คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : [SF] Jonghyun x Uee : ปากไม่ตรงกับใจ (50%)
Special Fic ปากไม่ตรงกับใจ
Paring : Jonghyun x Uee
มหาวิทยาลัยโซล…มหาวิทยาลัยที่เป็นอันดับหนึ่งในทุกสาขาการเรียนของเกาหลี และตอนนี้ผมก็กำลังยืนอยู่หน้ามหาวิทยาลัยแห่งนี้แล้ว ผมชื่ออีจงฮยอนครับ เพิ่งได้รับสภาพในการเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งของที่นี่เมื่อไม่กี่วันมานี่เอง
”เฮ้!! จงฮยอนๆ ทางนี้!” เสียงนุ้มๆที่คุ้นหูเรียกให้ผมหันไปมอง ก่อนจะพบว่าพี่รหัสของผมนั่นเองเป็นคนเรียก
”สวัสดีครับพี่ยงฮวา” ผมรีบวิ่งไปหาพี่ยงฮวาก่อนจะโค้งหัวทักทายอย่างนอบน้อม พี่ยงฮวาส่งยิ้มกว้างมาให้ผมโดยไม่พูดอะไรก่อนจะเดินเข้ามาล็อกคอผมแล้วลากให้ผมเดินตามเขาไปอย่างรวดเร็ว
แต่จะว่าไป ผมกับพี่ยงฮวาจะเรียกว่าเป็นมากกว่าพี่รหัสน้องรหัสกันก็ได้แล้วล่ะครับ เพราะผมตัวคนเดียว พ่อกับแม่ของผมนั้นเป็นเจ้าของนิตยสารท่องเที่ยวครับ ท่านทั้งสองแม้จะเป็นถึงประธานบริษัทแต่ก็ไม่เคยที่จะนั่งติดบริษัทได้เลยจริงๆ พวกท่านมักจะตระเวนไปตามหาแหล่งท่องเที่ยวทั่วโลกมากมาย ผมจึงได้ใช้ชีวิจอย่างอิสระและอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ผมไม่ได้ขาดความอบอุ่นอะไรหรอกนะครับ ออกจะชินซะแล้วล่ะกับการอยู่คนเดียว
เมื่อผมรู้ตัวว่าผมสอบติดมหาวิทยาลัยโซล ผมก็จัดการย้ายออกจากหอพักเดิมแล้วกะว่าจะมาทำเรื่องอยู่หอในของมหาวิทยาลัยแทน ถึงผมจะได้รับเงินค่าขนมจากพ่อกับแม่อยู่ แต่ผมก็อยากช่วยท่านประหยัดเหมือนกันนะครับ แต่เมื่อผมได้เจอพี่ยงฮวาในวันรับน้องก่อนวันเปิดเรียนเมื่อเดือนที่แล้ว พี่ยงฮวาเป็นพี่รหัสที่สุดยอดมากจริงๆครับ ตอนแรกที่พี่เขาพาผมไปพักที่ห้องของเขานั้นผมมอดที่จะตะลึงกับห้องของเขาไม่ได้จริงๆ ห้องนั่งเล่นที่บุผนังด้วยแผ่นเก็บเสียงอย่างดี และบริเวณกว้างขวางสะดวกสบาย พี่ยงฮวารู้ว่าผมก็อยู่หอพัก เขาเลยชวนให้ผมมาอยู่ด้วยกันที่นี่ ถึงผมจะปฏิเสธเท่าไหร่ดูท่าพี่ยงฮวาจะไม่มีทางยอม ผมเลยได้ย้ายเข้ามาอยู่หอร่วมกับพี่ยงฮวาตั้งแต่ตอนนั้น และช่วงเวลาเกือบเดือนที่เราได้อยู่ด้วยกันก่อนเปิดเรียนมันก็ทำให้ผมได้รู้ในอีกหลายๆมุมของพี่ยงฮวาที่ผมไม่เคยรู้อีกมากมายอีกด้วย
ปีแรกที่ผมเข้ามามีเรื่องราวมากมายที่น่าตื่นเต้นและน่าค้นหา ผมฟอร์มวงดนตรีกับพี่ยงฮวาและรุ่นพี่ของเขาอีกหนึ่งคน ผมรับเป็นมือเบสของวง ส่วนพี่ยงฮวานั้นเป็นมือกีต้าร์และร้องนำ วงของเราเป็นวงที่โด่งดังไปทั่วมหาวิทยาลัยจนได้รับรางวัลมาหลายเวทีอย่างที่ไม่คาดคิด และแน่นอน…วงของผมมีแฟนคลับด้วยล่ะครับ J
”เหนื่อยมั๊ยทุกคน^____^” นั่นไงครับ แค่นึกถึงก็มาแล้ว
”…” ผมเก็บเบสเข้ากระเป๋าก่อนจะหันไปมองตามต้นเสียง และภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าก็คุ้นตาผมจนต้องยิ้มออกมาทุกครั้งที่เห็นเลยล่ะ
”ขอบใจนะอึนจอง เธอนี่มันแฟนคลับตัวยงเลยจริงๆ ฮ่าๆ” เสียงพี่จางวูมือกลองของวงเอ่ยขอบคุณหญิงสาวน่าตาน่ารักที่กำลังส่งน้ำเย็นๆมาให้พี่ยงฮวากับผม
”ใครว่าฉันเป็นแฟนคลับรุ่นพี่กันคะ ฉันเป็นแฟนคลับของยงฮวากับจงฮยอนต่างหาก เด็กๆพวกนี้น่าเอ็นดูกว่าพี่อีกหล่ะ แบร่~” เมื่อได้ยินพี่อึนจองเถียงกับพี่จางวูอย่างกวนโอ๊ยทุกคนก็พร้อมใจกันหัวเราะออกมาอย่างขบขัน พี่อึนจองมักจะตามมาให้กำลังใจวงของเราเรียกได้ว่าทุกที่เลยล่ะและทุกครั้งที่พี่อึนจองได้เจอหน้าพี่จางวูสองคนนี้เป็นอันต้องเปิดประเด็นเถียงกันให้ได้เลยล่ะ
”จงฮยอน~ อ่ะนี่จ้ะน้ำเย็นๆ” พี่อึนจองเดินเข้ามาหาผมก่อนจะส่งน้ำเปล่ามาให้
“ขอบคุณมากครับ” ผมรับน้ำจากพี่อึนจองมาก่อนจะมองหาใครอีกคน ใครคนที่มักจะมาพร้อมพี่อึนจองเสมอๆ แต่ในวันนี้ผมยังไม่เห็นเธอเลย
”พี่ยูอีไม่มาหรอครับพี่อึนจอง”
”อ๋อออ ยูอีน่ะหรอ แหมม~ รายนั้นเขากลัวจงฮยอนจะหิวเลยไปซื้อของกินมาให้เราน่ะแหละ” พี่อึนจองตอบอย่างร่าเริงก่อนจะเดินเลี่ยงผมออกไป
”อึนจองอา~ ทำไมเธอให้ผ้าเย็นแค่จงฮยอนล่ะ พี่ก็ร้อนนะ มาพัดให้หน่อยสิครับคนสวยยย~” หลังจากพูดกับผมเสร็จพี่อึนจองก็เดินไปหยิบผ้าเย็นมาส่งให้ก่อนจะเดินออกไปจากห้องพักของไมท์คลับอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจว่าพี่จางวูกำลังเรียกอยู่
หลังจากพี่อึนจองออกไปไม่นานเธอก็กลับมาพร้อมใครอีกคนที่ผมถามหาเมื่อไม่กี่นาทีก่อน สองสาวช่วยกันหอบถุงอาหารมากมายมาวางไว้ตรงหน้าเรา ก่อนเธอผู้มาใหม่จะนั่งลงแล้วยกน้ำส้มขึ้นจิบโดยไม่พูดหรือไม่ทักทายใครๆ
…ก็ยูอีมีบุคลิกเฉพาะตัวแบบนี้ไง ถึงได้ดึงดูดใจอีจงฮยอนนักล่ะ J …
”ทานกันให้อร่อยเลยนะทุกคน วันนี้ยูอีใจดีเลี้ยงพวกเราอีกแล้ว เย้!”
”แน่ใจหรอว่าฉันเลี้ยงน่ะอึนจอง…” เสียงเย็นๆถูกเอ่ยขึ้นมาเบาๆคล้ายจะให้ได้ยินกันแค่สองคนระหว่างสองสาว ฮัมอึนจองรีบกระทุ้งสีข้างของเพื่อนสาวอย่างรวดเร็วเนื่องด้วยเธอกลัวว่าความลับที่แอบเก็บเอาไว้จะมาหลุดต่อหน้าหนุ่มรุ่นน้องที่เธอตกหลุมรัก….ใช่แล้วล่ะ ฮัมอึนจองตกหลุมรักอีจงฮยอนตั้งแต่แรกที่ได้เห็นชายหนุ่มเล่นเบสในงานมหาวิทยาลัยครั้งนั้น และดูท่าว่าเธอจะตกหลุมรักเขาแบบถอนตัวไม่ขึ้นเลยด้วย
ปีต่อมาน้องชายของพี่ยงฮวาและเพื่อนอีกคนก็สอบเข้าที่มหาวิทยาลัยโซลได้ ส่วนพี่จางวูก็เรียบจบไปแล้ว ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าวงของเรามีสมาชิกใหม่เข้ามาเพิ่มสองคน คังมินฮยอกน้องชายแท้ๆของพี่ยงฮวารับหน้าที่เป็นมือกลอง ส่วนอีจองชินเด็กผู้ชายอีกคนเข้ามารับหน้าที่ในการเล่นเบส และตอนนี้ก็กลายเป็นผมกับพี่ยงฮวาได้มาช่วยกันเล่นกีต้าร์พร้อมพ่วงมาด้วยตำแหน่งนักร้องนำ เราเริ่มคุยกันจริงจังถึงการฟอร์มวงเพื่อจะเดบิวท์กับค่ายเพลงสักค่ายในอนาคตที่พวกเราเรียนจบ ซึ่งรุ่นน้องสองคนก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี และงานใหญ่ของเราก็มาถึงเมื่อมหาวิทยาลัยจัดงานคืนสู่เหย้าครบรอบ99ปี ซึ่งงานนี้วงของเราได้เล่นเป็นวงเปิดและปิดงาน
แม้ว่าสมาชิกในวงจะเปลี่ยนหน้าเปลี่ยนตำแหน่งไป แต่สมาชิกสองสาวที่เหนียวแน่นในการเป็นแฟนคลับของวงเรายังคงอยู่ พี่อึนจองและพี่ยูอียังคงคอยดูแลพวกเราเสมอๆ อ้อ!ตอนนี้มีปาร์กชินเฮเข้ามาอีกคน(เธอคนนี้เป็นคนพิเศษของพี่ยงฮวาน่ะครับ) ทุกเวทีที่พวกผมไปประกวด สามสาวแสนสวยนี้จะตามไปให้กำลังใจ คอยส่งข้าวส่งน้ำดูแลพวกผมไม่มีขาด โดยเฉพาะพักหลังๆมานี่ ขนาดเจ้าหญิงน้ำแข็งอย่างพี่ยูอียังกล้าที่จะหัวเราะไปพร้อมกับพวกเราเลยล่ะครับ
”วันนี้ผมจะสารภาพรักกับพี่ยูอีนะพี่ยงฮวา…” ผมตัดสินใจบอกพี่ยงฮวาอย่างเปิดเผยว่าผมจะสารภาพกับยูอีในวันนี้ให้ได้ ซึ่งทุกคนที่ได้ยินก็พากันให้กำลังใจผมไม่ขาดปาก โดยเฉพาะพี่อึนจองเพื่อนสนิทของพี่ยูอี เธอเป็นคนสุดท้ายที่เข้ามาให้กำลังใจผม
”ดะ...ดีใจแทนยูอีจริงๆที่จะได้คนดีๆอย่างจงฮยอนมาเป็นแฟน ฮะๆ”
”ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ อีกอย่างพี่ยูอีจะรับรักผมมั๊ยก็ไม่รู้เหมือนกัน”
”รับสิ! ยูอีน่ะ…ก็รู้สึกดีๆกับจงฮยอนอยู่เหมือนกันแหละน่า ฮ่าๆๆ สู้ๆนะจ๊ะสุดหล่อ” พี่อึนจองหยิกแก้มผมเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องแต่งตัวอย่างรวดเร็ว
…อีจงฮยอนไม่รู้เลยว่าอึนจองนั้นรีบออกไปเพื่อจะวิ่งไปหาเพื่อนสาวอีกคนเพื่อพูดอะไรบางอย่าง บางอย่างที่จงฮยอนหรือใครต่อใครไม่อาจคาดคิดได้ว่าอึนจองจะพูดแบบนี้กับยูอี…
”อะไรกันอึนจอง เธอจะลากฉันไปถึงไหนเนี่ย…” เสียงเป็นเอกลักษณ์ในแบบของยูอีพูดถามเพื่อนสนิทที่พอเจอหน้ากันก็เอาแต่ลากแขนเธอให้เดินตามมาจนเดี๋ยวนี้อึนจองก็ยังไม่พูดอะไรสักอย่างกับเธอ
”ยู…ฉันมีเรื่องที่จะต้องบอกเธอ”
”…” ยูอีเลิกคิ้วมองคนตรงหน้าอย่างสงสัยกับท่าทางราวกับคนไร้วิญญาณของอึนจองแต่ในขณะเดียวกันก็ดูเหมือนกำลังตื่นตระหนกอะไรสักอย่าง เพราะร่างบางตรงหน้าตอนนี้มีอาการตัวสั่นเทาน้อยๆ หากแต่ยูอีก็สามารถสังเกตได้อยู่ดี พวกเธอเป็นเพื่อนกันมานานมากกว่าที่ใครหลายคนคิด ถ้าอีกฝ่ายมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือมีอะไรผิดปกติไปทำไมคนอย่างยูอีจะไม่รู้
”เธอต้องรับรักจงฮยอนนะยู!” น้ำเสียงร้อนรนของอึนจองถูกเอ่ยออกมาอย่างรวดเร็ว
”อะ...อะไรนะ เธอหมายความว่าไง” ยูอีแทบจะไม่อยากเชื่อหูตัวเองจริงๆว่าจะได้ยินคำพูดงี่เง่าแบบนี้ออกมาจากปากเพื่อนสนิทของตัวเองแท้ๆ
”ฉันจริงจังนะยู…จงฮยอนชอบเธอ และวันนี้เขาจะขอสารภาพรักกับเธอ”
”แล้วมันเรื่องอะไรที่ฉันต้องไปรับรักเด็กคนนั้นล่ะอึนจอง คนที่ฉันชอบน่ะยงฮวาต่างหากเธอก็รู้!”
“แต่เธอต้องรับรักจงฮยอน เธอก็เห็นว่ายงฮวามีชินเฮแล้วแล้วเธอจะดันทุรังไปทำไม รับรักจงฮยอนสิยู…เขาจะดูแลเธอได้ดีแน่นอน” อึนจองอ้อนวอนเพื่อนสาวอย่างสุดความสามารถเพื่อจะให้ยูอียอมรับรักจงฮยอนให้ได้
”ฟังฉันให้ดีๆนะอึนจอง มองตาฉัน…แล้วฟังที่ฉันพูด” ยูอีปลดมือของอึนจองที่กอบกุมมือเธอเอาไว้ออก ก่อนเธอจะเปลี่ยนไปเป็นฝ่ายกุมมือของอึนจองเอาไว้แทน
”ตั้งแต่ที่เราสองคนได้รู้จักคนพวกนั้นเธอขอร้องให้ฉันดูแลจงฮยอนมาโดยตลอด ทั้งซื้อน้ำไปให้แทนเธอ ซื้ออาหารและอีกหลายอย่าง ทั้งเป็นคนซื้อดอกไม้ไปให้เมื่อเขาได้รับรางวัล ทั้งโทรไปถามอาการว่าเขาไม่สบายเป็นยังไงบ้าง และอีกมากมายที่เธอขอร้องให้ฉันทำเพื่อเด็กคนนั้นแทนเธอ เพราะเธอไม่อยากให้จงฮยอนรู้ว่าเธอชอบเขา ฉันยอมทำแทนเธอได้ทุกอย่างนะอึนจอง ฉันเต็มใจเสียด้วยซ้ำไปที่ได้ทำเพื่อเธอ”
”…”
”แต่ครั้งนี้ฉันคงจะต้องปฏิเสธแล้วล่ะ ฉันสามารถทำอะไรเพื่อเด็กคนนั้นแทนเธอได้มากมาย แต่ไม่ใช่ทุกอย่างหรอกนะที่ฉันจะทำให้เขาแทนเธอได้น่ะ”
”…”
”ฉันรับรักเขาแทนเธอไม่ได้หรอกนะฮัมอึนจอง…เพราะฉันไม่ได้รักเขา คนที่ฉันรักชื่อจองยงฮวา ไม่ใช่อีจงฮยอน…” ยูอีพูดยืดยาวถึงสิ่งที่อยู่ในใจให้อีกฝ่ายได้รับรู้ อึนจองไม่ได้ตอบรับอะไรหากแต่ร่างบางดูเหมือนจะสติหลุดลอยออกไปจากร่างเสียแล้ว
”ฉันคิดว่าเรื่องนี้เธอเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าใครกันที่อยู่ในใจฉันตลอดมา แรกเริ่มที่เธอชอบจงฮยอน ฉันก็บอกเธอไปแล้วในวันเดียวกันว่าฉันชอบยงฮวา เราตกลงกันว่าจะเปลี่ยนกันดูแลคนของอีกฝ่ายเพื่อที่ทางนั้นเขาจะได้ไม่รู้ว่าจริงๆเรามีความรู้สึกพิเศษให้ใคร ซึ่งฉันตกลงด้วยความเต็มใจในการดูแลจงฮยอนแทนเธอและให้เธอไปดูแลยงฮวาแทนฉัน”
”ยูอี…”
”แต่วันนี้ฉันว่าเราเลยจุดๆนั้นมาแล้วล่ะ ฉันจะไม่ทำในสิ่งที่เธอขออีกต่อไปแล้ว” ยูอีพูดอย่างเด็ดเดี่ยวก่อนจะสบตากับดวงตากลมโตของอึนจองโดยในวินาทีนั้นไม่มีใครกล้าจะกระพริบตาเลยสักคน
”ยูอี…”
”…”
”ฮึก…ยูอี…ยู~” และแล้วน้ำตาของฮัมอึนจองก็ไหลทะลักออกมาราวกับทำนบเขื่อนแตก ร่างบางโผเข้ากอดเพื่อนสาวตรงหน้าอย่างรักใคร่ ยูอีรู้ดีว่าอึนจองไม่อยากให้จงฮยอนต้องเจ็บปวดแม้สักนิดก็ไม่อยาก แต่จะให้เธอทำยังไงได้ล่ะ ก็เธอทำไม่ได้จริงๆนี่นา…ที่ยูอีพอจะทำได้ในตอนนี้คงจะมีแค่กอดปลอบเพื่อนรักที่กำลังอ่อนแอคนนี้เท่านั้นสินะเพราะถ้าขอให้เธอทำตามที่อึนจองขอร้อง เธอคงจะทำให้อึนจองไม่ได้แน่…
---------------------- Coming soon 50%------------------------
ความคิดเห็น