โกดังรกร้าง'

ลำดับตอนที่ #55 : When I Say 'Hallelujah'...

แปลเพลงคาเฟ่ก็...แปะมันไว้อย่างนั้นล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า *ยิ้มโฉด*



เสียงปืนนัดสุดท้ายดังขึ้นก่อนที่ทุกสิ่งจะดับวูบลง
ทิ้งท้ายไว้แต่เพียงคำพูดอันเย็นชาท่ามกลางความเงียบงัน

...Hallelujah



คุณไม่อาจหนีมันได้
ทุกทางออกที่ตามหาสุดท้ายจะเป็นแค่ทางตัน
ความบ้าคลั่งกับใบหน้าที่เรียบเฉย
มันจะมาแทนความภาคภูมิใจกับภารกิจที่เสร็จสมบูรณ์
รอยยิ้มถูกบดขยี้ด้วยเสียงปืนพร้อมกับหัวใจที่ไม่เหลือซาก
บทสรุปคือหนึ่งชีวิตที่ถูกปลิดทิ้ง
โยนมันทิ้งไป
ไม่มีหลักฐานใดที่จะมัดตัวคุณ
แต่จงระวังเอาไว้ให้ดี
ตราบใดที่คุณยังหายใจนั่นคือการนับถอยหลังสู่ก้าวสุดท้ายของชีวิต
ที่ไม่อาจรู้ได้ว่าคุณจะหมดความหมายลงเมื่อไร

เจ้าหนู...

ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้ก็จงสนุกกับมันเสียเถอะ


ดื่มด่ำทุกรสชาติในวันนี้ให้พอ
ก่อนที่จะไม่มีซึ่งโอกาสใดหลงเหลือให้อีก


โดดเดี่ยวท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่ส่องประกายจ้า
ถนนที่ทอดยาวเต็มไปด้วยความอ้างว่างที่ช่างว่างเปล่า
มีเพียงเงาของคุณเท่านั้นที่อยู่เหนือสิ่งใด
อำนาจทุกอย่างอยู่ในมือคุณแล้วก็จงใช้มันซะ
แต่ชัยชนะที่ได้รับกลับเป็นความพ่ายแพ้ที่คอยจะกดคุณให้จมลง
แม้จะเก่งกาจแต่เพียงใดคุณก็ยังคงล้มเหลวอยู่ดี





ความรักไม่ใช่สิ่งต้องห้าม
แต่นั่นคือสิ่งของที่ไม่อาจเอื้อม
ชีวิตที่อุทิศให้กับความโหดร้าย
คนที่เลือดเย็นและไร้ซึ่งอารมณ์อย่างเรา
...
นั่นไม่ใช่สิ่งที่คู่ควร
เหตุผลของกฎที่ผูกมัดเราเอาไว้






เราอยู่ภายใต้นามของพระผู้เป็นเจ้า
นั่นไม่ใช่การดูหมิ่น...
ทุกชะตาที่คุณเป็นคนเกาะกุมได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
ปลิดลมหายใจเจ้าคนที่หมดความหมายนั่นทิ้งไปซะ
แล้วจงสรรเสริญพระเป็นเจ้าต่อ







พันธมิตรทั้งหลายในวันนี้จะกลายเป็นศัตรูตัวฉกาจในวันรุ่งขึ้น


แม้ในขณะที่เสียงปืนกำลังก้องสะท้อน
แผ่นกระดาษก็กำลังปลิวไหวไปตามสายลม
พร้อมกับเส้นตายของชีวิตที่กำลังหายไป


คุณไม่มีสิทธิ์เลือก...
เพราะพระเจ้าเป็นคนเลือกให้คุณ
..
.
.
.
ผ่านอำนาจที่แสนโหดร้ายนั่น...






นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเราไม่อาจใช้ชีวิตที่ธรรมดาได้