คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
Chapter 2
คฤหาสน์ตระกูลฮัน
“หนูจองซู.....มาหาแม่สิลูก” คุณนายฮันรีบเรียกลูกสะใภ้ทันทีที่เจอหน้า
“ค่ะ....” ร่างบางตอบรับอย่างสุภาพ
“แห่ม....แลรักกว่าลูกตัวเองซะอีก...” ฮันกยองเกิดหมั่นไส้ ทีกับลูกไม่เคยเห็นเรียกหวานๆแบบนี้เลย...งอล
“ก็หนูจองซูน่ารักกว่าแกตั้งเยอะนี่ แกทั้งดื้อ ทั้งหัวรั้น.....เหอะ ฉันละเบื่อ” คุณนายฮันเปลี่ยนเสียงทันทีที่พูดกับฮันกยอง ร่างบางได้แต่ขำกับความน่ารักของหญิงสูงวัยคนนี้
“ผมงอลคุณแม่แล้ว.....เชอะ เชิญอยู่กับลูกคนใหม่ให้สบายใจไปเลย....” ฮันกยองเชิดเสียงใส่ก่อนเดินขึ้นห้องไป
“เหอะ...คิดว่าแม่ง้อแกรึไง.......หนูจองซูเย็นนี้ไปทานข้าวข้างนอกกับแม่และฮันนะลูก” คุณนายฮันเอ่ยชวน จองซูเลยไม่กล้าปฏิเสธ
“ค่ะ....ได้ค่ะ” จองซูแสดงได้เนียนมาก จนคุณนายฮันยังอดคิดไม่ได้ว่าหลานคนนี้เป็นผู้ชายหรือผู้หญิงกันแน่
“วันนี้ แม่มีเพื่อนมาทานด้วยตั้งหลายคนนะลูก......จะได้แนะนำทีเดียวเลย” คุณนายฮันยิ้ม
“ค่ะ....” ร่างบางหน้าซีด....เรื่องวุ่นขึ้นอีกแล้ว
ภัตตาคารฮองมิน
ห้อง VIP หมายเลข 31
“คุณแม่ครับ.....นัดใครมาเยอะแยะครับเนี่ย” ฮันกยองถามมารดา ก่อนจะเดินเข้าไป
“เอาเถอะน่า.....เข้าไปเร็ว” คุณนายฮันเดินนำเข้าไป ก็พบกับกลุ่มสาวสังคมมากมาย
“เฮ้ย.....นั่น....” จองซูตกใจเมื่อเห็น เพื่อนของคุณแม่ที่หน้าคุ้นๆ
“อะไร...เป็นอะไร” ฮันกยองกระซิบถาม
“เพื่อนคุณแม่ฉัน.....ซวยแล้ว เค้าจะจำได้มั๊ยอ่ะ” ร่างบางแทบจะเต้นโหยงๆ
“ใจเย็นๆ....” ฮันกยองพยายามคิดหาวิธี แต่คุณนายก็ส่งเสียงมาซะก่อน
“เข้ามานั่งเร็วสิ....พวกลูกๆนี่ช้าจริง...”
“ครับ/ค่ะ” ทั้งคู่จะใจต้องไปนั่ง ดีนะที่ร่างบางไม่ได้นั่งตรงข้ามกับเพื่อนคุณแม่คนนั้น.....เวลาผ่านไปไม่นานเพื่อนคุณนายฮันก็ตามมาอีกหนึ่งคน
“อ๊ะ.....” เสียงลีทึก
“ไง....” เสียงเพื่อนคุณนายฮัน
“อิอิ....” เสียงคุณนายฮัน
“อะไรกันครับ....” เสียงฮันกยอง
“ปาร์คจองซู......ลูกแม่....สบายดีมั๊ยลูก” ปาร์คเฮจินทักทายลูกชายที่แต่งตัวเป็นลูกสาว
“เอ่อ.....”จองซูได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ....ซวยแล้วงานนี้ ซวย....T^T
“ทำไม...ลูกแม่ถึงแต่งตัวเป็นผู้หญิงล่ะลูก” คุณนายปาร์คเน้นเสียงถามลูกชาย
“เอ่อ.....คุณแม่ครับ...เอ่อ.....”
“ความผิดผมเองครับ....คุณน้า....” อยู่ฮันกยองก็พูดโผล่ขึ้นมา ทุกคนมองเค้าสายตาเดียว
“เอ่อ....คือ ผมไม่อยากแต่งงานกับคนที่คุณแม่หาให้ครับ.....ผมก็เลยจ้างจองซูให้มาหลอกคุณแม่น่ะครับ ขอโทษนะครับ”
“ฮ่าๆๆๆๆ.......แม่รู้ตั้งนานแล้ว แกไม่เนียนเลยนะ” คุณนายฮันระเบิดหัวเราะออกมา ตามด้วยพวกเพื่อนๆที่หัวเราะตาม
“อะ.....อะไรกันครับเนี่ย.....คุณแม่....” ฮันกยองเริ่มสับสน
“นะ..นั่นสิ....อะไร” จองซูก็ด้วย
“งั้นก็แต่งกันจริงๆซะเลยสิ......แม่ไม่ว่าหรอก....ฮ่าๆๆๆ” คุณนายฮันพูดไปขำไป ทุกคนหัวเราะกันหมดยกเว้น ฮันกยองและจองซูที่กำลังสับสน
“ตกลงฉันต้องแต่งงานกับไอ่มังกรนี่จริงๆใช่มั๊ย....”
ย้อนไปเมื่อสองวันที่แล้ว....
“ปาร์คเฮจิน เพื่อนรัก......ตอนนี้เธออยู่ไหนจ๊ะ” ฮันอี้เจิ้น หรือ คุณนายฮัน โทรหาเพื่อนรัก
“ตอนนี้อยู่ญี่ปุ่น อี้เจิ้นมีอะไรเหรอ.....”
“คืออย่างนี้........” แล้วคุณนายฮันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ คุณนายปาร์คฟัง
“ฮ่าๆๆๆๆ........จองซูนี่ก็แสบนะ ตาฮันก็ด้วย แบบนี้ต้องแกล้งซะให้เข็ด อิอิ” คุณนายปารค์หัวเราะร่วน
“ใช่ๆ......อยากมาหลอกกันดีนัก อิอิ”
“งั้นตกลง อีกสองวันเจอกันนะ.....เฮจิน....”
“จ๊ะ...อี้เจิ้น...”
กลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลฮัน
“คุณแม่ครับ......คุณแม่รู้แล้วทำไมยังแกล้งผมอีกล่ะครับ....” ฮันกยองถามผู้เป็นแม่
“นั่นสิครับ.....ทำไมคุณป้าต้องแกล้งผมด้วย ผมไม่ได้ชอบแต่งตัวแบบนี้หรอกนะครับ” ร่างบางก็ด้วย เค้าพูดแล้วชี้ไปที่ชุดกระโปรงของตัวเอง
“ก็เราอยากหลอกแม่ก่อนทำไม......แกล้งซะให้เข็ด หึหึ.....แล้วก็ยังได้ลูกสะใภ้ในเวลาเดียวกันด้วย” คุณนายฮันหันไปยิ้มกับคุณนายปาร์ค
“ผมไม่แต่งนะครับ.....คุณแม่” ร่างบางร้องลั่น
“ผมก็ไม่แต่ง กับยัยปากกรรไกนี่หรอกนะครับ” ฮันกยองก็ด้วย
“ผมก็ไม่แต่งกับไอ่มังกรหื่นนี่หรอกนะครับ”
“ผม.....” ฮันกยองพูดได้แค่นั้นคุณนายฮันก็ขัดขึ้นซะก่อน
“หยุดเลยทั้งคู่ แม่ส่งบัตรเชิญไปเรียบร้อยแล้ว ยังไงๆก็ต้องแต่ง......ง่วงแล้วไปนอนดีกว่า ปะ เฮจิน” คุณนายฮันและคุณนายปาร์คก็รีบหนีไปนอน
“คุณแม่......” ทั้งคู่ตะโกนพร้อมกัน
“เชอะ....” ทั้งคู่เชิดใส่กันก่อนจะแยกย้ายไปเข้าห้องของตัวเอง
ห้องลองชุดแต่งงาน
“เอาชุดนี้.....” ลีทึกดันชุดไปตรงหน้าฮันกยอง
“ไม่.....นายต้องใส่ชุดนี้” ฮันกยองก็ยื่นชุดของตัวเองไปเช่นกัน
“ไม่....ชุดนี้”
“ไม่.....”
“ไม่เอา.....”
“นี่....พอสักทีได้มั๊ย ฉันรำคาญ” ในที่สุดฮยอกแจและซีวอนที่โดนลากมาด้วยก็ทนไม่ไหว ตะโกนออกมาพร้อมกัน
“ตกลงกันได้แล้ว.....ช่วยปลุกด้วย” ซีวอนประชด
“ใช่....” ฮยอกแจก็ด้วย
“นี่.....ฉันจะใส่ชุดนี้ นายไม่ต้องมายุ่งไอ่มังกร”
“เออ ตามสะดวกเลย....ยัยคุณหนูปากรอตไวเลอร์”
“ไอ่มังกรปากไซบีเรีย”
“เลิกเถียงกันซะทีเถอะ.....” เป็นฮยอกแจอีกที่ช่วยห้ามศึก
“ชิส์....เลิกก็ได้...” ร่างบางเบ้ปากก่อนเดินเข้าห้องแต่งตัว ฮันกยองก็เดินเข้าไปบ้างในห้องตรงข้าม
“เป็นไงๆ......หล่อมั๊ยๆ.....” เมื่อแต่งตัวเสร็จ ร่างบางก็รีบออกมาให้เพื่อนดู
“สวยต่างหาก นายไม่หล่อซักนิด” ฮยอกแจบอก
“นั่นสิ....สวย” ซีวอนก็เห็นด้วย
“ทำไมอ่ะ....ฉันอยากหล่อนะ....”
“ฉันหล่อกว่านายตั้งเยอะ...ยัยคุณหนู” ฮันกยองเดินออกมา
“ไม่เห็นหล่อเลย.....เชอะ” ชิส์...มันหล่อ....เหอะ แต่ร่างบางไม่มีทางชมหรอก ฝัน!!!!!!
“ก็นะ.....คนไม่ยอมรับความจริง...”
“ไอ่....”
“พอเลย ฉันหิว” ฮยอกแจอีกแหละที่พูดก่อนจะเกิดสงครามน้ำลายกันอีก
“เออๆ.......ไม่เถียงก็ได้ เดี๋ยวไปเปลี่ยนชุดก่อน จะได้ไปกินข้าวกัน” ร่างบางพูดพร้อมทั้งรีบเข้าห้องแต่งตัวอีกครั้ง ฮันกยองก็ด้วย
ความคิดเห็น