คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [wonkyu] ` birthday
Story: Birthday
.....................................................................................................................................................................
วัย16ปี ก็มีแต่เรื่องเพ้อฝันตลอดแหละ หรือคุณไม่เป็นละ? โจวคยูฮยอน เด็กนักเรียนธรรมดาไม่ดีบทบาทอะไรให้ได้ชื่นชมนอกจากระดับการเล่นเกมขั้นเทพที่ไม่แพ้ใคร กำลังนั่งมองออกไปภายนอกหน้าต่างจากห้องเรียนเพื่อมองดูรุ่นพี่ที่ได้ชื่อว่าเป็นที่หมายปองของสาวๆและเคะทั้งโรงเรียน ชเวซีวอนรุ่นพี่ที่สูงขาวและดูดีกำลังพยายามถักผ้าพันคอผืนสีชาเขียวอย่างตั้งอกตั้งใจซึ่งไม่เหมาะกับร่างสูงเท่าไหร่ เรื่องเพ้ออะขอให้บอกคยูคนนี้เพ้อได้ตลอดเจอหน้าพี่ซีวอนคนนี้นี่แหละ คนอะไรทั้งหล่อทั้งรวย สเป็คขนาดนี้ไม่ชอบได้ไง ผมเพ้อขนาดไอ้ทงเฮเพื่อนผมบอกว่าผมทำหน้าหิวผู้ชายอยู่บ่อยๆ จะบ้าหรอ! ไม่ได้แสดงอาการออกขนาดนั้นสักหน่อย โทษพี่ซีวอนสิ! ใครสั่งให้หล่อขนาดนี้ระทวยหมดแล้วนะฮะ-///-
คยูแอบยิ้มบางๆกับความน่ารักของรุ่นพี่ก่อนจะหันหน้ามาหาเพื่อนเพราะแรงตบที่บ่า
“ไม่บอกพี่เขาเลยละ ว่ามึงชอบ” ลีทงเฮพูดพลางยักคิ้วให้ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างข้างๆร่างโปร่ง
คยูทำหน้าเหลอหลาแล้วส่ายหน้าอย่างเร็ว แก้มขาวขึ้นสีนิดๆ
“ไม่เอา มึงจะบ้าหรอ”
“ป๊อด!” เพื่อนอีกสองคนเข้ามาสมทบแล้วพูดกระแทกเสียงใส่หน้าร่างโปร่งเต็มๆ ร่างโปร่งหันหน้าหนีแล้วบ่นเบาๆคนเดียว
“พรุ่งนี้วันเกิดมึงนะคยู วันนี้ไปบ้านกูกันจัดงานให้ไอ้เหี้ยนี่ข้ามคืนดีไหม” ทงเฮพูดพลางชี้นิ้วไปทางร่างโปร่งและหันไปขอความเห็นจากซองมินกับฮยอกแจที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะ ทั้งสองพยักหน้าแรงๆเป็นการตอบรับ
“ทุ่มนึงเจอกันที่บ้านกูนะครับเพื่อน”
เสียงเพลงดังจากสวนในบ้านของทงเฮ นี่มันวันเกิดผมหรือวันเกิดมันกันแน่! คนในงานก็มีแต่เพื่อนในห้องที่พากันมาเลี้ยงสังสรรค์ เอ่อ..ของขวัญกูละครับ? ในมือแต่ละคนที่เดินเข้ามาในงานมือเปล่าหมด ของขวัญละ ของขวัญ!
“ซองมินฮยอกแจ ของขวัญกูละ” พูดแล้วแบมือตรงหน้าเพื่อนทั้งสองที่กำลังนั่งกินขนมกันอยู่ ฮยอกแจหันมาตีมือผมแรงๆแล้วฉีกยิ้มหวานจ๋อย
“ของขวัญมึงกำลังเดินทางมา” ซองมินหันมายิ้มให้อีกก่อนที่ทั้งสองจะลุกขึ้นไปหาทงเฮที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่
ทงเฮยืนล้วงกระเป๋ากางเกงยืนคุยโทรศัพท์กับคนปลายสายซึ่งเป็นคนที่เขาและฮยอกแจซองมิน นัดเอาไว้เพื่อเป็นของขวัญสำหรับเพื่อนตัวดี
“พี่จะมาถึงประมาณเที่ยงคืน เออ เดี๋ยวกูจับคยูไปนอนบนเตียงให้เลยดีไหมครับรุ่นพี่” คำพูดดูเป็นกันเอง ของทงเฮกับคนปลายสายทำให้ฮยอกแจแอบหัวเราะ ทงเฮคุยเสร็จก็วางสายไป
“หัวเราะทำไม ต่อจากคยูก็เป็นอึนอึนไงครับ ผมจัดเต็ม” ยักคิ้วให้คนตัวเล็กสักเล็กน้อยแล้วโอบไหล่ไว้ คนตัวเล็กที่รู้ว่าตัวเองต้องโดนแน่ก้มหน้างุดทันที
“เฮบ้า._.” พูดจบก็โดนคนที่โอบตัวเองหอมแก้มไปแรงๆ
“น่ารักที่สุด! ทนไม่ไหวละ ขอก่อนเลยได้ไหม” พยายามจะลากอีกร่างเล็กขึ้นห้องแต่โดนเสียงกระแอมเบาๆปรามเอาไว้
“กูยังอยู่นะฮะ” ซองมินบอกเสียงเครียด นี่กูเป็นตัวอะไรของพวกมันเนี่ย! พูดได้ไม่เท่าไหร่เจ้าของวันเกิดก็วิ่งมาหาเพื่อน และเบ้ปากใส่
“สนใจกูบ้างสิครับ” พูดจบก็ไล่ชี้หน้าเพื่อนแต่ละคน ซองมินแลบลิ้นใส่แล้วเดินหนีออกไปจากกลุ่ม ทงเฮมองคยูตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป กูเตรียมไว้ให้บนห้องละ ใส่เสื้อนักเรียนมา เหอะ! ทุเรศมากครับ”
ผมเดินขึ้นไปบนห้องของนอนที่บ้านทงเฮไว้ใช้รับแขกเพื่อจะเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่มันบอกมา เสื้อนักเรียนแล้วไง มีใครทำแบบกูไหมกูนี่แหละเทรนแฟชั่น!
“เชี่ยยยยยยยยย!!” อุทานบอกมาทันทีเมื่อหยิบสิ่งที่เรียกว่าเสื้อผ้าขึ้นมาถือในมือ ชุดนอนสีเขียวอ่อนแขนยาว เสื้อยาวประมาณเข่า ...นี่มันเสื้อแบบเคะในฟิคใส่ชัดๆ แล้วจะให้กูใส่ลงไปหรอไงวะ
“ถ้ามึงไม่ใส่กูจะบอกพี่ซีวอนว่ามึงชอบ!!” เสียงตะโกนลงมาจากชั้นล่างไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเสียงใคร ไอ้เตี้ย..ตะโกนขนาดนี้มึงไม่เทรนทวิตให้กูเลยละครับ ผมจัดการเปลี่ยนชุดแล้วนั่งไว้อาลัยที่ปลายเตียง ฮื่อ.ใครมันจะกล้าออกไปวะ กูอายคนอื่นเป็นนะ เชี่ยเตี้ย ถึงตากู กูจะจับมึงมัดไว้แล้วจับฮยอกแจแก้ผ้า นอนยั่วมึง อีควายเผือก
ผ่างงงงงง
ประตูห้องถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่กำลังเดินเข้ามาแล้วหยุดตรงคนที่นั่งปลายเตียง คยูฮยอนแหงนหน้าขึ้นมามองคนมาใหม่ แล้วเบิกตาโพลงยิ่งกว่าเจอผี
“น้องคยู สุขสันต์วันเกิดครับ” พูดพร้อมกับยื่นกล่องของขวัญมาตรงหน้า ร่างโปร่งยื่นมือไปรับอย่างเกร็งๆแล้วมองอีกคนตาไม่กระพริบ
“พี่ซีวอน..อะ.เอ่อขอบคุณฮะ”
“ลองเปิดดูสิ พี่ตั้งใจทำให้เราเลยนะ” เกาแก้มแก้เขินแล้วชี้ไปที่กล่องของขวัญ คยูฮยอนเปิดดูของขวัญข้างในก็พบว่าเป็น ผ้าพันคอสีชาเขียว กรี๊ด~น้องคยูขอลาตาย
ร่างสูงยื่นหน้าไปจุ๊บที่แก้มคนตัวเล็กกว่าเบาๆแล้วกระซิบที่หู
“ของขวัญของจริงคือตัวพี่ คบกับพี่นะ”
ฝันกูจะเป็นจริงแล้วหรอเนี่ย กูพูดไม่บอกเลย พี่วอนครับเอาหน้าไปไกลๆก่อนได้ไหมน้องคยูพูดไม่ออกแล้ว
“ไม่ตอบถือว่าตกลงนะ”
งั้นกูไม่ตอบนะพี่._.///
“แต่งตัวแบบนี้ พี่ขอกินเราเลยได้ไหม หืม” มึงจะกินกูเลยหรอพี่วอน ไม่อาวววว ถ้าพี่ติดใจแล้วผมจะทำยังไง น้องคยูไม่พร้อม>//< อย่านะพี่ครับพี่วอนนน น งื้ออ ออออ ~
“ไอ้เชี่ยคยูเสียประตูหนึ่งศูนย์จ้า~” เสียงปรบมือของทงเฮและผองเพื่อนพากันแสดงความยินดีและชนแก้วกันฉลองความสำเร็จ
ได้พี่วอนแล้วอย่าลืมมากราบตีนกูนะครับ (ขยิบตา)
............................................................................................
ครั้งแรกกับการแต่งอาจจะไม่ดีเท่าไหร่ ขอบคุณฮะ-/\-
เม้นสักนิดเพื่อเป็นกำลังใจนะจ๊ะ:D
ความคิดเห็น