คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : รอยรัก...แรงแค้น Love lodged strong force : สำนึกได้ต้องแลกกับการเสียสละ
เปิเพล star star star
อฮยอนปืนึ้นมาบนาาเป็นหลัามีหน้า่ามันสูาพื้นมามาริๆเธอนั่ในหน้า่า่ห้อยลมา
“อระวัๆหน่อยนะมันสูมา”แฮะโน
ยูฮยอนนั่เล่นพีเอสพีอยู่เาพยายามไม่สนใอฮยอน
อฮยอนับไม์ึ้นมานรีเริ่มเล่นเธออารม์อเธอเป็นไปามเพล
“เพลนี้อแ่เอ้วยนะ”เสสิ้าระิบันนี่
“เธอเ่หลายอย่าเลยนะร้อเพลเล่นละรแล้วยัเป็นีไ์เนอร์อี”ันนี่มออฮยอนอย่าื่นมแล้วหันไปมอยูฮยอนที่ทำเป็นไม่สนใ
อฮยอนนึถึถาพแม่และพ่ออเธอที่อยู่ในอเลือเยอที่ถูรถนและแทยอนที่ระโลมาาั้น2อบ้าน เธอับไม์ึ้นมา
“(หนึ่ สอ สาม / อีั หนึ่ สอ สาม / ันะบ้าแล้ว วาวเอ๋ย)ะี่รั้ที่้อมอเธอ ็ไม่เยไ้เห็นเธอ็วาทั้สอมันเอ่อล้น้วยน้ำานั้น มัน็เพราะเธอเหนือหมายที่าอยู่็ือหน้าันที่ร้อไห้ถึันอัวเออย่าร้อไห้อี มัน็ยัร้ออีะทำไี (ไม่รู้ ทำไี ทำไี)ที่ันเป็นี้ (ไม่รู้ ทำไมะบ้าอย่านี้)มัน็เพราะเธอ (มันเพราะเธอริๆ)ันไม่สามารถทำอะไรไ้อีเลย ็ันาว าว าว รัเธอั่าวเ็มฟ้าันมา็เพื่อ้นหาเธอผู้อยู่ห่าไลที่เป็น Shining starาว าว าว ที่ันทำมันล้วนไร้ผลแสออมาไม่ไ้เลย น่าผิหวัริๆ แล้วอนนี้ ันวรทำยัไ่อไปะนับ หนึ่ สอ สาม ี่รั้็ยัมอไม่เห็นเธอเลยวามทรำที่อัแน่นอยู่ในใมันทำันิถึเธออีแล้วพูับใรไม่ไ้ ไ้แ่พูับัวเออยู่นเียวอเธอไ้โปรลับมา และันะลับไปอยู่้าเธออร้อล่ะนะำภาวนาันสู่ฟ้าไลให้แรใันทีให้รู้ทีว่านนั้นอยู่แห่ใ ไ้โปรมันบแล้วเหรอ บแล้วั้นเหรอ อบันทีอย่าเอาแ่หัวเราะสิอแ่อีัรั้ให้ันไ้โบยบินไปอยู่เีย้าเธอผู้เป็นที่รัอันทีาว าว าว ที่ันทำมันล้วนไร้ผลแสออมาไม่ไ้เลย น่าผิหวัริๆ แล้วอนนี้ ันวรทำยัไ่อไป”
อฮยอนน้ำาไหลออมา
“สุยอเลยเล่นไ้น่าทึ่มา”ันนี่บอเสสิ้าส่ายหน้า
“ันว่ามันมาาวามรู้สึริๆออฮยอนมาว่า”เสสิ้าบอ“เอาล่ะถ่ายบแล้วอไปเปลี่ยนเสื้อไ้แล้วล่ะ”แฮบอเาไม่ไ้สนใอฮยอนเาไปเ็บอ
ยูฮยอนมอึ้นไปหาอฮยอนเาเป็นน้ำาออฮยอนริๆหน้าเธอแมาเธอมอลมา้านล่ายูฮยอนนึถึภาพผู้หินหนึ่ที่ยื่นอยู่บนั้น2อบ้านแล้วลมาม้วยอ เลือเาีรบวิ่ไปทันทีเารู้ว่าอฮยอนิอะไรอยู่
“แทยอนพี่ะไปอยู่ับเธอแล้วนะ”อฮยอนาอเธอเลยอเวทีมานินึเธอำลัะทิ้ัวลไป ยูฮยอนวิ่มาว้าัวเธอเอาไว้
“โอย....นายทำบ้าิอะไรน่ะ”
“ันสิั้ถามว่าเธอทำบ้าอะไริว่าทำแบบนี้มันแ้ปัหาไ้หรอ”
“ันะทำอะไรมัน็เรื่ออันนายไม่เี่ยว”
“ัน็ไม่อยายุ่หรอถ้าเธอไม่ใ่นที่ันรั”อฮยอนมอหน้า่ยูฮยอน เาลุึ้นแล้วเินลไป
“วามรัอนายเป็นเรื่อริหรอันไม่อยาเ็บอีแล้ว”
อฮยอนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเธอเินออมาับเสสิ้าและแฮ
“แะินอะไรไหมันะไปื้อให้”เสสิ้าถามแ่เหมือนว่าสายาออฮยอนำลัมออะไรบาอย่าเสสิ้าึมอามเป็นยฮันยอับยูริ
“ือ...พี่ฮันเาลาออวันนี้ะทำเรื่อย้ายไปเรียนอัฤษน่ะ”อฮยอนำมือแน่น
“ทำอะไรไว้็้อใ้สิะมาหนีหน้า้านๆแบบนี้ไ้ยัไ”อฮยอนวิ่ไปึ้นรถ
“อ....”เสสิ้าพอะเาออว่าอฮยอนะทำอะไรเสสิ้าะวิ่ามไปแ่แฮรั้ไว้่อน
“เธอะไปไหน”
“ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ไ้หรอ็อ...บาทีถึเวลาที่ะ้อเสียสละแล้วล่ะ....อโทษนะ็อ”เสสิ้าปล่อยมือาแฮ
“ทำไมันรู้สึว่าะไม่ไ้เอหน้าเธออีนะ”แฮมือสั่น
อฮยอนับรถออมา้วยวามรวเร็วเธอเหยียบันเร่นมิเธอนึถึภาพพ่อับแม่เธอเธอำพวมาลัยแน่น
“พี่ฮันระวั!!!!”ยูริะโนเสียั
“ปึ่!!!!”อฮยอนยิ้มอย่าพอใแ่ยิ้มนั้น็้อหุบลไปเมื่อเธอพบับ......
“สิ!!!!!”เธอลมาารถเสสิ้าไม่ไ้สิเธอทำอะไรไม่ถู
แฮวิ่เ้ามาูเสสิ้า
“อเธอทำอะไรน่ะ”ฮันยอมอหน้าอฮยอนทุนถอยหลัออมา อฮยอนเอามือุมหัวัวเอเธอทำอะไรไม่ถู
ยูฮยอนทีู่อยู่ฝั่ร้ามเารีบวิ่มาเาว้าัวอฮยอนวิ่ไปเาับเธอใส่รถเธอยัำภาพอเสสิ้าอยู่
“เห็นรึยัล่ะว่าเธอทำอะไรลไป”ยูฮยอนับรถมาที่บ้านหลัหนึ่อฮยอนนั่นิ่เธอยัิ้ำไป้ำมาเธอ้อฝันไปแน่ๆ
ยูฮยอนพยุอฮยอนลมาารถเาพาเธอไปนั่บนโฟาเาไปเอาผ้ามาเ็หน้าให้เ้ธอเพราะอนนี้หน้าเธออย่าับนพึ่ออำลัมา2ม.
“นายทำับันแบบนี้้อารอะไรนายมาทำีับันแล้ว็ะทิ้แบบที่ทำับแทใ่ไหม”เธอพู้วยเสียที่อ่อนแร
“เธอเป็นไ้รึเปล่าน่ะ...อโทษนะ”ยูฮยอนเอามือแะหน้าผาอฮยอน
“มีไ้้วยนี่แย่แล้ว”เาวิ่ไปเอายามา
“ินแล้วะไ้นอนพั”ยูฮยอนับอฮยอนนอนลเธอไม่มีแระเถียเาแล้ว
อฮยอนื่นึ้นมาเธออยู่บนเียห่มผ้าอยู่มีผ้าแปะอยู่
“โอย...”เธอลุมาาเียแล้วเินออไป
“นั่สิันทำับ้าวไว้ให้”อฮยอนนั่ลเธอสะุ้
“นาย...นายทำเอหรอ”อฮยอนมออาหารแบบมันือสิ่สปร
“มันไม่แย่นานั้นหรอน่า”
“ันำไ้ว่ารั้สุท้ายที่ันินัน้อายมันออแล้วล้าปาหลายสิบที” ทุนโปรสัเนี่ือสีหน้าอยูฮยอน --*****
“ินๆไปเหอะ”อฮยอนสูหายใลึๆแล้วินมันเ้าไปยูฮยอน้อหน้าเธอ
“เอ่อือ....”
“เป็นไอ่า...”ยูฮยอน้อแบบรอำอบ
“พอินไ้”ยูฮยอนถอนหายใ
“นายไม่้อิมาไปหรอัน็ทำอาหารแย่พอๆับนายนั่นแหละ”อฮยอน้มหน้าล
“เป็นอะไรน่ะ...”
“แทยอนน่ะทำอาหารอร่อยมาเลยแหละันอยาให้เธอทำให้ันินแ่มันเป็นไปไม่ไ้อีแล้ว”
“ันอโทษ...”
“ัีนไม่ยโทษให้นาย”อฮยอนพูเสียแ็เธอลุึ้นยืน
“อ.....”เธอมอเา้วยหาา
“ถ้านายทำให้ันมั่นใไ้ว่านายสามารถรันๆหนึ่ไ้ริๆแล้วะรัเาลอไปไม่ทำเ้หมือนเาเป็นอเล่นัน็ะลืมเรื่อทั้หมามที่นายอ”อฮยอนเินเ้า้ห้อไป
ยูฮยอนยิ้ม
“ในที่สุเธอ็ให้โอาสัน”
อฮยอนเ้ามาในห้อเธอหันหลัพิประู
“ัน็่วยนายไ้แ่นี้แหละนะ...ันรู้แล้วว่าวามแ้นมันไม่ไ้ทำให้อะไรีึ้นมาเลยแม้แ่น้อยแ่ันยัไม่มั่นใว่านายรัันริๆรึเปล่าและันไม่สามารถรับนที่ทำให้น้อสาวับพี่ายที่ันรัที่สุายไปหรอ....ถึันะเยรันายมาแ่มันะลับไปเป็นเหมือนเิมไ้หรอ.....สิเธอะเป็นยัไบ้านะันอโทษเพราะวามโ่อันทำร้ายเธอ้ำแล้ว้ำเล่าทั้ๆที่เธอเป็นเพื่อนที่ันรัที่สุ เธอทำเพื่อันมาไปแล้วนะ ทั้เรื่อที่ันทำร้ายพี่มิน พี่็ไม่โรธัน...บาทีัน็ิว่าสิ่ที่ันไ้รับมันมาไปรึเปล่า....บาที่ถ้าไม่มีันเรื่อทั้หมไม่เิึ้นันะยัหน้า้านเป็นภาระให้พวเธออีหรอ แ่อย่าน้อยอให้ันไ้ให้อะไรับพวเธอบ้านะ”
อฮยอนหยิบระาษแผ่นหนึ่ึ้นมาเียน
“บาเวลาที่ันาเธอะเิมให้ันบาเวลาที่หนาวสั่นเธอะเป็นอุ่นไอบาเวลาที่แพ้มา็ยัมีเธอเ้าใบาเวลาเลวร้าย ันยัมีเธอบาเวลาันทำผิเธอยัยอมอภัย บาเวลาันร้อไห้ เธอยัให้ไหล่อิ ไม่ใ่นที่โี ที่เิมามีทุสิ่ แ่ันโีริริ ที่มีเธอั้แ่วันนั้นนวันนี้ ทุอย่ายัเหมือนเิม เธอยัเหมือนเย ยัแสนี อยาบอว่าึ้ใ ่อาวันนี้ นนนี้ ะทุ่มเททั้ใ อบแทนรัที่ยิ่ให่ อบแทนในวามหวัี อบแทนเวลาที่ให้ัน ้วยทุเวลาอัน ันให้เธอ ...ยูฮยอน...เสสิ้า...ลีแฮ...อบใมานะ”
รอหน่อยนะพรุ่นี้ะมาอัพให้ไม่รู้ะไหวรึเปล่าอนนี้เร่ให้อยู่เพื่อแฟนลับเลยนะเนี่ย^^ยูะนะใหนูอไ้รึเปล่ามาเอาใ่วยันนะะ
สิ้าะเป็นอะไรรึเปล่าน้า...เอาใ่วยันนะะมาอัพให้่อนนอน
ความคิดเห็น