คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : No.35 ความตั้งใจที่แท้จริง ยังต่างกับความจริงที่ตั้งใจมากนัก
เคี๊ยกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เฮ้ยอย่าพึ่งเริ่มเรื่องเส่ะ( *- -)a ยังไม่ได้กล่าวทักทายผู้อ่านตามธรรมเนียม(เก่า)เลย เอาล่ะ สวัสดีคร๊าบทั่นผู้อ่านทุกทั่น ผมกลับมาอีกครั้งในรูปแบบหลังสงกรานต์ ปีใหม่ไทย *-* คือว่า ไม่ได้อัพนานมันก็คิดถึง อีกใจก็อยากจะนอนดิ้นตายชักแหงกๆๆๆ เพราะโดนแม่ด่า 555+
อ่ะๆเริ่มเรื่อง เหมือนทั่นผู้อ่านกำลังบอกว่า “พล่ามอะไรเนี่ยไม่เข้าใจ” - -;)
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในอดีตที่ไม่ใช่ปัจจุบัน ในอดีตที่ไม่ใช่อนาคต ในอดีตก่อนปัจจุบันและก่อนอนาคต ในอดีตที่ก่อนจะเริ่มอนาคต ในอดีตที่เกิดก่อน ปัจจุบัน ในอดีตที่เกิดหลังอีกอดีต ในอีกอดีตที่เกิดก่อนอีกอดีต ปัจจุบัน และอนาคต
ในอดีตก่อนอดีตที่แสนวุ่นวาย ในอดีตก่อนอดีตที่ก่อนอดีตที่ยุ่งยาก
มีชาวนาคนหนึ่ง มีชีวิตเพียงลำพัง ไปเจออาบ๊อกกำลังนอนใกล้ตาย ด้วยความสงสารเขาจึงเก็บมาเลี้ยงโดยไม่คิดทันถึงอนาคต ชาวนาคนนั้นจึงคอยเตรียมฟืนและคอยเตรียมไฟ กระเทียม พริกไทย และกระทะ คอยกังวลว่าอาบ๊อกจะตายเลยยอมทำทุกอย่าง แต่สุดท้ายชาวนาผู้ชายใจดีต้องมาตายด้วยก้างปลา......ด้วยก้างปลา.........
‘แค้นนี้ต้องชำระ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’เสียงก้องกังวานสุดท้ายของชาวนาก่อนที่เขาจะสิ้นลมหายใจ.............
ณ เมืองมาซาระ (ปัจจุบัน ที่เกิดหลังอดีต)
เวลาเช้าตรู่ของวัน พระอาทิตยกำลังยอแสงขึ้นพ้นเส้นขอบฟ้าราวกับว่ากำลังจะปลุกทุกคนให้ตื่นจากภวังค์แห่งนิทรา บนพื้นหญ้าที่เต็มไปด้วยน้ำค้างกำลังปลิวไสวไปตามลมเย็นที่พัดตอนเช้า
ทันใดนั้นเอง!!!!!! แผ่นดินก็แยกออก เผยให้เห็นสิ่งก่อสร้างที่สร้างขึ้นด้วยเหล็กแท่งยาว โผล่ขึ้นมาจากพื้นผิวดิน บริเวณปลายเหล็กมีลักษณะเหมือนลำโพง ก่อนที่จะมีเสียงดังขึ้นมาว่า
“ได้เวลาตื่นแล้วสิ”
“ฮือยังไม่อยากตื่นนา ขออีก 5 นาที”เสียงตอบรับแว่วมาแต่ไกลลอยมาถึงลำโพงขนาดเล็กที่โผล่พ้นผืนดิน
“ตื่นเส่ะ”
“บอกว่าไม่ตื่นไงเฮ้ย”เสียงแว่วยังคงตอบกลับมา
“จะตื่นไม่ตื่น”
“ไม่ !”
“ถามอีกที จะตื่นมั้ย”
“ไม่ตื่นไง วุ้ย ยุ่งยาก - -* ตูจะนอนก็อย่ามากวนดิ”
“นายรู้รึเปล่าล่ะว่า การนอนตื่นสายมันมีผลเสียอย่างไร”
“ทำให้เกิดปรากฏการณ์เรือนกระจกมั้งไอ่บ้า ไม่รู้ไม่อยากฟังจะนอน”
“นอนตื่นสายทำให้ร่างกายเกิดความอ่อนแอ โดยที่เซลล์XXX เข้าไปรวมกับอะตอม XXL แล้วเกิดปฏิกิริยา XIV แล้วทำให้สาร XXW ลอยขึ้นไปปะทะกับ...”
“มาเดี๋ยวต่อให้ แล้วมันก็ปะทะกับ คอลลอยด์ XDE แล้ว ผสมผสานกับ XIV ทำให้ เกิดเป็นสาร XDEXIV และมันก็รวมกับ เซลล์ XXERT ที่เกิดจากตับทำให้เกิดสาร XDEXIVXXERT และทำให้เกิดปฏิกิริยา SDEREF จนมันแปลสภาพเป็นสาร XDEXIVXXERTSDEREF แล้ว ลอยขึ้นไปรวมกับตับ ทำให้ตับสึกกร่อน แล้วหย่อนลงมาที่พุง พุ่งตรงไปยังกระเพาะ เหาะไปยังคอหอย พล่อยลงไปที่ปอด สอดไปที่หัวใจ ไชไปที่ซี่โครง เกิดโพรงลงไปยังต้นขา พาไปยังช่วงแขน แหงนขึ้นหน้ามอง ลองไปที่สมอง ลองนึกดูดีๆนอนต่อดีกว่า”
“ไม่ยอมตื่นง่ายๆใช่มั้ย”
“คร่อก....”
“นั่นไง”
“แล้วนายมีปัญหาอะไร”
“ตื่นมาเอ๊กโซไซส์กันดีกว่าน่า”
“ตื่นทำไมให้เมื่อย นอนยังดีกว่า ไม่ต้องมานั่งเกร็งตัก หนักไข่ ไหล่ตึง ตาถลน โยนติ้ว หน้านิ่ว คิ้วขมวด ปวดไข่ดัน ให้เมื่อยเปล่าๆ เอาเวลามานอน ยังสบายยิ่งกว่า”
“โถ่ๆๆๆ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยตื่นมาออกกำลังกาย อกผาย ไหล่ผึ่ง ยืดแขน แหงนมองบนฟ้า ขาเหยียด เครียดทำไม ไหปลาร้าจะพัง ให้ร่างกายมันสดชื่นหน่อยน่า”
“สดชื่นดื่มออร่า”
“เฮ้ย จะตื่นไม่ตื่นวะ”
“ก็เถียงกะแกมาตั้งแต่ต้น ยันคนเขียนมันจะหลับคาคอมเนี่ย ยังไม่เข้าใจเหรอฟะ”
“ก็ช่วยไม่ได้โทษทีทีเกิดมารักประเทศไทย ใช้ยาสีฟันตราดอกบัวทู่ ที่เขาว่า ตื่นเถอะชาวไทย อย่ามัวหลับไหล....”
“พอๆไม่ต้องร้อง เดี๋ยวนอนไม่หลับ”
“งั้นฉันก็ยิ่งร้องเพราะ นายต้องตื่น”
“โอย น่าเบื่อชิบ เดี๋ยวปั้ดหยิบโปเกบอลปาหัวแมงเลยนิ - -*”
“แค่โปเกบอลยังจะอวด ของตรูอุลตร้าบอลเชียวนะเว้ย”
“อุลตร้าบอลมันแปลงร่างได้มั้ยล่ะ ไม่ต้องมาอวดเลยอิโธ่เอ้ย”
“เหอะยังดีกว่าไอ่หมวกแดงจอมขี้เซาที่เจอผีหลอกตอนเมื่อคืน แล้วมาฟื้นเอาตอนนี้ล่ะวะ”
“นั่นมันเรื่องของตรู เอ็งอย่ามายุ่ง อีกอย่าง วิ่งหนีผีทั้งคืน ใครจะไปทนไหว ไงๆวันนี้ขอนอนเถอะ”
“ไม่ได้ แกต้องตื่นเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะส่งหน่วยลอบสังหาร เทเลทับบี้ที่ 7 ของเราไป”
“งั้นตรูจะส่งหน่วยป้องกันและปราบปรามเหล่าจลาจลคนอันตรายที่ 8 ไปเลี้ยงซุปกระดูกM16 กับ ระเบิดHe:grenade ต้มยำถึงหน้าบ้านเลยอ่ะ”
“เหอะหน่วยของแกเทียบเท่ากับหน่วยของฉันแล้ว มันก็เหมือนมีดกะรถถังล่ะว๊า จะเอามีดไปทิ่มรถถังทำไมให้เสียเวลาไงๆมันก็รู้ผลอยู่แล้ว”
“อย่ามาปากดีนะเอ็งน่ะ คิดใหม่สิ แทงรถถังไม่เข้าก็จริง งั้นก็แทงคนขับแมงเลยสิ แค่นี้รถถังเอ็งก็จอดไม่ต้องแจว”
“เหอะงั้นตรูจะส่งฝูงบิน เดอะดราก้อนฟลายด์ ไปทิ้งระเบิดถึงบ้าน”
“งั้นตรูจะส่งไอ้แมงปอแมน ไปทำให้แผ่นดินทรุดถึงทุ่งหญ้าเลย เอามั้ย”
“โถ มีปัญญาจ้างแค่นั้นสินะ รู้มั้ยฉันน่ะเจ้าของกิจการ 1 พันล้านล้าน ที่ทำบริษัทตั้งหลายบริษัทรุ่งเรืองเลยนะเฟร้ย เช่น รองเท้านายขี้ ผู้จัดการบรี้เดอะสตาลล์ นายทวารแมนยู ทรูมันหนี้ สรีลิปตั้นเพ้นต์ เชียวนะเว้ย”
“โถๆๆ คงไม่รู้สินะว่าไอ่บริษัทพวกนั้นมันเจ๊งไปเป็นชาติก่อนการ์ตูนเน็ตเวิร์คมันจะออกTrue Visionช่อง 32 อีก”
“เหอะ แต่ยังไงตรูก็มีปัญญาจ้างบริษัทดีๆล่ะฟะ”
“เหอะ อย่ามาโมเมเถไถนา โม้เห็นๆอย่ามาซึนเดเร๊ะแถวนี้นะเอ็ง”
“ไม่ต้องเอาภาษาโอตาคุมาพูดแถวนี้เลยเหอะ เห็นประกาศที่ติดไว้ล่ะสิ ไม่ต้องมาเลียนแบบพวกเขาหรอกนะเธอว์”
“เธอว์เองก็เหมือนกันนั่นแหละไม่ต้องมาว่าเค้าหรอกเธอว์ เจอประกาศติดท้ายลายเซ็นพวกเล่นบอร์ดล่ะสิเลยเอามาพูดเนี่ย”
“แกเองก็เข้าไปดูบ่อยๆไม่ใช่เหรอ ไอ่บอร์ดของเกมส์ 12 ห_ง ออนไลน์ ฝีมือคนไทย ที่มันชอบมีไอ่ เม_ เต้ 123 ไปป่วนบอร์ด วิจารณ์เกมส์ทั้งๆที่เกมส์มันยังไม่เปิด จนคนในบอร์ดเอื่อมระอาจนต้องขับไล่มันน่ะ”
“โถๆๆ แกก็พูดไปอย่างนั้นแหละทั้งๆที่แกเป็นสาวกไอ่ 123 มันแท้ๆ ชอบดูพวก “เคะ” หน้าอกสะบะล่ะเหิ่ม แล้วมีพลังแห่งความ “แถ” เพิ่มอีก2เท่าน่ะเอ็ง ทำเหมือนบ้านมันมีไพ่ยิปซีไว้นั่งเล่นแทนไพ่ป๊อกเด้งงั้นแหละ รู้อนาคตไปหมด”
“พักบอร์ด12หางแล้วตื่นขึ้นมาดีกว่าน่า อย่าคิดว่านอกเรื่องแล้วฉันจะลืมอย่างนั้นเหรอ”
“ไม่สน ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ไม่ฟัง ไม่เอาๆไม่พูด *-*”
“นี่แกจะตื่นขึ้นมามั้ย อย่าให้ใช้ไม้แข็งนะเว้ย”
“จะใช้ไม้แข็งไปดูคมแฝ_ภาค 1 ก่อนไป แมงสาบานว่าไม้มันแข็งจริงๆ แมงเก่งไปมั้ยตีระเบิดกลับไปได้ แถวบ้านตรูมีคนลองตีมั่งแมงระเบิดคาที่ ไม่ทันได้ขว้างด้วยซ้ำ”
“งั้นตูไม่ใช้คมแฝกก็ได้เว้ย กระบอกเหล็ก ท่อPVPยังอยู่”
“ท่อPVPอะไรของเอ็งวะ ใช่เกมที่มันยิงแมงที่มาเป็นฝูงอ้ะเปล่าวะ แมงทำเหมือนมันจะเอาหนังเรื่องสตาร์ทูมกับแมงดูดสมองคนมาเป็นเกมส์ซะงั้นแหละ”
“เฮ้ยแบบนี้ไม่ดีนาเหวย ไปพาดพิงเกมส์เขาเด่วก็โดนแบนหรอก”
“โดนแบนก็สมัครไอดีใหม่เด่ะ”
“เฮ้ยหมายถึงฟิคไม่ใช่เกมส์”
“ไม่สน คนเขียนมันเขียนไปแล้ว ตรูก็แค่ตัวละครที่รับค่าจ้างเขามาเล่นเท่านั้นแหละ ส่วนแกก็เป็นแค่ลำโพง ที่มีบทใน เทเลทับบี้ เฉพาะ ก่อนมันจะจบมีปัญญาพูดได้แค่ว่า หมดเวลาสนุกแล้วซีๆ แค่นั้นนั่นแหละ”
“นี่แกด่าฉันเหรอ”
“เปล่า ด่าดอกลาเวนเดอร์ที่มันขึ้นข้างๆแกนู่น”
“อ่าว ด่าฉันเหรอวะไอ่หมวกแดง”
“อ่าวพูดได้ซะงั้น งั้นแกไม่ต้องพูดละเถียงกะไอ่ลำโพงบ้านี่ก็จะตายอยู่แล้ว”
“แกว่าฉันบ้าเหรอ”
“เปล่า ด่าดอกลาเวนเดอร์มัน”
“นี่แกยังไม่คิดลุกจากเตียงอีกเหรอ ฉันเถียงกับแกมานานแล้วนะ”
“แกนั่นแหละหยุดพูดได้แล้วคนจะนอน”
“เหอะนอนทั้งวันสันหลังยาวเป็นหมู”
“หมูบ้านป๊ะ แกดิสันหลังยาว แถวฟาร์มโชคชัย หมูมันยังสั้นป้อมเลย สเต๊กหมูแมงโคตรกากราคาแมง 200 กว่า เข้าปากปั้บรู้ได้ทันทีเลยว่า 20 บาท อีกใจหนึ่งก็อย่างสั่งT-Bone แมงเสิร์ฟมาร้อนๆน่ากินฉิบ เปิดเมนูจะสั่ง ดูราคาปั้บ อยากจะวางแล้วสั่งสเต๊กหมูมากินเลย ยังดีไอติมแถวนั้นอร่อย ใช้ได้ เบอร์เกอร์ก็โอเค”
“วันๆแกมานอนบ่นอย่างนี้ จะมีประโยชน์อะไรฟะ ตื่นขึ้นมาไปดูหนังดีกว่า”
“ดูหนังแป๊ะแกดิ ตื่นมาดูไททานิคกี่ทีๆ เรือมันก็ล่มทุกทีไม่เห็นเปลี่ยน พระเอกก็คนดีฉิบ ให้นางเอกนั่งบนน้ำแข็งส่วนตัวเองลงไปว่ายน้ำเล่นซะงั้น น้ำแข็งก็แผ่นกว๊างกว้าง แทนที่จะขึ้นไปนั่งอีกคน”
“ถ้างั้นก็อ่านการ์ตูนแทนสิ”
“อ่านน่ะอ่านได้ แต่กว่าแต่ละเรื่องมันจะวางขาย รอจนคอจะแหงกตายอยู่ละ จนทนไมไหวต้องไปซื้อ BO_M กับ C-Ki_s นิตยสารรายสัปดาห์มาอ่าน กินตังค์ไปอาทิตย์ละ 80 บาท หมดตังค์กับบัตรเติมเงินโทรศัพท์อีกอาทิตย์ละร้อยกว่าบาท อยากจะเอาถาดมาทุบหัวตัวเองจริงๆ”
“นั่นมันความผิดแกยังมาบ่นใส่คนอื่นอีก ใช้ไม่ได้เลยนะแกเนี่ย ตื่นมาฟังฉันเทศน์ดีกว่ามั้ย”
“ฟังแกเทศน์เหรอเหอะ สู้ไปดูคลิปฮิตเลอร์ยืมตังค์ทักษิณ ในยูถูป ยังดีกว่า”
“โอเค ไม่ตื่นก็ไม่ตื่น ไม่ยุ่งด้วยแล้ว”
“ดีมาก กลับหลุมของแกไปซะ เดี๋ยวฉันจะส่งสาวโมเอะกับหูแมวไปถวายถึงหลุมเลย”
“ชิส์ ขอแบบผมดำละกัน ขอตัวเล็กๆหน่อย ไม่ชอบไซส์ใหญ่เท่าไหร่”
“อ๋อพวกโลลิค่อน สินะ”
“ไม่ใช่นะเว้ย”
“อย่ามาซึนเดเระเลยน่า”
“เหอะอย่างน้อยแกก็ โลลิค่อน เหมือนกันนั่นแหละว๊า”
“ฉันโลลิค่อนตรงไหน !!”
“อ๊ะๆร้อนตัวนี่นา นั่นไงสาวน้อยผมเหลืองมานู่นแล้วน่ะ”
“กรอด.... = = กลับหลุมแกไปซะไป๊”
“ก็ได้ๆ”
และแล้วลำโพงก็มุดหายไปกับผืนดินอันกว้างใหญ่
“เร้ดจ้ะ หนูเยลโล่ว์มาหาแน่ะ”
“ครับแม่จะลงไปแล้ว !”
แล้วชายหนุ่มก็กระโจนลงจากเตียงก่อนจะรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วเดินลงไปอย่างเร็วรี่
จบตอนใหม่แว้วค้าบ บอกตรงๆแทบกระอักเหมือนกัน 555+ ปล.ตอนนี้เสี่ยงโดนแบนรีบอ่านกันล่ะ ^W^ 555+
Drama : หนุ่มสาวเอ๋ยพวกเธอว์จงเสพ Coke ตรูรู้น่าพวกเอ็งชอบดื่มกัน อย่ามาทำตัวซึนเดเร๊ะ!!!
ความคิดเห็น