เทพนิยายกรีก

ลำดับตอนที่ #54 : ^0^สัตว์มหัศจรรย์เเละถิ่นที่อยู่ 2ค่ะ^0^

                                                                 ^0^สัตว์มหัศจรรย์เเละถิ่นที่อยู่ 2ค่ะ^0^





                                  โดซี่(Doxy)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                 รู้จักกันอีกชื่อว่า ไบติ้ง แฟรี่ (Bitng Fairy) โดซี่หรือแฟรี่ขี้กัดนี้ มันถูกเข้าใจผิดว่าเป็นแฟรี่ ทั้งๆที่คนละสายพันธุ์กัน โดซี่รูปร่างเหมือนมนุษย์ ตัวจิ๋ว เช่นเดียวกับแฟรี่ แต่โดซี่มีขนสีดำหนาปกคลุมทั่วร่าง และมีแขนขาเกิดออกมาอย่างละคู่ ปีกของโดซี่หนาโค้ง และเป็นประกาย ดูคล้ายปีกของแมลงเต่า ทอง โดซี่พบได้ทั่วยุโรปตอนเหนือและอเมริกา โดยเฉพาะบริเวณที่อากาศหนาวเย็นโดซี่ออกไข่ครั้งหนึ่งได้มาถึงห้าร้อยฟอง แล้วก็จะฝังดินไว้ ไข่จะฟัก เป็นตัวภายในสองถึงสามสัปดาห์   โดซี่มีฟันซ้อนกันอยู่สองชั้น ซึ่งทั้งคมกริบและมีพิษ ถ้าถูกโดซี่กัดต้องรีบดื่มยาแก้พิษทันที                  





                                 เทโบ(Tebo)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxx





                                 เทโบเป็นหมูป่าสีฝุ่นที่พบในประเทศคองโกและซาอีร์ เทโบมีพลังในการหายตัว ทำให้ยากที่จะกำจัดหรือจับตัวมันได้ และยังเป็นสัตว์ที่อันตรายมากด้วย หนังเทโบมีราคาสูงในหมู่พ่อมดเพราะใช้ทำเป็นโล่และชุดป้องกันได้ดี





                                โทรลล์(Troll)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxx





                                โทรลล์เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัว สูงได้ถึงสิบสองฟุต และหนักได้กว่าหนึ่งตัน โทรลล์โดดเด่นในเรื่องพละกำลังที่มากพอๆกับความโง่เขลาของมัน ส่วนใหญ่ มีนิสัยโหดร้ายและไม่สามารถคาดเดาพฤติกรรมได้ โทรลล์มีถิ่นกำเนิดในสแกนดิเนเวีย แต่ทุกวันนี้อาจพบได้ในอังกฤษ ไอร์แลนด์ และบริเวณอื่นๆในยุ โรปตอนเหนือ





                                โดยทั่วไปโทรลล์สื่อสารกันด้วยเสียงคำรามที่ดูเหมือนเป็นภาษาอย่างหยาบๆแต่บางตัวก็อาจจะเข้าใจและพูดภาษามนุษย์ได้บ้าง สายพันธุ์ที่ฉลาดหน่อยได้รับการฝึกฝนให้ทำหน้าที่ยามรักษาการณ์





                                โทรลล์มีอยู่สามชนิด คือ โทรลล์ภูเขา โทรลล์ป่า และโทรลล์แม่น้ำ โทรลล์ภูเขาเป็น พันธุ์ที่ตัวใหญ่ที่สุดและดุร้ายที่สุด หัวล้านผิวสีเทาซีด โทรลล์ป่าผิวสีเขียวซีด และบางสายพันธุ์ก็มีผมสีเขียวหรือสีน้ำตาลที่บางและยุ่งเหยิง โทรลล์แม่ น้ำมีเขาสั้นๆและอาจมีขนดก ผิวสีม่วง มักจะซ่อนตัวอยู่ใต้สะพาน โทรลล์กินเนื้อดิบๆและไม่ค่อยจู้จี้เรื่องเหยื่อมากนัก เหยื่อของมันก็มีตั้งแต่สัตว์ป่าไป จนถึงมนุษย์





                                น็อกเทล(Nogtail)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                น็อกเทลเป็นปีศาจที่พบได้แถบชนบททั่วยุโรป รัสเซีย และอเมริกา ลักษณะคล้ายคลึงกับลูกหมูแคระที่มีขายาวเก้งก้าง หางอ้วนป้อม และตาเล็กสีดำ น็อก เทลจะคลานเข้าไปในเล้าหมู แล้วดูดนมจากแม่หมูปนเปไปกับพวกลูกหมู ยิ่งปล่อยให้น็อกเทลหลุดรอดสายตาได้นานเท่าใด มันก็จะตัวใหญ่ขึ้นเท่านั้น และฟาร์มก็จะยิ่งได้รับความเสียหายจากมันนานขึ้นด้วย



  

                                น็อกเทลมีความเร็วสูงมากและจับตัวได้ยาก แต่ถ้าใช้สุนัขสีขาวบริสุทธิ์ไล่ต้อนมันออกไป จากอาณาเขตฟาร์มได้ มันก็จะไม่กลับมาอีก กองออกระเบียบและควบคุมสัตว์วิเศษ(แผนกกำจัดสัตว์รบกวน) เลี้ยงสุนัขพันธุ์บลัดฮาวนด์สีขาวเผือกไว้ หนึ่งโหลเพื่อการนี้โดยเฉพาะ





                                นันดุ(Nundu)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxxx





                                สัตว์แห่งแอฟริกาตะวันออกตัวนี้เป็นถกเถียงกันว่าน่าจะเป็นสัตว์อันตรายที่สุดในโลก นันดุเป็นเสือสีดาวตัวมหึมาซึ่งเคลื่อนไหวได้อย่างเงียบกริบผิด กับรูปร่าง ลมหายใจของมันสามารถทำให้เกิดโรคร้ายแรงขนาดฆ่าคนได้ทั้งหมู่บ้าน นันดุอาจปราบได้ แต่ต้องใช้พ่อมดฝีมือดีไม่ต่ำกว่าร้อยคน





                                นาร์ล(Knarl)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                นาร์ลพบแถบยุโรปเหนือและอเมริกา มันจะถูกมักเกิ้ลเข้าใจผิดว่าเป็นเม่นอยู่บ่อยๆจริงๆแล้วสัตว์สองสายพันธุ์นี้ก็ไม่แตกต่างกัน เว้นแต่ลักษณะนิสัย อย่างหนิ่งซึ่งสำคัญมาก นั่นคือ ถ้าเราวางอาหารทิ้งไว้ในสวนให้เม่น เม่นจะยอมรับของขวัญนั้นและกินอย่างเอร็ดอร่อย แต่ถ้าเป็นนาร์ลละก็ มันจะทึกทัก เอาว่าเจ้าของบ้านต้องการล่อลวงมันเข้าสู่กับดัก เลยจะพาลทำลายพืชสวนและเครื่องประดับสวนของบ้านนั้นๆจนพังยับเยิน ซึ่งเด็กๆมักเกิ้ลจำนวน มากถูกกว่าวหาว่าทำตัวเป็นอันตพาล ทั้งๆที่คนร้ายตัวจริงก็คือเจ้านาร์ลที่โกรธแค้นต่างหาก





                                นิฟเฟลอร์(Niffler)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                นิฟเฟลอร์เป็นสัตว์พื้นเมืองอังกฤษ ตัวมีขนปุกปุย จมูกยาวสีดำ อาศัยอยู่ตามโพรงและชื่นชอบของทุกอย่างที่เป็นประกายระยิบกระยับ ก๊อบลินมักจะ เลี้ยงนิฟเฟลอร์ไว้ขุดหาสมบัติใต้พื้นดิน แม้ว่ามันจะมีนิสัยอ่อนโยนและน่ารักไม่น้อย แต่นิฟเฟลอร์ก็อาจเป็นตัวอันตรายที่ทำลายทรัพย์สินได้ และควร เลี้ยงไว้นอกบ้าน นิฟเฟลอร์ทำรังอยู่ใต้ดิน ซึ่งอาจลึกถึงยี่สิบฟุต และจะออกลูกครอกละหกถึงแปดตัว





                                เนียเซิล(Kneazle)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                ตัวเนียเซิลมีกำเนิดในอังกฤษ แต่ปัจจุบันแพร่หลายไปทั่วโลกแล้ว สัตว์ชนิดนี้มีลักษณะเหมือนแมว รูปร่างเล็ก มีทั้งชนิดขนเป็นจุด ขนด่าง หรือมีรอย แต้ม หูขนาดใหญ่เกินตัว หางเหมือนสิงโต เนียเซิลเป็นสัตว์ที่ฉลาด รักอิสระ และบางครั้งก็ดุร้าย แต่ลองถ้าถูกชะตากับพ่อมดแม่มดคนใดแล้ว ก็จะทำ ตัวเป็นสัตว์เลี้ยงที่ดีได้ เนียเซิลมีความสามารถลึกลับมในการระบุตัวคนที่น่าสงสัยหรือไม่น่าไว้วางใจ แต่ถ้าเจ้าของหลงทาง มันก็สามารถนำทางกลับ บ้านได้อย่างปลอดภัยอีกด้วย เนียเซิลออกลูกครอกละแปดตัว และสามารถผสมข้ามพันธุ์กับแมวธรรมดาได้ด้วย ผู้เลี้ยงเนียเซิลต้องขอใบอนุญาต เพราะเนียเซิลมีลักษณะบางอย่างที่ผิดธรรมดา จึงอาจจะไปสะดุดตามักเกิ้ลได้ (เช่นเดียวกับครัปและฟวูปเปอร์)





                                โนม(Gnome)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xx





                                โนมจัดเป็นสัตว์ที่สร้างความรำคาญในสวนชนิดหนึ่ง พบได้ทั่วยุโรปตอนเหนือและอเมริกาเหนือ โนมสูงได้มากที่สุดหนึ่งฟุต หัวใหญ่ไปสมดุลกับลำตัว เท้าแข็งมีแต่กระดูก วิธีไล่โนมออกจากสวนทำได้โดยจับมันเหวี่ยงเป็นวงให้เวียนหัวแล้วโยนข้ามกำแพงสวนออกไป หรืออาจใช้ตัวจาร์วี่จัดการ แต่พ่อ มดหลายคนในยุคนี้เห็นว่าเป็นวิธีกำจัดโนมที่ป่าเถื่อนเกินไป





                                บันดิมัน(Bundimun)





                                ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                บันดิมันพบได้ทั่วโลก มีความสามารถในการคลืบคลานเข้าไปอยู่ใต้แผ่นกระดานและไม้บัวที่ประกบฐานฝาผนัง พวกมันชอบกัดกินบ้านเรือน กลินเหม็น เน่าของการผุพังเป็นสัญญาณเตือนว่ามีบันดิมันอาศัยอยู่ในบ้านแล้ว บันดิมันจะขับสารที่มีฤทธิ์กัดกร่อนรากฐานของที่พักอาศัยซึ่งมันเข้าไปอยู่

บันดิมันที่อยู่เฉยๆจะคล้ายคลึงกับก้อนราสีเขียวที่มีตา แต่ยามตกใจก็จะใช้ขายุ่บยั่บยาวเก้งก้างวิ่งหนีไป บันดิมันกินฝุ่นเป็นอาหาร คาถาล้างบางจะกวาด ล้างให้บ้านปราศจากการคุกคามของบันดิมันได้ แต่ถ้าการผุกร่อนได้ลุกลามมากเกินไปแล้ว ควรติดต่อกองออกระเบียบและควบคุมสัตว์วิเศษ(แผนกกำ จัดสัตว์รบกวน) ก่อนที่บ้านจะพังทลาย สารที่บันดิมันขับออกมา เมื่อทำให้เจือจางแล้วจะใช้ผสมน้ำยาเวทมนตร์สำหรับทำความสะอาดบางชนิด





                                 บาซิลิสก์(Basilisk)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxxx





                                 บาซิลิสก์รู้จักกันอีกชื่อว่าราชางู บาซิลิสก์ตัวแรกที่มีการบันทึกไว้ถูกเพาะโดยเฮอร์โปผู้ชั่วร้าย ซึ่งเป็นพ่อมดศาสตร์มืดชาวกรีกที่พูดภาษาพาเซลล์ได้ เขาได้ค้นพบหลังการทดลองหลายต่อหลายครั้งว่า ไข่ไก่ที่ฟักใต้ตัวคางคกจะออกมาเป็นงูยักษ์ที่มีพลังอำนาจมหาศาล และมีอันตรายมากเป็นพิเศษ





                                 บาซิลิสก์เป็นงูสีเขียวสดใสซึ่งอาจยาวได้ถึงห้าสิบฟุต ตัวผู้มีขนไก่สีแดงสดอยู่บนหัวหนึ่งขน เขี้ยวของมันมีพิษร้ายแรงมาก แต่การโจมตีที่อัตรายมาก ที่สุดคือการจ้องมองด้วยดวงตาสีเหลืองคู่ใหญ่ของมัน ใครที่มองสบตามันตรงๆจะเสียชีวิตทันที





                                 ถ้ามีอาหารเพียงพอ(บาซิลิสก์กินสัตว์เลี้ยงลูก ด้วยนมทุกชนิดรวมทั้งพวกนกและสัตว์เลื้อยคลานส่วนใหญ่ด้วย) มันอาจมีชีวิตอยู่ได้ยืนยาวมาก บาซิลิสก์ของเฮอร์โปผู้ชั่วร้ายนั้นเชื่อกันว่าอายุยืนถึง เกือบเก้าร้อยปี





                                 การเพาะเลี้ยงบาซิลิสก์ถือเป็นสิ่งผิดกฏหมายมาตั้งแต่ยุคกลางแต่ก็สามารถปก ปิดได้อย่างง่ายดาย โดยเพียงแค่ย้ายไข่ออกจากใต้ ตัวคางคกเวลาเจ้าหน้าที่จากกองออกระเบียบและควบคุมสัตว์วิเศษมาตรวจดู อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีแต่คนที่พูดภาษาพาร์เซลได้เท่านั้นที่จะควบคุม บาซิลิสก์ได้ งูชนิดนี้จึงเป็นอันตรายต่อพ่อมดศาสตร์มืดส่วนใหญ่พ่อๆกับที่เป็นอันตรายต่อ บุคคลทั่วไปและไม่เคยมีการพบเห็นบาซิลิสก์ในอังกฤษมา อย่างน้อยสี่ร้อยปีแล้ว





                                 บิลลี่วิก(Billywig)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                 บิลลี่วิกเป็นแมลงพื้นเมืองของออสเตเลียลำตัวยาวประมาณครึ่งนิ้ว สีน้ำเงินสด บิลลี่วิกเคลื่อนที่เร็วมากจนน้องครั้งที่มักเกิ้ลจะสังเกตเห็นหรือแม่แต่ พ่อมดเองก็ไม่ค่อยเป็นบิลลี่วิก จนกระทั่งถูกมันต่อยเอาแล้วนั่นเอง ปีกของบิลลี่วิกยึดติดอยู่กับส่วนบนของหัว และหมุนได้เร็วมากจนทำให้ตัวมันหมุน วนเมื่อบิน ท่อนล่างของลำตัวเป็นเหล็กในที่ยาวและแหลมคม ผู้ที่ถูกบิลลี่วิกต่อยจะเกิดอาการวิงเวียน แล้วตัวจะลอยได้ พ่อมดแม่มดเด็กๆของออสเต เลียรุ่นแล้วรุ่นเล่าชอบบิลลี่วิกมายั่วให้โกรธ เพื่อจะได้โดนมันต่อย และสนุกสนานไปกับผลข้างเคียงของมัน แม้ว่าการถูกต่อยมากไปอาจทำให้เหยื่อลอย ไปมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้เป็นวันๆก็ตาม และในกรณีที่แพ้อย่างรุนแรงอาการลอยตัวถาวรอาจเกิดตามมาได้ เหล็กในบิลลี่วิกที่ตากแห้งแล้วอาจใช้ ในยาหลายขนานและเชื่อกันว่าใช้เป็นส่วนผสมในขนมฟีซซิ่งวีสบี้ที่ได้รับความ นิยมด้วย





                                 โบลทรัคเกิล(Bowtruckle)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xx





                                 โบวทรัคเกิลเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทำหน้าที่พิทักษ์รักษาต้นไม้ พบมากทางตะวันตกของอังกฤษ ทางใต้ของเยอรมนี และในป่าแถบสแกนดิเนเวียบางแห่ง เห็น ตัวมันได้ยากมาก เนื่องจากเป็นสัตว์ที่ตัวเล็ก (ตัวใหญ่ที่สุดสูงแปดนิ้ว) ลำตัวดูเหมือนเปลือกและกิ่งก้านของต้นไม้ มีตาเล็กๆสีน้ำตาลหนึ่งคู โบลทรัคเกิลซึ่งกินแมลงเป็นอาหาร เป็นสัตว์ที่รักสงบและขี้อายมาก แต่ถ้าต้นไม้ที่มันอาศัยอยู่ถูกทำร้าย มันก็จะกระโจนลงมาเกาะคนตัดต้นไม้หรือนัก พฤกษศาสตร์ที่พยายามทำอันตรายบ้านของมันทันที แล้วก็จะใช้นิ้วที่ยาวและแหลมคมทิ่มตาผู้บุกรุก การใช้แมลงเป็นเหยื่อล่อจะทำให้โบวทรัคเกิลสงบ ได้นานพอที่พ่อมดหรือแม่มดจะตัดต้นไม้ทำไม้กายสิทธิ์ออกจากต้นได้





                                 ปูไฟ(Fire Crab)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                 แม้จะชื่อว่าปูไฟ แต่สัตว์ชนิดนี้กลับมีส่วนคล้ายคลึงกับเต่าตัวใหญ่ที่กระ-ดองฝังอัญมณีแพรว พราว ในประเทศฟิจิบ้านเกิดของมันนั้น ได้มีการกำหนด หาดทรายแห่งหนึ่งให้เป็นอาณาเขตอนุรักษ์เพื่อปกป้องสัตว์ชนิดนี้ ทั้งจากมักเกิ้ลผู้ถูกกระ-ดองมีค่าของมันดึงดูดมา และจากพ่อมดไร้คุณธรรมที่อยาก ได้กระ-ดองของมันมาทำเป็นหม้อใหญ่ราคาแพง อย่างไรก็ตาม ปูไฟเองก็มีกลไกป้องกันตัว โดยมันจะยิงเปลวไฟจากด้านหลังเมื่อถูกโจมตี มีการส่ง ออกปูไฟในฐานะสัตว์เลี้ยงแต่ผู้เลี้ยงก็จำเป็นต้องขอใบอนุญาตเป็นพิเศษด้วย





                                 โปเกรบิน(Pogrebin)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                 โปเกรบินเป็นปีศาจของรัสเซีย สูงเกือบไม่ถึงหนึ่งฟุต ตัวเต็มไปด้วยขน แต่หัวกลับเรียบเป็นสีเทาและใหญ่เกินตัว เวลาโปเกรบินหมอบ จะดูเหมือน ก้อนหินกลมๆมันๆโปเกรบินชอบมนุษย์และสนุกกับการตามหลังมนุษย์ โดยเดินแอบอยู่ตามเงา และจะหมอบลงอย่างรวดเร็วเมื่อของเงาหันขึ้นมา ถ้า ปล่อยให้ตัวโปเกรบินเดินตามหลังได้นานหลายชั่วโมง เหยื่อจะรู้สึกว่าตัวเองไร้ประโยชน์อย่างมาก และจะตกอยู่ในอาการซึมเซาสิ้นหวังในเวลาต่อมา เมื่อเหยื่อหยุดเดินและทรุดนั่งบนพื้น ร้องไห้กับความไร้สาระทั้งหมดที่เกิดขึ้นโปเกรบินก็จะกระโดดเข้าใส่และพยายามกินเหยื่อ อย่างไรก็ตามการไล่โป เกรบินนั้นง่ายดายมาก ใช้เพียงแค่คาถาง่ายๆหรือคาถาสะกดนิ่งก็ได้ การเตะทิ้งก็ได้เช่นเดียวกัน





                                 ผีกูล(Ghoul)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xx





                                 แม้ว่าหน้าตาของผีกูลจะน่าเกลียดน่ากลัว แต่มันก็ไม่ใช่สัตว์ที่ดุร้าย ผีกูลดูคล้ายยักษ์กินคนที่มีฟันกระต่ายและตัวลื่นๆ โดยมากผีกูลจะอาศัยอยู่ตามห้อง ใต้หลังคาหรือโรงนาของพ่อมด คอยจับแมงมุมและผีเสื้อกลางคืนกินเป็นอาหาร ผีกูลชอบร้องครวญครางและบางครั้งก็ขว้างปาข้าวของด้วย แต่โดย เนื้อแท้แล้วมีนิสัยเปิดเผยและอย่างมาก็เพียงแค่คำรามอย่างดุร้ายใส่คนที่ เดินเตะมันเข้าเท่านั้น กองออกระเบีบยและควบคุมสัตว์วิเศษมีหน่วยกำจัดผีกูล ไว้คอยจับผีกูลออกจากบ้านที่จะตกเป็นของมักเกิ้ล สำหรับครอบครัวพ่อมดแล้ว ผีกูลเรียกได้ว่าเป็นจุดสนใจ และบางครั้งก็เป็นสัตว์เลี้ยงของครอบ ครัวไปเลย





                                 พลิมปี้(Plimpy)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                 พลิมปี้เป็นปลาตัวลายรูปร่างกลมป่อง มีลักษณะเด่นตรงขาสองข้างที่ยาวเก้งก้างและมีเท้าเป็นพังผืด พลิมปี้อาศัยอยู่ตามทะเลสาบลึกๆ มันจะเดินท่อมๆ อยู่ก้นทะเลสาบ คอยหาอาหาร อาหารจานโปรดของพลิมปี้คือทากน้ำ พลิมปี้ไม่ใช่สัตว์ดุร้ายอะไรนัก แม้ว่าจะชอบตอดเท้าและเสื้อผ้าของผู้ที่มาว่ายน้ำอยู่ บ้างก็ตาม ชาวเงือกเห็นว่ามันเป็นสัตว์ที่สร้างความรำคาญจึงมักกำจัดมันด้วยการผูกขาทั้งสองข้างของพลิมปี้เป็นเงื่อน แล้วปล่อยให้มันลอยไปอย่าง ไร้ทิศทาง พลิมปี้จะไม่สามารถย้อนกลับมาได้อีกจนกว่าจะแก้เงื่อนได้เสียก่อน ซึ่งบางครั้งอาจต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมงๆ





                                 พอร์ล็อก(Porlock)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xx





                                 พอร์ล็อกเป็นสัตว์ที่มีหน้าที่พิทักษ์ม้า พบได้ที่ดอร์เซ็ต ประเทศอังกฤษ และไอร์แลนด์ใต้ ลำตัวมีขนปุกปุย บนหัวมีเส้นผมหยาบๆขึ้นอยู่จำนวนมาก จมูก ของมันใหญ่สะดุดตา พอร์ล็อกเดินด้วยเท้าสองข้างที่เป็นกีบ แขนของมันเล็ก มีนิ้วกลมป้อมข้างละสี่นิ้ว พอร์ล็อกที่โตเต็มที่จะมีความสุขประมาณสอง ฟุต และกินหญ้าเป็นอาหาร





                                 พอร์ล็อกเป็นสัตว์ขี้อาย และมีชีวิตอยู่เพื่อคุ้มครองดูแลม้าอาจพบมันนอนขดตัวอยู่ตามกองฟางในคอกม้า หรือหลบอยู กลางฝูงม้าที่มันดูแล พอร์ล็อกไม่ไว้ใจมนุษย์และมักหลบซ่อนตัวจากมนุษย์





                                 พัฟสไกน์(Puffskein)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                 พัฟสไกน์พบได้ทั่วโลก รูปร่างอ้วนกลม มีขนนุ่มๆสีเหลืองคัสตาร์ด นิสัยเชื่อง ยอมให้กอดรัดหรือจับโยนไปมาได้ เลี้ยงง่ายและจะส่งเสียงครางเบาๆ เมื่อรู้สึกพอใจ พัฟสไกน์จะแลบลิ้นยาวๆบางๆสีชมพูของมันออกมาเป็นระยะๆเพื่อควานหาอาหารไปรอบ บ้าน พัฟสไกน์เป็นนักเขมือบตัวยง มันกินทุก อย่างตั้งแต่ของเหลือๆไปจนถึงแมงมุม แต่ที่ชื่นชอบเป็นพิเศษคือการแลบลิ้นเลียจมูกของพ่อมดที่นอนหลับและกิน วิญญาณร้ายที่รังควานพวกเขาอยู่ พฤติกรรมแบบนี้ทำให้พัฟสไกน์เป็นที่รักใคร่ของเด็กๆตระกูลพ่อมดมาหลายชั่ว อายุคน และยังเป็นสัตว์เลี้ยงของพ่อมดที่ได้รับความนิยมสูงสุดด้วย





                                 พิกซี่(Pixie)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                 พิกซี่พบมากแถบคอร์นวอลล์ ประเทศอังกฤษ ตัวสีฟ้าเจิดจ้า สูงได้มากที่สุดแปดนิ้ว นิสัยซุกซนมาก พิกซี่ชื่นชอบกลอุบายและเรื่องตลกโปกฮาทุกชนิด แม้ว่าจะไม่มีปีกแต่พิกซี่ก็บินได้ และจะคอยหิ้วใบหูมนุษย์ที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ พาขึ้นไปห้องต่องแต่งอยู่ตามยอดไม้และสิ่งก่อสร้างสูงๆพิกซี่สื่อสารกันด้วย เสียงแหลมสูงดังจ้อกแจ้กที่จะฟังออกเฉพาะในหมู่พิกซี่ด้วยกันเท่านั้น พวกมันใช้ชีวิตเป็นหนุ่มสาวตลอดเวลา





                                 ฟวูปเปอร์(Fwooper)





                                 ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxx





                                 ฟวูปเปอร์นกแอฟริกาที่ขนสีสวยสดมีทั้งสีส้ม ชมพู เขียว มะนาว และสีเหลือง ปากกาขนนกหลากสีได้มาจากเจ้าฟวูปเปอร์นี่เอง นอกจากนั้นมันยังออก ไข่ที่มีลวดลายสวยงามมากอีกด้วย เสียงเพลงของฟวูปเปอร์แม้จะฟังดูไพเราะในตอนแรกๆแต่จะค่อยทำให้ผู้ฟังเสีย สติได้ในที่สุด(อูริกจอมเพี้ยนเคย พยายามพิสูจน์ว่าเสียงเพลงของฟวูปเปอร์นั้นดีต่อสุขภาพ โดยเขาได้ฟังเพลงของมันเป็นเวลาสามเดือนติดต่อกันโดยไม่หยุดพัก แต่น่าเสียดายที่สภา พ่อมดซึ่งอูริกมารายงานการค้นพบ ไม่ยอมรับทฤษฎีนี้ เพราะอูริกมาปรากฎตัวในห้องประชุม โดยไม่สวมอะไรเลยนอกจากวิกผมปลอมอันเดียว ซึ่งเมื่อ ดูใกล้กลับกลายเป็นตัวแบดเจอร์ที่ตายแล้วเสียอีก) ฟวูปเปอร์ที่ถูกขายเป็นสัตว์เลี้ยงจะมีคาถาใบ้ร่ายกำกับไว้ด้วย ผู้เลี้ยงฟวูปเปอร์ต้องมีใบอนุญาต เพราะสัตว์ชนิดนี้ต้องเลี้ยงดูด้วยความระมัดระวัง





                                  ฟีนิกซ์(Fhoenix)





                                  ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xxxx





                                  ฟีนิกซ์จัดอยู่ในประเภท xxxx ไม่ใช่เพราะว่ามันดุร้าย แต่เป็นเพราะมีพ่อมดน้อยคนที่เลี้ยงมันให้เชื่องได้ ฟีนิกซ์เป็นนกสีแดงที่แสนสง่า ขนาดเท่าหงส์ จะงอยปากกรงเล็บ และหางยาวเป็นสีทอง ฟีนิกซ์ทำรังอยู่บนยอดเขา พบได้แถบอียิปต์ อินเดีย และจีน นกฟีนิกซ์มีชีวิตอยู่ได้ยาวนานมากเพราะมันสา มารถฟื้นคืนชีพได้ เมื่อร่างกายสิ้นอายุขัย ตัวก็จะลุกเป็นไฟ จากนั้นฟีนิกซ์ก็จะฟื้นจากกองขี้เถ้ามาเป็นลูกนกใหม่ ฟีนิกซ์เป็นสัตว์ที่มีนิสัยอ่อนโยน และไม่ ปรากฏว่ามันเคยฆ่าใครมาก่อน ฟีนิกซ์กินสมุนไพรเป็นอาหารเท่านั้น มันสามารถหายตัวและปรากฏตัวได้ใหม่ตามใจนึกเช่นเดียวกับดิริคอว์ล เพลงของ นกฟีนิกซ์มีเวทมนตร์สามารถกระตุ้นความกล้าหาญแห่งจิตใจที่บริสุทธิ์และทำให้ เกิดความกลัวใจจิตใจที่คิดร้าย น้ำตาของนกฟีนิกซ์มีพลังในการรักษา บาดแผล





                                  แฟรี่(Fairy)





                                  ประเภทที่ ก.ว.ม.จัดไว้ : xx





                                  แฟรี่เป็นสัตว์ขนาดเล็กที่มีความสวยงามแต่ไม่ค่อยฉลาดนักพ่อมดมักจะใช้หรือหลอกล่อให้แฟรี่มาเป็นเครื่องประดับตกแต่ง โดยทั่วไปแฟรี่จะอาศัยอยู่ ในป่าหรือตามทุ่งโล่ง ความสูงของแฟรี่เหมือนมนุษย์ตัวจิ๋ว แต่มีปีกใหญ่คล้ายปีกแมลง ซึ่งบ้างก็โปร่งใส บ้างก็มีหลากสี ขึ้นอยู่กับชนิดของแฟรี่





                                  แฟรี่มีเวทมนตร์ที่ไม่กล้าแข็งนัก ซึ่งมันจะใช้ในการสกัดศัตรู อย่างเช่นออเกรี่ แฟรี่มีนิสัยชอบทะเลาะเบาะแว้งโดยธรรมชาติ แต่ด้วยความที่หลงตัวเอง มาก ก็จะยอมทำตัวว่าง่ายเมื่อถูกใช้เป็นเครื่องประดับ แม้จะมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่แฟรี่กลับพูดไม่ได้เลย มันจะส่งเสียงแหลมสูงเพื่อสื่อสารระหว่าง กัน(มักเกิ้ลมีความอ่อนไหวมากในเรื่องเกี่ยวกับแฟรี่ แฟรี่ปรากฏอยู่ในนิทานหลายเรื่องที่เขียนให้เด็กๆมักเกิ้ลอ่าน ในนิทานที่เรียกว่า\"เทพนิยาย\" นี้แฟรี่ จะถูกวาดภาพเป็นสิ่งมีชีวิตมีปีก ซึ่งมีบุคลิกสูงส่งและสามารถพูดภาษามนุษย์ได้บ่อยครั้งก็พูดจาหวานจนน่าคลื่นไส้ แฟรี่ตามจินตนาการของมักเกิ้ลจะ อาศัยอยู่ในบ้านหลังจ้อย ทำจากกลีบดอกไม้ ดอกเห็ดที่ข้างในกลวง หรืออะไรทำนองนี้ มักเกิ้ลมักจะวาดภาพให้แฟรี่ถือไม้กายสิทธิ์ด้วยเสมอ ในบรรดา สัตว์มหัศจรรย์ทั้งหมดแล้ว นับว่าแฟรี่มีภาพลักษณ์ดีเยี่ยมที่สุดในหมู่มักเกิ้ล)





                                   แฟรี่จะวางไข่ไว้ใต้ใบไม้ ซึ่งอาจมีปริมาณสูงสุดได้ถึงครั้งละห้าสิบฟอง ไข่จะฟักเป็นตัวอ่อนที่มีสีสันสดใส เมื่ออายุได้หกถึงสิบวัน ก็จะปล่อยใยพันตัว เองเป็นดักแด้ หนึ่งเดือนผ่านไปก็จะออกมาเป็นตัวเต็มวัยที่มีปีกและรูปร่างสมบูรณ์







                                   ยังไม่จบค่ะ  ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ