สะสมคำศัพท์

ลำดับตอนที่ #34 : [คำไวพจน์] มืด, ความมืด

ขมุกขมัว	[ขะหฺมุกขะหฺมัว] ว. มืด ๆ มัว ๆ, โพล้เพล้, จวนคํ่า, จวนมืด, โดย
	ปริยายใช้หมายถึงสีมัว ๆ, ไม่ผ่องใส

คลุ้ม ๑

[คฺลุ้ม] ว. มืดมัว, ไม่แจ่มใส.

ครึ้ม	[คฺรึ้ม] ว. มืดมัว เช่น อากาศครึ้ม; ร่มและเย็น เช่น ป่าครึ้ม; ดกและ
	งาม (ใช้แก่หนวด); ทําให้เพลิดเพลิน เช่น เสียงมโหรีครึ้ม. ก. กริ่ม,
	กระหยิ่ม, ร่าเริงในใจ, เช่น ครึ้มใจ.

งงิด	[งะ-] น. มืด. (ข. งงึด ว่า มืด).

ชอ่ำ	[ชะ] ว. มืดมัว, มืดครึ้ม.

ชอื้อ

[ชะ] ว. ชื้อ, มืดมัว, มืดคลุ้ม, ครึ้ม, อับแสง.

ตึดตื๋อ, ตึ๊ดตื๋อ	ว. มาก, ใช้ประกอบกับคำ มืด เป็น มืดตึดตื๋อ หรือ
	มืดตึ๊ดตื๋อ.

ตื้อ	ว. ทึบ เช่น มืดตื้อ สมองตื้อ; แน่นอึดอัด เช่น อิ่มตื้อ
	ท้องตื้อ; เรียกดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งว่า อ้ายตื้อ หรือ
	อีตื้อ; เรียกข้าวเหนียวนํ้ากะทิในพิธีเลี้ยงว่า อ้ายตื้อ.

โทษา ๒

น. มืด, คํ่า. (ส.).

พยับหมอก ๑

น. หมอกมืดครึ้ม.

พยับ	[พะยับ] ว. ครึ้ม, มืดมัว, (ใช้แก่อากาศ) เช่น พยับฟ้า พยับฝน พยับเมฆ.

ฟั่น ๒

ก. มืดมัว, ยุ่งเหยิง, ปะปน.

ฟะฟั่น

ว. เฝือ, เฟือน, มากจนเฝือ; มืดมัว; ยุ่งเหยิง;สั่น, สะเทือน.

มืดค่ำ

น. เวลาพลบคํ่าขมุกขมัว เช่น มืดค่ำแล้วเข้าบ้านเสียที.

มืดตื้อ, มืดตื๋อ	ว. มืดมากจนมองไม่เห็นแสงสว่าง เช่น ในห้องนี้
	มืดตื้ออย่างกับเข้าถ้ำ.

มืดตึดตื๋อ, มืดตึ๊ดตื๋อ	ว. มืดมากจนมองไม่เห็นแสงสว่าง เช่น
	ในถ้ำมืดตึ๊ดตื๋อ, มืดตื้อ หรือ มืดตื๋อ ก็ว่า.

มืดมน	ว. มืดมัว, มืดมาก, มืดจนมองไม่เห็นทาง, มักใช้เข้าคู่กับคํา อนธการ
	เป็น มืดมนอนธการ.

มืด	ว. ขาดแสงสว่าง เช่น เดือนมืด, มีแสงสว่างน้อย เช่น ไม่ควรอ่าน
	หนังสือในที่มืด เพราะจะทำให้เสียสายตา, โดยปริยายหมายความว่า
	เหลือรู้เหลือเห็น เช่น มือมืด. น. เวลาใกล้ฟ้าสาง เช่น ตื่นแต่มืด;
	ค่ำ เช่น มืดแล้วทำไมไม่เปิดไฟ.

อรุ่ม

[อะหฺรุ่ม] ว. มืดคลุ้ม.

อนธ, อันธ

[อนทะ, ทะ] ว. มืด, มืดมน; โง่, ทึบ; มองไม่เห็น, บอด. (ป., ส.).

อ่ำ	น. เวลาคํ่า. ว. มืดคลุ้ม, มัว, (กลอน) แผลงเป็น ชอ่ำ หรือ ชรอ่ำ ก็มี.

อันธ	[อันทะ] ว. มืด, มืดมน, เช่น อันธกาล; โง่, ทึบ, เช่น อันธปัญญา;
	มองไม่เห็น, บอด, เช่น อันธจักษุ. (ป., ส.).

ตม- ๑, ตโม-

[ตะมะ-] น. ความมืด, ความเศร้าหมอง, ความเขลา.

อนธการ	น. ความมืด, ความมัว, ความมืดมน; เวลาคํ่า; ความเขลา;
	อันธการ ก็ว่า. (ป.).