ความปลอดภัย

เนื้อเรื่อง

อันนี้เป็นเรื่องจริงที่ได้จากประสบการณ์ของตนเอง อาจจะสั้นไปมากๆ ก็ต้องขอโทษด้วย

วันที่ 8 มีนาคม 2006

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เหมือนกับวันอื่นๆในออสเตรเลียครับ

ฝนตกหนักบดบังวิสัยทัศน์บนท้องถนนโดยสิ้นเชิง
 
ผม วิง กำลังเดินข้ามไปซื้อขนม นม เนย ที่ seven eleven

ขาข้ามถนนใหญ่ไปจากบ้านนั้นราบรื่นไม่มีปัญหาอะไร ในใจก็คิดว่า

ไปได้ราบรื่นแน่ๆแล้วคืนนี้ นิยาย The Unknown World จบ

บทแรกแน่ๆแล้วเพราะมีของเข้าปากทำให้ไม่ง่วง

อยู่ในร้านสะดวกซื้อก็หยิบน้ำเปล่าขวดใหญ่ขนาด 2 ลิตร

มา จำนวน 8 ขวด โดยหวังจะดื่มเป็นเวลาครึ่งเดือนตอนอยู่บ้าน

เพราะผมไม่ค่อยติดบ้าน มือซ้ายก็คว้าชอกโกแลตบ้าง

มันฝรั่งกรอบบ้างจนล้นมือ จ่ายเงินไป 28 เหรียญ ราวๆ 900 บาท


หิ้วของหนักราว 5 กิโลข้ามถนนกลับมาครับ แล้วเกิดลื่นถนนล้ม

หัวฟาดปูดเลย เลือดออกด้วยที่หลังหัว แต่ไม่มาก (ดีที่ไม่มีใครเห็น

ในวันรุ่งขึ้นนะ ไม่งั้นโดนอีกแน่)

แค่ล้มไม่พอครับ ข้าวของกระจายเกลื่อนเลย ผมนี่ก็ มึนจน

ชาไปหมด   ทันใดนั้นรถสิบล้อก็วิ่งเข้ามา เบรกดังเอียดเลยครับ

เกือบเป็น แพนเค้กแล้วนะ   โดนคนขับเขาด่าใหญ่เลยว่า

เดินภาษาอะไรลื่นล้ม ผมกลับคิดว่าดีแล้วที่ยังไม่ไปสวรรค์

จากนั้นพี่หนวด ก็ช่วยผมเก็บของแล้วบอกให้ระวังในคราวหลังด้วย


จากนั้นก็กลับมานอนบ้านก็คิดได้ถึงข้อพระคำภีร์ใน Holy Bible

สะดุดี 31:20 ได้   กล่าวว่า:

พระองค์ทรงซ่อนข้าไว้ใต้ร่มพระพักตร์ของพระองค์


ซึ้งมากครับที่ไม่ตาย เชื่อว่าพระเจ้าท่านทรงคุ้มครองให้ผมมา

แต่งนิยายให้ชาวเด็กดีต่อไปเป็นแน่ ขอขอบคุณและสรรเสริญ

จากใจจริง



ทั้งความหวัง กำลังที่เรามี         

ล้วนอยู่ที่พระองค์ผู้เป็นพระเจ้า

พึ่งพิงในพระคำหนุนใจเรา         

ดำรงค์ตราบนานเนามิผันแปร

แม้เราถูกทดลองให้หวั่นไหว     

เรามั่นใจในพระองค์อยู่ด้วยแน่

เพราะพระองค์คือพระเจ้าองค์เที่ยงแท้ 

ทรงช่วยแก้ทุกปัญหาที่พบเจอ


ขอขอบคุณพระองค์อีกครั้ง ในพระนาม พระมหาเยซูคริสต์เจ้า

อาเมน...