ลำดับตอนที่ #22
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : สงสัยจะใช่เธอ ตอนที่ 22
" ะไปริเหรอฝน " ผึ้ถามปรอยฝนึ้นมาในะที่ทุนำลันั่เล่นรับลมยามเย็นใล้พลบ่ำอยู่บริเวหน้าบ้านพั
ปรอยฝนนิ่เียบ สายาอเธอับ้อไปที่เลียวลื่นในทะเล ที่ำลัม้วนัวเ้าหาายฝั่เป็นระลอๆ ามวามแรอลื่น
เบาภัทรแอบมอใบหน้า้าน้าอปรอยฝน สายลมพัโยทำให้เส้นผมอปรอยฝนพริ้วไหวยาม้อลมทำให้เห็นว่าใบหน้าที่สวยอ่อนหวานและมัะมีรอยยิ้มเสมอ มาอนนีู้เหมือนสายาอปรอยฝนะูเศร้าสร้อยและเหมือนำลัใ้วามิ
เบาภัทรไม่เยเห็นปรอยฝนมีอาารนิ่เียบ และูรึมแบบนี้มา่อนเลย ทำให้เบาภัทรอหวั่นใไม่ไ้ว่าปรอยฝนอาำลัิหนัเรื่อพี่ฟิวส์นรัเ่า แล้วสำหรับนที่เพิ่บันอย่าเธอะทำอะไรไ้บ้า เธอเอ็ยัไม่รู้เลย เบาภัทรึทำไ้เพียยแ้วื่มเรื่อื่มมึนเมาแ้ลุ้ม
" เรา้อไปล่ะผึ้ ยัไวามริ็ือวามริ ไม่้อห่วนะ " ปรอยฝนหันมาอบผึ้้วย่อนะส่ยิ้มา ๆ ให้
" ให้เราไปเป็นเพื่อนไหม "
" เรา้อไปล่ะผึ้ ยัไวามริ็ือวามริ ไม่้อห่วนะ " ปรอยฝนหันมาอบผึ้้วย่อนะส่ยิ้มา ๆ ให้
" ให้เราไปเป็นเพื่อนไหม "
ผึ้ยมือึ้นมาวาบนมืออปรอยฝนที่วาอยู่บนหน้าั้วยวามห่วใยเพื่อน เธอรู้ีว่าปรอยฝนำลั้อ่อสู้ับวามรู้สึในใไม่น้อยทีเียว
" ไม่้อหรอ เราไปไ้ เี๋ยว็ลับแล้ว ไปนะะทุน ุ้อยอย่าื่มเยอะนะเี๋ยวุ้อยเมาหลับไปแล้วฝนลับเ้าห้อไม่ไ้ "
" ไม่้อหรอ เราไปไ้ เี๋ยว็ลับแล้ว ไปนะะทุน ุ้อยอย่าื่มเยอะนะเี๋ยวุ้อยเมาหลับไปแล้วฝนลับเ้าห้อไม่ไ้ "
ปรอยฝนลุึ้นยืน ่อนะหันไปแวนัวสูที่ำลันั่ื่มอยู่ ่อนะเริ่มเินไปยัผับอรีสอร์ทที่อยู่อี้านหนึ่
" ฝน " เบาภัทรวิ่ามปรอยฝนไปพร้อมับุมมือ้าหนึ่อปรอยฝนเอาไว้
ปรอยฝนหันมา็พบว่าเบาภัทรนั่นเอที่เป็นนเรียเธอและำลัุมมืออเธอเอาไว้แน่น
" หือ มีอะไรุ้อย " ปรอยฝนถามเบาภัทร
" ให้เราไปเป็นเพื่อนไหม ถ้าฝน้อาร "
" ฝน " เบาภัทรวิ่ามปรอยฝนไปพร้อมับุมมือ้าหนึ่อปรอยฝนเอาไว้
ปรอยฝนหันมา็พบว่าเบาภัทรนั่นเอที่เป็นนเรียเธอและำลัุมมืออเธอเอาไว้แน่น
" หือ มีอะไรุ้อย " ปรอยฝนถามเบาภัทร
" ให้เราไปเป็นเพื่อนไหม ถ้าฝน้อาร "
เบาภัทรถามพร้อมับ้อาอปรอยฝน้วยวามห่วใยและแสนหวผสมัน
" ไม่เป็นไรหรอ่ะ ฝนไปไ้ อีอย่ามัน็บไปแล้ว ไม่มีอะไรหรอ "
" ไม่เป็นไรหรอ่ะ ฝนไปไ้ อีอย่ามัน็บไปแล้ว ไม่มีอะไรหรอ "
ปรอยฝนอบพร้อมับส่ยิ้มให้เบาภัทร
" แน่ใเหรอ " เบาภัทรถามึ้นเบาๆ
" อืม ไปนะ " ปรอยฝนอบ่อนะเินาไป
เบาภัทรยืนมอปรอยฝนเินไปนลับา เธอรู้สึโหวเหวในใ วามรู้สึในใอเธอมันร้อนรุ่ม้วยวามลัวว่าใอปรอยฝนะหวั่นไหวไปับนรัเ่า แ่เธอ็ไม่มีสิทธิะไปห้ามไม่ให้ปรอยฝนไป เบาภัทรไม่รู้ะทำอย่าไรี เธอึเินลับบ้านพัไป้วยวามรู้สึสับสนในใว่าทำไมเธอถึรู้สึลัวเหลือเิน ลัวับารที่ะ้อสูเสียปรอยฝนไป
..................................................................................
" แน่ใเหรอ " เบาภัทรถามึ้นเบาๆ
" อืม ไปนะ " ปรอยฝนอบ่อนะเินาไป
เบาภัทรยืนมอปรอยฝนเินไปนลับา เธอรู้สึโหวเหวในใ วามรู้สึในใอเธอมันร้อนรุ่ม้วยวามลัวว่าใอปรอยฝนะหวั่นไหวไปับนรัเ่า แ่เธอ็ไม่มีสิทธิะไปห้ามไม่ให้ปรอยฝนไป เบาภัทรไม่รู้ะทำอย่าไรี เธอึเินลับบ้านพัไป้วยวามรู้สึสับสนในใว่าทำไมเธอถึรู้สึลัวเหลือเิน ลัวับารที่ะ้อสูเสียปรอยฝนไป
..................................................................................
" อ้าวฝน นั่่อนสิะ " ฟิวส์ลุึ้นเลื่อนเ้าอี้ให้ปรอยฝนนั่เมื่อเห็นปรอยฝนเินเ้ามา
ปรอยฝนรู้สึหวั่นไหวเมื่อไ้เห็นหน้าฟิวส์นที่เธอเยรัมา วันนี้ฟิวส์ใส่เสื้อยืเท่ห์ ๆ สบาย ๆ สีหวาน ๆ พร้อมับาเยีนส์เท่ห์ ๆึ่เป็นารแ่ัวในสไล์ที่เธอเยบอฟิวส์เสมอว่าเธออบให้ฟิวส์ใส่ ลิ่นน้ำหอมเท่ห์ า ๆ ลิ่นนี้ที่เธอเยบอฟิวส์ว่าเธออบให้ฟิวส์ใส่ โยเ้ามูอเธอ ปรอยฝนรู้สึเหมือนัวเอำลัอ่อนแอยิ่นัยามไ้อยู่รหน้าฟิวส์อีรั้
" อบุ่ะ " ปรอยฝนหันไปอบุ
" สั่อะไรื่มี๊ะ " ฟิวส์ถามอย่าอารม์ี
" อะไร็ไ้่ะ " ปรอยฝนบอเบา ๆ
" เหรอ ั้นเอาประเภท๊อเทลแล้วันนะ เี๋ยวพี่เลือให้ อืม อันนี้แล้วันนะ ึ้นื่ออที่นี่เลย "
" อบุ่ะ " ปรอยฝนหันไปอบุ
" สั่อะไรื่มี๊ะ " ฟิวส์ถามอย่าอารม์ี
" อะไร็ไ้่ะ " ปรอยฝนบอเบา ๆ
" เหรอ ั้นเอาประเภท๊อเทลแล้วันนะ เี๋ยวพี่เลือให้ อืม อันนี้แล้วันนะ ึ้นื่ออที่นี่เลย "
ฟิวส์หันไปสั่เรื่อื่มให้ปรอยฝน ่อนะหันมามอหน้าปรอยฝน
" พี่ฟิวส์มอหน้าฝนทำไมะ มีอะไริหน้าฝนเหรอ " ปรอยฝนถามแ้เิน
" ไม่มีอะไริหรอ้ะ พี่็แ่อยามอหน้าฝนนาน ๆให้สมับที่ไม่ไ้เห็นมานานเลยั้แ่เอ่อ "
" ั้แ่วันนั้นใ่ไหมะ "
" พี่ฟิวส์มอหน้าฝนทำไมะ มีอะไริหน้าฝนเหรอ " ปรอยฝนถามแ้เิน
" ไม่มีอะไริหรอ้ะ พี่็แ่อยามอหน้าฝนนาน ๆให้สมับที่ไม่ไ้เห็นมานานเลยั้แ่เอ่อ "
" ั้แ่วันนั้นใ่ไหมะ "
ปรอยฝนหวนิถึเหุาร์วันที่พี่มิล์มาหาเธอถึที่บ้านพร้อมับอร้อให้เธอเลิับฟิวส์ ั้แ่วันนั้นแม้ฟิวส์ะมาหาปรอยฝนที่บ้านหรืออพบหน้าเธอ แ่เธอ็ไม่เยยอมพบหน้าฟิวส์อีเลย ปรอยฝนหลับา่อนะลบภาพเ่า ๆทิ้ไป
เรื่อื่มถูยมาเสริ์ฟรหน้า ปรอยฝนยึ้นื่มเธอรู้สึร้อนวาบลไปถึระเพาะ เธอมัะเมาเสมอเมื่อื่มเรื่อื่มประเภท็อเทลที่มีส่วนผสมอน้ำผลไม้ับแอลอฮอลล์
" แล้วพี่มิล์ลับมา้วยไหมะ " ปรอยฝนเอ่ยถามะิบเรื่อื่ม
" เอ่อเปล่า้ะ พี่ลับมานเียว "
ปรอยฝนทำหน้าเหมือนอยาะถามฟิวส์ ทำให้ฟิวส์้ออบวามริออมา
" ฝนสสัยล่ะสิ ือเราสอนมีปัหาันนิหน่อยมานานแล้ว พี่ิๆ ว่าอยาะเลิับมิล์ พี่ว่าเราไป้วยันไม่่อยไ้ วามิเราไม่รันเลย ือมิล์เ้าไม่่อยมีเหุผล ไม่เหมือนับฝน ฝนพี่อโทษนะ "
เรื่อื่มถูยมาเสริ์ฟรหน้า ปรอยฝนยึ้นื่มเธอรู้สึร้อนวาบลไปถึระเพาะ เธอมัะเมาเสมอเมื่อื่มเรื่อื่มประเภท็อเทลที่มีส่วนผสมอน้ำผลไม้ับแอลอฮอลล์
" แล้วพี่มิล์ลับมา้วยไหมะ " ปรอยฝนเอ่ยถามะิบเรื่อื่ม
" เอ่อเปล่า้ะ พี่ลับมานเียว "
ปรอยฝนทำหน้าเหมือนอยาะถามฟิวส์ ทำให้ฟิวส์้ออบวามริออมา
" ฝนสสัยล่ะสิ ือเราสอนมีปัหาันนิหน่อยมานานแล้ว พี่ิๆ ว่าอยาะเลิับมิล์ พี่ว่าเราไป้วยันไม่่อยไ้ วามิเราไม่รันเลย ือมิล์เ้าไม่่อยมีเหุผล ไม่เหมือนับฝน ฝนพี่อโทษนะ "
ฟิวส์พูพร้อมับุมมืออปรอยฝน
แ่ปรอยฝนยับมือที่ถูุมนั้นออทันที
" ฝนโรธพี่ " ฟิวส์พูหน้า๋อย ๆ
" เปล่า่ะ ฝนไม่ไ้โรธเรื่ออวามรั มันไม่เ้าใรออใรหรอ่ะ อีอย่าเรื่อมันบไปแล้วนะะ "
" บไปแล้ว แ่พี่อยาะอเริ่ม้นใหม่ับฝน ไ้ไหมะ " ฟิวส์ทำสีหน้าริั
" ฝนโรธพี่ " ฟิวส์พูหน้า๋อย ๆ
" เปล่า่ะ ฝนไม่ไ้โรธเรื่ออวามรั มันไม่เ้าใรออใรหรอ่ะ อีอย่าเรื่อมันบไปแล้วนะะ "
" บไปแล้ว แ่พี่อยาะอเริ่ม้นใหม่ับฝน ไ้ไหมะ " ฟิวส์ทำสีหน้าริั
ปรอยฝนยเรื่อื่มึ้นื่มนหมแทนารอบำถามอฟิวส์ ่อนะลุึ้นเินไปที่ายหา เธอรู้สึมึน ๆ ร้อน ๆที่ใบหน้าึอยาะออมาเินรับลมและเพื่อเป็นารหลีเลี่ยารอบำถามที่เธอเอ็ิว่าเธอไม่อยาไ้ยินำนี้เลย เพราะมันทำให้เธอสับสน เธอั้ัวไม่ทันับารที่ไ้มาพบับฟิวส์ในวันนี้ ูเหมือนวามเ้มแ็ที่เธอเพียรพยายามสร้ามาั้แ่เธอเลิับฟิวส์มันะสั่นลอนในวันนี้
" ฝนะ ฝน " ฟิวส์เินามมาที่ายหา ฟิวส์ึมืออปรอยฝนไว้ ่อนะไปหยุเินัหน้าปรอยฝน
" ฝนไม่พอใอะไรหรือเปล่า พี่อโทษนะ พี่อยาบอว่าพี่ยัรัฝนนะ พี่ผิที่พี่เผลอใไปับมิล์นเลยเถิเินเลย แ่พี่ยัอยาะบับฝนเหมือนเิม ฝนเ้าใพี่ไหม "
ฟิวส์พูวามในใที่มีออมาามที่เธอิ ฟิวส์มีนิสัยเหมือนับปรอยฝนือเป็นนพูาร ๆ ไม่อ้อม้อม แ่้วยวามที่ฟิวส์เป็นสาวหล่อหน้าาี านะี ารศึษาี ึทำให้ฟิวส์เป็นนเ้าู้เพราะมีสาว ๆ เ้ามาเยอะแยะ แ่นที่ฟิวส์รัมาที่สุ็ือปรอยฝน
" ไม่เ้าใ่ะรัฝนแ่ทำไมถึไปมีนอื่น พี่ฟิวส์อย่ามาพูาแบบนี้ับฝนเลย่ะเรื่ออเรามันเป็นไปไม่ไ้หรอ่ะ "
" ฝนะ ฝน " ฟิวส์เินามมาที่ายหา ฟิวส์ึมืออปรอยฝนไว้ ่อนะไปหยุเินัหน้าปรอยฝน
" ฝนไม่พอใอะไรหรือเปล่า พี่อโทษนะ พี่อยาบอว่าพี่ยัรัฝนนะ พี่ผิที่พี่เผลอใไปับมิล์นเลยเถิเินเลย แ่พี่ยัอยาะบับฝนเหมือนเิม ฝนเ้าใพี่ไหม "
ฟิวส์พูวามในใที่มีออมาามที่เธอิ ฟิวส์มีนิสัยเหมือนับปรอยฝนือเป็นนพูาร ๆ ไม่อ้อม้อม แ่้วยวามที่ฟิวส์เป็นสาวหล่อหน้าาี านะี ารศึษาี ึทำให้ฟิวส์เป็นนเ้าู้เพราะมีสาว ๆ เ้ามาเยอะแยะ แ่นที่ฟิวส์รัมาที่สุ็ือปรอยฝน
" ไม่เ้าใ่ะรัฝนแ่ทำไมถึไปมีนอื่น พี่ฟิวส์อย่ามาพูาแบบนี้ับฝนเลย่ะเรื่ออเรามันเป็นไปไม่ไ้หรอ่ะ "
ปรอยฝนพูับฟิวส์พร้อมับ้อหน้าอฟิวส์พร้อม ๆ ับน้ำาที่เริ่มลอ
" ฝนไม่รัพี่แล้วเหรอ แ่พี่ยัรัฝนเสมอนะ พี่พยายามิ่อฝนแ่ฝน็ไม่ยอมรับาริ่ออพี่เลย พี่รัฝน ฝน็รู้ " ฟิวส์พูพร้อมับโผเ้าอปรอยฝนแน่น
" ปล่อยฝน พี่ฟิวส์ " ปรอยฝนพยายามิ้นรนให้หลุาอ้อมแนอฟิวส์ แู่เหมือนะไร้ผล
" พี่ไม่ปล่อย นว่าฝนะอบพี่ "
" ฝนบอแล้วไว่าเราบันไม่ไ้หรอ เรื่อเรามันบแล้ว แล้วฝน็มีนใหม่แล้ว เ้าใไหมะ "
" ฝนไม่รัพี่แล้วเหรอ แ่พี่ยัรัฝนเสมอนะ พี่พยายามิ่อฝนแ่ฝน็ไม่ยอมรับาริ่ออพี่เลย พี่รัฝน ฝน็รู้ " ฟิวส์พูพร้อมับโผเ้าอปรอยฝนแน่น
" ปล่อยฝน พี่ฟิวส์ " ปรอยฝนพยายามิ้นรนให้หลุาอ้อมแนอฟิวส์ แู่เหมือนะไร้ผล
" พี่ไม่ปล่อย นว่าฝนะอบพี่ "
" ฝนบอแล้วไว่าเราบันไม่ไ้หรอ เรื่อเรามันบแล้ว แล้วฝน็มีนใหม่แล้ว เ้าใไหมะ "
ปรอยฝนอบฟิวส์พร้อมับน้ำาที่ไหลออมา เธอ้มหน้าร้อไห้อยู่ในอ้อมออฟิวส์
ทันทีที่ปรอยฝนพูประโยนี้บูเหมือนะทำให้ฟิวส์ัวแ็นทำให้ปรอยฝนสามารถิ้นหลุาอ้อมแนอฟิวส์ไ้สำเร็
" ฝนมีใรใหม่นไหน ใ่นที่มาับฝนไหม นที่ัวสู ๆ ที่ยืน้า ๆ ฝนใ่ไหม "
ทันทีที่ปรอยฝนพูประโยนี้บูเหมือนะทำให้ฟิวส์ัวแ็นทำให้ปรอยฝนสามารถิ้นหลุาอ้อมแนอฟิวส์ไ้สำเร็
" ฝนมีใรใหม่นไหน ใ่นที่มาับฝนไหม นที่ัวสู ๆ ที่ยืน้า ๆ ฝนใ่ไหม "
ฟิวส์ถามปรอยฝนอย่าแผ่วเบา
" ่ะ " ปรอยฝนพยัหน้า ฟิวส์รู้สึหมแรทันทีที่ไ้ยินประโยสั้น ๆ นี้
" พี่ยัมีหวัไหม ฝน " ฟิวส์เยหน้าึ้นถามปรอยฝน้วยสีหน้าเ็บปว
" ่ะ " ปรอยฝนพยัหน้า ฟิวส์รู้สึหมแรทันทีที่ไ้ยินประโยสั้น ๆ นี้
" พี่ยัมีหวัไหม ฝน " ฟิวส์เยหน้าึ้นถามปรอยฝน้วยสีหน้าเ็บปว
ปรอยฝน้อาอฟิวส์ เธอพยายามสร้าวามเ็มแ็ให้ัวเอทั้ ๆที่อนนี้เธอรู้ีว่าเธอำลัอ่อนแอเหลือเิน ปรอยฝนหันหลัให้ฟิวส์แล้วเินามา
ฟิวส์ยืนมอปรอยฝนหันหลัเินาไป ฟิวส์ัสินใวิ่ไปว้าัวอปรอยฝนไว้ทำให้ทัู้่เสียหลัล้มลบนพื้นทราย ร่าอฟิวส์ทาบทับอยู่บนร่าอปรอยฝน ปรอยฝนพยายามลุึ้นแ่ฟิวส์ยัร่าอปรอยฝนเอาไว้ แล้วริมฝีปาอเธอลบนริมฝีปาอปรอยฝน ปรอยฝนใ้เรี่ยวแรที่มีผลััวอฟิวส์ออนสำเร็ ปรอยฝนยืน้อหน้าฟิวส์แล้ววิ่หนีามา ทิ้ให้ฟิวส์ยืน้มหน้าน้ำาไหลอยู่ับที่
แ่มีสายาู่หนึ่ึ่มอเหุาร์ทั้หมมาโยลออยู่ไลๆ เบาภัทรนั่นเอเธอามปรอยฝนมาและแอบมออยู่ห่า ๆ เบาภัทรไม่ไ้ยินบทสนทนาอนทัู้่ แ่เธอ็เห็นภาพรหน้าที่เิึ้นทุอย่า เธอทรุลนั่พิ้นไม้อย่าหมแรเธอิเอาเอาภาพที่เห็นว่าปรอยฝนยัรัฟิวส์อยู่ และารที่ทั้สอนโอบอันและูบัน ทำให้เบาภัทรรู้สึเสียใและหวปรอยฝนผสมันโยที่เธอ็ไม่เ้าใัวเอเ่นัน เบาภัทรลุึ้นแล้ว้าวเินลับบ้านพั้วยอารม์โรธ
ฟิวส์ยืนมอปรอยฝนหันหลัเินาไป ฟิวส์ัสินใวิ่ไปว้าัวอปรอยฝนไว้ทำให้ทัู้่เสียหลัล้มลบนพื้นทราย ร่าอฟิวส์ทาบทับอยู่บนร่าอปรอยฝน ปรอยฝนพยายามลุึ้นแ่ฟิวส์ยัร่าอปรอยฝนเอาไว้ แล้วริมฝีปาอเธอลบนริมฝีปาอปรอยฝน ปรอยฝนใ้เรี่ยวแรที่มีผลััวอฟิวส์ออนสำเร็ ปรอยฝนยืน้อหน้าฟิวส์แล้ววิ่หนีามา ทิ้ให้ฟิวส์ยืน้มหน้าน้ำาไหลอยู่ับที่
แ่มีสายาู่หนึ่ึ่มอเหุาร์ทั้หมมาโยลออยู่ไลๆ เบาภัทรนั่นเอเธอามปรอยฝนมาและแอบมออยู่ห่า ๆ เบาภัทรไม่ไ้ยินบทสนทนาอนทัู้่ แ่เธอ็เห็นภาพรหน้าที่เิึ้นทุอย่า เธอทรุลนั่พิ้นไม้อย่าหมแรเธอิเอาเอาภาพที่เห็นว่าปรอยฝนยัรัฟิวส์อยู่ และารที่ทั้สอนโอบอันและูบัน ทำให้เบาภัทรรู้สึเสียใและหวปรอยฝนผสมันโยที่เธอ็ไม่เ้าใัวเอเ่นัน เบาภัทรลุึ้นแล้ว้าวเินลับบ้านพั้วยอารม์โรธ
ปรอยฝนใ้เวลาไปเินสบสิอารม์และทำใอยู่นานว่าะเินลับบ้านพั เธอปาน้ำาที่มี่อนะเปิประูบ้านพัเ้าไป เธอไ้ยินเสียเพลเปิอยู่บริเวหน้าบ้านพัิายหา และไ้ยินเสียผึ้และเหมียวุยันอยู่ เธอเินเลี่ยไม่ให้สอนเห็น่อนะเปิประูห้อพัเ้าไป
" เฮ้อ "
" เฮ้อ "
ปรอยฝนปิเปลือาแล้วถอนหายใเบา ๆ พร้อมับใ้หลัพิประูอย่าหมแร
แ่แล้วเธอ็้อใลืมาึ้นทันทีเมื่อรู้สึว่ามีใรมายืนรหน้าเธอ เบาภัทรนั่นเอที่ำลัเอาสอแนพิประูล็อร่าอปรอยฝนเอาไว้ ปรอยฝนไ้ลิ่นแอลอฮอลล์าลมหายใและัวอเบาภัทร
" อะไรัน ุ้อยฝนไม่เล่นไล่ับ้วยนะ ึแล้ว แล้วเนี่ยื่มเยอะล่ะสิ ลิ่นเหล้า เบียร์หึ่แล้วเนี่ย เมาแล้วไปนอนะ "
" อะไรัน ุ้อยฝนไม่เล่นไล่ับ้วยนะ ึแล้ว แล้วเนี่ยื่มเยอะล่ะสิ ลิ่นเหล้า เบียร์หึ่แล้วเนี่ย เมาแล้วไปนอนะ "
ปรอยฝนพูใส่เบาภัทรพร้อมับแล้ทำท่าเอามือบีบมูเหม็นลิ่นเหล้าใส่เบาภัทร
" ทีับเราทำเป็นเหม็นนะ ทำไมับไอ้ฟิวส์อะไรนั่นน่ะ ไม่เห็นรัเียเลยนะ "
" ทีับเราทำเป็นเหม็นนะ ทำไมับไอ้ฟิวส์อะไรนั่นน่ะ ไม่เห็นรัเียเลยนะ "
เบาภัทรเริ่มพูพาล้วยวามหึที่มีผสมับวามเมา
" อะไรุ้อยเมาแล้วพูอะไร ไม่เ้าใ "
" อะไรุ้อยเมาแล้วพูอะไร ไม่เ้าใ "
ปรอยฝนเริ่มรู้สึว่าเบาภัทรำลัอยู่ในอารม์เมา และไม่ไ้สิ
" ไม่เ้าใ ็ทีเมื่อี๊เห็นไอ้ฟิวส์มันทั้อ ทัู้บไม่เห็นฝนรัเียมันเลย ทีับเราทำไมทำท่ารัเีย " เบาภัทรพูพร้อมับแนบัวเ้าไปิับร่าอปรอยฝน
" ุ้อยเ้าใผิแล้ว ฝนไม่ไ้เ็มในะ "
" ไม่เ้าใ ็ทีเมื่อี๊เห็นไอ้ฟิวส์มันทั้อ ทัู้บไม่เห็นฝนรัเียมันเลย ทีับเราทำไมทำท่ารัเีย " เบาภัทรพูพร้อมับแนบัวเ้าไปิับร่าอปรอยฝน
" ุ้อยเ้าใผิแล้ว ฝนไม่ไ้เ็มในะ "
ปรอยฝนพูไ้เพียแ่นี้แล้วเธอ็ถูเบาภัทรประบริมฝีปาบยี้อย่าแร ปรอยฝนพยายามิ้นรนัืน แู่เหมือนว่าเธอะไม่สามารถิ้นหลุไปไ้เลยเพราะเบาภัทรใ้สอแนันไว้ที่ประูอีทั้ร่าายอเบาภัทร็แนบิับเธอ
ปรอยฝนพยายามปิเสธรสูบที่ิบเถื่อนอเบาภัทร แ่สุท้ายเธอ็แทบละลายเมื่อเบาภัทรละาารูบ มา้อาับเธอ สายาุ ๆู่นี้ ูะทำให้เธอ้อมน์สะ ร่าายเธอแทบะละลายเมื่อถูสายาอเบาภัทรที่เยี้เล่นแ่ทว่าอนนี้สายานีู้ะเร่าร้อนเหลือเิน ยิ่ถูสายาู่นี้มอโลมไล้ไปามร่าาย ปรอยฝน็แทบะทรัวไม่อยู่ เบาภัทรริมฝีปาลไปับริมฝีปาอปรอยฝนอีรั้ ราวนี้ปรอยฝนอบรับรสูบแสนหวานและเร่าร้อนที่เบาภัทรมีให้ เรียวลิ้นที่แทรผ่านถูอบรับทันทีอย่าูื่ม
ปรอยฝนพยายามปิเสธรสูบที่ิบเถื่อนอเบาภัทร แ่สุท้ายเธอ็แทบละลายเมื่อเบาภัทรละาารูบ มา้อาับเธอ สายาุ ๆู่นี้ ูะทำให้เธอ้อมน์สะ ร่าายเธอแทบะละลายเมื่อถูสายาอเบาภัทรที่เยี้เล่นแ่ทว่าอนนี้สายานีู้ะเร่าร้อนเหลือเิน ยิ่ถูสายาู่นี้มอโลมไล้ไปามร่าาย ปรอยฝน็แทบะทรัวไม่อยู่ เบาภัทรริมฝีปาลไปับริมฝีปาอปรอยฝนอีรั้ ราวนี้ปรอยฝนอบรับรสูบแสนหวานและเร่าร้อนที่เบาภัทรมีให้ เรียวลิ้นที่แทรผ่านถูอบรับทันทีอย่าูื่ม
เบาภัทรใ้มูแหลมไร้ไปามใบหูออ ปรอยฝนัวอ่อนไร้เรียวแรเบาภัทร้อนัวปรอยฝนไว้ในอ้อมแน่อนะอุ้มร่าอปรอยฝนที่หายใหอบสั่นไปวาไว้บนเีย เบาภัทรพรมูบไปทั่วร่าอปรอยฝน ่อนะสอมือเ้าไปในเสื้อสายเี่ยวัวเล็อปรอยฝน เธอใ้มือสัมผัสหน้าอนุ่มอย่าแผ่วเบา ปรอยฝนิเล็บไปลาหลัอเบาภัทรแทนวามรู้สึที่เธอมี แ่เบาภัทรไม่รู้สึเ็บแม้แ่น้อย มีเพียเสียหอบสั่นอทัู้่ที่ัพร้อมับเสียหัวใอทัู้่ที่เ้นไม่เป็นัหวะเท่านั้น
เบาภัทรอร่าอปรอยฝนไว้ในอ้อมแนอย่าทะนุถนอม ปรอยฝนนอนหนุน้นแนอเบาภัทรเอาไว้้วยวามรู้สึอบอุ่น เบาภัทรูบลที่หน้าผาอปรอยฝนอย่าแผ่วเบา
" ิว่าฝนะรัเียหรือโรธเราะอี เือบแล้วสินะ เราเือบล่วเินฝนมาไปว่านี้แล้ว "
เบาภัทรระิบบอ้าหูอปรอยฝนอย่าแผ่วเบา
ปรอยฝนยิ้มไม่อบอะไร แ่เธอุหน้าลไปในอ้อมออเบาภัทรแทนำอบที่มี เบาภัทรระับอ้อมแนพร้อมับอปรอยฝนไว้อย่าทะนุถนอม
ปรอยฝนยิ้มไม่อบอะไร แ่เธอุหน้าลไปในอ้อมออเบาภัทรแทนำอบที่มี เบาภัทรระับอ้อมแนพร้อมับอปรอยฝนไว้อย่าทะนุถนอม
ปรอยฝนไม่ไ้รู้สึโรธหรือรัเียับารสัมผัสที่เบาภัทรมี่อเธอ แม้เธอะไม่รู้ว่า เบาภัทระรัเธอมาแ่ไหนัน แล้วะมีวันที่เบาภัทระลืมพายไปาใไ้ไหม แ่เธอรู้ใัวเอแล้วว่า เธอมีแ่เบาภัทรเท่านั้นในใเท่านั้น เพราะเธอรู้สึไ้ว่าเธอไม่ไ้รู้สึีับรอยูบที่พี่ฟิวส์มอบให้เธอ ทั้ ๆที่เมื่อ่อนรอยูบาฟิวส์ทำให้เธอใเ้นไม่เป็นัหวะ แ่อนนีู้เหมือนปรอยฝนะรู้าหัวใัวเอแล้วว่า ไม่ว่าใร็ไม่ทำให้เธอใสั่นและหวั่นไหวไปเท่าับนัวสูแสนวนที่ำลันอนอเธอไปไ้เลย
" ฝน " เบาภัทรเอ่ยึ้น
" อะไระ " ปรอยฝนถามลับะที่ใบหน้ายัุในอ้อมแนอเบาภัทร
" ือว่า ไม่มีอะไรหรอ " เบาภัทริว่าะเอ่ยถามปรอยฝนเี่ยวับเรื่อฟิวส์ แ่เธอ็เปลี่ยนใไม่ถามึ้นมา เพราะไม่อยาทำลายวามรู้สึี ๆที่มีอยู่อนนี้ไป
" อะไร ะพูว่าอะไรบอมานะ " ปรอยฝนผศีรษะึ้นมาถาม้วยวามสสัย
" ็บอว่าไม่มีอะไรไ " เบาภัทรส่ยิ้มให้นัวเล็ที่ำลัทำหน้าสสัยนิ้วมวเป็นโบว์แล้ว
" อย่ามาอำ มีไรบอมา ไม่บอใ่ไหมนี่แน่ะ ๆ " ปรอยฝนี้เอวเบาภัทรเล่น ทำให้เบาภัทรบิัวไปมา้วยวามั๊ะี๋
" อย่า ฝน อย่า 555 " เบาภัทรที่ถูี้เอวไ้แ่หัวเราะและบิัวหนีไปมา
เบาภัทรรีบใ้โอาสที่ปรอยฝนหยุี้เอว ลุึ้นมาร่าปรอยฝนลไปที่เีย ่อนะึ้นร่อมร่านั้นเอาไว้ พร้อมับ้อมือทั้สออปรอยฝนเอาไว้
" เป็นไทีนี้็ี้เอวเ้าไม่ไ้แล้ว " เบาภัทรยัิ้วใส่ปรอยฝนที่ิ้นไปมาเมื่อถูับอยู่ในท่านี้
" ปล่อยนะ ี้โ " ปรอยฝนบ่น
" ไม่ปล่อย อยารู้ใ่ไหม ว่าเราะถามว่าอะไร "
เบาภัทรพูพร้อมับทำหน้าเ้าเล่ห์ใส่ปรอยฝน
" ฮึ้ยอย่ามาทำหน้าหื่นแถวนี้นะ ุ้อย "
ปรอยฝนพยายามสะบั้อมือให้หลุาารแล้อเบาภัทร แู่เหมือนเบาภัทระไ้ทีเพราะเบาภัทรโน้มใบหน้าเ้ามาหาปรอยฝนอีรั้
" อ้าวเลิิ้นแล้วเหรอเรา " เบาภัทรระิบลถาม้า ๆ หูปรอยฝน้วยเสียหอบสั่น
" บ้า " ปรอยฝนหลบหน้าอบเบาภัทร เบาภัทรมูลไปบนแ้มอปรอยฝน้วยวามเอ็นู
.........................................................................
" อะไระ " ปรอยฝนถามลับะที่ใบหน้ายัุในอ้อมแนอเบาภัทร
" ือว่า ไม่มีอะไรหรอ " เบาภัทริว่าะเอ่ยถามปรอยฝนเี่ยวับเรื่อฟิวส์ แ่เธอ็เปลี่ยนใไม่ถามึ้นมา เพราะไม่อยาทำลายวามรู้สึี ๆที่มีอยู่อนนี้ไป
" อะไร ะพูว่าอะไรบอมานะ " ปรอยฝนผศีรษะึ้นมาถาม้วยวามสสัย
" ็บอว่าไม่มีอะไรไ " เบาภัทรส่ยิ้มให้นัวเล็ที่ำลัทำหน้าสสัยนิ้วมวเป็นโบว์แล้ว
" อย่ามาอำ มีไรบอมา ไม่บอใ่ไหมนี่แน่ะ ๆ " ปรอยฝนี้เอวเบาภัทรเล่น ทำให้เบาภัทรบิัวไปมา้วยวามั๊ะี๋
" อย่า ฝน อย่า 555 " เบาภัทรที่ถูี้เอวไ้แ่หัวเราะและบิัวหนีไปมา
เบาภัทรรีบใ้โอาสที่ปรอยฝนหยุี้เอว ลุึ้นมาร่าปรอยฝนลไปที่เีย ่อนะึ้นร่อมร่านั้นเอาไว้ พร้อมับ้อมือทั้สออปรอยฝนเอาไว้
" เป็นไทีนี้็ี้เอวเ้าไม่ไ้แล้ว " เบาภัทรยัิ้วใส่ปรอยฝนที่ิ้นไปมาเมื่อถูับอยู่ในท่านี้
" ปล่อยนะ ี้โ " ปรอยฝนบ่น
" ไม่ปล่อย อยารู้ใ่ไหม ว่าเราะถามว่าอะไร "
เบาภัทรพูพร้อมับทำหน้าเ้าเล่ห์ใส่ปรอยฝน
" ฮึ้ยอย่ามาทำหน้าหื่นแถวนี้นะ ุ้อย "
ปรอยฝนพยายามสะบั้อมือให้หลุาารแล้อเบาภัทร แู่เหมือนเบาภัทระไ้ทีเพราะเบาภัทรโน้มใบหน้าเ้ามาหาปรอยฝนอีรั้
" อ้าวเลิิ้นแล้วเหรอเรา " เบาภัทรระิบลถาม้า ๆ หูปรอยฝน้วยเสียหอบสั่น
" บ้า " ปรอยฝนหลบหน้าอบเบาภัทร เบาภัทรมูลไปบนแ้มอปรอยฝน้วยวามเอ็นู
.........................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น