ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue ความฝัน
ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก โลกนี้เต็มไปด้วยความฝันและความหวัง ฉันเคยคิดว่าความฝันทำให้เป็นจริงได้ไม่ยากเลย ความฝันที่ฉันจะได้อยู่อย่างมีความสุข ความฝันที่จะได้ทุกสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันเคยคิดว่าความฝันเหล่านั้นมันไม่ยากเกินความสามารถของฉันที่จะไขว่คว้ามา..
"นี่... เอล"
"หืม ? มีอะไรเหรอ เอริส"
"ทุกวันที่ได้อยู่กับเธอ ฉันมีความสุขมากเลยละ"
เราสองคนนอนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ไม่ไกลจากหมู่บ้าน ...ฉันกำลังมองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีคราม ฟังเสียงสายลมที่พัดมา เสียงลูกนกน้อยที่ร้องระงมอยู่บนต้นไม้ใหญ่ เอริสนอนอยู่ข้างๆฉัน เราสองคนจับมือกัน
ทุกวันที่อยู่กับเอริส เวลาที่เราคุยกัน เวลาที่เราเล่นกัน เวลาที่เราหัวเราะ มันทำให้ฉันรู้ว่าเอริสเป็นคนสำคัญที่ขาดไม่ได้ในชีวิตของฉัน
"นี่... เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปใช่ไหม? สัญญากันนะ" เอริสพูดขึ้น
"อือ ฉันสัญญา"
นั่น.. เป็นสัญญาแรกของฉันที่ให้กับเด็กผู้หญิงที่ชื่อ เอริส สัญญาเมื่อตอนฉันอายุ 10 ขวบ ในตอนนั้นฉันได้สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะปกป้องเด็กผู้หญิงคนนี้ แม้วันเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ ความรู้สึกของฉันก็ยังคงเหมือนเดิม
เพียงแต่ว่า.. 'ความฝัน'.. มันไม่มีทางเป็นจริงไงล่ะ มันถึงเรียกว่าความฝัน
เอริสได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว พวกปีศาจฆ่าเธออย่างเลือดเย็น
หมู่บ้านของพวกเราถูกมันทำลาย ผู้คนล้มตาย ทั้งเพือน พี่ น้อง พ่อ แม่ ไม่มีใครที่มีชีวิตรอด นอกจากตัวฉัน
สงครามระหว่างมนุษย์กับปีศาจที่มีมาอย่างยาวนาน สิ่งที่เกิดขึ้นกับหมู่บ้านเล็กๆของฉัน ไม่ต่างจากฝันร้ายที่ฉันได้แต่หวังว่ามันเป็นแค่ภาพลวงตา
ฉันเองก็วิ่งหนี ทิ้งเอริส และ ทุกคนในหมู่บ้านไว้เบื้องหลัง ทั้งๆที่คิดว่าจะปกป้องเด็กผู้หญิงคนนี้ สัญญากับตัวเองไว้แล้วแท้ๆ สุดท้ายทั้งสัญญาของเอริสและสัญญาของตัวฉันเอง ฉันก็ไม่สามารถที่จะรักษาไว้ได้
ความทรงจำในตอนนั้นยังตามหลอกหลอนฉันจนถึงทุกวันนี้... เสียงเอริสกรีดร้อง บอกให้ฉันหนี บอกให้ปล่อยให้เธอไว้ เสียงหัวเราะของพวกปีศาจและรอยยิ้มของพวกมัน เสียงพวกคนคุ้มกันหมู่บ้านทิ้งหน้าที่และวิ่งหนีความตายก่อนที่จะถูกปีศาจฆ่าทีละคนๆ เสียงคนในหมู่บ้านที่ร้องขอชีวิตอย่างสิ้นหวัง
ฉันแค้น... พวกปีศาจที่พรากทุกอย่างไปจากฉัน และแค้นที่สุดก็คือ ตัวฉันเองที่อ่อนแอ ปล่อยให้เอริสตายในขณะที่ตัวฉันกลับวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
แล้ว.. โลกที่เต็มไปด้วยความฝันและความหวังของฉันก็ดับมืดลง...
"นี่... เอล"
"หืม ? มีอะไรเหรอ เอริส"
"ทุกวันที่ได้อยู่กับเธอ ฉันมีความสุขมากเลยละ"
เราสองคนนอนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ไม่ไกลจากหมู่บ้าน ...ฉันกำลังมองขึ้นไปบนท้องฟ้าสีคราม ฟังเสียงสายลมที่พัดมา เสียงลูกนกน้อยที่ร้องระงมอยู่บนต้นไม้ใหญ่ เอริสนอนอยู่ข้างๆฉัน เราสองคนจับมือกัน
ทุกวันที่อยู่กับเอริส เวลาที่เราคุยกัน เวลาที่เราเล่นกัน เวลาที่เราหัวเราะ มันทำให้ฉันรู้ว่าเอริสเป็นคนสำคัญที่ขาดไม่ได้ในชีวิตของฉัน
"นี่... เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปใช่ไหม? สัญญากันนะ" เอริสพูดขึ้น
"อือ ฉันสัญญา"
นั่น.. เป็นสัญญาแรกของฉันที่ให้กับเด็กผู้หญิงที่ชื่อ เอริส สัญญาเมื่อตอนฉันอายุ 10 ขวบ ในตอนนั้นฉันได้สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะปกป้องเด็กผู้หญิงคนนี้ แม้วันเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ ความรู้สึกของฉันก็ยังคงเหมือนเดิม
เพียงแต่ว่า.. 'ความฝัน'.. มันไม่มีทางเป็นจริงไงล่ะ มันถึงเรียกว่าความฝัน
เอริสได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว พวกปีศาจฆ่าเธออย่างเลือดเย็น
หมู่บ้านของพวกเราถูกมันทำลาย ผู้คนล้มตาย ทั้งเพือน พี่ น้อง พ่อ แม่ ไม่มีใครที่มีชีวิตรอด นอกจากตัวฉัน
สงครามระหว่างมนุษย์กับปีศาจที่มีมาอย่างยาวนาน สิ่งที่เกิดขึ้นกับหมู่บ้านเล็กๆของฉัน ไม่ต่างจากฝันร้ายที่ฉันได้แต่หวังว่ามันเป็นแค่ภาพลวงตา
ฉันเองก็วิ่งหนี ทิ้งเอริส และ ทุกคนในหมู่บ้านไว้เบื้องหลัง ทั้งๆที่คิดว่าจะปกป้องเด็กผู้หญิงคนนี้ สัญญากับตัวเองไว้แล้วแท้ๆ สุดท้ายทั้งสัญญาของเอริสและสัญญาของตัวฉันเอง ฉันก็ไม่สามารถที่จะรักษาไว้ได้
ความทรงจำในตอนนั้นยังตามหลอกหลอนฉันจนถึงทุกวันนี้... เสียงเอริสกรีดร้อง บอกให้ฉันหนี บอกให้ปล่อยให้เธอไว้ เสียงหัวเราะของพวกปีศาจและรอยยิ้มของพวกมัน เสียงพวกคนคุ้มกันหมู่บ้านทิ้งหน้าที่และวิ่งหนีความตายก่อนที่จะถูกปีศาจฆ่าทีละคนๆ เสียงคนในหมู่บ้านที่ร้องขอชีวิตอย่างสิ้นหวัง
ฉันแค้น... พวกปีศาจที่พรากทุกอย่างไปจากฉัน และแค้นที่สุดก็คือ ตัวฉันเองที่อ่อนแอ ปล่อยให้เอริสตายในขณะที่ตัวฉันกลับวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
แล้ว.. โลกที่เต็มไปด้วยความฝันและความหวังของฉันก็ดับมืดลง...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น