! “
ผมรีบวิ่งไปหาเต๋าในห้องเก็บของทันที พอไปถึงผมก็มองหาร่างสูงแต่มันไปแอบอยู่ตรงไหนวะ แล้วผมก้สังเกตุเห็นกองกล่องไม้กับกล่องกระดาษที่สุ่มกันอยู่ที่มุมหนึ่ง
O_O เฮ้ย!! นั่นมันมีขาคนโผล่ออกมาจากกองกล่องกระดาษด้วยนี่หว่า.....
“ เต๋า!!! “ ผมรีบตรงเข้าไปที่กองภูเขากล่องทันที
“ อะ...โอ้ย!! ชา...” เสียงเต๋ารอดออกมา
“ รอแป็บนึงนะเต๋า!! เดี๋ยวผมช่วย “ ผมรีบเคลียร์กล่องกระดาษออกจากร่างของเต๋า มันมีกล่องไม้กับอุปกรณ์อะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่างเลยอ่ะ
“ ชา....” เต๋าเรียกผมเสียงเบา เมื่อเค้าเห็นหน้าผมตอนที่เคลียร์กล่องออกหมด
“ เฮ้ย!! หัวแตกด้วยอ่ะ “ ผมรีบประคองร่างสูงให้ลุกขึ้นนั่งพิงกับผนังทันที เต๋าหัวแตกด้วยอ่ะ.......ทำไงดีล่ะ “ เจ็บมากมั้ยเต๋า “
“ เต๋า...ไม่เป็นไรหรอก “ เต๋าฝืนยิ้มให้ผม
“ เลือดไหลเป็นทางขนาดนี้ยังบอกว่าไม่เป็นไรอีกเหรอ!! “ ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป่ากางเกงขึ้นมาช่วยซับเลือดให้คนปากเก่ง ผมต้องขยับเข้าไปนั่งย่องๆ อยู่ข้างเพื่อที่จะได้ห้ามเลือดได้ถนัด
“ โอ้ย!! เบาๆ หน่อยชา “ ไหนว่าไม่เจ็บไงล่ะ?
“ ขอโทษ~ เจ็บมากมั้ย “ ผมค่อยๆ เช็ดเลือดที่ไหลออกมาอย่างเบามือที่สุด แต่จู่ๆ เต๋าก็จับมือผมซะงั้น
“ ชาเป็นห่วงเต๋าเหรอ? “
“ เป็นห่วงสิ!!! “ เจ็บขนาดนี้จะไม่เป็นห่วงได้ไงล่ะ ถามแปลกๆ
เฮ้ย!!.........ชาพูดอะไรออกไป!!!!!!!!!
เต๋ามองหน้าผมแล้วยิ้มกว้างผมพยายามจะดึงมือออกจากอุ้งมือใหญ่ของเต๋าแต่เต๋ายิ่งจับแน่นมากกว่าเดิม อาการหน้าร้อนกลับมาอีกแล้วครับ......อ๊ากก!!! ผมมองหน้าเต๋าเป็นสัญญาณให้เค้าปล่อยมือของผม คือผมไปไหลแล้วนะ....ผมเขินนนนน (>//////<)
“ เป็นห่วงมากมั้ย? “ ถามทำไมเนี้ย!!
“ ...เอ่อ....ลุกขึ้นเข้าบ้านเถอะครับเดี๋ยวผมจะทำแผลให้ “
“ ตอบมาก่อนสิ....ว่าเป็นห่วงมากมั้ย “ เต๋าถามเสียงอ้อน
ไม่ไหวแล้วถ้าจะมองกันขนาดเน้!! ผมต้องพยายามหันหน้าหนีหลบสายตาของร่างสูงไปอีกทาง หน้าผมร้อนไปหมดแล้วครับตอนนี้ ผมพยายามจะลุกแล้วฉุดให้เต๋าลุกชึ้นด้วย
“ ไปกันเถอะ...เอ๊ย!! “
ในขณะที่ผมพยายามจะฉุดให้เต๋าลุกขึ้นแต่เต๋ากลับดึงผมเข้าไปหาแทน ผมจึงเสียหลักแล้วพุ่งหลาวเจ้าไปซบที่อกของเต๋าพอดี เต๋าปล่อยมือผมแล้วแต่กลับเอาแขนสองข้างโอบรอบตัวผมไว้แทนหน้าของผมจึงซุกอยู่กับอกกว้างของร่างสูง
….....ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก.........
เสียงหัวใจของใคร...........มันดังจนผมชักจะไม่แน่ใจ ว่าเป็นของเต๋าหรือของผม
เต๋ายังคงกอดผมเอาไว้ในท่าทางอย่างเดิม ตอนนี้หน้าผมร้อนไปถึงหูแล้ว คือหูผมร้อนแทบจะไหม้แล้วอ่ะครับ กอดเค้าไมเนี้ย!! บ้าๆๆ
“ ตะ...ต๋าววววว!!~ “
“ หืมมม …..”
“ ปะ...ปะ...ปล่อยผะ...ผะ...ผมก่อน “ ถ้าจะพูดตะกุกตะกักขนาดนี้
“ ไม่ปล่อยได้มั้ย “ เสียงทุ้นกระซิบที่ข้างกกหูของผม เพราะผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่สัมผัสผิว
“ ทะ..ทำไมล่ะ “
“ ก็อยากกอดชาอยู่แบบนี้ “
….....ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก.........
“ …........ “
“ ชา....ชาจ๋า~ “ เต๋าเรียกผม
“ …........ “
“ ชาจ๋า~ “
“............ “
“ ชา..เต๋ามีเรื่องอยากจะถาม “
“ …........”
“ ชา...ครับ เงียบทำไม “
“............” อย่าได้สงสัยว่าผมเงียบทำไม คือชาตายวิญญาณหลุดลอยไปสู่สรวงสวรรค์แล้วจ้า
“ ชา “ เต๋าดันตัวผมออกนิดนึงแล้วก้มลงมองหน้า อย่ามองแบบเน้!!!
“ คะ..ครับ “ ผมตอบรับเสียงเบา
“ เมื่อกี๊.....ชาเป็นห่วงเต๋ามากมั้ย”
“ …....ไม่รู้..ถามทำไม..”
“ อยากรู้...บอกหน่อยนะ...” โอ้ยย!!ทำเสียงอ้อนอีกแล้ว~
“ ...อืม... “ ผมพยักหน้าแล้วก็ก้มงุดกลับลงไปอกเต๋า ก็มันอายอ่ะ (_//////_)
“ ทำไมถึงเป็นห่วงล่ะ “ ขนาดผมก้มหน้าแล้วนะ ยังจะก้มลงมากระซิบที่หูอีก!!
“ ไม่รู้ ...” ผมส่ายหน้าหัวผมเลยถูกไปกับอกกว้างของเต๋า ใครมันจะไปบอกได้ล่ะว่าเพราะอะไร.....
“ ไม่รู้หรือว่ารู้แล้วไม่ยอมบอกกันแน่ “ ผมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูง
“ ต๋าววว~ “ อย่ามาทำเป็นพวกรู้ทันนะ
“ จ๋า~ “ ดูมัน!! ดูมันแกล้งให้เขินแล้วยังจะมายิ้มทะเล้นอีก
“ ปล่อย! “ ผมนึกขึ้นได้ว่าถูกกอดอยู่นานแล้วจึงพยายามดิ้นหนี
“ ไม่อยากปล่อย “
“ ปะ....ปล่อยได้แล้ว “ ทำกรูเขินมานานแล้วน้า แล้วไอ้หัวใจบ้านี่มันจะเต้นแรงอะไรนักหนาเนี๊ย!!
“ ก็อยากกอดนี่นา ชานั่นแหละทำให้เต๋าควบคุมตัวเองไม่ได้ “
“ ชายัง.....ไม่ได้ทะ..ทำอะไรเลยนะ “
“ ก็ชาทำให้เต๋าไม่เป็นตัวของตัวเอง “ เต๋าพูดเสียงจริงจัง ผมหยุดดิ้นแล้วมองหน้าร่างสูงที่ตอนนี้มองผมด้วยสายตาแน่วแน่ มันทำให้ผมหวั่นไหวจนหัวใจกระตุกวูบ......
“ …........” ตึกตัก
“ ชาทำให้เต๋าสับสน “
“ …........” ตึกตัก
“ ชาทำให้เต๋าหวั่นไหว “
“ …........” ตึกตัก
“ แล้วก็ทำให้เต่าคิดถึงแต่ชา “
“ …........” ตึกตัก
“ ชาทำให้เต๋าช.....”
“ หยุด!!....อย่าพูด..” ผมยกมือขึ้นมาปิดปากเต๋า ผมปล่อยให้เต๋าพูดอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว
“ ….......... “ เต๋ามองหน้าผมแล้วปล่อยแขนที่กำลังกอดผมออกข้างนึงเพื่อดึงมือผมออกจาปากของเค้า
“ อย่าพูด..นะ อุ๊บ!! “
เต๋าเอามือข้างนั้นประคองหน้าผมแล้วก้มลงจูบเข้าที่กลีบปากของผมทันที ผมรู้สึกเหมือนตัวล่องลอยอยู่ในอากาศมันเบาหวิว ในสมองขาวโพลนทุกสิ่งทุกอย่างรอบกายมันหายไปหมดเหลือเพียงแค่...
ผมกับเต๋า.......และสัมผัสอ่อนละมุน......
และนั่นก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมรู้สึก............
“ ชา!! ชา! ถึงกับเป็นลมเลยเหรอเนี๊ย “ (อาเมน)
งัดรอยยิ้มกระชากใจชาขึ้นมาสู้!!
อย่าทำแบบนี้กำบชาน้า!!
---------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้วค่า
ตอนนี้ยาวนะ555
อร๊ายยยยยชั้นเขิน >///////< แต่งเองเขินเอง 5555
หวังว่าคงชอบกันนะคะ ไถ่โทษที่เมื่อวานแกล้งทำให้ค้างกันเนอะ
อินเปลี่ยนเพลงประจำฟิคแล้วนะคะ ให้เข้ากับสถานะการที่เปลี่ยนไป
ชอบไม่ชอบก็เม้นติชมได้นะคะ แล้วก้ขอบคุณทุกๆ คนที่เข้ามาอ่านเข้ามาเม้นด้วยค่ะ ตอนต่อไปจะรีบเอามาลงให้นะคะ แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ^^
ความคิดเห็น