ฟิคเรื่องนี้ทำให้เราร้องไห้ออกมาแบบว่ามันเป็นฟิคแปลเรื่องแรกที่เราอ่านของชานแบค มีความประทับใจมาก ก่อนอื่นต้องขอบคุณและขอโทษไรท์เตอร์ก่อนเลยว่าเราไม่ได้คอมเม้นท์ทุกตอนแต่เราก็เลยมาเขียนคำนิยมให้แทน ขอบคุณไรท์ที่แปลฟิคดีๆมาให้เราอ่านกัน อ่านทุกตอนแล้วน้ำตาไหลร้องไห้เหมือนเราเข้าใจความรู้สึกแบคฮยอนมาก เราเป็นเมนคยองซูเรายังเกลียดเมนตัวเองเลยในเรื่องนี้คือ สงสารแบคฮยอนมากๆ ความรักของชานแบคเรื่องนี้มันทำให้เราหน่วงไป1อาทิตย์เต็มๆในช่วงนั้นที่อ่านแต่ต้องขอโทษด้วยที่พึ่งมาเขียนให้ทั้งๆที่พึ่งอ่านไปตั้งหลายเดือนที่แล้วคือคอมพึ่งซ่อมเสร็จเราเข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้หลายรอบแล้วแน่นอนว่าร้องไห้ทุกครั้ง เรื่องนี้มันทำให้เราร้องไห้หนักที่สุดแล้วแต่เราก็จะติดตามการแปลของไรท์เตอร์ทุกๆเรื่องนะเดี๋ยวขอไปย้อนอ่านเรื่องอื่นของไรท์แปบขอโทษจริงๆที่มาช้า ขอโทษนะไรท์เตอร์ ขอกลับไปร้องไห้หนักมากก่อนนะฮร๊า รักไรท์และขอบคุณมากๆจริงๆ

ฟิคเรื่องนี้บอกก่อนเลยนะว่าเราไม่เคยดูแฮรี่เลยสักนิดตอนแรกเข้ามาอ่านมันก็แบบคำบรรยาเยอะอะไรแบบนี้ใช่ไหมแต่เพื่อนมันบอกว่าสนุกๆๆ ไอ้เราก็สนุกหรอวะบอกเลยว่าตอนแรกอ่านไปโครตจะฝื้น หากแต่พออ่านchapter1จบปุบ! เอ๊ะ ทำไมเราติดฟิคเรื่องนี้แล้วละ บอกเลยว่าพึ่งมาอ่านฟิคเรื่องนี้แล้วชอบหนักมาก บรรยายออกมาได้แบบคือต้องอ่านทุกตัวอักษรไม่อย่างงั้นงงรับประทานอะ คือชอบNCเรื่องนี้มากมันเป็นอะไรที่แบบไม่เหมือนใครคือ จงอินมันไม่เคยเปิดใครไงประเด็นชอบมากเป็นฟิคที่ถ้าทุกคนอ่านแล้วต้องตกหลุมรักเหมือนเราแน่ๆ พอๆเข้าเรื่องฟิคต่อตอนละมุนที่จงอินทำกับคยองซูอะมันเป็นอะไรที่โลกสีชมพูตอนเราอ่านเราอยู่ที่โรงเรียนใช่ไหมละคือเรายิ้มจนเพื่อนถามว่า เห้ย มึงเป็นอะไร เอ่อ..นั้นแหละ แต่ พวกนางสองคนปากแข็งสัสมากคือโกรธจงอินมากๆเลยอะที่บอกคยองว่าล้อเล่นคือตอนนั้นร้องไห้ไปพร้อมๆกับคยองซูเลยอะ คืออีกคนก็แสดงความรู้สึกออกมาไม่ค่อยเป็นเพราะว่าตอนเด็กๆก็ถูกประมาณว่าให้ควบคุมความรู้สึกใช่ปะ เออนั้นแหละ ส่วนจงอินมันก็เก็กกลัวแบบว่าจะหน้าแตกอะไรธรรมนองนั้นเลย มันเหมือนรักที่แปลก ไม่เหมือนเรื่องอื่นแต่สุดท้ายพวกนางก็รักกันดีคือมันก็โอเครอะ ฟิคเรื่องนี้บอกว่าอินจัดสัสมาก (พูดไม่เพราะอีกแล้วงือออ) ตบปากตามอายุแป๊บบคือตอนนี้ก็ติดตามฟิคไรท์อยู่ทุกเรื่องหากแต่ว่ารอเวลาอ่านเท่านั้นเอง เค้าขอโทษเจรงๆ มีความลับจะบอกคือว่าเราอะเข้ามาอ่านได้แค่ตัวอักษรเดียวแล้วก็กดออกพอมาครั้งที่สองก็อ่านได้นิดหน่อยไม่จบ chapter 1 อ่านแบบลวกๆอะ ก็ไม่ติดตามพอมาอีกครั้งที่สามตั้งใจอ่านติดเลยฮร๊าาา ติดตามๆไรท์เตอร์น่ารัก แต่งน่ารักเวยยย ส่วนมีตอนนึงแบบว่าลู่หานเอิ่มมายุ้งทำไมส่วนคริสก็ลงโทษสะแบบ เออๆใช่ ฉากตอนอยู่ห้องพยาบาลมันเป็นฟิวที่แบบว่า วี๊ดดด >< เยอะไปไหมอะที่มาบ่นๆให้ไรท์เตอร์ฟังแต่อยากจะบอกเธอว่า รักนะฮร๊าาาา จุ้บแก้มรัวๆอะ ชอบๆ ชอบม๊วกกกก แต่งดีนะรู้ตัวเปล่าาา

ฟิคเรื่องนี้สนุกมากเปิดเรื่องมาก็ทำให้เรานี่น้ำตาคลอแล้ว เป็นคนที่ไม่ชอบดราม่าเท่าไหร่แต่ทำยังไงได้รักฟิคเรื่องนี้ไปแล้ว เรื่องนี้เป็นฟิคฮุนฮานเรื่องแรกเลยนะฮร๊าที่เข้ามาอ่านมันคิดถึงเลยกลับมาเขียนคำนิยมให้ไรท์เพราะเราเองก็เป็นคนที่ไม่ค่อยชอบเม้นท์อะไรมากมาย พอมาอ่านตอน2016แล้วบอกเลยคิดถึงโมเม้นฮุนฮานมากๆ ว่าแล้วก็น้ำตาไหลคือเซฮุนมันก็รักลู่ใช่ไหมคือแบบว่ามันไม่รู้จะอธิบายยังไงแต่ฟิคเรื่องนี้ทำให้เราน้ำตาไหลไปหลายลิตรร้องไห้เหมือนเป็นฮุนจริงๆอะมันเป็นโมเม้นท์ที่อินจัดมาก คือเพลงมันก็ทำใหอารมณ์เราไปแล้วถึงแม้จะไม่ค่อยเศร้ามากแต่บอกเลยว่าร้องไห้หนักมาก ขอพูดแค่นี้จริงๆ อ่านหลายรอบแล้วก็ร้องไห้เหมือนเดิม เหมือนคนอกหักเลยช่วงนี้งือออ (เกี่ยวไหม)

ฟิคเรื่องนี้เข้ามาอ่านแล้วสงสารทุกคู่เลยมันเป็นอะไรที่หน่วงหนักมากจนร้องไห้สะอื้นแบบว่าทำไมไรท์โหดร้ายแบบนี้ แต่งออกมาได้ทำให้เราห้องไห้แบบคืออะไรกลับมาอ่านอีกรอบก็คือแบบว่าร้องไห้เหมือนเดิม แต่ละคู่มันแบบหน่วงจิตหน่วงใจชอบคู่ไหนมากที่สุดแบบเลยว่าเค้าชิบไคโด้พอมาอ่านในช่วงตอนนี้แล้วมันเจ็บปวดหัวใจ สรุปง่ายๆชอบทุกคู่เหมือนกันหมดฮุนฮานนี้แบบต้องใช้คำว่ากรีดร้อง ส่วนไคโด้ต้องใช้คำว่า ทรมาณ ส่วนชานแบคต้องใช้คำว่า มันเจ็บกระดองใจ คือมันอ่านแล้วทุรณทุรายอะ อ่านอีกร้องอีก อ่านอีกร้องอีก ไรท์ทำไมใจร้ายแบบนี้แต่ก็จะติดตามผลงานของไรท์ทุกอันเลยนะ จ๊วบบบบ
(สั้นไปไหม)

คือฟิคเรื่องนี้หมั่นไส้คยองจูวมาก คือมันเหมือนว่ายองจูวให้ความหวังจงอินมากๆเลยอะแล้วแบบจงอินก็ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องใช่ไหมคือสงสารจงอินแต่เรื่องนี้เป็นฟิคที่อ่านแล้วจงอินมันรุกนานมากอะ รวมๆออกมาแล้วมันคือดีงามมากๆจะพยายามอ่านฟิคเรื่องอื่นๆที่ไรท์เตอร์แต่งนะฮร๊า ขอบคุณที่แต่งฟิคดีๆออกมาให้อ่านอยากจะบอกว่าขอโทษที่ไม่ได้เม้นท์ในทุกๆตอนที่อ่านคือเรามาอ่านช้ากับเป็นคนที่ไม่ชอบคอมเม้นท์ด้วยแหละเนอะ ยามมันจะน่ารักมันก็น่ารักสุดๆ ยามมันจะเศร้ามันก็เศร้าทำเอาผมน้ำตาคลอไปด้วย สงสารพี่คริสของเค้าง่าาา ฮึก ฮึก คือเซฮุนอะมันทำให้เราอยากจะติดตามเรื่องนี้แบบว่าสุดๆ คือคิดไปไกลเลยนะตอนแรกเอาจริงไหมฮ่าๆๆ แต่ยังไงก็รักและขอบคุณไรท์ที่แต่งฟิคดีๆออกมาให้อ่าน สุดท้ายนี้จบด้วยคำว่า Kaisoo Forever

ฟิคเรื่องนี้มันทำให้ผมรักเข้าขั้นติดมากๆเลย คือเศร้าไม่อยากให้จบเลยจริงๆ มันเป็นคำพูดที่แบบว่ารักมากมายรักที่สุด คือถ้าใครเป็นคู่ชิพไคโด้แล้วไม่ได้อ่านเรื่องนี้คือมันพลาดแรงมากๆ มันเป็นฟิคที่ยองจูวลุกหนักมากแล้วมันมีความน่ารักอะ แต่แบบอยากให้มีภาคสามที่มันเป็นแบบว่าจริงๆแล้วยองจูรักชานยอลไรงี้(อย่าใส่ใจเลย) มันจะเป็นอะไรที่หน่วงมากเลยนะ แต่ไรท์ก็อย่าสนใจคำพูดของเค้าเลยฮ่าๆๆ แต่ฟิคเรื่องนี้ชอบฉากเด็ดคือฉากที่ยองจูวมันป่วยแล้วแบบว่าจงอินเห็นแผลที่มือของนางอะชอบแรงมาก กับชอบตอนเปิดเรื่องมากๆเพราะอะไรน่ะหรอคือจงอินกับแบคฮยอนมันแบบว่ามันกำกวมมากอะจงอินมันก็ตัดใจไม่ได้ถูกไหมแล้วเหมือนกับว่าคยองซูเข้ามาแล้วมันเปลี่ยนอะ แล้วก็ชอบตอนคลานเข่าเข้ามาจ้า มันเป็นอะไรที่เริ่ดมากมาย เริ่ดแบบว่าคยองซูเริ่ดที่สุดเลยอะ รักฟิคเรื่องนี้มากๆ รักไรท์เตอร์ด้วยเดี๋ยวไปอ่านเรื่องอื่นๆของไรท์เตอร์แปบ หุหุ รักฟิคเรื่องนี้มากมายรักที่สุดในโลกเลยนะฮับ จุ้บรัวๆ ขอบคุณที่แต่งอะไรดีๆออกมาให้อ่านนะค้าบ