คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 : made in Japan 100 %
Made in Japan...
20:56 a.m.
เด็กสาวที่พึ่งลงมาเหยียบพื้นดิน ได้ไม่ถึงสิบนาที กำลังกวาดตามองไปทั่ว เพื่อหาคนมารับ และในขณะนั้นเอง เธอก็เห็นคนชูป้ายชื่อเธอเขียนเป็นตัวคันจิ เด็กสาวไม่รอช้าสาวเท้าไปทันที
คอนโดyyy
"โอ้หลานสุดรักสุดเลิฟของอา!~"ทันทีที่เธอลงมาจากรถ ยังไม่ทันได้เตรียมใจในการจู่โจมเช่นนี้ ทำให้เซ ไปชนประตูรถ ที่ยังไม่ปิดด้วยความแรงของการโยนตัวจากอาเธอนั้น ช่างมหาสาร ประตูปิดดังลั่นหน้าคอนโดใจกลางเมือง จนเป็นที่สนใจ
"อา พอได้แล้วอายคนอื่นเค้าซะบ้างสิ -_-" ถึงเจ้าตัวจะบอกเช่นนั้น แต่ดูเหมือนเค้าจะไม่หยี่ระอะไรกับเรื่องนี้เลย
"ก็ได้ๆ งั้นเราเข้าไปคุยกันข้างในก่อนดีกว่า อาจองห้องไว้แล้ว " ทั้งสองเดินเข้าไปใน คอนโดพร้อมกับ มีชายชุดดำเดินตามมา2คน
"งั้นอาจะเริ่มอธิบายรายละเอียดเลยนะ นี่คือคนที่อาอยากจะให้เราสอดส่องเป็นพิเศษ"ไม่พูดพร่ำทำเพลง อาสาวยื่นซองเอกสารขนาดกลางให้หลานของตน
"ในนั้นจะมีรูป แล้วก็พวกประวัติส่วนตัวของแต่ละคน " เธอเปิดซองแล้วก็พบว่าภายในสองมี รูปทั้งหมด 5ใบ พร้อมประวัติแนบมา
"หือ? 5 คนเลยหรอ?? แน่ใจกี่เปอร์เซนกันว่าพวกนี้เกี่ยวข้อง"เธอถาม พรางหยิบรูปทีละคนมาดู
"พวกเรามั่นใจ เพราะเราได้เบาะแสมาว่า 5คนนี้เกี่ยวข้องมากที่สุดกับเรื่องนี้ แต่อาคงจะสืบต่อไปเองไม่ได้ เพราะมันเป็นกฎล่ะน้า~ " อาสาวพูดอย่างสบายใจ ดูเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่
"พรุ่งนี้เลย!!"ชาที่พึ่งยกขึ้นดื่มสำลักอกมาแบบไม่เกรงใจ
"ห๊ะ! ที่เรียกมาเนี่ยรู้นะว่าด่วน แต่ไม่คิดจะให้พัก หรือชมเมืองหรือยังไง =_="ถามไปแบบสุดจะทน
"ถ้าปล่อยให้หลานหยุดพัก คงไม่นอนหมกตัวอยู่แต่ในห้องหรอ "
"..." เถียงไม่ออก
"อาเตรียมชุดนักเรียน แล้วก็ข้าวของเครื่องใช้ไว้แล้ว และก็สิ่งของจำเป็นทุกอย่างก็อยู่ในห้องนั่นล่ะ ถ้ามีอะไรก็โทรมาบอกอาละกัน ไปล่ะ บายจ้าหลานรัก~~"
"เฮ้ออ บายค่ะ" หลังจากล่ำลากันล่ะ
เด็กสาวก็นำกระเป๋าเดินเข้าห้องนอนไป แต่ก่อนที่จะเข้า เธอได้ลองสำรวจไปรอบๆ บรรยากาสในห้องนี้เรียกว่าเรียบได้ใจจริงๆ พื้นกระเบื้องขาวสะอาดจนไม่กล้าเยียบ ผนังห้องที่ทาสีเทาอ่อน เพ้นท์ลวดลายคลายเถาวัลสีเขียว ชุดทีวีและโซฟา สีขาวดำ ดูคลาสสิก มีห้องที่คล้ายกับบาร์ ใกล้ๆโต๊ะกินข้าว
อื้อหือ อาช่างรู้ใจเธอจริงๆเลยนะ
ในห้องนอนนั้นก็ทำให้เธอตะลึงไปสักหน่อย แต่ก็ถือว่าสวยมาก ทั้งกำแพงที่เป็นกระจก สามารถ มองวิวได้ทั่วเมือง แล้วยังคงเน้นสไตร์ความเรียบเอาไว้ในแบบที่เธอชอบ
ให้ได้งี้สิ ทำงานให้ก็ต้องมีของตอบแทนสักหน่อย :)
Kumiko talk
ในห้องประชุม โรงเรียน ภายในห้องประชุม
"ท่านผู้อำนวยการครับ จะดีหรอครับ ที่ให้เด็กคนนั้นมาช่วย มันจะไม่หนักเกินไปหรือครับ??" เลขาส่วนตัวของฉันถามขึ้น
"อย่าประมาทเด็กคนนั้นเชียวล่ะ เห็นแบบนี้ประสบการณ์ของเธอน่ะ อาจจะมากกว่าบดิการ์ดทุกคนของฉันเสียอีก"คนถามถึงกับอึ้ง จะเป็นไปได้ยังไง คุณหนูระดับนั้นเนี่ยนะ..
"...แต่..ดูยังไงก็.." ก่อนที่จะโต้แย้งก็ถูกขัดขึ้น
"บอกแล้วว่าอย่าประมาท คอยดูต่อไปก็แล้วกัน"คนที่อยู่ในห้องประชุม และคณะครูอาจารย์ทั้งหลายไม่มีสิทธิโต้เถียง
เธอเป็นอัจฉริยะ....
FA 9 year old
บรรยากาศภายในห้องที่แออัด แทบไม่มีอากาศหายใจ มีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วๆ ที่ถ้าไม่ตั้งใจฟังดีๆคงไม่ได้ยิน ดวงตาที่ไม่น่าจะมีเบิกโพรงขึ้นในท่ามกลางความมืดมิด เธอคลานไปในท่อระบายอากาศ อย่างชำนาญการ ด้วยความกระทัดรัดของตัวทำให้เธอสามารถแอบฟัง บทสนทนาของคนที่คุยกันเบื้องล่าง โดยไม่ให้รู้ตัว
..........................................................................................................................
ขอโทษนะค่ะที่ต้องจบตอนแค่นี้ แต่ช่วงนี้ใกล้สอบเลยไม่ว่างเขียน
เดี๋ยวจะรีบเอามาต่อนะค่ะ ^_^; แฮะๆ
ความคิดเห็น