เรื่องสั้นเศร้า

ลำดับตอนที่ #5 : เทอยังรักเค้าอยุรึป่าวละ

เทอยังรักเค้าอยุรึป่าวละ

มีเพื่อนต่างเพศอยู่คู่หนึ่ง เป็นเพื่อนที่รักกันมากที่โรงเรียน

ฝ่ายชายจะเดินไปส่งฝ่ายหญิงที่บ้านอยู่เสมอทุกวัน เวลาผ่านไปจนทั้งสองอยู่มหาวิทยาลัย

ฝ่ายหญิงแอบไปชอบผู้ชายคนนึง และถามฝ่ายชายว่า "นี่ เธอว่าเค้าเหมาะกับเรามั้ย"

"เค้าก็หล่อดีนะ นิสัยดีด้วย" .... "หรอ อืม อยากให้เค้ามาอยู่ข้างๆเราจังเลยเนาะ"

ต่อมา หญิงสาวก็ได้เป็นแฟนกับผู้ชายคนนั้นจริงๆ

วันนึงหญิงสาวบอกกับเพื่อนสนิทของตนว่า "นี่ เธอไม่ต้องมาส่งเราทุกวันแล้วล่ะ ตอนนี้เค้าจะมาส่งเราแล้ว

เราไม่อยากให้เค้าเข้าใจผิด"   "อืม" ฝ่ายชายตอบรับ และไม่ไปส่งหญิงสาวอีกเลย

ต่อมา หยิงสาวทะเลาะกับแฟนของตน จึงมาปรึกษาเพื่อนชายว่า "เธอ เด๋วนี้เค้าไม่ค่อยสนใจเราเลยล่ะ"

เธอว่า "เราจะทำยังไงดีล่ะ"    "ก้อเธอยังรักเค้าอยู่หรือป่าวล่ะ" ฝ่ายชายถาม    "รักสิ รักมากด้วย"

"ถ้าอย่างนั้น ก็มอบความรักให้เค้าต่อไปสิ ก้อเธอรักเค้านี่นา"     "อืมมม" หญิงสาวทำตามคำแนะนำของฝ่ายชาย

หลังจากนั้น วันนึงระหว่างที่เพื่อนชายหนุ่มเดินกลับบ้าน เค้าเห็นหญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่ข้างทาง

"เธอเป็นอะไรน่ะ ให้เราช่วยมั้ย"  "เค้าไม่รักเราเลยล่ะ เขาเปลี่ยนไป เด๋วนี้เค้าไม่เคยมาส่งเราที่บ้านเลย"

"แล้วเราจะช่วยอะไรได้บ้างล่ะ"     "ช่วยอยู่กับเราสักพักได้ไหม" หญิงสาวร้องขอ ...ทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกันโดยไม่พูดอะไรเลย

ในที่สุดหญิงสาวก้เอ่ยขึ้น "เราควรจะทำยังไงดี"  "เธอยังรักเขาอยู่รึป่าวล่ะ" ฝ่ายชายถามเหมือนอย่างที่เคย

"รักสิ เรารักเค้ามากเลย"  "ถ้าอย่างนั้นก้รักเค้าต่อไปสิ"  "แต่เค้าไม่รักเราเลยนี่นา" หญิงสาวร้องไห้โฮ

"แต่เธอก้รักเขาไม่ใช่หรอ" และชายหนุ่มก้ส่งหญิงสาวที่บ้านอย่างที่เคยทำมาแต่ก่อน

"ถ้าเมื่อไหร่ที่เธออยากให้เรามาส่งเธอที่บ้าน อย่าลืมเรียกเรานะ"  "อืม" และหญิงสาวก้เดินขึ้นไป

ต่อมาวันหนึ่งชายหนุ่มได้รับโทรศัพท์จากหญิงสาว "เราไม่ไหวแล้ว ช่วยมารับเราที"

เสียงของหญิงสาวช่างอ่อนล้าและหมดกำลัง เธอกำลังร้องไห้อย่างฟูมฟายอยู่

ชายหนุ่มไปหาเธอและไปรับเธอมาส่งบ้าน เธอยังคงถามชายหนุ่มเหมือนที่เคยถาม

"เราจะทำอย่างไรต่อไปดี"  "เธอเลิกรักเค้าแล้วหรอ" "ป่าวเรายังรักเค้ามาก"

"งั้นก้เหมือนที่เราเคยพูดไว้ รักเขาต่อไป เพราะมันไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะรักเธอไหม แต่ถ้าเธอยังรักเขา เธอก้คง

ทำได้แค่รักเขาให้มากขึ้น ให้เขารู้ว่าเธอรักเขา"

 วันที่เธอเรียนจบ เพื่อนชายหนุ่มของเธอมาแสดงความยินดีกับเธอ เธอแปลกใจมาก

ที่เพื่อนชายหนุ่มของเธอยังเรียนไม่จบ เธอถามว่าทำไม

ชายหนุ่มตอบว่า "เขาขี้เกียจไปหน่อย" ทำให้เขาต้องเรียนซ้ำวิชานึง จึงยังเรียนไม่จบ

หญิงสาวแปลกใจเพราะตลอดมา ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนขยัน

 ต่อมาหญิงสาวได้แต่งงานกับแฟนของหญิงสาว เนื่องด้วยที่แฟนของหญิงสาวเห็นแก่ความรักของเธอ

ที่มีให้มากมาย หยฺงสาวได้ชวนเพื่อนของตนมาร่วมงานแต่ง  "เราไม่ว่างจิงๆ เราติดธุระน่ะ ขอโทดนะ"

หญิงสาวโกรธและเสียใจที่ชายหนุ่มไม่มางานแต่งจึงวางหูใส่

แต่หญิงสาวก็ต้องประหลาดใจ ชายหนุ่มได้มาก่อนที่งานแต่งจะจบ "ยินดีด้วยนะ เรามาแล้วนะ"

หญิงสาวดีใจมากที่เพื่อนของเธอมา

ถึงจะเพียงช่วงเวลาสั้นๆ

  ต่อมาหญิงสาวก้มีความสุขกับชีวิตแต่งงาน จนไม่ได้ติดต่อกับชายหนุ่ม

วันหนึ่งหญิงสาวได้ทะเลาะกับสามีของตน หญิงสาวไม่รู้ว่าจะไปปรึกษาใครจึงนึกถึงชายหนุ่มขึ้นมา

แต่แม้ว่าหญิงสาวจะโทรไปเท่าไหร่ ก้ไม่สามารถติอต่อกับชายหนุ่มคนนั้นได้เลย

เขาจึงโทรหาเพื่อนของชายหนุ่มคนนั้น เพื่อนของชายหนุ่มเล่าว่าชายหนุ่มเป้นโรคร้าย

เขาไม่สามารถไปไหนได้ ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลร่วมหลายเดือน

หญิงสาวตกใจมากถามว่าเป็นอะไร เพื่อนชายหนุ่มบอกว่า

  อาการกำเริบเพราะวันที่ชายหนุ่มต้องมาผ่าตัด ชายหนุ่มดันหายตัวไป

และเพื่อนชายยังบอกอีกว่า "เป็นนิสัยเสียของมันน่ะ มันชอบหายตัวไปไหนก้ไม่รู้

ในช่วงเวลาสำคัญๆ คราวที่แล้วสอบไล่ ก็หายตัวไปจากห้องสอบ"

 หญิงสาวตกใจมาก เลยขอที่อยู่ของโรงพยาบาลที่ชายหนุ่มรักษาตัวอยู่

  เมื่อหญิงสาวเปิดประตูเข้าไป ก็ต้องตกใจ ชายหนุ่มที่เคยดูแข็งแรง กลับซูบผอมไม่มีแรง

เมื่อชายหนุ่มเห็นเธอก็ดีใจ ทักทายเป็นการใหญ่  "เป็นยังไงมั่ง ไม่เจอกันตั้งนาน"

หญิงสาวนิ่งเงียบ  สักพักน้ำตาก็ซึมออกมา

"อ้าว ร้องไห้ทำไมล่ะ เธอหน่ะ ไปทะเลาะกับแฟนมาอีกแล้วหรอ จะให้เราช่วยอะไรไหม

แต่เราก็คงจะแนะนำเหมือนเดิมนะ" 

หญิงสาวเอ่ยปากถามชายหนุ่มว่า "วันที่เธอมารับเราเป็นวันสอบไล่ใช่มั้ย"

ชายหนุ่มทำหน้าตกใจและไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้น กลับนิ่งเงียบไป

หญิงสาวจึงพูดต่อ "และวันที่เธอต้องผ่าตัดใหญ่ เธอกลับมางานแต่งงานของฉันใช่ไหม"

ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไรอีกแล้ว

หญิงสาวเข้าไปกอดชายหนุ่มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น

"ตลอดเวลาเรารักแต่คนอื่น มองแต่คนอื่น เรากลับไม่รู้เลยว่าเธอรักเรามากแค่ไหน"

 เราเสียใจจิงๆที่ไม่ได้รักเธอมากกว่านี้ 

ชายหนุ่มยิ้มและบอกกับหญิงสาวด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า

"เราบอกแล้วไง ถ้าเรารักใครสักคน เราก็ต้องรักเขาให้มากๆ ไม่สำคัญหรอกว่า เขาจะรักเราหรือไม่มันสำคัญแค่เพียงว่าเรายังรักเธออยู่รึปล่าว แค่เราช่วยเธอได้มันก้เป้นความสุขของเราแล้วล่ะ”

หญิงสาวรู้สึกเสียใจมาก นั่งร้องไห้โฮ อยู่ที่ตักของชายหนุ่ม

ชายหนุ่มจึงพูดขึ้นว่า

 "ถ้าเราหายเมื่อไหร่ เราจะไปส่งเธอที่บ้านอีกนะ"