คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 'shut up :p chapter.one {ร้อยเปอร์เซ็นต์!}
'shut up :p chapter.one
แสงไฟสลัวตรงทางเดินไปห้องน้ำสาดส่องลงมาโดนเรือนร่างของหญิงสาวที่ยืนคอยอะไรบางอย่างอยู่ หล่อนใจจดใจจ่อกับโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในมือ จนแล้วจนเล่า การรอคอยก็สิ้นสุดลง เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“ห้องไหนนะคะ” หญิงสาวเอ่ยถามปลายสาย
“โอเคๆ ค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
หญิงสาวในชุดแซ็กสีดำสั้นแค่คืบครึ่งกับรองเท้าส้นสูงพันถึงข้อเท้าเดินขึ้นบันไดไปอย่างใจเย็น ได้ยินมาว่าเป็นแขกคนสำคัญ กระเป๋าหนักเสียด้วย อย่างนี้คงจะต้องทำอะไรให้ประทับใจหน่อยแล้วมั้ง ต้นหลิวคิดในใจพลางยิ้มที่มุมปาก
หล่อนเดินมาหยุดหน้าห้องหมายเลข 713 หายใจเข้าลึกๆและสำรวจตัวเองอย่างเรียบร้อย ก่อนเคาะประตู เมื่อบานประตูถูกเปิดออก ปรากฏภาพชายหนุ่ม ไม่สิ! จะเรียกอย่างนั้นก็ไม่ถูก หากเป็นสตรีเพศที่หน้าคม ผมซอยสั้นสีน้ำตาล และหล่อราวกับผู้ชาย
ต้นหลิวถือวิสาสะเดินเข่าไปในห้องโดยที่คนตรงหน้ายังไม่ได้เชิญ กวายิ้มกระหย่องและปิดประตูลง
“เห็นคุณนิ่มเค้าบอกว่า คุณเป็นเด็กใหม่หรอ” คำถามแรกที่ถูกถามขึ้น ทำเอาต้นหลิวหันกลับไปมองคนเบื้องหลัง
“แล้วทำไมหรอคะ” เธอหยุดยืนและหันไปเผชิญหน้ากับกวาให้ชัดๆ
“เปล่า!” ปากปฏิเสธแต่ตอนนี้ สายตาของกว่ากำลังมองเรือนร่างตรงหน้า ตาคม ปากได้รูป ผิวใส หุ่นดีขนาดนี้ เจ๊นิ่มไปเอามาจากไหนกันวะ
“มองอะไรอยู่ได้คะ เอาเลยมั๊ย!” แขนทั้งสองข้างของต้นหลิวพันธนาการไปรอบคอกวา พร้อมกับเอวสวยๆนั่นก็บดเบียดเข้ามาเรื่อยๆ
แม่เสือคนนี้…ไวได้ใจดีแฮะ
“เดี๋ยวสิ ว่าแต่คุณชื่ออะไรล่ะ” กวาถามพร้อมกับมือที่ลูบไล้สะโพกมนๆ ก่อนไล้ไปที่ต้นขาอย่างเล้าอารมณ์
“ต้นหลิว” หญิงสาวเอ่ยตอบประชิดริมฝีปาก
ผมชื่อ กวา นะครับ” ร่างสูงตอบ พร้อมกับค่อยๆดันตัวต้นหลิวไปที่เตียง มือของกวาค่อยๆเลื่อนเค้าไปใต้ชุดแซ็กตัวเล็กนั่นก่อนจะเกี่ยวขอบชั้นในตัวสวยหลุดออกมาแล้วผลักร่างบางลงนอน ก่อนจะขึ้นไปคร่อมแล้วจูบอย่างเร่าร้อนที่ริมฝีปากของเธอ ลิ้นของทั้งคู่แลกเปลี่ยนสัมผัสอยู่นานแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าใครจะยอมใคร ได้แต่ดันกันไปมาโลมลันฟันแทงกันอยู่อย่างนั้น ด้วยความไวของต้นหลิวแม้ว่าจะเคยผ่านลูกค้ามาไม่กี่คน ตอนนี้เสื้อผ้าของคนทั้งคู่ก็หลุดออกแทบจะหมดตัวด้วยฝีมือเธอแล้ว กวาผละออกจากปากของหญิงสาวก่อนที่จะไล้มายังซอกคอนั่น เขามั่นใจว่าได้กลิ่นโคโลญจ์นอ่อนๆที่หญิงสาวฉีดมาเพียงเล็กน้อยเพื่อดึงดูด
“ต้นหลิว คุณมันสวย หวานไปทั้งตัว” ชายหนุ่มยังคนวุ่นอยู่กับซอกคอของร่างบาง ต้นหลิวยิ้มก่อนที่จะพลิกตัว ให้ตัวเองมาอยู่ด้านบน และก้มลงจูบร่างข้างใต้ กวาถึงกับงงเพราะไม่เคยมีใครทำแบบนี้กะเค้า
“คุณก็ใช่เล่นเลยนะ!” ต้นหลิวผละออกมาพูดพร้อมกับยิ้มหนึ่งที
และคืนนั้นร่างของทั้งสองก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียง รอบห้องเต็มไปด้วยเสียงครางและอารมณ์รักที่ครุกกรุ่นมากมาย
จนกระทั่งเจ้าหล่อนเหนื่อยและหลับไปในที่สุด
เจ้าของร่างสูงหยิบมือถือขึ้นมา ก่อนจะกดเข้าไปยังเบอร์ของเพื่อนซี้
“โทรมาทำเชี่ยอะไรวะ !!!!” เสียงของปลายสายดังลั่น ก็จะไม่ให้โมโหได้ไงเล่า เล่นโทรมาตอนตีสอง คนจะหลับนอน เอ้ย! จะหลับจะนอน
“กูก็แค่จะโทรมาบอกว่าคืนนี้ก็ไม่ใช่ว่ะ เซ็งชีวิต ออกมาดื่มกับกูหน่อยดิไอ้อีฟ~”
“พ่อมึงดิ กูจะนอน ไอ้ห่านี่”
“กูแซดดด ด T^T”
“จะไม่ให้เศร้าได้ไง ก็มึงเล่นไปหาเมียแต่ที่โสมม เฮอะ!”
“แล้วมึงจะให้กูไปหาที่ไหนล่ะวะ -3-”
“แล้วมึงคิดว่าผู้หญิงดีๆเขาอยู่กันที่ไหนล่ะ…”
นั้นสิ…ผู้หญิงดีๆ
อยู่ที่ไหนกันวะ
โอย…ปวดหัวเฟ้ยยย ย !!
แสงแดดยามเช้าส่องสะท้อนกับสนามหญ้าอย่างอบอุ่น ลมเย็นอ่อนๆ พร้อมกับฝูงนกกลุ่มหนึ่งกำลังเกาะกุมกันอยู่บรรยากาศที่ร่มรื่นหายากนักในมหา’ลัยนี้
~จิ๊บๆ จิ๊บๆ แม่ไก่~
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นเจ้าของเครื่องมองน้อยๆก่อนจะหยิบขึ้นมากรอกคำพูดทักทายแก่ผู้โทร.มา
“พูดอยู่”
[มึงอยู่ไหนวะ?]
“สวน”
[สวนห่าไรวะ! เงียบอย่างกับป่าช้า ท่านเพื่อนครับกรุณาบอกให้ละเอียดทีว่าสวนที่มึงอยู่คือสวนอะไร?]
“สวนนั่นแหละ บอกไปอย่างกับพวกมึงจะหากูเจอ”
[อ่าว! ไม่ลองไม่รู้วะ / ไอ้กวามึงจะโง่ทำไมวะ หาน้องไอซ์สิ เจอปุ๊บ! มึงเอ้ย! ไอ้ปองแม่งต้องอยู่ชัวร์]เสียงอีกเสียงแทรกขึ้นทำให้ผู้รับฟังคิ้วขมวดทันที
“อย่าพูดถึงได้ไหม? ลางไม่ดี…เออ ไอ้กวากูขอคุยกะอีฟหน่อยดิ”
[มึงๆ มันจะคุยด้วย / เออ]
“ไอ้อีฟ!”
[ไรจ๊ะที่รัก =3=]
“ไม่ต้องมาทำเสียงตอแหล มึงแอบมาเปลี่ยนเสียงเรียกเข้ากูอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย -_-”
[จะโกรธทำไม มึงยังไม่ชินอีกเร๊อะ!?]
“เออ ! กูจะพยายามชิน”
[ฮ่า!ๆ / เฮ้ย!เอาโทรศัพท์มาดิ!]
“มีไรไอ้กวา”
[ไอ้ปอง! รีบๆมานะมึงคาบแรกเค้าเช็คชื่อ]
“เออ ฝากบอกไอ้อีฟด้วย เมื่อเช้าแม่ดูดวงให้ ว่ามันจะชะตาขาดถ้ามีเพื่อนชื่อ แตงกวา แค่นี้ล่ะ”
[เหอ!! ไอ้ห่าปอง มึงจะทำอะไรกู?! กูป่าวทำอะไรมึงเลยนะ!]
ตู๊ดๆ
“เฮ้อ~ เงียบดีแฮะ”ร่างโปร่งลุกขึ้นยืนก่อนจะบิดขี้เกียจเล็กน้อยพร้อมยิ้มให้กับธรรมชาติแต่รอยยิ้มนั้นก็ต้องหุบลงเมื่อสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างว่า…
มีคนกำลังแอบมองอยู่
“ปิงปองคุง!!!!~”ความรู้สึกนั้นยังไม่ทันที่จะพ้นผ่านเสียงใสก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างผู้หญิงตัวเล็ก ผิวขาว น่าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา(ผี?)ที่วิ่งตรงเข้าหาร่างสูงอย่างไม่คิดชีวิต
“อึก! =[]=!!! ปะ ปล่อย!”ร่างโปร่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ทุลักทุเล เมื่อโดนร่างบางสวมกอดเข้าให้
“ไม่ปล่อย !! >.,< ไม่ได้เจอตั้งนานแน่ะ แหมๆๆ ไม่คิดถึงกันเลยรึไงน้า~”
“ปล่อย = =! ฉันไม่อยากทำร้ายผู้หญิง”
“เธอก็ผู้หญิง ^^ แต่เธอแมน ^^”
“เธอเพี้ยนรึไง!! ยัยตุ๊กตาผี อยากให้ฉันฟ้องแม่เธอรึไงห๊ะ! ว่าที่ขอมาเรียนนี้เพราะมาตาม ผะ ผู้ ชะ เอ้ย! ผู้หญิง”
“อ้าวๆๆๆ ถ้าเธอฟ้องนะ ฉันก็จะฟ้องม่าม๊า เธอว่าเธอนะเป็นทอมมานานหลายปี~ ที่รักจ๋ามาตกลงแฟร์ๆกันเถอะนะ ลองฟังอะไรนิดๆแล้วเปิดใจหน่อยสิ ^^”
“ไม่เอาเว้ย!! บอกก็บอกไป ม๊าไม่สนหรอก! ฉันไม่อยากตกลงกับสิ่งบ้าบอที่เธอกุขึ้นมาด้วย!!”
“งั้นหรอ?”
“- -! เออ”
“งั้นฉันโทรบอกนะ ^^”
“เชิญ - -+”หลังจากร่างสูงพูดเชิงอนุญาตร่างบางก็ปล่อยร่างสูงสู่อิสระ
“ขอโทษนะไอซ์ - -;;”
ผลัก!!
ปิงปองเอ่ยก่อนจะผลักร่างบางล้มลงและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วทันที
ขอโทษนะ แต่ฉันอยากมีชีวิตรอด - -! เธอนะมันคือ ยัยโรคจิต!!
“ปิงปองคุง !! ง่ะ!”
หนีไปได้อีกแล้ว TOT!!
ไม่ยอมๆๆๆ ๆ ครั้งหน้าถ้าจับได้
จะจับตีก้นลายเลย =.,=
“เกือบตายแล้วมั้ยเรา” ร่างสูงที่พึ่งวิ่งหนีตุ๊กตาผี(?)เอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยหอบ เขายกแขนปาดเหงื่อตัวเอง ก่อนที่จะเดินขึ้นตึกเพื่อไปเรียนโดยไม่ทันสังเกตร่างร่างหนึ่งที่ยืนหลบอยู่
“ปิงปอง…ฉะ..ฉันกลับมาแล้ว”
++++++++++++++++++++++++++
ไรท์เตอร์มาอัพแล้วนะค้าบบ บ
เรื่องคนแต่งหลายคนเว่อร์
แต่ผมเป็นตัวหลัก ตัวนำลง -_-
๕๕๕๕๕ ๕
หนูไอซ์น่ากลัวเนอะ ฮ่าๆ
โอ๊ะ! ไรท์เตอรทิ้งปริศนาไว้
ใครกลับมาเอ่ย? คิก~
ความคิดเห็น