สะสมคำศัพท์

ลำดับตอนที่ #38 : [คำไวพจน์] ต้นไม้

ชันตุ

(แบบ) น. สัตว์เกิด, สัตว์, คน, ต้นไม้. (ป., ส.).

ชุ	(กลอน) น. ต้นไม้ เช่น กินลูกชุลุเพรางาย. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).
	(ต. ชุ ว่า ต้นไม้).

เฌอ	น. ไม้, ต้นไม้. (ข. เฌี ว่า ไม้, เฎิมเฌี ว่า ต้นไม้).

ดำรู ๒

(กลอน; แผลงมาจาก ตรุ) น. ต้นไม้.

ดรุ	[ดะรุ] (แบบ) น. ต้นไม้. (ป., ส. ตรุ).

ตรุ ๒

[ตะรุ] (แบบ) น. ต้นไม้. (ป., ส.).

ตจสาร	[ตะจะสาน] น. ต้นไม้มีผิวเปลือกแข็งเช่นต้นไผ่. (ป. ตจสาร ว่า ต้นไม้มี
	เปลือกเป็นแก่น).

ทุม, ทุม-

(แบบ) น. ต้นไม้. (ป.).

ทรุม	[ทฺรุม, ทฺรุมะ] (แบบ) น. ต้นไม้. (ส.; ป. ทุม).

บาทบ	[บา-ทบ] (แบบ) น. ต้นไม้ เช่น บรรดาที่เป็นบาทบชักตรลบเอารส
	วารี. (ม. ร่ายยาว วนปเวสน์). (ป., ส. ปาทป).

ปาทป	น. บาทบ, ต้นไม้. (ป., ส.).

พฤกษา

[พฺรึกสา] น. ต้นไม้.

พฤกษชาติ

น. ต้นไม้, จําพวกต้นไม้.

พฤกษ, พฤกษ์ ๑

[พฺรึกสะ, พฺรึก] น. ต้นไม้. (ส. วฺฤกฺษ; ป. รุกฺข).

พนธารา

[พะนะ] น. แถวต้นไม้ (เช่นตาม ๒ ข้างถนนหลวง). (ส. วนธารา).

ภังคี

น. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓).

รุกขา

(กลอน) น. ต้นไม้.

รุกขชาติ

น. ต้นไม้, หมู่ไม้.

รุกขกะ

[–ขะกะ] น. ต้นไม้เล็ก. (ป.).

รุกษะ

[รุกฺ–] (โบ) น. รุกข์, ต้นไม้.

รุกข–, รุกข์

[รุกขะ–, รุก] น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).