นิยาย เพระหนูรักคุณพ่อยังไงละค่ะ : Dek-D.com

เวลาช่วงบ่ายของวันปกติที่มีแดดส่องสว่างพร้อมกับอากาศที่ร้อนได้ที่

อ๊อดดด...

เสียงอ๊อดดังออกมาจากโรงเรียนแห่งหนึ่งในย่านกรุงเทพ บ่งบอกถึงเวลาเลิกเรียนได้แล้ว นักเรียนบางคนบ้างก็พากันไปเที่ยว บ้างก็กลับบ้าน บ้างก็ยืนรอผู้ปกครองมารับ

เด็กสาวอายุ 7 ขวบสะพายเป้โรงเรียนเดินขึ้นรถเมย์ประจำทางเพื่อเดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง

ที่ทำงานของพ่อเธอ

การจราจรหนาแน่นกับอากาศที่ร้อนอบอ้าว ผู้คนเบียดกันไปมาบนรถประจำทาง ชายหนุ่มคนหนึ่งเมื่อเห็นเด็กสาวยืนด้วยความทุลักทุเล ก็อดที่จะสงสารไม่ได้

"น้องครับ นั่งที่ของพี่ก็ได้นะครับ"

ชายหนุ่มพูดเสร็จพร้อมกับลุกให้เด็กสาวนั่ง เด็กน้อยพนมมือไหว้ขอบคุณชายหนุ่ม จนทำให้ชายหนุ่มอดคิดไม่ได้ว่า'ชั่งเป็นเด็กที่มีมารยาทจังนะ'

เมื่อเดินทางมาได้สักพักรถประจำทางที่เด็กสาวโดยสารมาได้จอดลงหน้าป้ายที่เด็กน้อยต้องการจะลงพอดี ผู้คนเบียดกันขึ้นและลงโดยไม่สงสารเด็กน้อยที่ต้องพยายามแทรกตัวออกมา กว่าจะลงมาได้ก็ทำให้เด็กน้อยหกล้มเป็นแผลทลอกอีก

'ฮึก จะ เจ็บ'

น้ำตาไหลรินลงมาอาบที่ใบหน้าของเด็กสาว แต่เธอสัญญาไว้กับคุณพ่อของเธอว่าจะไม่ร้องไห้อีก จึงได้แต่เช็ดคาบน้ำตาให้หมดและรีบเดินไปหาคุณพ่อของเธอ

"เหนื่อยแหะ"

เสียงบ่นออกมาเบาๆจากชายวัยกลางคน ผลมาจากที่เขาต้องยืนตากแดดตั้งแต่เช้ายันเย็น แต่เนื่องจากมันเป็นงานของเขาจึงไม่อาจหยุดพักได้ เขาต้องคอยโบกรถไปมาเพื่อให้การจราจรเป็นไปได้ด้วยดีและไม่แอร์อัด

เขาทำงานเป็นตำรวจจราจร

เดือดที่สาดส่องคอยแฟดเผาใบหน้าและร่างกายของชายหนุ่มวันกลางคนอยู่ตลอดเวลา ทำให้ตัวเขาเหนื่อยเต็มที แต่หากเขาไม่ทำงานก็จะไม่มีเงินส่งไปดูแลลูกสาวตัวน้อยๆของเขา และภรรยาอันเป็นที่รัก โดยเขาแยกออกมาอยู่คนเดียวเนื่องจากต้องคอยบ้านของลูกและภรรยานั้นอยู่ไกลที่ทำงาน เขาจึงต้องออกมาอยู่คนเดียวที่ที่ใกล้ที่ทำงานของเขา

'คิดถึงลูกสาวตัวน้อยๆจัง'

เวลายังคงผ่านไปอย่างเชื่องช้าเขายังคงทำหน้าที่เป็นตำรวจจราจรที่ดี แต่เมื่อเขาเห็นเด็กสาวคนหนึ่งที่กำลังข้ามถนนมาทางเขาทำให้ตัวเขาตกใจ

ลูกสาวของเขา

"ลูกมาทำอะไรที่นี่ รู้ไหมว่ามันอันตรายมากนะ "ชายวัยกลางคนรียเอ่ยถามลูกสาวตังดีของเขา

"ก็หนูอยากมาหาคุณพ่อนี้ค่ะ "เด็กน้อยตอบกลับด้วยแววตาใสซื่อสุดๆ

"ไม่ได้นะลูก ที่ที่พ่อทำงานอยู่ตอนนี่มันอันตราย เห็นไหมแดดก็แรง รถวิ่งผ่านไปมา เพราะฉะนั้นอย่ามาอีกนะลูก"ชายวัยกลางคนตอบกลับด้วยความเป็นห่วงลูกสาวตัวเอง

"ก็ได้ค่ะคุณพ่อ"ลูกสาวตัวน้อยรับคำก่อนที่จะนั่งรถกลับบ้านไป

วันต่อมา

ระหว่างที่ชายวัยกลางคนกำลังทำงานตามปกติ เขาก็สังเกตเห็นลูกสาวของเขาข้ามถนนเดินมาหาเขาอีกแล้ว แต่คราวนี้สวมหมวกมาด้วย

"ลูกมาทำไมอีกละ"ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

"ก็หนูอยากมาหาคุณพ่อนี่ค่ะ เห็นไหมหนูสวมหมวกมาด้วย ไม่ต้องห่วงเรื่องอากาศร้อนเลยค่ะ"

"ไม่ได้นะลูก นอกจากอากาศร้อนแล้วที่นี้ยังมีมลพิษเยอะเลยนะ เห็นไหมพ่อสวมผ้าปิดปากอยู่ด้วย"ลูกน้อยจึงมองไปที่ปากของคุณพ่อก็เห็นผ้าปิดปากอยู่จริงๆ "ฉะนั้นอย่ามาอีกนะ"

"ก็ได้ค่ะ"ลูกสาวตัวน้อยรับคำพร้อมกับนั่งรถกลับบ้านไป

วันต่อมา

ชายหนุ่มวัยกลางคนยังคงทำงานตามปกติกลางแดดที่ร้อนอบอ้างเช่นเคย และลูกสาวของเขาก็ยังคงมาหาเขาอีกเช่นเดิม แต่คราวนี้หนอกจากหมวกแล้ว เธอยังใส่ผ้าปิดปากมาด้วย

"พ่อบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามานะ!"ชายหนุ่มเริ่มทนไม่ได้กับลูกสาวของเขา สงสัยต้องใช้ไม้ตีกันบ้างแล้วละ

"ก็...หนู..รักคุณพ่อนี่น่า อยู่บ้านหนูเจอแต่คุณแม่ แต่หนูก็อยากเจอคุณพ่อบ้าง"ลูกสาวตัวน้อยๆตกใจเล็กน้อยเมื่อพ่อของเขาจู่ๆขึ้นเสียง

"ยังไงก็ห้ามมาเด็ดขาด ถ้ารักพ่อจริงก็อย่ามาอีกเข้าใจไหม พ่อเป็นห่วงลูกและอยากเจอลูกเหมือนกัน แต่พ่อไม่มีทางเลือกนอกจากทำงานส่งเงินเลี้ยงดูไปให้ลูกและคุณแม่นะลูก"ชายหนุ่มต้องขึ้นเสียง ทำใจดุลูกของตัวเองเพื่อความปลอดภัยของลูกสาว

"ฮึก คุณพ่อดุหนู หนูไม่มาหาคุณพ่อแล้ว!"เด็กน้อยวิ่งไปหาคุณแม่ที่ยืนรออยู่แล้ว

'พ่อจำเป็นต้องทำใจยักเพื่อให้ลูกปลอดภัย'

วันเวลาผ่านไป หลายวัน หลายเดือน ลูกน้อยของเขาไม่มาหาเขาอีกเลย ถึงแม้ในใจเขาจะดีใจที่ลูกเขาไม่ต้องมายืนอันตรายกับเขาอีก แต่อีกใจหนึ่งเขากับเสียใจ ที่ไม่มีลูกตัวน้อยมายืนให้กำลังใจตอนเขากำลังทำงาน

'คุณพ่อค่ะ สู้ๆ'ภาพในอดีตที่ลูกน้อยตะโกนเชีย ทั้งๆที่แค่โบกรถเองนะ

'คุณพ่อค่ะ เหนื่อยหรือป่าว นี้น้ำขวดที่หนูซื้อมาเองเพื่อคุณพ่อเลยนะค่ะ'

'คุณพ่อค่ะ'

'คุณพ่อค่าาา'

หลายปีผ่านไป

"เหนื่อยวุ้ย"

ชายหนุ่มที่ตอนนี้เริ่มชราไปตามการเวลา เขายังคงทำงานกลางแดดที่มีมลพิษลอยเต็มท้องถนนเช่นเคย เขาหยิบรูปขึ้นมาใบหนึ่ง รูปที่ พ่อแม่ลูก ถ่ายร่วมกันอย่างมีความสุข เป็นไปได้เขาอยากจะลางานกลับบ้านไปหาลูกเต็มแก่แล้วสิ

"พ่อค่าาาา"

เสียงที่คุ้นหูตะโกนเรียก ตอนแรกเขาคิดว่าคงมีเด็กแถวนี้เรียกพ่อของเขา แต่ไม่ใช้ ตรงสีแยกนั้น คนที่ข้ามถนนมานั้น เด็กสาวชุดนักเรียนมัธยมต้น ผมยาวถึงข้างหลัง ใบหน้าที่คุ้นเคยนั้น

เขาไม่เชื่อสยาตาตัวเอง ตอนแรกเขาคิดว่าลูกเขาคงจะเกลียดตัวเขาไปแล้ว แต่ตอนนี้ลูกของเขา ลูกสาวยืนอยู่ขางหน้าของเขา เขาได้แต่อึ้งที่ลูกสาวมาหาเขาและโตเป็นสาวได้ขนาดนี้แล้ว ทั้งๆที่เมื่อก่อนยังเป็นเด็กตัวเล็กๆอยู่เลย

"ทะ ทำไม"

"หนูนะ......ยังไงก็รักคุณพ่อที่สุดละค่ะ"ใบหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับคำพูดที่คุณพ่ออยากได้ยินมาเนินนาน ทั้งคู่สวมกอดได้ความคิดถึง ความโหยหา สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเขา ลูกสาวตัวน้อยๆถึงแม้จะโตเป็นสาวแล้วก็ตาม น้ำตาแห่งความคิดถึงไหลรินลงมา เขาตัวสินใจแล้วว่าจะลาออกจากงานแล้วหางานที่สามารถอยู่กับลูกสาวและภรรยา พ่อ แม่ลูก ด้วยกันอีกครั้ง

"พ่อรักลูกนะ..."

เพระหนูรักคุณพ่อยังไงละค่ะ

ผลงานอื่นๆ ของ เส้นโค้ง ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ เส้นโค้ง

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

คำนิยม Top

คำนิยมล่าสุด

ความคิดเห็น