คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro : Host Club (จุดเริ่มต้นของการเป็นหนี้)
คลับโฮสต์ สถานที่สำหรับคนขี้เหงาที่ต้องการหาความสุขเล็กๆน้อยๆให้กับตัวเองในยามค่ำคืนแบบนี้คงจะหนีไม่พ้นที่นี่ Host Excusive Club บางคนอาจจะยังไม่รู้จักว่าโฮสต์คืออะไร แต่คุณจะได้รู้เมื่ออ่านเรื่องราวต่อไปนี้..
จังหวะเพลงยังดังกระหึ่มขึ้นและเร่งจังหวะให้หนักไปทุกทียิ่งทำให้นักท่องราตรีวาดลวดลายบนฟลอร์กันอย่างไม่มีใครยอมใคร หญิงสาวในชุดแหวกอกเซ็กซี่นัวเนียกับชายอยู่อีกมุม ริมฝีปากร้อนผ่าวประทับลงอย่างไม่อายใครต่อใคร คลับนี้คือที่ปลดปล่อยอารมณ์ ไม่จำเป็นต้องแคร์สายตาผู้ใดที่มองมา ใครๆก็ทำได้ทั้งนั้น เพียงแค่คุณมีเงิน
ใช่ครับผมคือ โอเซฮุน ดีเจแห่งHost Club ผมทำงานที่นี้มาสามปีแล้วครับตั้งแต่ออกจากมหาลัย อืม..จริงๆผมถูกไล่ออกมาต่างหาก เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะครับ ชกต่อยก็ตามประสาพวกเลือดร้อนอย่างผม แต่ช่างเถอะครับเรื่องมันผ่านมานานแล้วล่ะ
วันนี้ที่คลับมีปาร์ตี้เหมือนทุกคืน แต่วันนี้พิเศษกว่าวันไหนๆเพราะจะมีการประกวดโฮสต์หน้าใหม่ของเรา คุณสมบัติต้องหน้าตาดีมากถึงมากที่สุด ที่สำคัญต้องลีลาดีด้วยครับ มีชายหนุ่มหน้าตาดีจากทั่วทุกมุมของโซลมาสมัครมากมาย เรามีการคัดเลือกทุกคืนจนถึงคืนนี้ที่เหลือเพียง3คนเท่านั้น
แต่ไฮไลท์คือการประมูลโฮสต์ของค่ำคืนนี้
โฮสต์ที่ดีที่สุดของเราจะเป็นของคุณ
คนไหนก็แล้วแต่ที่กระเป๋าหนัก และพร้อมจะทุ่มทนตักตวงเอาความสุขไปอยู่ในมือคุณ
เราจะเริ่มเปิดประมูลกันแล้วนะครับ
20นาทีก่อนการประมูล..
"พี่มินซอกคิดดีแล้วหรอ" เค้าเป็นรุ่นพี่ผมเองครับ เรียนไปด้วยและทำงานไปด้วย งานที่ว่าก็คือโฮสต์ประจำอยู่นี่แหละครับ ผมก็แค่กังวลว่าทำไมจะต้องเอาตัวเองไปเสี่ยงให้คนประมูลกันด้วย พี่ไม่รู้ตัวหรือไงว่าใครๆก็อยากครอบครองพี่กันเท่านั้น
แม้แต่ผมเอง..ก็เกือบจะทำมันมาแล้ว
"ฉันจำเป็นต้องใช้เงินนายก็รู้นิเซฮุน.." มินซอกเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าหนักใจพอสมควร ทั้งค่าห้องค่าเทอมแต่ที่ต้องกินต้องใช้ทุกวันอีก และเค้าต้องเลี้ยงน้องชายที่ไม่เอาไหนอย่าง จงอิน ด้วยอีกคน
ลำพังแค่เงินเดือนไม่พอใช้จริงๆเพราะเหตุนี้เค้าจึงตัดสินใจที่จะให้ตัวเองเป็นโฮสต์ประมูลในคืนนี้
"แต่ผมช่วยพี่ได้ พี่ไม่เคยรับเงินจากผมเลย!" เซฮุนที่จริงๆแล้วเค้าเป็นห่วงมินซอกมาตลอด เค้ารู้สึกหวงทุกครั้งที่มีคนมายุ่งกับมินซอกแต่ก็ทำอะไรไม่ได้หลายครั้งที่เกลี่ยกล่อมให้มินซอกเลิกทำงานนี้และหยิบยื่นเงินที่มีให้แต่เค้าก็ไม่เคยรับมันจากเซฮุนแม้แต่บาทเดียว
"ฉันตัดสินใจแล้ว นายอย่ามาห้ามฉัน!" มินซอกพูดจบก็ลุกขึ้นเดินหนีเซฮุนไปทันที คนตัวสูงได้แต่กำมือแน่นเจ็บใจที่ไม่สามารถห้ามอะไรมินซอกได้
เราจะเริ่มเปิดประมูลกันที่1,000,000วอนนะครับ
และโฮสต์อันดับหนึ่งของคลับนี้ "คิม มิน ซอก"
เสียงปรบมือดังขึ้นพร้อมกับจังหวะเพลงที่คุ้นหูใครหลายๆคนที่มาคลับนี้ เมื่อได้ยินจังหวะแบบนี้คนที่วาดลวดลายอยู่ฟลอร์ก็คงจะไม่ใช่ใครนอกจาก คิมมินซอก
เช่นเคยกับลีลาที่เร้าร้อนเกินจะบรรยากาศเอวที่ร่อนเข้ากับจังหวะ Breakin'Machine ทุกคนที่มาที่นี่ไม่มีใครไม่รู้จักเค้า โฮสต์ที่ดีที่สุดของเรา ในแต่ละคืนมินซอกจะโดนแย่งชิงจากพวกเสี่ยกระเป๋าหนักหรือใครต่อใครที่ต้องการเค้า
แต่ไม่มีใครได้สัมผัสมินซอกแม้แต่ปลายเล็บหรอก
ก็เป็นเพราะเซฮุนที่ทำตัวเป็นหมาหวงก้างเข้ามาขัดจังหวะทุกทีไป
การประมูลยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ เซฮุนได้แต่มองมินซอกบนฟลอร์นั่นด้วยสายตาเว้าวอน เค้าไม่มาสมาธิแม้แต่จะทำหน้าที่ของตัวเอง ปล่อยค้างไว้จนจังหวะเพลงผิดเพี้ยนไปหมด
เสียงผู้ร่วมประมูลดังขึ้นอย่างต่อเนื่องซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่มีใครยอมใคร ด้วยใบหน้าที่หวานชวนหลงใหลริมฝีปากอวบอิ่มนั้นที่ไม่เคยให้ใครได้สัมผัสมาก่อน เอวบางๆที่ร่อนอยู่อย่างนั้นจนทำให้หลายๆคนไม่อาจจะทนได้ไหว
แต่เมื่อมีเสียงนึงที่ดังขึ้นหยุดทุกเสียงให้ชะงักกับราคาที่เสนอมา
"ร้อยล้านวอน!"
ผู้คนในคลับถึงกับอึ้งไปตามๆแม้แต่มินซอกเองยังอึ้งกับสิ่งกับผู้ชายคนนึงเสนอมาตั้งร้อยล้านวอน นี่เค้าทุ่มทนเกินไปหรือเปล่านะ หรืออาจจะแค่กระเป๋าหนักหรือไม่ก็พวกที่ต้องการสูง
เซฮุนที่มองอยู่ตลอดกัดฟันกรอดด้วยความโมโห กำมือแน่นพร้อมกับกระดกเบียร์จนหมดกระป๋องก่อนจะฟาดลงที่พื้น
ไอ้หมอนั่นมันเป็นใครกันวะโธ่เว้ย!!!
"มีใครให้ราคาสูงกว่าสุภาพบุรุษท่านนั้นมั้ยครับ" MCกล่าวขึ้นหลังจากอึ้งไปสักพัก ไม่มีใครจะสู้ราคาที่สูงไปมากกว่านี้ได้ ทุกสายตามองไปที่ผู้ชายคนนั้นพร้อมกับเสียงปรบมือเกรียวกราว
"ถ้าไม่มี ผมจะเคาะราคาที่หนึ่งร้อยล้านวอนนะครับ! ปิดการประมูล!ขอเสียงปรบมือให้คิมมินซอกด้วยครับ!!" เสียงปรบมือดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่อย่างนั้น หลายคนที่พลาดโอกาสที่จะได้สัมผัสมินซอกต่างก็หัวเสียไปตามๆกัน
อย่างที่บอก..มินซอกน่ะ ใครๆก็อยากได้ร่างกายที่แสนหวานของเค้าไปครอบครองกันทั้งนั้น แต่ร้อยล้านวอนมันไม่มากไปหน่อยหรอ? สายตานั่นที่มองมามินซอกมันช่างคาดเดายากเหลือเกิน มินซอกไม่ได้รู้สึกดีใจที่จะได้เงินมากขนาดนี้แต่เค้ากลับกังวลยิ่งกว่าเดิมเสียอีก เค้าเป็นใครกันนะ..
สายตาที่ดุดันเย้ยหยันแบบนั้น ไม่น่าไว้ใจเลยจริงๆ มันช่างขัดกับใบหน้าหวานๆนั้นของเค้าโดยสิ้นเชิง แต่จะเป็นใครก็ช่างเถอะ มินซอกรู้เพียงแค่ว่าคืนนี้ต้องทำหน้าที่ของเค้าให้ดีก็พอ
หลังจากที่เสร็จการประมูลมินซอกที่ลงมาจากฟลอร์ก็ถูกเซฮุนกระชากแขนไปที่หลังร้านทันที
"นี่ เซฮุนปล่อยนะ !!" แรงบีบแขนที่เซฮุนส่งถึงมินซอกจนเป็นรอยริ้วแดงเถือก แน่ล่ะสิเซฮุนน่ะโมโหจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว
"พี่อย่าไปกับมันนะ กลับห้องไปเลยไป" เซฮุนผลักดันให้มินซอกออกไปทางหลังร้าน แต่มินซอกก็ดึงดันที่จะอยู่ทำงานต่อ
"เค้าประมูลฉันแล้ว ยังไงฉันก็ต้องไป!" มินซอกสะบัดแขนออกจากเงื้อมมือของคนตัวสูงก่อนจะผลักให้พ้นทางและเดินออกไปทำสิ่งที่เค้าต้องทำ แม้จะไม่อยากทำก็ตาม
ผู้ชายคนนั้นเค้าคงรอฉันอยู่สินะ
"ทำไมไม่ฟังกันบ้างวะ!โธ่เว้ย!!!!"
พลั่ก!!! พลั่ก!!! พลั่ก!!!
กำปั้นที่หนักหน่วงกระแทกเข้ากับกำแพงจนสุดแรงที่มีอยู่ จนผิวหนังเปิดให้เห็นเนื้อเยื่อบางๆข้างใน เลือดที่ค่อยๆผุดขึ้นมาจากร่องของข้อนิ้วค่อยๆไหลหยดลงมาที่พื้น มินซอกผู้ที่ไม่เคยเห็นความหวังดีของเซฮุนเลย จึงทำให้เค้าต้องมาระบายกับตัวเองแบบนี้
ไม่รู้หรือไงว่าหวง ไม่เคยรู้บ้างหรือไงว่าผมน่ะ....
"ช่างมันเถอะ " เซฮุนเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาก่อนจะเดินกลับเข้าไปเพื่อรอดูภาพบาดใจที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า
ผมบอกพี่ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นผมจะต้องเสียพี่ไป..
แต่ก่อนอื่นผมต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้หน้าหวานนั่นมันต้องการอะไรกันแน่
เซฮุนไม่รอช้าเดินตรงไปที่โต๊ะของชายหนุ่มผู้ที่ชนะการประมูลในค่ำคืนนี้
ขาที่ก้าวออกมาอย่างใจร้อนก็ถึงที่หมายได้ไม่ยาก คนตัวสูงยืนอยู่ตรงหน้าผู้ชายสามคนที่นั่งดื่มเหล้ากันสนุกสนาน
ทันทีที่เค้าสังเกตเห็นว่ามีคนยืนอยู่ก็ปรายตามามองที่เซฮุนทันที
"แกต้องการอะไร!!!" เซฮุนถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงดุดันบ่งบอกว่าไม่ได้มาดีแน่ ถ้าต่อยมันได้ ผมคงต่อยไปแล้ว
"นายคุยกับฉันหรอ?" คนถูกถามเลิกคิ้วขึ้นก่อนะถามกลับยอกย้อนยียวนกวนประสาทให้เซฮุนอารมณ์เดือดขึ้นไปอีก
"ฉันถามว่าแกต้องการอะไรกันแน่!!!" ความดังของเสียงเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวกลายเป็นการตะคอก เซฮุนได้แต่กำมือแน่นอยู่ตรงนั้น อารมณ์ดุดันมากขึ้นทวีคูณประกอบกับเริ่มตึงๆแล้วด้วยจากการดื่มเบียร์เข้าไปยิ่งปะทุกันในร่างกายของเค้า
"ฉันก็แค่เห็นว่าโฮสต์พวกนั้นร้อนเงินไม่ใช่หรือไง" ร่างสูงพูดพร้อมปรายตามองไปที่มินซอกที่ยืนอยู่กับโฮสต์อีกสองคนที่เคาท์เตอร์บาร์ ก่อนจะลุกขึ้นยืนทำหน้าเย้ยหยันจนเซฮุนไม่อาจจะทนได้อีกต่อไป
"แกดูถูกพี่มินซอกเกินไปแล้ว ไอ้สารเลว!!"
ผัวะ!!
สิ้นคำด่าสาดของเซฮุนหมัดหนักๆที่กระแทกหน้าร่างสูงไปเต็มแรงจนล้มลงไปกองกับพื้น คนในคลับต่างแตกตื่นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเซฮุนที่ทำแบบนี้ ไม่ว่าใครก็ตามที่มายุ่งกับมินซอกก็ต้องโดนหมัดเซฮุนกันทั้งนั้น
เพื่อนอีกสองคนรีบเข้ามาประคองผู้เคราะห์ร้ายจากแรงหึงหวงให้ลุกขึ้น
คนโดนต่อยใช้เช็ดเลือดที่มุมปากอย่างไม่สะทกสะท้อน ก่อนยังมองหน้าเซฮุนอีกระลอกเชิงท้าทายให้เซฮุนนั้นทำมันอีกครั้ง
ในขณะที่เซฮุนกำลังง้างมือขึ้นอีกครั้ง ก็มีมือเล็กๆของมินซอกมารั้งไว้ซะก่อน
"เซฮุนหยุดนะ ทำไมอันธพาลแบบนี้!!!" ดูเหมือนว่าคราวนี้มินซอกจะโกรธเซฮุนจริงๆแล้วล่ะเค้าเบื่อกับการกระทำของเซฮุนเต็มทนแล้ว
"แต่มันกำลังดูถูกพี่นะ!!!" เซฮุนสะบัดมือออกจากมินซอกก่อนจะพุ่งเข้าใส่ร่างสูงอีกครั้ง
มินซอกจึงใช้แรงที่มีอยู่ผลักเซฮุนจนล้มลง และเดินไปหาอีกฝ่าย
เค้าไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ยิ่งได้เห็นอย่างนั้นเซฮุนก็ยิ่งเจ็บใจ กัดฟันกรอดด้วยความโมโหจนตัวสั่นไปหมด
มินซอกเองก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ เค้าไม่เคยเห็นคนอื่นดีกว่าเซฮุน
แต่เค้าจำเป็นต้องทำมันเพราะ..เงิน
"รีบขอโทษคุณลู่หานซะ!!!ก่อนที่ฉันจะโกรธนาย" ถ้ามินซอกบอกอย่างนี้ถือเป็นการยื่นคำขาดว่าเซฮุนจะต้องขอโทษผู้ชายที่ชื่อว่า ลู่หาน
เหอะ!ขอโทษงั้นหรอ? ไม่มีทางหรอก
"ผมไม่ขอโทษ,และแกจำเอาไว้ว่ามาดูถูกพี่มินซอกแบบนี้อีก ไม่อย่างนั้นคราวหน้าฉันจะไม่ทำแค่ต่อยปากเสียๆของแก" เซฮุนลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินออกไปจากคลับโดยไม่แคร์สายตาของผู้ใดทั้งนั้น
วันนี้มินซอกทำให้เค้าเจ็บใจกว่าทุกครั้ง มินซอกเข้าข้างคนอื่น พี่ทำแบบนี้เพราะเงินจริงๆหรอ
ไอ้ลู่หานแล้วแกกับฉันจะได้เห็นดีกัน!!!
ความคิดเห็น