เพราะหัวจัยได้เดินทาง

เนื้อเรื่อง

                              เพราะหัวใจได้เดินทาง

        จึงรู้จักกับขนุนดิน

        เช้าตรู่ของวันเสาร์ ที่  13  มกราคม พ.ศ. 2550   ข้าพเจ้ากับเพี่อนร่วมชั้นกว่า 100 ชีวิต  เดินทางไปทัศนะศึกษายัง วนอุทยานถ้ำเพชรถ้ำทอง  โดยพาหนะคันไม่ใหญ่ไม่โตมีที่นั่งจัดเป็น 2 แถว สีเหลืองอร่ามสะดุดสายตา  ซึ่งใครๆก็เรียกกันว่ารถสองแถว ใช้เวลาเดินทางจากโรงเรียนตาคลีประชาสรรค์ถึงที่หมายปลายทางเพียงแค่ 10 นาทีเท่านั้นเอง  หลังจากก้าวเท้าคู่น้อยๆลงจากรถสองแถว  ข้าพเจ้าได้สัมผัส

   ถึงอากาศอันบริสุทธิ์     มองไปทางไหนก็เติมเต็มไปด้วยสีเขียว

    สลับกับดอกไม้หลากสีมองแล้วยิ่งเพิ่มพลังชีวิตให้กับผู้พบเห็น

    ไม่น่าเชื่อเลยว่าห่างจากตัวอำเภอตาคลีออกมาประมาณ  8.5 

     กิโลเมตร   ก็จะได้พบกับบรรยากาศที่ทำให้สดชื่นได้ถึงเพียงนี้

    ราวกับว่าข้าพเจ้าได้มาเยี่ยมเยือนสวรรค์บนดินอย่างไงอย่างนั้น  

 พระพายโชยพัด สัมผัสได้ถึงความงามภายใน           เมื่อรู้สึกดื่มด่ำจากอากาศอันบริสุทธิ์และบรรยากาศที่สวย 

                                                                 เปรียบประหนึ่งภาพวาดผืนใหญ่แล้ว                 

                ข้าพเจ้าก็ไม่รีรอที่จะเข้าไปสักการะบูชาหลวงพ่อรุ่ง  แล้วก็ไม่ลืมที่จะขอพรจากท่าน มันเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ที่มักจะหาที่พึ่งทางใจ แต่ก็ควรจะมีความพอดีมิใช่งมงาย  จากนั้นข้าพเจ้ากับเพื่อนๆจึงรีบเดินไปยังอาคารต้อนรับนักท่องเที่ยวเพื่อเข้าฟังการบรรยายถึงประวัติวนอุทยานฯอย่างคร่าวๆจากเจ้าหน้าที่   หลังจากนั้นกลุ่มของข้าพเจ้าได้รับมอบหมายให้เดินทางไปยัง ถ้ำเจ้าแม่สายบัว   การเดินทางไปยังถ้ำนี้ก็ไม่ยากนักเพราะตลอดทางเดินมีปูนซีเมนต์ปูลาดยาวเป็นขั้นบันได  ทำให้รูปร่างอันกลมมนของข้าพเจ้าขึ้นไปชื่นชมทัศนียภาพบนเขาได้อย่างสบายๆ                                                         

             เดินกินลมชมวิวไม่นานก็ถึงที่หมายปลายทาง                

ถ้ำเจ้าแม่สายบัว   สายตาทุกคู่เพ่งมองผ่านแสงสลัวๆ

ที่ลอดผ่านเข้าไปในถ้ำ  ความงามของถ้ำเริ่มปรากฏ

ให้เห็นเมื่อพวกเราได้เดินย่างก้าวเข้าไปอย่างช้าๆ

 สิ่งแรกที่ดึงดูดสายตาทุกๆคู่คือพระพุทธรูปที่มีความ          

วิจิตรสวยงาม  ประดิษฐานอยู่บนแท่นปูน และด้วย              ความวิจิตรบรรจงที่ธรรมชาติสรรค์สร้าง

ส่วนประกอบอื่นไม่ว่าจะเป็นหินย้อย  รากไทรที่แทงผ่านเพดานถ้ำลงมา  มองรวมๆแล้วช่างเป็นถ้ำที่งดงามน่าจดจำเสียจริง  มองบรรยากาศภายในถ้ำจนเพลิน  หันมาอีกที่เพื่อนๆของข้าพเจ้าก็มุงดูอะไรสักอย่าง  แล้วทุกๆคนก็ทำทีท่าแปลกใจ  ด้วยความอยากรู้ของข้าพเจ้าจึงไม่รอช้าที่จะแทรกตัวเบียดฝูงชนกลุ่มใหญ่ที่กำลังมุงดูสิ่งนั้นอย่างสนใจ  เพื่อเข้าไปดูให้ได้ว่ามันคืออะไร และเมื่อสายตากลมโตดวงน้อยคู่หนึ่งได้เห็นสิ่งแปลกประหลาดที่โผล่พ้นดินอยู่เบื้องหน้า  ข้าพเจ้านึกในใจทันที่ว่ามันคืออะไร  ลืมตาดูโลกมา 18 ปียังไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน  รูปร่างลักษณะช่อดอกเหมือนกับดอกเห็ด   ตัวดอกมีสีเหลือง  ก้านที่ยาวชูช่อดอกไว้มีสีเขียวมรกตและตัวดอกมีความประหลาดอย่างนึงคือมีปุ่มสีเหลืองยื่นออกมาจากตัวดอกมากมาย  บริเวณพื้นรอบๆไม่ใกล้ไม่ไกลจากรากไทรก็มีดอกประหลาดขึ้นประมาณ 4-5ดอกเช่นกันลักษณะดอกมีสีน้ำตาล  ก้านชูดอกมีสีเหลืองอำพัน มองเผินๆแล้วก็คล้ายๆกับผลอ่อนของขนุน  ด้วยความสังสัยอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจึงรีบถามเจ้าหน้าที่วนอุทยานฯทันที  คำถามแรกที่ทุกๆคนต่างก็สงสัยว่าสิ่งที่เห็นอยู่เบื้องหน้านี้คืออะไร เจ้าหน้าที่บอกพวกเราว่า  “มันคือขนุนดิน   ซึ่งเจ้าสิ่งนี้จัดเป็นพืชชนิดหนึ่งอาศัยเกาะอยู่บริเวณรากไม้ เพื่อดูดกินอาหารและน้ำเลี้ยงจากต้นไทรและยังเป็นอาหารของสัตว์ตัวน้อยๆ ได้อีกด้วย”     

   แต่อย่างไรก็ตามแม้แต่คนที่เคยเห็นขนุนดินมาบ้างก็ยังคงมี

   ความสงสัยอยู่ในใจแน่นอน  เพราะรูปร่างของมันนั้นดูแล้ว

   แตกต่าง จากสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า พืช ซึ่งคนส่วนใหญ่คุ้นเคย   

   อาจจะคิดว่ามันเป็นเห็ดชนิดใดชนิดหนึ่งก็ได้เมื่อเห็น-

   ลักษณะช่อดอกเหมือนดอกเห็ดโผล่ขึ้นมาจากดิน  แต่ขนุนดิน

   คือชื่อเรียกพืชกลุ่มหนึ่ง...พืชที่มีความแปลกประหลาดซึ่งอยู่

   ในป่าเขตร้อนที่มีความหลากหลายทางชีวภาพ      ซึ่งมันก็

     หัวใจที่เปิดออกจึงได้พบเจอกับสิ่งสวยงาม         สามารถบ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ของวนอุทยานถ้ำเพชร ถ้ำทองได้เป็นอย่างดี  และข้าพเจ้าไม่ยุดยั้งในการที่จะทำความรู้จักกับขนุนดินเพียงเท่านี้  ข้าพเจ้ายังได้ค้นคว้าศึกษาเพิ่มเติมจากทางอินเตอร์เน็ท ทำให้ทราบว่าขนุนดินเป็นพรรณไม้ในสกุล  Balanoplora   วงศ์ Balanophoraceae   เหตุที่เรียกว่า “ขนุนดิน” คงเป็นเพราะช่อเพศเมียของขนุนดินบางชนิดมีลักษณะ คล้ายกับช่อดอกขนุนอ่อนๆ  

           ดอกเพศผู้และเพศเมียแยกต้นกัน มีหลายสี        

แตกต่างกันไปตามถิ่นกำเนิดและชนิดพันธุ์เช่น

สีน้ำตาล สีส้ม สีแดง สีเหลือง หรือสีขาว แต่มัน

ไม่มีคลอโรฟิลล์   ไม่มีรากสำหรับดูดน้ำและแร่ธาตุ-

ในดิน   ขนุนดินจึงจัดเป็นกาฝากดิน    สำหรับ

ขนุนดินเพศเมีย ลักษณะช่อดอกสีแดง มีดอกเล็กๆ

จำนวนมากอยู่ในช่อดอก  ยาว 10.9 เซนติเมตร                             ขนุนดินเพศเมียก็สีสวยไม่ใช่เล่น

 ช่อดอกกลมหรือรูปไข่ ใบเดี่ยวเรียงสลับรอบลำต้น             แต่น่าเสียดายที่ครั้งนี้ไปไม่ได้พบกับสาวสวย                 

 ส่วนขนุนดินเพศผู้มีช่อดอกสีเหลือง เกสรก็มีสีเหลืองเช่นเดียวกัน แต่มี 1 เกสรใน 1 ดอก กลีบดอกมีประมาณ 3-4 กลีบ
            การผสมเกสรของขนุนดินจะเกิดขึ้นได้ก่อต่อเมื่อมีแมลงมาช่วยผสมเกสร ซึ่งเจ้าขนุนดินก็มีลูกเล่นแพรวพราวไม่เบา มันจะบ่อยกลิ่นยั่วยวนแมลงให้มาตอมที่ดอก แหม่ไม่เว้นแม้แต่เจ้าแมลงตัวน้อยๆก็ยังเหมือนกับมนุยษ์ที่มักจะหลงใหลกับกลิ่นที่มายั่วยวน แต่กลิ่นนี้อาจจะถูกใจแมลงทั้งหลายแต่ไม่ค่อยถูกใจมนุษย์อย่างเราๆเท่าไหร่

               แต่อย่างไรก็ตามถึงแม้เจ้าขนุนดินตัวน้อยๆ   ซึ่งใครหลายๆคนที่ไม่ได้ทำความรู้จักกับมันอย่างจริงจังก็คงจะเห็นเป็นสิ่งมีชีวิตธรรมดาๆสิ่งหนึ่งที่โผล่พ้นดินขึ้นมา   แล้วนึกจะเหยียบย้ำเด็ดดมตามอำเภอใจนั้น  ขอให้รู้ไว้ว่ามันจะเป็นตราบาปที่ติดตัวคุณไปตลอดชีวิต   ถ้าคุณยังรังแกธรรมชาติที่สวยงามไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด   ขอให้รู้ไว้เถอะว่าสักวันหนึ่งธรรมชาติจะกลับมาทวงคืน    

                เพราะหัวใจได้เดินทางจึงได้สัมผัส  ได้เรียนรู้ในสิ่งใหม่ๆ  ไม่น่าเชื่อเลยว่าธรรรมชาติที่อยู่ใกล้ตัวเราแค่เอื้อมช่างสวยงามถึงเพียงนี้   ถ้าคุณลองเปิดใจ   คุณจะได้พบกับสิ่งมหัศจรรย์มากมาย  รวมถึงเจ้าขนุนดิน