ดวงดาวที่หายไป

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

เป็นนิยายที่ผมเพิ่งแต่งเป็นครั้งแรกนะครับถ้าผิดพลาดในเรื่องใดก็ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยครับ

เนื้อเรื่อง

เย็นวันหนึ่งมีเด็กสาว ม.ปลายชื่อ"มิคาโดะ อายูมุ"ดูท่าทางห้าวๆแต่ก็ดูน่ารักเหมือนกันยืนอยู่หน้าโรงเรียน ม.ปลายเหมือนรออะไรอยู่เธอคนนั้นถอนหายใจแล้วพูดว่า
"เมื่อไหร่จะมานะ รุ่นพี่มินามิ"
"เอ่อ ใช่คุณมิคาโดะ อายูมุ หรือป่าวครับ"เสียงของเด็กผู้ชายดังขึ้นทำให้เธอคนนั้นหันไปตามเสียง
"ใช่คุณอายูมุจริงๆด้วย"เด็กผู้ชายอายุน่าจะประมาณ ม.ต้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีใจมาก
"เอ่อ เธอคือใครหรอ"อายูมุเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"เอ่อ จำผมได้หรือป่าวครับ มาซาโตะ ไอ ไงครับ"
"มาซาโตะ ไอ หรอ??"
"ตอนนั้นคุณพูดให้กำลังใจผมก่อนที่ผมจะผ่าตัดไงครับ"
"อ่อ จำได้แล้ว เธอนั้นเอง ผ่าตัดสำเร็จไปด้วยดีหรือป่าว"
"ครับ ผมมาที่นี่เพื่อตอบแทนครับ"
"ตอบแทน??"
"ครับ ผมจะให้พรหนึ่งข้อกับคุณอายูมุครับ แต่ขอให้เป็นสิ่งที่คุณต้องการจริงๆนะครับ"
"พร?? เธอพูดอะไรที่มันเป็นไปได้ได้ไหมเนี่ย"

พออายูมุพูดจบก็มีเสียงของผู้ชายคนหนึ่งเดินกำลังเดินผ่านประตูโรงเรียน

"อ่าว อายูมุไม่ใช่หรอ"
"รุ่นพี่มินามิ"อายูมุเกิดอาการตกใจเล็กน้อยและหน้าแดง
"อ่าวคนข้างหลังนั้นใครหนะ แฟนของอายูมุหรอ"
"มะ ไม่ใช่นะคะ"
"งั้นชั้นไปก่อนนะ"
พอพูดจบรุ่นพี่มินามิก็เดินไป

"คุณอายูมุชอบรุ่นพี่มินามิหรอครับ"ไอถามด้วยความสงสัยแต่ว่า
"นาย ทำให้รุ่นพี่เข้าใจชั้นผิดนะรู้ไหม!!"อายูมุจับไอทุ่มลงที่พื้นอย่างแรงแต่ก็น่าตกใจมากที่ไอลุกขึ้นมาทันทีที่ลงพื้นพร้อมพูดว่า
"มันเจ็บนะครับคุณอายูมุ"ไอพูดพร้อมกับลูบหัวไป
"ชั้นไปก่อนหละ อยู่นี่เดี๋ยวโดนคนอื่นเข้าใจผิดอีก"เธอพูดพร้อมกับวิ่งหนีไป
"ดะ เดี๋ยวก่อนสิครับ"ไอพูดยังไม่ทันจบอายูมุก็วิ่งหนีไปแล้ว

เช้าวันต่อมาอายูมุได้เดินมากับเพื่อนชื่อว่า "เซโนะ นัทซึรุ" และ "อาริฮาระ เอมิ"

"นี่อายูมุ เด็กคนนั้นหน้าตาน่ารักใช่เล่นเลยเนอะ"นัทซึรุพูดพร้อมชี้ไปที่เด็กที่ยืนอยู่หน้าประตู
"อ๊ะ เจ้าไอ นี่หน่า"อายูมุคิดในใจ

พอเดินไปอีกสักหน่อยไอก็มองเห็นอายูมุและโบกมือแล้วก็ตะโกนเรียกว่า

"อรุณสวัสครับ คุณอายูมุ"

นัทซึรุ และ เอมิ มองหน้า อายูมุ เป็นตาเดียวกันทำให้อายูมุเกิดอาการโกรธขึ้นมาแล้วรีบเดินไปหาไอแล้วพูดว่า

"นี่นายจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดสักกี่คนหา"
"ก็คุณยังไม่ขอพรเลยนี่หน่า"
"งั้นชั้นขอให้นายไปให้พ้นๆซะ"
"ไม่ได้หรอครับ ต้องเป็นพรที่คุณต้องการจริงๆเท่านั้นครับอย่างเช่น"ให้รุ่นพี่มินามิมาชอบ"อะไรประมาณนี้หนะครับ"
"นี่นายอย่าพูดเพ้อเจ้อได้ไหม"

พออายูมุพูดจบ นทซึรุ และ เอมิ ก็เดินตามมาทัน

"แฟนของเธอหรอ อายูมุ"เอมิถาม
"มะ ไม่ใช่นะ"อายูมุรีบตอบ
"เธอชื่ออะไรหรอ"นัทซึรุถามไอ
"มาซาโตะ ไอ ครับ"ไอตอบ
"งั้นชั้นไปละ"อายูมุพูด
"อ๊ะ รอด้วยสิอายูมุ"เอมิพูด
"ไว้เจอกันคราวหน้านะ ไอคุง"นัทซึรุพูด

เย็นวันนั้น

"คุณอายูมุ จะกลับแล้วหรอครับ"
"อื้ม เธอก็กลับบ้านได้แล้วเดี๋ยวทางบ้านก็เป็นห่วงหรอก"
"งั้นก็กลับบ้านโดยปลอดภัยนะครับ"

เธอได้เดินไปโดยที่ไม่มองสีหน้าของไอในตอนนั้นว่าเป็นอย่างไร

เช้าวันต่อมาได้มีพายุเข้าฝนตกปานกลางอายูมุเดินถือร่มมาคนเดียวแล้วเธอก็เห็น ไอ ยืนตากฝนรออยู่หน้าโรงเรียนที่เดิมเธอรีบวิ่งเข้าไปหา ไอ ทันที

"นี่นายยืนตากฝนเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก"
"เอ่อ ขอโทษครับ"
"ไม่เป็นไร เข้าไปในโรงเรียนก่อน"

ณ ห้องเรียนที่ไม่มีคนอยู่ อายูมุ ได้เอาผ้าขนหนูมาจากล็อคเกอร์ในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของโรงเรียนมาเช็ดหัว ไอ

"นี่นายทำไมไม่กลับบ้านหละฝนตกอย่างนี้ยังมายืนตากฝนรอชั้นอีก"
"ก็ผมอยากตอบแทนคุณนิครับ"
"เอาเถอะ เอาเสื้อพละไปเปลี่ยนใส่ซะ เพราะชุดของเธอเปียกหมดแล้ว ตอนเย็นค่อยเอาชุดพละมาคืนชั้นนะ"
"ครับ"

เวลาได้ผ่านไปจนเลิกเรียน พวกอายูมุก็ได้เดินออกมาจากโรงเรียน

"นี่ ไอคุงยังรอเธออยู่แหนะ"นัทซึรุพูด
"ถามจริงเถอะ อายูมุ ไอคุงกับเธอเป็นอะไรกันแน่"เอมิถามด้วยความสงสัย
"ก็คนรู้จักหนะ ชั้นไปคุยกับเค้าก่อนนะ พวกเธอเดินไปก่อนเลย"อายูมุพูด

พอเธอพูดจบเธอก็เดินไปหาไอทันที

"นี่นายจะมายืนรอชั้นทุกวันเลยหรอ"
"ก็จนกว่าคุณจะขอพรนั้นแหละครับ"
"อ่าๆ งั้นเดินไปคุยไปดีกว่า"
ทั้งสองคนเดินไปจนถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง

"คุณอายูมุชอยรุ่นพี่มินามิมากหรอครับ"
"ก็นะเค้าเก่งทั้งด้านกีฬาและก็ด้านการเรียนด้วยเค้าคงไม่ชอบชั้นหรอก"
"ไม่นะครับ คุณอายูมุก็ใจดีออก แถมยังสวยอีกด้วย"
"ชั้นก็ไม่ได้สวยอะไรมากนิ แถมเธอดูยังไงว่าชั้นใจดีหละเนี่ย ชั้นเคยจับนายทุ่มจำไม่ได้หรอ"
"ก็ตอนนั้นผมผิดนี่ครับ"
"อืม ก็ใช่เนอะ ฮะฮะ"
"ฮะฮะ"

ทั้งสองคนหัวเราะกันอย่างมีความสุขและก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น

เช้าวันต่อมา

"เอ่อคือว่า นี่ครับชุดพละของคุณอายูมุ"
"อื้ม งั้นชั้นเข้าไปเรียนก่อนนะ"
"ครับ"

พอไอพูดจบอายูมุก็เดินเข้าไปในโรงเรียนทันทีเย็นวันนั้นไอก็ยืนรออายูมุอยู่เหมือนเดิมรุ่นพี่มินามิได้เดินออกมาและเห็นไอยืนอยู่จึงเดินเข้าไปหาแล้วพูดว่า

"อ่าว นั้นเพื่อนของอายูมุใช่ไหม"
"ครับ"
"ชั้นมีเรื่องอยากให้ช่วยหน่อยนะ"
"เรื่องอะไรหรอครับ"
"ช่วยบอกอายูมุทีนะว่าชั้นมีแฟนแล้ว ชั้นไม่อยากทำร้ายจิตใจเค้าหนะ"

พอรุ่นพี่พูดจบไอก็หน้าซีดทันทีแต่เค้าก็ไม่รู้จะทำอะไรได้แต่ตอบว่า"ครับ"แล้วรุ่นพี่มินามิก็เดินไป

"ทำไมถึงรู้สึกโล่งใจนะ หรือว่าเราจะชอบคุณอายูมุเค้าแล้ว"ไอคิดในใจและยืนนิ่งอยู่ที่หน้าโรงเรียน
"วันนี้มารอชั้นอีกแล้วหรอ"อายูมุเดินออกมาจากหน้าประตูโรงเรียนเธอสังเกตุเห็นว่า ไอ หน้าตาดูซึมๆเธอเลยถามว่า
"ไม่สบายหรือป่าวนายหนะ"
"ไม่เป็นไรครับผมสบายดี"
"เราเดินไปคุยไปกันเถอะ"
"ครับ"

ทั้งสองคนได้เดินไปที่สวนสาธารณะที่เดิมที่พวกเค้าคุยกันแล้ว อายูมุก็เริ่มถามคำถามขึ้นว่า

"วันนี้เป็นอะไรหรือป่าว ทำไมดูเงียบๆ หรือว่าไปตกหลุมรักสาวที่ไหนเข้าหละ"
"ก็ประมาณนั้นครับ"
"อ๊ะ จริงหรอ ชั้นพูดเล่นนะเนี่ย แล้วทำไมนายถึงดูซึมอย่างงี้หละ"
"ก็เพราะผมมีเรื่องข่าวร้ายสำหรับเธอที่ต้องไปบอกหนะครับ"
"หมายความว่ายังไงหละนั้น"
"ก็เธอคนนั้นมีผู้ชายที่ชอบอยู่แล้ว แต่ว่าผู้ชายคนนั้นให้ผมไปบอกเธอว่าเค้ามีแฟนแล้วแทนเค้าครับ"
"นั้นอาจเป็นโอกาศสำหรับเธอนะ ไปปลอบใจเค้าตอนอกหักเค้าอาจหันมาชอบนายก็ได้"
"ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ ถ้าคุณอายูมุเป็นผมหละก็ คงทำไม่ได้เหมือนกัน คุณคิดว่านี่เป็นโอกาศที่ดีเมื่อคนที่เราชอบอกหักหรอครับ"

น้ำตาของ ไอ เริ่มไหลออกมามากขึ้นเรื่อยๆ

"ขอโทษนะชั้นไม่รู้ว่าเธอจะ..."

ก่อนที่อายูมุจะพูดจบเธอกลับอาปากค้างโดยที่ไม่พูดอะไรต่อทำให้ ไอ สงสัยและได้หันไปดูก็เห็น รุ่นพี่มินามิ เดินอยู่กับแฟนของเค้าน้ำตาของไอก็เริ่มไหลหนักขึ้น

"ที่นายพูดเมื้อกี้"

 ไอหันหน้ากลับมาทางอายูมุ

"เข้าใจแล้วหละ ชั้นนี่โง่จริงๆเลยนะ"

ไอก็ร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ

"นายจะร้องไห้ทำไม"
"ผมไม่รู้ครับ"

อายูมุเริ่มก้าวเท้าถอยหลังไปแล้วก็หันกลับไปแล้ววิ่งจากไป

เช้าวันต่อมา ไอ ก็มายืนรอ อายูมุ ที่หน้าโรงเรียนเหมือนเดิมแต่ก็ไม่เจอจนเลิกเรียนไอก็ยังยืนรออยู่หน้าโรงเรียน

"อ่าว ไอคุง รออายูมุอยู่หรอ"นัทซึรุถาม
"ครับ"ไอตอบ
"วันนี้อายูมุไม่สบายหนะ ไม่ได้มาเรียน"เอมิพูด
"ครับ"ไอตอบพร้อมกับทำหน้าเศร้าๆ

เค้าได้เดินไปที่สวนสาธารณะที่เค้าได้พบกับอายูมุนั่งอยู่ที่ม้านั่งที่นั่งคุยกันเมื่อวานเค้าได้เดินเข้าไปอย่างช้าๆ

"นาย มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"
"ผมน่าจะถามคุณอายูมุมากกว่านะครับ"
"อย่างงั้นหรอ"
"อย่าเศร้าไปเลยครับ ยังไงสักวันคุณก็ต้องเจอคนที่ใช่ก็ได้นะครับ"
"เธอคิดอย่างนั้นหรอ"
"มั้งครับ"
"นี่นายจะช่วยปลอบใจหรือจะมากวนประสาทกันหาาาา"

อายูมุจับไอทุ่มลงพื้นแล้วล็อคแขนไอไว้

"ผมขอโทษครับ ผมขอโทษ"ไอร้องด้วยความเจ็บปวด
"นายนี่นะ"
"ใช้นี่สิครับ"ไอยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
"ชั้นไม่ได้ร้องไห้ซะหน่อย"
"เก็บเอาไว้ก็ได้นิครับ อาจจะได้ใช้ในอนาคตไงครับ"ไอยิ้ม
"ก็ได้ ชั้นจะเก็บไว้"
"แล้วก็ต้องขอโทษคุณอายูมุด้วยนะครับ"
"จะขอโทษชั้นทำไม ยังไงนายก็ไม่เคยทำเรื่องที่ไม่ดีกับ...แต่เดี๋ยวก่อนนะ พอมาคิดดูแล้วก็หลายเรื่องเลยนี่"

พออายูมุพูดจบ ไอ รู้สึกถึงพลังบางอย่างที่เป็นภัย

"ขอโทษครับ ขอโทษ"
"ไม่เป็นไรหรอก นายคงไม่คิดว่าชั้นจะหันไปชอบนายหรอกนะ ใช่ไหม"
"ผมไม่คิดแบบนั้นหรอกครับ"
"ก็นะ นายมาเพื่อตอบแทนบุญคุณนี่หน่า ไม่ได้มาเพราะชอบชั้นซะหน่อย"
"ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ"

อายูมุหันไปมองหน้าไอ หน้าของเค้าแดงมากเหมือนกับอายอยู่

"งั้นนายก็ชอบชั้นหนะสิ"อายูมุพูดแบบอายๆ
"อะ อื้อ"

พอไอพูดจบอายูมุจึงให้ไอมานั่งข้างๆและก็เงียบไปสักพัก

"แล้ว นายชอบชั้นตรงไหนหละ"อายูมุถาม
"ก็คุณอายูมุทั้งสวย ทั้งใจดีนี่ครับ แถมยังเป็นห่วงผมตอนที่ฝนตกตอนนั้นอีก"
"หรอ ขอบใจนะ"
"มะ ไม่เป็นไรครับ"

"งั้นวันนี้ชั้นกลับก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน"
"บายครับ"
"บาย"

เช้าวันต่อมา

"อ่าว ไอคุง รออายูมุ อยู่หรอ"นัทซึรุถาม
"ครับ แล้ววันนี้เค้าไม่มากับพวกคุณนัทซึรุกับคุณเอมิหรอครับ"ไอถาม
"อื้ม เค้าบอกว่าเค้าจะทำอะไรสักหน่อยหนะเลยให้พวกเรามาก่อน"เอมิตอบ
"หรอครับ"ไอพูด
"อ่าว นัทซึรุ เอมิ ยังไม่เข้าไปในโรงเรียนอีกหรอ"อายูมุที่เดินมาที่หลังพูดพร้อมกับถือห่ออะไรบางอย่างเหมือนกล่องทรงสีเหลี่ยม
"เธอถืออะไรมาด้วยหรอ อายูมุ"เอมิถาม
"อ่อ ข้าวกล่องหนะ"อายูมุตอบ
"เอ๋ เธอไม่เคยทำข้าวกล่องมาโรงเรียนนี่"นัทซึรุพูดด้วยอาการตกใจ
"ก็กะว่าจะลองหัดทำดูหนะ"อายูมุพูดพร้อมกับหน้าแดงไปด้วย

เอมิ และนัทซึรุมองหน้ากันและยิ้มแปลกๆแล้วมองไปทางไอ

"เอ่อ มีอะไรหรือป่าวครับ"ไอถาม
"ปล่าวจ๊ะ งั้นชั้นไปก่อนนะ"นัทซึรุพูดและเดินเข้าไปในโรงเรียน
"รอด้วยสินัทซึรุ อิอิ"เอมิเดินตามนัทซึรุไปพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"เอ่อคือว่า นายจะว่าอะไรไหมถ้าชั้นอยากให้นายกินข้าวกล่องที่ชั้นทำหนะ"อายูมุพูดไปหน้าแดงไป
"ไม่ครับ ผมยินดีครับ"ไอตอบพร้อมกับยิ้ม
"อ๊ะ ชั้นไปก่อนนะ"อายูมุพูดจบก็เดินเข้าโรงเรียนไป

เย็นวันนั้น

"เป็นไงมั่ง อาหารที่ชั้นทำหนะ"อายูมุถาม
"ก็อร่อยดีครับ"
"หรอ ดีแล้วหละ แล้วก็พรุ่งนี้ไม่ต้องรอก็ได้นะชั้นมีประชุมหนะ"
"ประชุม??"
"อ๊ะ ชั้นลืมบอกเธอเลยว่าชั้นต้องจัดห้องเพราะว่าอีกสองวันที่โรงเรียนจะจัดงานโรงเรียนหนะ"
"งั้นหรอครับ"
"แล้วก็ คืนพรุ่งนี้จะมีเทศกาลดอกไม้ไฟ ถ้าว่างหละก็จะไปกับฉันไหมหละ"
"ไปสิครับ"

ช่วงเที่ยงของวันต่อมา

"จะดีหรอคุณนัทซึรุที่จับผมมาแต่งแบบนี้แล้วให้เข้ามาในโรงเรียนหนะครับ"ไอถามสภาพของไอตอนนั้นโดนพวกนัทซึรุกับเอมิจับแต่งหญิงแต่ว่าเพราะไอเป็นคนหน้าหวานจึงทำให้ดูเหมือนผู้หญิงมากและยังน่ารักอีกด้วย
"น่าๆ ไม่มีใครจับได้หรอก น่ารักซะขนาดนี้"นัทซึรุพูด

นักเรียนชายและหญิงแถวนั้นต่างก็มองมาที่ไอไปตามๆกัน

"รู้สึกอายขึ้นมาแล้วสิ"ไอพูด
"อดทนหน่อยนะไอคุงเดี๋ยวก็ถึงห้องแล้ว"
"เธอชื่ออะไรหรอไม่เคยเห็นหน้าเลยเพิ่งย้ายมาหรอ"ชายคนหนึ่งพยายามเดินเข้ามาพูดกับไอ

นัทซึรุกับเอมิช่วยกันกันไว้และบอกให้ไอวิ่งไปก่อนเค้าจึงวิ่งไปโดยไม่มองทางจนไปชนกับคนๆหนึ่ง

"อูย เป็นอะไรไหม"เด็กสาวที่ไอชนถาม
"ไม่เป็นไร ขอโทษนะ"ไอพูดพร้อมกับลืมตาขึ้น

พอไอลืมตาขึ้นเค้าก็เห็นหน้าคนที่ค้าชนนั้นก็คืออายูมุนั้นเอง

"เธอเด็กใหม่หรอ น่ารักดีนี่หน่า มีอะไรให้ช่วยไหม"
"เอ่อคือผมอยากอยู่กับคุณตลอดไปจะได้ไหม"ไอพูดโดยที่ไม่ดูสภาพตัวเอง
"หา"อายูมุอุทานออกมาด้วยความงง
"แหะๆ ขอโทษฮะ"ไอรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นและก็ได้พบกับพวกนัทซึรุอีกครั้งจึงให้พวกนัทซึรุพาไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับเป็นอย่างเดิม
"นี่ไอคุง ชั้นมีเรื่องอยากขอร้องหนะ"เอมิพูด
"ครับ"
"ช่วยพาเราไปบ้านเธอได้ไหม"
"มันจะดีหรอครับ พวกคุณไม่ช่วยจัดห้องหรอ"
"เอาน่า เราก็ช่วยไปบ้างแล้ว ไปกันเถอะนะ"
"ก็ได้ครับ"

ไอจึงพาพวกนัทซึรุไปบ้านเค้าพอพวกเค้าเดินไปสักพักก็เห็นป้ายหน้าบ้านเขียนว่า "บ้าน มาซาโตะ"

"นี่ไงบ้านของเธอหนะ"นัทซึรุพูดพร้อมกดกริ่ง

เมื่อกดกริ่งไปไม่นานนักก็มีผู้หญิงวัยประมาณ 35-40 ปี ดูโทรมน่าดูเปิดประตูออกมาพอไอเห็นผู้หญิงคนนั้นเค้าก็ทำหน้านิ่งไป

"ทำไมไม่พูดว่า"กลับมาแล้วครับ"หละ"เอมิหันไปถามไอ
"พวกเธอเป็นเพื่อนของ ไอ หรอ"ผู้หญิงคนนั้นถาม
"ค่ะ"ทั้งสองคนตอบ
"งั้นหรอ ขอบคุณที่มานะ มาจุดธูปไหว้ซะหน่อยสิจ๊ะ"ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยหน้าตาที่เศร้าหมอง

ทั้งสองคนได้ยินดังนั้นจึงหันไปมองไอและไอก็ได้วิ่งหนีไปทั้งสองคนก็ได้วิ่งตามไป

"นี่มันหมายความว่ายังไงกัน"เอมิถามด้วยความสงสัย

ไอได้แต่นั่งนิ่งก้มหน้าก้มตาไม่ยอมพูดอะไรทั้งนั้นพวกเค้าสองคนหันไปมองหน้ากันแล้วก็หันกลับมามองไอ

"ถึงจะเกิดอะไรขึ้นพวกเราก็ยังเป็นเพื่อนเธอนะ"นัทซึรุพูด
"เรื่องนี้เราจะไม่บอกให้อายูมุรู้หรอกนะ วางใจได้"เอมิพูดเสริม
"ขอบคุณครับ"ไอพูด

เวลาได้ผ่านไปใกล้จะถึงเวลาที่เทศกาลดอกไม้ไฟจะเริ่มพวกนัทซึรุก็ได้กลับบ้านกันไปแล้วไอได้หยิบของออกมาจากกระเป๋ากางเกงมีลักษณะเป็นรูปคล้ายๆดวงดาวออกมามองดูและก็ได้ใส่กลับไปยังกระเป๋ากางเกงแล้วก็รีบวิ่งไปยังเทศกาลดอกไม้ไฟ

"ขอโทษครับคุณอายูมุ รอนานไหมครับ"
"ไม่เป็นไรหรอก ชั้นปล่อยให้เธอรอตั้งหลายครั้งแล้ว ครั้งนี้ชั้นรอบ้างก็ไม่เป็นไรหรอ"
"ขอโทษครับ"
"นี่นายหยุดขอโทษชั้นซะทีเถอะน่า"
"ขอโทษครับ"
"เอาเถอะ งั้นเราไปนั่งพักกันตรงใต้ต้นไม้นั้นกันดีกว่า"
"ครับ"

ตอนที่พวกเค้ากำลังเดินไปนั้น อายูมุก็ได้ถามขึ้นว่า

"เมื่อตอนเที่ยงนายสินะที่เดินชนชั้นหนะ"
"คุณอายูมุรู้ได้ไงครับ"
"ก็เจอหน้ากันอยู่ทุกวันนิ ชั้นจำได้อยู่แล้วหละ"
"นั้นสินะครับ"

ไอและอายูมุได้นั่งที่ใต้ต้นใหม่ใหญ่ที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจุดชมดอกไม้ไฟนัก

"คุณอายูมุมีความปารถนาอะไรอยู่หรือป่าวครับ"
"ความปารถนาหรอ"
"ครับ นั้นเป็นเหตุผลที่ผมมาอยู่ที่นี่เพื่อทำให้ความปารถนาเป็นจริงนี่ไงครับดาวที่จะทำให้สมหวัง"ไอล้วงเข้าไปในกระเป๋าแต่ดาวนั้นกลับหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
"ไม่มีมันก็ไม่เป็นไรหรอก ความปารถนาของชั้นคือขอให้เธอรักชั้นตลอดไป"แล้วอายูมุก็ก้มลงให้จูบไอที่แก้มหน้าของทั้งคู่แดงก่ำ
"เดี๋ยวชั้นไปซื้อน้ำมาให้นะ"อายูมุพูดพร้อมยิ้มแล้วก็เดินไป

ในตอนนั้นเองไอเริ่มน้ำตาไหลออกมาและก็ได้เช็ดน้ำตาแล้วเดินเข้าไปในงานเทศกาล

"รอนานไหม"อายูมุเดินกลับมาก็ไม่เห็นไออยู่แล้วเธอจึงวิ่งเข้าไปในงานแล้วก็มองหาจนเห็นอยู่ห่างๆและเห็นปากของไอขยับเหมือนพูดกับตัวเองแต่เธอก็ไม่ได้ยินเสียงที่พูดออกมาเธอได้แต่บอกว่า"ชั้นไม่ได้ยินที่เธอพูด"พอไอพูดจบเค้าก็ยิ้มแล้วได้หายไป

เวลาได้ผ่านไป 10 ปี อายูมุเรียนจบและกลับมาอยู่เป็นคนดูแลหอที่โรงเรียนเก่าที่เธอเคยเรียนและในปีนั้นน้องชายของเธอก็ได้ย้ายเข้ามาเรียนเพราะทางบ้านอยากให้มาเรียนที่นั้น

"นี่ตื่นได้แล้ว มาซามุ"เสียงของอายูมุตะโกนเรียก
"ไม่เอาน่าพี่ ยังไม่เจ็ดโมงเลย"มาซามุพูด
"ไม่ต้องเลย เธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้วเพิ่งย้ายมาวันแรกเดี๋ยวก็สายหรอ"
"คร๊าบๆ"
"เอ้อพี่แล้วแมวตัวนั้นทำไมมันติดพี่จังเลย"
"ไม่รู้เหมือนกันตั้งแต่ที่พี่มาอยู่มันก็มาอยู่กับพี่ตลอดเลย"
"หรอ"

มาซามุนั้นเป็นคนที่มีสัมผัสที่หกจึงเห็นอะไรแปลกๆตลอดเวลาแต่ไม่ค่อยได้บอกให้ใครรู้เค้าได้เห็นแมวตัวนั้นแล้วมองออกทันทีว่าไม่ใช่แมวธรรมดา

"เอ่อวันนี้มีเทศกาลดอกไม้ไฟนิหน่า"
"อยากไปหรอ"
"ป่าวนิ"
"งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ"
"คร๊าบบบบ"
พออายูมุเดินออกไปจากห้องมาซามุจึงได้เดินเข้าไปหาแมวตัวนั้นแล้วเค้านั่งลงบนที่นั่งแล้วหลับลงก่อนที่เค้าจะหลับลงเค้าเห็นแมวนั่งอยู่ข้างหน้าเค้าและได้ยินเสียงเหมือนเสียงของเด็กหนุ่มดังขึ้นในหัว

มาซามุได้ฝันเห็นคนที่เค้าไม่รู้จักซึ่งนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก"มาซาโตะ ไอ"นั้นเองเค้าได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้มาซามุฟังและบอกให้มาซามุชวนอายูมุไปที่ใต้ต้นไม้ต้นที่เค้าเคยไปนั่งพักกับอายูมุพอเค้าตื่นขึ้นมันก็เป็นเวลาเกือบจะแปดโมงแล้วมาซามุจึงรีบวิ่งไปโรงเรียนทันที

ตกเย็นมาซามุก็เข้าไปหาอายูมุที่ห้องแล้วนั่งคุยกัน

"นี่พี่ ไปเทศกาลดอกไม้ไฟกันเถอะ"
"อ่าว ไหนเมื่อตอนเช้าบอกว่าไม่อยากไปไงทำไมถึงอยากไปหละ"
"น่าๆ ไปกันเถอะ แล้วพาแมวตัวนั้นไปด้วยนะ"

อายูมุทำหน้างงๆแต่ก็ตกลงก่อนที่ทั้งคู่จะเดินถึงต้นไม้ที่อายูมุเคยไปนั่งพักและคุยกับไอเป็นครั้งสุดท้ายแมวตัวนั้นได้ดิ้นหลุดออกจากมือของอายูมุอายูมุจึงวิ่งตาไปแต่แมวตัวนั้นเข้าไปหลบอยู่ในพุ่มไม้อายูมุพยายามจะพาแมวตัวนั้นออกมา

"ทำไมถึงเป็นอย่างงี้หละ อยู่ๆก็วิ่งมาที่นี่เฉยเลย ทั้งที่ไม่เคยจะดื้อเลยสักครั้งนิ"
"เค้าอาจจะอยากจะขอโทษที่ไม่ได้อยู่ดูดอกไม้ไฟกับพี่ก็ได้นะครับ"

พออายูมุได้ยินเช่นนั้นเธอจึงนิ่งไปชั่วขณะแล้วพูดต่อว่า

"เค้าพูดอะไรอีก"
"เค้าพูดว่า ผมจะรักคุณ และจะอยู่กับคุณตลอดไป"

พอได้ยินเช่นนั้นอายูมุก็เริ่มร้องให้แล้วก็หยิบผ้าเช็ดหน้าผืนที่ไอเคยให้ไว้เมื่อ10ปีก่อนเอามาเช็ดน้ำตาแล้วพูดว่า

"อย่างที่นายว่าแหละนะ เก็บไว้อาจจะได้ใช้ก็ได้"น้ำตาของอายูมุไหลไม่หยุดมาซามุที่มองดูอยู่ก็ยิ้มและเดินเข้าไปในงานปล่อยให้อายูมุอยู่กับแมวของเธอ

~~~~จบ~~~~