ลำดับตอนที่ #247
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #247 : [TRAN] เรื่องราวในวัยเด็กของดงบังชินกิ
ช่วยเล่าเรื่องวัยเด็กให้ฟังหน่อยสิ?
เซีย:ตอนนี้ผมเป็นนักร้อง และพยายามจะเป็นนักร้องที่ดีที่สุด แต่เมื่อตอนผมยังเป็นเด็ก ความฝันของผมไม่ใช่การเป็นนักร้องนะคับ แต่เป็นนักกีฬาต่างหาก โดยเฉพาะอยากเป็นนักฟุตบอลมาก จึงออกไปเตะฟุตบอลกับพี่ชายผมและเพื่อนๆอยู่แถวบ้านทุกวันเลยคับ ยังเก็บความทรงจำดีๆของสมัยนั้นอยู่
มิค:ที่จิงผมจำไม่ค่อยได้นะคับ แต่จำได้อย่างเดียวว่าผมเคยเป็นเด็กที่ซนมาก(ถึงซนก้อน่ารัก) วันนึงผมไปเก็บลูกพุทราโดยโยนก้อนหินขึ้นไป เก็บอยู่ซักพักผมก้อโดนก้อนหินที่ผมโยนขึ้นไปตกลงมาใส่หัว หลังจากนั้นผมก้อไม่ได้กินพุทราคับ
แจ:ถ้าผมไปเตะฟุตบอลกับเพื่อนๆเหมือนเซียก้อคงดีนะคับ แต่เมื่อก่อนหลังบ้านผมมีโบสถ์คริสต์และมีมิชชันนารีชาวฝรั่งเศสคนหนึ่งมาประจำอยู่ที่นั่น ตอนนั้นผมยังเด็กอยู่ ท่านจึงจับแขนผมหมุนไปหมุนมาด้วยความเอ็นดู แต่ในที่สุดแขนผมก้อหัก เจ็บมากเลยคับ
มิน:ส่วนผมเนี่ย เคยไปเล่นสกีแล้วขาหัก จนต้องใส่เฝือกและอาศัยไม้ค้ำเดินไปโรงเรียนตั้ง 7 เดือน แล้ววันหนึ่ง มีเลือดกำเดาไหลออกมาจากรูจมูกทั้งสองข้างพร้อมกัน เป็นความทรงจำที่ทำให้ผมต้องเจ็บปวดคับ
ยุน:ส่วนผมนะคับ เป็นเด็กช่างคิด ช่างถาม จึงชอบไปเที่ยวไร่ผักกาดบ้าง บ้านร้างบ้างโดยเฉพาะชอบไปบ้านร้างที่ไม่มีคนเพื่อไปปราบผี แล้ววันหนึ่ง ผมก้อกล้าเปิดประตูเข้าไปคนเดียว แล้วเพื่อนๆแกล้งขังผมไว้ในบ้านนั้น ผมเลยร้องไห้ด้วย
เซีย:ตอนนี้ผมเป็นนักร้อง และพยายามจะเป็นนักร้องที่ดีที่สุด แต่เมื่อตอนผมยังเป็นเด็ก ความฝันของผมไม่ใช่การเป็นนักร้องนะคับ แต่เป็นนักกีฬาต่างหาก โดยเฉพาะอยากเป็นนักฟุตบอลมาก จึงออกไปเตะฟุตบอลกับพี่ชายผมและเพื่อนๆอยู่แถวบ้านทุกวันเลยคับ ยังเก็บความทรงจำดีๆของสมัยนั้นอยู่
มิค:ที่จิงผมจำไม่ค่อยได้นะคับ แต่จำได้อย่างเดียวว่าผมเคยเป็นเด็กที่ซนมาก(ถึงซนก้อน่ารัก) วันนึงผมไปเก็บลูกพุทราโดยโยนก้อนหินขึ้นไป เก็บอยู่ซักพักผมก้อโดนก้อนหินที่ผมโยนขึ้นไปตกลงมาใส่หัว หลังจากนั้นผมก้อไม่ได้กินพุทราคับ
แจ:ถ้าผมไปเตะฟุตบอลกับเพื่อนๆเหมือนเซียก้อคงดีนะคับ แต่เมื่อก่อนหลังบ้านผมมีโบสถ์คริสต์และมีมิชชันนารีชาวฝรั่งเศสคนหนึ่งมาประจำอยู่ที่นั่น ตอนนั้นผมยังเด็กอยู่ ท่านจึงจับแขนผมหมุนไปหมุนมาด้วยความเอ็นดู แต่ในที่สุดแขนผมก้อหัก เจ็บมากเลยคับ
มิน:ส่วนผมเนี่ย เคยไปเล่นสกีแล้วขาหัก จนต้องใส่เฝือกและอาศัยไม้ค้ำเดินไปโรงเรียนตั้ง 7 เดือน แล้ววันหนึ่ง มีเลือดกำเดาไหลออกมาจากรูจมูกทั้งสองข้างพร้อมกัน เป็นความทรงจำที่ทำให้ผมต้องเจ็บปวดคับ
ยุน:ส่วนผมนะคับ เป็นเด็กช่างคิด ช่างถาม จึงชอบไปเที่ยวไร่ผักกาดบ้าง บ้านร้างบ้างโดยเฉพาะชอบไปบ้านร้างที่ไม่มีคนเพื่อไปปราบผี แล้ววันหนึ่ง ผมก้อกล้าเปิดประตูเข้าไปคนเดียว แล้วเพื่อนๆแกล้งขังผมไว้ในบ้านนั้น ผมเลยร้องไห้ด้วย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น