คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [CHAPTER 2] 48 นาที
CHAPTER 2: กรรม…
“สวัสดี อีแก่....” อีทึกมองหน้าสองคนผู้มาใหม่ เฮนรี่กับโจวมี่ที่กำลังนั่งทำหน้าเคารพเขาอย่างสุดซึ้งด้วยการใช้เท้ายกขึ้นมาชี้หน้า
“ทงเฮล่ะ?” อีทึกรีบถามก่อน เพราะเมื่อกี้เขาเห็นทงเฮเดินออกไปจากห้อง
“ทงเฮไปฝึกปีนต้นไม้” โจวมี่เอ่ย
“เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา” เฮนรี่ถาม
อีทึกไม่ตอบ พลางมองไก่ดิบในมือของโจวมี่สายตาที่แสดงถึงความต้องการในตัวไก่ดิบ .... มันทำโจวมี่สะดุ้ง รีบเก็บไก่ดิบเข้ากระเป๋ากางเกง ....
“นายหยุดมองไก่ดิบของฉันแล้วเล่ามาก่อน” โจวมี่พูด .........
อีทึกหยิบอุทัยทิพย์ขึ้นมาทาที่ริมฝีปากแตกๆ ของตน ใบหน้าขี้เหร่ยกยิ้มขึ้นมาอย่างแรงๆ เผยให้เห็นตีนกานับ 48 เส้นบนใบหน้าสวยใสก่อนวัยอันควร
“แลกกับไก่ดิบ......” โจวมี่ส่งไก่ดิบให้อีทึกทันที ... ก่อนที่เรื่องราวทั้งหมด จะถูกเค้นออกมาจากปากเหี่ยวๆ ของอีทึก
เมื่อวาน
อากาศที่ ร้อยเอ็ดหนาวอย่างที่ไม่คาดคิด .... เมื่อตอนบ่ายนั้น มีพายุหิมะถล่ม ....
นอกจากนั้น .... ก็ไม่มีอะไรแปลกเลยถ้าวันนั้น หลังจากที่ลงจากรถเครื่อง Super Junior เดินไปรอรับกระเป๋าใต้ท้องรถ ..... คยูฮยอน ซีวอน คิบอม และฮันคยอง เล่นเด้งเป้าอย่างราวกับกลัวว่าคนอื่นจะมองไม่เห็นว่าตัวเองมีอาวุธอยุ่ที่หว่างขา กลางลำตัว ......
เยซองกำลังบ่นเรื่องรูปหลุดเขาไม่ได้ใส่แว่น WHYSTYLE เมื่อคืนนี้ ..... เขาเครียดมากที่ไม่ได้โปรโมทแว่นตัวเอง
ส่วนเรียวอุค .... เขาเดินตามหลังตามปกติ หันไปรับข้าวเหนียวไก่ย่างจากแฟนๆ อย่างชอบใจ
อีทึกมองตามไก่ในมือของเรียวอุคด้วยแววตาละห้อย .....เสียดายที่ไม่ใช่ไก่ดิบ.....
อีทึกกระชากเรียวอุคเข้ามาใกล้พร้อมกับแย่งไก่ออกจากมือของเรียวอุค ......
“พี่จะเอาไก่สุกไปทำให้ดิบก่อน แล้วคืนนี้เรามากินกัน”
เรียวอุคทำหน้าประมาณว่า ‘รสนิยมมึงคิตตี้มาก’
“ไม่เป็นไรครับ แดกคนเดียวเถอะ” เรียวอุคพูดพร้อมกับยื่นไก่ย่างให้กับอีทึก
อีทึกหันหน้ากลับไปคุยกับเยซอง แต่ตอนนี้เยซองกำลังอารมณ์ไม่ดีเพราะนิ้วของเขาเกี่ยวขาแว่นยี่ห้อ WHYSTYLE ไม่ถึง ..
ความจริงอีทึกเองก็อารมณ์ไม่ดี .... เมื่อวานนี้เขาโดนผู้จัดการด่าเพราะว่าแทะโครงไก่เสียงดัง .... และที่แย่ที่สุดคือ ซีวอนไม่ชอบร้อยเอ็ด .... เขาอยากกลับอุดร ......
“อะไรกัน!!!!!!!! นี่ช้านพูดทายม่ายช้าดด โตรงง หนายยย” สำเนียงสลัดของฮันคยองดังขึ้น เดาได้เลยว่าตอนนี้ฮันคยองกำลังทะเลาะกับฮีชอลที่อุ้มฮีบอมมาด้วย
อีทึกแอบได้ยินคยูฮยอนบ่นพึมพำว่า ‘โฐรววววววว กูแสบตา’ แล้วเดินไปปิดหน้าผากฮันคยอง แต่ไม่สำเร็จเพราะหน้าผากของฮันคยองร้อนและเรืองแสงมาก
“อย่ามายุ่งกับเถิกของผม .....” ฮันคยองพูดพร้อมกับหยิบแว่นตาดำขึ้นมาใส่ ...........
“มึงจะใส่แว่นดำทำไม นี่มันตีสาม” ฮีชอลพูด
ทงเฮมองทั้งสองคนด้วยสายตาเอือมๆ เขาไม่ได้อารมณ์ดีนักหรอก .... เขากำลังฮาไม่ออกกับฟิคชั่นที่เขาอ่านเมื่อวาน .... ’48 ชั่วโมง’ ….มันทำให้เขาอดดูแรงเงา และที่สำคัญ ฮยอกแจไม่ยอมซักถุงเท้าอีกแล้ว
“นายทำฉันอดด่ามุตตา ...” ทงเฮพูดขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าฮยอกแจอย่างไม่ชอบใจ
“แต่นายก็ได้อ่าน 48 ชั่วโมงแล้วนี่...” ฮยอกแจกล่าว พร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้
แค่เพียงเข้ามาใกล้ ทงเฮก็ได้กลิ่นคาวของความไม่ปกติ ...... ฮยอกแจไม่เคยแปรงฟัน .... หรือแม้แต่จะอาบน้ำ
“แต่ฉันอยากดูมุตตา อยากดู ผอ. อยากดูนพนภา .........” ฮยอกแจยักไหล่ ....
“ทำไมต้องแรงเงา นายไปดู แรงอีกสิ อื้มมม อ๊ะ อ๊า .... ซี๊ดดด ดีกว่านะ....”
ทงเฮมองหน้าฮยอกแจด้วยความรังเกียจ......
“พวกนายสองคนเลิกทำตัวน่าสอยได้แล้ว .....” ซองมินที่เงียบไปนานพูดขึ้นมา ....
“ทำตัวยังกับนายสองคนไม่เคยเอากัน ....... ฮยอกแจ แค่ทงเฮคนเดียวไม่พอเหรอ?” ซองมินเสริม
“ว่าไงนะ?” ทงเฮแทรกขึ้น
“เปล่า.......” ซองมินพูดพลางแดกฟักทอง.......... “เรากำลังจะคุยกันเรื่องแอบหนีผู้จัดการไปเที่ยวกาฬสินน่ะ”
“หนียังไง?” ซีวอนวิ่งเข้ามาเสือกทันที เพราะตอนนี้เขาอยากไปอุดรมาก
“มันไม่ง่ายเลย .... เราจะต้องฝ่าด่านไป ที่ไหนนะ? อ่อ .... กาฬสิน เราต้องนั่งรถไป .... ตุ๊กตุ๊ก อาจจะวินมอร์ไซต์ แต่พวกเขาร่องตูดดำ ... ผมไม่อยากเสี่ยง” คิบอมที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น
“พี่เพิ่งโดนด่าไปเอง” ซีวอนว่าด้วยหน้าตาเศร้าๆ
ในขณะที่สมาชิกกับลังให้ความสนใจกับการหนีไปกาฬสิน คังอินก็เดินเข้าไปคุยกับอีทึก…
“สายสิญจน์สวยดี วัดไหนน่ะ?” คังอินมองสายสิญจน์อย่างสนใจ
“วัด XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX น่ะ” อีทึกว่าพร้อมชูสายสิญจน์ขึ้น
“ทำไมไม่บอกผมล่ะ เราจะได้ใส่สายสิญจน์คู่รัก.......”คังอินทำพุงยื่นใส่อีทึกแบบงอนๆ....
แต่อีทึกไม่สนใจ เพราะตอนนี้ อีทึกกำลังอยากตดดังๆ
“มีแฟนๆ มารอเยอะมั้ย?” คยูฮยอนว่าพร้อมมองออกไปนอก บขส.
“มี ...... ซื้อไข่ปิ้งอยู่” อีทึกตอบพร้อมกับเริ่มจัดตีนกาให้เข้าที่เข้าทาง
“พี่แก่แล้วล่ะ ......” คยูฮยอนพูด ซึ่งนั่นเป็นคำชมที่เพราะที่สุดสำหรับอีทึก....
“เดินออกไปแล้วขึ้นซาเล้งสีชมพูนะ ย้ำว่าซาเล้งไม่ใช่ลีมูซีน......” อีทึกพูดย้ำสมาชิกในวงอีกครั้ง....
แฟนๆ มารอรับมากกว่าปกติ .... พวกแฟนชาวไทยโยนไข่ปิ้งลงมาเป็นระยะๆ เราต้องก้มหน้ากันเดิน บขส. แทบจะแตกอยู่แล้ว
“ทงเฮหายไปไหน?” อีทึกหันไปถามซองมิน
“เขาอาจจะไปซื้อไข่ปิ้ง หรือข้าวหลาม ....” ซองมินตอบ
อีทึกมองไปเห็นทงเฮทะเลาะกับแม่ค้าข้าวหลามอยุ่ เพราะทงเฮซื้อข้าวหลามราคา 15 บาทแต่กลับจ่ายแค่ 5 บาทด้วยเหตุผลว่า ‘ผมสวยทำไมต้องจ่ายแพง’
“นายไม่กินข้าวหลามจะตายมั้ยห๊ะ!!!!!” อีทึกเดินเข้าไปกระชากทงเฮออกมาจากแม่ค้าขายข้าวหลาม
อีทึกลากทงเฮไปทางที่ซาเล้งจอดอยู่ ...... ชินดงยืนโบกมือให้เขา แต่พอมองไปอีกทาง เหล่าสต๊าฟกำลังยืนโบกมือให้พวกเขาเช่นเดียวกัน ....... ทำให้ทงเฮเริ่มสงสัย....
“เอ่อ.... ฐรึกส์ .... ซาเล้งสีชมพูของเรา ........”
“เชื่อฉันนะ!!” อีทึกทำหน้าวิ้งๆ ใส่
อีทึกไม่รู้เลยว่า ....ซาเล้ง นั้น ....... มัน .... ไม่ใช่ ....
TO BE CON.
ความคิดเห็น