รวมฟิคสั้น Avengers, Thor, Sherlock, Maze Runner [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #28 : Shot Fiction The Maze Runner [Minho x Newt] : 69 Secrets.

Shot Fiction : 69  Secrets

Couple: Minewt , Minho x Newt

Note: ตัวอย่างเนื้อเรื่องเพื่อใช้ประกอบการตัดสินใจซื้อฟิคฉบับรวมเล่มในงาน #AmazeOnly วันที่ 20 กุมภาพันธุ์ 2016 ค่ะ ถ้าอ่านแล้วสนใจหรือไม่สนใจยังไง รบกวนเข้าไปตอบแบบสอบถามตามลิ้งค์นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ :)

https://docs.google.com/forms/d/1YzukFO_jRBuVepUD0PhhF-J6GtTPPR6mjPbS6kiEVAM/viewform?c=0&w=1

1.กล่อง

กล่อง คือความทรงจำแรกที่มินโฮจำได้ เขาจำเสียงเสียดสีของโลหะ จำแรงสั่นสะเทือน จำกลิ่นน่าสะอิดสะเอียน จำความว่างเปล่าในหัวของตัวเอง จำความรู้สึกเลวร้ายที่เกิดขึ้นแค่ไม่ถึงชั่วโมงในนั้นได้อย่างชัดเจน

และสิ่งที่เขาไม่มีวันลืมก็คือภาพแรกที่เห็นหลังจากที่ฝาหนักๆ ของไอ้กล่องปลวกนั่นเปิดออก… ภาพรอยยิ้มซนๆ และรอยอ่อนโยนในดวงตาสีน้ำตาลของใครบางคน…

…ภาพที่ขับไล่ความรู้สึกเลวร้ายที่ตกค้างจากไอ้กล่องบ้าๆ นั่นให้หายไปราวกับมีเวทมนต์

2.ทุ่ง

เราเรียกสถานที่ที่เราอยู่ว่า “ทุ่ง” ที่ที่ให้ความรู้สึกทั้งรัก ทั้งเกลียด ทั้งผูกพัน ทั้งภาคภูมิใจ…

นิวท์ยอมรับว่าเขาเกลียดไอ้ทุ่งนี่มาก เกลียดทุกสิ่งทุกอย่างที่กักขังเขาเอาไว้ที่นี่ เกลียดความหวาดกลัว เกลียดความหวาดระแวง เกลียดความทรงจำว่างเปล่าในหัวของตัวเอง แต่ทุกครั้งที่เหลียวมองไปรอบๆ ตัว ทุกครั้งที่มองหน้าของทุกคนที่ยืนอยู่ข้างกาย เสี้ยวหนึ่งของความรู้สึกเขามันก็บอกว่า… นิวท์รักที่นี่

เขารักทุ่งที่มีทุกคนอยู่ด้วยกันแบบนี้…

3.ข้าวโพด

            นิวท์ชอบปลูกข้าวโพด…

จนหลายครั้งมินโฮก็ยังสงสัยว่าทำไมหมอนั่นถึงได้ชอบปลูกข้าวโพดนักหนา?

ทำไมต้องเป็นข้าวโพดด้วยวะ?

มันฝรั่ง หัวหอม มะเขือเทศ หรืออะไรที่มันน่าปลูกมากกว่านี้ก็มีตั้งเยอะแยะ ดันปลูกแต่ข้าวโพดอยู่ได้… โอเค เขายอมรับว่าสวนของรองหัวหน้าทุ่งมันก็มีพืชผักทั้งหมดที่เขาบอกมานั่นแหละ แต่แค่มีข้าวโพดเยอะเป็นพิเศษก็เท่านั้นเอง

ในขณะที่มันฝรั่งกับมะเขือเทศมีอยู่แค่อย่างละไม่กี่แปลง แต่ข้าวโพดดันมีเป็นไร่

แล้วก็อย่าคิดว่าใครจะค้านความชอบส่วนบุคคลของเพียกนั่นได้นะ

ต่อให้ชาวทุ่งต้องกินข้าวโพดวันละสามมื้อจนหน้ากลายเป็นข้าวโพด ทุกคนก็ต้องยอมให้หมอนั่นมันปลูกแต่ข้าวโพดอยู่ดี

ก็แล้วใครจะไปกล้าขัดใจท่านรองหัวหน้าทุ่งได้ล่ะวะ?... นอกจากไอ้ปลวกพวกนั้นมันจะอยากอดตายน่ะ

4.เจลแต่งผม

            นิวท์เคยสงสัยว่ามินโฮทำยังไงให้ผมตั้งอยู่ทรงได้ทุกสถานการณ์แบบนั้น… แล้วก็ไม่ได้มีแค่เขาเท่านั้นที่สงสัยแบบนี้นะ ชาวทุ่งทุกคนก็อยากรู้กันทั้งนั้นว่าหมอนั่นมันใช้วิธีไหน ในเมื่อมองยังไงไอ้ทุ่งนี่ก็ไม่น่าจะมีวัตถุดิบอะไรที่พอจะเอาไปใช้จัดแต่งทรงผมได้…

แต่แล้วปริศนาทุกอย่างก็คลี่คลายลง เมื่อวันหนึ่งในขณะที่นิวท์กำลังรวบรวมกระดาษที่ชาวทุ่งแต่ละคนเขียนสิ่งที่อยากขอกับกล่อง แล้วบังเอิญกระดาษแผ่นหนึ่งที่ถูกพับทบไว้ก็หล่นลงพื้นให้เขาต้องก้มลงเก็บ และก็เพราะความบังเอิญอีกนั่นแหละที่พอนิวท์ก้มลงเก็บปุ๊บกระดาษมันก็ดันคลี่ออกปั๊บ…

…และนิวท์ก็ได้เห็นคำสามคำที่เขียนอยู่ในกระดาษแผ่นนั้น…

เจลแต่งผม

เป็นคำสั้นๆ สามคำที่ไม่ควรจะสร้างความแปลกใจอะไรให้เขาเลยด้วยซ้ำ

แต่ให้ตายเหอะ! เขาหยุดหัวเราะไม่ได้จริงๆ ว่ะ!

5.ผม

ผมเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่สร้างปัญหาให้กับชาวทุ่งทุกคนมาตลอดสามปี

และมินโฮก็ไม่ชอบให้ผมตัวเองยาวด้วย เหตุผลง่ายๆ เลยก็คือ หนึ่งเวลาวิ่งเหงื่อออกแล้วมันร้อนมาก และสองมันเซ็ตลำบาก

คำถามคือแล้วจะทำยังไงถ้าผมของเขายาวขึ้นมาล่ะ?

ไม่เห็นจะยากตรงไหน…

มินโฮก็แค่ถือกรรไกรเดินไปหารองหัวหน้าทุ่ง แค่นั้นก็จบแล้ว

6.หนวด

บ่อยครั้งนิวท์มักจะรับหน้าที่เป็นช่างตัดผมจำเป็นให้กับชาวทุ่งบางคน (เฉพาะบางคนจริงๆ น่ะนะ) ซึ่งมันก็ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงอะไรนักหรอก

แต่มีเพียกอยู่คนนึงที่นอกจากจะเป็นช่างตัดผมให้มันแล้ว เขายังต้องรับหน้าที่เป็นคนโกนหนวดให้อีกอย่างด้วย

ทั้งที่ปกติชาวทุ่งคนอื่นเขาก็โกนกันเองแท้ๆ มีแต่ไอ้เพียกนี่แหละที่ชอบถือมีดโกนมายื่นให้เขาทำให้เป็นประจำ

ว่าแต่เด็กผู้ชายอายุ 16-17 นี่หนวดมันขึ้นเยอะจนต้องโกนบ่อยขนาดนั้นเลยเหรอวะมินโฮ?

7.แมลงใบมีด

                ถ้าถามว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้มินโฮหงุดหงิดได้บ่อยที่สุดล่ะก็ คำตอบไม่ใช่การวิ่ง ไม่ใช่โศกา ไม่ใช่ความกร่างน่ารำคาญของแกลลี่ แล้วก็ไม่ใช่ซุปข้าวโพดรสชาติเห่ยๆ ของฟรายแพนด้วย…

แต่มันคือแมลงใบมีดปลวกนั่นต่างหาก

เออ! ไอ้กล้องไม่มีชีวิต ไร้สมองแต่ดันบินร่อนไปทั่วทุ่งนั่นแหละ! วันๆ เอาแต่ตามสอดรู้สอดเห็นว่าชาวทุ่งคนไหนทำอะไรอยู่บ้าง

แล้วมินโฮก็คงจะไม่นึกอยากเหยียบมันให้ปีกหักติดดินหรอกนะ ถ้ามันจะไม่ชอบเข้ามาป้วนเปี้ยนเวลาที่เขาอยู่กับไอ้รองหัวหน้าทุ่งแบบสองต่อสองน่ะ จะสอดรู้สอดเห็นก็ให้มันมีลิมิตหน่อยสิวะ

นี่พวกผู้สร้างปลวกนั่นมันคิดว่าชีวิตพวกเขาเป็นสารคดีสัตว์โลกน่ารักในช่องดีสคัฟเวอรี่รึไง?!

ปลวกเอ๊ย!

8.ปลวก

            “ปลวก” เป็นคำสบถติดปากของมินโฮ…

            อันที่จริงหมอนั่นเป็นคนบัญญัติคำนี้ขึ้นมาใช้ในทุ่งเป็นคนแรกเลยด้วยซ้ำ แรกๆ นิวท์กับคนอื่นๆ ก็งงเหมือนกันว่ามันมีความหมายว่าอะไร แต่พอเห็นหมอนั่นพูดทุกครั้งที่หงุดหงิด ทุกคนเลยอนุมานได้ว่ามันคือคำด่า และทุกคนก็หยิบยืมมันมาใช้ด่าทุกอย่างที่ดูขวางหู ขวางตา ขวางอารมณ์ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา…

อืม… อันที่จริงคำว่า “เพียก” “แผละ” “หัวขวด” “เขละขละ” นี่ก็มาจากการบัญญัติศัพท์ของมินโฮแทบทั้งนั้นเลยนี่นะ…

นี่สมองปลวกๆ ของนายมันคิดได้แต่คำพวกนี้รึไงวะมินโฮ?

9.มีด

            ใครๆ ก็รู้ว่านิวท์มีมีดเล่มโปรดอยู่เล่มหนึ่ง และใครๆ ก็เห็นว่ามินโฮก็มีมีดสั้นเล่มเล็กๆ ที่พกติดตัวอยู่ตลอดเวลาเหมือนกัน แต่มันก็คงจะมีแค่เขากับนิวท์เท่านั้นที่รู้ว่า… มีดสองเล่มนี้มันเคยเป็นมีดคู่มาก่อน

…เพราะก่อนที่มินโฮจะเป็นนักวิ่ง มันเคยเป็นมีดของนิวท์แค่คนเดียว

10.ปาก

            มินโฮเป็นคนปากเสียมากที่สุดเท่าที่นิวท์เคยรู้จักมา โอเค เขาอาจจะจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยรู้จักใครมาบ้าง แต่นิวท์ก็โคตรมั่นใจว่าชีวิตนี้เขาต้องไม่เคยรู้จักใครที่ปากเสียได้มากเท่ากับเพียกนั่นมาก่อนแน่ๆ

ยิ่งพอบวกกับไอ้นิสัยใจร้อน วู่วาม ขาดสติ ขี้หงุดหงิดเข้าไปแล้ว ยิ่งอย่าหวังว่าจะได้ยินคำพูดประเภทอ่อนโยนหรืออ่อนหวานจากปากหมอนั่นเด็ดขาด

            แต่ก็เพราะแบบนี้ เวลาที่หมอนั่นพูดคำว่า “เป็นห่วง” มันถึงได้ทำให้เขาต้องกลั้นยิ้มทุกที

            …ก็มันเป็นคำพูดดีๆ คำเดียวที่ปากเสียๆ ของหมอนั่นพูดให้เขาฟังบ่อยที่สุดแล้วนี่นะ

.

.

.

.

.

*******************************************

สวัสดีค่ะ

ไอวิชนะคะ ไม่ได้เจอกันซะนานเลย จำกันได้ไหม? ฮาา

สำหรับเรื่องเล่า 10 ข้อสั้นๆ ข้างบนนั้นเป็นตัวอย่างสั้นๆ ของฟิคเรื่อง 69 Secrets

ที่ไอวิชจะรวมเล่มวางขายในงาน Amaze Only ค่ะ ซึ่งในเล่มก็ยังเหลืออีก 50 ข้อที่ยังไม่ได้ลงให้อ่านกัน

ซึ่งส่วนแรงบันดาลใจที่ทำให้อยากเขียนฟิคเล่มนี้ก็คือ

ไอวิชอยากรู้ว่าในสิ่งของธรรมดาๆ ที่ทั้งมินโฮและนิวท์เห็นกันอยู่ทุกวันนั้น มันมีความหมายกับแต่ละคนยังไงบ้าง?

อยากให้มันเป็นเรื่องธรรมดาๆ ทั่วไป แต่ก็ยังมีอะไรให้เห็นอยู่ในนั้น

อยากให้มันเป็นฟิคที่คนอ่านแล้วรู้สึกว่ารักนิวท์กับมินโฮมากขึ้น ไอวิชอยากให้ทุกคนอ่านแล้วยิ้มออกมาค่ะ

สำหรับรายละเอียดการรวมเล่มสามารถเข้าไปอ่านได้ในลิ้งค์บนโน้ตข้างบนหัวเรื่องได้เลยเน้อ

ขอบคุณ คิดถึง และรักคนอ่านเสมอค่ะ

ไอวิช :)