[Fic]Pokemon Battle ภาค2

ลำดับตอนที่ #36 : ตอนพิเศษ แคว้นอิสระ (

โอ้~~ ในที่สุดเราก็มีเวลามานั่งจิ้ม+ปั่นฟิค พอดีว่าผมป่วยเป็นไข้หวัดน่ะ(ไม่ใช่2009เน้อ)เลยได้หยุด ตอนภาคบ่ายไม่มีไรทำเลยเล่นคอมซะเรย -3- กะจะมานั่งปั่นฟิคนี่แหละ 
ให้ผู้อ่านรอนานมันก็ไม่ดีเท่าไหร่หรอกเนอะ งั้นไปอ่านกันโลด!- -

รายชื่อผู้ร่วมสนุกในตอนนี้

1.มิโนะจัง

2.มินะจัง

3.ปังคุง(เฮ้ย!!-*-ไม่ช่ายๆ)

ส่วนพี่มดกับพลอยก็ขอโทษด้วยน้า อิอิ ไม่มีตังค์จ้างอควากับไทม์มาเล่น 555+

---------------------------------------------------------....--------------------------------------------------------


เสียงคลื่นกระทบฝั่งเป็นระลอกๆผลัดกับเสียงฝีเท้าม้าที่กำลังเดินเรียบไปตามชายหาด แสงอาทิตย์ยามบ่ายทำให้อากาศบริเวณนั้นร้อนระอุ แต่เจ้าของม้าตัวนั้นกลับใส่เสื้อคลุมมิดชิดปกปิดหน้าตา โดยใส่เสื้อคลุมสีน้ำเงินน้ำทะเลพร้อมปกปิดหน้าด้วยหน้ากากปิ๊กาจู


"เฮ้อๆๆๆๆ ร้อนชะมัดเลยแฮะ ว่าแต่พี่ช่วยเร็วๆหน่อยได้รึเปล่าล่ะ หนูร้อนจะตายอยู่แล้วนะ"เสียงบ่นของสาวน้อยวัยกำลังโต(รึเปล่า?) ที่กำลังควบม้าเดินไปตามชายหาดอันกว้างใหญ่ไพศาล สุดลูกหูลูกตา แม้แต่ยายก็ยังมองไม่เห็นสุดทางปลายหาด (เอาปู่ด้วยมั้ย? -*-/คนอ่าน)(เออดีๆ/Dx)


"อย่าบ่นมากสิมินะ พี่เองก็ร้อนนะเออ... อีกอย่างทำไมพี่นั่งหมูส่วนน้องนั่งม้าล่ะ"เสียงเด็กสาววัยกำลังโตอีกคนหนึ่งสวมเสือ้คลุมปกปิดมิดชิดคล้ายๆของน้องสาวของตัวเองแต่ใส่หน้ากากของไรชูแทน


(ถึงอย่างนั้นก็เถอะทำไมตรูถึงได้นั่งหมูฟระ/มิโนะจัง)(ม้าหมด -3-/Dx)(ไม่เกี่ยวกันเลยว้อยยย/มิโนะจัง) (หมดจิงๆเหลือแต่ลาเนี่ย/Dx) (แล้วทำไมไม่ให้ตรูนั่งลา/มิโนะจัง) (เพราะความสุขของกะทิ/Dx)


เข้าเรื่องๆ = =;


"ไม่เป็นไรน่า พี่มิโนะ ก็ม้ามันหมดก็ช่วยไม่ได้ "มินะจังควบม้าเดินต่อโดยมีมิโนะจังนั่งหมูเดินตามมาติดๆ


ทันใดนั้นเองข้างหน้าห่างจากสองพี่น้องไม่กี่เมตรก็ปรากฏคนกลุ่มหนึ่งขึ้น ตัวอักษรกลางชุดสลักคำๆหนึ่งไว้ว่า "วิถีกระเทย" เอ๊ย...!!  HP


"ช่วยหยุดแปปนึงนะน้องสาววว~"เสียงของ1ในกลุ่มชุดดำพูดขึ้น ก่อนจะทำท่าเหมือนพวกกุ๊ยสวะเดินไปหา 


'ใครลูกแม่เดียวกับเอ็งวะ เรียกพวกตรูน้องสาว แล้วมันรู้ได้ไงว่าเป็นน้องสาวอุตส่าห์ปิดหน้า???'


"ไปเที่ยวกับพวกพี่มั๊ยจ้ะ"บักชุดดำทำท่าควักตังค์ในกระเป๋าก่อนจะโยนไปโยนมา


(- - ถ้าควักแบงค์มาก็พอจะไปแต่ดันควัก50สตางค์มานี่ตรูไม่ไปหรอกเฟร้ย/มินะจัง)


มิโนะจังผู้เป็นพี่ทนไม่ไหว กระโดดลงจากหมูก่อนจะถอดผ้าคลุมออกแล้วสะบัดทิ้งแบบตัวหลักในการ์ตูน ก่อนจะกวักมือเรียกชายชุดดำเข้าไปหา


ชายชุดดำเดินเข้าไปหาอย่างว่าง่ายก่อนที่จะ...


ผัวะ!! มิโนะจังหมุนตัวแล้วเอาบาทาลูบหน้า(อย่างรุนแรง)ของชายชุดดำทำให้ปลิวว่อนไกลถึง100เมตร 


มินะจังเองก็ทนไม่ไหวโดดลงจากหลังม้าก่อนจะปลดผ้าคลุมแล้วถอดหน้ากากออก พุ่งตรงไปบาทาไร้เงาซ้ำ ก่อนที่สองพี่น้องจะรวมมิตรประชาทัณฑ์ชายชุดดำจนฟันหัก ปากเบี้ยว ตาช้ำ เคล็ดขัดยอก ฟกช้ำดำเขียว 


"หนอยยย!!~ แสบมากนะยัยพวกนี้งั้นต้องเจอนี่"พวกชุดดำที่เหลือโดดเข้ามาพร้อมรังสีความหื่นทะลุเกิน150


ผัวะๆๆๆ เพี๊ยะๆๆๆ ตุบๆๆๆๆ ตับๆๆๆๆ เพล้ง!! ตึงๆ!! โครม!! ฟ้าววววว~~บรึ้ม!!! กรี๊ดดด!! ตูม!!


เหล่าชายชุดดำทั้งหมดลงไปนอนดูดาวอย่างรวดเร็ว มินะจังเก็บบาซูก้าใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนที่มิโนะจังจะหกข้อนิ้วดังกร๊อบ แกร๊บ แกร๊ก!


"ฝีมือแค่นี้ยังจะมาเป็นโจร ชิ-3- กระจอกเจงๆ"มินะจังบุ่นอุบอิบก่อนที่จะกระโดดลงทะเลไปว่ายน้ำเล่นแก้เซ็ง


ขณะนั้นเองมีสายตาคู่หนึ่งที่วาบวับกำลังจ้องมาที่เธอสองคนพอดี มิโนะจังผู้เป็นพี่ก็จับสังหรณ์ได้บางอย่างจึงหยิบบาซูก้าที่หลังม้าออกมาแล้วยิงไปตรงชะง่อนผา


ตูมมม!!!!!!!!!!!! ชิ๊กกาบูมส์~~~~~!!!


เสียงระเบิดกัมปนาทไปทั่ว แต่ก็ไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิต


"คิดไปเองมั้ง"มิโนะจังขว้างบาซูก้าทิ้ง แต่ทันใดนั้นเอง


"พี่ค๊า!!~~ ช่วยหนูด้วยT T"เสียงของมินะจังก็ดังขึ้น ทำให้มิโนะต้องรีบหันกลับไปดู


ปรากฏว่ามินะจังโดนจับล๊อคแขนทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง ที่คอมีปลายมีดจ่ออยู่ ด้านหลังของเธอนั้นปรากฏร่างชายผมสีดำ ดวงตาสีแดงกำลังแสยะยิ้มอย่างพอใจอยู่


"ปล่อยน้องชั้นนะเฟร้ย! ไม่งั้นมีเจ็บ"มิโนะจังตะโกนก่อนจะหักข้อนิ้วดังกร๊อบแกร๊บอีกครั้ง


"อ๋อเหรอ~ แต่ชั้นว่าชั้นได้เปรียบอยู่นะ"เสียงของชายปริศนาดังขึ้น ก่อนจะกำมีดที่ถือไว้ในมือแน่น พร้อมกดลงไปในคอของมินะจังเบาๆจนมีเลือดซึมออกมา (อูยยเสียววุ้ย-3-/Dx)


หนอย...สถานการณ์แบบนี้กดดันจริงๆ ถ้างั้น.....


มิโนะจังพุ่งตัวไปอย่างรวดเร็วราวกับแสงก่อนจะล้วงมีดที่กระเป๋ากางเกงจู่โจมใส่ชายผมดำทันที แต่กลับไร้ผลเขาแค่เอี้ยวตัวหลบเพียงนิดเดียวก็หลบปลายมีดพ้น ก่อนจะเตะสวนทำให้มิโนะจังปลิวกลับไป


อั่ก...เร็วมาก! มิโนะจังยันตัวลุกขึ้นอีกครั้ง ชายผมดำยังคงแสยะยิ้มก่อนที่จะลดมีดในมือออกจากคอของมินะจัง พร้อมปล่อยตัวมินะจังไป


"อ่าว...?"มินะ+มิโนะจังต่างงงด้วยกันทั้งคู่


"สวัสดีครับ ผมชื่อ ครอสต์ เป็นทหารองครักษ์ประจำแคว้นอิสระ ขออภัยที่เสียมารยาทไป ขอเชิญท่านทั้งสองไปยังปราสาทของแคว้นเราด้วยครับ"ครอสต์ก้มหัวให้นิดนึงก่อนจะส่งรอยยิ้มอันอบอุ่นให้สาวน้อยทั้งสอง


สาวน้อยทั้งสองหน้าแดงแจ๋เพราะเพิ่งรู้ว่าเขาหล่อ (555+/Dx) (หัวเราะอะไร-*-/คนอ่าน) ก่อนจะไปตามคำเชิญ









ณ ปราสาทแห่งหนึ่ง ในแคว้นอิสระ


กันต์ เกรียงไกรและแสน ราชสีห์กำลังฝึกเพลงวิชาคมแฝก เอ้ย!! ไม่ใช่ๆ = =;


พอมาถึงปราสาท ครอสต์ก็นำทั้งสองสาวเดินเข้าไปในปราสาทและนำไปยังห้องโถงรับแขก


"ขอให้ท่านทั้งสองพบกับเจ้าเมืองของเราด้วยนะครับ^ ^"ครอสต์ส่งยิ้มให้อีกทีหนึ่งก่อนจะผายมือไปยังประตูบานใหญ่ ที่บนประตูมีอักษรสลักอย่างสวยงามว่า "ห้องโถงประชุม"


มินะและมิโนะจังเดินเปิดประตูไปตามคำเชิญ เมื่อประตูถูกปิดออกโต๊ะรับแขกที่ยาวยิ่งกว่าหอไอเฟลฟ์ก็ปรากฏเด่น เมื่อมองทอดไปยังปลายสุดของโต๊ะก็พบกับคนๆหนึ่งที่สวมชุดหรูหรา บนหัวประดับไปด้วยมงกุฎสีทองอร่าม แต่ที่แปลกก็คือหน้าตาของคนๆนั้นคล้ายกับ...


คล้ายกับ....


คล้ายกับ....


ใครวะ!


"ขอเชิญท่านท่านทั้งสองนั่ง"เจ้าเมือง(มั้ง)เชิญให้มินะและมิโนะนั่งที่ใดก็ได้ในโต๊ะรับแขกนี้ มิโนะและมินะก็นั่งข้างๆกัน โดยที่มีครอสต์นั่งตรงข้าม


"อันข้าน้อยนั้นมีนามว่า ปังคุง เป็นเจ้าเมืองแห่งแคว้นอิสระ อันข้าน้อยนั้นนับถือฝีมือของแม่นางทั้งสองมานานแล้ว นับถือๆ อยากจะให้แม่นางทั้งสองช่วยอะไรอย่างหนึ่งได้ฤๅไม่?"ปังคุงเอ่ยวาจาลั่นดั่งธรณีนั้นคำรามก็ไม่ปาน


"มิได้ๆข้าน้อยทั้งสองต่างหากเล่าที่ใคร่ครวญจะนับถือท่านปังคุง อันข้าน้อยทั้งสองด้อยความสามารถแต่ถ้าหากท่านเจ้าเมืองมีอันใดให้ข้าน้อยทั้งสองช่วย ข้านอยทั้งสองก็จะพยายามสุดความสามารถ"มิโนะจังกล่าววาจาก่อนจะลูบเครา(?)อย่างสายใจ


"ดีๆ.. ในเมื่อท่านทั้งสองจะช่วยข้าถ้าอย่างนั้นมื้อนี้ ข้าเลี้ยงเอง! เสี่ยวเอ้อ!~หมั่นโถววว~ "ปังคุงทุบโต๊ะทำให้เกิดเสียงดังกัมปนาททันใดนั้นเอง เสี้ยวเอ้อก็ยกหมั่นโถวร้อนๆมาเสิร์ฟกลางโต๊ะที่ยาวเหยียด (แล้วจะหยิบถึงได้ไงวะ)


"ใช่แล้วแม่นางทั้งสอง ถึงแม้ข้าเองจะมีวรยุทธสูงส่งกว่าแม่นางแต่ว่าจะให้ข้าทำด้วยตัวคนเดียวนั้น สงสัยจะเป็นเรื่องยาก ข้าอยากให้แม่นางทั้งสองช่วยข้าด้วย"ครอสต์เอ่ยวาจาก่อนจะนั่งคุกเข่า


"อ๊ะ!!มิได้ๆท่านลุกขึ้นเถิด เราทั้งสองรับปากว่าจะช่วยท่าน ท่านจะให้เราทัง้สองทำอะไรเชิญบอกมาเลย"มินะจังเอ่ยวาจาก่อนจะส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรแท้ที่ช่างหาได้ยากในยุทธภพ


"ข้าอยากให้ท่านทั้งสองช่วยพวกเราในการปราบกบฏในครั้งนี้!!!"ท่านเจ้าเมืองตะเบ่งวาจาอย่างฉะฉาน "ขอให้แม่นางทั้งสองตริตรองใคร่ครวญด้วย!!"


"พวกเราทั้งสองรับปาก ท่านเจ้าเมืองไม่ต้องเป็นห่วงอันใด แต่ตอนนี้ช่วยหยิบหมั่นโถวให้ข้าเถอะ วันวางซะไกลชิบเป๋งเลย (= =;) "มิโนะจังเอ่ยก่อนที่ท้องจะร้องจ๊อกๆอย่างหิวโหย


จบตอนแรกครับ555+ กว่าจะหาเวลามาอัพได้ ตอนที่สองคงจะนานหน่อยครับ^ ^