คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : 28th CHAOS - Just only
28th CHAOS - Just only
ทันทีที่ผมรู้สึกได้ถึงสิ่งที่อยู่ใต้ฝ่ามือ ผมรีบสะบัดออกพร้อมความโมโหที่ปะทุขึ้นมา "ทำอะไรน่ะยูริ"
"โน่เป็นผู้ชายจริงหรือเปล่า" แต่ยูริไม่ตอบ ซ้ำยังถามย้ำอีก เธอดึงมือผมให้จับหน้าอกอีกครั้งอย่างแรง คราวนี้นิ้วเล็ก ๆ ของยูริกดมือผมให้ขยำลงไป ทำเอาโกรธจัดจนตัวสั่น "ยูเห็นผู้ชายเราเป็นยังไง"
"บ้ากาม!" เธอตะโกนใส่หน้าพร้อมขยับเข้ามาอย่างท้าทาย ผมไม่เคยรู้ว่ายูริจะเป็นคนแบบนี้มาก่อน
"ผมผิดหวังในตัวยูมาก" ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำนี้แล้วจริง ๆ มือข้างหนึ่งที่ว่างของผมผลักยูริให้ถอยห่าง ก่อนจะขอตัวเดินขึ้นฝั่งเพื่อกลับห้อง ตอนนี้ผมรู้สึกโมโหจนตัวสั่นเลยจริง ๆ
เท้าสองข้างของผมเดินดุ่ม ๆ ขึ้นชายหาดโดยไม่ลืมคว้าเอาผ้าขนหนูมาคลุมหัว เพราะไม่อยากให้ใครเห็นใบหน้าไม่สบอารมณ์ตอนนี้ แต่เสียงฝีเท้าที่วิ่งไล่ตามมาจากด้านหลังไม่ยอมปล่อยผมให้ทันตั้งตัว เมื่อมีน้ำหนักขนาด 45 กิโลกรัมกระโดดขึ้นขี่หลังผมทันที
"ทำอะไรน่ะยู!" คือยูริครับที่วิ่งมากระโดดขี่หลังผมทั้งที่เราเพิ่งทะเลาะกันไปเมื่อกี้
"รักโน่ที่สุดเลยยย" เสียงยูริตะโกนคำนั้นข้างหูพร้อมล็อกคอผมเข้าไปกอดแน่น ตอนนี้ผมงงไปหมด คิดอะไรไม่ทันแล้ว "อะไรน่ะ"
"ยูยังคิดอยู่เลยว่าถ้าเมื่อกี้โน่ปล้ำจริงยูจะร้องให้คนช่วยยังไง แถวนี้มีแต่ฝรั่ง" แต่เธอไม่สนใจตอบคำถามผม ยังคงพูดต่อพลางหัวเราะคิกคัก ซึ่งนั่นทำให้ความโกรธที่ผมมีทั้งหมดหายวับไปเกือบสิ้น "ลองใจเหรอ!" ผมตวาดพลางแกล้งยกตัวยูริที่ขี่หลังอยู่ให้กระดกสูง ๆ เธอส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดอย่างชอบใจ
"นิดหน่อยเองงง" แขนเล็ก ๆ รัดคอผมแน่นเข้าไปอีก สงสัยเพราะกลัวหล่น ทำให้เมื่อกี้ถึงผมจะโกรธแต่ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้
"ไม่ใช่ผม ยูแย่ไปแล้วรู้รึเปล่า วันหลังห้ามลองใจใครแบบนั้น เข้าใจมั้ย" แต่ยังไงก็ต้องเตือนไว้ละ เพราะเล่นอะไรไม่เข้าท่าจริง ๆ ผู้หญิงคนนี้ ยูริยังคงส่งเสียงดังหัวเราะร่าไม่มีทีท่าจะหยุด
"ดีใจจังได้เป็นแฟนโน่" เธอว่างั้นพร้อมซบหัวตัวเองลงมาชนกับหัวผม เอ๊ะ...ตกลงผมเป็นแฟนยูริจริง ๆ ใช่ไหม
"นี่โน่"
"หือ?" เราเกือบจะเดินถึงรีสอร์ตกันอยู่แล้ว
"ทำไมไม่เคยบอกคนอื่นเลยล่ะว่าจริง ๆ แล้วโน่ไม่ใช่แฟนยู" อ๋อ...สรุปว่ายูริก็ยังจำเรื่องนี้ได้ มหัศจรรย์จริง ๆ
"ก็ยูริพูดว่าเป็นไปแล้วนี่ จะให้ผมปฏิเสธได้ยังไง"
"ยูขี้โกงเนอะ"
"ช่ายยย" ผมตอบทันที แล้วก็โดนยูริตีหลังให้ทันทีเหมือนกัน อ้าวเฮ้ย! ผิดตรงไหนวะ!
"ไม่รักษาน้ำใจเลยนะ! นี่ แล้วผู้หญิงที่ชอบจะไม่เข้าใจผิดเหรอ ไม่ปฏิเสธอย่างนี้" อืม คิดแบบนี้ก็เป็นนี่ยูริ เฮ้อ...ปลื้ม
"ไม่มีหรอก ช่างเหอะ" ผมตอบพลางคิดว่าจริง ๆ แล้วที่ผ่านมา นอกจากผมจะไม่ปฏิเสธยูริเพราะไม่อยากให้เธอเสียหน้าแล้ว อีกสาเหตุหนึ่งคงเป็นเพราะถ้ามีแฟนไว้กันท่าบ้างสักคนคงจะดี ชีวิตอาจสงบสุขมากกว่าตอนนั้น ครั้งที่พวกผมไปเล่นดนตรีให้งานโรงเรียนที่คอนแวนต์กันแล้วหอประชุมเกือบพัง ซึ่งจริง ๆ แล้วก็ดีใจนะที่สาว ๆ ชอบวงพวกเรากันขนาดนั้น แต่พอหลังจากงานจบแล้วมีโทรศัพท์สายแปลก ๆ โทรเข้ามาทุกวันเนี่ย ผมเริ่มไม่แน่ใจ
"ยูคิดแล้วว่าโน่ต้องเป็นสุภาพบุรุษ ไม่มีทางหักหน้ายูแน่นอน! ดีนะยูชิงพูดคนแรก ถ้าคนอื่นพูดก่อนแล้วโน่ไม่ปฏิเสธเหมือนกัน ยูคงเสียใจตายเลย" เออ สรุปว่าสุดท้ายผมกลายเป็นสินค้าในกระบะลดราคาไป ใครเร็วใครได้
ผมขำพลางคิดว่าจริง ๆ แล้วที่ผมไม่ปฏิเสธยูริก็เพราะยูริเป็นผู้หญิงนิสัยดีมากคนหนึ่ง ไม่เสียหายอะไรที่จะคบเธอไว้เป็นเพื่อน ลองถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นที่น่ารำคาญมากกว่านี้สิ ผมคงพูดจาแรง ๆ ต่อว่าเธอตั้งแต่วันแรกที่ปล่อยข่าวแล้ว
เราสองคนเดินเรื่อยมาจนถึงบริเวณที่ล้างขา ผมปล่อยให้ยูริลงจากหลังเพื่อล้างทรายออก
"โน่"
"ว่าไง"
"ถ้ามีคนที่ชอบเมื่อไหร่บอกยูนะ จะช่วย" อยู่ดี ๆ เธอก็พูดประโยคนี้ขึ้นมาโดยไม่มองหน้าผม ผมดูยูริที่ก้มหน้าก้มตาตั้งใจล้างขาแล้วก็ยิ้มออกมาบาง ๆ
"จริงเร้อ..."
"จริงสิ! ตอนแรกนึกว่าโมเมเป็นแฟนโน่แบบนี้ไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวโน่คงจะรักยูไปเอง" โอ้โฮ! ตรรกะนี้ก็คิดไปได้นะยูริ ผมละอดขำในความคิดบ๊อง ๆ ของเธอไม่ได้
"อย่าขำสิ แต่เห็นแล้วว่าผ่านมาก็นานโน่ยังดูไม่รู้สึกอะไรกับยูอยู่เลย เลยทำใจแล้วแหละว่าคงไม่มีวัน" เธอพูดต่อพลางช่วยล้างขาให้ผมแล้วจัดแจงปิดฝักบัว
รอยยิ้มนั้นยังคงสดใสเหมือนเคย "อยากเห็นหน้าคนที่โน่ชอบเร็ว ๆ จัง ต้องพามาให้ยูดูคนแรกนะ" ผมมองรอยยิ้มของยูริที่ส่งมาอย่างเปี่ยมล้นด้วยความรัก พลันรู้สึกจุกในอกอย่างประหลาด ทำไมผมถึงไม่ชอบยูรินะ ทั้งที่เธอดีกับผมขนาดนี้
ส่วนคนที่ผมชอบน่ะเหรอ...
หน้าของปุณณ์ลอยมาเป็นคนแรก ทั้งที่ผมยังไม่รู้เลยว่าลึก ๆ แล้วความรู้สึกที่ผมมีต่อปุณณ์คืออะไร
ผมไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนั้นคือความรัก แต่ผมเป็นห่วงมันมาก และทุกครั้งขอแค่มีปุณณ์อยู่ข้าง ๆ ผมก็ไม่เคยต้องการสิ่งใด
"โน่..." เสียงยูริเรียกผมอีกครั้งหลังจากปิดน้ำฝักบัวเรียบร้อยแล้ว เรายังคงยืนตรงที่ล้างขากันอยู่
"มีอะไรครับ ไม่รีบเข้าห้องอะ หนาวนะ"
"จูบยูหน่อยได้ไหม"
"..." ดวงตากลมสีดำใสแจ๋วนั้นมองมาทางผมเหมือนอยากจะขอร้อง แต่...
"มันไม่ทำให้อะไรดีขึ้นหรอกยู มีแต่แย่ลง เชื่อผมสิ" ยูริแค่นหัวเราะออกมานิดหน่อยเท่านั้น หลังจากได้ฟังคำตอบจากปากผม
"ว่าแล้ว...งั้นแค่กอดก็ได้ นะ นิดนึง" ผมอมยิ้มบาง ๆ กับคำต่อรองนั้น ก่อนจะยื่นแขนไปโอบเธอให้เข้ามาใกล้หลวม ๆ "ไปหาคนดี ๆ รักดีกว่าน่า"
"นี่แหละดีที่สุดแล้ว" เสียงยูริอู้อี้ตอบกลับมา พลางกระชับกอดผมแน่นบ้าง
บางครั้งผมก็เกลียดตัวเองที่รักยูริไม่ได้จริง ๆ
***
จวบจนจบวัน ผมรู้สึกว่าเป็นวันที่เหนื่อยโคตร ๆ เลยว่ะ ตอนเย็นพอเอมเริ่มเดินได้คล่องหน่อย พวกเราก็ขับรถพากันไปกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารในตัวเมืองจนอิ่มแปล้ กลับถึงรีสอร์ตเหลือแต่แรงอาบน้ำก่อนจะหงายตัวนอนสลบเหมือดบนเตียงอย่างกับคนหมดแรง
"เหนื่อยว่ะ" ให้พูดคำอื่นพูดไม่เป็นแล้วครับ
ปุณณ์ที่กำลังจัดของอะไรสักอย่างอยู่ หันมาหัวเราะหึหึใส่ผม "มึงขับรถเหรอ"
"เออ ไอ้คนเหนื่อยกว่า" แม่งแค่นี้ทำข่ม กูแค่หายใจก็เหนื่อยแล้วเถอะ! ผมว่าประชดมันพลางเขยิบตัวขึ้นนอนดี ๆ แล้วหันหน้าออกไปทางอื่น แว่วเสียงมันสาวเท้าเข้ามาข้างเตียง
"จะนอนแล้วเหรอวะ"
"อืม"
"งั้นปิดไฟ" โดยไม่รอคำตอบ ปุณณ์จัดแจงดับไฟห้องทันที ตอนนี้สิ่งเดียวที่ทำให้รู้ว่าปุณณ์อยู่บนเตียงแล้วคือแสงจากดวงจันทร์และความรู้สึกว่าที่นอนยวบลงไปเท่านั้น
"อย่าลืมไหว้พระอะมึง" ผมเตือนมัน โดยไม่ลืมพลิกตัวมองว่าได้ทำตามจริงรึเปล่า ภาพที่เห็นคือเงาของไอ้ปุณณ์ล้มลงนั่งก่อนจะไหว้หมอนตามคำบอกแต่โดยดี
มันก้มลงกราบพระสามครั้งแล้วล้มตัวนอนข้าง ๆ ผม ผมเหลือบมองคนข้าง ๆ ผ่านแสงสลัวของดวงจันทร์ ก็เห็นปุณณ์กำลังนอนก่ายหน้าผากอยู่ "เป็นไรวะ มีเรื่องไรรึเปล่า" ลองใครมานอนท่านี้เป็นอันมีเรื่องทุกรายสิน่า
"ไม่รู้ว่ะ" ปุณณ์ตอบทั้งที่มือยังคงก่ายหน้าผาก ก่อนที่เราจะเงียบงันในความมืด
"..."
"วันนี้กูเห็น..." หลังจากนอนเงียบอยู่พักหนึ่งจนผมเกือบหลับ อยู่ดี ๆ ปุณณ์ก็พูดคำนี้ขึ้นมา ทำเอาสะดุ้งโหยง ผมรีบกะพริบตาถี่ ๆ ไล่ความง่วง
"เห็นไรวะ เห็นหมำรึเปล่า" แน่นอนว่ามันปล่อยฝ่ามือพิฆาตลงกลางหัวผม
"เดี๋ยวกูท้าดมเลยไอ้ห่านี่...วันนี้กูเห็นมึงกอดกับยูริด้วย" ปุณณ์กระท่อนกระแท่นตอบเรื่องที่ผมทำจริงเมื่อเย็น อืม...ตาไวดีแฮะ แล้วผมควรตอบกลับไปว่าอะไรดี
"หึงรึไง" ตัดใจแซวไปอย่างนั้นทั้งที่รู้สึกเจ็บในใจอย่างประหลาด มันเป็นความรู้สึกเจ็บหนืด ๆ เหมือนเวลาเราพยายามทำเรื่องเศร้าให้เป็นเรื่องตลกอย่างไงอย่างงั้น
แว่วเสียงปุณณ์ถอนหายใจให้ผมฟัง "ทุเรศเนอะ" มันเงียบไปก่อนจะพูดต่อ "กูไม่มีสิทธิ์เลยแท้ ๆ"
ผมที่ฟังคำเหล่านั้นก็ได้แต่เงียบ ไม่อยากยอมรับเลยว่าวันนี้ที่เห็นปุณณ์อุ้มเอมไปก็รู้สึกปั่นป่วนในท้องไม่แพ้กัน
เราสองคนนอนฟังเสียงทะเลซัดชายหาดดังแผ่ว ๆ เช่นเดียวกับภายในจิตใจ ที่เหมือนมีกำปั้นใครยื่นเข้ามาทุบหัวใจให้มันเจ็บซ้ำ ๆ
"มึงรักเอมปะ" อยู่ดี ๆ ผมก็ถามคำนี้ขึ้นมา จะด้วยเหตุใดก็ไม่ทราบได้ ผมทอดสายตามองด้านข้างของปุณณ์ที่ส่งสีหน้าลำบากใจ
"กูยังไม่รู้เลยว่ารักคืออะไร แต่กูเป็นห่วงเขา แล้วก็เต็มใจที่จะคอยดูแล"
"มึงก็คงรักนั่นแหละ" คำตอบของปุณณ์ชัดเจน แต่สมองผมกลับว่างเปล่าจนต้องหลับตาในความมืด
"โน่..."
"..." แต่ถึงแม้ผมจะไม่ได้ขานรับ ปุณณ์ก็คงรู้ดีว่าฟังอยู่ เสียงทุ้มนั้นจึงพูดต่อ
"แต่กับมึง...ก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเอมเลยนะเว้ย"
พูดทำไมวะ
"พูดทำไมวะ" ผมถามออกไปพร้อมความรู้สึกจุกถึงคอหอย มีคำหลายคำยังคงอัดแน่นอยู่ข้างใน เรียกร้องให้ผมรีบบอก แต่สุดท้ายก็ต้องเก็บมันไม่ให้หลุดจากปากผมที่เฝ้าบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่าเราอย่าพูดอะไรที่ทำให้ปุณณ์ลำบากใจ
เราสองคนนิ่งเงียบ ก่อนปุณณ์จะตัดสินใจรวบตัวผมเข้าไปกอด ผมตอบรับอ้อมแขนนั้นด้วยอ้อมแขนของตนเองกลับ เพราะนี่คือสิ่งเดียวที่ยังเหลือ เอาไว้ย้ำว่ายังมีเราสองคนอยู่ข้าง ๆ กัน แม้ความสัมพันธ์จะกลับกลายเป็นอะไร แต่ทุกครั้งที่ได้กอดกันอย่างนี้ผมก็ยังรู้สึกอบอุ่นใจ
"โน่ กูขอโทษ" ปุณณ์กอดผมแน่นพลางกดจูบลงบนขมับ "กูอยากจะห้ามตัวเองให้ได้มากกว่านี้ แต่กู..."
เสียงนั้นหายไปพร้อมกับอ้อมแขนที่สั่นเทา จนผมต้องถอนตัวเองออกเพื่อยกศีรษะมองใบหน้าคมที่ถูกพาดผ่านโดยแสงจันทร์
เรามองกันอยู่นิ่ง ราวกับต้องการให้ดวงตาสองคู่นี้เป็นตัวแทนบอกทุกอย่าง "กูก็ทำไม่ได้เหมือนกัน"
เป็นผมเองที่พูดคำนั้นก่อนจะมอบริมฝีปากให้ปุณณ์อย่างแผ่วเบา
สำหรับผม ระหว่างเราไม่จำเป็นต้องมีคำจำกัดความใดเลยก็ได้
ผมแค่อยากให้เราอยู่ข้าง ๆ กันนาน ๆ
ผมต้องการแค่นั้นเอง
TBC.
Postscript : อย่าเพิ่งโกรธน้องปุณณ์น้าที่ตอบน้องโน่แบบนั้น (รีบดักเชียะ..) คนเขาคบกันมา (น้องปุณณ์ไปจีบเองด้วย) ก็ต้องมีความรักให้กันเป็นธรรมดา ไม่งั้นน้องปุณณ์คงไม่ทนน้องเอมขนาดนี้หรอกเนอะ... แต่กับน้องโน่มันก็... *เฮ้อ* (คนเขียนเหนื่อยแทน)
มาแบบมึน ๆ เพราะโหมงานหนักมาก (จนหมดแรง) เดี๋ยวกำลังจะออกไปส่งงานอาจารย์หนึ่งชิ้น แล้วจะกลับมาทำต่ออีกสาม (อ๊ากกกกกกก..) ไม่ตายให้รู้ไป (หึหึ)
ตอนที่แล้วแซวกันจังเรื่องพล็อตชนรักแห่งสยิวเนี่ย (อายนะนั่น แก้ได้แก้ให้แล้ว แต่นึกมุกอื่นไม่ออกจริง ๆ) เอาเป็นว่าสุดท้ายแล้วน้องยูริของเราก็ยังเป็นขวัญใจประชาชนเหมือนเดิมนะจ๊ะ (หรือเปล่าหนอ)
ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจจากทุกคนในเหตุการณ์ ctrl-c ctrl-v (ชื่อยาวดีแฮะ) เห็ดไม่โพรเทคนิยายเหมือนเดิมนะคะ (ไว้ใจเนอะ) ใครอยากเซฟไปอ่านเวลาว่าง ๆ หรืออยากให้เพื่อนอ่านจะได้ทำได้ เอาเป็นว่าใจดีขนาดนี้ก็อย่าใจร้ายกับเห็ดเลยเนอะ ๆๆๆ
ปล. FAQ ยังไม่ลืม แต่ขอเวลาอีกหน่อย 555555555 คำถามก็พิสดาร การบ้านก็เยอะ โอววว์.. (อีขี้แก้ตัว!)
ปปล. ช่วงนี้อาจลงช้า ขอความเห็นใจด้วยนะจ๊ะ งานเยอะจริง ๆ (ปกติถ้ามีเวลาเห็ดก็มาลงให้ไม่ขาดอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ!) พ้นช่วงอาทิตย์สองอาทิตย์นี้ไปคงดีขึ้นนะจ๊ะ
ขอตอบคอมเม้นจากตอนที่แล้วก่อนแล้วกัน ดองเยอะเกิ๊น
ถึงคุณ noo – PrAn
ขอบคุณมากค่า ^___^ รักษาสุขภาพเช่นกันเน้อ ช่วงนี้ฝนตกด้วย
ถึงคุณ lLucifer…
แก็งค์รวมเล่มมาอีกคน ขอดูก่อนนะจ๊ะ ท่าทางเรื่องนี้ย๊าวยาว
ถึงคุณ NBC*TNG
มาล้อเราเรื่องรักแห่งสยามอะ Y__Y อาย... สรุปว่าอ่านจบฉากแล้วมันเหมือนปะ? หรือยังเหมือนอยู่ Y___Y (อายอีกที)
ปล. เรื่องปุณณ์โดนจับคู่ มันโดนจริงค่ะ น้องโน่แค่ทะเล่อทะล่ามาในช่วงที่(โคตร)ถูกจังหวะพอดี หึหึ
ถึงคุณ Narcissus
อีกนานจ้ากว่าจะจบ อย่าเพิ่งด่วนสรุปซิ่ ๆๆ
ถึงคุณ ink!!♥hyuk
สงสัยช่วงนี้จะไม่สวย Y____Y เอาอะไรมาล่อตอนนี้ก็อัพบ่อยไม่ได้จริง ๆ งานเข้า Y___Y
ขอโทษนะคะ Y___Y
ถึงคุณ mo-na-me
เออ ถ้าไอ้โน่ตอบอย่างนั้นน้องยูริโดดลงทะเลฆ่าตัวตายแน่เลย 55555+
ถึงคุณ darksolitude
*ยื่นเก้าอี้ให้นั่ง* จะได้ลุ้นไม่เมื่อยนะ (อีกนาน) 5555555555
ถึงคุณ ήθθήα®
เอ่อะ... ไควะคือเจ๊เห็ดผู้ยิ่งใหญ่? (ไม่ใช่อีนี่แน่ ๆ แค่การบ้านยังไม่มีปัญญาทำให้เสร็จเลย)
ถึงคุณ สาวโรงงาน(โสดสนิท)
สมาคมคนโสด(สุด ๆ)เหมือนกันนี่เอง
แต่ถ้าเห็ดมีแบบน้องโน่น้องปุณณ์ เห็ดลงมือปล้ำเองไปนานละ ไม่รอแบบเด็กพวกนี้หรอก ฮ่า ๆๆๆ (แรงสุด!)
ถึงคุณ BlusSweetEinS
น้องโน่เขาก็ผู้ชายนะ! อวัยวะทุกส่วนยังทำงานปกติดี 555555
ถึงคุณ DemOnzz
เอ่อะ... ตอบไม่ถูกกันเลยทีเดียว ออกมาจากเงาบ่อย ๆ แหละจ้าดีแล้ว จะได้คุยกันเนอะ ชอบตอบคำถามมากกว่าถามคำถามงั้นเหรอ งั้นเอาไงดีอะ *เกาหัว* งั้นถามว่าเมื่อเช้ากินข้าวกับอะไร (ผัวะ... ไม่เกี่ยว!) เปลี่ยน ๆๆ มีสาระหน่อย งั้นถามว่าคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้แล้วกันเนอะ 555
มุกแป๊ก ๆ เห็ดก็รับได้จ้า (ทำเองออกจะบ่อย) เอามาเห๊อะ!
ปล. หวังว่าจะได้เห็นมาคอมเม้นให้อีกเน้อออ
ถึงคุณ Bow~boo
อ้าว ยังไง.. มีการปลื้มสาวด้วยกัน?
ถึงคุณ ~*~OrAnGe_jUiCe~*~
อย่าเพิ่งลงแดงเน้อ ช่วงนี้งานเยอะจิง ๆ ขอแว่บมาแว่บหายก่อนนะ Y___Y
ถึงคุณ jaeho123
หัวหินมีฉลามเหรอ? (555)
สองสาวยังกลับไม่ด๊ายยย gift voucher เป็นของเอมน๊า ๆๆ
ถึงคุณ ^o^NoNaE-GaNg *-* *-*
ล้อเราเรื่องรักแห่งสยามอีกคน 55555 (อาย ๆๆ)
ปล. รู้ได้ไงเนี่ยว่าคนแต่งสวย ท่าทางจะตาดี 5555
ถึงคุณ Ciin
ไม่จ้า ปุณณ์เค้าแบกไปทาเค้าเตอร์เพนให้เฉย ๆ
ถึงคุณ –Aun~Aunnn-TVXQ
ICT จะปิดจริงเหรอจ๊ะ? หวังว่าคงไม่ปิดเนอะ (ฟิกเราก็ไม่ได้ติดเรทซะหน่อย เฮ้อ) แต่ถ้าปิดยังไงเห็ดโพสไว้สองที่จ้ะ ไว้จะเอา url อีกที่นึงมาให้ละกันเนอะ
ปล. ถึงขนาดชาติไม่ต้องการเลยเหรอ T___T
ถึงคุณ **BoJaE~NuZZ**
ความฝันคุณนัทคืออะไรอะคะ?
ถึงคุณ เด็กเทพ(ผู้ไม่มีฤทธิ์)
ช่วงนี้อัพช้าหน่อยต้องขอโทษด้วยนะคะ งานเข้าจริง ๆ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ^___^
ถึงคุณ 5*(111+)
อึดมากจ้า รวดเดียว 29 ตอน *ตบมือลูกเสือ 3 ชุด*
ถึงคุณ ooเจ้าชายโรแนนติกoo
เรื่องไอซีทีตกลงเปนไงเนี่ย จะแบนไม่แบนหว่า แต่ไม่เป็นไรเนอะ ไว้จะเอาลิ้งค์ที่เห็ดลงไว้อีกทีมาแปะให้จ้า
นี่แอบล้อเราเรื่องรักแห่งสยามอีกคนป่าวเนี่ย (กรี๊ดดด อับอาย) ถามว่าจำได้ไหมจำได้สิจ๊ะ เห็ดจำคนอ่านได้ทุกคนนะ ^____^ ไม่ต้องน้อยใจล่า (คุณ ooเจ้าชายโรแนนติกoo ต้องมาล็อกอินก่อนคอมเม้นทุกครั้ง 555) เห็นมะ เห็ดเก่งจะตาย
ปล. ขอบคุณค่า เห็ดก็รักคนอ่านนะจ๊ะ
ถึงคุณ PP_PaNdA
เออ น้องยูริอาจจะเพิ่งดูรักแห่งสยามมา... อืมม เป็นไปได้ ๆๆ
ถึงคุณ akira_ked_sa
*ยื่นน้องโอมให้หอม* โอเคปะจ้ะ 5555
ตกลงนี่ชมหรือด่าน้องโน่เนี่ย 555555555
ถึงคุณ pee_babo
ใช่ ๆๆ ผู้ชายที่ให้เกียรติผู้หญิงเดี๋ยวนี้หายากมาก (เก็บกดเหมือนกันเลยมาลงกับฟิกตัวเอง ฮา...)
ถึงคุณ kidkiss
ยูริเขามีให้เจี๋ยนด้วยเหรอนั่น!?
ถึงคุณ ochibieiji
ขอบคุณค่า ^____^ ดีนะโน่ไม่ได้ตอบแบบนั้น (ฮา...) แต่ดึงมือกลับนี่เดาถูกแฮะ!
ถึงคุณ tsukaiba
วันเสาร์ตัดสินใจอยู่เนี่ยว่าจะปั่นงานทันรึเปล่า เดี๋ยวบอกอีกทีนะจ๊ะ ฮือ ๆๆ
ถึงคุณ ต้องการเลือดกรุ๊ปY!
ซาโตชิคือไค *เกาหัวแกรก* 5555555
ถึงคุณ จินจัง~*
(ไม่ต้องเรียกท่านเห็ดก็ได้จ้า) เอาเป็นว่าเข้าผับได้อย่างถูกกฎหมายมาแล้ว 3 ปี
ถึงคุณ dear7
NC ไม่มีกำหนดจะเขียนเลยจ้า ขอโทษเน้อ
ถึงคุณ My Love Is Vanilla
โอเค ตอนนี้กำลังทำท่าเกาตูดแบบพี่ตูนอยู่ 5555
ถึงคุณ แพร
น้องโน่แมนเนอะ ๆๆ เอาโน่ยูริแบบไม่วายจิงปะ 5555 (ยิ่งชอบอยู่)
ถึงคุณ ๛B€nz”—•
สงสัยเราจะเขียนไม่เคลียร์เนอะ ขอโทษจ้า
ส่วนเรื่องเอมข้อเท้าพลิกไม่ได้เป็นแผนนะ พลิกจริง ๆ (ปะวะ?) เอ๊ะ... เริ่มไม่แน่ใจตัวเอง
ถึงคุณ องค์หญิงปิศาจ
ยูริก็ยังเป็นคนน่ารักอยู่ดีจ้า ^___^
ถึงคุณ J_Psycho
อะ ถือว่าถูกกกกกกกกกกกกก 55555
ถึงคุณ May_Sweet
ของฝากลงไปอยู่ในท้องเห็ดหมดแล้วจ้า (ฮา ๆๆ)
ถึงคุณ rOckprincess
โอ๊ะ!? อย่าซุ่มอ่านแล้วจากไปเงียบ ๆ สิ เสียใจ Y___Y
ถึงคุณ []**koo**[]
เห็นเห็ดโหดขนาดนั้นเลยเหรอ!?
ไม่ทำหรอกจ้า Y____Y แต่ช่วงนี้อัพได้ช้าหน่อยจริง ๆ นะ งานเยอะมาก ๆๆๆ
ขอโทษด้วยนะจ๊ะ
ถึงคุณ นัทจิ
เอาแล้วไง... กอล์ฟเอิ้น... มันจะใครกดใครวะนั่น (ต่อยกันตายเลย)
ถึงคุณ สาวก Y
ขอบคุณค่า ^___^ ยินดีต้อนรับค่า ^____^
ถึงคุณ Ediot Chic
จ้า ได้จ้า เรื่องไหนก็บอกมาเน้อ
ถึงคุณ mo-na-me
นิยายตัวเองก็สู้ ๆ นะจ๊ะ ^___^ ไว้ว่างแล้วจะแวะไปอ่านเน้อ
ถึงคุณ แว่นแดงเลนส์ฟ้า
อ๋อ.. เห็ดยังวัยรุ่นค่ะ เลยเข้าใจวัยรุ่น (ฮา...)
ถึงคุณ ~รักคนอื่นไม่เป็น~
จะมาดันน้องปาล์มเป็นตัวประกอบดีเด่นกันเลยทีเดียว
ไว้จะช่วยดันนะจ๊ะ
ถึงคุณ สาวโรงงาน(บ้ามาก ใกล้ลงแดง)
เย็บเล่มกันเลยทีเดียว ขอบ้างสิ 555555555
ถึงคุณ พาว
แน่นอน! ถ้าส่งงานเสร็จเมื่อไหร่ลงไม่ยั้งแน่ 55555
ถึงคุณ KulDog
ถ้าอยากมีแฟนเป็นผู้ชายเพราะนิยายเห็ด เห็ดจะโดนแฟนคุณ KulDog มาแหกอกเอาไหมเนี่ย!
ถึงคุณ kizz
ดีใจจังค่า ได้คอมเม้นจากคุณ kizz ยาว ๆ ละ 555 (ปกติมาแต่คำว่า uuuuuuuuuuuuupppppppppppp จำได้ 5555)
ถึงคุณ Pang
น้องเอมพลิกจริงจ้า ไม่ได้ใช่สตั๊นแมน 5555
ปล. ใครจะเลิกกันแล้ว?
ถึงคุณ สาวโรงงาน
สงสัยเรื่องอะไรของน้องโอมจ้ะ?
ถึงคุณ siritas
เหมือนกันมากเลยเรื่องที่คุณ siritas อ่าน 5555 (Love Sick กับ บัลลังก์จอมนาง 5555) เวลาอ่านสงสัยต้องปรับอารมณ์กันน่าดู
น้องปุณณ์รักน้องเอมได้ไงยังเป็นปริศนาค่ะ แต่รักไปแล้วก็ไม่มีเหตุผลล่ะเนอะ จะดีเลวยังไงเขาก็รักของเขา เฮ้อ...
ถึงคุณ lFirstzii
อยากให้บทน้องโอมเยอะ ๆ เหรอ 5555+ เดี๋ยวจัด ๆๆ
ปล. เอาไปสร้างหนังคงไม่ผ่าน กบว. อะค่ะ (ไม่ได้ติดเรท แต่ หยาบซะ....)
ถึงคุณ Mr.natcy
ไม่ตั้งใจดองจ้า งานเยอะจริง ๆ ไม่โกรธเห็ดเนอะ
จบแล้วค่าตอบคอมเม้น สำหรับคอมเม้นให้กำลังใจทั้งหมดขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้ตอบเลย (คือให้ตอบหมดคงไม่ไหว กำลังใจล้นหลามจริง ๆ) เอาเป็นว่าเห็ดขอบคุณทุกคนเลยนะคะ แล้วก็รักคนอ่านทุกคนด้วยเนอะ ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ ^____^ เรื่องที่ผ่านมาแล้วให้แล้วไปเนอะ ๆๆๆ
เจอกันใหม่ตอนหน้า จะพยายามหาเวลามาค่า
ความคิดเห็น