ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    LOVE SICK : ชุลมุนหนุ่มกางเกงน้ำเงิน [YAOI]

    ลำดับตอนที่ #48 : 42nd CHAOS - Wherever you are

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 39.15K
      160
      29 มี.ค. 63


    42nd CHAOS - Wherever you are
     

    หลังจาก Live Contest ไม่กี่วัน ผมกับปุณณ์ก็นัดแนะกอล์ฟได้ในคืนวันเสาร์คืนหนึ่ง เวลาห้าทุ่มครึ่ง เรานั่งจิบกาแฟร้อนรอกอล์ฟอยู่ในแมคโดนัลด์สาขาราชประสงค์

    ถนนใหญ่ด้านนอกแลดูขวักไขว่แม้จะดึกมากแล้ว ฝูงคนกลุ่มใหญ่ยังคงเดินสวนผ่านกันไปมาไม่มีขาด แต่คนที่นั่งร่วมโต๊ะผมอยู่ตรงหน้ากลับมีเพียงความเงียบงันเเสมือนรอบตัวมันมีเพียงมันนั่งอยู่แค่คนเดียว

    ผมจิบกาแฟร้อนพลางลอบมองหน้าปุณณ์ที่เดาอารมณ์ยากไปด้วย เพราะตั้งแต่เข้ามาในร้านผมก็ยังไม่เห็นรอยยิ้มของปุณณ์เลยแม้แต่นิด ไม่ว่าจะพยายามแหย่ แกล้ง หรือเล่ามุกตลก ความเปิ่นของเพื่อน ๆ ให้ฟังแค่ไหน รอยยิ้มจากปุณณ์ที่ส่งมาก็ยังเป็นเพียงรอยยิ้มฝืน ๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะราวกับให้ทุกอย่างผ่าน ๆ ไปเท่านั้น

    ปุณณ์อาจจะอยากใช้ความคิดกับตัวเองมากกว่า ในเวลาแบบนี้

    เมื่อเห็นเช่นนั้นผมจึงตัดสินใจนั่งรอเป็นเพื่อนมันเงียบ ๆ ปล่อยให้เสียงเพลงที่คลอแว่วจากลำโพงเป็นฝ่ายขับกล่อมปุณณ์ที่กำลังอยู่ในภวังค์ จนถึงเวลาเกือบเที่ยงคืน กอล์ฟก็โผล่มา

    "โทษทีมาช้า กูเตี๊ยมกันนานไปหน่อย หวัดดีปุณณ์"  เสียงไอ้กอล์ฟแม่งมาก่อนตัวอีกครับ ผมโบกมือทักมันเบา ๆ เพราะกำลังซดกาแฟอยู่ ก่อนไอ้คนมาใหม่จะล้มตัวนั่งข้างผมพร้อมยกนาฬิกาข้อมือมาเช็กดู

    "ไปกันเลยปะ นัดไว้ที่อารีย์ นั่งรถไฟฟ้าไป เที่ยวสุดท้ายแล้วมั้งเนี่ย"  มันว่าพลางลุกขึ้นนำให้พวกผมยืนตามเสร็จสรรพ ผมยกมือขอเวลาเดี๋ยว แล้วจัดแจงกระดกกาแฟอึกสุดท้ายก่อนจะรีบเดินตามพวกมันไป

    "อารีย์ ร้านเหล้าเหรอวะ"  ผมถามเพราะไม่ยักรู้ว่าแถวนั้นมีร้านเหล้าด้วย (ก็ไม่ใช่เด็กเที่ยวนี่ครับ อิอิ) แต่ไอ้กอล์ฟส่ายหัวยิก  "ไม่ใช่ คอนโด" มันตอบก่อนจะหันไปมองหน้าปุณณ์

    "เตรียมใจมาดีแล้วจริงรึเปล่า"

    ปุณณ์มีแววตาลังเลเล็กน้อย ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาแน่วแน่ เหมือนกับที่ผมเคยเห็นในวันนั้น  "อืม รบกวนด้วยนะ"


    ***
     

    รถไฟฟ้าเที่ยวสุดท้ายพาเรามาถึงสถานีอารีย์ กอล์ฟมองนาฬิกาที่บอกเวลาเที่ยงคืนนิด ๆ ก่อนจะหันมาพูดกับพวกผม  "รออีกหน่อย ซักตีหนึ่งกว่า ๆ ค่อยขึ้นไปแล้วกัน"

    ได้ยินดังนั้นผมกับปุณณ์จึงหาที่นั่งรอกันบริเวณลานเบียร์แถวนั้น ส่วนไอ้กอล์ฟขอตัวออกไปโทรศัพท์ไกล ๆ ในขณะที่ปุณณ์ยังคงเงียบสนิท

    "เบียร์มั้ย"  ไหน ๆ นั่งลานเบียร์แล้วชักเปรี้ยวปากก็เอาสักหน่อยแล้วกัน ปุณณ์แค่นยิ้มให้ผมแต่ไม่มีคำตอบอะไรลอดจากริมฝีปากกลับมา

    "เอาเบียร์เหยือกนึงครับ"  ผมจึงคิดเอาเองว่านั่นคือการตอบตกลง (เหอ ๆ) งั้นสั่งแบบเบา ๆ ไปก่อน เพราะไม่อยากเมามาก ผมหันไปบอกสาวเชียร์เบียร์ที่ดูไปก็ไม่ได้สวยเท่าไหร่ (มาเป็นได้ไงวะ) แต่หน้าอกใหญ่ฉิบหาย (คงเพราะอย่างนี้นี่เอง) ที่กำลังเดินนวยนาดไปสั่งเบียร์ให้พวกเราอยู่

    ผมละสายตาจากบั้นท้ายหญิงสาวในชุดน้ำเงิน ก่อนหันมาเพื่อจะพบกับสีหน้าปุณณ์ที่มีแววครุ่นคิดตลอดจนผมอดห่วงไม่ได้ ริมฝีปากบางนั้นถูกเม้มซ้ำแล้วซ้ำอีกราวกับเจ้าตัวกำลังอยู่ในสภาวะเครียดอย่างหนัก จนผมรู้สึกหดหู่ตาม เพราะถ้าปุณณ์เป็นทุกข์ ผมก็ทุกข์ยิ่งกว่า

    "ปุณณ์"  ผมเอ่ยปากเรียกให้มันหันมา ก่อนจะค่อย ๆ เอื้อมไปกุมมือฝ่ายตรงข้ามที่เย็นเฉียบไว้เบา ๆ

    "ไม่ต้องกังวล กูอยู่นี่"

    ครั้งแรกในรอบวันที่ผมเห็นรอยยิ้มจากใจของปุณณ์ นัยน์ตาคมนั้นยิ้มให้ผม ก่อนจะยื่นมืออีกข้างหนึ่งกลับมาจับมือผมไว้แน่น

    "ขอบใจนะ"

     

    เรานั่งจิบเบียร์ช้า ๆ จนกระทั่งนาฬิกาข้อมือบอกเวลาตีหนึ่งกว่า เมื่อไอ้กอล์ฟเดินกลับมาบอกว่าได้ฤกษ์แล้ว ผมเห็นปุณณ์มีท่าทีใจหาย ซึ่งไม่ต่างอะไรกับผมเลย

    "มาถึงนี่แล้ว อย่าถอยนะมึง"  กอล์ฟพูดดักคอไอ้คนหน้าซีดที่เดินกล้า ๆ กลัว ๆ อยู่ตรงหน้า ปุณณ์สะดุ้งเฮือกก่อนจะหันไปมองกอล์ฟที่กำลังตบบ่ามันสองสามที

    "ผู้หญิงดี ๆ มีอีกเยอะน่า"  กอล์ฟว่าแค่นั้นแล้วเดินนำพวกเราเข้าไปในซอยที่ไม่ไกลกันเท่าไหร่นัก คอนโดนี้ถือเป็นคอนโดขนาดใหญ่ครับ มีระบบป้องกันความปลอดภัยแน่นหนา นั่นคือสาเหตุว่าทำไมรปภ.ถึงจ้องเราเขม็งตั้งแต่ก้าวผ่านประตูเข้ามา

    "มาหาใครครับ"

    "เอกมันบอกไว้รึยังครับว่าเพื่อนจะมา"  กอล์ฟถามรปภ.กลับไปหน้าตายด้วยท่าทีไม่เกรงกลัวสักนิด ในขณะที่ใบหน้าผมลังเลเพราะไม่รู้จักคนชื่อเอกเลย

    "อ๋อ เพื่อนคุณเอก เชิญครับ"  ได้ผล รปภ.คนนั้นรีบเปลี่ยนจากขึงขังเป็นอ่อนน้อมถ่อมตน ก่อนจะกุลีกุจอไปกดลิฟต์ให้พวกเราอย่างว่องไว

    กอล์ฟกดลิฟต์ชั้น 17 เมื่อเราเข้าไปในลิฟต์ ภายในตู้สี่เหลี่ยมก็คงเหลือแต่ความเงียบ

    "แม่งต้องรีบ เดี๋ยวไอ้เอกเปลี่ยนใจขึ้นมาละหมดกัน"  ไอ้กอล์ฟสบถเบา ๆ พลางกดเลข 17 ซ้ำ ๆ เหมือนอยากเร่งให้ลิฟต์เคลื่อนเร็ว ๆ ขึ้น แต่มันทำได้ที่ไหนล่ะ มึงอย่ามาปัญญาอ่อน ผมหัวเราะขำพลางเหลือบมองปุณณ์ที่ดูจิตใจจะไม่ได้อยู่ในลิฟต์นี้

    แววตาคมคู่นั้นมีทั้งความทั้งสับสนและไม่มั่นใจ ผมไม่เคยเห็นปุณณ์เป็นแบบนี้มาก่อนจนอดห่วงไม่ได้

    ผมตัดสินใจดึงฝ่ามือเย็นเฉียบของปุณณ์มากุมไว้แผ่วเบา เจ้าของใบหน้าคมนั้นสะดุ้งนิดหน่อยก่อนจะหันมองผม แน่นอนว่าสิ่งที่มันเห็นกลับไปจะต้องเป็นรอยยิ้มเท่านั้น

    ผมฉีกยิ้มกว้างให้ปุณณ์อย่างต้องการมอบกำลังใจทั้งหมดที่มีส่งไปให้ ปุณณ์ยิ้มรับการกระทำนั้นของผม ก่อนลิฟต์จะเปิดออกให้เราสามคนได้เดินไปด้วยกัน

    เสียงฝีเท้าสามคู่ดังถึงหน้าห้องพักที่กอล์ฟบอกว่าเป็นของเพื่อนตัวเอง พวกเราหยุดยืนนิ่งตรงนั้นครู่หนึ่ง

    กอล์ฟเริ่มส่งสายตามองปุณณ์ด้วยสีหน้าไม่สบายใจ  "ถอยไม่ได้แล้วนะมึง พร้อมจริงปะ"  คงเป็นเพราะในเวลานี้กอล์ฟดูจริงจังจนแววตาปุณณ์กลายเป็นฝ่ายลังเลไปถนัด

    ผมตบบ่าแกร่งนั้นสองสามทีด้วยกลัวว่าสถานการณ์จะบีบบังคับให้มันเครียดจนเกินไป  "ถ้ายังไม่พร้อมไว้วันหลังก็ได้นะมึง"  แต่ฝ่ามือของปุณณ์ยื่นมาตบหลังมือผมกลับเบา ๆ

    "ให้มันจบวันนี้แหละ ผมพร้อมแล้วกอล์ฟ"

    กอล์ฟพยักหน้าช้า ๆ พลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะควักโทรศัพท์มือถือของมันขึ้นมา เพียงไม่นานเราก็ได้ยินเสียงตอบกลับจากปลายสาย

    "กูอยู่ข้างหน้าแล้ว หยุดเลยมึง"  ไอ้กอล์ฟกรอกคำพูดหนัก ๆ ลงไป ไม่รู้อุปาทานหรือเปล่าที่ผมได้ยินเสียงตึงตังหลังประตูนั้นแผ่ว ๆ และเพียงไม่นาน ก็มีผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกับพวกผมเปิดประตูออกมา

    "กว่าจะมานะมึง! กูแทบทนไม่ไหวละ"  น่าจะเป็นเอก เอกเปิดประตูมาสวดไอ้กอล์ฟยับทั้งที่มันมีผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวห่อลำตัวท่อนล่างอยู่  "คุณรีบเข้าไปในห้องนอนเลย ผมต้องเข้าห้องน้ำด่วนแล้วตอนนี้ ไม่ไหวว่ะ"  คนชื่อเอกหันมาบอกปุณณ์แค่นั้น ก่อนจะวิ่งปร๋อไปปิดประตูห้องน้ำทันที ปล่อยให้พวกผมสามคนยืนมองกันอย่างงง ๆ

    แต่ไอ้กอล์ฟดันขำ "ดีนะที่มันยังอดทนรอมึง กูนึกว่าแม่งจะผิดแผนซะละ เออ พวกกูไม่เข้าไปด้วยนะ คุยกันดี ๆ ล่ะ"  ฝ่ามือภายใต้เสื้อแจ็กเก็ตแขนยาวของกอล์ฟตบลงบนบ่าปุณณ์เป็นเชิงให้กำลังใจ ขณะที่ผมทำได้แต่ยืนมองมันนิ่ง

    ผมพอจะรู้ว่าในห้องนอนที่ว่านั้นมีอะไรรอปุณณ์อยู่ ผมพอจะรู้ว่าปุณณ์กำลังอยู่ในสภาพความรู้สึกแบบไหน แต่สิ่งที่เดียวผมไม่รู้เลย คือผมไม่รู้ว่าปุณณ์จะเข้มแข็งได้มากเท่าไร

    ปุณณ์แค่นยิ้มให้ผมเป็นครั้งสุดท้าย แม้นัยน์ตาจะว่างเปล่าเหลือเกิน

    "รอแป๊บนะ เดี๋ยวเจอกัน"

    จบคำนั้น ประตูห้องพักก็ถูกปิดลงทันที ผมไม่มีสิทธิ์รับรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นในห้องนั้นอีกแล้ว เพียงแค่เสียงกรี๊ดด้วยความตกใจของเอมที่ได้ยินผ่านผนังมาแผ่ว ๆ ก็ทำให้ผมแทบหมดแรง

    กอล์ฟโอบไหล่ผมเบา ๆ เหมือนจะให้กำลังใจ  "มึงต้องเชื่อในตัวปุณณ์สิวะ เดี๋ยวทุกอย่างก็จะผ่านไป"

    ใช่ อีกแค่นิดเดียว

    ...ทุกอย่างก็จะผ่านไป


    ***
     

    ผมกับกอล์ฟพาตัวเองลงมาชั้นล่าง นั่งบนรอโซฟาหน้าล็อบบี้โดยไม่มีใครเริ่มคุยกับใครก่อน ท่าทางกอล์ฟเองก็เป็นกังวลเรื่องปุณณ์ไม่น้อยเหมือนกัน เพราะเวลาปกติหากมีเพื่อนเครียดมันจะคอยเป็นตัวชูโรง ทำหน้าที่เฮฮาแหย่คนโน้นทีคนนี้ทีไม่ให้เครียดได้ตลอด ผมเองก็เคยถูกมันแกล้งบ่อย ๆ เวลาเครียด ๆ แต่วันนี้ไม่เป็นอย่างนั้น ผมมองกอล์ฟที่ถอนหายใจเสียงดังหลายครั้ง ขณะนั่งอยู่บนโซฟาคนละตัวกับผมเช่นเดียวกัน

    เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้ามากในความคิด หนึ่งวินาทีนานราวกับเป็นหนึ่งชั่วโมง ขณะที่หนึ่งนาทีเหมือนกับหนึ่งวัน กอล์ฟเป็นฝ่ายกระวนกระวายมากกว่า มันผุดลุกผุดนั่งมองลิฟต์ตั้งหลายที จนในที่สุดก็บอกผมว่าจะออกไปเซเว่น อยากได้อะไรบ้างหรือเปล่า

    ผมส่ายหัวปฏิเสธเพราะไม่มีอารมณ์จะคิดเรื่องกินตอนนี้ รู้ว่ากอล์ฟเองก็คงไม่ได้หิวเหมือนกัน คงแค่อยากออกไปฆ่าเวลาบ้าง แต่ผมอ่อนแรงเกินกว่าจะทำแบบนั้น ผมบอกกอล์ฟว่าจะนั่งรอปุณณ์อยู่ตรงนี้ เผื่อมันลงมาจะได้เห็นว่ายังมีผมอยู่

    เวลาผ่านไปอีกระยะหนึ่ง ผมท้อใจเกินกว่าจะคำนวณหน้าปัดนาฬิกาแล้วว่าเราลงมารอกันนานเท่าไหร่ กอล์ฟที่บอกว่าจะเดินไปเซเว่นกลับมาพร้อมถุงสีขาว บรรจุกาแฟสองกระป๋องและขนมกรอบ ๆ ที่พวกเราชอบกินด้วยกันอีกจำนวนหนึ่ง

    "อะ อาจจะนาน มันคงอยากคุยอะไรกัน"  กอล์ฟว่าอย่างนั้นพลางยื่นกาแฟมาตรงหน้าผม ผมไม่อยากกินแต่ก็ยกขึ้นจิบเพราะไม่มีอะไรทำที่ดีกว่านี้ จมูกได้กลิ่นบุหรี่ลอยคละคลุ้งจากตัวเพื่อนแผ่ว ๆ ทำให้รู้ว่ากอล์ฟถือโอกาสออกไปสูบบุหรี่มา ผมมองในถุงนั้นเห็นยังมีช็อกโกแลต หมากฝรั่ง และขนมกรอบ ๆ อีกนิดหน่อย คนซื้อมาบอกว่าของพวกนี้ช่วยให้เราคลายเครียดได้

    ..
    ..
     

    กอล์ฟกับผมนั่งดื่มกาแฟ กินขนม จนทุกอย่างหมดไปนานแล้ว เราเปลี่ยนเป็นหยิบนิตยสารที่วางไว้ในชั้นหนังสือของล็อบบี้มาอ่านก็ตั้งหลายสิบเล่ม จนกอล์ฟต้องเดินไปชวนลุงรปภ.ที่เฝ้าเวรอยู่คุยเล่น แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร ฆ่าเวลาด้วยวิธีไหน ลิฟต์ตัวนั้นก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะปรากฏร่างของปุณณ์ ภูมิพัฒน์โผล่ออกมาเลย ผมตัดสินใจมองนาฬิกาว่าบอกเวลาเท่าไหร่แล้วก็ต้องตกใจ เพราะนี่มันปาเข้าไปตีสองกว่า จนอดคิดไม่ได้ว่านานเกินไปหรือเปล่า

    "กอล์ฟ ตีสองกว่าแล้ว มันยังไม่ลงมาเลยว่ะ"  ผมหันไปบอกกอล์ฟอย่างร้อนอกร้อนใจ ดูท่าทางมันก็กระวนกระวายเหมือนกัน

    "ขึ้นไปดูมั้ย"  ผมถามอีก แต่กอล์ฟถอนหายใจหนัก  "อย่าเลยมึง คนเขาคบกันมานาน อยู่ดี ๆ จะให้เดินไปบอกว่าเลิกกันแล้วออกมา ก็คงไม่ใช่"  คำพูดของกอล์ฟฟังดูมีเหตุผลก็จริง แต่...

    กอล์ฟคงรู้ว่าผมเครียดมาก มันบีบไหล่ผมหนัก ๆ  "เชื่อในตัวไอ้ปุณณ์หน่อยดิว้า มันเก่งจะตาย"

    "อืม"

    กิ๊ง

    เสียงลิฟต์ร้องดังจากด้านหลัง เรียกให้ทั้งผมและกอล์ฟหันกลับไปได้แทบจะทันที ผมรู้สึกหัวใจเต้นแรงเมื่อเห็นร่างสูง ๆ ของปุณณ์ค่อย ๆ ก้าวออกมา เราสามคนปรี่ไปรับปุณณ์จากหน้าลิฟต์ราวติดจรวดทันที

    "นานนะมึง"  ไอ้กอล์ฟพูดล้อ ๆ เหมือนคนไม่คิดมาก แต่ผมรู้ว่ามันไม่กล้าถามปุณณ์ว่าผลเป็นยังไง ผมเองก็ไม่กล้าถามเหมือนกัน ยิ่งเห็นนัยน์ตาคมแดงก่ำเหมือนคนเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ผมก็ยิ่งไม่กล้าถาม

    ริมฝีปากบางสีอมส้มพยายามแย้มยิ้มให้พวกผม ซึ่งดูเหมือนทำได้ยากยิ่งกว่าตอนก่อนเข้าไปในห้องนั้นเสียอีก

    "อืม โทษทีนะ"

    "หิวรึเปล่าปุณณ์"  ผมถามขณะที่เราพากันเดินลงจากคอนโด ด้วยหวังว่าของกินอร่อย ๆ อาจทำให้เพื่อนผมรู้สึกดีขึ้นได้บ้าง แต่...

    "ไม่อะ กลับดีกว่า"  ดูเหมือนการชวนปุณณ์ไปไหนมาไหนหรือชวนคุยอะไรตอนนี้ จะไม่ใช่ความคิดที่ดี

    ผมกับกอล์ฟมองหน้ากันอย่างเศร้า ๆ

    "งั้นกูกลับก่อนนะ ดี ๆ นะเว้ยเพื่อน"  กอล์ฟตบบ่าปุณณ์สองทีก่อนจะแยกไปโบกแท็กซี่อีกทาง ปุณณ์หันไปยกมือตอบให้มัน  "ขอบใจนะ...เพื่อน"

    กอล์ฟมองใบหน้าคมของปุณณ์ด้วยนัยน์ตาเปี่ยมกำลังใจ มันสูดลมหายใจพลางบีบไหล่แกร่งของปุณณ์แรง ๆ เหมือนอยากถ่ายทอดพลังทั้งหมดของมันที่มีผ่านฝ่ามือไปให้ ก่อนจะขึ้นแท็กซี่ไป

    ปุณณ์มองตามแท็กซี่คันนั้นก่อนจะหันมาแค่นยิ้มให้ผมหลังจากที่แท็กซี่ของกอล์ฟลับสายตา จึงเป็นคราวของเราสองคนบ้าง ผมโบกแท็กซี่สีฟ้าคันหนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูให้อีกฝ่ายเข้าไป  "ทองหล่อพี่ กูไปส่งมึงละกันนะ"  ปุณณ์พยักหน้ารับคำผมเบา ๆ ทั้งที่ตายังเหม่อมองท้องถนน เวลาตีสามบนถนนพหลโยธินนั้นเงียบสนิท เช่นเดียวกับนัยน์ตาของปุณณ์ที่ราวกับเจ้าตัวไม่ได้มองสิ่งที่มันทอดสายตาไป

    ตลอดทางบนรถแท็กซี่ ไม่มีเสียงใดเลยนอกจากเครื่องยนต์และวิทยุที่คุณลุงคนขับเปิด ผมลอบมองปุณณ์เป็นระยะ ๆ แต่ไม่ว่ากี่ครั้งก็เห็นเพียงปุณณ์ที่เหม่อมองข้างทาง โดยผมไม่รู้ว่าเจ้าตัวกำลังคิดอะไรอยู่

    สิ่งเดียวที่ทำได้คือเอื้อมไปบีบมือปุณณ์ไว้เบา ๆ ก่อนผมจะรู้สึกว่าปุณณ์เองก็บีบมือข้างนั้นกลับมาเช่นเดียวกัน

    รถแท็กซี่สีฟ้าจอดนิ่ม ๆ ลงหน้ารั้วบ้านภูมิพัฒน์ที่ดับไฟมืด คงเป็นเพราะเวลาตีสาม จึงเหลือเพียงโคมหน้าบ้านเท่านั้นที่ยังส่องสว่างเหนือประตูเล็กที่ผมเคยผ่านเข้าไปประจำอยู่

    "มีกุญแจใช่ปะ"  ผมถาม ได้รับคำตอบเป็นการพยักหน้าช้า ๆ จากปุณณ์

    "เออ งั้นก็โช..."  แต่ยังไม่ทันจะพูดจนจบคำดี ท่อนแขนแกร่งนั้นกลับรวบผมไปกอดเอาไว้ทั้งตัวเสียก่อน ผมตกใจจนหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง เพราะปุณณ์กอดผมแน่นราวกับต้องการยึดเป็นที่พึ่งสุดท้าย

    นานอยู่ชั่วหนึ่งที่ปุณณ์กอดผมนิ่งอย่างนั้น ผมลูบหลังปลอบโยนมันเบา ๆ พร้อมกับเหลือบมองพี่คนขับแท็กซี่ไปด้วยเพราะชักเกรงใจ แต่แกก็แค่ยิ้มให้พวกเราผ่านกระจกมองหลังเท่านั้น อืม...โชคดีที่เจอคนใจดี เห็นท่าทางเขาไม่ว่าอะไร ผมจึงไม่คิดเร่งเร้าปุณณ์เช่นกัน

    "ไหวเปล่ามึง นอนบ้านกูมั้ย"  แต่เมื่อพบว่าอีกฝ่ายนิ่งมาพักใหญ่แล้วจึงได้ถาม เพราะเสียงสูดน้ำมูกเบา ๆ และความเปียกชื้นบนหัวไหล่บอกให้ผมรู้ว่าปุณณ์กำลังเป็นอะไรอยู่

    "โน่"  ปุณณ์เรียกผม นำให้ผมตบหลังกลับไปแผ่ว ๆ เพื่อทำให้มันรู้ว่าผมกำลังฟัง

    "กูเลิกกับเอมแล้วนะ"  แต่เพราะคำนั้นทำเอาผมใจหาย แม้จะรู้ว่าเอมไม่ดี และยังไงเหตุการณ์ก็ต้องจบลงแบบนี้ แต่ผมก็อดรู้สึกโหวง ๆ ในใจแทนความสัมพันธ์ที่ปุณณ์สู้อุตส่าห์ประคับประคองมาหลายปีไม่ได้

    วันที่ปุณณ์เคยบอกผมว่ามันรักเอมขนาดไหน ผมยังจำได้ดี

    วันที่ปุณณ์เคยพูดว่าอยากให้เอมมีความสุขยังไง ทุกคำยังคงติดอยู่ในหัวผมแน่น

    วันนั้นผมไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ วันที่ทุกอย่างเป็นแค่เรื่องโกหก และความหวังดีของเพื่อนผมต่อผู้หญิงคนนั้นกลายเป็นเพียงสายลมที่กำลังจะพัดไป

    "เออ ไม่เป็นไรเว้ย หน้าหล่อพ่อรวย หาใหม่มึงจะเอาให้เจ๋งกว่านี้ขนาดไหนก็ได้"  ผมฝืนใจปลอบมันขำ ๆ แม้สมองจะว่างเปล่าไปหมด หวังเพียงให้ปุณณ์อารมณ์ดีขึ้น แต่สิ่งที่ได้รับกลับมากลายเป็นอ้อมกอดที่กระชับเข้ามาแน่นจนแทบหายใจไม่ออก

    "กูเริ่มใหม่กับใครไม่ได้..."  คือคำพูดของปุณณ์ในเวลาต่อมา

    ผมขมวดคิ้วกับคำนั้นก่อนที่ปุณณ์จะพูดต่อ

    "มันเร็วเกินไปถ้ากูจะให้ใครมาแทนที่เอม กูยังทำแบบนั้นไม่ได้..."  เสียงทุ้มนั้นทั้งสั่นและพร่า แต่ผมกลับได้ยินทุกคำถนัด ผมรู้ ว่าปุณณ์กำลังหมายถึงอะไร

    "ไม่เป็นไร ธรรมดา กูเข้าใจ"

    "ขอโทษนะโน่"  ปุณณ์กำแขนเสื้อผมแน่นเข้าไปอีก ผมตบหัวมันเบา ๆ

    "เออ เข้าใจ"  เพราะถ้าปุณณ์หมายถึงเรื่องมันกับผม ผมไม่เคยคิด ไม่เคยหวังอะไร สำหรับผมตอนนี้แค่ได้เป็นเพื่อนกัน แค่ได้เห็นรอยยิ้มมัน ได้รู้ว่าเพื่อนผมมีความสุข ผมก็พอใจเท่าไหร่ เหมือนกำลังทำตัวเป็นพระเอกใช่ปะครับ แต่ที่จริงแล้วผมก็เป็นแค่คนธรรมดานั่นแหละ คนธรรมดาที่อยากให้คนที่ตัวเองรักสบายใจ ก็เท่านั้นเอง

    "รอผมนะโน่"

    ปุณณ์ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะยิ้มแล้วลงจากรถแท็กซี่ไป ผมรอจนแผ่นหลังกว้างนั้นลับตา แล้วบอกพี่คนขับ (ที่ยิ้มมองผมไม่หุบ) ให้ออกรถต่อไปยังบ้านผม

    ผมเชื่อว่าปุณณ์จะผ่านช่วงเวลาแบบนี้ไปได้

    ผมเชื่อว่าสองแขนผมจะช่วยประคองปุณณ์ต่อไปได้

    ผมไม่ได้รอปุณณ์ แต่ผมจะอยู่ข้าง ๆ ปุณณ์


    TBC.

     

    Postscript : โอ๊ยยยยยยยยยย ได้มาต่อจนได้ *กรี๊ดดังไปถึงเสาชิงช้า* เหนื่อยมากกกกกกกก ทำงานมาเหนื่อยมากกกกกกกกกกก ตอนแรกนึกว่าจะถึก ๆ พอมาต่อวันเสาร์อาทิตย์ไหว แต่กลับมาทุกวันก็พบว่าไม่หวายยยยยยยยยย~ (แค่แรงจะออนเอ็มยังไม่มี T___T) หลับเป็นตายทุกวันเลย ฮือ ๆๆ ขอโทษนะคะ วันนี้ก็ออกไปธุระมาอีก เลยได้ตอนให้ตอนหัวค่ำเชียว ขอโทษที่ทำให้รอเน้อ~~ (จริง ๆ ใครลืมอารมณ์ไปแล้วก็กลับไปอ่านใหม่ก่อนได้นะ 555)

     

    แล้วคอมเม้นก็มาเป็นแสน.......... (เว่อเกิ๊นน) ดองไว้อีก จะตอบไหวไหมเนี่ย!!! (ต้องไหว ๆๆ) ยังไงตอบคอมเม้นจะมาดึก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นะคะ ^_____^ ขอบคุณคนอ่านทุกคนค่า น่ารักที่สุดเล้ย ^_____^

     

    มาตอบคอมเม้นแล้วจ้า ของตอน determined นะ ฮึบ ๆๆ สู้ ๆๆ ไม่กี่ร้อยเอง Y____Y

     

    ถึงคุณ prop (คห.5005)

    ทนรออ่านไม่ไหวแล้วเหรอ Y___Y แล้วจะอ่านไหมอะ Y____Y

    ไม่รู้กี่ตอนเหมือนกันจ้า ยังเอาแน่นอนไม่ได้เน้อ แต่เกิน 50 ไปแล้วล่ะ

     

    ถึงคุณ ตุ๊หว่ะ (คห.5009)

    โอ๋... อย่าร้องไห้ *ยื่นทิชชู่ให้*

    น้องฟี่มันก็ทำไปได้เนอะ 5555+

     

    ถึงคุณ นานๆอ่านที (คห.5014)

    น้องมิกอาจจะทำอย่างนั้นก็ได้นะ ใครจะรู้ ฮา ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

     

    ถึงคุณ octo (คห.5015)
    ขอบคุณค่ะ ^____^

     

    ถึงคุณ +3+ (คห.5018)
    เพลงนี้เพราะเนอะ ^___^

     

    ถึงคุณ (o-*-o)v เกริด้า (คห.5021)

    วง All Star เขาเอาเพลงป๊อบมา re-arrange (เรียบเรียงใหม่) ใหม่เป็น rock ล่ะ ก็เลยไม่ลงไว้อ่า (เพราะไม่รู้จะหาจากไหน ฮา ๆๆ) 3 เพลงมี เลิฟ เลิฟ ของโฟร์มด El nin yo ของทาทา แล้วก็ ดีเกินไป ของ blackhead ค่า ^____^ (อันหลังรู้สึกจะทำให้ rock กว่าเดิม) ไว้ถ้ามีเดโม่จะเอามาอัพให้ฟังกันนะ ^___^

     

    ถึงคุณ –Aun~Aunnn-TVXQ! (คห.5022)

    จ้า ^___^ ขอให้ไปเรียนทันเน้ออ

     

    ถึงคุณ J_Psycho (คห.5026)
    เพิ่มท่าหกกบให้อีกท่าแล้วกัน 55

     

    ถึงคุณ kiyoharu (คห.5027)

    ค่า ^____^ น้อง ๆ เขาเก่งกันเนอะ ^___^

     

    ถึงคุณ Maiika (คห.5028)

    รู้แล้วทำไมเห็ดสิวขึ้น.... 5555+

     

    ถึงคุณ MarqUeen (คห.5029)
    เนอะ ๆๆ ชอบเซทลิสต์วงมาเฟียเหมือนกัน ฮา ๆๆๆ ดูมันเล่นกันไม่เอารางวัลอย่างแรงง (แต่ละเพลง)

    รักษาสุขภาพเช่นกันค่า ^___^

     

    ถึงคุณ *MR;MONKEY,, (คห.5033)

    ไม่เป็นไรค่า ^___^ ว่าง ๆ ก็มาเม้นอีกเนอะ ^___^

     

    ถึงคุณ bowlyngz (คห.5035)

    เอาไปลง hi5 ได้ค่า ^___^ เพลงเพราะเนอะ ^___^

     

    ถึงคุณ พี่ปลาโอ (คห.5037)

    น้องโน่บอก แค่นี้ผมก็เหนื่อยแล้วคร๊าบบบบบบ

     

    ถึงคุณ sorrowspike (คห.5040)

    สงสัยค่า 555555

     

    ถึงคุณ TVXQ_XMJCY (คห.5043)

    ขอให้มีความสุขกับงานนะคะ ^____^

    โอมมิกจะรับไว้พิจารณาเน้ออ

     

    ถึงคุณ iamann28 (คห.5044)

    น้องเอิ้นจะยอมให้คนอื่นมาดามใจปะน้ออออ

     

    ถึงคุณ คนรักนิยาย (คห.5046)

    ไม่เป็นไรค่ะ ^___^ ขอบคุณที่รักน้องโน่กับน้องปุณณ์เหมือนกันเนอะ ^___^

     

    ถึงคุณ ⓑⓤⓡⓘⓝ (คห.5050)

    เย้ ๆๆ มีคนรับรู้ความตั้งใจของเราได้ด้วย ^___^ ขอบคุณค่า

     

    ถึงคุณ NoName (คห.5052)

    เรื่อง Log in – Log out คิดว่าไม่ใช่น้องโน่ที่โง่ น่าจะเห็ดโง่เอง 5555555555+ *เขกหัวตัวเองพันหน* 555+ ขอโทษค่า m(__ __)m

    ปล. เดี่ยวผสมน่าสนใจนะ หึหึหึ

     

    ถึงคุณ ปลาทอง (คห.5053)

    ส๊าธุ....

     

    ถึงคุณ mr.pandaba (คห.5054)

    อะ หันมาฟังเพลงไทยกันเร้วววว

     

    ถึงคุณ จันทราแห่งสายลม (คห.5055)

    สอบเป็นไงบ้างเอ่ย ทำได้อยู่แล้วเนอะ ๆๆ

     

    ถึงคุณ Bow~boo (คห.5059)

    ย๊างงงงงงงงงง

     

    ถึงคุณ YellowMM (คห.5061)

    เป้อมาวิน... จะอธิบายไงดีหนอ...

    น้องเป้อเป็นรุ่นน้องในชมรมน้องโน่ค่ะ จริง ๆ ออกหลายฉาก แต่เด่นที่สุดน่าจะตอนล้อมวงหน้าหม้อสุกี้ (ในบ้านโน่) ลองกลับไปอ่านดูเนอะ ถ้าอ่านตอนนั้นจะรู้หมดทั้งเรื่องน้องเป้อน้องมาวินนั่นล่ะ ^___^

     

    ถึงคุณ AngelJS+ (คห.5064)

    รักคนอ่านเหมือนกันจ้า ;)

     

    ถึงคุณ ((-GargoyIE-)) (คห.5065)

    เนอะ ไอ้ฟี่มันเพี้ยนฟ่ะ

     

    ถึงคุณ ~*~OrAnGe_jUiCe~*~ (คห.5066)

    ขอบคุณที่ปรู๊ฟให้ค่า m(__ __)m ดีแล้ว ๆๆ เจอจุดผิดช่วยกันบอก บางทีมึนอ่า~ @_@

    ไอ้น้องฟี่ไม่ขรึมแน่นอนค่า มันมาเป็นประธานได้เพราะความป่วนของมันจนคนเขาเลือกอะ (คิดดูว่าขนาดไหน) นักเรียนไม่เครียด แต่บราเดอร์เครียด 5555+

     

    ถึงคุณ Pang (คห.5068)

    อาจจะทั้งซึ้งและอาย 5555+ เสียงเป้อกับเสียงปุณณ์ ไม่แน่ใจว่าเสียงใครสยองกว่ากัน ฮา ๆๆๆ

     

    ถึงคุณ waltzza (คห.5070)

    เป็นกำลังใจให้อ่านทันเร็ว ๆ ค่า ^___^

     

    ถึงคุณ Asgard (คห.5079)

    อ่า.... เวิ่นเว้อ เป็นศัพท์แสลงที่กำลังมาแรงในหมู่วัยรุ่น (เหรอวะ?) เหมือน นอย, ชิว, เบา ๆ, แรง... อะไรงี้อะจ้ะ คือจะบอกว่าไม่ได้พิมพ์ผิดนะ 555+ ไอ้น้องโน่ช่วงหลัง ๆ มันติดคำนี้อะ แปลว่า เรื่อย ๆ ชักช้า ไม่ทันใจ ประมาณนั้นอะจ้ะ

    ส่วนคำผิดขอบคุณมั่ก ๆๆ ที่ปรู๊ฟให้จ้า ^___^ บางทีเห็ดมึนอ้ะ

     

    ถึงคุณ Orny (คห.5082)

    ยินดีต้อนรับค่า ^____^ อ่านรวดเดียวเหนื่อยแย่เลย 555

     

    ถึงคุณ –Aun~Aunnn-TVXQ! (คห.5085)

    เย้ ๆๆๆ

     

    ถึงคุณ K w A n (คห.5086)

    ใครคือชาว NT ??? O.o?

     

    ถึงคุณ MINNOIIZ_JAE (คห.5092)

    น้องมิกมาแรงเหมือนกันนะเนี้ยย

     

    ถึงคุณ PP_PaNdA (คห.5094)

    ประธานฟี่มันเพี้ยน ๆ ปล่อยมันไป 5555+

    น้องมาวินอาจจะร้องไห้เพราะอายแทนเพื่อน... เสียงมึงสยองเหลือเกิน ลงมาเห๊อะ! 5555+

     

    ถึงคุณ Devilof (คห.5095)

    ได้มาแล้วยาชูกำลัง ฮึบ ๆๆๆ สู้ ๆๆ

     

    ถึงคุณ B*PYC (คห.5096)

    ไอ้โอมมันปากแข็งเนอะ ไม่รู้จะเอาไรมาง้างดีแล้วเนี่ยยย หมดปัญญา!

    วันหลังรอแม่ไม่อยู่บ้านแล้วค่อยลุกขึ้นมาเต้นนะ 5555

     

    ถึงคุณ Krazz (คห.5097)

    ขนาดน๊านนน (มีการส่งข่าวด้วย) อ่านในมือถือสนุกเหรอเนี่ย 5555+

     

    ถึงคุณ The โหด คุง (คห.5099)

    เอิ่ม... ใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยย

     

    ถึงคุณ BoO (คห.5100)

    5555555555555+

     

    ถึงคุณ Krazz (คห.5102)

    จ้า ^____^ อัพโหลดให้แล้วเน้อ เพลง Zero ของ The smashing pumpkins วงนี้เห็นว่ามีเพราะ ๆ หลายเพลง เห็ดก็ไม่ค่อยได้ฟังเหมือนกัน (ไม่ถนัดร็อคตะวันตกง่ะ) แต่ก็ว่าจะลองหามาฟังดูหลาย ๆ เพลงเหมือนกันเนอะ ^____^ น้องโอมกับน้องเอิ้นเขาชอบล่ะ (จะโดนเอาไปจิ้นอีกไหมเนี่ย 55)

    http://www.mediafire.com/?ogntmnfzo0z

    โหลดได้เลยจ้า ^___^

     

    ถึงคุณ akira_ked_sa (คห.5103)

    คือน้องปุณณ์เขาก็รู้แล้วแหละเน้อ... แต่ทุกอย่างยังไม่เคลียร์ไง

    ที่บอกว่าพร้อมจะรู้ความจริงทั้งหมดแล้วก็คือ... จะเคลียร์ทุกอย่างแล้วล่ะ เอาให้เห็น ๆ กันไปเลย ไรงี้

    เฮ้อ.. สงสารน้อง

     

    ถึงคุณ ja-jah (คห.5104)

    5555555+

    รักคนอ่านด้วย!!!

     

    ถึงคุณ |*~P.K~*| (คห.5106)

    อ่า... เวิ่นเว้อถูกแล้วจ้า มันเป็นแสลงของไอ้น้องโน่ 5555 แปลคล้าย ๆ กับเยิ่นเย้อแหละ ประมาณว่าชักช้า อะไรงี้

     

    ถึงคุณ พาว (คห.5107)

    ถึกไม่พออะ Y___Y

     

    ถึงคุณ My Love Is Vanilla (คห.5108)

    จ้ะ... แน่ใจเหรอว่ารักคนนี้ที่สุด ฮ่า ๆๆๆๆ

     

    ถึงคุณ Tachibazaki (คห.5109)

    มีคนอ่านเห็นใจน้องปุณณ์แล้ว Y___Y

     

    ถึงคุณ R_o_K_i (คห.5110)

    ยินดีต้อนรับค่า ^_____^

     

    ถึงคุณ NaKOii (คห.5113)

    เฮ้ย... กอดคอมระวังไฟดูด 555+

     

    ถึงคุณ Krazz (คห.5116)

    ขอบคุณค่า ____,, กรี๊ดด้วยคน

    เอาไปแปะ Fan section ให้แล้นนะ ๆๆ

     

    ถึงคุณ tacklely (คห.5117)

    อยากมีแฟนอย่างปุณณ์ล่ะซี่ ๆๆๆ อิอิ

     

    ถึงคุณ kissbomb (คห.5119)

    *ยื่นทิชชู่ให้* แต่ก็คงเป็นน้ำตาแห่งความดีใจใช่ไหมล่า ^___^

     

    ถึงคุณ *^* (คห.5122)

    เอิ่ม... มีการถามกันเองเกิดขึ้น

    คุณ KatMaw มาตอบด้วยค่า 5555+

     

    ถึงคุณ - - (คห.5123)

    ตู้แอมป์ก็คือ... (ตอบยากแฮะ ขออนุญาตเกาหัวสามที)

    เครื่องขยายเสียงพร้อมลำโพงอะค่ะ ^___^ เอาไว้ใช้ต่อเครื่องดนตรีให้มีเสียงดัง ๆ เนอะ

     

    ถึงคุณ .::Sweet Latte::. (คห.5124)

    ไม่บ้าหรอก พิมพ์ไปยิ้มไปเหมือนกัน (อันนี้เหมือนโรคจิต 555)

     

    ถึงคุณ 1412 (คห.5125)

    อนุญาตให้กา ถูกทุกข้อ ได้ค่า 5555

     

    ถึงคุณ Blab La blA (คห.5126)

    สองร้อยแล้วกันพี่ ขาดตัว 555+

     

    ถึงคุณ tamjae (คห.5128)

    อย่าย้ำเรื่องเพราะไม่เพราะ น้องปุณณ์ปวดใจ 5555

     

    ถึงคุณ Hez (คห.5129)

    เม้นยาวมากกกกก อยากตอบยาว ๆ มั่งไม่รู้จะทำได้ป่าว 5555+

    เห็ดไม่ค่อยได้ฟัง punk ล่ะ (บางทีฟังแล้วปวดหัวววว แก่แล้วว) แต่บางทีก็ชอบนะ (สรุปได้ว่าแล้วแต่อารมณ์) เพลงที่บอกมาไม่เคยฟังซ้ากกเพลง แนะนำให้ไปคุยกะน้องโอมน้องเอิ้น อาจจะมีเม้าท์กันยาว ฮา ๆๆ ยังไงก็ขอให้ประสบความสำเร็จในงานค่า ^___^ อยากฟังอ้ะ

    เพลงวัดใจที่บอกว่าจะเล่นเป็นเพลงที่สาม เป็นเพลงเดียวกับที่วงน้องปุณณ์น้องฟี่เล่นตอนรอบคัดเลือกล่ะ 5555 (บังเอิญดี สงสัยนักดนตรีเขาจะติดใจเพลงนี้กันเนอะ) แล้วก็ดีใจมาก ๆ จ้าที่ Love Sick ได้เป็นตัวช่วยในการเลือกเพลง ฮา ๆๆๆ ถ้าจะเล่น 7words นักร้องต้องมีสกิลภาษาอังกฤษสูงส่งพอตัวเลยนะนั่น! (แต่ไม่เล่นใช่ปะตกลง? 555) เล่น ตุ๊ก ตุ๊ก เบรกดาวน์จริงเหรอ ___,, ชอบมากเลยอ้ะ!! อย่าลืมอัดมาให้ฟังนะจ๊ะ หาคนมาเป่าแคนแล้วก็เซิ้งให้ได้อย่างน้องฟี่ด้วยอะ 55555+ รับรองฮากระจายย

    แล้วจะรอคอมเม้นอีกนะจ๊ะ ^____^

     

    ถึงคุณ In ya hand (คห.5130)

    ขอบคุณค่า ^____^ (ไม่ติดแล้ว 555)

     

    ถึงคุณ ดอกกุหลาบสีฟ้า (คห.5134)

    เนอะ... and the story goes…

     

    ถึงคุณ นานๆอ่านที (คห.5136)

    จ้า... น้องเขาเล่นเพลงคนละแนวกัน แต่มีสิ่งที่เหมือนกันคือ สมาชิกวงชอบน้องโน่เหมือนกัน ฮา ๆๆๆ

     

    ถึงคุณ เดกหลังห้อง (คห.5144)

    ลองฟังดูจ้า เพลงเพราะ ๆ ดีนะ ^____^ ฟังเพลงหลาย ๆ แนวชีวิตมีรสชาต 555+ (เกี่ยวปะ)

    ปล. เป็นเกียรติมากค่าที่ No NC แล้วก็ยังมาอ่านเนอะ ^___^ หวังว่าคงไม่อารมณ์เสียซะก่อน ฮา ๆๆ

     

    ถึงคุณ สาวY (คห.5145)

    ดีแล้วจ้า ฝนตกฟ้าร้องอย่าเปิดคอมเลย เสี่ยงเนอะ ^___^

     

    ถึงคุณ nice (คห.5146)

    ยินดีต้อนรับและขอบคุณค่า ^____^ อ่านรวดเดียวจบเก่งจริง ๆ ปวดตาแย่เนอะ

    แล้วมาเม้นอีกนะ ^____^

     

    ถึงคุณ เต้าหู้ (คห.5147)

    เย้ ๆๆ มาคอมเม้นบ่อย ๆ เน้อ รออ่านอยู่ ^___^ รู้สึกชมรมเลิฟซิกจะมีอยู่หลายโรงเรียนนะเนี้ย วันหลังคงต้องจัดแคมปัสทัวร์ 5555+ เรื่องนี้อาจจะมีโอมเป็นพระเอกจริง ๆ 5555+

    ประวัติกับลุคโดยรวมของโอมเหรอจ้ะ... อืมม.. ขอคิดก่อนนะ เริ่มจากตรงไหนดีเนี่ย

    น้องโอมเป็นน้องคนเล็กจ้า (มีพี่ชาย 1 คนชื่อพี่อั้มค่า ตอนนี้เรียนวิศวะ (ป.โท) อยู่ที่อังกฤษ) ก็เลยมีนิสัยห่าม ๆ ไม่ค่อยกลัวใครอย่างที่เห็น (เอาแต่ใจตัวเองก็ด้วย) คุณพ่อเป็นด็อกเตอร์ซึ่งเป็นอาจารย์สอนวิชาดนตรีอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง (คุณแม่เป็นแม่บ้านจ้า แต่ชอบไปเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจ) ก็เลยเกิดมาพร้อมกับเสียงดนตรี หัดเล่นดนตรีตั้งแต่เด็ก ๆ จนไปเจอน้องโน่เข้า (แต่น้องโน่นี่โดนจับไปเรียนดนตรีเพราะมันซนมาก ต้องเอาไปเรียนจะได้มีสมาธิอยู่นิ่ง ๆ กะเขาบ้าง)

    ลุคน้องโอมจะเป็นเด็กผู้ชายหน้าไทย ๆ นี่แหละ ผิวแทน ไม่อ้วนไม่ผอม จริง ๆ แล้ววันก่อนเราดู season change เห็นบอล (พระเอก) แล้ว.... ถึงได้รู้ว่าไอ้น้องโอมมันเหมือนใคร... เหอ ๆๆๆ จริง ๆ ไม่หล่อเท่าหรอก คิ้วไม่เข้มขนาดนั้น (แต่ก็เข้มอยู่นะ แค่ไม่เข้มเท่าบอลล่ะ) แต่หุ่นกับท่าทางการเดินการวิ่งเหมือนกันเป๊ะเลย จิ้นเป็นบอลไปพลาง ๆ ได้นะจ๊ะ ใกล้เคียง 55555 (แต่ท่องไว้อีกที... ไม่หล่อเท่า! ฮา ๆๆ)

    FAQ ไม่ต้องรอ ถามเลยก็ได้จ้า 55555+

     

    ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~ (คห.5148)

    เย้ ๆๆ อิ่มบุญจังเลย ขอบคุณมากจ้า ^___^

     

    ถึงคุณ Manamijung (คห.5149)

    ยินดีต้อนรับค่า ^_____^ จะเรียกเห็ดว่าอะไรก็ได้เน้อ แล้วแต่ชอบเลยค่า ^___^

    ขอให้อ่านทันเร็ว ๆ นะคะ ^___^

     

    ถึงคุณ My Honey^.^[ Honey~SuJu^///^] (คห.5150)

    เออ... เห็ดก็งงตัวเองเหมือนกัน 5555+

     

    ถึงคุณ Manamijung (คห.5151)

    แปะนิยายเรื่องไหนอ่าคะ? บอกมาเน้อ จะได้แปะกลับให้ค่า ^____^

     

    ถึงคุณ เซีย (คห.5152)

    ไงล่า... เพลงเพราะใช่มั้ยล่ะ อิอิ

     

    ถึงคุณ จันทร์ทิวา (คห.5153)

    ใครจะกดน้องโอมลงล่ะนั่น 555

     

    ถึงคุณ nathenial (คห.5154)

    ขอบคุณมาก ๆ ค่า ^___^ เป็นเกียรติมั่ก ๆ ที่ได้เป็นคนแรก xD

    แต่คำถามใบแดงนะ 5555+ เรื่องนี้คงต้องจิ้นเอาเองแล้วค่า ^____^

     

    ถึงคุณ Bow~boo (คห.5156)

    ไม่ต้องเสียวแล้ว มันตกไปมากกว่า 10 แล้ว 555+

    เป็นแบบนี้คนอ่านจะได้ไม่พารานอยกันเนอะ 5555

     

    ถึงคุณ ชอลิ่วเฮียง (คห.5157)

    ขอบคุณค่า ^___^ แต่ท็อปทรีคงไม่ไหว เพราะหลุดท็อปเท็นแล้ว ฮา ๆๆๆ

     

    ถึงคุณ –Aun~Aunnn-TVXQ! (คห.5161)

    ก่อนหน้านี้รู้สึกเรื่องของน้องแคร์ (เยนเซ) จะติดไปแล้วจ้า ^___^

     

    ถึงคุณ Tick_Jo (คห.5163)

    เด๋วรถชน 55555

     

    ถึงคุณ Tick_Jo (คห.5164)

    บ้านเดียวกะน้องปุณณ์ป่าวเนี้ย 55555+

    เห็ดไม่นอนเป็นเรื่องปกติไปแล้วค่า Y___Y

     

    ถึงคุณ Krazz (คห.5166)

    วาดรูปไรอะ ดูมั่ง ๆๆ

     

    ถึงคุณ 5555 (คห.5168)

    สงสัยจะสมใจแล้วล่ะ 5555

     

    ถึงคุณ 1104 (คห.5171)

    แซวเรื่องอายุไม่โกรธแต่เส้า Y____Y 5555555555+

    ขอบคุณมากค่า ขอให้อ่านทันเร็ว ๆ นะจ๊ะ

     

    ถึงคุณ ~Chocop~ (คห.5172)

    ขอบคุณค่า ^___^ (หลุดแล้วง่ะ 55)

     

    ถึงคุณ –Aun~Aunnn-TVXQ! (คห.5173)

    นี่ก็เป็นโกดังแล้วอะ Y____Y แกล้งเค้าเหรออออออออ

     

    ถึงคุณ คนที่รักพี่ไมค์ (คห.5175)

    เซฟได้แล้วเนอะ ดีใจด้วยจ้า ^____^

    ยินดีต้อนรับน๊า ๆๆ

     

    ถึงคุณ Krazz (คห.5176)

    อ้าววว วันเกิดเหรอ ___ แห้บปี้เบิ้ดเดจ้า ลากน้องปุณณ์น้องโน่มาอวยพรให้เนอะ ๆๆ

    น้องปุณณ์ : ขอให้สุขภาพแข็งแรงครับ ไม่เจ็บไม่ไข้นะ แล้วก็ขอให้ได้เรียนอย่างที่ชอบครับ

    น้องโน่ : มีความสุขเยอะ ๆ นะคร๊าบบบบ กินอิ่มนอนหลับ เป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่ แล้วก็รักโน่กับปุณณ์นาน ๆ นะคร๊าบบบ

    ^___^

     

    ถึงคุณ ~*~OrAnGe_jUiCe~*~ (คห.5180)

    5555+ คำอวยพรไม่ได้ผลง่ะ หายไปแล้น 5555+

    แต่ก็ขอบคุณมาก ๆ จ้า ^___^

     

    ถึงคุณ :+:+:-[Yang]MaToy-+:+: (คห.5182)

    ยินดีต้อนรับค่า ^__________^

    ยิ้มเยอะ ๆ ดีแล้ววว จะได้สุขภาพจิตดีเนอะ ๆๆๆ

     

    ถึงคุณ อ๋อเหรอจ๊ะ (คห.5184)

    ยินดีต้อนรับค่า ^____^

     

    ถึงคุณ ZejoneraJBsefin (คห.5187)

    ขอบคุณค่า ^___^ ถึงกะสกรีนแคปกันเลยทีเดียว 5555+ ต้องปริ้นมาใส่กรอบเลยนะเนี้ยย

    ตอนบอกว่าพี่มีลูกแล้วนี่ตกใจหมด -_-“.... หัวใจคนแก่จะวาย 5555+

    อย่าลืมเอารูปลูก(หมา)มาให้ดูมั่งเน้ออ อิอิ

     

    ถึงคุณ ๛B€nz”—• (คห.5188)

    น้องปุณณ์รู้ความจริงแล้วแหละจ้ะ แต่เป็นความจริงจากน้องโน่เพียงฝ่ายเดียว

    เขาพร้อมแล้วที่จะรู้ความจริงที่เขาจะได้รับรู้ด้วยตัวของเขาเองไง ^___^

     

    ถึงคุณ niinurs3 (คห.5192)

    หวานกว่านี้อีกเหรอ (คนแต่งจะเป็นเบาหวานตายก่อนไหมเนี่ย) 5555

    ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ ^____^

     

    ถึงคุณ H a r p (คห.5193)

    จะฟังของสองวงนั้นด้วยเหรอ??

     

    ถึงคุณ อ้อมใจ (คห.5194)

    โรงเรียนไหนอีกเนี่ย 5555 ต้องทำแคมปัสทัวร์จริง ๆ ซะแล้ว 55

     

    ถึงคุณ Raisara (คห.5195)

    น้องปุณณ์เขาก็ไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกกก (มั้ง)

     

    ถึงคุณ Bow~boo (คห.5196)

    5555+ ขอบคุณมากค่า ^__^ แต่ไม่เป็นไรหรอกเนอะ ๆ

     

    ถึงคุณ somathic (คห.5197)

    ยินดีต้อนรับค่า ^____^ เสื้อขาดยัง 555+

    กินวีต้าแล้วจะสวยได้เท่าแต้วป่าวอะ?

     

    ถึงคุณ ระดับเซียน (คห.5201)

    ยินดีต้อนรับค่ะ ^_____^

     

    ถึงคุณ ซากุระแดนน้ำแข็ง (คห.5202)

    ยินดีต้อนรับค่า ^____^ น้องมิกกี้เป็นผู้ชายล่ะ เพราะโรงเรียนชายล้วนเนอะ ^___^

     

    ถึงคุณ +3+ (คห.5203)

    มีมาช่วยตอบด้วย 5555 ขอบคุณมาก ๆ จ้า ^___^

     

    ถึงคุณ สาวโรงงาน (คห.5204)

    555555555555+ อยากเห็นจิง ๆๆๆ มีคลิปมั้ย ๆๆๆ 555

     

    ถึงคุณ tsukaiba (คห.5209)

    อิจฉา ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ *ตาร้อนแล้ว*

    ขายรูปละ 100 เหรอ.. โดนขโมยแน่ 5555

    ปล. แล้วอย่ามาง้อน้องโน่ทีหลังนะ 555

     

    ถึงคุณ timmiko (คห.5212)

    ยินดีต้อนรับค่ะ ^____^

     

    ถึงคุณ หลิวสวย (คห.5214)

    ขู่ทำร้ายอะ T____T

     

    ถึงคุณ น้ำชาใสใส (คห.5218)

    ขอบคุณค่า ^_____^ ชมซะดีใจเลย แล้วก็ยินดีต้อนรับนะคะ คงได้มาคอมเม้นอีกเนอะ ๆๆ

     

    ถึงคุณ –Aun~Aunnn-TVXQ! (คห.5220)

    แกล้งอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!

     

    ถึงคุณ สาวโรงงาน (คห.5221)

    นี่ก็อีกคน T___________T

     

    ถึงคุณ Bow~boo (คห.5227)

    โอ๋... ไม่เป็นไรเนอะ มีคนอ่านน่ารัก ๆ ถึงไม่ติดท็อปก็ดีใจแล้วจ้า ^____^

     

    ถึงคุณ แดงใบ (คห.5229)

    อย่าโกรธซี่ T_____T ไปทำงานมานะ ๆๆ

     

    ถึงคุณ fiw111111 (คห.5231)

    ได้ค่า ^____^ ตามซำบายเลยเน้อ ^____^

     

     

    เย้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ตอบเส็ดซักที T_____T จะไม่ดองแล้ว ฮือ ๆๆๆๆ ตอบจนปวดหลังเลย ขออนุญาตไปประคบหลังก่อน (ฮา ๆๆ)

    เจอกันตอนหน้าจ้า ^___^

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×