ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Freedom อิสระทางความ(รัก)คิด

    ลำดับตอนที่ #1 : มอบตัว ม.4

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 187
      0
      23 เม.ย. 54


    ตอนที่ 1: มอบตัว ม.4

                   

                              ตอนนี้ผมกำลังนั่งเม้าท์แหลกกับเพื่อนในกลุ่มอยู่บนหอประชุมเกี่ยวกับการขึ้น ม.4 ครับ มีทั้งเด็กใหม่และเด็กเก่า   
    กลุ่มผมมีอยู่ 5 หน่อด้วยกัน มี ไอ้เต้ ไอ้ภัทร ไอ้เดย์ ไอ้อาร์ต แล้วก็ผมครับ อ่อ....ลืมแนะนำตัวครับ ผมชื่อฟรี มาจากคำว่า    ฟรีดอม  Freedom  แต่ผมไม่อยากให้ใครเรียกว่า Freedom หรอกนะครับ มันฟังดูผมกระแดะยังไงไม่รู้

    “ เฮ้ย ไอ้ฟรี เมื่อคืนมึงได้ดูรายการนั้นรึเปล่าว่ะ ที่ดารารับเชิญแต่ละคนนี่ อื่อหือบึ๊มๆทั้งนั้น เจ้แกใส่คัพอะไรวะ ” เรื่องแบบนี้ต้องยกให้ไอ้ภัทรเลยครับ

    “ เมื่อคืนกูเล่นเกมส์ว่ะ  ช่วงนี้รู้สึกเบื่อๆ ”

                    ขณะที่ไอ้ภัทรเม้าท์เรื่องรายการนั้นต่อ อยากเมามันส์(เมามันส์จริงๆนะครับ หึ หึ) มีมือมารที่ไหนไม่รู้มาสะกิดไหล่ผม พอหันก็เจอเด็กใหม่ ที่สอบเข้า ม.4 ไอ้คนที่สะกิดผมทำแอ๊บนั่งก้มหน้าก้มตาแอบหัวเราะ ส่วนเพื่อนมันก็มองผมแบบ   ...แหะๆ กูไม่ได้ทำนะ...   ผมเลยยิ้มให้แล้วหันไปเม้าท์ต่อแบบไม่ได้คิดอะไร

    ...ณ หน้าห้องน้ำชาย ...

                    ผมยืนรอไอ้ 4 หน่อนั่นอยู่หน้าห้องน้ำด้วยเหตุผลที่ว่า ( ไอ้ฟรีกูไม่ไหวแล้วว่ะ  ตั้งแต่ก่อนขึ้นแล้วนะโว้ย รอกูด้วยนะมึง ) 

    “ สวัสดีครับ!!  ” จู่ๆก็มีเสียงปริศนาที่ไม่คุ้นหูทักผม พอหัวไปปรากฏว่าเป็นไอ้คนที่สะกิดตอนอยู่บนหอประชุมนั่นเอง

    “ อ่า....สวัสดีครับ มีอะไรรึเปล่า ”

    “ นาย  ขอเบอร์ได้ไหม ”

    “     -*-   -*-    -*-   ” <<<<< หน้าของผมตอนนี้ครับ อะไรว่ะรู้จักก็ไม่รู้จัก ชื่อเสียงเรียงนามก็ไม่ถาม กูไม่ใช่ผู้หญิงนะเว้ย(ถ้าเป็นผู้หญิงมาขอกูจะไม่บ่นสักคำ) มันคิดอะไรกับกูกันแน่ว่ะตั้งแต่เมื่อกี้    !!ใครรู้ช่วยบอกผมที!! (หรือผมคิดมากไปครับ =  =!!)


    “ นายชื่อฟรีใช่ไหมล่ะ เมื่อกี้ได้ยินคุยกับเพื่อนน่ะ  เราชื่อ วิว นะ เอาโทรศัพท์มาสิ ย้ายโรงเรียนใหม่ทำอะไรไม่ค่อยถูกน่ะ ก็เลยอยากมีคนปรึกษา หึ หึ ”

    “ อ่อ.....หรอ ” ผมยื่นโทรศัพท์ให้มันแบบงงๆ สภาพเหมือนถูกสะกดจิต (และมันจะ หึ หึ ทำไมฟ่ะ)

    ส่วนมันก็ยืนพิมพ์ จึ๊กๆ ของมันไป

    “ อะ..เสร็จแล้ว ” มันยื่นโทรศัพท์ให้ผมแล้วเดินจากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

    “ ฮันแน่  เปลี่ยนสไตล์แล้วหรอมึง ” ไอ้เต้ครับ หมาในปากมันเยอะครับไอ้นี่

    ผมเลยกระโดดประกบบ้องหูมันแล้วตะโกน “  ควาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  ”  สะใจครับ ว่ะฮาฮาฮา กลับบ้านไปเล่นเกมส์ต่อดีกว่า

     

    เปลี่ยนแผนครับที่ผมตั้งใจจะเล่นเกมส์เป็นอันยกเลิกครับ พอมาถึงห้องล้มตัวลงบนเตียง(ทั้งชุดนักเรียน)มารู้สึกตัวอีกทีก็ดึกแล้ว    “  กี่โมงแล้วว่ะเนี่ย  ”  ผมบ่นกับตัวเองแล้วเดินไปหยิบโทรศัทพ์บนโชฟา แล้วผมก็ต้อง งง รับประทานอีกครั้ง

                  สายที่ไม่ได้รับ 30 สาย       (มีคนกำลังด่าผมอยู่ใช่ไหมละ  โห..30สาย หูแม่งตึงหรือไงว่ะ คำตอบคือผมเปิดสั่นไว้ไงละ 555)

    ใครว่ะแม่งขยันโทรจริงเอาซะแบตกูเกือบหมด ญาติเสียกะทันหันหรือไวครับพี่น้อง

    “ ห๊ะ!!! ” ช๊อกยิ่งกว่าเดิมครับ คนที่โทรมาคือไอ้วิวครับ มันมีเรื่องอะไรนักหนาว่ะ  เพื่อนในกลุ่มผมคบกันมา 10 กว่าปี(ตั้งแต่เด็กเลยครับ 55) มันยังไม่โทรมาขนาดนี้เลย แต่ไอ้ห่านี่เจอกันไม่ถึงวันคุยกันไม่กี่คำเท่านั้นเอง

    “ โรคจิตรึเปล่าว่ะ...เอาเหอะคงไม่โทรมาแล้วละมั้ง เห้อ! แบตจะหมดและ ปิดเครื่องเลยดีกว่า ”  ว่าแล้วผมก็ปิดเครื่องแล้วก็นอนต่อทั้งอย่างนั้นแหละ 555

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×