คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : No.34 ดาบสองคม ก็ยังดีกว่าดาบที่ปลิดชีพศัตรูได้เพียงอย่างเดียว
โฮะๆๆๆ สวัสดีผู้อ่านทุกท่านอีกครั้ง- 3- เนื่องจากในระยะเวลานี้มีเวลาว่างมากพอจะปั่นฟิค ข้าพเจ้าเลยมานั่งปั่น แต่ผู้อ่านทุกท่านเคยเป็นแบบนี้รึเปล่า!!!! ก่อนจะนั่งหน้าคอมคิดพล๊อตเรื่องได้ฮาอย่างดี พอมานั่งหน้าคอมปั้บ ‘เมื่อกี้เราคิดว่าอะไรนะ’ รู้สึกอัลไซเมอร์จะรับประทานก่อนแก่ซะละสินะ = =’
“มีจดหมายมาส่งค่ะ”
“อ่อขอบคุณมากครับ”เร้ดเปิดประตูไปรับจดหมายมาอย่างสุภาพและกล่าวขอบคุณ บุรุษ(สตรี)ไปรษณีย์ ผู้นี้ ก่อนที่คุณเธอจะขึ้นขี่โพนิต้าแล้วซิ่งไปยังบ้านต่อไป “อะไรเนี่ย”
เร้ดเปิดซองจดหมายดู กรีนเองก็เดินเข้ามาหาเร้ดเพื่อที่จะดูจดหมายร้อนๆที่มาส่งใหม่
“ตั๋วขึ้นเรือสำราญเขตโฮเอ็นเหรอ”กรีนโพล่งขึ้น
“เหอะ หวังว่าคงไม่เจอเจ้าDeoxyนะ”
“เจ้านั่นมันหายไปแล้วไม่ใช่เหรอกลัวอะไรล่ะ”
“มันนั่งปั่นฟิคพวกเราอยู่ไง เห็นมั้ยนั่น”เร้ดบอก
(อ้าวๆละอีนี่ฉานไปเกี่ยวอะไรด้วยฟระ *3* /Dx)
เร้ดเก็บตั๋วใส่ซองจดหมายอย่างเดิมก่อนจะวางไว้บนโต๊ะหน้าประตูบ้าน เยลโล่ว์เดินออกมาจากห้องเก็บของพร้อมกับกระดานแผนใหญ่
ตรงหัวกระดานเขียนไว้ว่า กระดาน ผีถ้วยแก้ว!!!
“คุณเร้ดคะเรามาเล่นกันเถอะ!” เยลโล่ว์ยิ้มก่อนจะพูดออกมาโดยไม่เห็นถึงความน่ากลัวของมัน
อึก....บัดซบแล้ว!
กลางดึกคืนนั้นเอง............
มีเด็กสาว ชายหนุ่มวัยรุ่น4คนกำลังนั่งล้อมวงกันบนพรมในบ้านแห่งหนึ่ง กลางวงมีกระดานแผ่นใหญ่และแก้วน้ำที่คว่ำอยู่ 1 ใบ
ไฟในบ้านถูกปิดเหลือแต่เทียนเพียง 4 เล่ม
ทุกคนต่างมีสีหน้าวิตกกังวล เสียงลมพัดเอื่อยๆค่อยๆได้ยินชัด บรรยากาศก็คอยมืดลงๆ................มีเพียงแสงจันทร์ที่สาดลงมา ทำให้เห็นเงาของต้นไม้ยามค่ำคืนที่แสนจะเงียบงัน
วัยรุ่น4คนต่างนำนิ้วไปแตะที่หลังแก้ว ก่อนที่ชายหนุ่มใส่หมวกสีแดงจะโพล่งขึ้นมา
“ไม่ว่ายังไงก็ห้ามเอามือออกนะ”
“ย้ำ! ไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ห้ามเอามือออก!”
ทุกคนพยักหน้าตอบรับ ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อที่ผุดพรายขึ้นมา ก่อนมันจะหยดลงไปบนพื้นพรม ในบ้านอันแสนเงียบงัน
“เราจะขออัญเชิญดวงวิญญา................”
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เสียงกรีดร้องของบลูดังขึ้นเมื่อมีแสงไฟสีขาวลอยมาทางหน้าต่าง ใบหน้าของบุคคลแปลกหน้าค่อยๆสว่างจากแสงไฟ
“ดับไฟกันทำไมเนี่ย”บุคคลปริศนาก็คือโกลด์นั่นเอง! และคนที่ตามมาก็คือซิลเวอร์
ทุกคนในบ้านเริ่มมีสีหน้าผ่อนคลายลง
“อ่าว เล่นไม่ชวนเลยนะ พวกผมเล่นด้วยดิ๊”
“เดี๋ยวนะโกลด์ชั้นบอกเมื่อไหร่ว่าจะเล่น!” ซิลเวอร์แย้งด้วยความฉุน
“อ๊ะๆอย่าบอกนะ ว่ากลัวผีฮะ คุณหนูซิลเวอร์”โกลด์ยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์
“มะ....ไม่ได้กลัวซักหน่อย เล่นก็เล่น”
หลังจากนั้น บนพรมก็กลับกลายจาก4คนเป็น6คน
“เริ่มละนะ”
ทุกคนพยักหน้ารับ
“เราจะขออัญเชิญดวงวิญญาณมาสิงสถิตสู่แก้วใบนี้......”
ทันใดนั้นเองเปลวไฟของเทียนก็ขยับดับลงไป2เล่มทั้งๆที่ไม่มีลม ทุกคนต่างเริ่มขวัญเสียกันแล้ว
“คุณชื่ออะไรเหรอครับ”เร้ดถามก่อนคนแรก
ทันใดนั้นแก้วก็ค่อยๆขยับ........
“ฉัน ชื่อ เรวี่” เร้ดอ่านออกเสียงให้ทุกคนได้ยิน
“นายขยับรึเปล่าโกลด์”ซิลเวอร์ถามโกลด์ด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
“ปะ ปะ...เปล่านะ”
นั่นเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้ทุกคนเริ่มมีอาการเครียด อยากจะเอามือออกแทบตายแต่ทำไม่ได้
กรีนเลยถามต่อ
“คุณอายุเท่าไหร่”
แก้วก็ขยับตามตัวอักษรได้ว่า “ฉันอายุ 19 ปี…….”
“ละ...แล้วคุณตายยังไง”โกลด์ถามด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
“ฉันโดน โพนิต้า เหยียบตายค่ะ”เร้ดอ่านออกเสียง ทำให้ทุกคนเหงื่อตกยิ่งกว่าเดิม
“คุณมีแฟนแล้วหรือยังคะ”บลูถามก่อนจะทำหน้าโรแมนติก
แก้วก็ค่อยๆขยับไปที่ ม ม้าก่อนจะหยุดลง ณ วินาทีนั้นเองทำให้ทุกคนแปลกใจ แต่ทันใดนั้นแก้วก็พุ่งพรวดไปที่ สระ อี อย่างรวดเร็วจนทำให้ทุกคนตกใจ!!!!
“คุณชอบสีอะไรครับ”กรีนเป็นคนถาม
“ไปถามอะไรไร้สาระแบบนั้นล่ะกรีน”บลูเป็นคนค้อนใส่กรีน กรีนก็ได้แต่หัวเราะแหะๆ
“ฉันชอบสี เหลือง ค่ะ….” เยลโล่ว์อ่านให้ทุกคนฟัง
“คุณมีเพื่อนสนิทรึเปล่าครับ”กรีนถามอีกครั้ง
“มีค่ะ..........”
“แล้ว คุณชอบโปเกมอนตัวไหนที่สุดครับ”
“ฉัน....ชอบ.....โพนีต้า.....ค่ะ”
คำตอบนั่นเองทำให้ทุกคนเริ่มเปลี่ยนสีหน้า จากความกลัวเป็นความเห็นใจ
ทั้งๆที่ชอบมันมากแท้ๆ ทำไมถึงมาตายเพราะมันได้
“คุณตายเมื่อไหร่ครับ”เร้ดเป็นคนถาม
“วันนี้ค่ะ”
นั่นแหละที่ทำให้ทุกคนหน้าถอดสีอีกครั้ง
“แน่ใจนะว่าไม่ได้มีใคร ดัน น่ะ” = =” ) ซิลเวอร์ถามอีกครั้งด้วยความหวั่น
“ไม่มีแน่นอน”ทุกคนตอบพร้อมกัน
“แล้วคุณทำงานอะไรเหรอครับ” เร้ดถามอีกครั้ง
“ส่ง.........จดหมาย ค่ะ”
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! (O[] O)<<<< เร้ด!!!!!!!!!!!!!!!
“ละ...แล้วคุณ ส่งจดหมายบ้านไหนก่อนจะตายครับ...........”
“บ้านเลขที่.....XXXXXXXXX เมือง มาซาระค่ะ..............”
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! บ้านตูนี่หว่า!!!!!!!!!!!!!!
“อ่อ คุณเร้ดบ้านเรานี่คะ”เยลโล่ว์เอามือขวายกขึ้นก่อนจะทุบไปที่มือซ้ายที่แบอยู่ระดับอก
“ก็ใช่นะแต่.............”
O [] O !!!!!!!!! เปรี้ยง! สายตาของคน5คนมองกันไปที่จุดเดียว นั่นก็คือ มือทั้งสองของเยลโล่ว์ที่อยู่ระดับอก!
“หนูทำอะไรผิดเหรอคะ”เยลโล่ว์เอียงคอถาม
ผิดเต็มๆเลยโว้ยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ตอนนั้นเองแก้วก็เลื่อนเองอัติโนมัติ
“แย่จังนะคะ............มีคนเอามือออกซะได้………..”
ทันใดนั้นกลุ่มควันสีดำก็ค่อยๆพวยพุ่งออกมาจากแก้ว
“อะ...อะ....อ๊ากกกกก”
“กรี๊ด!!!!!!!!!”
ในที่สุดเปลวเทียนทั้งหมดก็ดับลง..................................ท่ามกลางความมืดมิดอันไร้ที่สิ้นสุด เหลือแต่ความว่างเปล่า
จบละจ้า~!!!! ช่วงนี้มีเวลาว่างเยอะ แต่ก็ต้องไปเที่ยวละ อ่านละเม้นท์กันด้วยนะครับไม่งั้นจะผูกคอตายใต้ต้นถั่วงอกไปหลอกทุกคนเลยT ^ T
ความคิดเห็น