คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : รอยรัก...แรงแค้น Love lodged strong force : เลวมากไปไหม+รักแท้ต้องแบบนี้
เปิเพลforever
ยูฮยอนอุ้มอฮยอนมาที่ห้อพยาบาล
“ไม่มีรูน่ะันทำแผลให้นะ”เ่รีบไปหยิบล่อยามาอฮยอนนิ่เียบไม่พูอะไร
“เธอไม่อยารู้หรอว่าผู้หินนั้นเป็นใร”อฮยอน้อนเา
“อยารู้สิอยารู้ะแย่แ่ันไม่อยาถาม”ยูฮยอนับมืออฮยอน
“เธอเื่อันนะันรัเธอนเียว”อฮยอนมอหน้าเา
“ันเื่อนายมามาแล้ว็เ็บมามา...แ่รั้นี้ันะเื่อนายเป็นรั้สุท้ายถ้านายทำันเ็บอีันะไม่ลับมาให้นายเห็นหน้าเลย”ยูฮยอนยิ้มออมาเาเห็นัียอ
“อรอันอยู่นี่นะอย่าไปไหน”ยูฮยอนรีบวิ่ลไป
“ียอ!”ียอหันมาหาเาสี้วยสีหน้าที่เรียบเย
“เสร็แล้วหรอั้นเราไปสมัรันเถอะ”ียอูมือยูฮยอนไป
“ียอ..อโทษนะที่้อทำร้ายเธอแ่ันไม่ไ้รัเธอแล้วไม่สิันไม่เยรัเธอเลย่าหา”ียอทำสีหน้าบูเหมือนนำลัะร้อไห้
“ไหนนายบอว่านายรอันไผู้หิหน้าม้าน่ารัเหมือนุ๊าไ”
“ันไม่ไ้หลอเธอียอ” ยูฮยอนหยิบระเป๋าสาัวเอึ้นมาเายื่นให้ียอ เธอเปิมันูในนั้นมีรูปเ็ผู้หินมีหน้าม้าน่าาน่ารัมา
“ผู้หินนั้นเป็นใรันไม่้อบอนะ...ันรัอฮยอนมาั้นานแล้วเมื่อ่อนเธอไว้ผมยาวสวยมาเธอเป็นรัแรและรัสุท้ายอัน”ยูฮยอน้มหน้า ียอเอามือับผมอัวเอผมเธอยาวมาเธอยิ้มพร้อมน้ำาที่ไหลออมา
“ันเ้าใผิไปเอใ่ไหมน่าสมเพศริๆเลย”ียอโยนระเป๋าสา์ยูฮยอนทิ้เธอวิ่หนีไปเธอวิ่ไปเรื่อยๆ
“ทำไม..ทำไมนายไม่ามมานะ....”
อฮยอนไ้ยินเรื่อทั้หม
“อแเป็นยัไบ้า”เสสิ้ามาูาเธอ อฮยอนโผเ้าอเสสิ้า
“สิ..ผู้หินนั้น...”อฮยอนร้อไห้ออมา
“ไม่เป็นไรนะอันะไม่ยอมให้มันมาทำอะไรแหรอลอเ้ามาสิันะัารให้น่วมเลยยัมีพี่มิน็อพี่ันอีนะ”
“แม่ยูไม่อบัน”อฮยอนผละออมา
“โถ่ออแบบนี้มันประทับใันไ้น่า...”ยูฮยอนเินเ้ามา
“เ้าัวมาแล้วุยันเอแล้วันันไป่อนนะ”เสสิ้าเินออไป อฮยอนเ้าไปอยูฮยอน
“ันไ้ยินหมแล้วนะ...”ยูฮยอนลูบหัวเธอ
“อย่าพึุ่ยเรื่อนี้ันเลยนะ”
“เราลับบ้านันเถอะ่อยมาสมัรวันอื่น็ไ้”อฮยอนเอ่ย
ที่อนโเสสิ้า
“อนนี้เธออยู่ที่นี่ีว่าบ้านเธอไม่มีใรแล้ว”ยูฮยอนส่อฮยอนหน้าห้อเสสิ้า
“อืม..ยู...เธอับียอไม่ไ้มีอะไรใ่ไหมนายแน่ในะว่าะลับบ้าน”
“เออะไร็้อเอันเื่อว่าแม่้อรับเธอไ้”ยูฮยอนโบมือให้อฮยอนแล้วลับบ้านไป
ที่ห้าสรรพสิน้า
ียอเินมาเรื่อยเปื่อยเธอหยุที่ร้าน spao มีโพสเอร์อฮยอนอันให่ๆอยู่ เธอเห็นผู้ายนหนึ่มออฮยอนอย่าลั่
“ุะอบเธอหรอ”ียอเ้าไปถาม
“รับผมเยเอเธออนไปุนอนน่ะเธอเป็นันเอมาแถมยัน่ารั้วย” ียอนึอะไรึ้นไ้
“ุอบเธอั้นสิ”
“ั้นมั้รับ”เายิ้มๆ ียอยิ้มอย่าร้ายามา
“ัน่วยใหุ้ไ้พบเธอเอาไหมล่ะ”
“ุทำไ้หรอ”ียอยิ้มเธอระิบเา
“ะ..ะีหรอ”
“ไม่เอา็ามใทิ้โอาสีๆไม่รู้้วยนะ”
“็ไ้ๆไว้ิ่อผมมาแล้วัน”
“าราัๆ2นมาอยู่้วยันะเิอะไรึ้นนะหึหึ”
ที่บ้านยูฮยอน
“ี้มาิน้าวสิวันนี้ียอเ้าลับึนะไม่้อรอ” ยูฮยอนแปลใ
“พี่ันทำไมแม่ไมุ่ล่ะหรือ่าียอไม่ไ้ฟ้อ”ยูฮยอนระิบันนี่
“ไม่รู้สิน่าแปลยัยนี่ร้ายะายทำไมไม่ฟ้อนะ”
“ไม่ฟ้อสิน่าลัวฟ้ิออย่าน้อย็แม่เราแ่เธอะไปทำะไรพวเรายัไม่รู้เลย”
“เรื่ออเธอสิ่อเรื่อเออ่ะ”ันนี่ิน้าวเสร็็ลุไปทันที
“อะไรอเานะ”ยูฮยอนะลุไปบ้า
“ี้เี๋ยว่อน..วันนี้ไป่อเรื่ออะไรมา”
“ว่าแล้ววว”
“ไม่้อมาว่าแล้วนั่ลุเ่า”ยูฮยอนุเ่าล
“พูมาว่าผมใะไม่ทำอีแล้ว”
“ผมะไม่ทำอีแล้วรับ”แล้ว็ทำเรื่อหมายอีฟไว้้าหลั
“่อนเรื่ออีฟไว้ใ่ไหมมาให้ีเลย”ยูฮยอนรีบวิ่หนีึ้นห้อ
“ว่าแล้วว่าียอ้อไปฟ้อแม่โอย......”
ที่มหาวิทยาลัย
อฮยอนมออาหารที่โรอาหาร
“ินอะไรีอ่ะ”อฮยอนถามแฮ
“มันหวานไ”อฮยอน้อน
“มีอะไรที่ใ้สมอว่านี้ไหม”แฮเียบทันที
“ินุปผัทอีว่า”อฮยอนัใส่ถ้วย
“อโปรี้นี่”ันนี่หัวเราะ
“พี่็ว่าอไม่เยอบินฟัทอฮ่าๆ”อมินแวไม่หยุ
“แ่ัไปเผื่อเาะมาเ้าเยๆ”อฮยอนทำปาบูแล้วเินเอาอไปวาที่โ๊ะ ันนี่สะิเธอ
“อูนั่นสิ”อฮยอนมอไปามที่ันนี่ี้
“ียอ...ทำไมผมเธอเป็นแบบนั้นน่ะ”เธอเห็นียอไม่มีผมหน้าม้า
“ียอเธอัใายูฮยอนแล้วหรอ”เพื่อนน.รนหนึ่แว
“ันไม่ยอมแพ้่ายๆหรอแ่ไม่อยา้ำับใร”
“แ่มีหน้าม้าเนี่ยนะ..เื่อเาเลย”แฮทำหน้าบู
“เอาน่านเรียร้อวามสนใอย่าไปิมาเลย”เสสิ้า้อนียอ
“พูันเ้าไปะไ้รู้หัวเราะที่หลัมันัว่าอยู่แล้ว”
ื้ ื้ เสีย้อวามเ้ามาที่มือถืออฮยอน
“ออมาพบที่หน้ามหาลัยหน่อยสิ”
“ใรนะ”อฮยอนเินออไปหน้ามหาลัย
“ไม่เห็นมีใรเลยโนหลอแล้วเรา”อฮยอนะเินลับเ้าไปในมหาลัย แล้ว็มีมือหนึ่มาแะหลัเธอ
“อ้าย!!!!”
“โอย...เสียเธอมันน่าลัวริๆ”เธอลืมาึ้นเธอีเาทันที
“นบ้าเล่นอะไร็ไม่รู้”ยูฮยอนนั่นเอ
“มีอะไรหรอ”
“ันะวนเธอไปเที่ยว”
“ไปไหน”ยูฮยอน้อนเธอ
“้อรู้ทุเรื่อเลยหรอ”
“ใ่” -3-
“ไปุนอนเราไปเ็บอแล้วเอันที่สถานีรถไปนะ”
“ทำไม้อรีบนานี้้วยล่ะ”
“เถอะน่าันรู้สึว่าะมีเรื่อร้ายๆเิึ้นับเรา2นไปเถอะ”
“อะไรเนี่ยแล้วัน้อทำามวามรู้สึอนายหรอถ้านายรู้สึว่าบนไฟะไหม้ันไม่้อย้ายออาบ้านรึไ”
“-3- เอาเถอะน่าหรือว่าไม่อยาไป”
“ไม่อยาน่ะสิ”อฮยอน้อน
“เอาน่าไปเถอะนะๆๆ”
“็ไ้ๆเออรู้ยัียอเปลี่ยนทรผมแล้วนะ”
“แล้วไเรื่อแ่นี้เอ”
“ไม่ใ่เธอ...เธอไม่มีหน้าม้าแล้ว”ยูฮยอนนิ่ไปทันที
“นี่เราะไปเที่ยวันนะมาพูเรื่อนี้ทำไมยัยเโรโระ”
“เี๋ยวนี้พูบบนี้ับันแล้วหรอ”
“ทำไมเมื่อ่อนัน็พูยัยเโรโระๆๆ”
“ไอ้หมาป่าไปเลยรีบไม่ใ่หรอเี๋ยวันเปลี่ยนใไม่รู้้้วยนะ”
“รับ...”ยูฮยอนรีบวิ่ไป ทำให้อฮยอนหัวเราะออมา
“ิอะไรอเา็ไม่รู้”
ียอเห็นเหุาร์ทั้หมเธอำมือแน่น
“ไม่ว่าะเป็นเรื่อีไ์เนอร์ ยูฮยอนหรืออะไรทั้นั้นันะไม่มีวันยอมแพ้เธออฮยอนเธอะ้อแพ้ันในทุๆเรื่อ”
ียอโทรหาใรบาน เธอำมือนแน่น
“เธอไ้เอีแน่อฮยอน”
นามารร้้ายอเราเลวไหใTT TTเอาใ่วยหนูอับยูนะ๊ะใล้ะบแล้วไม่รู้ว่าผีน้อยอัพเร็วไปไหมทำให้อมเม้นน้อยะพยายามอัพ้าๆนะะ
ความคิดเห็น