Pantalussa โรงเรียนเวทไตรภาคี(ปิดเทอม)

ลำดับตอนที่ #19 : หอประวัติศาสตร์

  

กล่าวถึงเหตุการณ์และบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์

 

‘เซลีน่า ผู้ดูแลหอประวัติศาสตร์’
“การได้รู้ประวัติศาสตร์ ก็เหมือนได้รู้ตำนานของโลก”

  

 

“หอประวัติศาสตร์ยินดีต้อนรับ อยากให้ฉันเล่นเรื่องอะไรให้ฟังดีล่ะ
งั้นเรามาเริ่มกับตำนานเรื่องหนึ่งที่นานแสนนานมาแล้วกันดีไหม?
เรื่องนี้ชื่อว่า สงครามราชัน เอาล่ะ!พร้อมที่จะผจญภัยไปด้วยกันหรือยัง?”

   
ในประวัติศาสตร์ก่อนที่จะมีการก่อตั้งโรงเรียนแพนทาลัสซ่าขึ้น ได้เกิดสงครามไปทั่วทุกทวีประหว่างกลุ่มมนุษย์สองฝ่ายมหาอำนาจ ทั้งสองต่างต่อสู้เพื่อแก่งแย่งอำนาจซึ่งกันและกัน โดยใช้สัตว์อสูรคู่พันธะสัญญาสังหารกองกำลังอีกฝ่าย ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันมาเป็นเวลาเกือบ 10 ปี แต่ทว่ายังคงตัดสินไม่ได้ จนในที่สุดเหล่าสัตว์อสูรต่างล้มตายเป็นจำนวนมาก เหล่าสัตว์อสูรที่ยังมีชีวิตที่เหลือต่างละทิ้งพวกมนุษย์ที่หลงใหลในอำนาจและกิเลส หลบหนีหายไปจากดินแดนมนุษย์ และไม่เคยได้มีผู้ใดพบเห็นเหล่าสัตว์อสูรอีกเลย 

   

หลายปีผ่านไป สงครามเริ่มปะทุอีกครั้ง เมื่อเกิดข้อขัดแย้งระหว่างสองเผ่าพันธุ์ สาเหตุมาจากการที่ไข่มังกรสีทองได้หายไปจากเผ่ามังกร เผ่าพันธุ์อสูรผู้มีพลังอำนาจมากที่สุด แผ่นดินต่างร้อนระอุไปด้วยเพลิงโทสะของเหล่าอสูร เมื่อมันเข้าใจว่าผู้ที่ขโมยไปคือสิ่งที่พวกมันเคยจงรักภักดีเท่าชีวิต สิ่งนั้นเรียกว่า มนุษย์ เหล่ามังกรคลั่งต่างออกอาละวาด เหล่าอสูรเองก็ต่างฆ่าล้างแดนมนุษย์ สร้างความเสียหายไปทั่วทุกสารทิศ หากในขณะเดียวกันพวกมนุษย์ผู้ไม่รู้เรื่องราวก็ออกมาจับดาบเพื่อปกป้องตนเองและพวกพ้อง สถานการณ์เริ่มแย่จนถึงขีดสุด จนกระทั้งนำพาถึงสงครามระหว่างเผ่าพันธุ์ขึ้น เกิดความเสียหายที่จดจำจารึกถึงความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์

 

แต่ตอนนั้นเองที่ราชันรุ่นแรกถือกำเนิดขึ้น เมื่อมนุษย์ผู้หนึ่งได้ทำพันธะสัญญากับผู้นำฝ่ายมังกร สงครามจึงยุติอย่างไรไม่มีผู้ใดทราบ มีเพียงผู้ที่เหลือรอดชีวิตจากสงครามครั้งนั้นได้กลับมาเล่าว่า ได้เห็นมนุษย์นั่งบนมังกรสีทองท่ามกลางศพที่กองพะเนินเท่าภูเขา พื้นดินถูกย้อมไปด้วยสีแดงสด ในมือของราชันถือสิ่งที่รูปร่างคล้ายไข่ สลักด้วยลวดลายสีทอง นับตั้งแต่เหตุการณ์ครั้ง นั้นทำให้เริ่มศักราชใหม่(DS.xxx1) เรื่องที่ว่าใครเป็นคนขโมยไข่ของมังกรนั้นยังคงเป็นปริศนาที่ไม่มีผู้ใดทราบ แต่เรื่องราวได้ถูกกลั่นกรองเล่าจากรุ่นสู่รุ่นจนกลายเป็นนิทานปรัมปราก่อนนอนในปัจจุบัน