ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic]Pokemon Battle ภาค2

    ลำดับตอนที่ #37 : ตอนพิเศษ พิฆาตกบฏ มิ+มิ =โนะนะ (555+)

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.ย. 52


               เอ่อมีเรื่องจะสารภาพครับ คือช่วงนี้ไม่ได้แต่งฟิคนานเลยลืมวิธีแต่งฟิคไป + เรื่องเรียน ทำให้เครียดจนแต่งฟิคไม่ออก ผมพายามเรียกความสนุกกลับมาอยู่ครับ ช่วงนี้อาจจะไม่สนุกเท่าไรห่ ขอโทษจริงๆครับ T ^ T

    -----------------------------------------------------------------------------------------------

              "ที่นี่เรอะ "เสียวเด็กสาว(เบอร์1)เอ่ยขึ้น

              ภายภาคหน้าเต็มไปด้วยหุบเขา และ ผาสูง ยากจะไต่ถึง ต่อให้ขี่MTBพุ่งไปก็ไปเป็นอาหารนกเล่นซะยังจะดีกว่า

              "ใช่ แถวนี้แหละที่พวกมันซ่อนตัวอยู่"ครอสต์ กล่าวมั่งก่อนจะชักดาบออกจากฝัก

              ชิ้ง ! (วาววับงามหลาย= =/Dx)(- -....../คนอ่าน)

               ทันใดนั้น เหล่ากลุ่มคนนับล้านก็โผล่ออกมาจากพุ่มหญ้า ข้างผา ใต้หิน ซอกหลืบ ช่องผา ใต้กระโปรงรถกระบะ (เดี๋ยวๆๆ ไอ่อันล่าสุดนี่มันหมายความว่าไง/คนอ่าน)(รถผมเอง ฮ่าๆ/Dx)(โอ้ว ไปตายซะ-*-/คนอ่าน)

               "มาจากไหนเนี่ยO O' ซ่อนไปได้นะเหอๆ= =' "มิโนะพูด

               "ป่ะไปฆ่ามันกัน"มินะเดินไปข้างหน้าพร้อมเคียวอันบะเฮิ่ม

               "แว้ก แบบนี้มันก็เหมือนเอามีดปอกมะม่วงไปจิ้มรถถังนะเซ่ เดี๋ยวก่อนมิน้า~~ เอ่อแล้วเคียวมาจากไหนวะ"มิโนะพูดก่อนจะต้องตามไปอย่างไม่มีทางเลือกพร้อมครอต์ที่เดินตามมา

               เหล่ากลุ่มคนนับร้อยพุ่งเข้ามาจู่โจมใส่มินะ ฉัวะๆๆๆ อ๊าก โอ๊ย อุบอิ๊บ เงี้ยว  เหล่ากลุ่มคนที่พุ่งมาต้อง๐หัวหาย๐อย่างไม่มีทางเลือก

               กระฉูดดด....เลือดสาดเต็มไปทั่วอาณาบริเวณ พร้อมกับร่างของผู้เสียชีวิตที่ประมาณต้นคอมีกระดูกสันหลังโผล่ออกมานิดหน่อย

               "โอ้ น้องตูแหล่ม-3-"มิโนะรีบวิ่งไปพร้อมชักดาบใหญ่ขึ้น (หึหึ ดาบใหญ่เรอะเอาแจ๊คพอตไปกิน!/Dx)

               "ก๊าซซซซซซ!!!"ทันใดนั้นมังกรแห่งเวสต์ก็ปรากฏตัวออกมา

               "โอ! มันมีมังกรด้วยทำไงดีล่ะพี่- -"มินะหันมาถามมิโนะ 

               "เอาเคียวปัดหัวหลุดเลยสิ- -"

               "ไม่ได้อ่ะพี่หนูฟันไม่ถึง","หนูไม่ถึงก็เอาแมวสิน้อง",(ให้ผมช่วยมั้ยครับ^ ^/Dx),"มาจากไหน+ไปตายไป๊,ตู้มมมมมม,(อุกรี๊ด!/Dx)

               "ก๊าซซซซ!!!"มังกรคำรามไม่หยุดหย่อน เพื่อข่มขวัญศัตรู

               "พี่มันเห่าไม่หยุดเลย (คำรามจ่ะน้อง/Dx) ทำไงดี"มินะพูดพร้อมกระชับเคียวในมือแน่น

               "ระวังนะมันกำลังขู่พวกเราอยู่ บางทีมันอาจให้เราเผลอแล้วโจมตีก็ได้"มิโนะตอบ ยกดาบใหญ่พาดไว้ที่บ่าเพื่อเตรียมฟันได้ทุกครา

               แต่ไม่มีใครหารู้ว่า ที่มังกรคำรามนั้น

               "ก๊าซซซซ (หินทับติง ช่วยด้วย)"T Tช่วยผมด้วยค้าบ

               "เออไปเกิดใหม่แทนละกัน-*-"ฉัวะ! มังกรแห่งเวสต์ตาย....

               (แล้ว....แกมาทำไมเนี่ย(-*-)/Dx)(อ่า นั่นสินะ (-.-)/ครอสต์)

               มินะ+มิโนะ+ครอสต์ รีบตรงเข้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ผ่านกลุ่มคนนับล้านมาอย่างสบายๆ (แล้วมันโผล่ออกมาเพื่อ...) จนมาถึงทุ่งหญ้า

               "มีป้ายติดด้วยแฮะ"มิโนะพูดก่อนที่มินะจะเข้าไปอ่าน

               ทุ่งหญ้า แห่ง เวล์โลอาร์เน่ [ข้อมูล:เมื่อสมัยครั้งคริสต์ศตวรรษที่7-8ของเขตโฮเอ็น มีปีศาจโปเกมอนออกอาละวาด และมีผู้กล้ามากมายออกมาต่อสู้กับมัน แต่ปีศาจโปเกมอนนั้นแข็งแกร่งมากเลยจัดการสังหารผู้กล้าที่ไปปราบมันเสียหมด จนวันหนึ่งมีผู้กล้านาม โอฟิล ได้ขี่รถกระบะพุ่งชนใส่ปีศาจร้ายจนถึงแก่ชีวิต และผนึกมันไว้ในทุ่งหญ้าแห่งนี้ หลังจากนั้นผู้กล้าก็ถูกตำรวจจับข้อหาเมาแล้วขับและฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา]

               "มาแล้วเรอะเจ้าผู้บุรุก!"เสียงปริศนาดังขึ้น

               ครืนนน ครืนนน !! ทุ่งหญ้าแยกตัวออกเป็นสองด้าน ทันใดนั้น เกท ออฟ บาบิรอน ก็พุ่งออกมา

               "ฮ่าๆ ข้ารอเวลานี้มานานแล้ว"

               "เจ้าชื่ออะไร!"ครอสต์ตระโกนขึ้น ทำให้คนปริศนาหันมามอง

               "ข้าไม่จำเป็นต้องตอบพวกเจ้า เพราะข้าคือโยชิกิผู้ที่ปากแข็งที่สุดในโลก"โยชิกิพูด

               "โยชิกิสินะ,โยชิกิสินะ (- -)"
         
               "พวกเจ้ารู้ชื่อของข้าได้ยังไง!O [] O หึประมาทไม่ได้เลย"

               "โง่หรือไม่ฉลาดกันแน่วะ,ไม่มีสมองหรือปัญญานิ่มกันฟะ"

               หลังจากคำพูดนั้นทำให้ โยชิกิ ฉุนอย่างรวดเร็ว เขารีบล้วงเข้าไปในกางเกงในแล้วนำผลึกชนิดหนึ่งออกมา

               "เพียงแค่ข้านำผลึกนี้ใส่ลงไปในช่องตรงนี้ ปีศาจในสมัยก่อนจะตื่นขึ้นมา"โยชิกิกล่าวก่อนจะตรงเข้าไปหาผนึกที่มีอักษรโบราณเขียนอยู่ มีช่องๆหนึ่งสามารถใส่ลงไปได้

               "แย่แล้ว!"มินะรีบพ่งเข้าไปหาเกท ออฟ บาบิรอนอย่างรวดเร็ว

               "ลาก่อนเจ้าพวกโง่ทั้งหลาย" คลิ๊ก! โยชิกิวางผลึกลงไปในช่อง

               แว้บบ!! 

               "อั่ก...สว่างไปหมดเลย!"มิโนะเอาแขนบังแสงที่ทอประกายออกมา

               "ออกอาละวาดได้จ้าวแห่งปีศาจ!" ทันใดนั้นแสงก็จางลง ควันและฝุ่งคละคลุ้งไปทั่ว ภายหลังควันนั้นมีเงาตะคุ่มๆทันใดนั้นควันก็จางลง!!!







              "โกรัตต้า...."มินะมองโกรัตต้าที่อยู่ในกลุ่มควัน

              แอ๊บ! กระฉูดดดด! โกรัตต้าถูกบาทารวมมิตรเหยียบแบนในทันที เลือดกระฉูดไปทั่ว กระเด็นไปติดหน้ามินะที่เต็มไปด้วยสีหน้าหงุดหงิด

              "แล้วก็ไอ้แก่- - แกคือรายต่อไป"ชวิ้ง! เสียงเคียวแหวกอากาศ

              ฉึก กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!


    -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    จบจ้า^ ^ตอนนี้อาจจะสั้นไปนิดนึงขอโทษด้วยนะคร้าบ

    ก่อนจบ......


             วิ้ววว~ วิ้วว~ สายลมยามบ่ายของทุ่งหญ้ากำลังพัดผ่าน เหมือนกันการเต้นระบำของสายลม 
    เกทออฟบาบิรอนที่โผล่ออกมาจากพื้นดินตั้งตระหง่านอยู่กลางผืนทุ่งหญ้าใหญ่

             เสียงวิหค ปักษาประสานกันในยามบ่ายที่สดใส ก่อนที่นกกระจิบ(นามว่าป๊อบโปะ)จะไปเกาะบนแผ่นศิลาขนาดใหญ่ที่มีอักษรโบราณเขียนไว้ ซึ่งปกติผู้คนในยุคนี้ก็อ่านไม่ได้อยู่แล้ว แต่หารู้ไม่ว่ามีกระดาษแผ่นหนึ่งติดอยู่ด้านหลังศิลาขนาดใหญ่

             มันคือกระดาษ ที่บันทึก คำแปลของอักษรโบราณ ไว้อย่างถี่ถ้วน ข้อความที่แปลได้ว่า

             เหล่าผู้คนรุ่นหลังเอ๋ย ที่พวกท่านได้อ่านในป้ายหน้าทางเข้าทุ่งหญ้านั้น.....

             พวกเราโม้ ......................................................................................................

             เป็นโจ๊กเล่นๆของเราหวังว่าพวกท่านคงจะขำกัน แล้วไอ่ปีศาจที่ว่าน่ะไม่มีร้อก เอิ้กๆ

             มั่วทั้งเพ  เอิ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอิ้กกกกกกกกกกๆๆๆ

                                                                     จาก ยาจกแห่งกลุ่มไออ้อนเมเด้น ฉายา พุ่งเฉี่ยวหัว 

                                                                                       "แปลโดย อควา".................

             

            

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×