คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : รอยรัก...แรงแค้น Love lodged strong force : ไม่มีความสำคัญ+ใกล้ความจริง
เปิเพลshe gone
ที่รพ. ห้ออยุนอา
“แม่ยุนะสิมาเยี่ยม่ะ”เสสิ้าับแฮเินเ้ามา
“อ้าวสิ้า”ยุนอาลุึ้นนั่
“แม่ไม่้อลุ็ไ้่ะสวัสี่ะพ่อวอนพี่มิน”เสสิ้าสะิแฮ
“หะ..อ่อ..สวัสีรับ”แฮยิ้มอย่าอายๆ
“ไม่้อเร็หรอ็อันรู้ว่านายไม่อบรพ. ฮ่าๆ”อมินหัวเราะ
“็อเาเยเอผีในรพ.น่ะ่ะ”เสสิ้าเสริมีวอนับยุนอาหัวเราะ
“แล้วนี่อมาเยี่ยมแม่รึยัะ”เสสิ้าทำให้ทุนเียบอย่าน่าลัว
“อ..อโทษ่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอเายัโรธแม่อยู่”ยุนอาสีหน้าูเศร้าล
“แ่ไม่ไม่ผินี่รับ”แฮบอ
“เอาเถอะๆอย่าเรียเรื่อนี้เลย”ีวอนเปลี่ยนเรื่อ
“พรุ่นี้แม่ะลับบ้านริๆหรอรับไม่รอให้หายีว่านี้หรอ”อมินถาม้วยวามเป็นห่วแล้วับมือยุนอา
“แม่หายแล้วเราิมาไปรึเปล่าหืม”ยุนอาหยิแ้มอมินหนึ่ที
“ถ้า่วเวลานี้มีอฮยอนอยู่้าๆันไม่้อารอะไรอีแล้ว”
ที่มหาวิทยาลัย ห้อสมุ
“อพี่ว่าถ้าะเียนรายานเอาเล่มนี้ีว่านะ”ฮันยอหยิบหนัสือปสีเียวให้เธอ
“อบุ่ะ”อฮยอนถือหนัสือมานั่ที่โ๊ะเธอนั่เปิอ่าน
“อรสำัๆพี่ะไฮไลท์ให้นะ”อฮยอนยิ้มให้ฮันยอ
เวลาผ่านไป
อฮยอนหลับาอยู่บนโ๊ะนเียว
“เฮ้ยี้แรีบๆหาิวะห้อสมุใล้ะปิแล้วนะ”เพื่อนอยูฮยอนเร่
“เออๆแรีบ็ลับไป่อนไปันะหา่ออีหน่อย”
“เออันลับล่ะแ็รีบๆลับและัน”ยูฮยอนั้ใหาหนัสือ
“เอ...เล่มนี้...” พรึบ!! ไฟในห้อสมุับ
“เฮ้ย..”ยูฮยอนรีบวิ่ไปเปิประู
“มีใรอยู่้านอบ้าน่ะ”
อฮยอนที่นั่หลับอยู่เธอื่นึ้น
“ทำไมมันมืไปหมเลยนะ..โอย”ฮฮยอนเินนู้เพราะเธอมอไม่เห็น
“เสียอะไรน่ะ”ยูฮยอนเินไปามทิศทาอเสียเาหยิบมือถือึ้นมาส่อฮยอน
“โอย..แสบาอะไรเนี่ย”ยูฮยอนใ
“อเป็นไบ้าน่ะ”เาไปพยุอฮยอนลุึ้นมา
“นายเป็นะ.....”อฮยอนเห็นหน้ายูฮยอนเ็มๆเธอผลัเาออไปแล้ววิ่ไปที่ประู
“มีใรอยู่้านอบ้า เปิประู”อฮยอนะโนนสุเสีย
“พอเถอะอไม่มีใรหรอนี่มัน็ึแล้ว”อฮยอนหันมา้อยยูฮยอน
“ให้ันทนอยู่ับนายเนี่ยนะหึอไปายยัีว่า”ยูฮยอน้มหน้าล
“ันรู้ว่าันผิทีทำร้ายแทแ่เธอไม่้อทำท่ารัเียันนานั้น็ไ้”อฮยอนหันมามอหน้าเาอย่าเหยียหยาม
“มันยัน้อยไป้วย้ำ”เธอนั่ลบนเ้าอี้
“ันรัเธอมานะอฮยอนันไม่ไ้ั้ใ..เรื่อพี่เยอ..”อฮยอนลุึ้นแล้ว้อนเา
“เรื่อพี่เยอนายิว่าันโ่มาหรอ!เอาเถอะันไม่ไ้ิมาเรื่อนั้นเลยแ่ที่โรธ โรธมา!ือนายทำลายน้ำใน้อันแทยอนรันายมาแ่นายลับ..ันไม่อยาพูอีหลายรอบพูอีนาย็ไม่มีวันเ้าใถึวามสูเสียและเ็บปวหรอ”ำพูออฮยอนมันเือเือน้ำใยูฮยอนมา
“อ..อฮยอนทำไมันะไม่เ้าใ..ันเ้าใีเลยล่ะารถูมอว่าไม่มีัวนไม่มี่ามันเ็บปวะยิ่ว่านรัายาไปอี”อฮยอนไม่ยอมมอหน้าเา สีหน้าอยูฮยอนอนนีู้เศร้ามา
“นายไม่้้อมาแสบทนีมันไม่เนียนหรอนายยั้อใ้อีเยอะ”
“แล้วพี่มินล่ะพ่อวอนแม่ยุนเธอแ้นแม้ระทั่ผู้ให้ำเนิเธอเลยหรอเปิบ้าสิอฮยอนเธอไม่ใ่เ็ๆแล้วนะ”แประ!!อฮยอนบหน้ายูฮยอนอย่าแร
“อย่ามาสอนัน”อฮยอนโรธมา
“ัน้อยอมเธอลอหรอ..อฮยอนเธอยัแ้ัวไ้นะ..”
“หุบปา!ันเป็นอันแบบนี้มันหนัส่วนไหนอนายอย่าสอเรื่อนอื่น”
“อฮยอน”ยูฮยอนบีบแนเธอแน่น
ทา้านฮันยอที่ออไปื้อน้ำ
“เอะนี่มัน4ทุ่มรึ่แล้วนี่ห้อสมุ..อยัอยู่ในนั้น..แ่่ามันเหอะปล่อยไว้ในนั้นแหละ”ฮันยอเินมาที่รถเาเห็นรถอยูฮยอนอยู่
“แย่แล้วปล่อยให้ยูฮยอนปรัปวามเ้าใับอไม่ไ้”เารีบวิ่ไปที่ห้อสมุแล้วหาอะไรเเะ
“อฮยอน”เาบีบเเนเธอ ฮันยอเปิประูเ้ามา
“นายทำอะไรน่ะ”
“พี่ฮัน”ยูฮยอนปล่อยมือาอฮยอนแล้วอฮยอน็วิ่เ้าไปอฮันยอ
“นายอย่ามาแะ้ออฮยอนนะ”ยูฮยอนโรธมา
“นายทำแบบนี้ับยูริไ้ยัไันยัไม่ไ้สะสาเลยนะแล้วยัมาอฮยอนอี” อฮยอนบหน้ายูฮยอน
“นายไม่ิบ้าหรอบาทีอาะเป็นเวรรรมามทันนาย็ไ้เรื่อแบบนี้มันไม่ไ้อยู่ที่พี่ฮันนเียวหรอ”
“พอเถอะอเถียไปเา็ไม่เ้าใเราหรอไปเถอะ”
“นายออไปาีวิันไ้แล้ว..ยิ่มีนายอยู่ใล้ันยิ่รู้สึลัวอึอัลัวว่านที่ันรัะายาไปอี”อฮยอนน้ำาไหลออมาเธอเินหนีออไป
“อโทษนะยูฮยอนันำเป็น้อทำ”ฮันยอมอยูฮยอนอย่่าอาลัย
ยูฮยอนทรุลไป
“ันไม่มี่าเลยใ่ไหม..สำหรับเธอันเป็นแ่ฝุ่นที่เธอไม่มีวันะเห็น่า”
ในรถ
“พี่ฮันะอทำมาไปรึเปล่า”พึ่ะสำนึ
“ไม่หรอออย่าิมาเลยนี่็ึแล้วอนอนเถอะเี๋ยวถึบ้านพี่ะปลุ”ฮันยอับรถวนหลายรอบรอยุนอาับีวอนลับบ้าน
ที่บ้านอฮยอน
“ยุนนั่่อนนะเ้ี๋ยวันไปหาอะไรมาให้ิน”ีวอนเปิู้เย็น
“แย่ัไม่มีอะไรเลยอ่ะ..มินออไปลาับพ่อหน่อย”
“แม่อยู่นเียวไ้ไหมรับ”อมินถามอย่าเป็นห่ว
“แม่ไม่ใ่เ็ๆนะไปเถอะแม่หิวแล้ว”ยุนอายิ้มเธอเห็นีวอนและอมินไปลับาแล้วเธอึไปหยิบยาในระเป๋ามาเธอรีบินทันที
“ะปิไปไ้อีนานแ่ไหนนะ”ยุนอาถอนหายใแล้วหันไปมอรูปออฮยอนอนเ็
“ลูะรู้ไหมนะว่าแม่รัลูมา”
หน้าบ้านอฮยอน
“อื่นไ้แล้วถึแล้วนะ”อฮยอน่อยๆลืมา
“ถึแล้วหรอะ..อบุนะะที่มาส่”
“พี่เ้าไปส่ีว่ามันึแล้วน่ะ”ฮันยอูมืออฮยอนเ้าบ้าน
“อลับมาแล้วหรอ...”ยุนอามอหน้าฮันยอ
“ถ้ายัไม่ลับแม่ะเห็นไหมล่ะ”ฮนยอมอหน้าอฮยอนแบบว่าไม่วรทำแบบนี้
“พี่ฮันนั่่อนนะะเี๋ยวอไปเอาน้ำมาให้”อฮยอนไม่สนใยุนอาเธอเินไปเอาน้พในห้อรัว
“เี๋ยวแม่่วยนะอ”อฮยอนปัมือเธอออ
“ไม่้ออทำเอไ้”ยุนอาถอยออมา้เธอเินไปนั่
“รู้รึยัล่ะเวลาโนเหยีบย้ำมันเป็นยัไ”ฮันยอพูึ้นมายุนอาลุึ้น
“เธอ้อารแ้แ้น็็ลที่ันนเียวมินับอไม่เี่ยว้วย”ฮันยอยิ้มอย่าสะใ
“มันะไปสะใอะไรล่ะ้อให้เธอายทั้เป็นเหมือนที่ันโนยุนอาันรู้เรื่อเธอทุอย่าเธอนั่นแหละที่ามันไม่ทัน”
“ฮันยอ”ยุนอาำมือแน่น
“ะ้อทำยัไนะับลูสาวเธอไปอยู่ับันแล้วทิ้หรือว่าะายเธอให้นอื่นีล่ะถึะสะใ”
“แประ!!!”
อนหน้าหนูอะรู้วามริแล้วนะถ้าาวยเม้น็ีแ่ถ้าไม่เม้น..ไม่รู้สิผีน้อยไม่อยาบัับนะใรอยาเม้น็เม้นผีน้อยอบุนที่เม้น่ะมีน้ำใมาที่อัพ่อเพราะนที่เม้นเายอมเม้นแ่ถ้าะมาเอาอะไรับนที่ไม่เม้นมันไม่ยุิธรรมอบุทุเม้นนะะุือำลัใอผีน้อย
ความคิดเห็น