คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : รอยรัก...แรงแค้น Love lodged strong force : โดนหลอกเขาซะแล้ว
เปิเพล she gone หน่อยนะะ
เ้าวัน่อมา
อฮยอนอยู่หน้าระหน้าเธอมีแ่ราบน้ำาเธอเอาระาษมาเ็หน้าแล้วล้าหน้า
“อฮยอนเธอะ้อไม่ร้อไห้เธอ็อยู่ัวนเียวมาลอนี่”อฮยอนอาบน้ำแ่ัวออมาอยู่ในุนัศึษาเธอเห็นรถอฮันยอมาอรอเธอึรีบวิ่ลไป
“อือพ่อ...”ีวอนอยาะอโทษอฮยอนแ่พอเห็นรถอฮันยอเา็ยิ่วาใไม่ไ้
อฮยอนึ้นรถอฮันยอไป
“อ.....”ฮันยอเห็นรอยบนหน้าอฮยอน
“อหน้าไปโนอะไรมา”ฮันยอับหน้าอฮยอน
“ไม่มีอะไรหรอ่ะทะเลาะับพ่อนิหน่อย”
“ทำันนานี้เลยหรอ”อฮยอน้มหน้าล
“พวเาไม่เยเห็นอเป็นลูอยู่แล้ว”อฮยอนทำท่าน้ำาะไหลอีแล้วมัน็ไหลริๆ
“เฮ่อ....ไหลอีแล้ว”เธอเอามือมาปาน้ำาฮันยอเอาผ้าเ็หน้ามาับให้เธอ
“่อไปพี่ะปป้ออเอนะอเื่อใพี่ไหม”อฮยอนีใแล้วอฮันยอ
“อบุพี่ฮันมานะะ”
“เธอมันหลอ่ายริๆ”
ที่มหาวิทยาลัย
“ยูริพี่ฮันอเธออยู่ไหนล่ะ”ูยอเพื่อนอยูริบอ
“วันนี้เาไม่มารับันไม่รู้เป็นอะไร่วนี้เาแปลๆไป”
“มีนใหม่รึเปล่า”ยูริ้อนูยอ
“ะบ้าหรอพี่ฮันไม่มีทาทำแบบนั้นหรอ”
“แล้วผู้หินนั้นเป็นใรล่ะ”ฮโยฮยอนถามยูริหันไปมอเห็นฮันยอับอฮยอน
“พี่ฮัน...”
ฮันยอไปส่อฮยอนที่ะ
“พี่ไปอ่นนะเี๋ยวพี่ะมารับอนเลิเรียน”อฮยอนพยัหน้า
“พี่เยอ่ะเาีับอเหลือเินเาเหมือนพี่มาริๆะผิไหมะถ้าอะรัเา”แล้ว็มีนมาุอฮยอนไป
“โอย...ปล่อยนะนี่พวเธอเป็นใรเนี่ย”นพวนั้นพาอฮยอนมาหลัร.ร.
“ปล่อยไ้แล้ว”นพวนั้นโยนอฮยอนลับพื้น
“ยูริ!”อฮยอนเห็นนที่อยู่รหน้า
“เธอล้าียัไมาแย่แฟนัน”ูยอับฮโยฮยอนับอฮยอนให้นั่ลับพื้น
“ปล่อยนะ..็่วยไม่ไ้เธอไม่ีเอมาโทษันไม่ไ้หรอ”ยูริโรธมาแล้วเอาบุหรี่ึ้นมา
“เอาไีนะเอาบุหรี่นี่ี้มือเธอให้เป็นแผลเป็นเลยไหมน่าะสัอาทิย์2อาทิย์เ็บปวมาเลยล่ะถ้าเธอยอมบอว่าะไม่ยุ่ับพี่ฮันอีันะปล่อยเธอไป”อฮยอนเยหน้าึ้นมา
“2อาทิย์ใ่ไหมแ่2อาทิย์ันทนเ็บไ้ถ้าไ้รัเา”
“ว่าอะไรนะ”ยูริหยิบ้อนหิน้อนให่ึ้นมา
“เอามือ้า้ายหรือวาีันให้เธอเลือเธอะเลือไปาพี่ฮันหรือะเสียอนาารเป็นีไ์เนอร์ับนัแสเธอเลืออย่านั้นหรอ”ยูริโรธมา
“ถ้าเสียมือวาัน็ยัมีมือ้ายไม่มีมือันะะใ้เท้าวาไม่มีเท้าัน็ะใ้ปา”
“เธอนี่มัน”ยูริทำท่าะเอาหินทุ่มลใส่อฮยอน
ทา้านฮันยอ
“็อเห็นอฮยอนไหม”
“ทำไมหรอเมื่อี้เห็นไปับพวูยออ่ะ”
“ันเอาระเป๋ามาให้เาน่ะเมื่อี้ลืมไว้ในรถ...เี๋ยวนะไปับูยอหรอเวูยออ่ะนะแย่แล้วไปทาไหน”แฮี้ทาหลัร.ร.ฮันยอบวิ่ไป
ยูฮยอนเห็นึเินมาถาม
“มีอะไรหรอ็อ”
“อ่อ็ูฮันเารีบร้อนอะไร็ไม่รู้แ่บอว่าอไปับพูยอน่ะ”ยูฮยอนใ
“ูยอแย่แล้วยัยยูละทำเรื่ออีแล้ว”ยูฮนยอนรีบวิ่ไปทันที
ทา้านฮันยอเาวิ่มาเออฮยอนนั่ร้อไห้อยู่
“อเป็นอะไรรึเปล่า”เาออฮยอนแน่น
“ยูริไม่ไ้ทำอะไรอ่ะเธอโยนหินทิ้แล้ว็ไปเลย”
“โล่อไปที”ฮันยอสีหน้า็เรียเหมือนัน
“ยูลเธอะทำอะไรน่ะเธอำลัะทำให้พี่เป็นห่วรู้ไหม”
ยูฮยอนที่วิ่ามมาิๆเาเห็นอฮยอนับฮันยอ
“มันสายไปแล้วที่เธอะลับมาหาัน”ยูฮยอนหันหลัลับน้ำาเาไหลออมาโยไม่รู้ัว
เานึถึอีที่ไม่สามารถะลืมไ้
“อฮยอนันอโทษแ่ันไม่ไ้รัแทยอนนที่ันอบือเธอันไม่ิว่าแทยอนะทำนานี้อนแรันนึว่า...”
“แล้วยัไนายเห็นไหมับวามเห็นแ่ัวอนายทำให้น้อที่ันรั้อายไปเพราะนายนเียวันเลียนายเมื่อ่อนที่ันยอมเป็นเพื่อนับนายเพราะน้อันันเสียสละเพื่อน้อันแล้วนายทำับันับแทแบบนี้หรอันเลียนาย”อฮยอนพลัยูฮยอนแล้ววิ่ออไป
“อฮยอนันไม่ไ้ั้ใ....เธอเริ่มเบื่อนนนี้อนไหนันเหรอ ันทำอะไรให้เธอไม่พอใหรือเปล่า นานมาแล้ว..ที่เธอไม่พูอะไรสัำับัน อนนี้....แม้ระทั่โอาสที่ะถามถึสาเหุ ็ไม่มีเหลือให้ันเลย ันไม่สามารถพึ่พิเธอไ้อีแล้ว เธอทิ้ันไปแล้วริๆ สิ่ที่ทำพลาไป... หลเหลือไว้แ่ร่อรอยวามเ็บปวในแววาอเธอ วามผิพลาทั้หลายนั่น ันไ้แ่อโทษเธอริๆ ที่รั ว่าันะหันไปใส่ใเธอ.....วามรั็ไ้าไปแล้ว ในอนนี้ เท่าที่ันรู้็ือ... เรา้อแยทาันริๆแล้วใ่ไหม วามทรำเ่าๆ่อยๆหวนลับืนมาอีรั้ ันเอ็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนัน วามทรำเหล่านั้นถึไ้วนเวียนอยู่ภายในใแบบนี้ ถ้าันมีโอาสไ้ย้อนเวลาลับไปแ้ไทุสิ่อีรั้ และถ้าเธอะยิ้มให้ันอีสัรั้ แม้ันอาะไม่เ้าใหัวใที่เหนื่อยล้าและแสนเหาอเธอ เพราะวามทะนัวบ้าๆนั่นอันแท้ๆ ันอโทษนะ ที่รั ารที่เห็นเธอเย็นาึ้นทุวันๆ มัน็นำไปสู่ารแยทาอเราเ้าสัวัน ในอนนี้...ันรู้ีว่าไม่สามารถลับไปแ้ไอะไรไ้อีแล้ว ำว่ารันี้...นับวันะยิ่ถูทำให้เลือนหาย ันไม่รู้เลย ว่าวามรัที่เธอมีให้ัน มันไ้หมลไปั้นานแล้ว ันไม่สามารถพูไ้แม้ระทั่ำว่า อโทษ วามเสียในี้..... ันไม่รู้แม้ระทั่ะเริ่มพูุยับเธอยัไ รู้สึราวับะหายใไม่ออ ในเวลาที่ไม่เหลือโอาสเ่นนี้ แม้ว่าะยัไม่ไ้ัสินใอะไรไปแน่นอน แ่สิ่ที่สามารถแ้ไไ้ และแ้ไไม่ไ้็ยัมีอยู่...ันอโทษนะอฮยอน” ยูฮยอนเียนหมายให้อฮยอนเาเอาไปใส่ในล็อเอร์อเธอ เสสิ้าผ่านมาเห็น
“นายส่หมายให้อหรอ”ยูฮยอนทำหน้าเศร้าๆ
“ันเ้าในายนะไม่เป็นไรหรอันหวัว่าวันหนึ่อเ้าในาย”
“อบใมานะสิ”ยูฮยอนเินลับห้ออัวเอ
ทา้านฮันยอ
“อพี่มีเรื่อะบออไม่รู้ว่าอะรู้สึแบบพี่รึเปล่า”
“อะไรหรอะ”ฮันยอยิ้มเายื่นระาษแผ่นหนึ่ให้อฮยอน
“เธอำไ้่วที่เราสบาันไ้มั้ย? ันำไ้ว่า... หัวใอันเ้นรัวอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน ถึแม้ว่ามันอาะเป็นไปไ้ที่โะาลิิให้เราเอันเหมือนหนัหลายเรื่อ แ่ว่าเธอ็เ้ามาีสนิทีี้ับัน ึ่มันทำให้ันเ็บไปฝัน ผู้นบอันว่า มันะไม่อยู่ับเรานานๆ สัาับัน เธอะไม่ปล่อยมือัน เธอสัาับันไ้หรือเปล่า ? เธอเป็นนเียวที่ัน้อาร ถึแม้ว่าเธอะทิ้ไป้วยเหุผลบาอย่า็าม ันะสบายีทุอย่า ราบใที่เธออยู่เีย้าัน แม้ระทั่ ถ้าฤูหรือโลเปลี่ยนแปลไปเพียใ ัน็ยัะรัเธอเสมอ” อฮยอนีในน้ำาไหลออมาแล้วอฮันยอ
“พี่ฮันทำให้อมีวามสุหลัาที่พี่เยอาไปแล้วอบุพี่มานะะ”
บน้อยอเราโนหลอเ้าะแล้วเป็นำลัใลุ้น่อ้วยนะะเม้นๆๆๆๆฮ่าๆๆๆ
วามไม่เ้าใันมันทำให้เิเรื่อร้ายๆั้หลายเรื่อเพราะนั้นเราวระหันหน้าเ้าหาันแล้วุยันไปเลยนะะไรเอร์อ....อมเม้นๆๆๆๆ5555
ความคิดเห็น