Dek-D.com - Writer : คำนิยมทั้งหมดของ นิรนาม

Critic Family รับวิจารณ์นิยาย

นักวิจารณ์: อาลัว

คำวิจารณ์ต่อไปนี้เป็นเพียงความคิดเห็นจากเราคนเดียว ยังไงก็รบกวนเลือกรับฟังตามเห็นสมควรนะคะ เราพูดถึงเรื่องดีๆ ไม่ค่อยเก่ง ดังนั้นในคำวิจารณ์นี้อาจจะโฟกัสที่จุดติมากกว่าคำชมเชย ถ้าทำให้รู้สึกไม่ดีก็ต้องขอโทษไว้ล่วงหน้าด้วยค่ะ

*เราอ่านถึงบทที่ 10 “เรื่องง่ายๆ” นะคะ

1. ชื่อเรื่อง : (10/10)

ชื่อเรื่องสื่อถึงเนื้อเรื่องได้ดีค่ะ อ่านแล้วรู้ทันทีว่าเกี่ยวกับอะไร

2. โครงเรื่อง : 27/30

เนื้อหาของเรื่องนี้น่าสนใจค่ะ รายละเอียดแบบแฟนตาซีทำให้เรื่องดูมีสีสันมากขึ้น การนำตำนานมาเกี่ยวข้องก็ทำให้เรื่องสนุกขึ้นพอสมควร แต่ที่คิดว่าต้องปรับปรุงแก้ไขคือการลำดับเรื่อง การดำเนินเรื่อง และการให้ข้อมูลค่ะ ผู้เขียนบอกแทบทุกอย่างกับผู้อ่านไปในคราวเดียว ทำให้อรรถรสจากการค่อยๆ อ่าน ค่อยๆ เรียนรู้หายไป เรื่องก็เลยขาดความลึกลับ ความน่าติดตามก็น้อยลงตามๆ กัน ซึ่งน่าเสียดายมาก ทั้งนี้น่าจะมีสาเหตุมาจากการบรรยายด้วยส่วนหนึ่งค่ะ จังหวะของเรื่องเดี๋ยวเร็วไปบ้างเดี๋ยวช้าไปบ้าง ขาดการทอดอารมณ์ ทำให้มีความรู้สึกร่วมไปกับเรื่องน้อยกว่าที่ควรจะเป็น
นอกจากนั้นแล้วก็มีรายละเอียดเล็กๆ น้อยในส่วนของเนื้อหาที่น่าขัดใจค่ะ เช่น เฮดีสใช้พู่กันเขียนหนังสือเหมือนคนทางตะวันออก ในขณะที่บรรยากาศของเรื่องเป็นโทนตะวันตก เฮดีสไม่รู้จักคำว่า ‘แคร์’ และ ‘เซอร์ไพรส์’ ซึ่งเป็นภาษาอังกฤษ แต่ใช้ ‘ลูกไก่ในกำมือ’ ที่เป็นสำนวนไทย ฯลฯ

3. การบรรยายและการใช้ภาษา : 22/30

เนื่องจากส่วนๆ อื่นผู้เขียนทำได้ดีแล้ว มีแค่ส่วนการบรรยายและการใช้ภาษาที่รายละเอียดยิบย่อยค่อนข้างเยอะ เราจึงขออนุญาตเน้นหัวข้อนี้เป็นพิเศษนะคะ
ผู้เขียนบรรยายได้ดีค่ะ ชัดเจนเข้าใจ โดยเฉพาะบทพรรณนาที่ดูสวยมากๆ การใช้คำก็หลากหลายมีสีสัน บรรยายความคิดตัวละครและฉากประเภทอารมณ์ขันได้น่ารักน่าคล้อยตามด้วย แต่ที่มีปัญหาหลักๆ คือ
- การเว้นวรรค - จริงๆ แล้วการเว้นวรรคตอนไม่เชิงว่ามีข้อกำหนดตายตัว เหมือนเป็นจังหวะการหายใจของเวลาอ่านของแต่ละคนมากกว่า แต่เรารู้สึกว่าการเว้นวรรคตอนของผู้เขียนดูแปลกๆ คือบางประโยคเว้นในที่ไม่ควรเว้น แต่บางประโยคก็เขียนติดกันหมดไม่เว้นวรรคเลยจนอ่านยาก
- การใส่คำขยาย - การใช้คำของผู้เขียนหลากหลายและน่าสนใจ แต่บางประโยคโดยเฉพาะช่วงบทแรกๆ คำขยายเยอะเกินไปค่ะ เพราะว่าบางทีผู้เขียนใช้การบรรยายความคิดตัวละครแทรกบ้างด้วยเลยยิ่งรู้สึก ขัดๆ เหมือนสำนวนไม่ค่อยสม่ำเสมอ นอกจากนั้นแล้วบางประโยคก็เนื้อความยาวเกินไป ทำให้บางทีอ่านแล้วลืมว่าประเด็นของประโยคคืออะไร ถ้าแบ่งพวกนี้ออกมาเป็นสองประโยคก็น่าจะอ่านง่ายขึ้นค่ะ
- ประโยคที่ไม่มีกริยา - หมายถึงประโยคที่จริงๆ ควรเป็นประโยคปกติ แต่เพราะเผลอใส่คำประเภท ที่ ซึ่ง หรืออะไรพวกนั้นลงไป เลยทำให้เผลอขยายประธานเรื่อยๆ จนประโยคไม่มีกริยา กลายเป็นแค่วลีที่ยาวมากหน่อย พวกนี้บางจังหวะใช้ได้ แต่บางจังหวะใช้แล้วจะทำให้รู้สึกขาดตอนค่ะ อาจต้องพิจารณาเป็นจุดๆ ไป แต่ก็อยากให้ระวัง
- การจัดย่อหน้าบทพูดและบทบรรยาย - เรื่องนี้โดยเฉพาะบทหลังๆ ที่เราอ่านแทบไม่มีบทบรรยายที่ไม่นำหน้าด้วยบทพูดเลยค่ะ อยากให้ย่อหน้าบทบรรยายแยกออกจากบทพูดบ่อยกว่านี้อีกนิด น่าจะทำให้การดำเนินเรื่องดูช้าลงบ้าง ไม่ฉุกละหุกมากเกินไปค่ะ อีกอย่างหนึ่งคือบทพูด ถ้าเป็นคนเดียวกันพูดไม่ต้องขึ้นย่อหน้าใหม่นะคะ หรือถ้าจะขึ้นย่อหน้าใหม่จริงๆ ก็ควรมีอีกย่อหน้าบรรยายคั่นสักเล็กน้อยค่ะ
- ความคิดของตัวละครกับบรรยากาศของเรื่อง - สังเกตว่าช่วงแรกๆ ของเรื่องนี้ถ้าบรรยายสภาพแวดล้อมก็จะมีแต่เรื่องสภาพแวดล้อม บรรยายรูปลักษณ์ก็จะมีแต่เรื่อง
รูปลักษณ์ บรรยายความรู้สึกตัวละครก็จะมีแต่เรื่องความรู้สึกตัวละคร ไม่ค่อยบรรยายความคิดตัวละครไปพร้อมกันกับสภาพแวดล้อมน่ะค่ะ เราคิดว่าถ้าบรรยายทั้งสองอย่างไปพร้อมกันได้เรื่องจะดูสมจริงหนักแน่นขึ้น ค่ะ
- การลงท้ายบทด้วยอารมณ์หนัก - อยากให้เขียนตอนจะจบบทให้ได้อารมณ์กว่านี้น่ะค่ะ เช่นในบทที่ 2 อาจยืดฉากที่เมลานีมองมาอย่างผิดหวังให้ยาวขึ้น บรรยายความสับสนและสงสัยของอัญญ่าให้มากขึ้น แล้วค่อยจบด้วยคำถาม “สิ่งที่เธอกระทำนั้นผิดหรืออย่างไร” เราไม่รู้ตัวเองอธิบายเข้าใจได้ไหม แต่พวกนี้น่าจะทำให้คนอ่านรู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากขึ้น แล้วก็เพิ่มความน่าติดตามให้มากขึ้นค่ะ
- Sound Effect(s) - ถ้าใช้บ่อยๆ คนบางกลุ่มอาจมองว่าเหมือนการ์ตูนมากกว่านิยายค่ะ เพราะหลายเสียงมาจากการ์ตูนด้วย จริงๆ การเหมือนการ์ตูนก็ไม่ใช่เรื่องแย่นะคะ เพียงแต่อาจจะทำให้เรื่องดูจริงจังน้อยลงสำหรับบางคน ก็ต้องระวังในบางโอกาสค่ะ
ส่วนจุดอื่นๆ ก็เหลือแค่คำผิดแล้วล่ะค่ะ มีคำผิดอยู่พอสมควร ถ้าต้องการให้ชี้อย่างละเอียดทั้งหมดก็ติดต่อเราได้ที่มายไอดีนะคะ (my.dek-d.com/aluana/)

4. ตัวละคร : 16/20

ตัวละครของเรื่องนี้น่ารักสุดๆ เลยค่ะ คาแรกเตอร์อาจจะไม่ซับซ้อนมากแต่ก็ชัดเจนเข้าใจง่าย นับว่าทำได้ดีมากเลย
ต่อจากนี้ไปจะกล่าวถึงส่วนที่เรารู้สึกแปลกๆ นะคะ
เริ่มที่พระเอกเลยค่ะ เฮดีส อย่างที่บอกไปช่วงต้นว่าเขาไม่ลึกลับเลย เราขอเพิ่มไปอีกอย่างว่าเขาเป็นคนดีมากค่ะ มากจนเราไม่รู้สึกว่าอดีตอะไรก็ตามที่เขาเจอมาเป็นเรื่องจริงจังเลย คำร่ำลือที่อัญญ่าได้ยินควรจะทำให้เรากลัวเขาก่อน แต่เพราะมันมากเกินไปเลยดูเหมือนเป็นเรื่องตลกมากกว่า พอมาตัวละครพบกันก็กลายเป็นว่าคำร่ำลือผิดทั้งหมดอีก ทำให้อิมเมจของเขาผิดกับบทแรกลิบลับมาก คือไม่น่ากลัว และเป็นคนดีจนแปลก เท่าที่เราเข้าใจจากบทแรกเราว่าเขาควรเจ็บแค้น ควรเครียด หม่นหมอง น่ากลัว หรือเย็นชา แล้วก็เป็นอย่างนั้นมาเป็นพันหมื่นปี แต่พออ่านๆ ไปเขาดูปกติมากเลยค่ะ เหมือนเด็กวัยรุ่นในช่วงสับสนธรรมดาๆ คนหนึ่ง อ่อนไหวกับคนที่ทำดีอย่างบริสุทธิ์ใจ ทั้งๆ ที่ด้วยอายุสองหมื่นปีแล้วเขาน่าจะมี
ประสบการณ์มากกว่านี้ เข้าใจโลกมากกว่านี้ ดูสงบกว่านี้ ตรงนี้ก็คิดว่าอาจปรับได้ด้วยการบรรยายให้คนอ่านเข้าใจเขามากขึ้น ปรับคาแรกเตอร์เขานิดหน่อย หรือเพิ่มด้านน่ากลัวของเขาให้รับรู้ได้มากกว่านี้ค่ะ
ต่อไปก็นางเอก อัญญ่า เธอน่ารักมากค่ะ ร่าเริง สดใส น่าเอ็นดูดี แต่เราไม่เข้าใจอย่างหนึ่ง ระหว่างโตบนโลกมนุษย์อัญญ่าอยู่ยังไง ทำอะไรบ้าง? คือจากลักษณะแล้วเธอมองโลกในแง่ดีมากก็จริง แต่เหมือนคนไม่เคยสัมผัสกิเลสกับความชั่วมากกว่าคนที่รู้จักแล้วระงับได้ ตัวละครเป็นคนดีก็ไม่ใช่จุดน่าตำหนิ แต่ถ้าไม่มีปัญหาหรือความขัดแย้งในตัวเองให้หนักๆ บ้าง ก็อาจทำให้คนอ่านรู้สึกไม่เชื่อได้ค่ะ ส่วนทางแก้ ก็คิดว่าควรจะบรรยายความกังวลแล้วก็อารมณ์สับสนของอัญญ่าให้มากขึ้นอีกนิด ค่ะ
เราตงิดมากกับอาการหวั่นไหวไปจนถึงรักของเฮดีส เราคิดว่ามันเร็วเกินไปค่ะ เฮดีสอยู่มาสองหมื่นปี จะไม่เคยเจอคนดีมาก่อนเลยก็ไม่น่าเป็นได้ มาหวั่นไหวอะไรกับคนดีที่เปิดเผยทุกอย่างแบบอัญญ่า เขาไม่ได้ตัดสินใจใกล้ชิดเพราะอยากรู้จักอยากค้นหาอะไรเกี่ยวกับเธอสักหน่อย ทำไมวางใจกับเธอมากขนาดนั้น เวลาสองหมื่นปีอยู่มาโดดเดี่ยว แค่ช่วงสั้นๆ ที่เจอผู้หญิงคนเดียวทำให้เดือดร้อนใจมากเลยหรือ ถ้านี่คือความรักแต่แรกสบตาก็อยากให้บรรยายให้มีอารมณ์ร่วมมากกว่านี้ ถ้าเป็นความรักแบบค่อยๆ พัฒนาก็อยากให้ใส่ใจรายละเอียดช่วงกำลังพัฒนามากขึ้นค่ะ
ตัวละครอื่นๆ ก็โอเคค่ะ แต่เพราะว่าพวกเขามีบทน้อยหรืออะไรเลยทำให้ดูไม่ค่อยมีมิติสักเท่าไหร่ เหมือนตัวละครประกอบฉากเดินผ่านไปผ่านมา ถ้าบทบาทของเขาสำคัญแค่นั้นก็โอเคแล้ว แต่ถ้าเขาสำคัญกว่านั้นก็พยายามใช้ฉากสั้นๆ ที่เขาปรากฏตัวให้คุ้มที่สุดค่ะ ให้เห็นถึงนิสัย ความรู้สึก และแรงจูงใจอย่างชัดเจน โดยเฉพาะกับตัวร้าย

5. ความสวยงาม : 10/10

บทความดูดี การจัดหน้าก็อ่านง่ายดีค่ะ ที่รู้สึกแปลกๆ มีแค่ตรงที่ใช้คำว่า บท บทที่ อะไรพวกนั้นไม่ค่อยสม่ำเสมอ แต่คิดว่าผู้เขียนคงมีเหตุผลของตัวเองค่ะ

ถ้าไม่เข้าใจส่วน ไหน ต้องการให้อธิบายอะไรเพิ่มเติม หรือให้ติชมละเอียดขึ้นอีก ก็ติดต่อเราได้ที่มายไอดีเลยนะคะ (my.dek-d.com/aluana/)

รวมคะแนน : 85/100