Fic Reborn ฟินกับเทศกาลปาส้ม

ข้อมูลเบื้องต้น

 Say Hi! สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน
ฮะๆ ในที่สุดภาคต่อของ



ก็ออกมาเผยโฉมในเด็กดีแล้ว
แปะๆ (กว่าจะมาได้)

ก่อนอื่นก็ต้องขอกล่าวขอบคุณ
บรรดานักอ่านที่สนับสนุนให้มีภาคต่อออกมานะคะ ^-^
แต่ก็ต้องกล่าวขอโทษด้วยเช่นกัน
ที่กว่าจะเอามาลงมันช่างนาน...(โคตรๆ - -^)
จริงๆก็เสร็จมาตั้งแต่ปลายเดือนตุลา ปี54 แล้วหละ -_-;;
ยังไงก็ตาม
...
..
.
ขอบอกไว้เล็กๆน้อยๆเป็นการขอโทษ
เราจะทำเรื่องนี้เป็น
Long Fic แล้วนะ (หลังจากที่เป็น Short Fic มา 2 อัน)

และนี่คือแบนเนอร์ของฟิคนี้

 

ต่อมาก็ผลงานอื่นๆของเรา =w=

     

Thank Theme (แล้วก็ติ๊บฟิคของเจ้าของthemeด้วย)



 

Belphegol

ไฮ!นักอ่านทุกคน เราฟินตัวเอกของเรื่องที่คุณๆจะได้อ่านกันต่อไปนี้แหละ - - แต่อ่านตรงนี้ก่อนนะ ที่ว่าเป็นFic Rebornเนี่ยไม่ได้โม้แต่อย่างใด เนื่องจากเรื่องนี้แต่งต่อมาจากFic Reborn เบลเที่ยวสงกรานต์ (ใครยังไม่อ่านก็ไปอ่านไปเม้นให้จะเป็นพระคุณอย่างสูง : WT) คราวนี้ผลจากการที่WTถามไว้ในเรื่องก่อนหน้านี้ว่าอยากให้มีภาคต่อมั้ย แล้วมีตอบๆกันว่าอยาก เลยมีเรื่องนี้ต่อมาเนี่ยแหละ - - พูดมาเยอะและ เชิญไปอ่านได้เลย

ปล.ขอให้สนุกนะ อย่าลืมเม้นหละ!!!

เนื้อเรื่อง

Fin Part

“นี่หนะหรออิตาลี...” ฟินที่เพิ่งออกมาจากสนามบินของอิตาลีรำพึงขึ้นเบาๆ

        “ไปตึกเรียนก่อนดีกว่า...จากนั้นค่อยมาเดินเล่น” ว่าแล้วเธอจึงเรียกรถไปที่ตึกนอนของนักเรียนแลกเปลี่ยน

        คุณผู้อ่านไม่ต้องงงกันไปหรอกนะที่ฉันได้มาที่นี่เนี่ยก็เพราะโรงเรียนดันนึกสนุกอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆก็ให้นักเรียนทุกคนไปต่างประเทศกันคนละอาทิตย์เชียวหละ พวกที่ไม่เก่งก็ให้ไปพร้อมกันเป็นกลุ่ม(ไม่เกิน5โดยครูเลือกเอง) แต่ฉันนี่สิจะเรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายดีหละที่ต้องมาโซโล่เดียว =_= แถมยังมาตั้งอิตาลีแหนะ

        “ถึงแล้วครับ” คนขับรถพูดกับฉันเป็นภาษาอังกฤษ

        เมื่อเป็นแบบนี้แล้วเห็นที่ฉันคงต้องหยุดเล่าก่อนสักพัก ก็แหมที่ฉันร็มาการจราจรที่นี่หนะเร่งกันแบบสุดๆเลยหนะสิ ไม่ได้การว่าแล้วก็รีบจ่ายเงินแล้วลงจากรถดีกว่า

        “Thank…”

 ฟิ้ว...

        นั่นไงบอกแล้ว =_= ที่นี่เขารีบกันจริงๆได้เงินแล้วลงเสร็จก็บึ่งรถออกไปเลย ช่างเถอะเก็บของดีกว่า

        “เฮ่อ...เสร็จสักที - -*” ฉันพูดพร้อมกับเอนตัวลงนอนกับเตียงที่นุ่มน่าหลับสุดๆ แต่เรื่องอะไรฉันจะมาหลับเอาตอนนี้หละ!!!

        ใช่แล้วเหตุผลที่ฉันจะหลับไม่ได้ก็มาจากการที่โรงเรียนให้ฉันมาที่นี่คนเดียวนี่แหละที่เป็นข้อดี เพราะโรงเรียนใช้วิธีส่งมาประเทศละกลุ่มเท่านั้น(ต่ออาทิตย์หนะนะ) แล้วก็ให้มาวันอาทิตย์ ซึ่งนั่นหมายความว่าทุกคนที่มาจะมีเวลาเที่ยวเพียงวันเดียว! จากนั้นก็ต้องเรียนหาประสบการณ์(ไม่ต้องคอย/ถามเพื่อนเวลาจะทำอะไรไงข้อดี)

        แต่ก็แน่หละนะว่าที่พวกนักเรียนไม่ค่อยบ่นกันก็เพราะนานๆทีจะได้มีโอกาสเที่ยวต่างประเทศฟรีๆ - -

        แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ออกไปเดินเล่นดีกว่า...

 

Belphegor Part

        “ชิชิชิ เจ้ากบโง่”

        “อะไรอีกครับรุ่นพี่โรคจิต”

        “เฮ่ย!พวกแกจะเลิกกัดกันสักทีได้มั้ยเนี่ย!!!”

(ผู้อ่านทุกท่านคงรู้นะคะว่า 3 คนที่พูดกันอยู่คือใคร -_-)

        “ชิชิชิ พักยกก่อนก็ได้”

        ในตอนนี้ทั้ยสามคน เบล ฟราน และสควอโล่ กำลังซุ่มดูพวกแฟมมิลีอื่นที่เป็นเป้าหมายอยู่ (สุดท้ายตรูก็บอกอยู่ดีว่าใคร -_-^)

        “เอาเป็นว่าเดี๋ยวเจ้าชายจัดการไอพวกนี้ให้เอง สควอโล่ก็จัดการเรื่องที่เหลือก็แล้วกัน”

        “แล้วผมหละครับ...”

        “หยุด!แกก็มากับฉันนี้แหละ!” สควอโล่ขัดฟรานที่ยังพูดไม่จบประโยค เพราะเห็นทีว่าถ้าปล่อยให้พูดต่อไอสองเด็กนี่มันต้องตีกันอีกแน่ๆ ซึ่งมันก็จะส่งผลให้งานเสร็จช้าลงไปอีก

        “ชิชิชิ งันตามนี้นะเจ้าชายไปหละ”

        “อย่างให้วุ่นวายมากนักหละ”

        “ชิชิชิ รู้แล้วน่า~” ว่าแล้วเบลก็ออกไปจัดการ

 

Fin Part

เฮ่อ...น่าเบื่อจังเลยน้า~

ฟินที่เดินเตร็ดเตร่มาตามทางด้วยอารมณ์ที่เริ่มเบื่อหน่าย ตัดสินใจเลี้ยวเข้าตรอกที่ค่อนข้างเปลี่ยว

อืม...มาทางนี้จะมีอะไรน่าตื่นเต้นให้ทำมั้ยน้า~^-^ อย่างเช่นมีพวกจิ๊กโก๋เจ้าถิ่นเข้ามาหาเรื่องอะไรเงี้ย แล้วเราก็ซัดเล่นระบายอารมณ์ฮ่าๆๆจะเป็นไปได้ยังไงหละเนอะ แล้วก็นะแบบนั้นมันก็เป็นเรื่องใหญ่เกินไปท่าทางจะวุ่นวาย น่ารำคาญ

ฟินที่คิดเรื่องในหัวเล่นๆอย่างสนุกสนาน เหมือนกับว่าแต่งหนังแอ็คชัน ทั้งๆที่แค่เดินเลี่ยงมาทางนี้เพราะหวังว่าจะเป็นทางผ่านไปเนินเล็กๆสบายๆให้นอนเล่น

โครม!!!

“อะไรหนะ?” ฉันหันควับไปมองทางต้นตอขอเสียงทันที แล้วก็พบว่า...

นั่นเบลนี่นา!!!

“บะ...” ในตอนที่ฉันกำลังจะเรียกชื่อเบลนั่นเอง

“£๏o©®µ™≤º¥±£!!!” (ไปตายซะ!!!)

อยู่ๆก็มีผู้ชายอีกคนหนึ่งโผล่ออกมาตรงหน้าเบลแล้วตะโกนอย่างเกรี่ยวกราด ซึ่งฉันฟังไม่ออก -_- ก็มันไม่ใช่ภาษาอังกฤษหนิฉันเลยฟังไม่ออก แต่ถึ่งอย่างนั้นก็เถอะดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย

“shi shi shi µ±๏∞™∫∆∂┘◊ΐΦΘΰέΨξ?” (ชิชิชิ คิดว่าแค่นี้จะชนะเจ้าชายเรอะ?)

เอิม~=-= อย่าบอกนะว่าไอชิชิชินั่นหนะเสียงหัวเราะ แต่มันใช่เวลามาหัวเราะซะที่ไหนเล่าไอเจ้าบ้า!

เวลาแล้วฉันก็ตัดสินใจเดินดุ่มเข้าไปหาเบลกะว่าจะด่าเล่นๆให้รู้เวลาบ้างสักที แต่ทว่า...

ไอหมอนั่นกลับง้างไม้หน้าสามขึ้นมาจะฟาดใส่เบล

หลบเร็ว!

แม้จะเห็นฝีมือเบลมาแล้วว่าอย่างหมอนี่ต้องหลบพ้นได้สบายๆแน่ๆแต่ในหัวก็ยังไม่วายบอกให้หลบอีก ทำไมกันนะ

และในตอนนั้นนั่นเองที่เบลจะเอี่ยวตัวหลบ คำตอบก็พลันปรากฎออกมาชัดเจน

ซวยแล้ว! ลางสังหรอัตโนมัติที่บทจะโผล่ก็โผล่มาเสียเฉยๆของฉันนี่มันจริงๆ เบลดันเส้นพลิกเอาซะได้ แบบนี้ฉันคงต้องขอเข้าไปจุ่นกับเรื่องวุ่นๆนี่ของนายซะแล้วนะ

 

Belphegor Part

กึก!

ชิ! ซวยหละสิมาเส้นพลิกเอาตอนนี้ซะงั้น ทั้งๆที่แค่นี้ไม่น่าจะเป็นเนี่ยนะ

เบลที่ขยับตัวไม่ได้เริ่มเหงื่อตก

“เฮอะ! เส้นพลิกหละสิแก เสร็จฉันหละ!”

ในจังหงะที่เบลหลับตาเตรียมรับความเจ็บปวดที่จะกระแทกเข้ามานั่นเอง...

หืม?อะไรหนะ

เบลรู้สึกได้ว่าร่างของตัวเองถูกผลักจนกลิ่งตามพื้นพร้อมกับร่างที่เป็นคนพลักเขาก็กลิ่งมาด้วยกัน อีกทั้งยังเอามือของตัวเองกันไม่ให้หัวของเขากระแทกกับพื้นไว้ด้วย

เมื่อรู้สึกได้ว่าร่างของตัวเองนั้นหยุดกลิ้งลงแล้ว “ใครหนะ?” เบลถามแต่ทว่ายังไม่ทันได้มองหน้าคนที่ช่วยตัวเองเอาไว้ได้อย่างหวุดหวิดก็ต้องหันกลับไปมองไอคนที่จะเอาไม้หน้าสามตีตัวเอง

“หนอยแก! แกเป็นใครวะ? เสือกดีนักใช่ไหม งั้นก็ไปตายพร้อมกับมันเลยไป!” เมื่อเบลเห็นว่าหมอนี่พุ่งเข้ามาก็เตรียมจะปามีดใส่แต่ทว่า...

ผลัค!!!

ไอเจ้าตัวที่พุ่งเข้ามากลับถูกคนที่คร่อมเขาอยู่ (ก็กลิ่งมาด้วยท่าแบบนั้นพอหยุดก็ต้องเป็นสภาพแบบนี้หละนะ -.-) ถีบหน้าหงาย จนสลบเหมือดไปง่ายๆซะอย่างนั้น

=A= เบลที่ค่อยๆหันหน้ากลับมากลับได้ยินเสียงที่ฟังดูคุ้นๆหูขึ้นเสียก่อน

“What the FUCK? -*-” (เชี่ยไรฟะ?)(ปล.จริงๆfuckแปลว่าเย็ด แต่แปลโดยรวมเป็นงี้ก็ได้)

เมื่อได้ยินเสียงคุ้นหูนั้นจากที่ค่อยๆหันหน้ากลับมาก็เปลี่ยนเป็นรีบหันมาทันที

“Fin!!!”

ไม่น่าเชื่อเลยแฮะฟินมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน?!

(ต่อไปนี้ให้เข้าใจกันเองนะว่าทั้งคู่คุยกันเป็นภาษาอังกฤษ)

“เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันหนะ?”

“ก็นั่งเครื่องมาหนะสิถามได้ - - ว่าแต่นายเถอะไม่เป็นไรใช่ไหม?” ฟินถามอาการณ์เบลทันที

ชิชิชิ ดูสภาพตัวเองซะก่อนเถอะเละกว่าเจ้าชายอีก

“ดูตัวเองก่อนเถอะ - -+++” เบล

“ไม่ต้องมามองกันแบบนั้นเลยนะ! ก็เพราะนายดันมาเส้นพลิกเอาเวลาแบบนั้นนั่นแหละ ฉันก็ต้องรีบเข้าไปช่วยสิ -///-”

เอ๋? ทำไมยัยนี่ต้องทำหน้าแดงด้วยหละ เป็นอะไรไป... อะ อ๋อ~ชิชิชิ รู้แล้วว่าเป็นอะไร

“แหม~เมื่อกี๊กอดจะ...ฉันซะแน่นเชียวนะ ^^” ซวยแล้วเล่นมากไปหน่อยเกือบหลุดทำว่าเจ้าชายไปซะแล้ว แต่ไม่เป็นไรหรอกมั้ง...

“นายนี่! -///-* ฉันช่วยนายเอาไว้นะยังจะมาล้อกันอีก”

ชิชิชิ สนุกชะมัดยัยนี่ทั้งโกรธทั้งอายเลยหงะ

“ไม่ต้องมาขำเลย!!!”

“หว่าๆ อย่าพึ่งโกรธสิ”

“ว่าแต่ไอเจ้านั่นมันจะทำร้ายนายทำไมหนะ?” ฟินถามพร้อมหันหน้าไปมองไอเจ้าคนที่ถูกตัวเองเตะสลบไปเรียบร้อย

“เออ คือ...” แหงะจะตอบยังไงดีเนี่ย บอกไม่ได้ด้วยว่าเจ้าชายเป็นมาเฟีย ไม่งั้นมีหวังยัยนี่กลัวแล้วเลิกคบกับเจ้าชายแน่ๆ(แบบเพื่อนนะจ๊ะ)

“ว่าไง? - -+++”

“อึก! ^^;;;” ยัยนี่สายตาน่ากลัวชะมัดเลยหงะ อย่ามากดดันเจ้าชายที่ไม่อยากเสียเพื่อน+ไม่อยากให้อันตรายแบบนั้นสิ TT^TT

แต่แล้วก็เหมือนโชคเข้าข้างเบล เพราะดันมีเสียงไอเจ้าพวกนั้นตามมา ทำให้ทั้งคู่หันความสนใจไปทางเสียงนั้นแทน

หมับ!!!

“???” ฟิน

“หลบอยู่นี่ห้ามไปไหนนะ เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องพวกนั้นของฉันเสร็จแล้วจะมารับ” เบลรีบดึงให้ฟินเข้ามาหลบหลังกล่องลังที่เขาชนเข้าเมื่อครู่

“เดี๋ยว...”

“ไม่ทันแล้วเธออยู่นี่แหละไม่ต้องมายุ่ง!” เบลรีบสบัดมือออกจากฟินที่จับเขารั้งเอาไว้เพราะไม่อยากให้ฟินเป็นอันตราย อีกทั้งยังทำเสียงแข็งใส่

เมื่อวิ่งมาได้สองสามก้าว เบลก็พึ่งรู้สึกตัว ซวยหละเผลอเสียงแข็งไปซะได้ เมื่อคิดได้เบลก็กำลังจะหันไปขอโทษแต่ก็ไม่ทันแล้วเมื่อพวกนั้นเดินมาจนเห็นเขาเข้าซะแล้ว

ชิชิชิ เจ้าชายขอโทษนะเดี๋ยวเจ้าชายจะรีบกลับมารับ แล้วจะว่าจะด่าจะบ่นอะไรเจ้าชายก็ได้เชิญเลย แต่อย่าเลิกคบกับเจ้าชายเลยนะ

เบลได้แต่คิดแล้วออกวิ่งส่อพวกนั้นออกไปให้ไกลฟิน

 

Fin Part

        หนอยแหนะ! ไอเจ้าบ้าเบลเฟกอล!!! มาตะคอกใส่ฉันงั้นเรอะ? มันจะมากไปแล้วนะ!

        แต่ว่านะนายกำลังทำอะไรอยู่กันแน่เบล...ไอเจ้าพวกนั้นที่มีอาวุธเต็มมือแบบนั้นตามฆ่านายทำไมกัน?

        “เฮอะ! นายสั่งใครรู้เอาไว้ซะบ้างนะเบล...” ฟินแสยะยิ้มเย็น

        อย่างนี้มันต้องแอบตาม!!!

        ว่าแล้วเธอก็รีบวิ่งตามเบลไป โดยไม่ให้ใครรู้หนะนะ ก็แหมใครจะอยากมีเรื่องกับคนเยอะแยะแบบนั้นกันหละ จริงมั้ย?คุณผู้อ่าน

        คิกๆ งานนี้สนุกแน่ >-<o เยส!

        “Ψΰ±∆┘Φ๏ϭϧŀʦĭЮдж” (รุมมันเลยพวหเรา)

        “ʨľЮΨϭЦξϡѦѠѼґŀ∫∆∂┘” (อย่าไปกลัวลุยเข้าไปเลย)

        “shi shi shi ŀжЮʨ±” (ชิชิชิ เข้ามาเลย)

        -∆- เฮ่อ~เซ็งจิตจริงๆที่ได้ยินแต่ฟังไม่ออกเนี่ย แต่ว่านะนายจะหัวเราะชิชิชิหรอกหรอ? ไมตอนที่อยู่กับฉันไม่เห็นจะหัวเราะแปลกๆแบบนั้นเลย

        “อ๊ากกกกกกก~” ในตอนที่ฟินกำลังคิดเรื่องเสียงหัวเราะของเบลอยู่นั่นเองอยู่ๆเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก็ดังระงมขึ้น เรียกสติและความสนใจของฟินให้กลับไปอยู่ที่การต่อสู้นั้น

        O_O!!! >>ฟิน

        “มะ...ไม่...จะ...จริงน่า...” แต่เมื่อหันกลับไปเธอก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเห็นว่าพวกที่มีอาวุธครบมือนั้นกำลังนอนเลือดอาบอยู่เป็นจำนวนมาก และเบลที่เธอคิดว่าไม่มีอาวุธอะไรในตอนนี้กลับกำลังถือมีดอยู่

        มีดเหมือนกับที่ปักคาอยู่กับร่างที่นอนร้องโอดครวญอยู่กับพื้นมากมายเหล่านั้น...

        เบล นายเป็นใครกันแน่?

        เมื่อได้เห็นภาพแบบนั้นเต็มๆสองลูกตาจึงทำให้เธอสับสนไม่ใช่น้อย เบลฆ่าคนได้อย่างไม่ลังเล วันนี้ก็ใส่มงกุฎ เสียงหัวเราะก็ไม่เหมือนตอนที่อยู่กับเธอ

        ให้เรื่องมันจบก่อนเถอะ ฉันจะเค้นความจริงจากนายให้ได้คอยดู! ถึงแม้ว่าฉันจะหวั่นๆอยู่บ้างก็ตาม

        “อัค!!!” เบล

        “บะ...” ฉันต้องรีบตะครุบปากตัวเองทันที เพราะไม่งั้นมีหวังฉันได้ซวยแน่ๆ

        “ґѼʦľϭ” (เวรเอ้ย) เบลสบด

        “แย่แล้วไอพวกนี้มันมากันเพิ่มอีกหรอเนี่ย” ฟินเริ่มเหงื่อตกเมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามาเพิ่มอีก

        “±ϡὡ΅▫§♯ﬧשׂﭭﭹʉʆçﻯĦЮȶ” (เฮ้ย ลากมันไป)

        ไอหัวโจนั่นมันพูดไรของมนฟะ -*- อ๋อ! ตอนนี้ฉันซุ่มจ้องเจ้าพวกนั้นตาไม่กระพริบเลยแหละ หือ~มันจะลากเบลไปไหนหนะ ชิ!ไอเจ้าบ้าอย่าแน่นิ่งอย่างนั้นสิ มีดก็มีกรีดเข้าไปที่ข้อมือมันสิฟะ - -*

        เอ๊ะ! นี่ฉันไม่ได้โรคจิตนะคุณผู้อ่านT^T แค่คิดในแง่ความเป็นจริงว่าหมอนี่หนะทำได้แถมกล้าทำด้วย

        ฉึก!!!

        หนะเลิกโง่ให้ตัวเองถูกลากแล้ว-_-

        แต่ว่าสุดท้ายเจ้าพวกนี้ก็ต้อนซะเบลต้องไปตามทางที่เจ้าพวกนั้นลากไปอยู่ดี

        โอ้ย!วุ่นวายชะมัด - -* ฉันต้องตามไปอีกแล้วสินะนี่นายไม่มีคนมาช่วยเลยรึไงกัน!

        สุดท้ายเจ้าพวกนั้นก็มาหยุดกันอยู่ที่หน้าตึกร้างโทรมๆแห่งหนึ่ง

        “อึก!” ฉันรีบหันหลังกลับทันทีที่รู้สึกได้ว่ามีคนอยู่ข้างหลัง ซึ่งมันก็เป็นไปตามที่รู้สึก

        “Sorry” พูดจบฉันก็เตะเข้าที่ต้นคอของหมอนั่นทันที เล่นเอาเจ้าสลบไปเลย

        ไม่ได้การแล้วสิพวกนี้มันเตรียมตัวกันมาพร้องเลยนี่นา เบลเดี๋ยวฉันจะไปหาคนมาช่วยนะอย่าเป็นอะไรไปซะก่อนหละ

        ว่าแล้วฉันก็รีบวิ่งกลับไปตามทางที่มา เพราะว่าถ้าขืนยังอยู่ที่นี่ต่อมีหวังฉันไม่ได้หาคนมาช่วยเบลแน่ๆ แถมฉันนี่แหละจะโดนพวกนั้นเล่นงานไปด้วย

        เมื่อวิ่งได้สักพัก...

        แง~แล้วไปทางไหนต่อหละเนี่ยลืมแล้วนะTT^TT

        หันซ้ายหันขวา(- - )( - -) ไม่มีใคร...(_ _);ป่อย~ทำไงดีหละทีนี้

        “▫Ħʆ±ϭ؃Bel ﬧ§ç±ﭭᶲʉϭʉᶧʆϭѥӡ!” (ไอเจ้าบ้าเบลมันหายไปไหนของมันฟะ!)

        เบล? หมายถึงเบลเฟกอลผู้ต้องหาของฉันรึป่าวนะ(ผู้ต้องหาว่ามีความลับอะไรปิดบัง-w-)

        แต่นี่เป็นมิตรหรือศัตรูต่างหากที่ต้องสนใจ...

        ว่าแล้วฉันจึงแอบหลบอยู่ตรงมุมตึกคอยสังเกตท่าที

 

Squalo Part

        “โว้ย!หายหัวไปไหนของมันวะเนี่ย”

        “ใจเย็นๆครับผบ. รุ่นพี่เบลโรคจิตจะตายไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอก -0-” ฟรานบอกหน้าตาย

        ไอเด็นนี่มันจะไม่พูดกวนตีนกันได้มั้ยวะเนี่ย!

        “มันเกี่ยวกันซะที่ไหนเล่า!” ผมเริ่มแผดเสียงด้วยความที่หัวเสียเพราะไม่เห็นหัวไอเป็นเบลมันเลย

        ไอที่สั่งกำชับมันเอาไว้เนี่ยตอนนี้ชักอยากบอกยกเลิกคำสั่งซะแล้ว เพราะมันทำให้ไม่รู้ว่าเจ้าบ้านั้นหายหัวไปอยู่ไหน

        “กลับไปหารุ่นพี่มาม่อนดีกว่าไหมครับ?” ฟรานเสนอขึ้นมา

        “ไม่นั่นมันช้างเกินไป...” ตอนนี้ผมชักเครียดแล้วนะเนี่ย ไอพวกกระจอกนั่นครั้งนี้มันกลับวางแผนมาเป็นอย่างดี

        แล้วไอที่ผมสั่งไว้นั่นแหละที่จะเป็นปัญหาเพราะเบลไม่รู้ว่าแผนที่คิดกันเอาไว้ล่มตั้งแต่ที่ตีข้อมูลผิดว่าพวกนี้คงโง่เหมือนๆเคย

        “หวังว่าเดี๋ยวมันจะรู้สึกตัวนะว่าควรจะระเบิดลงเจ้าพวกนั้นได้แล้วหนะ - -^”

        “ถ้าไม่เป็นแบบนั้นพอเจอตัวผมก็คงได้แซวรุ่นพี่แล้วหละครับ^-^” ไอเจ้านี่ยิ้มหน้าระรื่นในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ?

        แกร็ก!

      “ใครหนะ!?” ผมหันไปทันทีที่ได้ยินเสียง

        “I’m really don’t understand,if you don’t say it in English -_-”

        แล้วผมก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบกับเด็กผู้หญิงที่อายุน่าจะไล่เลี่ยกับเบลยืนกอดอกทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ตรงหน้า

 

Fin Part

        หลังจากที่ดูอยู่นานว่าไอผู้ชายผมยาวสีเงินนี่ดูจะเป็นกังวลเสียมากกว่า ฉันก็ตัดสินใจเดินออกมาถามตรงๆซะเลย

        แต่ว่ายังไม่ทันจะเดินเข้าไปหาใกล้ๆเลย หมอนี่ก็หันมาพ้นภาษาที่คาดว่าจะเป็นอิตาลีใส่ซะแล้ว -*- ฟังไม่ออกโว้ย!

        “I’m really don’t understand,if you don’t say it in English -_-”ฉันบอกด้วยเสียงที่ติดจะหงุดหงิด

        “เธอเป็นใครหนะ?”

        อืม ก็ยังดีนะที่พอบอกแล้วก็เปลี่ยนภาษา^-^

        “ฉันฟินแล้วนายหละเป็นเพื่อนเบลรึป่าว?”

        “ถ้าใช่แล้วจะทำไม? - -++” หมอนี่มองมาทางฉันอย่างไม่ไว้ใจ เฮอะ!คิดว่าฉันไว้ใจพวกนายมากนักรึไง

        “ถ้าใช่ก็ดีไง แต่ถ้าไม่ใช่ฉันก็คงต้องจัดการพวกนาย” ดูฉันพูดเข้าสิT^Tหมอนี่มีดาบนะ แต่ช่างมันเถอะต้องวางฟอร์มไว้ก่อน

        “อ่าว? รุ่นพี่มีเพื่อนเป็นผู้หญิงด้วยหรอครับเนี่ย ( " )” ไอหมวกกบทำตาแบ๊วมองมาที่ฉัน

        “ที่ฉันรู้ก็มีฉันคนนึงแล้วแหละที่เป็นผู้หญิ่งแต่มีอีกรึป่าวก็ไม่รู้นะไม่เคยถาม -0-”

        “แล้วฉันจะเชื่อเธอได้ยังไง?”

        “เฮ่อ...” ฉันไม่มีเวลามาอธิบายหรอกนะ “เอาไงดี เบลไม่รู้จะเป็นไงบ้าง...” ฉันพึมพำแต่เหมือนหมอนี่จะได้ยิน

        “หมายความว่าไง!?”

        “อึก! รีบตามมาเหอะน่า” ฉันรีบหันหลังกลับวิ่งนำไปโดยไม่สนแล้วว่าไอสองคนนี่จะตามมามั้ย เพราะถ้าไม่ฉันช่วยเบลเองก็ได้!

 

Squalo Part

        ท่าทางจะเป็นห่วงไอเจ้าเบลมันมากนะเนี่ย แบบนี้คงไว้ใจได้

        “เฮ้ย!ตามไป” ผมหันไปสั่งฟราน

        ตึกๆๆ

        “นี่มันอยู่ไหนหนะ?”

        “? แถวๆตึกร้าง นายเชื่อฉันแล้วหรอ?” ยัยนี่ที่ตอนนี้ดูเบาใจลงหันมาหาผมทั้งที่ยังวิ่งอยู่

        จะว่าไปก็น่าตาดีเหมือนกันนะเนี่ย...

        “ก็เธอดูเป็นห่วงมันมากเลยหนิ ว่าแต่เธอชื่อ...”

        “ฟิน แล้วนายหละ?”

        “สควอโล่ เรียกฉันว่าสควอโล่ ส่วนนั่นฟราน” ผมชี้ไปและเห็นว่าไอเจ้านี้กำลังโบกมือหยอยๆทักทายอยู่

        “งั้นฉันฝากพวกนายด้วยนะ...” ตายัยนี่ดูหม่นแสงลงนิดๆรึปล่าวนะ

        “ทำไมหละครับ คุณฟินจะไม่ช่วยด้วยหรอ?” ฟรานถามในสิ่งที่ผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน

        “เฮอะ! -*-”แต่ดูท่าว่าจะไปทำให้เธอโกรธแฮะ “ก็ไอบ้านั่นมันห้ามฉันยุ่งหนะสิ คิดแล้วมันน่าโมโหนัก! แต่ฉันก็จะทำตามในส่วนนี้แล้วพอเรื่องจบค่อยบ่นให้มันหูชาไปเลย - -*” ยัยนี่น่ากลัวเหมือนกันนะเนี่ย ท่าทางเบลคงแย่แน่ๆถ้าไม่คิดจะลงไม้ลงมือกับฟินหนะนะ

        ดูดิกำหมัดซะแน่น =_=

        “ถึงแล้ว...” ฟินหยุดวิ่งแล้วชี้ไปบนตึก

        “ผมจัดการเองครับ” เมื่อพูดจบไอพวกนั้นก็ร่วงลงมาทันที ให้ได้แบบนี้ตลอดนะฟรานแกอย่าเพิ่งลัลล้าเชียว

        ว่าแล้วผมกับฟรานก็รีบเข้าไปช่วยเบล

 

Bel Part

        นี่มันอะไรกันเนี่ย

        “แฮกๆ...แฮก” เจ้าชายชักจะไม่ไหวแล้วนะทำไมไม่ติดต่อมาสกที อ๊ะ!ไม่อยู่ ชิ!หลุดไปตอนที่ฟินเข้ามาช่วยสินะ

        สควอโล่เจ้าชายอยากจะละเลงแล้วนะ แบบนี้งานก็ไม่เสร็จ ออมแรงแบบนี้เจ้าชายก็เหนื่อยด้วย!

        “อัดมันไปเลยเบล!”

        เสียงดังๆที่คุ้นเคยดังขึ้นทำให้เจ้าชายยิ้มได้ทันทีเลยหละ “ชิชิชิ รอคำนี้จนรากงอกแล้ว” ว่าแล้วทั้งสามก็ช่วยกันจัดการไอพวกกระจอกนี่อย่างรวดเร็ว

        “ชิชิชิ แล้วสควอโล่รู้ได้ไงเนี่ยว่าเจ้าชายอยู่นี่?”

        “ก็พอรู้ว่าโดนหลอกก็ออกตามหารุ่นพี่กันหนะนะครับ จากนั้นก็...”

        “เงียบไปเลยเจ้าชายไม่ได้ถามเจ้ากบสักหน่อย” ไอเจ้ากบนี่มันน่าจับเชือดทิ้งเสียจริงๆ

        “ก็คนที่แกห้ามไม่ให้ยุ่งนั่นแหละ Come Out!!!”

        เอ๋? ใครหนะแล้วทำไมต้องเปลี่ยนเป็นภาษาอังกฤษด้วย หระ...หรือว่า...

        “ไงเบล- -” ฟินเดินออกมามองสีหน้านิ่งสนิท

        “อึก! ฟะ ฟิน” ตอนนี้เจ้าชายคงเหงื่อแตกพลัคจนเห็นได้ชัดเลยสินะ

        “ทำไมแกต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยวะ?” สควอโล่ถาม

        “แล้วสควอโล่พาฟินมายุ่งเรื่องมา...นี้ทำไรไมเล่า!?” เจ้าชายหันไปโวยใส่สควอโล่ โอ้ย! เจ้าชายอุส่าห์กันไม่ให้ยัยนี้ต้องมาเห็นภาพแบบนี้แล้วนะ จะพามาทำไมไม่ทราบ!!! -*-

        “ทำไมรุ่นพี่ต้องรนแบบนั้นด้วยหละครับ นี่ก็เพื่อนของรุ่นพี่เองไม่ใช่หรอกครับ? ทำอย่างกับว่าเธอไม่รู้เรื่องมา...”

        “เฮ้ย! หุบปากไปเลยนะเฟ้ย!”

        =[]=!!! >>สควอโล่/ฟราน

        “คิดว่าฉันโง่รึไง? - -*” ฟินที่เงียบมานานพูดขึ้นมาบ้าง

        “อึก!” งานเข้าแล้วไงฟินโกรธแล้วเอาไงดี

        “ตกลงมันยังไงกันครับ? รุ่นพี่ไม่เคยตะคอกแบบนั้นเลยนะ –0-” ฟรานทำใจกล้าถามแทรกขึ้นมา

        “...- -+++” ผมหันไปส่งสายตาอาฆาตไปให้ไอตัวเสือกไม่รู้เวลา(ถึงยังไงก็ไม่มีใครเห็นตานายไม่ใช่เรอะ?)แต่แล้ว...

        “ฉันไม่ใช่มาเฟีย...แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเบลเป็น - -” อยู่ๆฟินก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อนทำให้หน้าไอเจ้าพวกนี้

        O[]O!!! (อึ้งไปอึกรอบ)

        ในขณะที่เจ้าชายเองก็ -~-; เหงื่อตกพูดอะไรไม่ออก ก็นะไม่รู้สิแต่เจ้าชายว่ายัยนี่น่ากลัวใช่ย่อยหงะ

        “ว่าไงนะเธอ...” สควอโล่เป็นคนแรกนั่นเองที่พูดทำลายความเงียบ

        “อืม ก็อย่างที่บอกไปแหละ -Δ-” ฟินตอบด้วยท่าทางชิวๆ แต่แล้วก็เปลี่ยนมาทำตาขวางใส่เจ้าชายหงะ T^T

        จะผิดมั้ยถ้าเจ้าชายจะบอกว่าคล้ายหน้าบอสตอนโกรธเลยหงะ!

        “หน้าตอนโกรธคล้ายบอสเลยนะครับ” ฟรานหันมากระซิบกับผมเป็นภาษาอิตาลี

        “เจ้าชายก็ว่างั้น”

        “จะอธิบายอะไรมั้ย?” ฟินถามแบบไม่คิดจะสนใจเรื่องที่เจ้าชายกระซิบกันทั้งๆที่อย่างฟินหนะเห็นอยู่แล้ว ก็นี่หนะอยู่ตรงหน้าตอนนั้นเจ้าชายนั่งอยู่ข้างหลังยังรู้เลย

        “ก็...ไม่รู้จะอธิบายอะไร...หงะ -0-”

        “ทำไมต้องปิดบัง -*-” เอาแล้วไงโดนยิงคำถามมาแล้ว

        “โชคดีนะครับ” ฟราน

        “เคลียร์เอาเองนะ แต่ถ้าเกิดเรื่องใหญ่นายเตรียมโดน - -+++” ฝ่ายสควอโล่ก็พูดปัด

        -*- เออขอบคุณ!

        “ก็เจ้า...”

        “จะเรียกตัวเองแบบปกติก็ไม่ได้ว่านะ - -+++” แหงะแบบนี้ไม่ใช่ไม่ว่าแล้ว! แต้เป็นถ้าไม่ทำจะโดนมากกว่า

        “ก็ได้ เจ้าชายไม่อยากให้ฟินกลัวแล้วก็เดือดร้อนเพราะเรื่องนี้ ฟินเป็นเพื่อนคนแรกของเจ้าชายเชียวนะ”

        “เจ้าชาย -0- มาเฟีย โคตรเข้ากันเลย”

        “ไมเชื่อง่ายจัง =-=?” เบล

        “โกหกรึไง?”

        “เปล่า”

        “ก็ดีเพราะฉันไม่ชอบ -_- ว่าแต่ไอพวกนี้มันเป็นใครหนะ?”

        “เออ...”

        “เธอไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้ให้มากนักจะดีกว่า ก็อย่างที่หมอนี่เป็นห่วงจนพวกฉันมึนนั่นแหละ” สควอโล่ขัด

“ใช่แล้วครับรู้ไปจะอันตรายซะเปล่าๆ” ฟรานเสริม

“อย่าถามเรื่องนี้อีกเลยนะ...มาเดี๋ยวเจ้าชายไปส่ง ฟินพักอยู่ไหนหละ?” เจ้าชายให้รู้มากไปกว่านี้ไม่ได้จริงๆโทษนะ

เบลเดินเข้าไปจูงมือฟินออกจากตรงนั้น

“อืมก็ได้...!!!”

แต่แล้วอยู่ๆฟินก็สะบัดมือออก วิ่งไปทางสควอโล่

“?” เบล/สควอโล่/ฟราน

“หมอบลง!” ฟินพูดเสียงแข็ง

Fin Part

สควอโล่ที่ไม่เข้าใจแต่ก็ยอมทำตามทันทีที่ได้ยิน รีบก้มหมอลงซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ฉันเหวี่ยงขาขวาขึ้นเตะข้าง

เฉียดหัวสควอโล่ไปเลยแหละ -0- แต่ก็นะไปโดนไอพวกบื่อที่หาเรื่องเบลแล้วลุกขึ้นมาใหม่เต็มๆเลย

กร๊อบ! (เสียงกระดูดหัก)

O-O สคอวโล่

-0-; ฟราน

-A- เบล

และ... TAT ฉันเอง

“แง...เบลมันจะเป็นไรมั้ยหนะ คงไม่ตายใช่มั้ย? _/TT^TT” ฉันทำหน้าเหยเกชี้ไปที่ไอคนที่ถูกฉันเตะจนกระดูกหัก

“อะ เออ เสียงขนาดนี้เจ้าชายไม่มั่นใจหงะ - -^”

“อ๊าก!!!”ฉันวิ่งเข้าไปหาไอกระดูกอ่อนนั่นทันที “แกห้ามตายเชียวนะเฟ้ย! ฉันเพิ่งมาต่างประเทศครั้งแรกไม่อยากมีประวัติบ้าๆแบบนี้นะเฟ้ย ความทรงจำว่าเตะใครตายก็ไม่เอา!” ไอพวกบ้าแกจะช่วยตื่นกันมาสักคนได้มั้ย

“แหงะฟินใจเย็น...” เบลเดินเข้ามาปลอบฉันที่สติเริ่มไม่อยู่กับตัว

“นี่ฉันเตะเบากว่าที่เตะพวกนั้นตั้งเยอะแล้วนะ ไมไอหมอนี่มันกระดูกอ่อนงี้” เริ่มพาล แต่มันก็เป็นความจริงนะ

“เจ้าชายก็ไม่อยากพูดงี้หรอกนะแต่ว่า... ฟินแรงเตะเยอะจะตายไอนี่ทั้งโดนเจ้าชายเล่นงานแล้วก็ผอมกว่าไอเจ้านั่นที่เธอเตะอีกนะ นี่คงยังแรงไป - -”

“อืม...ก็จริง -_- มาเฟียบ้าไรวะเนี่ย! ถึงนายจะดูผ่านๆก็ไม่เหมื่อนเหมือนกันก็เถอะ”

ฉันที่หายเครียดแล้วพูดออกมาแบบปกติ

“ยัยนี่มันยังไงกันแน่หนะเบล” สควอโล่ถาม

“ชักงงแล้วนะครับ” ฟราน

“ออกไปจากนี่ก่อนได้มั้ย?” เบลที่เห็นทีว่าจะเลี่ยงไม่ได้ตอบ

“ก็ได้” สควอโล่

แต่แล้วตอนที่พวกฉันจะออกไปนั่นเอง...

หมับ!

ก็ดันมีไอโง่ตัวใหม่เข้ามาล็อกฉันจากข้างหลัง พร้อมเอาปืนมาจ่อหัว

“เฮ้ย!พวกแกหนะหมอบลงซะถ้าไม่อยากให้ยัยนี่ตาย” ดูมันขู่ -*-

“ซวยแล้วไง” สควอโล่พูดเสียงเรียบ

อ๋อ! จริงสินะท่าทางมันคงฟังอยู่นานพอสมควรแล้วหละนะ ก็มันพูดให้ฉันเข้าใจด้วยนี่นา ^^

“ไม่หรอก -_-” เบลพูด

“หมายความว่าไงวะ?” ไอคนที่เอาปืนจ่อหัวฉันอยู่ถาม

“ก็หมายความว่านายควรจะปล่อยก่อนที่ฉันจะโกรธไงหละ –0-” ฉันชี้แจงโดยหันหน้าไปตอบทั้งๆที่มีปืนจ่อหัวอยู่เนี่ยแหละ

“ฟิน...” เบลเรียกทำให้ฉันหันหน้าไปมอง “จะกลัวปืนสักนิดเจ้าชายก็ไม่ว่าหรอกนะ =-=”

“จริงสินะปืนอยู่ตรงหัวฉันเลยหนิ -_-”

“แกหุบปากไปซะ” ไอนี่มันล็อกฉันแน่ขึ้นอีกแถมมือมันเนี่ยจะไหลลงมาแถวๆหน้าอกฉันอีกด้วย!

“นายนั่นแหละ เอามือออกไปจากตัวฉันเลย - -**”

“เฮอะ! คิดว่าฉันจะทำตามที่เธอสั่งหรอ?”

“แต่เจ้าชายว่ารีบเอามือออกจะดีกว่านะ อย่าหาว่าเจ้าชายไม่เตือน” ไม่พูดเปล่าเบลยังลงไปนั่งยองๆเล่นอีก

“หนอย~”

“ปล่อย - -***”ฉันเริ่มเสียงแข็งมากขึ้น

“ไม่...”

“งั้นก็...ไปตายซะ!” ฉันที่ขี้เกียจฟังมันพูดต่อแล้วขัดขึ้นด้วยความที่ไม่ไหวจะทน

ว่าจบฉันก็ทำสิ่งที่ทำให้สควอโล่กับฟรานอึ้งไปอีกรอบ

“โอ้ย!”

ไม่ต้องสงสัยกันไปฉันจะเฉลยเดี๋ยวนี้แหละ ฉันก็แค่สอกเข้าไปที่สีข้างของหมอนี่แล้วพอมันปล่อยมือฉันก็คว้ามือมันข้างที่ถือปืนนั่นแหละ จับทุ่มกับพื้น

ผลัค!!!

“อัค!” แล้วมันก็สลบ...อย่างที่ฉันตั้งใจ -_-*

“จะเข้ามากันอีกไหม? -_-+++” ฉันหันไปส่งสายตาเชือดเฉือนใส่ไอพวกนั้นที่เริ่มมีสติกลับคืนมา

ผลก็คือนิ่งเงียบเหงื่อตกอย่างเห็นได้ชัด

“เคลียส O-O!!!” ฉันค่อยๆหันหน้าไปมองเสียงของผู้ที่มาเยือนคนใหม่ แต่ที่ไหนได้สุดท้ายก็ไอตัวที่โดนฉันเตะสลบไปเป็นคนแรกนั่นแหละ =-= (ตอนที่ช่วยเบลไง ถ้าลืมเราก็บอกแล้วนะ)

อืม...หมอนี่ชื่อเควียสสินะ(.. ) ฉันก้มลงไปมอง

“เธอทำอะไรเคลียสหนะ!” นี่ทุกคนจะผิดรึป่าวที่ฉันจะบอกว่าท่าทางเป็นห่วงของมันหนะอย่างกับคู่เกย์ =_=

“ก็คงพอๆกับที่นายโดนนั่นแหละแต่เปลี่ยนเป็นทุ่มแทนเตะเสิยคางหน้าหงายจนสลบ -0-”

“นี่แก~” ไอเจ้านั่นตั่งท่าจะใช้ไม่หน้าสามอีกแย้วหงะ

“ยังไม่เข็ดอีกหรอ ชิชิชิ” เบลยิ้มกวนๆกับความสิ้นคิดของหมอนี่

“อยู่ไกลขนาดนี้ยัยนี่ไม่มีอาวุธก็ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” ดูมันพูด =-= ไม่รอบคอบเอาซะเลย คู่เกย์จริงๆเรอะ?

“แต่เจ้าชายมี...” เจ้าพูดจบก็คว้ามีดขึ้นมาอีกที

“เฮ้ย! พวกแกที่ยังยืนไหวหนะลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้”

“ครับ!!!” แหมจะพร้อมเพรียงอะไรกันขนาดนั้น =_= นี่ตัวเก็งพวกนายรึไง

พอไอพวกนี้มันขานรับจนก็เข้ามาบังหมอนี่กันใหญ่เลย

“ฟรานดูยัยฟินด้วย” สควอโล่สั่งแล้วเข้ามายืนขวางฉันไว้

“ถ้ายัยนี่มีแผลแม้แต่นิดเดียวเจ้าชายเอาตายแน่ จำเอาไว้...เจ้ากบ ชิชิชิ” พอบอกความจริงแล้วก็ไม่คิดจะปิดบังอะไรต่อเลยสินะเบล แต่ก็ดีแล้วหละฉันไม่ชอบ

“โห~กดดันนะครับนี่ ทั้งคู่เลย -0-^”

แต่ทั้งสองคนนี่ไม่ฟังฟรานซะแล้วหละเข้าไปซัดกับพวกนั้นแล้ว -_-^ น่าสงสารจังนะฟราน...

“เสร็จฉัน!” แต่แล้วอยู่ๆก็มีอีกคนเข้ามาทางด้านหลังฉัน

ผัวะ!!!

“โทษนะครับ ผมไม่อยากเจ็บตัว...”

“นายทำได้ใงหนะ O-O?” ก็อยู่ๆไอเจ้านี่ก็เด่งออกไปเพราะโดนไม้เทนนิสอันยักษ์ที่อยู่ๆก็โผล่มาจากไหนไม่รู้หวดเข้าหนะสิ =[]=;

“ความสามารถธาตุหมอกหนะครับ เป็นภาพมายา”

“สะดวกดีนะเนี่ย...” ฉันที่พูดๆกับเจ้านี่อยู่ต้องหยุดลง “ก้ม”

“???”

“ก็บอกให้ก้มไงเล่า! -*-” ฟรานที่มัวแต่ช้าก็เลยโดนฉันกดหัวลงเอาเป็นแทนกระโดดเตะซะเลย

“มันเจ็บนะครับ –0-” ฟรานบ่นทั้งๆที่ก็เห็นแล้วว่าทำไมถึงต้องก้ม

“นายจะเจ็บมากกว่านี้อีกถ้าฉันช่วยไม่ทัน - -*”

ในขณะที่กำลังสู้กันอยู่นั่นเอง...

“โถ่~เคลียสฉันน่าจะมาให้เร็วกว่านี้ นายจะได้ไม่ต้องเจ็บตัว...” ฉันหันไปตามเสียงที่แว่วเข้ามาในหู...

=[]=!!! ชะแว๊ก!!! มันเกย์จริงๆ

“ฟรานทำไมไอคู่เกย์นั่น...”

“เกย์!!!???”

เสียงไอพวกที่สู้อยู่กับเบลและสควอโล่ตะโกนออกมาพร้อมกัน จนทำให้คนที่อยู่ตรงหน้าทั้งคู่โดนซักล้มไปง่ายๆทันที

ในตอนนี้ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ...

“ทำไมหรอ?” ฉันถามอย่างงงๆแต่ก็ไม่ได้คำตอบจากพวกนั้นอยู่ดี แต่ว่านะมันมองพวกเดียวกันอย่างเคียดแค้นเชียวหละ

“พวกแกจะบ้ารึไง! พวกฉันเป็นหัวหน้าพวกแกนะเว้ย! กฎข้อแรกที่ห้ามคนในแก๊งเป็นคู่เกย์กันหนะทำไมพวกฉันจะไม่รู้”

อ๋อ~เข้าใจแล้ว คิกๆสนุกฉันหละ

ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหยิบปืนของไอเกย์นี่ที่ตกอยู่แล้วยังไม่มีใครเก็บไปขึ้นมาถือเอาไว้

“ฟิน...จะทำไรหนะ?” เบลถามขึ้น

“ก็อย่างนี้ไง ^-^” ฉันหันไปยิ้มให้เบลก่อนจะเอาปืนจ่อคู่เกย์ที่ยังคงกองอยู่กับพื้นตรงหน้าฉัน “เลือกมาระหว่างให้ฉันเป่าหัวนายกับเพื่อนนาย ^^” ฉันหันไปยิ้มเหี่ยมให้กับทั้งคู่

“O_o !!!”

“ว่าไงเลือก” ฉันถามซ้ำปืนก็ยังคงจ่ออยู่ที่หน้าของเคลียสที่มีสีเหลืองๆหุ้มตัวอยู่ ก็ไม่รู้หนะนะว่ามันคืออะไรแต่มันเห็นหงะ ยังไม่มีใครตอบด้วย -0-

“...ถ้ายิงฉันแล้วจะปล่อยเพื่อนฉันไปใช่มั้ย?” เคลียสถามเสียงสั่น

(_ _)(- -)(_ _)(- -) ฉันพยักหน้าหงึกหงักแทนคำตอบ

“งั้นก็...ยิงฉันเลย”

“นายจะบ้ารึไงเฮอะ!” ว่าวๆเกย์ของแท้-_-

“ฉันสภาพแย่จะตาย นายเก็บพลังไว้ดีกว่า”

“ไม่! ถ้าให้นายตายต่อหน้าฉันฉันตายเองดีกว่า”

“ไม่ฉันสิ”

=[]=;;; >> พวกศัตรู

=A= >> สควอโล่ ฟราน เบล

-_-; >> ฉัน

ในระหว่างที่พวกนั้นเถียงกันอยู่ฉันก็เดินเงียบๆ มาหาพวกที่เหลือ

“นี่ๆ แก็งนายห้ามเกย์ใช่มั้ย?” ฉันเข้าไปถามนิ่งๆ

“อะ...ขะ...ครับ” คนที่อยู่ตรงหน้าฉันตอบ

“แล้วถ้าแหกกฏหละ?”

“โดนไล่ออกจากแก็งแล้วก็ตืบเละก่อนออกโดยห้ามเข้าแก็งอื่นอีกต่อไปครับ” ไอหมอนี่ตอบฉันเกร็งๆ อย่างสุภาพ

“แล้วพวกนายจัดการเองได้มั้ย?” ว่าแล้วก็กวาดสายตาโดยรอบ

“เออ...”

“เอาแบบสบายๆฉันมาต่อรอง -0-” ฉันพูดแบบชิวๆ พวกนี้จะได้กลัวฉันน้อยลงสักนิด เสียชาติมาเฟียหมดไอพวกนี้ - -^

“ไม่ไหวหรอกครับ T^T”

“นั่นหัวหน้าเราทั้งสองคนเลยนะครับ”

“พวกผมห่วยจะตาย ดีแต่อึดTTOTT”

ดูมันพอชิวใส่ก็ฟ้องใหญ่ =_=

“ฉันจัดการให้เอาไหม?”

O_O!? >> ทุกคนไม่เว้นพวกเบลที่ฟังบทสนทนานี้อยู่

“พูดไรหนะฟินจะไปช่วยพวกนี้ทำไม?” เบลเข้ามาเขย่าตัวฉัน

“อย่าเขย่าได้มั้ยมึน @-@” ฉันทำท่าเวียนหัวใส่ เบลถึงหยุดเขย่าฉันไปมา

“จริงด้วยฉันไม่เห็นว่ามันจะมีประโยชน์อะไรเลย” สควอโล่เสริม

“เสียแรงโดยใช่เหตุนะครับ” ฟราน

TT_TT >> หน้าพวกนั้นที่อยากให้ฉันช่วยสุดๆ

“แน่นอนว่าฉันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน ^-^”

“แล้วไป” เบล

“อะไรครับ? *-*” ไอพวกนี้หูตาแวววาวขึนมาทันที

“ห้ามเอาเรื่องฉันไปบอกใคร -_- ไสหัวออกไปซะอย่าหาเรื่องเบลอีก แล้วก็...ไปหาเสื้อให้ฉันเปลี่ยนด้วย”

“อ่าว? แล้วมันไม่ใช่ฝีมือพวกผม แล้วจะบอกบอสยังไงหละครับ?”

“ฝากคนอื่นช่วย โดยเขาสั่งห้ามบอกชื่อ -_-”

“แล้วไมต้องซื้อเสื้อ?”

“เลอะเลือดเห็นไหม -_-”

“...”

“แต่ไม่ให้หาเรื่องคุณเบลเฟกอลเนี่ยพวกผมแย่นะครับT^T ยังไงก็ต้องรับงานจากบอสซึ่งน่าจะมีงานแบบนี้มาอีก”

“ก็ยกเลิกอาทิตย์นึงก็ได้ -_- เคมั้ย?”

“เย่!>0<//”

“พวกนายเย่... O_o”

ไอสองคนที่มัวแต่เถียงกันหันมามองลูกน้องตัวเอง

“พวกนายถูกไล่ออกแล้วแหละ =-=” ฉันบอก

“หมายความว่าไง?”

“ก็แสดงชัดเจน...” ว่าแล้วก็ชี้ให้มันรู้สึกตัวสักหน่อยว่ากอดกันซะกลม =_=

“อึก...”

“พวกนายคงไม่กล้าทืบพวกฉันหรอก...” ไอนี้ยิ้มอย่างมีชัย

“อ๋อ!^^ พวกนี้ยกหน้าที่นั้นให้ฉันแล้ว”

“แว้กกกกกกกกกก”

เมือได้ยินแบบนั้นทั้งคู่ก็รีบวิ่งหนีเผ่นป่าราบ แต่ฝันไปเถอะว่าฉันจะยอม ฉันไม่ใช่พวกชอบผิดสัญญานะ

ปัง!!!

ชะงักงัน...

“ฟิน...”เบล

“ฉันชักไม่อยากเชื่อแล้วนะ...”สควอโล่

“ว่าคุณฟินไม่เกี่ยวกับมาเฟีย...” ฟราน

ทั้งสามคนพูดต่อประโยคกันเสร็จสรรพ จะว่าไปที่ฉันทำอยู่เนี่ยมันก็ไม่น่าเชื่อจริงๆหละนะ

“เดี๋ยวค่อยคุย...” ฉันตอบปัด

“เลือกจะโดนยิงตายคู่หรือจะโดนตืบ?”

“...”

“ฉันยิงปืนเป็น...”ฉันพูดเสริม

“ตืบครับ!!!TT^TT” สองคนนั้นรีบวิ่งกลับมาทันที

“เลือกเองนะ...”

ตุบ! ตับ! พลัค! แอค! ผัวะ! ปัค! ฯลฯ

“เสร็จแล้ว^-^” ฉันหันกลับมาเมื่อตืบคนจนพอใจ

=[]=;;;; >> ศัตรู

“นะ...นี่ครับ ขอตัวครับ” ว่าแล้วมันก็ชิ่งหายกันไปทั้งแก็งด้วยความรวดเร็ว

“หันหลังหน่อยได้มั้ย จะเปลี่ยนเสื้อ -v-” ฉันบอกพวกเบล

ควับ...

“เล่ามาด้วย...” เบล

“รู้แล้วน่า...” ฉัน

 

แล้วในตอนนี้พวกเรา 4 คนก็มานั่งกันในร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่ง

“ว่าไงเธอเป็นใครกันแน่รู้จักเบลได้ยังไง - -++” สควอโล่ปฺดประเด็น

“ฉันไม่ใช่...จริงๆ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องด้วย แล้วที่รู้จักเบลก็ตอนที่เบลไปเที่ยวสงกรานต์แล้วเจอกันหนะ -0- จริงสิเบลเป็นคนเริ่มยุ่งนะ”

“เที่ยว... - -+++” สควอโล่

“แหงะ... ก็เจ้าชายอยากเที่ยวบ้างนี่นา”

“ไอเด็ก...” ในตอนที่สควอโล่กำลังจะพังร้านนั่นเองก็ได้ฟรานขัดขึ้นเสียก่อน “ใจเย็นก่อนครับผบ.”

“แล้วฟินไปอยู่ที่นั้นได้ไง?”

“เดิ่นเล่น”

“ที่แบบนั้นเนี่ยนะ -_-?” สควอโล่

“ก็เดินข้างนอกมันเบื่อ ตรงนั้นเงียบดีเลยลองเดินเข้าไปเล่นๆ”

“แล้วก็เจอรุ่นพี่?” ฟราน

“อือฮึ”

“เห็นแล้วไม่กลัวรึไง?” สควอโล่ถามคำถามที่หนักใจฉันที่สุด แต่ก็เป็นคำถามที่อาจเรียกได้ว่าสำคัญที่สุดออกมา

“ตอนแรกก็หวาดๆช็อกๆอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้สินะ...กลับไม่กลัวแฮะไม่เข้าใจเหมือนกัน V-V อ๋อฉันไม่กลัวเลือดอยู่แล้วด้วย แบบ...ไม่ค่อยเหมือนผู้หญิ่งทั่วไปที่อ่อนแอ ขี้กลัว ชอบเจ๊าะแจ๊ะไรเงีย”

หน้าสควอโล่ตอนนี้อ่านได้เป็นคำว่าประหลาด...

ส่วนฟรานนิ่งสนิทเหมือนเดิม มันคงทำหน้าแบบอื่นไม่เป็น

“เบล...นายเชื่อฉันไหม?”

“ไม่รู้สิ...แต่ท่าทางบอกว่าไม่ได้โกหก ว่าไงสควอโล่?”

“ฉันก็ว่างั้น...”

“เย่! ^0^” ฉันยิ้มอย่างมีความสุข “นี่ๆพวกนายมาเล่นงานป่าส้มกับฉันด้วยได้ไหม?”

“ไม่...พวกฉันมีงาน” สควอโล่ “แต่ถ้ามีงานใกล่ที่นั่นจะยอมให้ไอเจ้านี่เล่นด้วยก็ได้” สควอโล่พูดต่อเมื่อเห็นฉันซึมๆ

“Thank นะ ^-^”

แล้วเมื่อพวกเราคุยเครียร์เรื่องทุกเรื่องกันเสร็จหมดแล้ว เราก็แยกย้ายกันไปตามทาง

หวังว่าจะได้เล่นงานนี้กับพวกนายนะ...

 

(ถือว่าผ่านไปจนถึงวันงานแล้วนะ เราว่าถ้าพูดเรื่องที่เราฟินโดยไม่มีเบล วาเรีย มาเฟีย ไรงี้มาเกี่ยวเลยมันจะน่าเบื่อมาก~)

Bel Part

“เฮ้ย! ไอพวกสวะ...”

“ไรวะบอส?” สควอดล่เป็นคนพูดขึ้นถามแทนทุกคนในวาเรีย

“ไอตาแกมันสั่งมา...” ว่าแล้วคุณพี่ท่านก็โยนแฟ้มเอกสารลงไปให้สควอโล่จัดการต่อ =-= (ช่างเป็นบอสที่ขยันมาก :WT /อยากตายใช่มั้ย? :แซนซัส /ขอโทษค่า~TT0TT :WT)

พอสควอโล่อ่านจบก็มาสั่งพวกเจ้าชายตามเคยนั่นแหละ

“แกนี่มันดวงดีจริงๆ -_-” สควอโล่เข้ามาพูดกับเจ้าชายแบบหัวเสียนิดๆ

“ชิชิชิ เจ้าชายก็งี้แหละ ^(+++)^”

“เฮอะ! แต่งานต้องเสร็จก่อนนะเว้ย” แล้วสควอโล่ก็เดินออกไป

ชิชิชิ งานแค่นี้เองถ้าวาเรียยกกันไปหมดก็สบายอยู่แล้ว...

 

วันงาน

“คนเยอะจังเลยนะครับ” ฟราน

“น่ารำคาญ -_-*” บอส

“อย่างนี้อย่าว่าแต่หาฟินเลย หาพวกนั้นก็คงลำบาก” สควอโล่

“ฟินใครหรอฮะ~สควอโล่?” ลุส

“ถามไอเบลมันสิ”

“ชิชิชิ ยุ่งเรื่องของคนอื่นมากมันไม่น่ารักน้า~ ชิชิชิ” แหงะ สควอโล่เป็นคนพูดเองนะทำไมต้องโยสมาทางเจ้าชายหละ

“อุ๋ย! งั้นไม่ต้องบอกแล้วเจ๊อยากน่ารัก” ชิชิชิ ถ้าลุสน่ารักฟินก็ซุปเปอร์สุดยอดน่ารักแล้วหละ ไม่สิเจ้ากบกับมาม่อนยังน่ารักกว่าแล้วเลย(อุฟ! เราไม่ได้จะแต่งYคู่BFหรือBMนะ -w-)

“จริงๆ ปล่อยให้ตำรวจจัดการก็ได้หนิบอส” สควอโล่

“ไอพวกนั้นมันคุมเขตนี้ -_-*”

“บอสก็เลยต้องมาด้วยสินะ -_-”

“ถ้ามาม่อนมาด้วยงานก็คงเสร็จไปแล้วแท้ๆนะสควอโล่”

“ก็มันบอกว่าไม่ว่าง มันยังเครียร์เงินคลังของพวกเราไม่เสร็จเลย”

“เซ็งเลยนะฮ้า~ แต่อย่างนี้เจ๊กฺอาจได้เล่นเทศกาลนี้ด้วยสิน้า >-<” ลุสออกอาการณ์หนักกว่าเจ้าชายอีกหงะ -_-^

“เฮ้ย!หลีก”

ชิชิชิ เป้าหมายอยู่ทางนั้นสินะ...

 

Fin Part

        ผู้คนรอบตัวฉันเริ่มแตกฮือกันไปหมด

“What happen?” ฉันหันไปถามตำรวจสาวที่อยู่ข้างๆ

“คะ คือ ขอโทษนะจ๊ะท่าทางปีนี้งานคงต้องเลื่อนซะแล้วกละจะหนู^^;” ตำรวจสาวคนนั้นหันมาตอบฉัน

“ทำไมหละ?”

“คือ มาเฟียเจ้าถิ่นเขาเข้ามากร่างในงานหนะสิคะ Y-Y”

“คุณเป็นตำรวจไม่ใช่หรอ? นี่มันหน้าที่คุณนะ”

“ใช่ค่ะ ทางนั้นเขาก็บอกเอาไว้แล้วว่า ตำรวจอ่อนแอกันแบบนี้เจชขาจะคุมกันเองตามที่เขาต้องการ เมื่อเบื่อก็ให้เราดูแลค่ะ แต่ถ้าพวกเขาออกมาก็อย่าได้ยุ่ง”

“จะปล่อยให้งานสำคัญแบบนี้ล่มเนี่ยนะ!?” รับไม่ได้กับเหตุผลมันโว้ยยยยยยย _V_

“ทางเราก็พยายามกันอยู่นะคะ แต่ก็ยังไม่มีใครผีมือดีและกล้าพอเลยคะ”

“หมายความว่าแค่มีใครสักคนล้มพวกนั้นได้ก็พอหรอ?”

“ค่ะ แค่คนเดียวก็จบค่ะ”

“งั้นฉันลุยเอง...” ฉันพูดออกไปแบบที่ใจคิดทำให้ตำรวจคนนี้อึ้งตาค้างเลยหละ “ไปแลกชุดกัน” แล้วฉันก็ลากเธอออกไปจากฝูงชนเลย

เรื่องสิฉันอุส่าห์จะได้เล่นงานเทษกาลนี้ที่ฝันว่าจะได้เล่นสักครั้งในชีวิตเชียวนะ เรื่องอะไรจไปยอมให้ไอพวกบ้านั่นมาขวาง

 

เมื่อเปลี่ยนเสร็จฉันก็เดินเข้าไปหาไอพวกกร่างนั่นทันที

“เฮ้ย! ใครแน่ก็มาขวางพวกเราได้เลยนะ จะเป็นคุณนักท่องเที่ยวทั้งหลายก็ได้ เพราะไอตำรวจที่นี่หนะกลัวกันไปหมดแล้ว ฮ่าๆๆ”

“ถ้าอย่างนั้นก็กรุณาออกไปด้วยค่ะ” ฉันเดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างหน้าไอร่างยักษ์นี่แล้วในตอนนี้

“โอ้~ เธอทำให้ฉันแปลกใจมากเลยนะเนี่ยไม่คิดว่าจะยังมีพวกตำรวจที่คิดจะหือพวกฉันอีก”

“ก็ทำตามสัญญาด้วยละกันว่าจะไม่มายุ่งอีก”

“ฮึ! ถ้าเธอทำได้หละก็นะ ลุยเลยบัฟ! เอาให้มันสำนึก” โว่ว~ชื่อว่าควายเรอะ? คิกๆ ก็นะที่ไทยกลุ่มฉันเล่นมุกนี้กันอยู่นี่นา บัฟ = buffalo

“ได้ครับ” แล้วผู้ชายที่ตัวสูงเกือบเท่าสควอโล่แต่อ่วนกว่าเยอะ (จริงๆคือตัวใหญ่) ก็เดินขึ้นมายืนข้างหน้าฉันแทน

“หวัดดีบัฟ...” แล้วฉันก็พูดแบบไม่มีเสียง ให้อ่านปากเอาต่อว่า ฟา โล่

“ล้อชื่อฉันเรอะ!” แล้วหมอนี่ก็เหวี่ยงหมัดเข้ามาตามคาด

แต่ก็แน่นอน ฉันคว้าไว้ได้จากนั้นก็ซัดหมัดเข้าไปที่ท้อง แล้วถึงผลักบัฟออกไป

“อึก! หนอย” แล้วก็เข้ามาอีกรอบ ฉันก็รับหมัดแล้วเหวี่ยงหมัดเข้าหน้าไปอีกที แต่มันก็ไม่ยอมหยุดจับฉันเหวี่ยงจนก้นกระแทกพื้นเลยหงะ เจ็บนะเฟ้ย _V_

แต่ท่าทางจะแค้นมาฉันจึงโดนเตะอัดเข้าที่ท้องอีกสามรอบ แล้วมันก็เอามือมาหยิบปืนที่ข้างเอวฉัน ซึ่งก็ปืนของตำรวจหญิงคนนั้นนั่นแหละ

“ว่าไงอวดดีนัก โดนสักนัดให้เสียโฉมเป็นไง?” บัฟเอาปืนมาชี้หน้าฉัน

“เสียโฉมไม่กลัว แต่กลัว...” บัฟออกจะงงในสิ่งที่ฉันพูดเพราะมักผิดวิสัยผู้หญิงทั่งไป “ไม่ได้ทำนายหน้าแตก ^^”

พอพูดจบฉันก็กลับเป็นฝ่ายเอาปืนจ่อที่หัวบัฟบ้าง หลังจากที่แย่งปืนมาได้อย่างง่ายดาย และซัดจนมันลงไปนอนให้ฉันเหยียบเป็นที่เรียบร้อย

“คิดว่าฉันจะ อึก!” ในตอนที่บัฟกำลังจะพูดฉันก็กระทืบที่ท้องซ้ำไปอีกที จนมันครวญออกมา

แกร็ก

ฉันปลดล็อกปืนและขึ้นไกเตรียมยิง

ในตอนนี้หน้าไอเจ้านี่ซีดเผือดเลยหละนะ

“ว่าไงจะไสหัวไปหรือจะให้ฉันยิง?” ฉันยิงคำถามง่ายๆแต่ทำใจตอบยากไปเช่นเคย ตามนิสัยที่ชอบทำ

แปะๆ

ไอหัวหน้าตรบมือขึ้น

“ตามสัญญาครับ คุณชนะ... ดังนั้นปล่อยเพื่อนผมด้วยนะครับ^^;”

“ตามนั้น...” แล้วฉันก็ล็อกปืนเก็บใส่เข้าที่เดิม พร้อมหันหลังถอยออกมาเพื่อเดินไปหาตำรวจหญิงคนนั้น

แต่แล้ว...ผลัก!!!

“ขอโทษด้วยนะครับ แต่ว่าผมคงต้องกู้หน้าเสียหน่อยก่อนจากไปตามสัญญา ^^”

หนอย~ มาลบเหลี่ยมฉันงั้นเรอะ! นายเตรียมเจ็บตัวได้เลย ฉันหันไปมองหน้าไอหัวหน้าจอมลอกกัดนี่อย่างเคียดแค้น

“งั้นขอผมใช้ปืนของคุณเองฆ่าคุณเลยก็แล้วกันนะครับ” ว่าแล้วมันก็คว้าปืนที่ฉันไปเฉยๆเลย

“หยะ หยุดนะคะ” แต่แล้วตำรวจหญิงคนนั้นก็เข้ามาขวาง

“อะไรหนะ? เธอหนะหลบไปซะ ตำรวจก็ไม่ใช่อย่ามายุ่งเลยดีกว่านะ^^”

“มะ...ไม่...ไม่ใช่” เธอยืนสั่นงกๆ

“ไม่ใช่? อะไรหรอครับ?”

“ฉะ ฉันต่างหากเจ้าของชุดที่เธอคนนั้นใส่อยู่หนะ ><” ในที่สุดยัยนี่ก็รวบรวมความกล้าพูดออกมา “ฉันต่างหากที่เป็นตำรวจ เธอก็แค่นักท่องเที่ยวที่ทนไม่ได้เรื่องพวกคุณและตำรวจอย่างฉันก็เท่านั้นเอง อย่าทำอะไรเธอเลยนะ!”

พอยัยนี่พูดจบก็ทำให้ทุกคนอึ้งๆกันไป

“ช่างมันเถอะน่า ฉันไม่เป็นไรหรอก...แค่นี้เอง^-^” ฉันที่ลุกขึ้นมาแล้วเข้ามาจับไหล่ของเธอที่สั่นไม่หยุด

“ตะ...แต่” เธอดูหวาดๆหันมาทางฉัน

“ไม่เป็นไรหรอ...” เมื่อพูดจบฉันก็เดินขึ้นไปอยู่หน้าเธอแทน “ว่าไง? ชัดมั้ยว่าบัฟแพ้ผู้หญิงที่เป็นแค่นักท่องเที่ยว”

“นี่เธอ...มันจะหยามกันมากไปแล้วนะ!!!” ไอเจ้านี้แผดเสียงแล้วยกปืนขึ้น แต่อย่าคิดนะว่าฉนจะยอมโดนยิงง่ายๆหนะ ไม่มีทาง!

แล้วฉันก็เข้าไปกดแขนหมอนี้ได้ทันก่อนที่ลูกกระสุนจะไปฝังใส่ร้างของใครก็ตามที่อยู่ในวิถีกระสุน

“นายยิงไม่เป็นนี่นาย ^^” ฉันยิ้มระรื้นให้หมอนี้ทันทีที่แย่งปืนกลับมาไว้ในมือได้ “เฮ่อ~ใส่กระโปรงนี่ไม่ค่อยถนัดเลยจริงๆแฮะ” ถึงฉันจะพูดชิวๆแบบนั้นแต่ที่จริงแล้วฉันหนะถีบท้องหมอนี่จนกระเด็นไปหาพวกลูดน้องตัวเองแล้วหละ

“แล้วเอาไงต่อหละ?”

 

Bel Part

        “ยัยนี่อีกแล้วหรอ =_=” สควอโล่

        “ชิชิชิ แสบสันทุกสถานการณ์เลยแฮะ =-=” ตอนนี้พวกเจ้าชายยืนดูวีรกรรมของฟินที่แย้งหน้าที่พวกเจ้าชายอยู่ได้สักพักแล้วหละนะ

“เด็กคนนั้นไม่กลัวตายเลยรึไงหนะ ว่ามั้ยจ๊ะฟรานคุง?” ลุส

“ไม่รู้สิครับ ผมไม่ใช่เพื่อนเธอซะหน่อย” แหมดูเจ้ากบมันตอบ ชิ่งมาทางเจ้าชายชัดๆ - -

“น่ารัก -///-” เลวี่ (อ้ากกกกกกก/TT^TT\สงสารฟิน:WT หมายความว่าไงเฮอะ:เลวี่ ยุ่ง-*- คุณผู้อ่านคงเข้าใจความรู้สึกเรานะT^T:WT)

“ชิชิชิ อย่าคิดลามปามเชียว” เจ้าชายหันไปแสยะยิ้มให้เลวี่ ในขณะที่สควอโล่กับไอเจ้ากบมันพยายามกลั้นขำกันสุดชีวิต ชิชิชิ มีไรน่าขำมิทราบ -*-

“อุ๋ยตาย เบลจัง -.,-” ลุส

“- -+++ ชิชิชิ ทำหน้าอย่างนั้นอยากโดนเจ้าชายคว้านท้องใช่มั้ย?”

“อะไรกันเบลจังก็ -3-”

“พวกแกจะหุบปากกันได้รึยัง? - -+++” แซนซัสที่ทนอยู่นานพูดขึ้น ซึ่งก็แน่หละทุกคนเงียบฉี่ หันกลับไปสนใจฟินอีกรอบ

 

“เฮอะ! แกไม่กล้ายิงฉันหรอก” บอสแก๊งนั้นพูดขึ้น

“คิดงั้นหรอ? มาลองกันมั้ยหละ ^^”

...

..

.

ปัง!!!

O_O >> หน้าไอคนที่ถูกยิงนั้นแหละ =w=

ผลัค!

แกร๊ง!

แต่ทว่าไอคนที่น่าจะถูกยิงไปแล้วนั้น กลับถูกบุคคลปริศนาคนหนึ่งเข้ามาผลักจนล้มลงกับพื้นเสียก่อนที่จะโดนกระสุน

...แล้วกระสุนนั้นไปโดนอะไรหละที่ดังแกร๊ง?... ฟิน

“โว้ย! ยัยบ้า! ถ้าพลาดไปโนคนอื่นจะว่ายังไงเฮอะ!?” สควอโล่แผดเสียง

“อุ๊ปส์ -0- โทษทีค่ะ ไม่คิดว่าจะมีคนมาผลักเจ้านี่ - -++” ฟินก้มลงไปมองคนที่พื้น “อ่าว? นายเองหรอกหรอ? ^^”

“พวกนายรีบหนีไปเถอะยัยนี่อันตราย” เคลียสคู่เกย์เจ้าเก่า

“อะไรของแกวะ?” ไอคนที่ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณถามอย่างหัวเสีย “มันชัดแล้วว่านายก็แก้แค้นให้พวกฉันไม่ได้ T-T”

“หรือว่า...” ไอหมอนี่ค่อยๆหันกลับไปมองฟินช้าๆ

^-^/ >> ซึ่งฟินก็โบกมือหยอยๆอย่างรู้งานอยู่ -_-

“ขะ ขอโทษครับ!” แล้วพวกมันก็รีบวิ้งแจ่นหนีไปเลย

...

..

“จบเรื่องแล้วนะทุกคนเริ่มเทศกาลกันเลยเถอะ! >-<//” ฟินตะโกนอย่างร่าเริง ทำให้ทุกคนในที่นั่นเริ่มรู้ตัวและแยกย้ายกันไปเปิดงานบ้าง เตรียมตัวร่วมงานบ้างแล้วแต่คนไป ไม่สนใจฟินอีก

“ไปแปลี่ยนชุดคืนเถอะ ^-^” ฟินหันไปหาตำรวจหญิงคนนั้น แล้วก็เดินมาทางพวกเจ้าชาย

“ต้องขอโทษด้วยนะคะ” แล้วก็ก้มหัวขอโทษสควอโล่อย่างนอบน้อมซะงั้นหงะ =[]= เล่นเอาสควอโล่เหวอไปนิดๆเลย

พอพูดจบก็ทำท่าว่าจะเดินไปเฉยๆ แต่ก็นะสุดท้ายก็แอบดึงแขนเสื้อเจ้าชายประมาณว่าตัวเองไม่ได้ลืมที่สควอโล่สัญญานะ

“ชิชิชิ เจ้าชายตามไปน้า~” เจ้าชายหันไปดึงแขนสควอโล่

“ไปกันหมดนั่นแหละ...” แต่แล้วสิ่งที่เหนือความคาดหมายก็เกิดขึ้นเมื่อคนที่เอ่ยปากตอบเจ้าชายกลับกลายเป็นบอส!!!

“มาเร็ว...ไอสวะเลวี่แกรีบไปทำตามที่ฉันสั่งซะ!” แล้วเลวี่ก็แยกออกไปโดยเป็นบอสที่เดินนำตามฟินไปก่อน

“ยัยนั่นซวยแน่เลยเบล...” สควอโล่

“เพื่อนรุ่นพี่ท่าทางจะซวยสุดขีดแล้วนะครับ...” ฟราน

“ชิชิชิ ซวยจริงๆนั่นแหละ” เบล

??? >> ลุส

 

Fin Part

“ต้องขอบคุณและขอโทษเป็นอย่างสูงนะคะ” ตำรวจหญิงคนนี้ก้มหัวขอโทษฉันไม่หยุด

“พอเถอะค่ะ ^^; รีบกลับไปทำงานของคุณเถอะ” เมื่อฉันพูดประโยคนี้เป็นรอบที่ห้าเธอถึงได้ยอมไป

เฮ่อ~ กว่าจะไปได้นะ -_-

“นี่ๆออกมาได้แล้วหละที่อยู่ตรงมุมตึกนั้นทุกคนเลย” ฉันหันไปทางมุมตึกที่พูดถึง แล้วก็เป็นอย่างที่คิดพวกเบลค่อยๆเดินออกมาทีละคน

“ชิชิชิ จะรู้ดีไปไหนเนี่ย มันอันตรายนะเป็นแบบนี้เนี่ย” เบล

“อันตราย? ฉันว่าไม่รู้เรื่องจะอันตรายกว่านะ ไหงเป็นรู้เรื่องแล้วถึงอันตรายหละ?”

“ก็เพราะนั้นทำให้บอสพวกฉันสงสัยเธอยังไงหละ - -;” สควอโล่

“ซวยแล้วหละครับคุณฟิน -_-;” ฟราน

“กรี๊ด! อะไรกันเนี่ยไหงทั้งสควอโล่จัง เบลจัง ฟรานคุง ถึงได้ทำเหมือนรู้จักยัยหนูนี่ได้หละจ๊ะ?” ลุส

“ก็รู้จักหนะสิ -0-” ฉันเอง

“พวกแกอธิบายมาเดี๋ยวนี้ - -*” บอสที่เริ่มสร้างเพลิงพิโรธหันมาขู่พวกเจ้าชายทันที

“จะ ใจเย็นก่อนบอส...” สควอโล่

“ชิชิชิ อย่าเพิ่งยิงเพลิงพิโรธใส่เจ้าชายนะ...” เบล

“Meยังไม่อยากกลายเป็นกบย่างนะบอส...” ฟราน

เวรละ ฉันไม่ควรพูดอย่างนั้นสินะ...ทั้งสามคนหน้าซีดเหงื่อแตกพลักๆเชียวหละ

“ก็รีบเล่ามาสิจ๊ะ >-<” ไอกระเทยถึกวีดว้าย =-=

“แกเล่าไปเลยนะไอเบล!” สควอโล่โบ้ยใส่เบลทันควัน

“แหงะ...” เบล “ใช่แล้วครับนั่นเพื่อนรุ่นพี่เองนะ” แล้วฟรานก็ขัดเบล

“ว่าไง? - -***” บอสของเบล

“ก็ได้...คะ คือฟินเป็นเพื่อนเจ้าชายเองหงะบอส... ระ รู้จักกันที่ไทย กะ ก็ตอนนั้นไงที่บอสสั่งให้เจ้าชายไปทำงานที่นั่นหนะ...”

“งันหรอ? - -++” คนที่เบลเรียกว่าบอสหันมาทางฉัน

“อะ อืม ^^;” น่ากลัวชิบเลยแฮะ

“ยัยสวะนี่เป็นมาเฟียด้วยสินะ” บอส

“...เออ...” เบล

“เปล่า -0-” พอได้ยินแบบนั้นเบลก็แทบจะพุ่งหลามาปิดปากฉัน แต่ก็นะโดนบอสหน้าโหดนั่นจับเหวี่ยงไปซะก่อน =0= ฉันจะรอดมั้ยเนี่ย ชักกลัวมากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ

“หมายความว่ายังไง?” บอสเดินเข้ามายืนประชิดหน้าของฉัน

“กะ ก็ตามที่พูดนั่นแหละ ไม่เชื่อหละสิ - -;” ฉันเงิยหน้าขึ้นไปสบตาตรงๆเพื่อแสดงให้เห็นว่าฉันไม่ได้โกหกแต่อย่างไร

“หึ เธอกล้าพิสูจไหมหละ?” บอสกับยิ้มหยันเหมือนนึกสนุก

“ย่อมได้” แต่ก็นะฉันมันเป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว มาท้ากันซึ่งๆหน้าก็กล้ารับคำท้าอยู่แล้ว “อย่ามาโกงกันหละ”

“ได้ ตามมาสิ” ว่าแล้วไอหมอนี่มันก็เดินไปเลยหงะ =-=

“เดี๋ยวสิ!” ฉันตะโกนขัด

“อะไรอีกยัยสวะ” ไอหมอนี่มันเรียกฉันว่าสวะอีกแล้วเรอะรับไม่ได้โว้ย! -*-

ไม่ต่อปากต่อคำดีกว่าแฮะ เบลหละ? ว่าแล้วฉันก็หันไปในทางที่เบลถูกเหวี่ยงไป ไม่มี?

“ชิชิชิ นึกว่าไม่ห่วงเจ้าชายซะแล้วนะเนี่ย” เบลที่ไปยืนอยู่กับพวกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้พูดขึ้น แต่สภาพนี่ก็ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่หนะนะ - -

“ไม่ห่วงได้ไงเล่า” เห็นแบบนั้นฉันจึงเดินเข้าไปหา

“แหม~ หวานกันจังนะจ๊ะ >-<” ลุสพูด “แต่ว่านะสาวน้อย ไปตอบตกลงแบบนั้นมันจะดีหรอ?”

“ก็ตอบไปแล้วหนิ -0- ว่าแต่ช่วยแนะนำตัวหน่อยได้มั้ย?”

“กรี๊ด~มีคนอยากรู้จักเจ้ด้วย คิดรัยกับเจ้ป๊ะเนี่ย?” ไอกระเทยถึกวี๊ดว้าย บิดไปบิดมาอย่าหน้าถีบ

“ก็แค่ไม่อยากฟังเสียงกรี๊ดของเจ้เท่านั้นแหละ -_- เพราะถ้าไม่รู้ชื่อก็จะเรียกว่าไอกระเทยถึก”

“กะ กะ...”

“เงียบซะไอกระเทยสวะ -*-” บอสหันมาทำหน้าเหี่ยมอีกแล้ว

=[]=;; >> พวกวาเรีย

-0- >> ฉันเอง

เมื่อเห็นแบบนั้นฉันจึงเดินตามไป ตามด้วยคนที่เหลือ แต่ก็นะเบลหนะดึงให้ฉันทิ้งระยะห่างไว้เป็นเมตรเชียวหละ =0=

จากนั้นพอทุกคนเห็นว่าไอคนที่เดินนำดุ่มๆไม่คิดที่จะหันมาสนใจแล้วจึงเริ่มเปิดปากเล่าถึงความโหดของบอสตัวเอง

อีกทั้งสควอโล่ที่แต่เดิมไม่คิดจะเล่าเรื่องวาเรียของตัวเองให้ฟังก็เล่ามาซะฉันคิดภาพตามได้ เบลที่ไม่อยากให้ฉันยุ่งยังบอกข้อมูลแปลกๆที่คนสามัญไม่มีทางรู้ให้ฟังอีก ทั้งเรื่องไฟธาตุทั้งเรื่องกล่อง เล่นเอาฉันจำแทบไม่ทัน

“เข้าไป” พอเล่าจบได้สักพักแซนซัสก็หันกลับมาบอกให้ฉันเปิดประตูเข้าไปในตึกๆหนึ่ง

เมื่อเดินเข้าไปก็ไม่เห็นจะมีอะไร “ไม่เห็น...” o_o แต่ทันใดนั้นเองหน้าฉันก็โดนอะไรสักอย่างถากเข้าจนเลือดออก

“ใครหนะ?”

“ถ้าเธอรอดไปได้ก็ใช่ว่าจะรอดนะ” เสียงน่ารักเล็กๆแต่นิ่งๆดังมาจากข้างบน พร้อมทั้งไฟที่สว่างขึ้น

“ยอมเปิดไฟให้ก็ได้นะ” แล้วร่างที่พูดอยู่นั้นก็ทำให้ฉันต้องอึ่งไปนิดๆ

“ฮะๆนี่หรอมาม่อนที่พูดถึง ^^ เหมือนเด็กทารกจริงๆด้วยนะ”

“หืม?” มาม่อน

“ไม่ใช่สินะ” บอส

“ใช่แล้วหละบอส ไม่ตรงกับรายชื่อที่มีเลย”

“ไอที่ว่ารอดเนี่ยหมายถึงพวกนี้หนะหรอ?” ฉันชี้ไปที่ด้านซ้าย

“หึ” บอส

“รอดไปให้ได้ก่อนเถอะ” เมื่อเลวี่พูดจบพวกลูกน้องทีฉันเห็นอยู่ก็กระโจนมาโจมตีฉันทันที

ถึงจะพอรับมือได้เพราะไอพวกนี้ช้าก็เถอะต่ว่านะ ชิ! ถ้ารอดไปแบบบาดเจ็บนิดเดียวเนี่ยมีหวังโดนเพลิงพิโรธเผาเป็นจุลแหงๆ

ชิ! ยอมถูกเล่นงานก็ได้ฟะ

เมือคิดจนได้ขอสรุปแบบนี้ฉันจึงตอ้งจำยอมใช้ฝีมือเท่าที่เคยให้พวกเบลได้เห็นเท่านั้น ซึ่งที่จริงฝีมือฉันหนะมีมากกว่านั้นเยอะ

“บอสพอเถอะ!” เบลทำท่าจะกระโจนเข้าไปช่วยฉันที่สภาพแย่ลงเรื่อยๆแต่ก็ถูกเถาวัลขวางเอาไว้

“เบล...” เฮอะ มาม่อนจริงๆด้วย

“ใจเย็นไว้ก่อนเถอะเบล” สควอโล่ที่หน้าไม่สู้ดีนัก เนื่องจากเป็นอีกคนที่เชื่อว่าฉันไม่ได้โกหกพูดขึ้นให้เบลใจเย็น “บอสถ้ามั่นใจแล้วก็ให้ลุสซูเรียรักษาได้สินะ”

“ก็ตามใจไอพวกสวะอย่างแกสิ” แซนซัสยังคงมองฉันไม่วางตา

โอ้ย~ เจ็บชะมัด -*-

แปะ!

“ฟิน!!!” เบลรีบพุ่งเข้ามาหาฉันทันทีที่มาม่อนคลายภาพมายาออก

“แหะๆ ฉันไม่ไรหรอกน่า ^^” ฉันยิ้มเจื๋อนๆให้เบล

“ท่านเลวี่ครับยัยนี่ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลย”

“ใช่ครับ งานนี้เนี่ยง่ายจริงๆ”

“กระจอกสุดๆเลยครับ”

 ต่อไปเป็นหน้าของฟินที่ค่อยเปลี่ยนไปตามอารณ์ซึ่งเป็นผลมาจากคำพูดไม่เข้าหูที่พวกลูกน้องเลวี่พูดมาไม่หยุด - -^ >> - - >> - -* >> - -** >> -*- >> _V_ >> _V_* >> _V_***

ไม่ไหวแล้วโว้ย!!!

ช่างแม่งแล้วไอเรื่องที่จะโดนเผาเป็นจุล มาหยามกันขนาดนี้มันทนไม่ไหวแล้วโว้ย! ยอมอ่อนให้แล้วมาพูดจาแบบนี้มันต้องโดนเอาคืนให้สาสม!!!

“... โทษทีนะเบล...” ฉันที่ก้มหน้าอยู่พูดขึ้น “สควอโล่ ฟราน เจ้ลุส มาม่อน...” จากนั้นก็ค่อยๆเงยหน้ากวาดตามองไปหาทุกคนตามที่พูด “แล้วก็...บอสด้วย^^”

? >> วาเรีย

จากนั้นฉันจึงค่อยๆลุกขึ้นยืนทั้งๆที่สภาพร่อแร่ “พวกแกหนะพล่ามกันพอรึยัง?” จ้องไปทางไอพวกไม่เจียมอย่างเอาเรื่อง

“อะไรกันเธอหนะปางตายแล้วนะ”

ผลัค!!!

สิ้นประโยคนั้นฉันก็เข้าไปตัดหน้าไอคนที่พูดจนกระเด็นแล้ว นั่นทำให้อีก 4 คนที่เหลือเข้ามาจะอัดฉันอีกรอบ

“ทำอะไรหนะฟะ...” ในตอนที่เบลเรียกชื่อฉันนั่นเองเสียงก็ต้องขาดห่วงไปอีกครั้งเพราะทั้งหมดที่พุ่งมาหนะโดนฉันซัดไปคนละทีสองทีแล้ว

“อัค!” แต่ฉันที่โดนไปเยอะสุดท้ายก็โดนหนึ่งในนั้นเล่นงานจนต้องถอยออกมา

“ไม่ต้องห่วงครับท่านเลวี่...”

ผลัค!!! ตุบ! ตับ!

“ไม่ต้องห่วงว่าพวกนายจะรอดหนะหรอหรอ?” ฉันก้มหน้าลงมองเหยียดๆไปที่สองคนที่โดนฉันซัดไม่เป็นท่าอยู่แทบเท้า “ก็นะพวกนายหนะไม่รอดหรอก” จากนั้นก็แสยะยิ้มเย็นไปให้ไอพวกที่เข้ามาช่วยพวกตัวเองไม่ทัน

“หนอย...” ฉันรับหมัดที่พุ่งเข้ามาเอาไว้แล้วจับบิดจนกระดูกลั่น

กรอบ!

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก”

ผัวะ!! ปึก!!

“ล้มไปอีกสองเหลืออีกหนึ่ง...” ว่าแล้วฉันก็พุ่งเข้าไปยันคนสุดท้ายจนกระเด็นไปติดผนัง

...

..

.

“ฟิน...” เบลที่เดินเข้ามาเรียกฉันอย่างแผ่วเบา

“^^; โทษทีนะเบล ก็รู้ว่าถ้าทำแบบนี้มันคงให้เชื่อได้ยากว่าฉันไม่ใช่มาเฟียแต่...” พูดได้เพียงเท่านั้นฉันก็หอบ

“ใช่ยาก...” และเป็นแซนซัสนั่นเองที่พูดขึ้นมาหลังจากที่เห็นฉันหอบ “แต่ว่านะ...ฉุนขาดหละสิเธอหนะ”

“หืม? ก็แหงหละฉันไม่ชอบให้ใครมาหยาม” ฉันที่ตอนนี้มีเบลคอยประคองอยู่เงยหน้าขึ้นมาตอบ

“ไอกระเทยสวะรักษายัยผู้หญิงนี่ซิ” เหนือความคาดหมาย บอสกลับเป็นคนออกคำสั่งให้รักษาฉันเอง

“บอส...?” เบล

“ฉันเชื่อยัยผู้หญิงนี่...”

“ฮะๆ กว่าจะเชื่อเนี่ยเล่นเอาซะฉันร่อแร่”

“ได้เลยฮ่า~บอสเจ้จัดให้” ว่าแล้วลุสก็เปิดกล่องนกยูงของตัวเองขึ้นมา จากนั้นแสงสีเหลืองก็เข้าปกคลุมตัวของฉัน บาดแผลและอาการณ์เจ็บก็ค่อยๆหายไป...

(")(- -)(") ฉันก้มหน้าทำตากระพริบๆอย่าทึ่งๆ

“นี่สินะที่พูดถึงหนะ? แล้วก็คล้ายๆกันที่คู่เกย์นั่นใช้ด้วย แต่คุณภาพดีกว่าเยอะเลย”

“ใช่แล้วครับคุณฟิน” ฟรานตอบ

“แต่ทำไมถึงได้เก่งขนาดนั้นหละ?” เบลถามหลังจากที่เห็นว่าฉันดีขึ้นแล้ว

“ฉันมันก็แบบนี้แหละไม่เหมือนคนปกติทั่วไป...”

“มานี่” อยู่ๆบอสก็ลากแขนฉันให้เดินตามไป

“เฮ่บอส!” สควอโล่

แต่มีหรือที่บอสจะฟังใคร ก็ยังคงเดินต่อไปนั่นแหละ -_- จนสุดท้ายทุกคนก็ต้องเดินตาม แน่นอนว่าก็ปล่อยไอลูกกระจ๊อกพวกนั้นไว้ที่เดิม

“จะให้เล่าเรื่องของตัวเองสินะ” ฉันพูดขึ้นเมื่อนั่งลงตรงที่แซนซัสกดไหล่ให้นั่นนั่นแหละ -_-^

“ใช่” สั้นๆได้ใจความค่ะ =0=

“ก็ได้ๆ มาถึงขั้นนี้แล้วนี่เนอะ” ฉันมองจนเห็นว่าทุกคนนั่นลงแล้วจึงเริ่มเล่า “ก็อย่าที่บอกว่าฉันไม่เหมือนคนปกติทั่งไป... ตั้งแต่เด็กที่ฉันจำได้ฉันก็แรงเยอะอย่างนี่แล้วหละ ไอที่ผู้หญิงส่วนใหญ๋กลัวฉันก็ไม่กลัว”

“แล้วผีหละ?” มาม่อน

“ก็กลัวบ้างไม่กลัวบ้าง แล้วแต่หนะ พวกสัตว์ก็ไม่กลัวมีแต่ขยะแขยงเท่านั้นแหละ - - ลูกเสือลูกสิงโตฉันยังอยากจับเลยนะ” พูดจบฉันก็มองปฎิกิริยาของทุกคนซึงก็ไม่ต่างจากที่คิดเท่าไร

นั่นก็คือทำหน้าประมาณว่า ยัยนี่มันบ้า

“แล้วก็นะเลือดก็ไม่กลัว เรื่องการต่อสู้ก็สนใจ”

“เธอเลยไปเรียนจนเก่งขนาดนี้สินะ” สควอโล่สรุป แต่ฉันก็ขัดขึ้น “เปล่าไม่เคยเรียนเรื่องพวกนี้เลย มีแต่พละที่ร.ร.สอนนี่แหละ =_=”

=[]= >> สควอโล่&วาเรียยกเว้นบอส

“ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม... แล้วก็นะเป็นจำพวกไม่กลัวอะไรง่ายๆหนะ ก็คงมีเท่านี้ อ๋อ! แน่นอนว่าที่จำได้ก็ไม่ได้มีญาติคนไหนเป็นมาเฟีย”

“จบเรื่องนี้ได้อย่างสวยงานแล้วสินะฮ้า~”

ทุกคนต่างหันไปมองที่บอสซึ่งเป็นคนสรุปเรื่อง “อือ”

แค่นั้นแหละเบลก็เข้ามากอดฉันทันที “เย่! ดีจังเลยนะฟิน >-<”

“อย่ามากอดนะ!” แต่ก็นะฉันถือ เบลก็เลยโดนผลักออกไปเสียก่อน “โทษนะคนไทยชายหญิงจะมากอดกันไม่ได้หรอก”

“เอ๋? ห้ามเลยหรอจ๊ะ”

“ก็ถ้าเป็นแฟนกันแล้วทางผู้ใหญ่ไม่ถือมาหละก็ได้ แต่ถ้าถือเป็นแฟนก็ได้แค่จับมือ” ฉันแจง

“แล้วฟินจะถืออะไรมากมายเนี่ย ตัวเองเคย...”

“เงียบไปเลยนะ! -///-” ฉันที่รู้ว่าเบลจะพูดอะไรรีบขัดขึ้นมาทันที “นั่นมันเหตุสุดวิสัย แล้วฉันก็ถูกแม่เลี้ยงมาแบบไทยสุดโย่งเลยด้วย”

“ชิชิชิ คนไทยเนี่ยเรื่องมากจัง”

“เออ เรื่องมาก -_-*”

“นี่บอส เรื่องก็จบแล้วให้ไอเบลมันไปงานเทศกาลกับฟินได้มั้ย?” สควอโล่ถามขึ้นเรียกความสนใจของฉันและเบลทันที

“...ก็ไม่มีงานอะไรแล้วหนิ สวะอย่างพวกแกจะไปทำอะไรก็เชิญ - -” สิ้นเสียงฉันกับเบลก็ลุกขึ้นวิ่งออกนอกประตูเพื่อเข้าร่วมงานเทศกาลทันที

 

ฮะๆ แต่ว่านะสุดท้ายเห็นทีว่าจะเป็นทั้งวาเรียเลยแหละที่ออกมาเล่นกัน(แน่นอนยกเง้นบอส)แหม~ดูงานของพวกนี้สิวุ่นวายจะตาย บอสให้พักอย่างนี้จะไม่ให้มาผ่อนคลายก็กระไรอยู่หละเนอะ