ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คยูมิโฮ - แฟนผมเป็นจิ้งจอกเก้าหาง [WonKyu YunHyuk CinTeuk]

    ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : หางทั้งเก้า

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 902
      7
      23 ม.ค. 54

    K(y)umiho – แฟนผมเป็นจิ้งจอกเก้าหาง

     

    ตอนที่ 2 : หางทั้งเก้า

     

     

       เฮ้อ ~ ในที่สุดก็รอดมาสักที   ชเวซีวอนถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อหลุดพ้นจากการเกาะติดของเด็กหนุ่มคนหนึ่งซึ่งเจ้าตัวเชื่อหนักว่าว่า หมอนนั่นมัน บ้า ก็คนปกติทั่วไปคนไหนเขาจะบอกว่าตัวเองเป็นจิ้งจอกเก้าหางกันล่ะ คนแบบนี้ไม่บ้าก็บ๊องแล้วล่ะ

    เมื่อขึ้นรถโดยสารเพื่อที่จะกลับโซลได้ ชายหนุ่มก็เอนหลังนอนพักผ่อนหลังจากที่ต้องผจญคนบ้ามาทั้งคืน จนกระทั่งเสียงเรียกเก็บตั๋วของกระเป๋ารถเมล์ดังขึ้นมา

     

     คุณครับ ขอตั๋วด้วยครับ  

       คร่อกกกก Z zzzzzz 

    หน้าตาก็ดี แต่ตอนหลับทุเรศจริงๆ    กระเป๋ารถเมล์คิด ก่อนจะเขย่าไหล่หนาอีกครั้ง

      คุณครับ คุณ ขอตั๋วด้วยครับ  

      แง่มๆๆๆๆๆ รบกวนเวลานอนจริง  ชายหนุ่มงัวเงียเช็ดน้ำลายที่มุมปากก่อนจะสลึมสลือยื่นตั๋วให้ไป

     ของคุณหนูคนนี้ด้วยครับ   

    ของใครอีก กูขึ้นมาคนเดียวเฟ่ย     ร่างสูงบ่นในใจ ก่อนจะหันไปดูข้างๆแล้วสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันทีเมื่อพบว่าเบาะที่นั่งข้างตนนั้นถูกครอบครองโดยใคร

      เฮ้ย !!!!! มาได้ไงวะ  

    .

    .

    .

      ถามจริง จะตามมาทำไมห๊ะ !!!!    ซีวอนตะคอกใส่หลังพาคนบ้าในสายตาตัวเองลงจากรถ

      ข้าจะไปกับเจ้าไง เด็กหนุ่มในชุดขาวตอบกลับและยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี

      ไม่ต้องมายิ้มเฟ่ย บอกไว้ก่อนนะ ถ้าตามมาอีก แกโดนตื้บแน่

      ตื้บคืออะไร ???  

      นอกจากจะบ้าแล้วยังปัญญาอ่อนอีกเรอะ

      ข้าไม่ได้ปัญญาอ่อนนะ  

      ไม่ปัญญาอ่อนแล้วตามมาทำไม กลับบ้านไปไป๊  

      ก็ลูกแก้วข้าอยู่ในตัวเจ้า ข้าก็ต้องตามไปดูแลสิ  

      โอ๊ย !!!! หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้วรำคาญโว๊ย  ชายหนุ่มโมโหจนถึงขีดสุด เขาผลักอีกคนล้มลงกับพื้นแล้วรีบวิ่งหนีขึ้นรถโดยสารที่วิ่งผ่านมาอีกคันพอดี เมื่อขึ้นรถได้แล้วชายหนุ่มหันลงไปมองคนที่กำลังลุกขึ้นจากพื้น เด็กหนุ่มที่กำลังปัดแข้งปัดขาของตน ก่อนจะจ้องขึ้นไปมองบนรถซึ่งมีคนตัวสูงยืนยิ้มร่าอยู่

     

      แน่จริงก็ตามมาให้ได้เซ่ ไอ้หมาจิ้งจอกปัญญาอ่อน  ยิ้มเยาะเย้ยออกไป แต่แววตาที่จ้องมองมายังตนก็ทำเอาขนลุกชูชันได้เหมือนกัน

    คนบ้าอะไร น่ากลัวชะมัด

     

      กล้ามากนะที่ทำกับข้าแบบนี้...คราวหน้าถ้าเจอกันอีก เจ้าตายแน่   สายตาเรียวจ้องมองไปยังรถที่เคลื่อนตัวออกไปด้วยความเครียดแค้น มือบางกำเข้าหากันแน่นด้วยความโมโห

     

     

     

     

    K(y)umiho – แฟนผมเป็นจิ้งจอกเก้าหาง

     

     

     

     

      ตามหาหลานให้เจอเร็วๆนะจองซู  

      ครับคุณพ่อ ถ้าผมเจอซีวอน ผมจะรีบโทรไปบอกคุณพ่อทันทีเลย ....คร๊าบบบบบ แค่นี้นะครับ    ชายหนุ่มหน้าหวานกดวางมือถือลง แล้วเดินทอดถอนหายใจอยู่หลายเฮือก เมื่อหลานชายตัวดีหนีหายไประหว่างทางที่เขาและพ่อจะนำไปฝากไว้ที่วัดเพื่ออบรมบ่มนิสัย และเมื่อหลานโข่งตัวเขื่องหายไปแบบนี้ หน้าที่ที่จะออกตามหาก็คือตนเอง ทั้งๆที่รู้ว่าไม่นานนักหลานชายคงโซซัดโซเซกลับบ้าน เพราะถูกระงับทั้งเอทีเอ็มและเครดิตการ์ด  แต่ตนเองก็ต้องออกตามหาเพราะว่าผู้เป็นบิดาขอร้องมา   แน่นอนว่าเขาเองก็ออกตามหา  แต่ไม่ใช่ในแถบชนบท หากแต่เป็นห้างหรูใจกลางเมือง

     

      พ่อนะพ่อ ไม่รู้เลยรึไงว่าหลานชายตัวเองนิสัยยังไง ดูดิ๊ เดือดร้อนคนอื่นทั่วไปหมด !!! เฮ้อ ~ เดินตากแอร์ให้ฉ่ำอุราดีกว่า    ชายวัยกลางคนบ่นออกมาขณะขึ้นลิฟต์เพื่อที่จะขึ้นไปช้อปปิ้งให้หนำใจยังชั้น8ของห้าง

     

    ปู๊ดดดดดดดดดด  ~ ~ ~ ~  เสียงผายลมดังออกมาภายในลิฟต์กว้าง โชคดีที่ไม่มีใครโดยสารขึ้นมาด้วย

      เห็นมั้ย เครียดแล้วมันจะตด โชคดีไม่มีใครอยู่ด้วย  

     

    ปู๊ดดดดดดดดดด  ~ ~ ~ ~ 

     

     อะไรเนี่ย นี่ฉันแก่ขนาดกลั้นตดตัวเองไม่ได้รึไงนะ .... ช่างสิ ตดฉันน่ะไม่เหม็นหรอก    บ่นงึมงำขณะเอามือปัดกลิ่นตดให้จางหายไป ขณะนั้นเองจองซูก็ตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อลิฟต์เจ้ากรรมดันมาหยุดที่ชั้นสาม

     

       อ๊ากกกกกกก มีคนขึ้นมาด้วย ทำไงดีวะ ทำไงดี  …. ”   ร่งบางร้อนรนกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้เป็นอย่างมาก แต่ลูกคุณหนูอย่างเขามีหรือจะยอมรับชะตากรรมนี้ง่ายๆ

     

      เนียนไว้ เนียนไว้ ไม่พูดก็ไม่มีใครรู้หรอก   จองซูคิดในใจขณะที่ลิฟต์เปิดออกมา

     

    กริ๊ง ~ ~ ~ ~   ~ ~ ~ ~   เสียงลิฟต์ดังขึ้นและหยุดการเคลื่อนที่ ประตูทั้งสองเปิดกว้าง  พร้อมๆกับร่างของใครบางคนที่อยู่ทำเท่เป็นโจวเหวินฟะอยู่ข้างนอกลิฟต์

     

    หนุ่มวัยกลางคนในชุดเสื้อโค้ทสุดหนา พร้อมแว่นตาดำสุดเท่ ในปากคาบไม้ขีดไฟหนึ่งดอกไว้ที่มุมปาก ชายหนุ่มที่กำลังจะก้าวขาเข้าไปในลิฟต์ หากแต่ว่ากลิ่นภายในก็ทำให้ร่างสูงชะงักเท้าเล็กน้อย  ก่อนจะสะบัดเสื้อโค้ทแล้วก้าวเข้ามาภายใน

    เงียบ ไม่มีใครพูดคุยกับใครทั้งสิ้น หากแต่ว่าชายหนุ่มในชุดโค้ทแทบจะกลั้นลมหายใจไว้ไม่ไหว มือหนาจิกที่ต้นขาเพื่อให้รับรู้ว่าตนต้องอดทนเพียงใด

     

    กริ๊ง ~ ~ ~ ~   ~ ~ ~ ~    เสียงลิฟต์ดังขึ้นอีกครั้ง ทั้งๆที่กลิ่นภายในยังไม่หาย หญิงวัยทองสองคนที่กำลังสนทนากันอย่างเมามันส์เดินแทรกเข้ามาในลิฟต์(นรก) และเดินเข้าไปข้างหลังสุด แต่ครั้งนี้จะไม่เงียบหมือนครั้งแรก

     

     กลิ่นอะไรน่ะเธอ   พูดพร้อมยกมือขึ้นปิดจมูกของตน

      สงสัยกลิ่นตดอิตานี่แน่ลย หญิงอีกคนซุบซิบพร้อมกับชี้ไม้ชี้มือไปยังชายในชุดโค้ท

      ใส่ชุดแปลกๆแล้วยังจะตดอีกนะ น่าเกลียดที่สุด    เสียงซุบซิบดังขึ้นเป็นระยะๆ ทั้งจองซูและชายแว่นดำต่างพากันเงียบไม่พูดตอบโต้อะไร .... ใช่น่ะสิ จองซูจะตอบดต้อะไร ในเมื่อเขารอดตัวไปแล้ว ทั้งสองสาวยังคนซุบซิบให้ได้ยินกันต่อไป  จนกระทั่งลิฟต์มาหยุดที่ชั้นเจ็ด

     

    กริ๊ง ~ ~ ~ ~   ~ ~ ~ ~

      อ่า ~ ขอโทษครับ ผมท้องเสีย    ชายชุดดำกล่าวก่อนจะก้าวเดินออกนอกลิฟต์ พร้อมกับหันหน้ามาสบตากับร่างโปร่งอีกคนภายใน

     

      ขอบคุณมากนะครับ      จองซูมองหน้าคนที่ก้าวออกไปอย่างสำนึกบุญคุณ

      อ่า ~ ไม่เป็นไรครับ      หนุ่มประหลาดขยิบตาให้แล้วเดินจากไป

     

     

    คนบ้าอะไร คุยกันในใจก็ได้ด้วย...........

     

     

     

     

    K(y)umiho – แฟนผมเป็นจิ้งจอกเก้าหาง

     

     

     

     

      ขอบใจนะฮยอกแจที่ให้กูพักที่นี่  ชายหนุ่มกล่าวกับเพื่อนรักของตน หลังจากกลับมาถึงโซลและตัวเองก็ไม่มีที่ให้ซุกหัวนอน จึงต้องมาอาศัยสตูดิโอของพ่อเพื่อน ซึ่งชั้นบนสุดจะเป้นที่พัก ส่วนด้านล่างจะเป็นห้องต่างๆ และมีสนามบาสไว้ให้เล่นแก้เครียดด้วย

     ไม่เป็นไร คนกันเองทั้งนั้น ของเราก็เหมือนของนายนั่นแหละ    คนตัวเล็กยิ้มตอบ

       เออ ยังไงก็ขอบใจนะ

      งั้นเราขึ้นไปจัดห้องให้นายก่อนนะ  

      โอเค   ร่างสูงมองตามแผ่นหลับบอบบางนั้นขึ้นไป ก่อนจะดึงแขนของเพื่อนรักอีกคนเอาไว้

      ส่วนมึงน่ะ อยู่เป็นเพื่อนกูก่อนไอ้ยุน  

      อะไรของมึงวะซีวอน กูจะตามฮยอกไปเก็บห้องให้มึงนะ  

      รบกวนเก็บความปรารถนาดีของมึงไว้สักแป๊บ มานั่งคุยกับกูก่อน  

      อะไรของมึงวะ    ชายหนุ่มหน้าตาดีอีกคนนั่งลงข้างๆเพื่อนอย่างเซ็งๆ

      เอ่อ...เดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อแป๊บ เดี๋ยวคุยยาว    ซีวอนลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยที่ไม่คิดจะทำสิ่งที่น่าจำเป็นกว่านี้

       ไอ้วอน...มึงไม่คิดจะอาบน้ำเลยรึไงวะ 

      ไอ้นี่...มึงคิดดู กูมาอยู่บ้านคนอื่นจะให้กูใช้น้ำสิ้นเปลืองโดยใช่เหตุได้ไงวะ  

      ....    ยุนโฮไม่ตอบโต้อะไร เพียงแค่ปลายตามองก็รู้แล้วว่าเพื่อนรักของคนไม่อาบน้ำแน่ๆ ถึงแม้รูปร่างหน้าตาภายนอกจะดูดีแค่ไหน แต่จริงๆแล้วซีวอนเป็นคนซกมกเพียงใด เพื่อนๆในกลุ่มต่างก็รู้ดี หากแต่ที่กำลังจ้องมองเพื่อนด้วยความละอา สายตาเฉี่ยวก็ไปสบเข้ากับรอยฟกช้ำที่น่ากลัวบนแผ่นหลังของเพื่อน

       เฮ้ย !!! ไอ้วอน หลังมึงไปโดนอะไรมาวะ ยุนโฮลุกขึ้นชี้ไปยังรอยแผลขนาดใหญ่บนหลังกว้าง

      ไหน แผลอะไร  

      นี่มึงไม่รู้สึกอะไรเลยรึไง  

      ไม่นี่.... ไหนวะ   ซีวอนหันหลังเข้ากับกระจกเพื่อมองรอยแผลที่เพื่อนบอก

      ไม่เจ็บจริงๆ???  

      เออดิ ไม่รู้สึกอะไรเลย  ชายหนุ่มมองรอยช้ำก่อนที่คำพูดของใครบางคนจะลอยมาเข้าโสตประสาทอีกครั้ง

     

      ที่เจ้าไม่เป็นอะไร เพราะลูกแก้วจิ้งจอกของข้า  

     

       ไม่จริงน่า นั่นมันก็แค่คนบ้า เราจะไปเชื่อคนบ้าได้ไงกัน   ชายหนุ่มส่ายศีรษะเบาๆ

      ไม่เจ็บก็ดีแล้ว ...นี่ถ้ากูไม่รู้ว่ามึงเจ็บนะ กูว่าหลังมึงหักไปแล้วแน่ๆ แม่งดันรอดมาได้อีก  

     เออ ช่างมันเหอะ ซีวอนตัดบท

      ฉันเก็บให้เรียบร้อยแล้วนะซีวอน......อ๊าย!!!! กล้ามนายนี่น่ากอดจริงๆ      ฮยอกแจที่เพิ่งลงมาจากด้านบนบอกกล่าวแต่เมื่อได้เห็นร่างกายกำยำของซีวอนถึงกับแต๋วแตกในทันที

       มานี่เลยมาฮยอก....ของฉันก็มี ถ้าอยากเห็นเดี๋ยวจะถอดให้ดู ยุนโฮดึงตัวฮยอกแจออกจากการเกาะกุมแขนล่ำๆของชายหนุ่มอีกคน

       อะไรกันยุนโฮ ของแกน่ะฉันเห็นจนเบื่อแล้ว

      งั้นก็ต้องเบื่อของซีวอนมันด้วย มันก็แค่กล้ามเหมือนๆกันนั่นแหละ  

      ไม่เห็นจะเหมือนเลย ของซีวอนน่าซบกว่าอีก  

      หยุดเลย หยุดทะเลาะเรื่องความงามของกล้ามกูได้แล้ว ตอนนี้กูชักง่วงขึ้นมาตะหงิดๆ ขอตัวไปนอนก่อนนะ  

      ให้เราอยู่เป็นเพื่อนมั้ยซีวอน  

      ไม่ต้อง กูอยากพักผ่อน ไอ้ยุน ลากเมียมึงกลับไปด้วย  พูดจบก็เดินขึ้นบันไดไปโดยไม่หันหลังกลับมามองสองคนที่เหลือแม้แต่น้อย

      ตกลงเลยเพื่อน  

       ซีวอน ถึงเราจะหน้าตาดี แต่เรายังไม่มีแฟนนะ ไอ้ยุนมันก็ไม่ใช่สามีเราด้วย คนตัวเล็กตะโกนไล่หลัง

      อย่าไปยุ่งกับมันน่า มันจะพักผ่อน  

      ยุนโฮ ทำไมแกต้องกีดกันเราด้วยวะ

      ไม่ได้กีดกัน แต่นี่มันดึกแล้ว หนุ่มน้อยหน้าตาดีอย่างนายกลับบ้านค่ำไม่กลัวพ่อนายด่าเรอะ

      เรารู้ตัวยุนโฮ เรารู้ตัวว่าเราหน้าตาดี งั้นเราจะเชื่อนาย เราจะให้นายไปส่งเราถึงบ้าน โดยที่เราไม่คิดค่าบริการ โอเคมั้ย  

       เอ่อ....โอเค ก็โอเค  ร่างสูงเดินเกาหัวแก๊กๆตามคนตัวเล็กที่เดินยิ้มร่าออกไปอย่างมึนงง แม้เขาจะชอบพอคนตัวเล็กคนนี้ แต่การกระทำของร่างบางตรงหน้าก็ยังพาเขาอึนๆอยู่ทุกวัน ถึงอย่างนั้น เขาก็ชอบที่จะอยู่ข้างๆอย่างมึนๆต่อไป

      เร็วสิ ชักช้า เราเปลี่ยนใจนอนกับซีวอนนะ

       จ้า รีบไปเดี๋ยวนี้แหละ

     

     

     

    K(y)umiho – แฟนผมเป็นจิ้งจอกเก้าหาง

     

     

     

      ง่วงจะตายชัก พอขึ้นมานอนดันนอนไม่หลับอีก วันนี้กูไม่ได้ล่อกาแฟสักแก้วเลยนะเฟ่ย  ชายหนุ่มบ่นอุบ ก่อนจะเดินลงมาข้างล่าง เพื่อเล่นบาสคลายเครียด

    แสงจันทร์พาดผ่านหน้าต่างที่เป็นกระจกใส เงาหนึ่งวูบไวไปมา ทำให้ร่างสูงโยนลูกบาสไม่เข้าแป้น ลูกบาสล่วงหล่นลงไปด้านหลังแป้นบาส ชายหนุ่มกำลังก้าวเดินเพื่อจะไปเก็บ แต่ทว่าลูกบาสกลับกลิ้งกลับมาซะก่อน นั่นก็เพียงพอให้ซีวอนถงกับตกตะลึง

     

    ใครน่ะ ????  

     

      ถามว่าใคร...ไม่ได้ยินรึไง หูแตกเรอะแก !!!!    อีกครั้งที่เสียงเรียกออกไปไม่ได้รับการตอบกลับ

     

    ตึง !!!!!!!  เสีงดังจากภายนอกที่ดังขึ้น สร้างความหวาดกลัวให้แก่ชายหนุ่มเพิ่มอีกเท่าตัว จะวิ่งหนีก็วิ่งไม่ได้เพราะขามันเจ้ากรรมมันไม่ขยับตามใจคิดเอาซะเลย

     

      กูถามว่าใครวะ !!!!!

     

      อยากรู้มั้ยล่ะว่าใคร   เสียงเย็นๆเดินฝ่าเงามืดออกมา แสงจันทร์สะท้อนให้เห็นว่าเจ้าของเสียงนั้นคือใคร

     

      กะ แก มะ มา ได้ไง  เสียงถามตะกุกตะกักด้วยความความ

      ข้าบอกเจ้าแล้ว ว่าข้าจะตามเจ้ามา  

     ยะ อย่าเข้ามานะ   ร่างสูงถอยหลังออกไปอย่างกล้าๆ?กลัวๆ

      ข้าจะมาเอาลูกแก้วของข้าคืน .... แต่ก่อนอื่น  

      อะไร ก่อนอื่นอะไรอีก  

      อยากเห็นใช่มั้ยล่ะ....หางของข้า  

      มะ ไม่อยากเห็นแล้วครับ  

      หึ...แต่ข้าจะให้เจ้าดู    ร่างบางเดินไปยังที่ที่แสงจันทร์ส่องถึง ทันใดนั้นหางจิ้งจอกทั้งเก้าก็ปรากฏแก่สายตาของชเวซีวอนทันที

     หะ เห็นแล้วครับ พอเถอะ ไม่อยากเห็นแล้ว   ชายหนุ่มปิดตาแล้วก้มลงบนพื้น ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ เขาก็ไม่เคยเห็นอะไรอย่างนี้มาก่อน ร่างสูงสั่นสะท้านด้วยความกลัว

     

       ตายแน่กู  กูจะมาตายแบบนี้ไม่ได้นะ

     

    ร่างของเด็กหนุ่มในชุดขาวเดินตรงไปหาคนที่นั่งสั่นที่อย่างช้าๆ ดวงตาเพ่งมองด้วยความพิโรธ ก่อนจะเอื้อนเอ่ยถ้อยคำอันน่าหวาดกลัวขึ้นมาอย่างเลือดเย็น

     

      เจ้าตายแน่ ชเวซีวอน  

     

     

     

    ................................... โปรดติดตามตอนต่อไป

     

    แม่ยกฮยอกชวนคุย

    กลับมาแล้วค่ะ กลับมาโดยที่ไม่มีใครเรียกร้อง

    ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นนะจ๊ะ

    จะพยายามเขียนออกมาให้ดีๆ เป็นฟิคใสๆ ไร้ NC

    อย่างที่น้องๆต้องการ ^^

    มีข้อผิดพลาดตรงไหน แนะนำกันได้นะ

    แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าจ้า

     

    ขอบคุณสุดสวยเหล่านี้ด้วยนะจ๊ะ

     

    HanChul4ever / Park JiHye  /  Nuna N'Jo /  wk_fc  /  ::Won_Kyu::

    ~Dark Angel~  /  ไอ้หมีบ้า  /  saojui  /  sassy_angle /  ~โจวคยูอะตอม~

    Grabbb / The' Prince {Tan~} /  เ้หมียวคยู  /   Baby Korean  / akiko

    nanni122  /  kikkayu  /  LoveYunHyuk  /  7791  / tipkamild

    83line / น้องเม้นที่ 21 ในตอน 2 (พี่อ่านไม่ออก ไม่รู้ว่าคนอื่นเป็นรึเปล่า)

    Love  /  WAREWOLF  /  Beta Hansell

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×