รักหรือร้ายคุณชายเย็นชา

     ซีรีย์ชุด...รักหรือร้าย
...เรื่อง รักหรือร้ายคุณชายเย็นชา

 ต่อท้ายและท้ายต่อ...  ก่อนอื่นอันฮยองต้องขอบอกก่อนเลยนะคะว่านิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อของรักเหลือร้ายนายจอมแค้น ซีรีย์ชุดจะรักหรือร้าย ที่เข้ามาอ่านก็อย่าพึ่งกดปิดนะคะเพราะเรื่องนี้จริงๆแล้วไม่มีอะไรเชื่อมต่อกับเรื่องที่แล้วเลยนอกจากตัวละครบ้างตัวอย่างพระเอกและนางเอกเท่านั้นเอง อันฮยองรับลองว่าอ่านได้และเข้าใจโดยไม่ต้องย้อนกลับไปอ่านเรื่องของเฮียฟรานกับหนูแก้วแน่นอนคะ 

แจ้งสักนิดก่อนอ่านเนื้อเรื่อง
นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งเองทั้งนั้น เนื้อเรื่อง ตัวละคร สถาณการณ์รวมทั้งสถานที่ต่างๆรวนเกิดมาจากตัวของผู้แต่งทั้งนั้น ถ้าชื่อ สถานที่หรือเหตุการณ์ใดๆพลาดพิงถึงผู้อื่นแล้วได้รับความเสียหายจากนิยายที่แต่งขึ้นแจ้งมาได้ที่คอมเม้นต์แล้วผู้แต่งจะรีบแก้ไขเนื้อหาหรือลบบทความทิ้งทันที่ ถ้าเกิดการผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณคะ
 

 

อ่านสักนิดก็ยังดี...
....ความรู้สึกที่เขามีต่อเธอเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อความห่างเหินเข้ามาแทนที่ความใกล้ชิด จากตอนแรกที่เขาคิดจะวิ่งหนีตอนนี้เขาคงต้องเป็นฝ่ายไล่ล้าให้เธอกลับมาอยู่ในอ้อมกอดของเขาอีกครั้งพร้อมกับลูกสาวอันเป็นที่รัก
....เมื่อเขาไม่รักรั้งไปก็มีแต่เจ็บปวดสู้ถอยออกมาตอนนี้ตั้งหลักตรงนี้ และเฝ้ามองดูเขากับผู้หญิงที่เขาเลือกตรงนี้ยังดีเสียกว่าที่ต้องเอาชีวิตของตัวเองเข้าไปผัวพันให้เขาลำบากใจ

 

        ตอนนี้เธอควรต้องปล่อยมือจากเขาจริงๆ...แม้เรื่องราวเกิดจากความผิดพลาด แต่ความรักที่เธอมีให้เขามันไม่เคยลดน้อยลงเลยแม้แต่นาทีเดียว
        ส่วนเขา...คิดว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะความจงใจของเธอ แม้ความผูกพันธ์ที่ผ่านมามันจะทำให้เขาหวั่นไหวแต่เขาจะไม่มีวันเผลอใจไปรักเธอแน่นอน เธอก็แค่น้องสาวของเพื่อนสนิท...แค่ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นแม่ของลูก
        แม้ปากบอกว่าไม่รัก...แต่ใจกลับห่วงหา
        แม้ปากบอกไม่สน...แต่ใจกับเฝ้ารอคอย
        แม้จะทำตัวแสนเย็นชา...แต่พอเห็นน้ำตา หัวใจที่แกร่งดังภูผาก็พังทลาย
        แม้จะตอว่าทุกการกระทำของเธอ...แต่พอเห็นเธอไปกับคนอื่นที่ไม่ใช่เขา มันก็ทำให้เขารู้สึกแย่มากพอ
        เมื่อความรู้สึกสวนทางกับการกระทำ หัวใจเริ่มเจ็บปวดจากสิ่งที่เป็นอยู่เขาควรจะทำอย่างไร ระหว่างควรปล่อยเธอไปให้เจอกับใครอีกคนหรือจะรั้งเธอเอาไว้ข้างกายเขาด้วยความเห็นแก่ตัว




     แนะตัวละคร



               คันธารัตน์ เมริยศ คิม/*/*-ตอนนี้เขากำลังรู้สึกสับสนกับตัวเองว่าแท้ที่จริงแล้วเขารักใครกันแน่ แต่เมื่อเวลาผ่านไปในวันที่ไม่มีเธอ ไม่มีสาวน้อยที่คอยเรียกหาแต่พี่ชายอย่างหญิงแพรวได้เดินก้าวออกไปจากชีวิตเขาที่ละนิดด้วยความห่างเหินหัวใจที่มันเต้นอยู่อกข้างซ้ายมันก็ถึงเวลารู้แล้วว่าใครเป็นเจ้าของมัน 





              หม่อมหลวงแพรวพิราศ/หญิงแพรว O_Oหลังจากที่เธอตัดสินใจเดินจากไร่ของฟรานซิสโกมาเธอก็เลือกแล้วว่าจะกำหนดชีวิตของตัวเองอย่างไงและแน่นอนว่าตอนนี้เธอได้ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังแม้แต่กระทั้งหัวใจของตัวเอง เธอเลือกเดินตามฝันของเธอโดยการหันหน้าเข้าสู้วงการบันเทิงยอมเอาใจหนีจากเขาดีกว่าต้องเศร้าไปแบบนี้ตลอดชีวิต หันหลังให้ดีกว่าจมปรักอยู่กับที่เดม ที่ที่ไม่มีแม้แต่กระทั้งตัวตนในสายตาของเขานอกจากหญิงสาวอีกคน




คิมคยูฮยอน*-*-ก้าวแรกที่ลงจากเครื่องและคนแรกที่เขาคิดถึงเมื่อมาถึงประเทศไทยนั้นก็คือรอยยิ้มสดใสที่เป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทของพีรพัตร์ เขาเคยเจอเธอครั้งหนึ่งตอนงานเลี้ยงที่บริษัทของประธานคิมหลังจากนั้นมาเขาก็รักเธอ รอเธอและหวังว่าจะได้พบกันอีกยิ่งตอนนี้ความฝันของเขากำลังจะเป็นจริงเมื่อเขากำลังจะได้ร่วมงานกับเธอในฐานะนักแสดงคนหนึ่งและแน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยมือจากเธอแล้วเดินตามหาความฝันของตัวเองอีกแล้ว

กรี๊ดดดดดด ดังๆสนั่นรั่นฮอล์คร้า
แจ้งกันนิดนึ่งน่า .... ตอนนี้นิยายเรื่องนี้อันฮยองกำลังรีไรต์อยู่นะคะ เนื้อหา ตัวละคร ชื่อเสียงเรียงนาม สถานที่หรือการดำเนินเนื้อเรื่องอันฮยองจะขอตัด เต็ม เสริม แต่งให้มันสอดคล้องและเขากับพอร์ตเรื่องตั้งแต่ตอนแรกที่ได้วางเอาไว้ ส่วนใครที่อ่านจบแล้วถ้ากลับเข้ามาอ่านอีกหลังจากที่รีไรต์จบก็จะได้อรรถรสไปอีกแบบ ส่วนใครที่เข้ามาอ่านที่หลังก็จะฟินไปตามท้ายแบบติดๆ ครั้งนี้อันฮยองจะเพิ่มฉากเลิฟๆๆๆซีนหวานๆของตัวละครหลักไปด้วยและบวกอารมณ์ร้ายๆของอีตาประธานคิมเข้าไปให้หัวใจคนอ่านได้เต้นเป็นจังหวะเดียวกันกับอันฮยองมากขึ้น


หวังว่าทุกคนจะยังติดตามผลงานเขียนต่อไปและเป็นกำลังใจให้อันฮยองแบบนี้เสมอนะคะ อันฮยองจะตั้งใจทำงานให้หนักเพื่อที่นิยายจะดีขึ้น
ถ้ามีอะไรที่มันไม่ดี อย่าให้คำแนะนำในส่วนไหนก็บอกกันได้นะคะ อันฮยองจะขอนอบรับเอาไว้ทุกข้อเสนอแนะด้วยความเคารพเป็นอย่างยิ่ง
 

อันฮยอง

           
*****************************************************************************************