เรื่องสั้นเศร้า

ลำดับตอนที่ #22 : บนบ่าของคุณมีแมลงปอรึป่าว?

บนบ่าของคุณมีแมลงปอรึป่าว?

มีเมืองเล็กๆที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง
มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมาก
ทุกวันพวกเขาจะพากันไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด
และไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาดตอนโพล้เพล้
ทุกคนที่เคยพบเจอพวกเขา
จะมองด้วยสายตาอิจฉา ในความรักของคนคู่นี้เสมอ   แต่แล้ววันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอนอนเงียบๆ อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นขึ้นมา
ตอนกลางวัน ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง
ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ ทั้งๆที่เธอไม่เคยตอบสนองแต่อย่างใดเลย
ตกกลางคืน ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง
เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง จนไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว   ผ่านไป 1 เดือน
หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม
ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวลงทุกวัน
แต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอ ไม่เคยหยุด   แต่แล้ววันหนึ่ง
พระผู้เป็นเจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่ม
และตกลงที่จะประทานพรให้แก่เขา
พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชายหนุ่มว่า
"เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ ด้วยชีวิตของเจ้าไหม"
ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า "ผมยอมครับ"
พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า "งั้นดี ข้าจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา
แต่ต้องแลกกับการที่เจ้าต้องกลายเป็นแมลงปอเป็นเวลา 3 ปี
เจ้าตกลงจะยอมไหม"
ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม "ผมยอมครับ"   ฟ้าสางแล้ว
ชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอสวยงามตัวหนึ่ง
เขาบอกลาพระผู้เป็นเจ้า
แล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาล
หญิงสาวฟื้นขึ้นมาแล้วจริงๆ มีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้างๆเธอ
คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่ง
แต่ช่างเสียดายที่เขาไม่สามารถที่จะได้ยิน   หลายวันผ่านไป หญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว
แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย เธอออกตระเวนหาข่าวคราวของชายหนุ่ม
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน
หญิงสาวยังไม่ละความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ   ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของแมลงปอ
ได้แต่บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง
ทว่าเขาไม่สามารถส่งเสียง ไม่สามารถโอบกอดเธอ
เขาทำได้แค่เพียง...เฝ้ามองดูหญิงสาวไม่ให้คลาดสายตาเท่านั้น   ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว
ลมฤดูใบไม่ร่วงพัดใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้นไม่ใหญ่
เจ้าแมลงปอจำต้องจากที่นี่ไปแล้ว
นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว
เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาว
อยากใช้ปากเล็กๆ จูบที่หน้าผาก
แต่อย่างไรก็ดี
ร่างเล็กบอบบางในคราบของแมลงปอ
ก็ไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากหญิงสาวได้   แค่พริบตา ฤดูใบไม่ผลิก็มาเยือน
เจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาหาคนรักของเขา เพื่อที่จะพบว่า
ร่างอันคุ้นตานนั้น
บัดนี้ได้ยืนเคียงคู่อยู่กับชายรูปร่างสันทัดคนหนึ่ง
ภาพๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศเลยทีเดียว   ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บสาหัส
ทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารักและใจดีคนนั้น
และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่
ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น
แน่นอน พวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาว
ที่สดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก
เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก   หลังจากนั้นไม่กี่วัน
แมลงปอก็เห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้น พาคนรักของตนไปชายทะเล
เพื่อดูพระอาทิตย์ขึ้น
พลบค่ำก็อยู่ที่ชายหาด
เพื่อดูพระอาทิตย์ตก
แต่สำหรับเขาแล้ว
นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย   หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก
เจ้าแมลงปอบินต่ำลงๆ ทุกวัน ด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด
เขาไม่มีเรี่ยวแรงพอ ที่จะบินเข้าใกล้หญิงอันเป็นที่รัก
ท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่
เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่
ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก   ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3
เจ้าแมลงปอไม่ได้ไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้ว
บ่าของเธอบัดนี้ ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่ม
ใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบาๆ จากเขาผู้นั้น
ดูท่าทางแล้ว
ไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาไปคิดถึงแมลงปอที่เจ็บปวดตัวหนึ่ง
และยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตที่ผ่านไป   วันครบรอบปีที่ 3
ที่พระผู้เป็นเจ้ากำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้ว
คนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่ม
ได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั่นเอง
เจ้าแมลงปอค่อยๆ บินเข้าไปในโบสถ์
และไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้า
เขาได้ยินเสียงคนรักที่ดังมาจากข้างล่าง
ตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้า
ว่า "ฉันยอมรับ"
เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขา
ตามด้วย...จุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่   เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา
พระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า "เจ้ารู้สึกเสียใจไหม"
เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า "เปล่า"
พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า
"งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว"
เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้าๆ
ก่อนตอบว่า
"ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ"   บางบุพเพ...ถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป
บางบุพเพ...ตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด
รักคนคนหนึ่ง...ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ
แต่เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่ง...เราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี
...บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม???...  

ใกล้วันวาเลนไทน์คร้าบบบบบ เอามาฝากคับ มันซึ้งสุดๆๆๆ
พี่แมงคร้าบบบบบ ยู้ฮูๆๆๆ มาอ่านกระทู้นี้หน่อยคร้าบบบบบ ;D

บางที.. อาจไม่จำเป็น..เสมอไป
ที่ความรัก..จะต้องจบลง
ด้วยการ..ได้เป็น..คนรัก

*
*
*