สั้นเหลือเกิน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เด็กชายเอกเติบโตมาในครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง พอมีพอกินไม่เดือดร้อน ภายในครอบครัวมีทั้งชาวไร่ชาวนา แม่ค้า และข้าราชการ ครอบครัวของเอกถือว่าเป็นครอบครัวใหญ่ เอกมีพี่น้องด้วยกัน3คน เอกเป็นคนโต เอกเป็นเด็กขยันเรียนและที่บ้านก็มักจะพยายามกวดขันเรื่องการเรียนของเด็กในบ้านทุกคนอยู่ตลอดเวลา ทำให้หลานๆทุกคนพยายามที่จะเรียนให้ดี เพื่อที่จะไม่ต้องโดนด่าหรือทำโทษ ชีวิตเอกดำเนินไปอย่างเรียบง่าย แค่เรียนและกลับบ้าน เมื่อเข้า ม.ปลาย ช่วงปิดเทอมก็ไปหางานทำ ได้เงินมาพอใช้จ่ายซื้อของต่างๆที่อยากได้ เงินก้อนแรกของเอก ได้เอาไปซื้อเครื่องเกมส์มาเครื่องนึง เครื่องplaystation1 ซึ่งสมัยนั้นฮิตมาก เมื่อมีเกมส์แล้วก็เริ่มสนใจเรื่องเกมส์จนบางครั้งลืมอ่านหนังสือ ซึ่งก็ถือว่าเป็นงานประจำที่ต้องอ่านทุกวัน จนทำให้ผลการเรียนเริ่มแย่ลง

เนื้อเรื่อง

ต่อมาเอกได้เรียนจบ ม.ุ6 แม้เกรดจะไม่สวยนักด้วยเกรดเฉลีย2.6 แต่นั่นก็เพียงพอแล้วเพราะเอกก็สามารถไปเข้าเรียนมหาวิทยาลัยของเอกชนแห่งหนึ่งได้ เอกเลือกเรียนสาขาวิศวะกรรมคอมพิวเตอร์ เมื่อเรียนจบมาเอกก็ได้ศึกษาต่อปริญญาโทเพราะได้ทุนจากมหาลัย ส่งไปเรียนถึงประเทศญี่ปุ่น เวลาผ่านไปหลายปี เอกได้กลับมาเมื่องไทยแล้วพร้อมกับประกาศนียบัตรระดับปริญญาโทมหาลัยชื่อดังในประเทศญี่ปุ่น และได้เข้าทำงานที่บริษัทชื่อดังที่ประเทศไทย ทำงานได้5ปี ก็ได้ตำแหน่งเป็นผู้จัดการฝ่ายผลิต ผลงานออกมาในทิศทางที่ดีมาก ต่อมาอีก2ปี เอกได้เลื่อนขั้นอีกครั้ง ให้ไปดำรงตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายวิศวะกรรมที่ประเทศเกาหลีใต้ ชีวิตการทำงานเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและเอาจริงเอาจังกับงาน ผ่านมาอีก5ปี เอกก็ได้ดำรงตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ ชีวิตของเอกนั้นเต็มไปด้วยเงินทองและความสะดวกสบายมากขึ้นมีเงินเหลือใช้ เวลาทำงานก็สามารถกำหนดเองได้ ตอนนี้เอกอายุ34ปีแล้ว และแล้วจุดเปลี่ยนของเอกก็มาถึง ในวันนั้นเอกปวดหัวอย่างหนักถึงขั้นนำส่งโรงพยาบาล หมอลงความเห็นว่าเป็นโรคเครียด ต่อมาก็ได้เป็นในลักษณะดังกล่าวนี้อีกหลายครั้ง จนพบเนื้องอกในสมอง จนต้องพักฟื้นอยู่ที่บ้านถึง1เดือนเนื่องจากฝ่าตัดมา หลังจากหายป่วยก็กลับมาทำงานปกติ แต่คราวนี้ไม่เหมือนเดิมเพราะเอกมีความจำที่สั้นลงและชอบหลงๆลืมๆ จนเกิดทำงานผิดพลาดอยู่หลายครั้ง บริษัทจึงจำเป็นต้องเชิญให้ออก เอกเศร้าใจมากนอนไม่หลับมา3วัน ช่วงหลังๆจึงต้องใช้ชานอนหลับช่วย และเอกก็ตัดสินใจเริ่มใหม่อีกครั้ง และตะเวนหางานแต่ด้วยเป็นคนความจำไม่ค่อยดีและหลงลืมง่ายมาก จึงทำให้เป็นอุปสรรคในการหางานเสียแล้ว
หางานอยู่เดือนครึ่งจนไปได้งานที่โรงงานแห่งหนึ่งแถวสมุทรปราการ ตำแหน่งผู้จัดการโรงงาน พอทำได้ไม่นาน4เดือนเห็นจะได้ พวกพนักงานในโรงงานก็เริ่มเห็นความผิดปกติของเอกมากขึ้นเพราะชอบสั่งงานผิดบ่อยครั้ง และจำสิ่งต่างๆสลับกันบ่อยขึ้น จนเรื่องถึงหูเจ้านาย จนโดนไล่ออกในที่สุด เอกเริ่มหมดกำลังใจในการดำเนินชีวิต ไม่มีใครให้เป็นที่พึ่ง ญาติพี่น้องก็พึ่งพาไม่ได้ซักคน แต่มีเพื่อนคนนึงที่เอกสนิทมาก เอกเคยปรึกษาเรื่องปัญหาต่างๆหลายครั้ง จนเพื่อนเอ่ยปากว่าถ้าไม่รู้จะทำงานอะไรก็ให้มาทำกับตนเอง เพื่อนของเอกคนนี้ชื่อนัท ทำงานเป็นพนักงานอยู่ใน7-11 เอกจึงตัดสินใจไปสมัครงานที่7-11และไปทำงานอยู่กับเพื่อน 
ชีวิตในนี้ก็มีลูกค้ามากหน้าหลายตาแวะเวียนเข้าออก บ้างก็ต่อว่าพนักงานเมื่อรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้สิ่งที่ต้องการ แถมหนึ่งในนั้นก็ยังเคยเป็นลูกน้องของเอกอีกด้วย เอกกลับบ้านมานั่งครุ่นคิดอยู่ทั้งคืนถึงความอัปยศในชีวิตของตัวเอง สุดท้ายเอกจึงตัดสินใจจบชีวิตของตัวเองด้วยการผูกคอตายในห้องของตนเอง