ก่อนอื่นขอกราบสวัสดีท่านผู้เขียนทั้งสองค่ะ
เอนไม่ได้ ติด นิยายเรื่องไหนมานานพอสมควรกระทั่งได้เปิดอ่านเรื่อง "หลงกิเลนจันทร์" เรื่องนี้
ด้วยการใช้ภาษาได้งดงาม... ไม่ได้เกิดความเบื่อหน่ายเลย
ด้วยภาษาเช่นนี้ แม้ไม่ได้ติดตามอ่านงานเขียนกำลังภายในก็ยังเข้าใจได้โดยง่าย
ไม่ได้ตึงเกินไป และไม่ได้หย่อนเกินไป... สอกแทรกด้วยเรื่องราวที่หลากหลายอารมณ์
ทั้งยังปริศนาปัญหาเชาว์ที่มีนักเขียนน้อยนักค่ะทุ่มเทถึงเพียงนี้...
ตัวละครทุกตัวมีเหตุผลของมันเอง... ไม่รู้สึกถึงความขาดเกินตรงไหนเลย
ไม่ถึงขั้นสมบูรณ์แบบ... แต่เอนยังไม่ทราบจะติตรงไหนได้อีกแล้ว
แสงและเงาแม้แตกต่าง.. ตรงข้าม แต่ก็ไม่อาจแยกจากกัน จึงเป็นอีกความจริงที่สามารถทำให้คนอ่านคิดตามได้....
ข้อมูลลายละเอียดทุกอย่างดีมากเลยค่ะ... แม้แต่ปริศนาของมหา บัณฑิตเจ้าสำราญยังถูกออกแบบมาให้ผู้อ่านสามารถคิดตามได้
สำหรับปัญหานี้... เอนคาดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าจะมีนักเขียนท่านใดคิดใช้การพลิกทิศทางการมองและการสะท้อนมาประกอบในงานเขียน
"สังเกตจากการที่อักษรนั้นเหมือนกันทั้งซ้ายขวาราวกับสะท้อนจากกระจก"
จึงใช้วิธีตัดอีกฟกหนึ่งออก... ถึงตรงนี้ต้องสังเกตกันสักหน่อยล่ะ ว่าอักษรที่ถูกร้อยเรียงในแนวตั้งนั้น... หากมองในแนวนอนจะเป็นภาษาไทยว่า "เทพหงสา" อย่างอัศจรรย์
ยังไงเอนต้องขอติดตามเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ต่อไปค่ะ
ปล. อาจจะขออนุญาติแฟนอาร์ตสองกิเลนจันทร์ด้วยความหลงใหล~~ |
