ลำดับตอนที่ #57
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #57 : หอ.. หึหึ
เมื่อ ปีที่แล้ว
ตอนที่ทางโรงเรียนปิดกีฬาเอเชี่ยนเกมส์
ผมได้มีโอกาสไปเที่ยวที่เชียงใหม่กับเพื่อน
ก็กะว่าจะไปเที่ยวที่ดอยสุเทพนะครับ และในขณะเดียว
กันก็จะไปศึกษาชีวิตชาวเขาด้วย เป็นรายงานครับ
เพราะที่นั่นมีชาวเขาเผ่าม้ง ดอยปุยอยู่
พอดีเพื่อนในกลุ่มก็มีพี่สาวเป็นพยาบาลยู่ที่โรงพยาบาลช้างเผือกนะครับ
เขาเป็นคนหาหอพักให้ หอพักก็อยู่ไม่ไกลจากนั้นหรอกนะครับ
แต่ที่แปลกมากก็คือ ตอนไปถึงเจ้าของหอเขาบอกว่าหอมีว่างห้องเดียว
แต่พวกเราไปกัน 6 คน นะครับชาย 3 หญิง 3 (เพื่อนกันนะครับ)
เราก็ตกลงกันในกลุ่มตั้งนานว่าจะเอาไงดี จะนอนด้วยกันทั้งหมดมันคงไม่ดีแน่
ช่วงที่กำลังตกลงกันอยู่นั้น เจ้าของ หอก็เลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้นผู้ชายไปนอนชั้นบนก็ได้ ผมก็นึกในใจว่า "ไหนบอกว่าไม่มีห้องว่าง?"พอขึ้นไปถึงก็พบว่าชั้นบนมีห้อง 15 ห้องไม่มีใครอยู่สักคน เรา ได้นอนห้อง 305 ครับ ตอนนั้นหนัง 303 กำลังดังอยู่เลย ที่เตียงของผมมีโบ และเส้นผมผู้หญิงผูกอยู่ผมก็เลยดึงออก เพื่อนก็ถามว่าไม่กลัวเหรอที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา นะ ผมบอกว่าก็มันสกปรกนี่หว่า พอจัดข้าวของเสร็จเราก็กำลังจะไปเที่ยวกัน เจ้าของหอเขาเลยมาบอกว่า จะเอาค่าหอ คืนละ 50/คน ผมก็แปลกใจ ทำไมถูกจัง ทั้งๆที่ห้องจัดอยุ่ในระดับดีทีเดียว แล้วยังบอกอีกว่า ถ้ากลัวมานอนห้องเดียวกันก็ได้นะ ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีเท่าไหร่นัก ก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรครับเรา นอนได้ เราก็เที่ยวกันทั้งวันและตอนค่ำ ก็ไปที่ ไนท์บาซ่า ต่อ จนถึง 6 ทุ่มเราก็กลับมา
พอมาถึงผมกับเพื่อนก็รีบไปนอนเลยพอดับไฟล้มหัวลงเท่านั้นแหละครับ ผมก็ไดยินเสียงคนเดินลากรองเท้า มาทางห้องผม ๆ ก็เลยออกไปดูแต่ปรากฏว่าไม่มีใคร ผมก็เลยมานอนต่อด้านหน้าห้องจะเปิดไฟไว้ ที่หัวเตียงก็มีบานเกล็ดซึ่ง ถ้าใครมายืนบังมันก็จะเห็นเงาครับ และผมก็รู้สึกว่ามีใครมายืนอยู่จริงๆ ผมก็ลุกและชะโงกไปดู ก็รู้สึกว่าเงานั้นวูบหายไป ด้วยความอยากรู้ผมจึงนอนไม่หลับ ส่วนเพื่อนไม่รู้เรื่องอะไร ผมก็นอนหลับตาต่อไปสักครู่ก็เหมือนมีคนสองคนเลยครับ เดินเข้ามาในห้องของผมและคนหนึ่งเดินอ้อมมาทางศรีษะของผมและใช้ มือทั้งสองกดที่ไหล่ผม ผมไม่เชื่อว่ามีตัวตนก็เลยตะแคงหน้าไปทางซ้ายก็รู้สึกว่าแก้มผมจะติดที่ท่อนแขนเขาพอดี รู้สึกแขนเย็นมากเหมือนแก้มถูกประคบด้วย น้ำแข็งอีกคนจับที่ข้อเท้าผมไว้ แน่นมากครับ ตอนนัน้เริ่มรู้แล้วว่าเจอแน่เลยเรา ก็เลย สวดมนต์ครับ จบแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เลยสวดแผ่เมตตาต่อแต่คราวนี้ หนักกว่าเดิมอีกครับ ไม่เพียงแต่เขาไม่เป็นไร เขายังก้มหน้าลงมาผมยาวปกหน้าผมเลยครับตอนนั้น ผมไม่ได้ถูกผีอำแต่อย่างไดเพราะรู้สติหมดรู้สึกด้วยว่าผม เขายาวมาปกหน้าผมเลยทีเดียว และหัวเราะด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า "ฮึๆๆ" ตอนนั้นแหละครับที่รู้ว่าตัวเองก็กลัวผี นึกอะไรไม่ออก ท่องอะไรก็ไม่ถูกสักอย่าง ตอนนั้นคิดว่าจะพลิกตัวก็รู้สึกหมดแรงลืมตาไม่ขึ้น ผมเคยฝึกพลังจิตตอนเรียนประถม (แต่ไม่จบหรอกครับ) ก็เลยลองใช้ดูถึงจะไม่เก่งแต่อาจจะมีทาง รวบ รวมไว้ที่นิ้วกลางเพราะคิดว่าถ้าเรากระดิกนิ้วกลางได้ตัวเราอาจจะขยับได้ก็ไดก็เลยลองดู มันเป็นความโชคดีครับที่เพื่อนผมมันบ้าจี้ ถูกเอวมันพอดี มันเลยถีบผม ตกเตียงเลย พอลืมตาขึ้มาพร้อมกันทั้งสามคน ไฟก็ดับพึบลง เราก็มองหน้ากันผมก็ถามเพื่อนว่า ใครไปเปิดไฟตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเมื่อกี้ใครปิด เพื่อนผมสองคน ส่ายหัวพร้อมกัน เท่านั้นแหละครับเราก็หอบหมอนลงมาข้างล่าง เคาะห้องผู้หญิง พอเขาเปิดประตู เราก็แปลกใจที่มีที่นอน 6 อัน พอถามเพื่อนผู้หญิง เขาบอก ว่ายายเจ้าของหอเอามาให้ ยายบอกว่า เผื่อพวกผู้ชายลงมานอนข้างล่าง ผมก็ เลยนอนข้างล่างกับเพื่อนจนถึงเช้าถึงเล่าให้ผู้หญิงฟัง แล้วเราก็รีบทำงานและก็ กลับ
ช่วงที่กำลังตกลงกันอยู่นั้น เจ้าของ หอก็เลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้นผู้ชายไปนอนชั้นบนก็ได้ ผมก็นึกในใจว่า "ไหนบอกว่าไม่มีห้องว่าง?"พอขึ้นไปถึงก็พบว่าชั้นบนมีห้อง 15 ห้องไม่มีใครอยู่สักคน เรา ได้นอนห้อง 305 ครับ ตอนนั้นหนัง 303 กำลังดังอยู่เลย ที่เตียงของผมมีโบ และเส้นผมผู้หญิงผูกอยู่ผมก็เลยดึงออก เพื่อนก็ถามว่าไม่กลัวเหรอที่นี่ไม่ใช่บ้านเรา นะ ผมบอกว่าก็มันสกปรกนี่หว่า พอจัดข้าวของเสร็จเราก็กำลังจะไปเที่ยวกัน เจ้าของหอเขาเลยมาบอกว่า จะเอาค่าหอ คืนละ 50/คน ผมก็แปลกใจ ทำไมถูกจัง ทั้งๆที่ห้องจัดอยุ่ในระดับดีทีเดียว แล้วยังบอกอีกว่า ถ้ากลัวมานอนห้องเดียวกันก็ได้นะ ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีเท่าไหร่นัก ก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรครับเรา นอนได้ เราก็เที่ยวกันทั้งวันและตอนค่ำ ก็ไปที่ ไนท์บาซ่า ต่อ จนถึง 6 ทุ่มเราก็กลับมา
พอมาถึงผมกับเพื่อนก็รีบไปนอนเลยพอดับไฟล้มหัวลงเท่านั้นแหละครับ ผมก็ไดยินเสียงคนเดินลากรองเท้า มาทางห้องผม ๆ ก็เลยออกไปดูแต่ปรากฏว่าไม่มีใคร ผมก็เลยมานอนต่อด้านหน้าห้องจะเปิดไฟไว้ ที่หัวเตียงก็มีบานเกล็ดซึ่ง ถ้าใครมายืนบังมันก็จะเห็นเงาครับ และผมก็รู้สึกว่ามีใครมายืนอยู่จริงๆ ผมก็ลุกและชะโงกไปดู ก็รู้สึกว่าเงานั้นวูบหายไป ด้วยความอยากรู้ผมจึงนอนไม่หลับ ส่วนเพื่อนไม่รู้เรื่องอะไร ผมก็นอนหลับตาต่อไปสักครู่ก็เหมือนมีคนสองคนเลยครับ เดินเข้ามาในห้องของผมและคนหนึ่งเดินอ้อมมาทางศรีษะของผมและใช้ มือทั้งสองกดที่ไหล่ผม ผมไม่เชื่อว่ามีตัวตนก็เลยตะแคงหน้าไปทางซ้ายก็รู้สึกว่าแก้มผมจะติดที่ท่อนแขนเขาพอดี รู้สึกแขนเย็นมากเหมือนแก้มถูกประคบด้วย น้ำแข็งอีกคนจับที่ข้อเท้าผมไว้ แน่นมากครับ ตอนนัน้เริ่มรู้แล้วว่าเจอแน่เลยเรา ก็เลย สวดมนต์ครับ จบแล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เลยสวดแผ่เมตตาต่อแต่คราวนี้ หนักกว่าเดิมอีกครับ ไม่เพียงแต่เขาไม่เป็นไร เขายังก้มหน้าลงมาผมยาวปกหน้าผมเลยครับตอนนั้น ผมไม่ได้ถูกผีอำแต่อย่างไดเพราะรู้สติหมดรู้สึกด้วยว่าผม เขายาวมาปกหน้าผมเลยทีเดียว และหัวเราะด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า "ฮึๆๆ" ตอนนั้นแหละครับที่รู้ว่าตัวเองก็กลัวผี นึกอะไรไม่ออก ท่องอะไรก็ไม่ถูกสักอย่าง ตอนนั้นคิดว่าจะพลิกตัวก็รู้สึกหมดแรงลืมตาไม่ขึ้น ผมเคยฝึกพลังจิตตอนเรียนประถม (แต่ไม่จบหรอกครับ) ก็เลยลองใช้ดูถึงจะไม่เก่งแต่อาจจะมีทาง รวบ รวมไว้ที่นิ้วกลางเพราะคิดว่าถ้าเรากระดิกนิ้วกลางได้ตัวเราอาจจะขยับได้ก็ไดก็เลยลองดู มันเป็นความโชคดีครับที่เพื่อนผมมันบ้าจี้ ถูกเอวมันพอดี มันเลยถีบผม ตกเตียงเลย พอลืมตาขึ้มาพร้อมกันทั้งสามคน ไฟก็ดับพึบลง เราก็มองหน้ากันผมก็ถามเพื่อนว่า ใครไปเปิดไฟตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเมื่อกี้ใครปิด เพื่อนผมสองคน ส่ายหัวพร้อมกัน เท่านั้นแหละครับเราก็หอบหมอนลงมาข้างล่าง เคาะห้องผู้หญิง พอเขาเปิดประตู เราก็แปลกใจที่มีที่นอน 6 อัน พอถามเพื่อนผู้หญิง เขาบอก ว่ายายเจ้าของหอเอามาให้ ยายบอกว่า เผื่อพวกผู้ชายลงมานอนข้างล่าง ผมก็ เลยนอนข้างล่างกับเพื่อนจนถึงเช้าถึงเล่าให้ผู้หญิงฟัง แล้วเราก็รีบทำงานและก็ กลับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น