คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [sf] super star part 1 ;; siwon x kyuhyn
Title ;; super star
Couple ;; siwon x kyuhyun
Rate ;; PG13+
Talk ;; ฟิคแก้บน- - บัตรคอน สี่พันห้า ลั้ลลาาาา(?)
---------------------------------------------------------- ◕｡◕ -----------------------------------------------------------------
‘แล้วพบกันที่งานมีทนะครับ^ ^’
แม่งทำไมมันหล่อมาก (￣￣)
แต่ก็ชอบอ้ะ ~(￣▽￣)~
ประโยคนุ่มๆที่ดังออกมาจากหน้าทีวีทำเอาคนนั่งมองกัดหมอนด้วยความเขิน ภาพของชเวซีวอนถูกตัดออกไปเป็นโฆษณาโฟนล้างหน้าแต่อาการเขินยังไม่จางหายเลยทึ้งหมอนเป็นออพชั่นเสริม เลยพอจะบรรเทาอาการ(คลั่ง)ได้เล็กน้อย ร่างโปร่งลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งขึ้นไปยังชั้นบนค้นเอาบัตรมีทวีไอพีที่สู้เก็บเงินมาปีกว่าถึงจะซื้อบัตรใบนี้มาได้ หน้าหล่อๆที่จ้องเขาอยู่บนบัตรแข็งทำเอาโจวคยูฮยอนต้องประทับจูบไปเสียหนึ่งม๊วฟ
โคตรรักเอ็งเลยอ๊า❤
ใครว่าผู้ชายจะชอบดาราชายไม่ได้-____- ความคิดนั้นมันโบราณไปแล้วล่ะ!
เดี๋ยวนี้โลกเปลี่ยน ยุคสมัยมันเปลี่ยน โจวคยูฮยอนก็เลยต้องเปลี่ยนอะไรเดิมๆที่มันน่าเบื่อให้มีสีสัน จากที่เคยชอบดาราหญิงแบบเงียบๆกลายมาเป็นกรี๊ด(?)ดาราชายแบบเต็มตัว เพราะชอบผู้หญิงแล้วจะไปวิ่งตามไปวิ่งตามเขามาจะโดนแม่หาว่าไม่มีศักดิ์ศรีของความเป็นลูกผู้ชาย สู้ผันตัวไปเป็นเคะแล้ววิ่งตามชเวซีวอนไม่ดีกว่าหรอ!?!
แรว๊ง-.,-
ชเวซีวอนดาราชายที่กระแสตอนนี้กำลังมารุ่งพุ่งแรงแบบฉุดยังไงก็ไม่มีทางจะลงมาง่ายๆ คนอะไรก็ไม่รู้หน้าตาก็หล่อ เสียงก็เพราะ รูปร่างก็ดี๊ดีแบบนี้ คยูฮยอนเรียกว่าเพอร์เฟคเกย์ เอ้ย เพอร์เฟคกาย-.,-
คือ....เห็นเคะแตกแบบนี้ แต่ก็ยังมีสาวมาสารภาพรักกันได้ทุกเดือน
เกิดมาเคะแต่สเน่ห์แรงกับสาวๆแบบนี้ลำบากใจจัง #เสยผมทำหน้าหล่อ
เสียใจด้วยนะสาวๆ เค้ารักซีวอน￣//▽//￣
---------------------------------------------------------- ◕｡◕ -----------------------------------------------------------------
“อยู่ในห้องน้ำ”
[แม่งเอ๊ย คนเยอะชิบหาย มึงว่าไงนะ]
“กูอยู่ในห้องน้ำ”
[เชี่ยพูดดังๆ กูไม่ได้ยิน]
“กูกำลังเสริมหล่ออยู่ในห้องน้ำ ชัดมั้ยวะไอ้คิบอม!” ตวาดใส่โทรศัพท์ก่อนจะหยุดฟังอีกคนตอบกลับมา แต่ทว่าคิมคิบอมเพื่อนสนิทคงหายไปจากสายแล้วจึงมีแต่เสียงดังอื้ออึงของผู้คนที่แออัดอยู่ด้านนอกลอยมาตามสาย คยูฮยอนเลยจัดการพับฝาโลลี่ป๊อปสีแดงของตัวเองแล้วเริ่มล้างมือส่องกระจกเซ็ตผมเพื่อความดูดี ก่อนจะเริ่มหันมองซ้ายขวาเห็นไม่มีคนอยู่ในนี้จึงรีบวิ่งไปล็อคประตูห้องน้ำแล้วรีบวิ่งกลับไปยังกำแพงอีกด้านเพื่อเคาะหาส่วนที่มีเสียงประหลาดๆ
วันนี้เป็นวันดีที่จะได้เจอกับซีวอนแบบเอกคูลซีฟเพราะบัตรของเขามันเป็นแบบที่นั่งวีไอพีเพราะงั้นมั่นใจได้เลยว่า ตัวเองจะได้สบตากับดาราดังแน่นอน!
แต่ก่อนอื่นก็ขอคิดอะไรแบบในนิยายนิดนึงเหอะ อารมณ์แบบประมาณว่ามีประตูลับไปยังห้องแต่งตัวแล้วป๊ะกับซีวอนมีโอกาสได้แนะนำตัวก่อนจะเข้างานมีทอะไรอย่างนี้-.,-
นี่! อย่ามามองกันแบบนั้นนะ! รู้หรอกน่าว่าพวกเธอก็เคยคิด!
มือเรียวไล่เคาะไปตามผนังทว่าเป็นเสียงก้องๆแบบปูนปลาสเตอร์แบบเดียวกันไปเสียทุกที่ เลือกเคาะที่เป็นด้านที่ติดกับด้านหลังของเวทีเพราะสู้อุตส่าห์เดินมาเข้าห้องน้ำเสียไกลก็เพื่อที่จะมาเพ้อเจ้อแบบนี้!
“เฮ้อ....”
พอไม่เจออะไรก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วพิงผนังอย่างหน่ายๆ แอบเบ้ปากเล็กน้อยด้วยความขัดใจที่มันไม่มีอะไรอย่างที่คิด เอามือทั้งสองข้างยันกำแพงเพื่อทรงตัวลุกขึ้นยืนด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่จู่ๆ.....
เปรี๊ยะ...
“หือ?”
โครม!!!
“เฮ้ย! Σ( ° △ °|||)︴” ร้องเสียงหลงดังลั่นก่อนที่ร่างทั้งร่างจะล้มครืนไปยังด้านหลัง คยูฮยอนล้มก้นจ้ำเบ้าก่อนทีเศษปูนปลาสเตอร์จะหล่นลงมาเลยรีบหลบก่อนที่มันจะทับขา ฝุ่นละอองปลิวมาและไม่นานทุกอย่างก็สงบ ร่างโปร่งกระพริบตาปริปๆก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อนึกขึ้นได้
เวรละ!! กูทำผนังเขาพัง!!! Σ(⊙▽⊙"
คนที่นั่งอยู่บนพื้นทำตาเหลือกแล้วได้กลิ่นเลือดจางๆรีบยกมือขึ้นมาดูมีเลือดไหลซิบๆเพราะเมื่อครู่ดันเอามือลงหวังว่าจะลดแรงกระแทกที่ก้น แต่นี่นอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังเพิ่มแผลให้อีกต่างหาก ( T___T )
ตูดกูทำเรื่องจริงๆ
คยูฮยอนพยุงตัวเองลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบากแล้วค่อยๆไล่ปัดเศษฝุ่นตามตัว ดวงตาคู่สวยเหลียวกลับไปมองยังด้านหลังเห็นแสงไฟอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลใจดวงน้อยใอกก็เต้นถี่ระรัวก่อนที่เจ้าตัวจะแย้มยิ้มออกมาในขณะที่ขาทั้งสองข้างก็พาร่างเดินผ่านผนังพังๆนี่ไปเสียแล้ว
บอกแล้วไงว่าไม่ได้เพ้อเจ้ออะ! ต้องขอบคุณตูดใหญ่ๆนี่แท้ๆ
ร่างบางในชุดไปรเวทเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสี่ส่วนสีขาวกำลังรู้ตัวเองว่าเขากำลังโผล่มาด้านหลังเวทีอย่างลับๆเห็นได้จากกล่องอุปกรณ์สีดำที่วางอยู่เรียงรายเต็มไปหมด ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันก่อนจะสอดสายตามองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง
ถ้าเจอสต๊าฟก่อนที่จะเจอชเวซีวอนมันก็ไม่คุ้มกับที่เจ็บตัวอะดิ!
อาการแสบที่มือไม่ได้ส่งผลให้คนที่กำลังตื่นเต้นออกอาการแสดงความเจ็บปวดมากมายเท่าใดนัก แต่จู่ๆหัวใจก็หยุดเต้นเฉียบพลันเมื่อมีมือปริศนาวางทาบบนบ่าจากทางด้านหลัง เพราะงั้นคนซ่าส์เลยหลับตาปี๋เพราะกลัวความผิดขึ้นมาจับใจ
ถูกจับได้แล้วอ้าาาาT T
“ใคร....?”
สะ....เสียง คุ้นๆ
คนถูกจับได้รีบหันตัวกลับมาพบร่างสูงของดาราดังในชุดเสื้อกล้ามสีดำอวดแขนล่ำๆน่ากัดพร้อมด้วยกางเกงเดฟสีเทาแหว่งๆ โจคยูฮยอนทำตาโตแน่นอนว่าอีกฝ่ายก็ทำหน้าประหลาดใจเช่นกัน ในตอนแรกสาบานได้ว่าเขาเห็นแววตาประหลาดใจอีกแบบหนึ่ง แต่ไม่นานนักมันก็เปลี่ยนไปเป็นอีกแบบนึงเมื่อดวงตาคู่คมละออกจากสายตาของเขา
“อ่า...นายมีแผลนี่”
“ซะ....ซีวอน ซีวอน”
“ตัวก็มอมแมม อ่า...มือก็มีแผลหรอเนี่ย”
ชเวซีวอนจับมือเชาชึ้นไปดูทันทีที่ยกขึ้นชี้หน้าเพราะอาการช็อค แต่ดูเหมือนใบหน้าหล่อจะสนใจแผลของเขามากกว่าเลยจัดการลากร่างโปร่งที่กำลังยืนเอ๋อให้เดินไปด้วยกัน สต๊าฟหลายคนที่เห็นก็ส่งเสียงร้องท้วงหากแต่ก็ไม่มีใครเดินตามมาเมื่อเห็นว่ามือใหญ่พันธนาการข้อมือของเขาไว้ ชเวซีวอนพามาหยุดอยู่ท่หน้าห้องพักของตัวเองก่อนที่จะผลักประตูเข้าไป
แอร๊ย ห้องพักหลังเวทีเป็นแบบนี้นี่เอง
“กล่องปฐมพยาบาลค่ะคุณซีวอน”
“ขอบคุณนะครับ” เสียงนุ่มทุ้มปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์ ร่างสูงของอีกคนเดินมานั่งข้างๆพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลที่สต๊าฟหญิงเพิ่งเอามาให้เมื่อครู่ มือหนาจับใบหน้าของเขาที่คาดว่าตอนนี้กำลังเอ๋อเต็มที่ให้หันไปทางใบหน้าหล่อที่จู่ๆก็ขยับเข้ามาอย่างรวดเร็ว แถมยังมีการล็อคหน้าเขาไม่ให้หันไปไหนอีก
ดะ...เดี๋ยว! ขอเวลาเขินก่อนสิวะ!
“อ๊ะ....”
“อยู่นิ่งๆสิ”
“จะ...เจ็บ” คยูฮยอนร้องเสียงอ่อยเมื่อจู่ๆความแสบก็แล่นปร๊าดไปทั่วร่าเมื่อสำลีที่ชุบแอลกอฮอล์แตะลงบริเวณแก้มข้างซ้าย พอขยับหน้าหนีตามสัญชาตญาณก็ถูกคนที่กำลังทำแผลให้เอ็ดเข้า เขาเลยทำได้เพียงแค่เบ้ปากออกจากกันราวกับว่ามันจะช่วยบรรเทาอาการเจ็บ
ฮือ T T หน้าเป็นแผลมาแบบนี้ เจอกันครั้งแรกโคตรประทับใจเลยอ้ะ!
“ไปทำอะไรมา ทำไมถึงได้มอมแมมขนาดนี้”
“อ่า...เอ่...” คือผม..ใช้ตูดดันกำแพงมา
ตอบแบบนี้ชเวซีวอนคงประทับใจยิ่งขึ้นT[]T
“ฮื่อ พูดไม่ได้หรอ?”
โฮกกกก เสียงฮื่อแม่งเซ็กซี่บาดตับมากอะ!
“ชื่ออะไรล่ะ?”
“จะ..โจวคยูฮยอนครับ”
รีบเอ่ยชื่อบอกทั้งๆเมื่อกี้ยังติดอ่างจนโดนทักว่าเป็นใบ้ อีกคนยิ้มน้อยๆเมื่อเห็นท่าทางกระตือรือร้นของคนที่นั่งเอ๋อมาพักใหญ่ มือหนาแปะพลาสเตอร์ลงบนแก้มสวยของแฟนคลับจอมมอมแมมอย่างแผ่วเบา แล้วจึงหันไปหยิบกะละมังมารองน้ำที่กำลังจะใช้เทเพื่อล้างแผลบนมือเรียวของอีกคน คยูฮยอนกระพริบตามองปริปๆด้วยความสนใจก่อนจะร้องเสียงหลงเมื่อแอลกอฮอล์ปาดเข้าที่มือ “สะ..แสบอ่า”
“ทีหลังก็อย่าไปซนที่ไหนสิ”
“มัน..เอ่อ..เป็นอุบัติเหตุ” ร่างโปร่งพึมพำแผ่วเบาแล้วก้มลงมองแผลที่อีกคนกำลังทำให้ ไม่กล้าสบตาตรงๆเพราะกลัวจะหลุดเสียงแหกปากกรี๊ดออกมาเสียก่อน พลาสเตอร์หลายสีถูกแปะลงบนมือเขาที่โดนเศษปูนบาดเสียเยอะ ชเวซีวอนเงยหน้ามองอีกคนที่ก้มหน้านิ่งแล้วระบายิ้มออกมาบางๆ จัดการทำแผลที่มืออีกข้างหนึ่งให้เสร็จก็เก็บของ
“อ่า...ขอบคุณนะครับ”
“อยากเปลี่ยนเสื้อผ้ามั้ย?”
“หะ...ห๊ะ? เปลี่ยนเสื้อผ้า?”
“มันเปรอะหมดแล้ว คงไม่อยากเข้างานในสภาพแบบนี้หรอกใช่มั้ย? เดี๋ยวรอแป๊ปนึงนะ” ว่าจบร่างสูงก็หันมายิ้มให้น้อยๆก่อนจะเดินออกจากห้องไปคาดว่าน่าจะไปหาเสื้อผ้า โจวคยูฮยอนเม้มปากแน่นเพื่อระงับเสียงกรี๊ด(?)ในใจที่กำลังจะดังออกมาเสียจริงๆ
ชเวซีวอน น่ารักเกินไปแล้วเหอะ!!!!
---------------------------------------------------------- ◕｡◕ -----------------------------------------------------------------
“คยูฮยอน”
“(￣//▽//￣)”
“ไอ้คยูฮยอน”
“(￣///▽///￣)”
“ไอ้อ้อย!”
“หื้ม?” เพื่อนตัวเล็กตบหน้าผากตัวเองแปะหนึ่งก่อนจะหันไปเขย่าคนตัวสูงที่เป็นคนรักของตัวเองมาจัดการเจ้าคนที่ไม่ได้สติ “คิบอมอ่า ไอ้อ้อยบ้าไปแล้ว”
“เชี่ยคยูฮยอน!”
โครม!
“จ๋า” คิมคิบอมอ้าปากเหวอนิดๆเมื่อคนที่โดนถีบตกเก้าอี้หันกลับมาขานรับเสียเสียงหวาน มำหนำซ้ำยังยิ้มราวกับว่าเมื่อครู่เขาถลาเข้าไปกอดมันด้วยความรักใคร่ ร่างสูงถอยตัวกลับไปหาคนตัวเล็กแล้กอดไว้แน่น
“ทงเฮ มันบ้าแล้ว”
“บ้าอะไรกัน คิก”
คะ....คิก!?!
คิมคิบอมกับอีทงเฮอยากลาตาย o(‧""‧)o
ร่างโปร่งบางนั่งม้วนเสื้อตัวเองที่เพิ่งได้รับมาจากไอดอลในดวงใจก่อนจะสูดดมเอากลิ่นของใครอีกคนเข้าปอดให้ชื่นฉ่ำ กลิ่นของชเวซีวอน อรั๊ยยยยยย
“เชี่ยคยู!! ซีวอนมาแล้ว!!”
“หื้มมมม? อ๋า” คือจริงๆแล้วอีทงเฮไม่เคยจะเห็นมันเคะได้มากมายขนาดนี้หรอกนะ ไอ้ท่าบิดตัวไปมานี่เห็นแล้วขนลุกชิบเป๋งอะ ถีบให้ตกเก้าอี้ก็แล้วแม่งยังไม่ได้สติเลย จนสะกิดว่าชเวซีวอนออกมาจากหลังเวทีแล้วนั่นแหละมันถึงได้เลิกทำท่าเคะไปครู่หนึ่ง ย้ำว่าครู่เดียวจริงๆเพราะหลังจากนั้นมันก็ทำท่าเขินหนักกว่าเดิมอีก!
ชเวซีวอนส่งยิ้มหวานให้กับเหล่าบรรดาแฟนๆที่มาเสียเต็มฮอลล์ก่อนจะสะดุดสายตาเข้ากับร่างบางที่ดูคุ้นตาที่ตอนนี้กำลังนั่งก้มหน้าก้มตาทำอะไรบางอย่าง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปใกล้จนเสียงกรี๊ดบริเวณนั้นดังขึ้น ร่างเล็กที่คาดว่าจะเป็นเพื่อนของโจวคยูฮยอนรีบสะกิดเจ้าตัวเสียยกใหญ่ “ฮะ...เฮ้ย”
“งานมีทเริ่มแล้วนะครับ” เพราะเห็นหน้าอีกคนที่ไม่คิดว่าจะเดินมาหยุดอยู่ตรงนี้ แถมยังกระซิบเสียงนุ่มราวกับจะบอกเขาว่าให้หันไปสนใจได้แล้วจนแทบเกือบจะได้กลิ้งตกจากเก้าอี้ อีกรอบ ดีว่าที่ได้คิบอมคว้าแขนไว้ก่อน
โจคยูฮยอนอยากกรี๊ด(?)
ร่างสูงเดินกลับไปยังกลางเวทีแล้วเริ่มแนะนำตัวอย่างเป็นทางการพร้อมกับพิธีกรสาวที่แว่วมาว่าเป็นเพื่อนสนิทของชเวซีวอน ลักยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าคมเรียกเสียงกรี๊ดจากใครต่อใครได้มากมายด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาและอัปกิริยาต่างๆที่ดูเป็นกันเองทำเอาใครต่อใครหลงรักได้ไม่ยากไม่ว่าจะเป็นสาวน้อยสาวใหญ่ชายแท้หรือชายเทียม
กิจกรรมในฮอลล์ดำเนินไปเรื่อยๆไม่ว่าจะเป็นเล่นเกมกับแฟนคลับผู้โชคดี ฟังเพลงซึ้งๆกับเสียงเพราะๆพร้อมหน้าหล่อๆให้ได้ชื่นฉ่ำปอด คยูฮยอนแม่งกรี๊ดแล้วกรี๊ดอีกที่คนเกือบร้อยได้ขึ้นไปเล่นเกมบนเวทแต่กลับไม่มีแม้แต่เลขที่บัตรของเขาคิดดูสิ! ไอ้คิบอมที่ไม่ได้ตั้งใจมาแม่งยังได้อะ! แต่เสือกเอาให้แฟนมันขึ้นไปเล่นแทนซะงั้น น่าหมั่นไส้ชิบหายเหอะ!!
พอมาถึงกิจกรรมสุดท้ายที่สเปเชี่ยลแบบโคตรๆโจวคยูฮยอนก็เริ่มจะหมดหวังแล้วล่ะ เพราะขนาดขึ้นไปเล่นเกมยังไม่มีดวงจะได้จะไหวังอะไรกับกิจกรรมใหญ่ ร่างโปร่งเอนหลังพิงเก้าอี้หลังจากที่นั่งลุ้นจนหลังไม่ติดเบาะไปพักใหญ่ก่อนจะถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่แล้วหันไปพาลใส่ไอ้เพื่อนตัวเล็กที่ทำท่าระรี้ระริกจนน่าหมั่นไส้เพราะได้ขึ้นไปเล่นเกมจ้องตากับชเวซีวอน
“กิจกรรมสุดท้ายในวันนี้จะเป็นเกี่ยวกับโทรศัพท์นะคะ ขอให้ทุกคนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วย” ได้ยินอย่างนั้นคยูฮยอนก็เบ้ปาก มิหน้ำซ้ำยังนั่งนิ่งไม่ยอมหยิบโทรศัพท์ออกมา
“จะมีผู้โชคดีเพียงคนเดียวที่ได้รับสายจากชเวซีวอน ซึ่งเราสุ่มเลือกมาแล้วจากด้านหลังเวทีตอนนี้คุณซีวอนกำลังกดเบอร์แล้วนะคะ” พิธีกรเหลือบมองไปทางด้านหลังเวทีที่เจ้าของงานกำลังยืนกดโทรศัพท์อยู่ ทั้งฮอลล์เงียบกริบราวกับจะรอฟังเสียงโทรศัพท์ว่าจะดังมาจากทางไหน
เชี่ย!! โทรศัพท์กูสั่น!
ใจดวงน้อยเต้นระส่ำแล้วรีบคว้าโทรศัพท์ฝาพับสีแดงสดของตัวเองออกมา เห็นสัญญาณคนโทรเข้าหัวใจก็เต้นถี่ระรัวเข้าไปอีก
เบอร์กู! เบอร์กู๊!!
มือเรียวค่อยๆเปิดฝาพับออก เห็นชื่อคนโทรเข้าแล้วก็แทบกรี๊ด.....
แม่กู!! แม่กูโทรมา!
“มีอะไรอะม๊า”
[จะกลับมากินข้าวบ้านมั้ย]
“ไม่อะ-3- เดี๋ยวไปกินกับทงเฮ แค่นี้ก่อนนะ” พูดจบก็กดตัดสายแล้วเบ้ปาก พอหันมองรอบฮอลล์ก็พบว่าตัวเองตกเป็นเป้าสายตา ริมฝีปากบางขยับส่งยิ้มแห้งๆให้กับคนที่มองก่อนที่โทรศัพท์จะสั่นอีกรอบ “ม๊าอะ! ก็บอกว่าไม่กินข้าวที่บ้านไง”
‘ม๊าอะ! ก็บอกว่าไม่กินข้าวที่บ้านไง’
อะ...แว่วๆว่าได้ยินเสียงแอคโค่ดังก้องๆ
เขาละโทรศัพท์ออกจากหูแล้วหันมองหน้าเพื่อนอีกสองคนที่ทำท่าตะลึงๆ อีทงเฮยกมือขึ้นชี้หน้าเขาแล้วเอ่ยเสียงสั่น “มะ...มึง!!”
[อ่า...ถ้าไม่ทานข้าวที่บ้าน มาทานด้วยกันมั้ยครับ]
“อะ....อ่า” จู่ๆเสียงที่เคยแจ๋วแหววเมือ่กี้กลับกลายเป็นอาการติดอ่างเสียอย่างนั้น หน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลมแต่ก็ต้องประคองสติไว้
เดี๋ยวเป็นลมแล้วเขาเปลี่ยนไปโทรหาคนอื่นก็แย่สิวะ!!
[อย่าเพิ่งวางนะครับ ช่วยขึ้นมายืนข้างๆผมบนเวทีหน่อยนะ]
จะล้มตึงก็เพราะเสียงอ้อนๆของชเวซีวอนนั่นแหละ!!
ร่างสูงในชุดสูทสีขาวเดินออกมาจากหลังเวทีพร้อมกับกุหลาบสีขาวในมือ แม้มันจะมีเพียงแค่ดอกเดียวแต่ก็ทำให้ใครหลายคนส่งเสียงโห่ร้องออกมาด้วยความอิจฉา ชเวซีวอนหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้งในรอบวันพลางเอื้อมมือมาหา การ์ดแถวนั้นเดินมาเปิดรั้วให้หากแต่โจวคยูฮยอนก็ยังคงยืนขาแข็งขยับไปไหนไม่ได้ แม้สติเริ่มจะกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวบ้างแล้วแต่ทว่าอาการช็อคดูเหมือนจะไม่หายไปง่ายๆ ดาราดังเห็นแบบนั้นจึงเดินเข้าไปที่บริเวณที่นั่งวีไอพีแล้วจูงเจ้าของมือบางให้เดินออกมายืนบนเวทีด้วยกัน “อ่า น้องโจวคยูฮยอนนี่เอง”
เขาเรียกกูว่าน้องโจวล่ะ(￣//▽//￣)
“ในที่สุดเราก็เจอตัวผู้โชคดีแล้วนะคะ เอ๋? แฟนบอยหรอ? พี่นึกว่าเสียงผู้หญิงซะอีกเมื่อกี้นี้” เสียงกรี๊ดเริ่มดังไปทั่วฮอลล์เมื่อชเวซีวอนเริ่มปฏิบัติการทำท่าน่ารักๆเพื่อเรียกสติเขาให้กลับคืนมา.....
แม่งเอ๊ย! เดี๋ยวโจวคยูฮยอนคนนี้ก็ลากไปซั่มซะเลย!!
“อะ...อ่า”
“แนะนำตัวหน่อยนะครับ”
“อ่า..ผมโจวคยูฮยอน นักศึกษามหาลัย K ปี 3 ครับ”
“น้องโจวคยูฮยอนนะคะ อะ..เอ๊ะ หน้าไปโดนอะไรมาเอ่ย? แปะพลาสเตอร์ด้วย” พอเจอคำถามจากพิธีกรสาวแบบนั้นดวงตาคู่โตหันมองร่างสูงโดยอัตโนมัติ พอชเวซีวอนเห็นแบบนั้นก็หัวเราะเบาๆส่ายหน้าไปมารวกับจะบอกว่าให้เก็บเรื่องที่พบกันหลังเวทีไว้เป็นความลับ “อุบัติเหตุนิดหน่อยครับ แหะ”
เสียงกรี๊ดดังขึ้นเมื่อมือบางยกขึ้นลูบแก้มบริวณที่แปะพลาสเตอร์พลางแลบลิ้นน้อยๆ เจ้าของงานที่ตอนแรกแอบหัวเราะเงียบๆตอนนี้หัวเราะเสียงดังจนต้องปิดไมค์ก่อนจะแย้มยิ้มหล่อออกมา “คยูฮยอนน่ารักมั้ยครับ?”
‘น่ารักกกกกกกกกกกกก’
“รักคยูฮยอนได้แต่ห้ามรักผมน้อยลงนะ”
อ้อน...อ้อนเข้าไป;____; โจวคยูฮยอนที่ยืนอยู่ตรงนี้จะตายแล้วจ้า
“เอาล่ะค่ะๆ มาถึงกิจกรรมสุดท้ายแล้วรับรองว่าแฟนๆของชเวซีวอนจะต้องอิจฉาน้องคยูฮยอนกันแน่ๆเพราะที่ซีวอนชวนน้องคยูฮยอนกินข้าวนั้นไม่ได้อำกันเล่น ดินเนอร์มื้อพิเศษถูกจัดขึ้นบนเวทีนี้แล้วค่ะ!”
ซาวด์อลังการงานสร้างดังขึ้นพร้อมกับม่านที่ปิดเมนสเตจไว้เปิดออกช้าๆ ภายในนั้นเป็นโต๊ะที่มีอาหารหน้าตาน่าทานสองสามอย่างอยู่บนโต๊ะนั่นแถมยังประดับด้วยเชิงเทียนกับแก้วน้ำทรงสูง คยูฮยอนอ้าปากค้างหน่อยๆแต่พอได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักที่ดังมาจากส่วนของบัตรยืนถึงเพิ่งได้รู้ตัวจึงรีบเอามือดันปากตัวเองให้หุบฉับแล้วปาดน้ำลายที่อาจจะสอออกมาบ้างเพราะกลิ่นหอมๆมันช่างสะกิดต่อมน้ำลายได้ดีเหลือเกิน กว่าจะรู้ตัวว่าภาพตลกๆของตัวเองถูกซูมใกล้ขนาดไหนก็เมื่อตอนที่มือหนากุมมือเขาไว้แล้วพาไปยังโต๊ะอาหาร
มะ..ไม่มีเสียงกรี๊ดเว้ย-o-
‘พี่คยูฮยอนหรอ? กับพี่ซีวอน อ่า...วอนคยูน่ารักจัง!’
‘พี่ซีวอนชอบผู้ชายก็ดีกว่าไปรักกับผู้หญิง กรี๊ด วอนคยูอ่า’
‘แม่งงงง หลังจากนี้ต้องตามให้ฟิน! วอนคายู๊วววววว’
‘กดเลย! กดเลย! กดเลย! กดเลย!’
พ่อง-[]-!!! แค่กินข้าวไม่ได้ไปห้องนอนเขาเว้ย!!
แต่จะว่าไป....แม่งสาวกวายทั้งฮอลล์เลยนี่หว่า!
ชเวซีวอนก็แสนจะเป็นสุภาพบุรุษ แม้ว่าจะเขาจะเป็นผู้ชายแต่ก็จัดการเลื่อนเก้าอี้ให้นั่งจัดแจงทุกอย่างให้พร้อม ยังไม่ทันจะได้ดื่มได้ทานอะไรเสียงนุ่มก็ท้วงเขาไว้เสียก่อน “น้องคยูฮยอนครับ”
“คะ...ครับ?”
“ทานให้อร่อยนะ”
ถ้าชเวซีวอนยังขยันทำตัวน่ารักแบบนี้ คยูฮยอนจะชิงเป็นลมแล้วนะ!!!!
TBC
เอาให้เพื่อนอ่านแล้วเพื่อนบอกว่า....มึ.ง เกรียนนะ
เราก็เออ...มันน่ารักดีออก เหมือนเอาชีวิตจริงเรามาเขียนแล้วใส่จินตนาการทีอยากให้เกิดขึ้นต่อไป
อย่างที่บอกในทอล์ก เรื่องนี้เป็นฟิคแก้บนกับเจ้าพ่อคยู ._________.
โดยส่วนตัวแล้วตอนแรกก็ไม่เชื่อนักหรอก แต่พอไปๆมาๆ เอาวะ! จะจองบัตรแล้วสามนาทีสุดท้าย
แปะรูปคยูฮยอนลงบนเฟสแล้วบอกว่าจะเขียนฟิคสิบสาหน้าจบ
อั๊ยยยยยย ได้แล้วบัตรสี่พันห้า ;_____; มันมาหน้าโซนตังบ่อยด้วยเจ้าพ่อคนนี้55555
แชร์ประสบการณ์ค่า ไปแบบเบาๆ เดี๋ยวพาร์ทสองเอามาต่อให้เนอะ ;) เจอกันจ้า
ความคิดเห็น